CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Azibiot, 500 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny dwuwodnej.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3 POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Tabletki powlekane białe, owalne z wytłoczonym rowkiem podziału po obu stronach.Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Azibiot wskazany jest w leczeniu następujących zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwena azytromycynę:

 zakażenia górnych dróg oddechowych: zapalenie zatok, zapalenie gardła i migdałków; ostre zapalenie ucha środkowego;

 zakażenia dolnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie oskrzeli i zaostrzenie przewlekłego

zapalenia oskrzeli, zewnątrzszpitalne zapalenie płuc;

 zakażenia skóry i tkanek miękkich: rumień wędrujący - Erythema migrans (pierwszy objaw boreliozy z Lyme), róża, liszajec, wtórne ropne zapalenie skóry;

 choroby przenoszone drogą płciową: niepowikłane zapalenie cewki moczowej, zapalenie szyjki macicy, wywołane przez Chlamydia trachomatis.

Należy uwzględnić oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania środków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Azytromycynę należy podawać doustnie.

Produkt leczniczy Azibiot można przyjmować niezależnie od posiłków.

Azytromycynę podaje się jeden raz w ciągu doby. Schemat dawkowania zależy od rodzaju zakażenia.

Dorośli i dzieci o masie ciała powyżej 45 kg

 Zakażenia dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich

Całkowitą dawkę wynosząca 1,5 g należy podawać w trzech dawkach dobowych po 500 mg przez trzy kolejne dni.

 Niepowikłane zakażenia cewki moczowej lub szyjki macicy, wywołane przez Chlamydia

trachomatis

1 g (2 tabletki powlekane po 500 mg) w dawce pojedynczej.

Osoby w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku można stosować te same dawki, co u dorosłych pacjentów. U osób wpodeszłym wieku mogą występować stany sprzyjające arytmii, dlatego zaleca się zachowanieszczególnej ostrożności ze względu na ryzyko rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzeń typutorsade de pointes (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Nie jest konieczne dostosowywanie dawkowania u osób z lekkim zaburzeniem czynności nerek[klirens kreatyniny >0,6 ml/s (40 ml/min)]. Brak danych dotyczących stosowania azytromycyny upacjentów z klirensem kreatyniny <40 ml/min, dlatego w takich przypadkach należy zachowaćostrożność.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z lekkim i umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby brak dowodów na znaczneróżnice w farmakokinetyce azytromycyny w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnościąwątroby. U pacjentów z lekkim zaburzeniem czynności wątroby ilość azytromycyny wydalanej zmoczem zwiększa się, prawdopodobnie w wyniku dołączenia się mechanizmu kompensacjizmniejszonego klirensu wątrobowego. W związku z tym nie ma konieczności modyfikacjidawkowania u pacjentów z lekkimi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważgłówną drogą eliminacji azytromycyny jest wątroba, należy zachować ostrożność u pacjentów zciężkimi schorzeniami wątroby.

4.3 Przeciwwskazania

Produktu leczniczego Azibiot nie należy stosować u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzienadwrażliwością na azytromycynę, erytromycynę lub inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowelub na którąkolwiek substancję pomocniczą (wymienioną w punkcie 6.1).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Podobnie, jak podczas stosowania erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanierzadkich ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne(rzadko zakończone zgonem), reakcje skórne, w tym ostra uogólniona krostkowica (AGEP, acutegeneralised exanthematous pustulosis), zespół Stevensa-Johnsona (SJS, ang. Stevens-JohnsonSyndrom), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN, ang. Toxic Epidermal Necrolysis,rzadko śmiertelna), reakcja polekowa z eozynofilią i objawami uogólnionymi (DRESS, ang. DrugReaction with Eosinophilia and Systemic Symptoms). Niektóre z tych reakcji na azytromycynępowodowały nawracające objawy i konieczność dłuższego okresu obserwacji i leczenia.

Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie produktu i rozpocząć odpowiednieleczenie. Lekarze powinni być świadomi, że objawy alergiczne mogą wystąpić ponowniepo zakończeniu leczenia objawowego

Ponieważ wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, produktleczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowaniaazytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić dozagrażających życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogływcześniej występować choroby wątroby lub mogli oni stosować inne produkty lecznicze o działaniuhepatotoksycznym.

Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, tj. szybki rozwójastenii połączonej z żółtaczką, ciemne zabarwienie moczu, skłonność do krwawień lub encefalopatiawątrobowa, należy natychmiast wykonać badania (testy) czynności wątroby. W razie wystąpieniazaburzeń czynności wątroby, stosowanie azytromycyny należy przerwać.

U pacjentów otrzymujących pochodne ergotaminy jednoczesne stosowanie niektórych antybiotykówmakrolidowych może przyspieszyć wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie ma danychdotyczących możliwości wystąpienia interakcji między alkaloidami sporyszu a azytromycyną. Jednakze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem nie należy jednocześnie stosowaćazytromycyny i pochodnych alkaloidów sporyszu.

Podobnie jak w przypadku każdego produktu zawierającego antybiotyk, zaleca się obserwować, czy upacjenta nie występują objawy nadkażenia opornymi drobnoustrojami, w tym grzybami.

Podczas stosowania prawie każdego z antybiotyków, w tym azytromycyny, notowano występowaniebiegunki wywołanej przez Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium difficile associateddiarrhoea), o nasileniu od lekkiego do zakończonego zgonem zapalenia okrężnicy. Stosowanie lekówprzeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę bakteryjną jelita grubego, prowadząc do nadmiernegowzrostu C. difficile.

Bakterie C. difficile wytwarzają toksyny A i B, biorące udział w rozwoju CDAD. Szczepy C. difficilewytwarzające hipertoksynę powodują zwiększenie chorobowości i umieralności, gdyż zakażenia temogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i może być konieczne wycięcie okrężnicy. MożliwośćCDAD trzeba rozważyć u każdego pacjenta, u którego wystąpi biegunka po zastosowaniuantybiotyku. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu chorobowego, gdyż notowano przypadkiCDAD po upływie ponad dwóch miesięcy po podaniu leku przeciwbakteryjnego. W razie rozpoznaniaCDAD przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowegomniejszy niż 10 ml/min) obserwowano zwiększenie o 33% całkowitego wpływu azytromycyny naorganizm (patrz punkt 5.2).

Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi w tym azytromycyną, obserwowanowydłużenie czasu repolaryzacji serca i odstępu QT, z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tymrównież torsade de pointes (patrz punkt 4.8). Ponieważ poniższe sytuacje mogą prowadzić dozwiększenia ryzyka komorowych zaburzeń rytmu (w tym torsade de pointes), mogących prowadzić dozatrzymania akcji serca, azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stanamisprzyjającymi arytmii (zwłaszcza u kobiet i osób w podeszłym wieku), tzn. u pacjentów: - z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT,

- równocześnie otrzymujących inne substancje czynne, o których wiadomo, że wydłużają odstęp

QT, jak:

- leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron, sotalol),

- cyzapryd

- terfenadyna,

- leki przeciwpsychotyczne, np. pimozyd, - leki przeciwdepresyjne, np. cytalopram,

- fluorochinolony, np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna,

- z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią,

- z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.

U pacjentów leczonych azytromycyną notowano zaostrzenie objawów miastenii oraz wystąpienienowych przypadków zespołu miastenicznego (patrz punkt 4.8).

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności azytromycyny w zapobieganiu lub leczeniuzakażenia kompleksem Mycobacterium avium (MAC, ang. Mycobacterium avium complex) u dzieci.

W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych, wywołanego przez Streptococcus pyogenesoraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej, lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nieprzeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączcereumatycznej.

Podczas leczenia chorób przenoszonych drogą płciową należy upewnić się, czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie T. pallidum.

Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwalew wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyćleczenie innym lekiem przeciwbakteryjnym.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.

Nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.

Azibiot zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującądziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłanianiaglukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Zaleca się ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów leczonych innymi lekami, któremogą wydłużać odstęp QT (patrz punkt 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczącestosowania).

Azytromycyna w postaci tabletek nie wykazuje interakcji z pokarmami.

Leki zobojętniające sok żołądkowy. W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działaniestosowanych jednocześnie leków zobojętniających i azytromycyny, nie zaobserwowano wpływu nacałkowitą biodostępność, mimo zmniejszenia się maksymalnych stężeń w surowicy o około 25%.Pacjenci otrzymujący azytromycynę nie powinni jednocześnie przyjmować leków zobojętniającychkwas żołądkowy. Jednoczesne podanie azytromycyny w postaci granulatu do sporządzania zawiesinydoustnej o przedłużonym uwalnianiu i wodorotlenku glinu z wodorotlenkiem magnezu(ko-magaldroks) w pojedynczej dawce 20 ml nie wpływało na szybkość i zakres wchłanianiaazytromycyny.

Cetyryzyna. U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzynąw dawce 20 mg nie doprowadziło w stanie równowagi do interakcji farmakokinetycznej ani doistotnych zmian odstępu QT.

Dydanozyna. Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg na dobę i dydanozyny wdawce 400 mg na dobę u 6 osób z rozpoznanym zakażeniem HIV, nie wpłynęło na farmakokinetykędydanozyny w stanie równowagi w porównaniu do placebo.

Digoksyna i kolchicyna: Donoszono, że jednoczesne stosowanie antybiotyków makrolidowych (w tymazytromycyny) z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, powodujezwiększenie stężenia w surowicy substratu glikoproteiny P. Dlatego podczas jednoczesnegostosowania azytromycyny i substratów glikoproteiny P, tj. digoksyna, należy wziąć pod uwagęmożliwość zwiększenia się stężenia digoksyny w surowicy. W czasie leczenia azytromycyną i po jego

zakończeniu niezbędna jest kliniczna obserwacja pacjenta, a w stosownych przypadkach, oznaczanie stężenia digoksyny w surowicy.

Zydowudyna. Pojedyncze dawki azytromycyny wynoszące 1000 mg i dawki wielokrotne po 1200 mglub 600 mg miały niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu lub wydalanie zydowudyny lub jejglukuronidowego metabolitu. Jednak podawanie azytromycyny zwiększało stężenia fosforylowanejzydowudyny, farmakologicznie aktywnego metabolitu w jednojądrzastych komórkach krwiobwodowej. Kliniczne znaczenie tego działania nie jest znane, ale może być ono korzystne dlapacjenta.

Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje poprzez układ wątrobowego cytochromu P450.Uważa się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny iinnych antybiotyków makrolidowych. W przypadku azytromycyny nie zachodzi indukcja aniinaktywacja wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolitów cytochromu.

Pochodne ergotaminy. Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia alkaloidami sporyszu (ergotyzm) nie należy stosować azytromycyny jednocześnie z pochodnymi ergotaminy (patrz punkt

4.4).

Przeprowadzono badania interakcji farmakokinetycznych między azytromycyną i wymienionymi niżejlekami, które podlegają znaczącemu metabolizmowi z udziałem enzymów układu cytochromu P450.

Atorwastatyna. Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (wdawce 500 mg na dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawiepróby zahamowania reduktazy HMG-CoA). Jednak po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano przypadkirabdomiolizy u pacjentów przyjmujących azytromycynę ze statynami.

Karbamazepina. W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie wykazanoznaczącego wpływu jednocześnie podawanej azytromycyny na stężenie karbamazepiny lub jejczynnego metabolitu w osoczu.

Cymetydyna. W badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym w celu określenia wpływupojedynczej dawki cymetydyny (podanej dwie godziny przed azytromycyną) na farmakokinetykęazytromycyny, nie zaobserwowano żadnego wpływu.

Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny. W badaniu interakcji farmakokinetycznejazytromycyna nie zmieniała przeciwzakrzepowego działania warfaryny podanej zdrowym ochotnikomw pojedynczej dawce 15 mg. Po wprowadzeniu produktu do obrotu donoszono o nasileniu działaniaprzeciwzakrzepowego w następstwie jednoczesnego zastosowania azytromycyny i doustnych lekówprzeciwzakrzepowych z grupy kumaryny. Wprawdzie nie ustalono związku przyczynowego, alenależy zwrócić uwagę na częstość, z jaką kontrolowany jest czas protrombinowy podczas stosowaniaazytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny.

Cyklosporyna. W badaniu farmakokinetycznym zdrowych ochotników, którym podawano doustnieazytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawcedoustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie Cmax i AUC0-5 cyklosporyny. Dlatego należyzachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jestjednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny, należy monitorować stężenia cyklosporyny iodpowiednio modyfikować jej dawkowanie.

Efawirenz. Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce400 mg na dobę przez 7 dni nie spowodowało istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.

Flukonazol. Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na parametry farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowity wpływ

azytromycyny na organizm i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawaniaz flukonazolem. Jednakże obserwowano nie mające znaczenia klinicznego zmniejszenie wartości Cmax(18%).

Indynawir. Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierałoistotnego statystycznie wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.

Metyloprednizolon. Badania interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników nie wykazały istotnego wpływu na farmakokinetykę metyloprednizolonu.

Midazolam. U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg/dobęprzez 3 dni, nie wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamicznemidazolamu podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.

Nelfinawir. Podawanie azytromycyny (1200 mg) jednocześnie z nelfinawirem w stanie stacjonarnym(750 mg trzy razy na dobę) prowadziło do zwiększenia stężenia azytromycyny. Nie zaobserwowanoklinicznie istotnych działań niepożądanych i nie była konieczna modyfikacja dawkowania.

Ryfabutyna. Jednoczesne stosowanie azytromycyny i ryfabutyny nie miało wpływu na stężenia w surowicy żadnej z tych substancji czynnych.

U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię.Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku przyczynowego zleczeniem skojarzonym z azytromycyną (patrz punkt 4.8).

Syldenafil. U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanejw dawce 500 mg na dobę przez 3 dni) na AUC i Cmax syldenafilu lub jego głównego metabolituznajdującego się w krwiobiegu.

Terfenadyna. W badaniach farmakokinetycznych nie opisywano interakcji między azytromycyną iterfenadyną. Notowano rzadkie przypadki, gdy nie można było całkowicie wykluczyć ryzyka takichinterakcji, chociaż nie było żadnych konkretnych dowodów, że takie interakcje występowały.

Teofilina: Brak dowodów na interakcje farmakokinetyczne pomiędzy azytromycyną i teofiliną,podawanymi równocześnie zdrowym ochotnikom. Jednakże jednoczesne stosowanie makrolidów iteofiliny związane było ze zwiększeniem się stężenia teofiliny w surowicy. Dlatego też, dopóki niezostaną uzyskane dalsze informacje, zaleca się dokładną kontrolę pacjentów z oznaczaniem stężeniateofiliny w osoczu.

Triazolam. W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny wdawce 500 mg dnia 1. i 250 mg dnia 2. oraz triazolamu w dawce 0,125 mg dnia 2., nie wywarłoistotnego wpływu na którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych triazolamu, w porównaniu dotriazolamu podawanego z placebo.

Trimetoprim i sulfametoksazol. Jednoczesne stosowanie trimetoprimu i sulfametoksazolu (w dawce160 mg i 800 mg) przez 7 dni wraz z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7 dniu nie miało wpływu najej maksymalne stężenia, całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe trimetoprimu anisulfametoksazolu. Stężenia azytromycyny w osoczu były porównywalne z obserwowanymi w innychbadaniach.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u kobiet w ciąży. Badaniawpływu na rozrodczość u zwierząt wykazały przenikanie azytromycyny przez barierę łożyska, lecz niestwierdzono szkodliwego działania na płód. Nie określono bezpieczeństwa stosowania leku u kobiet wciąży. Lek można stosować u kobiet w ciąży wyłącznie wtedy, gdy korzyść przeważa nad ryzykiem.

Karmienie piersią

Azytromycyna przenika do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono jednak u karmiących kobietodpowiednich i dobrze kontrolowanych badań klinicznych, które charakteryzowałybyfarmakokinetykę wydzielania azytromycyny do mleka. Zaleca się, aby nie karmić piersią w czasieoraz do dwóch dni po zakończeniu leczenia azytromycyną. Następnie karmienie piersią możnakontynuować.

Płodność

W przeprowadzonych na szczurach badaniach płodności notowano zmniejszony wskaźnik ciążowy po podaniu azytromycyny. Znaczenie tej obserwacji dla ludzi nie jest znane.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Brak dowodów, aby azytromycyna wpływała na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Należy jednak brać pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jakzawroty głowy i drgawki.

4.8 Działania niepożądane

W poniższej tabeli wymieniono działania niepożądane stwierdzone w trakcie badań klinicznych iobserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu, według klasyfikacji układów i narządów oraz częstościwystępowania. Częstość występowania pogrupowano według następującej klasyfikacji: bardzo często(≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do<1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawiedostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działanianiepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.

Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny, na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu

Klasyfikacja

układów i

narządów

Zakażenia i

zarażenia

pasożytnicze

Zaburzenia krwi i

układu chłonnego

Bardzo

często

Często Niezbyt często Rzadko Częstość

nieznana

kandydoza,

zakażenie pochwy,

zapalenie płuc,

zakażenie grzybicze,

zakażenie bakteryjne,

zapalenie gardła,

zapalenie błony

śluzowej żołądka i

jelit,

zaburzenia

oddechowe,

zapalenie błony

śluzowej nosa,

kandydoza jamy

ustnej

leukopenia,

neutropenia,

rzekomobłon

iaste

zapalenie

jelita

grubego

(patrz punkt

4.4)

małopłytkow

ość,

eozynofilia niedokrwisto

ść hemolityczna

Zaburzenia obrzęk reakcja układu naczynioruchowy, anafilaktyczn immunologicznego nadwrażliwość a (patrz

punkt 4.4) Zaburzenia jadłowstręt

metabolizmu i odżywiania

Zaburzenia nerwowość, pobudzenie, agresja, psychiczne bezsenność niepokój,

majaczenie, omamy

Zaburzenia ból głowy zawroty głowy, omdlenia, układu senność, drgawki, nerwowego zaburzenia smaku, niedoczulica,

parestezje nadaktywnoś

ć psychorucho

wa,

brak węchu, brak smaku, zaburzenia węchu, miastenia (parz punkt 4.4)

Zaburzenia oka zaburzenia widzenia

Zaburzenia ucha i zaburzenia ucha, zaburzenia błędnika zawroty głowy słuchu, w

pochodzenia tym głuchota obwodowego i (lub) szumy

uszne Zaburzenia serca kołatanie serca zaburzenia

rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4), arytmia (patrz punkt 4.4), w tym częstoskurcz komorowy, wydłużenie odstępu QT w EKG (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia uderzenia gorąca niedociśnieninaczyniowe e tętniczeZaburzenia duszność,

układu krwawienie z nosa

oddechowego,

klatki piersiowej i

śródpiersia

Zaburzenia

żołądka i jelit

biegunka wymioty,

ból

brzucha,

nudności

zaparcie,

wzdęcia,

niestrawność,

zapalenie błony

śluzowej żołądka,

zaburzenia

połykania,

odczucie rozdęcia

brzucha,

suchość w jamie

ustnej,

odbijanie się,

owrzodzenie jamy

ustnej,

nadmierne

wydzielanie śliny

zapalenie

trzustki,

przebarwieni

e języka

Zaburzenia

wątroby i dróg

żółciowych

Zaburzenia skóry

i tkanki

podskórnej

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe i

tkanki łącznej

Zaburzenia nerek

i dróg moczowych

wysypka,

świąd,

pokrzywka,

zapalenie skóry,

suchość skóry,

nadmierne pocenie

się

zapalenie kości i

stawów,

ból mięśni,

ból pleców,

ból szyi

bolesne oddawanie

moczu,

ból nerek

nieprawidło

wa czynność

wątroby,

żółtaczka

cholestatyczn

a

reakcja

nadwrażliwo

ści na

światło, ostra

uogólniona

krostkowica

(AGEP)

niewydolnoś

ć wątroby

(rzadko

prowadząca

do zgonu,

patrz punkt

4.4),

piorunujące

zapalenie

wątroby,

martwica

wątroby

zespół

Stevensa-

Johnsona,

toksyczne

martwicze

oddzielanie

się naskórka,

rumień

wielopostaci

owy

bóle stawów

ostra

niewydolnoś

ć nerek,

śródmiąższo

we zapalenie

nerek

Zaburzenia

układu

rozrodczego i

krwotok maciczny,

zaburzenia jąder

piersi

Zaburzenia ogólne obrzęk,i stany w miejscu osłabienie,podania złe samopoczucie, uczucie zmęczenia,

obrzęk twarzy, ból w klatce piersiowej, gorączka,

ból,

obrzęki obwodowe Badania zmniejszen zwiększeniediagnostyczne ie liczby aktywności limfocytów aminotransferazy , asparaginianowej zwiększeni (AspAT),

e liczby zwiększeniegranulocyt aktywności

ów aminotransferazykwasochło alaninowej (AlAT),nnych, zwiększenie we krwizmniejszen stężenia bilirubiny,ie stężenia mocznika, wodorowęg kreatyniny, lanów we nieprawidłowekrwi, stężenie potasu wezwiększeni krwi,

e liczby zwiększeniegranulocyt aktywności fosfatazyów zasadowej, zasadochło zwiększenie stężenia

nnych, chlorków, zwiększeni zwiększenie stężenia

e liczby glukozy, monocytów zwiększenie liczby, płytek krwi,zwiększeni zmniejszeniee liczby hematokrytu,neutrofilów zwiększenie stężenia wodorowęglanów we

krwi, nieprawidłowe stężenie sodu

Urazy i zatrucie powikłania po

leczeniu

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Działania niepożądane występujące po przyjęciu dawek większych niż zalecane były podobne do tych,które występowały po zwykle stosowanych dawkach. Zbyt duże dawki mogą spowodować ciężkienudności, wymioty, biegunkę i utratę słuchu.

W przypadku przedawkowania wskazane jest wdrożenie leczenia objawowego i wspomagającegoczynności życiowe.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy. Kod ATC: J 01 FA 10

Mechanizm działania

Azytromycyna należy do antybiotyków makrolidowych, do grupy azalidów. Jej cząsteczka powstałaprzez wprowadzenie atomu azotu do pierścienia laktonowego erytromycyny A.Mechanizm działania azytromycyny polega na hamowaniu syntezy białka w komórce bakteryjnej wwyniku przyłączenia do podjednostki 50S rybosomu.

Mechanizm powstawania oporności

Oporność na azytromycynę może być wrodzona lub nabyta. Występują trzy główne mechanizmyoporności u bakterii: zmiana miejsca docelowego działania, zmiana w transporcie antybiotyku orazmodyfikacja antybiotyku.

Całkowita oporność krzyżowa na erytromycynę, azytromycynę, inne makrolidy oraz linkozamidywystępuje pomiędzy Streptococcus pneumoniae, paciorkowcami beta-hemolizującymi z grupy A,Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym metycylinooporny S. aureus (MRSA).

Wartości graniczne

Graniczne wartości wrażliwości azytromycyny na typowe patogeny są następujące:według NCCLS (National Committee on Clinical Laboratory Standards): - wrażliwe ≤2 mg/l; oporne ≥8 mg/l

- Haemophilus spp.: wrażliwe ≤4 mg/l

- Streptococcus pneumoniae i Streptococcus pyogenes: wrażliwe ≤0,5 mg/l; oporne ≥2 mg/l.

Wrażliwość

Częstość występowania oporności nabytej może być różna w zależności od położenia geograficznegooraz zmienna w czasie, szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, należykorzystać z opinii eksperta odnośnie miejscowych informacji o oporności.

Zakres działania przeciwbakteryjnego azytromycyny podano poniżej:

Gatunki zwykle wrażliwe Gram-dodatnie bakterie tlenowe

Staphylococcus areus wrażliwe na metycylinęStreptococcus pneumoniae wrażliwe na penicylinęStreptococcus pyogenes (grupa A) Gram-ujemne bakterie tlenowe Haemophilus influenzae

Haemophilus parainfluenzaeLegionella pneumophila Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Bakterie beztlenowe Clostridium perfringens Fusobacterium spp. Prevotella spp. Porphyromonas spp. Inne drobnoustroje Borrelia burgdorferi Chlamydia trachomatis

Gatunki, u których może wystąpić problem oporności nabytej Gram-dodatnie bakterie tlenowe

Streptococcus pneumoniae średnio wrażliwe i oporne na penicylinęDrobnoustroje o oporności naturalnej

Gram-dodatnie bakterie tlenowe Enterococcus faecalis Staphylococcus spp. MRSA, MRSE* Bakterie beztlenowe Grupa Bacteroides fragilis

* Gronkowce oporne na metycylinę powszechnie wykazują oporność nabytą na makrolidy

i zostały tu umieszczone, gdyż rzadko wykazują wrażliwość na azytromycynę.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Biodostępność azytromycyny wynosi około 37%. Czas potrzebny do osiągnięcia stężeniamaksymalnego wynosi 2 do 3 godzin od chwili przyjęcia leku.

Dystrybucja

Badania farmakokinetyczne wykazały znacznie większe stężenia azytromycyny w tkankach (około50-krotnie) niż maksymalne stężenia w osoczu, co oznacza, że przenikanie leku do tkanek jestznaczne. Duże stężenia azytromycyny w płucach, migdałkach i gruczole krokowym utrzymują sięnawet wtedy, gdy stężenie w surowicy lub osoczu zmniejszają się poniżej granicy wykrywalności. Popodaniu pojedynczej dawki 500 mg stężenia w narządach docelowych, takich jak płuca, migdałki czygruczoł krokowy, przewyższają MIC90 dla większości drobnoustrojów chorobotwórczych.

Eliminacja

Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza wiernie odzwierciedla okres półtrwania w fazieeliminacji z tkanek i wynosi 2 do 4 dni. Po podaniu dożylnym około 12% dawki wydala się z moczemw postaci niezmienionej przez 3 dni, w większości w ciągu pierwszych 24 godzin. W żółci wykrytoduże stężenia niezmienionego leku oraz 10 metabolitów, powstałych głównie na drodze N- i O-demetylacji, hydroksylacji dezoksaminy i pierścienia aglikonu oraz hydrolizy połączeń z kladynozą.U ochotników w podeszłym wieku (powyżej 65 lat), wartości pola pod krzywą zależności stężenia wosoczu od czasu (AUC) po 5 dniach podawania były nieco większe niż u młodszych ochotników(poniżej 45 lat). Różnica ta nie miała jednak znaczenia klinicznego, dlatego nie jest koniecznamodyfikacja dawkowania.

Z porównania wyników badań z zastosowaniem HPLC (wysokosprawna chromatografia cieczowa)oraz mikrobiologicznych badań tkanek wynika, że metabolity nie mają znaczenia dla aktywnościmikrobiologicznej azytromycyny.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach, duże stężenia azytromycyny stwierdzono wfagocytach. W modelach doświadczalnych stężenia uwolnionej azytromycyny są większe w trakcieaktywnej fagocytozy niż w niepobudzonych fagocytach. Prowadzi to u zwierząt do zwiększonegogromadzenia azytromycyny w ogniskach zakażenia.

W badaniach na zwierzętach z zastosowaniem dużych dawek, podając stężenia 40-krotnie większe niżstosowane w praktyce klinicznej, stwierdzono, że azytromycyna powoduje przemijającą fosfolipidozę,zwykle bez objawów toksyczności. Brak dowodów na to, by miało to znaczenie podczas stosowaniaazytromycyny u ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Skrobia żelowana Krospowidon

Wapnia wodorofosforanSodu laurylosiarczanMagnezu stearynian

Skład otoczki

Hypromeloza

Tytanu dwutlenek (E 171)Laktoza jednowodnaTriacetyna

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

5 lat

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii PVC/Aluminium w tekturowym pudełku. Blister zawiera 3 tabletki powlekane.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania

Bez specjalnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 10548

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29 kwietnia 2004 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18 grudnia 2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO