CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Bisoratio 5; 5 mg, tabletkiBisoratio 10; 10 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka zawiera 5 mg lub 10 mg bisoprololu fumaranu (Bisoprololi fumaras).

Substancje pomcnicze o znanym działaniu: laktoza jednowodna 135,20 mg (Bisoratio 5); 130 mg

(Bisoratio 10).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki

Okrągłe, obustronnie wypukłe z rowkiem dzielącym po jednej stronie.Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie nadciśnienia tętniczego (w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi).

Leczenie przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej.

Leczenie przewlekłej stabilnej niewydolności serca o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim zograniczoną czynnością skurczową komór (frakcja wyrzutowa ≤35% w ocenie echokardiograficznej)w skojarzeniu z inhibitorami ACE, lekami moczopędnymi oraz – w razie konieczności - glikozydaminasercowymi (informacje dodatkowe patrz punkt 5.1 Właściwości farmakodynamiczne).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Nadciśnienie tętnicze i przewlekła stabilna dławica piersiowa

Dawkowanie należy dostosować do skuteczności leczenia i częstości tętna pacjenta. Zalecana dawkapoczątkowa podawana raz na dobę, która u niektórych pacjentów jest dawką skuteczną, wynosi 5 mg.W razie konieczności dawkę początkową należy stopniowo zwiększać. Najczęściej stosowana dawkapodtrzymująca podawana raz na dobę wynosi 10 mg. Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg.W każdym przypadku należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

U pacjentów z niewielkimi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie ma koniecznościdostosowania dawki. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min) nie należy przekraczać dawki 10 mg na dobę. Dawkę dobową można podać w dwóchdawkach podzielonych.

1

Dane dotyczące stosowania u pacjentów poddawanych dializie są ograniczone, ale nie ma dowodówwskazujących na konieczność dostosowania dawki u tych pacjentów.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

U pacjentów z niewielkimi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma koniecznościdostosowania dawki. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy przekraczaćdawki 10 mg na dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Nie jest konieczne dostosowanie dawki w tej grupie pacjentów. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od możliwie najmniejszej dawki.

Dzieci:

Brak doświadczenia dotyczącego stosowania bisoprololu u dzieci, dlatego nie zaleca się stosowania produktu u dzieci.

Zakończenie leczenia

Nie należy nagle przerywać leczenia preparatem Bisoratio (patrz punkt 4.4. Specjalne ostrzeżeniai środki ostrożności dotyczące stosowania). Jeśli konieczne jest przerwanie stosowania leku, należydokonywać tego stopniowo, zmniejszając dawkę o połowę co tydzień.

Sposób stosowania

Tabletki połykać codziennie rano na czczo lub w czasie śniadania; nie rozgryzać; popijać odpowiedniąilością płynu.

Przewlekła stabilna niewydolność serca o stopniu umiarkowanym do ciężkiego

Lek stosuje się u pacjentów z rozpoznaną przewlekłą stabilną niewydolnością serca, u których niewystępowała ostra niewydolność w ciągu ostatnich sześciu tygodni, oraz u których przez co najmniejdwa ostanie tygodnie nie dokonywano zmian w sposobie leczenia choroby podstawowej.Przed rozpoczęciem leczenia bisoprololem pacjenci powinni być leczeni inhibitorem konwertazyangiotensyny w dawce optymalnej (lub innym lekiem rozszerzającym naczynia w przypadkunietolerancji inhibitorów ACE), lekiem moczopędnym oraz - razie konieczności – glikozydemnasercowym. Zalecenie:

Lekarz prowadzący powinien mieć doświadczenie w leczeniu przewlekłej niewydolności serca.

Faza doboru dawki

Leczenie przewlekłej stabilnej niewydolności serca bisoprololem wymaga fazy doboru dawki.Leczenie należy rozpocząć od małej dawki, a następnie zwiększać ją stopniowo zgodnie ze schematemzamieszczonym poniżej.

 1,25 mg raz na dobę przez 1 tydzień (do tego dawkowania dostępne są preparaty o innej zawartości leku). Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do: 2,5 mg raz na dobę przez 1 tydzień.

Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do: 3,75 mg raz na dobę przez 1 tydzień (do tego dawkowania dostępne są preparaty o innej zawartości leku). Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do: 5 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do:  7,5 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

Jeśli ta dawka jest dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć do:  10 mg raz na dobę (dawka podtrzymująca).

Po pierwszym zastosowaniu dawki 1,25 mg należy obserwować pacjenta przez 4 godziny; należyzwracać szczególna uwagę na ciśnienie tętnicze, tętno, zaburzenia przewodnictwa , objawy nasilenianiewydolności serca).

Maksymalna zalecana dawka bisoprololu wynosi 10 mg raz na dobę.

2

Wystąpienie działań niepożądanych może uniemożliwić leczenie niektórych pacjentówmaksymalnymi zalecanymi dawkami. Jeśli jest to konieczne, osiągnięta już dawka może byćstopniowo zmniejszana. W razie konieczności leczenie można przerwać i rozpocząć ponownie. Jeśli wokresie dostosowywania dawkowania nastąpi nasilenie objawów niewydolności serca lub wystąpiąobjawy nietolerancji, zaleca się najpierw zmniejszenie dawki bisoprololu lub, jeśli to konieczne,przerwanie jego stosowania (zwłaszcza w przypadku wystąpienia ciężkiej hipotonii, w nasileniu sięobjawów niewydolności serca z ostrym obrzękiem płuc, wstrząsem kardiogennym, objawowąbradykardią lub blokiem przedsionkowo-komorowym).

Leczenie przewlekłej stabilnej niewydolności serca bisoprololem jest z reguły długotrwałe.

Nie należy nagle przerywać stosowania bisoprololu, ponieważ może to prowadzić do przemijającegonasilenia niewydolności serca. Jeśli konieczne jest zakończenie leczenia, dawka leku powinna byćstopniowo zmniejszana (np. zmniejszanie dawki o połowę co tydzień).

Tabletki należy stosować rano. Mogą być podawane podczas jedzenia. Należy je popić niewielkąilością płynu, nie rozgryzać.

Niewydolność wątroby i nerek

Nie ma danych dotyczących farmakokinetyki bisoprololu u osób z przewlekłą niewydolnością sercai z niewydolnością nerek lub wątroby. U osób tych dawkę należy dobierać ze szczególną ostrożnością.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie jest konieczne dostosowanie dawki

Dzieci

Brak doświadczenia dotyczącego stosowania bisoprololu u dzieci, dlatego nie zaleca się stosowania produktu dzieci.

4.3 Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na bisoprolol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w

punkcie 6.1

 Ostra niewydolność serca lub dekompensacja niewydolności serca, jeżeli konieczne jest

stosowanie dożylnej terapii inotropowej  Wstrząs kardiogenny

 Blok przedsionkowo-komorowy 2. lub 3. stopnia, z wyjątkiem pacjentów z wszczepionym

rozrusznikiem serca  Zespół chorej zatoki

 Blok zatokowo-przedsionkowy

 Objawowa bradykardia (z czynnością skurczową serca poniżej 60 przed rozpoczęciem leczenia) Objawowe niedociśnienie (ciśnienie skurczowe krwi poniżej 100 mmHg) Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła choroba obturacyjna płuc Ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych lub ciężkie postacie zespołu Raynauda Kwasica metaboliczna

 Nieleczony guz chromochłonny nadnercza (patrz punkt 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy zachować szczególną ostrożność stosując bisoprolol:

- u pacjentów z wydłużonym odcinkiem P-R w zapisie elektrokardiograficznym; - w cukrzycy z dużymi wahaniami stężenia glukozy we krwi; lek może maskować objawyhipoglikemii. W trakcie leczenia bisoprololem należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.

3

- w nadczynności tarczycy – objawy pobudzenia układu współczulnego mogą pozostać niezauważone;

- u osób stosujących ścisłą dietę;

- podczas leczenia odczulającego. Bisoprolol, podobnie jak inne beta-adrenolityki, może zarównozwiększać wrażliwość na alergeny, jak również nasilać reakcje anafilaktyczne. Leczenie adrenaliną(epinefryną) nie zawsze przynosi spodziewany skutek.

- w bloku komorowym I stopnia; - w dławicy Prinzmetala;

- w zarostowych chorobach tętnic obwodowych (objawy mogą ulec nasileniu zwłaszcza na początku leczenia).

U pacjentów z łuszczycą lub łuszczycą w wywiadzie, leki beta-adrenolityczne (np. bisoprolol) należy stosować tylko po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka.

Leczenie przewlekłej stabilnej niewydolności serca bisoprololem musi być rozpoczęte od fazy doboru dawki.

Rozpoczynanie i przerwanie leczenia przewlekłej stabilnej niewydolności serca bisoprololem wymaga regularnego monitorowania.

Brak wystarczających doświadczeń ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów z niewydolnością sercaoraz z chorobami/stanami towarzyszącymi, takimi jak:

- niewydolność serca II stopnia NYHA; - cukrzyca insulinozależna (typ I);

- ciężkie zaburzenia czynności nerek (stężenie kreatyniny w osoczu ≥300 µmol/l lub ≥3,4 mg/dl);- ciężkie zaburzenia czynności wątroby;

- pacjenci powyżej 80. roku życia; - kardiomiopatia restrykcyjna;

- wrodzone wady serca;

- istotne hemodynamicznie wady zastawkowe;

- zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich 3 miesięcy.

U pacjentów z guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy (phaeochromocytoma), patrz punkt 4.3.,bisoprolol można podawać po farmakologicznym zablokowaniu aktywności receptorówadrenergicznych typu alfa.

Bisoprolol może maskować objawy tyreotoksykozy.

U pacjentów planowanych do znieczulenia ogólnego anestezjolog musi być świadomy przyjmowaniaprzez pacjenta beta-adrenolityków. Jeżeli uzna się za konieczne przerwanie leczenia beta-adrenolitykami przed zabiegiem operacyjnym, należy stopniowo zmniejszać dawkę i odstawić produktcałkowicie na 48 godzin przed planowanym znieczuleniem.

W przypadku astmy oskrzelowej lub przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, przebiegającejobjawowo, należy jednocześnie stosować leczenie rozszerzające oskrzela. U pacjentów z astmą możewystąpić zwiększony opór dróg oddechowych, z tego względu może zaistnieć koniecznośćzwiększenia dawki leków beta-2 adrenomimetycznych.

Na początku leczenia bisoprololem konieczne jest regularne monitorowanie pacjenta.

W czasie leczenia bisoprololem należy odpowiednio często kontrolować czynność układu krążenia, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.

Leczenia bisoprololem nie należy przerywać w sposób nagły zwłaszcza u pacjentów z chorobąniedokrwienną serca. Nagłe przerwanie leczenia u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca związanejest ze zwiększonym ryzykiem zawału mięśnia serca i nagłego zgonu (patrz punkt 4.2. Dawkowaniei sposób podawania).

4

U pacjentów z ciężką chorobą niedokrwienną serca należy szczególnie krytycznie rozważyć stosunekkorzyści do ryzyka w związku z leczeniem bisoprololem.

Produkt zawiera substancję czynną, która daje pozytywny wynik w przypadku kontroli antydopingowej.

Produkt zawiera odpowiednio 135,20 mg (Bisoratio 5) lub 130 mg (Bisoratio 10) laktozyjednowodnej. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedzicznąnietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Bisoprolol nasila działanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.

Nie zaleca się stosowania bisoprololu w następujących skojarzeniach:

Leki przeciwarytmiczne klasy I (leczenie bisoprololem z powodu przewlekłej stabilnej niewydolności serca):

Możliwość nasilenia wpływu na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i nasilenie negatywnego działania inotropowego.

Floktafenina:

Beta-adrenolityki mogą osłabiać kompensacyjne reakcje sercowo-naczyniowe w wypadku obniżeniaciśnienia tętniczego krwi lub wstrząsu wywołanego podaniem floktafeniny.

Sultopryd:

Bisoprololu nie należy stosować wraz z sultoprydem z uwagi na istniejące ryzyko wystąpieniakomorowych zaburzeń rytmu.

Antagoniści kanałów wapniowych - werapamil i, w mniejszym stopniu, diltiazem:Ujemny wpływ na kurczliwość i przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Dożylne podaniewerapamilu pacjentom leczonym beta-adrenolitykami może powodować znaczne niedociśnienietętnicze i blok przedsionkowo-komorowy.

Leki obniżające ciśnienie tętnicze krwi o działaniu ośrodkowym:Zwiększone ryzyko nadciśnienia z „odbicia”, nadmierne zwolnienie czynności serca i zmniejszenieprzewodnictwa. Nagłe przerwanie leczenia może zwiększać ryzyko powstania tzw. „nadciśnienia zodbicia”.

Inhibitory monoaminooksydazy (poza inhibitorami MAO-B):Nasilenie przeciwnadciśnieniowego działania leków beta-adrenolitycznych, a także zagrożeniewystąpieniem przełomu nadciśnieniowego.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania w następujących skojarzeniach

Leki antyarytmiczne klasy I (leczenie bisoprololem u pacjentów z nadciśnieniem lub dławicąpiersiową):

Może wydłużyć się czas przewodzenia przedsionkowego oraz zwiększyć ujemne działanie inotropowe (konieczny jest ścisły nadzór kliniczny i monitorowanie zapisu EKG).

Leki antyarytmiczne klasy III (np. amiodaron):

Może wydłużyć się czas przewodzenia przedsionkowego.

Antagoniści kanałów wapniowych (pochodne dihydropirydyny):

5

Wzrost ryzyka obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. U pacjentów z utajoną niewydolnością sercarównoczesne podawanie beta-adrenolityków może prowadzić do pełnoobjawowej niewydolnościserca.

Leki parasympatykomimetyczne:

Możliwość wydłużenia czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego i (lub) nasilenie bradykardii.

Beta-adrenolityki stosowane miejscowo (np. krople do oczu stosowane w jaskrze): sumowanie się działania.

Leki sympatykomimetyczne pobudzające zarówno receptory adrenergiczne alfa i beta:Skojarzenie z bisoprololem może prowadzić do wzrostu ciśnienia krwi.

Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe:

Nasilenie działania hipoglikemizującego. Zablokowanie receptorów beta może maskować objawy hipoglikemii.

Leki do znieczulenia ogólnego:

Osłabienie odruchowej tachykardii i zwiększone ryzyko obniżenia ciśnienia tętniczego krwi.

Glikozydy naparstnicy:

Zwolnienie czynności serca, wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego.

Leki hamujące syntetazę prostaglandynową (cyklooksygenazę): Osłabienie działania hipotensyjnego.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ):

Osłabienie hipotensyjnego działania bisoprololu poprzez hamowanie syntezy prostaglandynrozszerzających naczynia krwionośne oraz retencję sodu i wody przez NLPZ z grupy pochodnychpirazolonu.

Pochodne ergotaminy:

Nasilenie zaburzeń krążenia obwodowego.

Beta-adrenomimetyki (np. izoprenalina, dobutamina):

Jednoczesne stosowanie z bisoprololem może powodować osłabienie działania obydwu substancji czynnych.

Trójpierścieniowe leki antydepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny oraz inne leki obniżjąceciśnienie tętnicze krwi:

Nasilenie działania hipotensyjnego.

Ryfampicyna:

Możliwe niewielkie skrócenie okresu półtrwania bisoprololu.

Baklofen:

Nasilenie działania hipotensyjnego.

Amifostyna:

Nasilenie działania hipotensyjnego.

Jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnadciśnieniowymi oraz innymi lekami obniżającymiciśnienie krwi może zwiększyć ryzyko niedociśnienia.

Bisoprolol należy stosować z rozwagą w następujących skojarzeniach:

Meflochina:

6

Zwiększone ryzyko wystąpienia bradykardii.

Kortykosteroidy:

Osłabienie działania hipotensyjnego spowodowane zwiększeniem objętości krwi krążącej (retencja sodu i wody).

Bisoprolol zwiększa ryzyko wystąpienia ostrych reakcji nadwrażliwości w przypadku stosowania środków kontrastowych do badań radiologicznych zawierających jod.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Bisoprolol może zaburzać prawidłowy przebieg ciąży i (lub) powodować zaburzenia u płodu lubnoworodka. Leki beta-adrenolityczne zmniejszają przepływ krwi przez łożysko, co może powodowaćobumarcie wewnątrzmaciczne płodu, poronienie lub przedwczesny poród. U płodu i noworodkabisoprolol może powodować hipoglikemię, bradykardię.

Podczas ciąży nie należy stosować bisprololu bez wyraźnej konieczności. W przypadku, gdykonieczne jest leczenie bisoprololem należy monitorować przepływ krwi przez macicę i łożysko orazrozwój płodu. W przypadku szkodliwego działania na ciążę lub płód należy rozważyć inne leczenie.Niezbędna jest ścisła obserwacja noworodka. Objawy hipoglikemii lub bradykardia zdarzają sięnajczęściej w ciągu pierwszych trzech dni życia.

Karmienie piersią

Kobiety leczone bisoprololem nie powinny karmić piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

W badaniu przeprowadzonym u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca bisoprolol nie wpływał nazdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych. Jednak, ze względu na możliwe indywidualneróżnice w reakcji na leczenie, nie można wykluczyć wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn. Należy wziąć to pod uwagę szczególnie na początku leczenia, podczas zmianyleczenia oraz w przypadku jednoczesnego spożywania alkoholu.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane wymienione poniżej zostały zestawione według klasyfikacji MedDRA oraznastępującej częstości występowania:

Bardzo często (  1/10) Często( 1/100 do  1/10),

Niezbyt często ( 1/1 000 do  1/100), Rzadko ( 1/10 000 do  1/1 000),

Bardzo rzadko ( 1/10 000; w tym pojedyncze przypadki), Nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia układu nerwowego

Często:

zawroty głowy*, bóle głowy* Rzadko: omdlenia

Zaburzenia naczyniowe

Często:

uczucie zimna lub drętwienia w kończynach, niedociśnienie zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością serca

Zaburzenia żołądka i jelit

Często:

7

dolegliwości żołądka i jelit takie jak mdłości, wymioty, biegunka, zaparcie.

Zaburzenia psychiatryczne

Niezbyt często: zaburzenia snu, depresja. Rzadko:

koszmary senne, halucynacje.

Zaburzenia serca

Bardzo często:

bradykardia (u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca) Często:

nasilenie istniejącej niewydolności serca (u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca) Niezbyt często:

zaburzenia przewodnictwa, nasilenie istniejącej niewydolności serca (u pacjentów z nadciśnieniem lubdławicą piersiową), bradykardia (u pacjentów z nadciśnieniem lub dławicą piersiową).

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często:

skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub obturacyjnymi chorobami dróg oddechowych w wywiadzie. Rzadko:

alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Niezbyt często:

osłabienie siły mięśni, kurcze mięśni.

Zaburzenia ucha i błędnika

Rzadko: zaburzenia słuchu.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Rzadko:

reakcje nadwrażliwości takie jak świąd, zaczerwienienie skóry, wysypka. Bardzo rzadko:

wypadanie włosów. Leki beta-adrenolityczne mogą powodować nawroty łuszczycy lub nasilać jejobjawy oraz spowodować łuszczycopodobne zmiany skórne.

Zaburzenia oka

Rzadko:

zmniejszenie wydzielania łez. Bardzo rzadko: zapalenie spojówek.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko:

zapalenie wątroby.

Badania diagnostyczne

Rzadko:

Zwiększone stężenia triglicerydów w surowicy, zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi (aminotransferazy alaninowej - AlAT, aminotransferazy asparaginowej - AspAT).

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Rzadko:

zaburzenia potencji.

8

Dotyczy tylko pacjentów z nadciśnieniem lub dławicą piersiową:* Te objawy występują zazwyczaj na początku leczenia. Ogólnie są łagodne i najczęściej ustępują wciągu 1 do 2 tygodni leczenia.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Najczęstsze objawy występujące w przypadku przedawkowania beta-adrenolityków to: bradykardia,hipotonia, skurcz oskrzeli, ostra niewydolność serca i hipoglikemia. Istnieje duża zmiennośćmiędzyosobnicza w zakresie wrażliwości na pojedynczą, dużą dawkę bisoprololu, a chorzy zniewydolnością serca wykazują prawdopodobnie bardzo dużą wrażliwość.

Leczenie

W przypadku przedawkowania, podawanie bisoprololu należy przerwać i zastosować leczenieobjawowe. Dostępne dane wskazują na niewielką skuteczność dializy. Wykonanie wkrótce poprzedawkowaniu płukania żołądka, podanie środków adsorpcyjnych (np. węgiel aktywowany) iśrodków przeczyszczających (np. siarczan sodu) może zapobiec lub zmniejszyć wchłanianiebisoprololu z przewodu pokarmowego.

Należy kontrolować czynność układu oddechowego, w przypadku skurczu oskrzeli należy zastosowaćleki rozszerzające oskrzela (np. izoprenalina, agoniści receptora adrenergicznego beta2), w raziekonieczności wspomagania czynności oddechowej.

Należy kontrolować czynność układu krążenia. W przypadku wystąpienia bloku przedsionkowo-komorowego (2. lub 3. stopnia), bradykardii należy zastosować odpowiednie leczeniefarmakologiczne (np. podanie we wlewie dożylnym roztworu izoprenaliny, atropiny). Gdy leczeniefarmakologiczne bradykardii jest nieskuteczne należy rozważyć okresową elektrostymulację serca.W przypadku znacznej hipotonii należy zwiększyć objętość krwi krążącej podając we wlewiedożylnym izotoniczny roztwór chlorku sodu lub leki zwężające naczynia krwionośne.Hipoglikemię należy leczyć poprzez dożylne podanie glukozy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: selektywne beta-adrenolityki.Kod ATC: C07AB07.

Bisoprolol specyficznie hamuje aktywność receptorów adrenergicznych typu beta1, głównie w sercu(kardioselektywność), nie wykazuje sympatykomimetycznej aktywności wewnętrznej. Mechanizmdziałania przeciwnadciśnieniowego bisoprololu i innych leków beta-adrenolitycznych nie jestdokładnie znany, wiadomo jednak, że zmniejszają one aktywność reniny w osoczu i pojemnośćwyrzutową serca.

U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca zablokowanie receptorów adrenergicznych typu betazwalnia czynność serca, zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen, poprawia jegoukrwienie zmniejszając częstość i nasilenie bólów dławicowych.

9

Bisoprolol podobnie jak propranolol działa miejscowo znieczulająco.

W badaniu CIBIS II brało udział 2647 pacjentów. 83% (n=2202) z nich miało niewydolność sercaklasy III wg NYHA, a 17% (n=445) klasy IV wg NYHA. Wszyscy pacjenci mieli stabilną objawowąniewydolność serca (frakcja wyrzutowa ≤ 35% w badaniu echokardiograficznym). Umieralnośćwyniosła 17,3% w grupie placebo oraz 11,8% w grupie z bisoprololem (zmniejszenie względne34%).

W grupie pacjentów stosujących bisoprolol stwierdzono zmniejszenie liczby nagłych zgonów (z 6,3%do 3,6%, zmniejszenie względne 44%) oraz zmniejszenie częstości hospitalizacji z powoduniewydolności serca (z 17% do 12%, zmniejszenie względne 36%). Stwierdzono znamienną poprawęstanu czynnościowego wg klasyfikacji NYHA. Na początku leczenia bisoprololem wystąpiłozwiększenie liczby hospitalizacji z powodu bradykardii (0,53%), niedociśnienia (0,23%) lub ostrejdekompensacji krążeniowej (4,97%). Częstość tych zdarzeń w grupie pacjentów stosującychbisoprolol nie była jednak znamiennie wyższa niż w grupie placebo (0,3% oraz 6,74%). W okresiebadania 20 pacjentów w grupie bisoprololu oraz 15 w grupie placebo doznało udaru mózguzakończonego zgonem lub niepełnosprawnością.

Bisoprolol stosowany w ostrych stanach u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca bez przewlekłejniewydolności serca zwalnia czynność serca oraz zmniejsza objętość wyrzutową, co prowadzi dospadku pojemności minutowej serca oraz zużycia tlenu w mięśniu sercowym. Podczas długotrwałegostosowania początkowo zwiększony opór obwodowy zmniejsza się.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Bisoprolol prawie całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. W związku z bardzo małymefektem pierwszego przejścia przez wątrobę jego biodostępność jest duża i wynosi około 90%. Wiążesię z białkami osocza w około 30%. Objętość dystrybucji około 3,5 l/kg mc., całkowity klirens około15 l/godzinę.

Okres półtrwania w osoczu wynosi 10-12 godzin, dlatego bisoprolol podawany raz na dobę działa przez 24 godziny.

Bisoprolol wydalany jest z organizmu dwiema drogami: 50% ulega metabolizmowi w wątrobie donieaktywnych metabolitów, które są potem wydalane przez nerki; pozostałe 50% wydalane jest przeznerki w niezmienionej postaci. Ponieważ wydalanie przez nerki i metabolizm w wątrobie jest równieintensywny, nie ma konieczności dostosowania dawki bisoprololu u pacjentów z zaburzeniamiczynności wątroby lub nerek.

Kinetyka bisoprololu jest liniowa i niezależna od wieku.

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (klasa III wg NYHA) stężenie bisoprololu w osoczujest większe i okres półtrwania jest dłuższy niż u zdrowych ochotników. Maksymalne stężenie wsurowicy w stanie stacjonarnym po podaniu jednorazowej dawki dobowej wynoszącej 10 mg w tejgrupie pacjentów wynosi 64 (+/-21) ng/ml, zaś okres półtrwania wynosi 17 (+/-5) godzin.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Wyniki badań przedklinicznych, w których badano toksyczność bisoprololu po dawkachwielokrotnych, właściwości genotoksyczne i rakotwórcze, nie wykazały innych właściwościtoksycznych poza tymi, które są typowe dla innych leków beta-adrenolitycznych. Tak jak inne lekibeta-adrenolityczne bisoprolol powoduje zmniejszenie apetytu, zmniejszenie masy ciała samiczwierząt doświadczalnych, zaburza prawidłowy przebieg ciąży i rozwój płodu lub noworodka(zwiększona częstość resorpcji płodu, zmniejszona masa urodzeniowa, opóźniony rozwój fizyczny).Po podawaniu dużych dawek bisoprololu nie stwierdzono działania teratogennego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna Celuloza mikrokrystaliczna

10

Magnezu stearynianKrospowidon

Tabletki Bisoratio 5 zawierają dodatkowo barwnik PB 22812 (laktoza jednowodna, żelaza tlenek żółty (E 172)).

Tabletki Bisoratio 10 zawierają dodatkowo barwnik PB 27215 (laktoza jednowodna, żelaza tlenekżółty (E 172), żelaza tlenek czerwony (E 172)).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/PVDC/Al w tekturowym pudełku. 30 tabletek (3 blistry po 10 szt.)

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Brak specjalnych wymagań.

Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

123ratio Sp. z o.o., ul. Emilii Plater 53, 00-113 Warszawa

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

10150, 10151

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

09.01.2004 r./27.06.2008 r./05.09.2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11