U osób z wrodzonym niedoborem metylotransferazy tiopuryny (TPMT) w szpiku, może dochodzić donasilonej mielosupresji (zahamowania czynności szpiku), którą potęguje jednoczesne stosowanieazatiopryny z olsalazyną, mesalazyną lub sulfosalazyną (patrz punkt 4.5).Mutagenność z rakotwórczością lub rakotwórczość.
U pacjentów poddawanych leczeniu immunosupresyjnemu, obejmującemu azatioprynę, zwiększa sięryzyko rozwoju zespołów limfoproliferacyjnych i innych nowotworów złośliwych, w tym zwłaszczanowotworów skóry (czerniaka i innych), mięsaków (Kaposiego i innych) oraz raka szyjki macicy insitu. Wydaje się, że zwiększenie ryzyka zależy od stopnia i czasu trwania immunosupresji.Opisywano, że przerwanie immunosupresji może doprowadzić do częściowej regresji zespołulimfoproliferacyjnego.
Z tego względu schemat leczenia zawierający kilka leków immunosupresyjnych (w tym tiopuryny)należy stosować ostrożnie, ponieważ może prowadzić do zespołów limfoproliferacyjnych, a niektóre znich prowadziły do udokumentowanych zgonów. Połączenie równocześnie podawanych lekówimmunosupresyjnych zwiększa ryzyko rozwoju zespołów limfoproliferacyjnych zależnych od wirusaEpsteina-Barr (EBV).
Zespół aktywacji makrofagów.
Zespół aktywacji makrofagów (MAS) jest znaną, zagrażającą życiu chorobą, która może się rozwinąću pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi, szczególnie z zapalną chorobą jelit (IBD), przyczym stosowanie azatiopryny może się wiązać ze zwiększoną podatnością na rozwój tego stanu. Jeślistwierdzi się lub podejrzewa MAS, należy jak najwcześniej rozpocząć jego ocenę i leczenie orazprzerwać leczenie azatiopryną. Lekarz powinien zwracać szczególną uwagę na objawy zakażenia, np.wirusem EBV i cytomegalowirusem (CMV), ponieważ wirusy te stanowią znane czynnikiwyzwalające MAS.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Azatiopryna osłabia działanie leków zwiotczających, takich jak tubokuraryna i pankuronium, nasilanatomiast działanie sukcynylocholiny.
Osłabia działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych (warfaryny).Nasila działanie innych leków hamujących czynność szpiku, np. penicylaminy. Z tego powodu należyunikać jednoczesnego stosowania.
Objawy toksyczności mogą być także zwiększone podczas równoczesnego podawania soli złota ileków przeciwmalarycznych.
Działanie azatiopryny nasila allopurynol, tiopurynol i oksypurynol, które hamują oksydazęksantynową, enzym uczestniczący w metabolizmie azatiopryny. Dawkę azatiopryny należy wtedyobniżyć nawet o połowę.
Działanie azatiopryny może być osłabione przez podanie cysteiny i cytarabiny.Istnieją sprzeczne doniesienia kliniczne dotyczące poważnych zaburzeń hematologicznych w wynikuinterakcji azatiopryny z kotrimoksazolem.
Zaburzenia hematologiczne mogą wystąpić podczas jednoczesnego podawania azatiopryny i kaptoprylu.
Jednoczesne podawanie azatiopryny, cymetydyny oraz indometacyny może zwiększać ryzyko zaburzeń hematologicznych.
Aminosalicylany mogą nasilać działanie azatiopryny.
Podczas stosowania azatiopryny pacjentów nie należy szczepić szczepionkami zawierającymi żywedrobnoustroje. Możliwe jest osłabienie reakcji organizmu na szczepionkę zawierającą zabitedrobnoustroje, np. przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby B.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę lub laktację
3