- w nadczynności tarczycy – objawy pobudzenia układu współczulnego mogą pozostać niezauważone;
- u osób stosujących ścisłą dietę;
- podczas leczenia odczulającego. Bisoprolol, podobnie jak inne beta-adrenolityki, może zarównozwiększać wrażliwość na alergeny, jak również nasilać reakcje anafilaktyczne. Leczenie adrenaliną(epinefryną) nie zawsze przynosi spodziewany skutek.
- w bloku komorowym I stopnia; - w dławicy Prinzmetala;
- w zarostowych chorobach tętnic obwodowych (objawy mogą ulec nasileniu zwłaszcza na początku leczenia).
U pacjentów z łuszczycą lub łuszczycą w wywiadzie, leki beta-adrenolityczne (np. bisoprolol) należy stosować tylko po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka.
Leczenie przewlekłej stabilnej niewydolności serca bisoprololem musi być rozpoczęte od fazy doboru dawki.
Rozpoczynanie i przerwanie leczenia przewlekłej stabilnej niewydolności serca bisoprololem wymaga regularnego monitorowania.
Brak wystarczających doświadczeń ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów z niewydolnością sercaoraz z chorobami/stanami towarzyszącymi, takimi jak:
- niewydolność serca II stopnia NYHA; - cukrzyca insulinozależna (typ I);
- ciężkie zaburzenia czynności nerek (stężenie kreatyniny w osoczu ≥300 µmol/l lub ≥3,4 mg/dl);- ciężkie zaburzenia czynności wątroby;
- pacjenci powyżej 80. roku życia; - kardiomiopatia restrykcyjna;
- wrodzone wady serca;
- istotne hemodynamicznie wady zastawkowe;
- zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich 3 miesięcy.
U pacjentów z guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy (phaeochromocytoma), patrz punkt 4.3.,bisoprolol można podawać po farmakologicznym zablokowaniu aktywności receptorówadrenergicznych typu alfa.
Bisoprolol może maskować objawy tyreotoksykozy.
U pacjentów planowanych do znieczulenia ogólnego anestezjolog musi być świadomy przyjmowaniaprzez pacjenta beta-adrenolityków. Jeżeli uzna się za konieczne przerwanie leczenia beta-adrenolitykami przed zabiegiem operacyjnym, należy stopniowo zmniejszać dawkę i odstawić produktcałkowicie na 48 godzin przed planowanym znieczuleniem.
W przypadku astmy oskrzelowej lub przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, przebiegającejobjawowo, należy jednocześnie stosować leczenie rozszerzające oskrzela. U pacjentów z astmą możewystąpić zwiększony opór dróg oddechowych, z tego względu może zaistnieć koniecznośćzwiększenia dawki leków beta-2 adrenomimetycznych.
Na początku leczenia bisoprololem konieczne jest regularne monitorowanie pacjenta.
W czasie leczenia bisoprololem należy odpowiednio często kontrolować czynność układu krążenia, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.
Leczenia bisoprololem nie należy przerywać w sposób nagły zwłaszcza u pacjentów z chorobąniedokrwienną serca. Nagłe przerwanie leczenia u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca związanejest ze zwiększonym ryzykiem zawału mięśnia serca i nagłego zgonu (patrz punkt 4.2. Dawkowaniei sposób podawania).
4