5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badanie tolerancji miejscowej i ogólnoustrojowej bromku ipratropiowego badano na kilku gatunkach zwierząt z wykorzystaniem różnych dróg podania.
Toksyczność ostra po podaniu wziewnym, doustnym i dożylnym była oceniana na wielu gatunkachgryzoni i innych zwierząt.
Po podaniu wziewnym minimalna dawka śmiertelna u samców świnek morskich wynosiła 199 mg/kg.U szczurów nie zanotowano śmiertelności nawet po największych, technicznie możliwych do podania dawkach (np. 0,05 mg/kg po 4 godzinach podawania lub 160 rozpyleniach bromku ipratropiowego, 0,02 mg/rozpylenie).
Wartości LD50 dla myszy, szczurów i królików wynosiły odpowiednio 1585, 1925 i 1920 mg/kg po podaniu doustnym. Po podaniu dożylnym LD50 dla myszy, szczurów i psów wynosił odpowiednio13,6, 15,8 i około 18,2 mg/kg. Objawy kliniczne obejmują: rozszerzenie źrenic, suchość błonyśluzowej jamy ustnej, duszność, drżenie, skurcze i (lub) tachykardię.
Badania toksyczności po podaniu wielokrotnym zostały przeprowadzone u szczurów, królików, psówi małp gatunku Rhesus. Badania dotyczące podawania wziewnego trwające do 6 miesięcy u szczurów,psów i małp gatunku Rhesus, wykazały, że dawki wynoszące odpowiednio 0,38 mg/kg/dobę,0,18 mg/kg/dobę i 0,8 mg/kg/dobę, stanowiły poziom dawkowania, przy którym nie obserwowanodziałań niepożądanych (NOAEL, ang. no-observed adverse effect level). U psów zaobserwowanosuchość błony śluzowej jamy ustnej oraz tachykardię. Nie zaobserwowano żadnychhistopatologicznych zmian związanych z podawaniem substancji w obrębie układu oskrzelowo-płucnego oraz w żadnych innych organach. U szczurów wartość NOAEL po podaniu doustnym po18 miesiącach stosowania wyniosła 0,5 mg/kg/dobę.
Badania toksyczności po podaniu wielokrotnym dawki wziewnej u szczurów przez okres do 6miesięcy i u psów przez okres do 3 miesięcy prowadzone z wykorzystaniem leków w innej postaci(postać donosowa, alternatywny propelent HFA 134a lub proszek do inhalacji z laktozą), niedostarczyły nowych danych dotyczących ogólnego profilu toksyczności bromku ipratropiowego. Podczas podawania psom produktu donosowo przez okres do 6 miesięcy wykazano, że nie wywiera on toksycznego działania w dawkach większych niż 0,20 mg/kg/dobę i tym samym potwierdzono wyniki wcześniejszych badań, w których produkt podawany był donosowo przez okres do 13 tygodni. Badania toksyczności po podaniu wielokrotnym bromku ipratropiowego wykazały, że profil toksykologiczny leku zawierającego w składzie HFA oraz tradycjnego zawierającego w składzie CFC jest podobny.
Wodny roztwór bromku ipratropiowego (0,05 mg/kg) był dobrze tolerowany miejscowo po podaniuwziewnym szczurom (pojedyncze podanie przez ponad 4 godziny). W badaniach toksyczności popodaniu wielokrotnym bromek ipratropiowy był dobrze tolerowany miejscowo.
Nie wykazano żadnych czynnych ani biernych skórnych reakcji anafilaktycznych u świnek morskich.
Nie wykazano genotoksycznego działania w badanich in vitro (test Amesa) oraz in vivo (testmikrojądrowy, test dominującego czynnika letalnego u myszy, cytogenny na komórkach szpikukostnego chomika chińskiego).
Długotrwałe badania na myszach i szczurach nie wykazały działania guzotwórczego ani rakotwórczego.
Przeprowadzono badania dotyczące ewentualnego wpływu bromku ipratropiowego na płodność,badania toksyczności w odniesieniu do zarodka i płodu oraz dotyczące rozwoju okołoporodowegoi poporodowego u myszy, szczurów i królików. Największe zastosowane doustnie dawki, tj.1000 mg/kg/dobę u szczurów i 125 mg/kg/dobę u królików były toksyczne dla matek obydwu 8