miesięcy. Po 6 miesiącach leczenia, 63% pacjentów otrzymujących kandesartan cyleksetylu (89%),przyjmowało lek w docelowej dawce 32 mg raz na dobę.W badaniu CHARM-Alternative, złożony punkt końcowy: umieralność z powodu chorób układukrążenia lub pierwsza hospitalizacja z powodu niewydolności serca występowały znacząco rzadziej pozastosowaniu kandesartanu w porównaniu z placebo, współczynnik ryzyka (HR - ang. hazard ratio)0,77, 95% CI: 0,67-0,89, p < 0,001). Odpowiada to zmniejszeniu ryzyka względnego o 23%. 33,0%(95% CI: 30,1-36,0) pacjentów z grupy stosującej kandesartan i 40,0% (95% CI: 37,0-43,1) pacjentóww grupie placebo osiągnęło ten punkt końcowy, bezwzględna różnica wyniosła 7% (95% CI: 11,2-2,8). W badaniu tym jeden pacjent na czternastu leczonych kandesartanem uniknął zgonu z powoduchorób sercowo-naczyniowych lub hospitalizacji z powodu niewydolności serca. Złożony punktkońcowy: ogólna umieralność (z jakichkolwiek przyczyn) lub pierwsza hospitalizacja z powoduniewydolności serca, występowały znacząco rzadziej po zastosowaniu kandesartanu HR 0,80; (95%CI: 0,70-0,92, p = 0,001). 36,6% (95% CI: 33,7-39,7) pacjentów stosujących kadesartan i 42,7% (95%CI: 39,6-45,8) pacjentów z grupy placebo osiągnęło ten punkt końcowy, bezwzględna różnicawyniosła 6,0% (95% CI: 10,3-1,8). Kandesartan wpływał na zmniejszenie obu składowych złożonegopunktu końcowego, czyli umieralności i chorobowości (hospitalizacja z powodu niewydolności serca).W wyniku leczenia kandesartanem cyleksetylu poprawił się stan pacjentów, oceniany wedługklasyfikacji NYHA (p = 0,008).
W badaniu CHARM-Added złożony punkt końcowy: umieralność z powodu chorób sercowo-naczyniowych lub pierwsza hospitalizacja z powodu niewydolności serca, występowały znaczącorzadziej po zastosowaniu kandesartanu w porównaniu z placebo HR 0,85; (95% CI: 0,75-0,96, p =0,011). Odpowiada to zmniejszeniu ryzyka względnego o 15%. 37,9% (95% CI: 35,2-40,6) pacjentówstosujących kadesartan i 42,3% (95% CI: 39,6-45,1) pacjentów z grupy placebo osiągnęło ten punktkońcowy, bezwzględna różnica wyniosła 4,4% (95% CI: 8,2-0,6). W badaniu tym jeden pacjent nadwudziestu trzech leczonych kandesartanem uniknął zgonu z powodu chorób sercowo-naczyniowychlub hospitalizacji z powodu niewydolności serca. Złożony punkt końcowy: całkowita umieralność (zjakichkolwiek przyczyn) lub pierwsza hospitalizacja z powodu niewydolności serca, występowałyznacząco rzadziej podczas stosowania kandesartanu HR 0,87; (95% CI: 0,78-0,98, p = 0,021). 42,2%(95% CI: 39,5-45,0) pacjentów stosujących kadesartan i 46,1% (95% CI: 43,4-48,9) pacjentów zgrupy placebo osiągnęło ten punkt końcowy, bezwzględna różnica wyniosła 3,9% (95% CI: 7,8-0,1).Kandesartan wpływał na zmniejszenie obu składowych złożonego punktu końcowego, czyliumieralności i chorobowości (hospitalizacja z powodu niewydolności serca). W wyniku leczeniakandesartanem cyleksetylu poprawił się stan pacjentów, oceniany według klasyfikacji NYHA (p =0,020).
W badaniu CHARM-Preserved złożony punkt końcowy: umieralność z powodu chorób sercowo-naczyniowych lub pierwsza hospitalizacja z powodu niewydolności serca, nie różniły się znamienniestatystycznie HR 0,89; (95% CI: 0,77-1,03, p = 0,118).
Ogólna umieralność nie była znamiennie statystycznie mniejsza w żadnym z poszczególnych badańCHARM analizowanych oddzielnie. Ogólna umieralność była oceniana również łącznie w badaniachCHARM-Alternative i CHARM-Added: HR 0,88 (95% CI: 0,79-0,98, p = 0,018) oraz we wszystkichtrzech badaniach: HR 0,91(95% CI: 0,83-1,00, p = 0,055).
Korzystny wpływ kandesartanu nie zależał od wieku, płci i innych stosowanych jednocześnie leków.Kandesartan był skuteczny także u pacjentów stosujących jednocześnie beta-blokery i inhibitory ACE.Skuteczność kandesartanu stwierdzono niezależnie od tego, czy pacjenci stosowali inhibitory ACE wdawkach docelowych rekomendowanych przez zalecenia terapeutyczne, czy też nie.
U pacjentów z niewydolnością serca i zaburzoną czynnością lewej komory serca (frakcja wyrzutowalewej komory, LVEF ≤ 40%) kandesartan zmniejsza obwodowy opór naczyniowy i ciśnieniezaklinowania w kapilarach płucnych, zwiększa aktywność reninową osocza i stężenie angiotensyny IIoraz zmniejsza stężenie aldosteronu w osoczu.
14