CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Biseptol 120, 100 mg + 20 mg tabletkiBiseptol 480, 400 mg + 80 mg tabletkiBiseptol 960, 800 mg + 160 mg tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
1 tabletka Biseptol 120 zawiera 100 mg sulfametoksazolu (Sulfamethoxazolum)i 20 mg trimetoprimu (Trimethoprimum)
1 tabletka Biseptol 480 zawiera 400 mg sulfametoksazolu (Sulfamethoxazolum)i 80 mg trimetoprimu (Trimethoprimum)
1 tabletka Biseptol 960 zawiera 800 mg sulfametoksazolu (Sulfamethoxazolum)i 160 mg trimetoprimu (Trimethoprimum)
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki.
Biseptol 120 - tabletki barwy białej o żółtawym odcieniu, okrągłe, obustronnie płaskie z fazą, o gładkiej powierzchni bez wykruszonych brzegów, jednostronnie grawerowane literami ”Bs”.
Biseptol 480- tabletki barwy białej o żółtawym odcieniu, okrągłe, obustronnie płaskie z fazą,o gładkiej powierzchni bez wykruszonych brzegów, jednostronnie grawerowane znakiem -nad którym znajdują się litery „Bs”,
Biseptol 960 - tabletki barwy białej o żółtawym odcieniu, okrągłe, obustronnie płaskieo gładkiej powierzchni bez wykruszonych brzegów, jednostronnie grawerowane znakiem -.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt stosowany jest w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych: Zakażenia dróg moczowych powodowane przez wrażliwe szczepy E. coli, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Morganella morganii, Proteus mirabilis i Proteus vulgaris.Uwaga: Niepowikłane zakażenia dróg moczowych w pierwszej kolejności należy leczyć pojedynczym lekiem przeciwbakteryjnym.
Ostre zapalenie ucha środkowego, powodowane przez wrażliwe szczepy Str. pneumoniae i H. influenzae, jeśli w opinii lekarza stosowanie kotrimoksazolu jest bardziej celowe niż podanie pojedynczego antybiotyku.
Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, powodowane przez wrażliwe szczepy Streptococcus pneumoniae lub H. influenzae, jeśli w opinii lekarza zastosowanie leku złożonego jest korzystniejsze od monoterapii.
Zakażenie przewodu pokarmowego pałeczkami Shigella.
Mikrobiologicznie potwierdzone zapalenie płuc powodowane przez Pneumocystis carinii i zapobieganie zakażeniom tym drobnoustrojem u pacjentów ze zmniejszoną odpornością (np. AIDS).
Biegunka podróżnych u dorosłych wywołana przez enteropatogenne szczepy E. coli.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dzieci w wieku poniżej 6 lat: nie zaleca się ze względu na ryzyko zachłyśnięcia; dla młodszych dzieci, w wieku poniżej 6 lat, dostępne preparaty w postaci zawiesiny.
Zakażenie dróg moczowych, zakażenie przewodu pokarmowego pałeczkami Shigella oraz
zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli u dorosłych:
Zwykle podaje się doustnie 960 mg kotrimoksazolu (8 tabletek Biseptol 120 lub 2 tabletki Biseptol480 lub 1 tabletka Biseptol 960) 2 razy na dobę; w zakażeniach dróg moczowych lek stosuje sięzwykle przez 10-14 dni, w zaostrzeniu przewlekłego zapalenia oskrzeli - przez 14 dni, w zakażeniuprzewodu pokarmowego pałeczkami Shigella przez 5 dni.
Zakażenia dróg moczowych, zakażenie przewodu pokarmowego pałeczkami Shigella
i ostre zapalenie ucha środkowego u dzieci:
Zwykle 48 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych co 12 godzin. Nie należy podawaćdawki większej niż stosowana u dorosłych.
W zakażeniach dróg moczowych oraz w ostrym zapaleniu ucha środkowego preparat stosuje się zwykle przez 10 dni, w zakażeniu pałeczkami Shigella przez 5 dni.
Zapalenie płuc powodowane przez Pneumocystis carinii u dorosłych i dzieci:
Dawka zalecana u osób z udokumentowanym zakażeniem wynosi 90-120 mg kotrimoksazolu na kgmc. na dobę w dawkach podzielonych podawanych co 6 godzin przez 14-21 dni.
Zapobieganie zakażeniom Pneumocystis carinii:
Dorośli: 960 mg kotrimoksazolu (8 tabletek Biseptol 120 lub 2 tabletki Biseptol 480 lub 1 tabletka Biseptol 960) 1 raz na dobę, przez 7 dni.
Dzieci: 900 mg kotrimoksazolu/m2 pc. na dobę w 2 równych dawkach podzielonychco 12 godzin przez kolejne 3 dni tygodnia. Maksymalna dawka dobowa wynosi 1920 mg(4 tabletki Biseptol 480 lub 2 tabletki Biseptol 960).
Biegunka podróżnych u dorosłych wywołana przez enterogenne szczepy E. coli:
Zalecana dawka wynosi 960 mg (8 tabletek Biseptol 120 lub 2 tabletki Biseptol 480 lub 1 tabletkaBiseptol 960) co 12 godzin.
Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek:
U pacjentów z klirensem kreatyniny 15-30 ml/min dawkę należy zmniejszyć o połowę; jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 15 ml/min nie zaleca się stosowania kotrimoksazolu.
Sposób podawania: Tabletek nie należy dzielić.
Lek podaje się doustnie w czasie jedzenia lub tuż po posiłku. W czasie stosowania leku pacjentpowinien pić dużo płynów.
4.3 Przeciwwskazania
Produkt leczniczy jest przeciwwskazany jeśli u pacjenta stwierdzono: nadwrażliwość na kotrimoksazol (sulfametoksazol z trimetoprimem), którykolwiek składnik pomocniczy, sulfonamidy lub trimetoprim,
rozpoznane uszkodzenie miąższu wątroby,
2
ciężką niewydolność nerek, gdy nie ma możliwości oznaczania stężenia leku w osoczu, ciężkie zaburzenia hematologiczne,
niedokrwistość megaloblastyczną spowodowaną przez niedobór kwasu foliowego, niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (możliwość wystąpienia hemolizy), dzieci w wieku poniżej 2 miesięcy (ryzyko żółtaczki jąder podkorowych).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Opisano rzadkie przypadki groźnych dla życia powikłań związanych ze stosowaniemsulfonamidów, w tym ostrej martwicy wątroby, niedokrwistości aplastycznej, agranulocytozy,innych zaburzeń składu krwi i reakcji nadwrażliwości ze strony układu oddechowego (nacieki napłucach).
Zgłaszano występowanie zagrażających życiu reakcji skórnych: zespołu Stevensa-Johnsona (ang.SJS) oraz martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (ang. TEN) w związku ze stosowaniemsulfametoksazolu.
Należy poinformować pacjentów o objawach podmiotowych i przedmiotowych reakcji skórnychoraz konieczności dokładnego ich monitorowania. Największe ryzyko rozwinięcia SJS lub TENwystępuje w ciągu pierwszych tygodni leczenia.
Należy przerwać leczenie produktem Biseptol, jeżeli pojawią się objawy przedmiotowe lubpodmiotowe SJS lub TEN (na przykład postępująca wysypka skórna często z pęcherzami lubpojawienie się zmian na błonach śluzowych).
Najlepsze wyniki w leczeniu SJS lub TEN uzyskuje się przez wczesne ich rozpoznanie inatychmiastowe odstawienie leku, który je mógł wywołać. Wczesne odstawienie leku wiąże się zlepszym rokowaniem.
Jeśli podczas leczenia produktem Biseptol wystąpił u pacjenta zespół Stevensa-Johnsona lubtoksyczno-rozpływna martwica naskórka, nie należy w przyszłości wznawiać leczenia tymproduktem leczniczym.
Jeśli w przebiegu leczenia kotrimoksazolem wystąpią: wysypka, ból gardła, gorączka, ból stawów,kaszel, duszność lub żółtaczka, może to wskazywać na występujące bardzo rzadko, ale potencjalnieniebezpieczne działania niepożądane i powinno stać się sygnałem do natychmiastowegoodstawienia leku.
Stosowanie kotrimoksazolu w paciorkowcowym zapaleniu gardła w stosunkowo dużym odsetkukończy się niepowodzeniem, ponieważ nie udaje się uzyskać eliminacji bakterii. Kotrimoksazol nienadaje się do leczenia paciorkowcowego zapalenia gardła i migdałków. Kotrimoksazol należy ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością nerek(patrz: punkt 4.2), z niedoborem kwasu foliowego (np. w wieku podeszłym, u osób uzależnionychod alkoholu, leczonych lekami przeciwdrgawkowymi, u osób z zespołem złego wchłaniania orazniedożywionych), u osób z ciężkimi objawami alergicznymi
lub chorych na astmę oskrzelową.
U pacjentów w podeszłym wieku występuje zwiększone ryzyko ciężkich reakcji niepożądanych nakotrimoksazol, w tym niewydolności nerek lub wątroby. Najczęściej opisywanymi ciężkimiobjawami niepożądanymi w podeszłym wieku ciężkie reakcje skórne, zahamowanie czynnościszpiku oraz trombocytopenia z plamicą lub bez. Jednoczesne stosowanie leków moczopędnychzwiększa ryzyko plamicy.
U chorych na AIDS leczonych kotrimoksazolem z powodu zakażenia Pneumocystis carinii częściejwystępują objawy niepożądane, zwłaszcza wysypki, gorączka, leukopenia, zwiększenie aktywnościaminotransferaz w surowicy, hiperkaliemia i hiponatremia.
W czasie podawania kotrimoksazolu (podobnie, jak w czasie podawania innych środkówprzeciwbakteryjnych) może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy.Przebieg choroby może mieć charakter od łagodnego do zagrażającego życiu. Dlatego ważne jestwłaściwe rozpoznanie tej choroby u pacjentów, u których w trakcie stosowania lekuprzeciwbakteryjnego wystąpiła biegunka. Leczenie środkami przeciwbakteryjnymi wpływa nazmianę fizjologicznej flory okrężnicy i może spowodować nadmierne zwiększenie ilości laseczekbeztlenowych. Toksyny wytwarzane przez Clostridium difficile jedną z głównych przyczynzapalenia okrężnicy.
3
W łagodnych przypadkach rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy wystarcza zwykle przerwaniepodawania leku. W przypadkach średnio ciężkich i ciężkich należy podawać pacjentom płyny,elektrolity, białko oraz środki przeciwbakteryjne działające na Clostridium difficile (metronidazollub wankomycyna). Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę ani innych działającychzapierająco.
Produkt zawiera parahydroksybenzoesany, mogące powodować reakcje alergiczne (możliwereakcje typu późnego).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Tiazydowe leki moczopędne
U pacjentów w podeszłym wieku kojarzenie kotrimoksazolu z niektórymi lekami moczopędnymi,zwłaszcza tiazydowymi, zwiększa ryzyko małopłytkowości.Leki przeciwzakrzepowe
Kotrimoksazol może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych w stopniu wymagającym modyfikacji dawkowania.
Fenytoina
Kotrimoksazol hamuje metabolizm fenytoiny; u osób zażywających oba leki okres półtrwaniafenytoiny wydłuża się o około 39%, zaś klirens fenytoiny zmniejsza się o około 27%.Metotreksat
Kotrimoksazol zwiększa stężenie wolnej frakcji metotreksatu w surowicy na skutek wypierania z połączeń z białkami. Pochodne sulfonylomocznika
Kotrimoksazol może zwiększać działanie podawanych jednocześnie leków przeciwcukrzycowychpochodnych sulfonylomocznika i powodować ryzyko wystąpienia hipoglikemii.Digoksyna
Kotrimoksazol może zwiększać stężenie digoksyny w osoczu u niektórych pacjentów w podeszłym wieku.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Kotrimoksazol może zmniejszać skuteczność trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Cyklosporyna
U pacjentów po przeszczepieniu nerki, leczonych kotrimoksazolem i cyklosporyną, obserwuje sięprzemijające zaburzenia czynności przeszczepionej nerki, objawiające się zwiększeniem stężeniakreatyniny w surowicy, co prawdopodobnie jest wywołane działaniem trimetoprimu.Pirymetamina
Kotrimoksazol z pirymetaminą może wywołać niedokrwistość megaloblastyczną.
Sulfonamidy wykazują podobieństwo chemiczne do niektórych leków przeciwtarczycowych,leków moczopędnych (acetazolamidu i tiazydów) oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych, comoże być przyczyną alergii krzyżowej.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych:
Trimetorpim może modyfikować wyniki oznaczania stężenia metotreksatu w surowicy metodą enzymatyczną, nie wpływa zaś na oznaczenia wykonywane metodami radioimmunologicznymi.
Kotrimoksazol może zawyżać o około 10% wyniki próby Jaffego z zasadowym pikrynianem
na kreatyninę.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
W doświadczeniach na zwierzętach bardzo wysokie dawki kotrimoksazolu powodowałypowstawanie wad rozwojowych u płodu, typowych dla substancji antagonistycznych dla kwasufoliowego.
4
Brak dokładnych i dobrze kontrolowanych badań dotyczących stosowania kotrimoksazolu u kobietw ciąży. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyśćdla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Kobietom w ciąży stosującym kotrimoksazol zaleca się jednoczesne podawanie kwasu foliowego.
Laktacja
Zarówno trimetoprim jak i sulfametoksazol przenikają do mleka kobiecego. Nie zaleca się stosowania kotrimoksazolu podczas karmienia piersią.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Lek zwykle nie powoduje upośledzenia sprawności psychofizycznej , zdolności prowadzeniapojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.Jednak jeżeli wystąpią takie objawy niepożądane jak ból głowy, drgawki, nerwowość, uczuciezmęczenia, należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych iobsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Najczęściej występują dolegliwości ze strony układu pokarmowego (nudności, biegunka, wymioty)oraz zmiany skórne (wysypka, pokrzywka).
Poniżej zastosowano następujące kryteria określające częstość występowania:Bardzo często ≥1/10, często ≥1/100 i <1/10, niezbyt często ≥1/1000 i <1/100, rzadko ≥1/10 000i <1/1000, bardzo rzadko <1/10 000.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: leukopenia, małopłytkowość.
Bardzo rzadko: agranulocytoza, niedokrwistość (aplastyczna, hemolityczna lub megaloblastyczna), methemoglobinemia, hipoprotrombinemia, eozynofilia, neutropenia.
Zaburzenia układu immunologicznego
Często: wysypki alergiczne.
Rzadko: guzkowe zapalenie okołotętnicze.
Bardzo rzadko: zespół choroby posurowiczej, reakcje anafilaktyczne (w tym ciężkie, zagrażająceżyciu), alergiczne zapalenie mięśnia sercowego, obrzęk naczynioruchowy, gorączka polekowa,plamica Henocha-Schoenleina, zespół toczniopodobny, dreszcze objawy nadwrażliwości ze stronyukładu oddechowego, przekrwienie spojówki i twardówki oka.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo rzadko: hiperkaliemia, hiponatremia, brak łaknienia.Rzadko: hipoglikemia.
Zaburzenia psychiczne
Bardzo rzadko: depresja, omamy.
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo rzadko: ból głowy, zawroty głowy, aseptyczne zapalenie opon mózgowych, drgawki, zapalenie nerwów obwodowych, ataksja, szumy uszne, apatia, nerwowość.
Zaburzenia układu oddechowego klatki piersiowej i śródpiersia
Bardzo rzadko: duszność, kaszel, nacieki w płucach.
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: nudności (z wymiotami lub bez).
5
Rzadko: bóle brzucha, zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej, biegunka.Bardzo rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zapalenie trzustki.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo rzadko: Zwiększenie aktywności aminotransferaz, zapalenie wątroby niekiedy z żółtaczką cholestatyczną lub martwicą wątroby .
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: wysypka, pokrzywka, świąd skóry, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy.
Bardzo rzadko: zgłaszano przypadki zespołu Stevens-Johnsona (ang. SJS) i martwicy toksyczno- rozpływnej (ang. TEN) (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Bardzo rzadko: bóle stawów, bóle mięśni.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: nasilenie diurezy.
Bardzo rzadko: krystaluria, niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, toksyczny zespółnerczycowy z oligurią lub anurią, zwiększenie stężenia azotu pozabiałkowego,zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy.
Inne
Osłabienie, uczucie zmęczenia, bezsenność.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzykastosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinnyzgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem DepartamentuMonitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji ProduktówLeczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksuww. Departamentu} e-mail:
[email protected].
4.9 Przedawkowanie
Nie wiadomo jaka dawka kotrimoksazolu może być groźna dla życia.
Po przedawkowaniu sulfonamidów występują: brak łaknienia, bóle o charakterze kolki, nudności,wymioty, zawroty głowy, ból głowy, senność, utrata świadomości. Może wystąpić gorączka,krwiomocz i krystaluria. W późnym okresie może rozwinąć się zahamowanie czynności szpiku iżółtaczka. Po ostrym przedawkowaniu trimetoprimu mogą pojawić się nudności, wymioty, zawrotygłowy, ból głowy, depresja, zaburzenia świadomości, zahamowanie czynności szpiku.Postępowanie polega na usunięciu leku z przewodu pokarmowego (płukanie żołądka lub wymioty)oraz podaniu dużych ilości płynów, jeśli diureza jest niedostateczna, a czynność nerek prawidłowa.Zakwaszenie moczu przyspiesza eliminację trimetoprimu, może jednak zwiększyć ryzykokrystalizacji sulfonamidu w nerkach. Należy monitorować obraz krwi, skład elektrolitów osocza iinne parametry biochemiczne pacjenta. Jeśli wystąpi uszkodzenie szpiku lub żółtaczka, należywdrożyć postępowanie typowe w takich przypadkach. Hemodializa jest umiarkowanie skuteczna,dializa otrzewnowa nieskuteczna.
Zatrucie przewlekłe: stosowanie wysokich dawek kotrimoksazolu przez długi czas możespowodować zahamowanie czynności szpiku objawiające się małopłytkowością, leukopenią lubniedokrwistością megaloblastyczną. Jeśli wystąpią objawy uszkodzenia szpiku, należy stosowaćleukoworynę; zalecana przez niektórych autorów dawka wynosi 5-15 mg na dobę.
6
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: mieszaniny sulfonamidów i trimetoprimu, w tym pochodne. Kod ATC: J01EE01
Biseptol jest lekiem zawierającym sulfonamid - sulfametoksazol i trimetoprim. Mieszanina tychsubstancji w proporcji 5 do 1 nosi nazwę kotrimoksazolu. Jest to złożony lek przeciwbakteryjny,zawierający sulfametoksazol, sulfonamid o średnim czasie działania, hamujący syntezę kwasufoliowego poprzez konkurencyjny antagonizm z kwasem para-aminobenzoesowym, oraztrimetoprim, inhibitor bakteryjnej reduktazy kwasu dihydrofoliowego, warunkującej powstawanieaktywnego biologicznie kwasu tetrahydrofoliowego. Skojarzenie składników działających na tensam łańcuch przemian biochemicznych prowadzi do synergizmu działania przeciwbakteryjnego;uważa się też,
że dzięki skojarzeniu dwóch leków rozwój oporności bakteryjnej następuje wolniej niż w przypadku stosowania jednego leku.
Kotrimoksazol działa in vitro na Escherichia coli (w tym na szczepy enteropatogenne), indolo-dodatnie szczepy Proteus spp. (w tym na P. vulgaris), Morganella morganii, Klebsiella spp.,Proteus mirabilis, Enterobacter spp., Haemophilus influenzae, Streptococcus pneumoniae, Shigellaflexneri, S. sonnei, Neisseria gonorrhoeae oraz na Pneumocystis carinii.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Oba składniki leku szybko wchłaniane z przewodu pokarmowego; maksymalne stężenie obuskładników w surowicy występuje w 1-4 godzin po podaniu doustnym. Trimetoprim wiąże się zbiałkami osocza w 70% , sulfametoksazol - w 44-62%. Dystrybucja obu związków jest różna;sulfonamid przenika wyłącznie do kompartmentu pozakomórkowego, trimetoprim zaś ulegarozmieszczeniu we wszystkich płynach organizmu. Duże stężenia trimetoprimu występują m.in. wwydzielinie gruczołów oskrzelowych, gruczołu krokowego i w żółci. Stężenia sulfametoksazolu wpłynach ustrojowych niższe. Oba związki pojawiają się w stężeniach terapeutycznychw plwocinie, wydzielinie pochwy i płynie ucha środkowego. Objętość dystrybucjisulfametoksazolu wynosi 0,36 l/kg, trimetoprimu 2,0 l/kg.
Obie substancje metabolizowane w wątrobie, sulfonamid głównie poprzez acetylacjęi sprzęganie z kwasem glukuronowym, trimetoprim poprzez utlenianie i hydroksylację.Oba związki wydalane głównie przez nerki, zarówno w wyniku przesączania kłębuszkowego,jak i czynnego wydzielania kanalikowego. Stężenia czynnych związków w moczu znaczniewyższe niż we krwi. W ciągu 72 godzin z moczem ulega wydaleniu 84,5% podanej dawkisulfonamidu i 66,8 % trimetoprimu.
Okresy półtrwania w surowicy wynoszą odpowiednio 10 godzin dla sulfametoksazolui 8-10 godzin dla trimetoprimu. W niewydolności nerek okresy półtrwania obu związków ulegająprzedłużeniu w stopniu uzasadniającym modyfikację dawek.
Zarówno sulfametoksazol, jak i trimetoprim przenikają do mleka kobiecego i krwiobiegupłodowego.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznychdotyczących bezpieczeństwa stosowania, właściwości toksycznych po podaniu wielokrotnym,genotoksycznych, embriotoksycznych i teratogennych oraz potencjalnych właściwościrakotwórczych, nie wskazują na wystąpienie szczególnego ryzyka u ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
7
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Biseptol 120
Skrobia ziemniaczanaTalk
Magnezu stearynian Alkohol poliwinylowy
Biseptol 480
Skrobia ziemniaczanaTalk
Magnezu stearynian Alkohol poliwinylowy
Biseptol 960
Skrobia ziemniaczanaTalk
Magnezu stearynian Karboksymetyloskrobia sodowaAlkohol poliwinylowy
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
5 lat
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Biseptol 120
Blister z folii PCV/Aluminium lub fiolka szklana zamykana zatyczką, w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 20 tabletek w jednym blistrze lub w fiolce.
Biseptol 480
Blister z folii PCV/Aluminium, w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 20 tabletek w jednym blistrze.
Biseptol 960
Blister z folii PCV/Aluminium lub pojemnik polietylenowy zamykany zatyczką, w tekturowym pudełku.
Opakowanie zawiera 10 tabletek w jednym blistrze lub w pojemniku.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Bez specjalnych wymagań.
8
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pabianickie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A.ul. Marszałka J. Piłsudskiego 595-200 Pabianice
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Biseptol 120
Pozwolenie nr R/1175Biseptol 480
Pozwolenie nr R/1176Biseptol 960
Pozwolenie nr R/1177
9. DATA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA
PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Biseptol 120
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26.10.1972r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11.12.2008r.
Biseptol 480
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26.01.1972r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11.12.2008r.
Biseptol 960
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 28.02.1992r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11.12.2008r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
9