W badaniu CHARM-Added złożony punkt końcowy, składający się ze śmiertelności z powodu choróbsercowo-naczyniowych i pierwszej hospitalizacji z powodu niewydolności serca, był znaczącomniejszy po zastosowaniu kandesartanu w porównaniu z placebo, HR 0,85 (95% CI: 0,75-0,96,p=0,011). Wyniki te odpowiadają zmniejszeniu ryzyka względnego o 15%. Wśród pacjentówstosujących kandesartan 37,9% (95% CI: 35,2-40,6), a wśród pacjentów z grupy placebo 42,3% (95%CI: 39,6-45,1) pacjentów doświadczyło tego punktu końcowego, różnica bezwzględna wyniosła 4,4%(95% CI: 8,2-0,6). Przez cały okres trwania badania, 23 pacjentów musiało być poddanych leczeniu,aby uchronić jednego pacjenta przed śmiercią z powodu incydentów sercowo-naczyniowych lub przedhospitalizacją z powodu niewydolności serca. Złożony punkt końcowy, na który składa się całkowitaśmiertelność z jakichkolwiek przyczyn i pierwsza hospitalizacja z powodu niewydolności serca, byłrównież znacząco zmniejszony podczas stosowania kandesartanu, HR 0,87 (95% CI: 0,78-0,98,p=0,021).
Spośród pacjentów stosujących kandesartan 42,2% (95% CI: 39,5-45,0), a spośród pacjentów z grupyplacebo 46,1% (95% CI: 43,4-48,9) pacjentów doświadczyło tego punktu końcowego, różnicabezwzględna wyniosła 3,9% (95% CI: 7,8-0,1). Obydwie składowe złożonego punktu końcowego,śmiertelność i chorobowość (hospitalizacja z powodu niewydolności serca), przyczyniły się dokorzystnego wpływu kandesartanu.
W wyniku leczenia kandesartanem cyleksetylu poprawiał się stan pacjentów oceniany według klasyfikacji NYHA (p=0,020).
W badaniu CHARM-Preserved złożony punkt końcowy, na który składa się śmiertelność z powoduchorób sercowo-naczyniowych i pierwsza hospitalizacja z powodu niewydolności serca, nie byłstatystycznie znacząco zmniejszony, HR 0,89 (95% CI: 0,77-1,03, p=0,118).
Ogólna śmiertelność nie była znacząco statystycznie mniejsza w żadnym z poszczególnych badańCHARM. Jednakże, ogólna śmiertelność z różnych przyczyn oceniana była również dla wszystkichpopulacji łącznie w badaniach CHARM-Alternative i CHARM-Added, HR 0,88 (95% CI: 0,79-0,98,p=0,018) oraz wszystkich trzech badaniach, HR 0,91 (95% CI 0,83-1,00, p=0,055).
Korzystny wpływ kandesartanu był spójny, niezależnie od wieku, płci, a także innych stosowanychjednocześnie leków. Kandesartan był skuteczny także u pacjentów stosujących jednocześniebeta-blokery i inhibitory konwertazy angiotensyny, a skuteczność ta obserwowana była niezależnie odtego, czy pacjent stosował inhibitory konwertazy angiotensyny w dawkach docelowych, zgodniez zalecanymi schematami leczenia.
U pacjentów z niewydolnością serca i upośledzoną czynnością skurczową lewej komory serca (frakcjawyrzutowa lewej komory, LVEF ≤ 40%) kandesartan zmniejsza obwodowy opór naczyniowyi ciśnienie zaklinowania w kapilarach płucnych, zwiększa aktywność reninową osocza i stężenieangiotensyny II oraz zmniejsza stężenie aldosteronu w osoczu.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie i dystrybucja Po podaniu doustnym, kandesartan cyleksetylu przekształcany jest do postaci czynnej - kandesartanu.Bezwzględna biodostępność kandesartanu podanego w postaci roztworu doustnego kandesartanucyleksetylu wynosi około 40%. Względna biodostępność po podaniu w postaci tabletki wynosi,w porównaniu z roztworem doustnym, około 34%, z bardzo małą zmiennością. Dlatego też,szacowana bezwzględna biodostępność po podaniu w postaci tabletki wynosi 14%. Średniemaksymalne stężenie kandesartanu w surowicy (Cmax) występuje po 3-4 godzinach po przyjęciutabletki. Stężenie kandesartanu w surowicy zwiększa się liniowo wraz ze wzrostem dawki, w zakresiedawek terapeutycznych. Nie obserwuje się zależnej od płci różnicy w farmakokinetyce kandesartanu.Pokarm nie wpływa znacząco na wielkość pola pod krzywą zależności stężenia kandesartanu od czasu(AUC).
Kandesartan wiąże się silnie z białkami osocza (w ponad 99%). Pozorna objętość dystrybucji kandesartanu wynosi 0,1 l/kg.
14
