CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Ceroxim, 125 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnejCeroxim, 250 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

5 ml zawiesiny zawiera 125 mg cefuroksymu (Cefuroximum) w postaci aksetylu cefuroksymu(w mieszaninie: cefuroksymu aksetylu krystalicznego, ftalanu hypromelozy, kopolimeru kwasumetakrylowego i etyloakrylanu).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: sacharoza (2781,9 mg) i aspartam (8 mg).

5 ml zawiesiny zawiera 250 mg cefuroksymu (Cefuroximum) w postaci aksetylu cefuroksymu(w mieszaninie: cefuroksymu aksetylu krystalicznego, ftalanu hypromelozy, kopolimeru kwasumetakrylowego i etyloakrylanu).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: sacharoza (2499,8 mg) i aspartam (8 mg).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej.

Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej jest barwy białej do kremowej. Po dodaniu wody tworzy się zawiesina barwy białej do kremowej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Ceroxim jest wskazany w leczeniu wymienionych poniżej zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku od 3 miesięcy (patrz punkt 4.4 oraz 5.1):

 ostre paciorkowcowe zapalenie gardła i migdałków bakteryjne zapalenie zatok przynosowych ostre zapalenie ucha środkowego

 zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli zapalenie pęcherza moczowego

 odmiedniczkowe zapalenie nerek

 niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich

 leczenie wczesnej postaci choroby z Lyme (boreliozy).

Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Zwykle leczenie trwa 7 dni (może trwać od 5 do 10 dni).

Tabela 1. Dorośli i dzieci (≥40 kg)

Wskazanie DawkowanieOstre zapalenie migdałków, ostre zapalenie zatok 250 mg dwa razy na dobęprzynosowych

Ostre zapalenie ucha środkowego 500 mg dwa razy na dobęZaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli 500 mg dwa razy na dobęZapalenie pęcherza moczowego 250 mg dwa razy na dobęOdmiedniczkowe zapalenie nerek 250 mg dwa razy na dobęNiepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 250 mg dwa razy na dobęChoroba z Lyme 500 mg dwa razy na dobę przez 14 dni (w przedziale od 10 do 21 dni)

Tabela 2. Dzieci (<40 kg)

Wskazanie DawkowanieOstre zapalenie migdałków, ostre zapalenie zatok 10 mg/kg mc. dwa razy na dobę,przynosowych maksymalnie 125 mg dwa razy na dobęZapalenie ucha środkowego lub, jeśli właściwe, 15 mg/kg mc. dwa razy na dobę,cięższe zakażenia u dzieci w wieku od 2 lat maksymalnie 250 mg dwa razy na dobęZapalenie pęcherza moczowego 15 mg/kg mc. dwa razy na dobę, maksymalnie 250 mg dwa razy na dobę

Odmiedniczkowe zapalenie nerek 15 mg/kg mc. dwa razy na dobę,

maksymalnie 250 mg dwa razy na dobę Niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 15 mg/kg mc. dwa razy na dobę, maksymalnie 250 mg dwa razy na dobę

Choroba z Lyme 15 mg/kg mc. dwa razy na dobę,

maksymalnie 250 mg dwa razy na dobę przez 14 dni (od 10 do 21 dni)

Nie ma doświadczeń z podawaniem leku dzieciom w wieku poniżej 3 miesięcy.

U niemowląt (w wieku od 3 miesięcy) i u dzieci o masie poniżej 40 kg dostosowanie dawkowania domasy ciała lub do wieku może być bardziej korzystne. Dawka dla niemowląt i dzieci w wieku od 3miesięcy do 18 lat wynosi 10 mg/kg mc. dwa razy na dobę w leczeniu większości zakażeń,maksymalnie 250 mg dwa razy na dobę. W zapaleniu ucha środkowego i w cięższych zakażeniachzalecana dawka wynosi 15 mg/kg mc. dwa razy na dobę, maksymalnie 500 mg na dobę.

Poniższe dwie tabele, z podziałem na grupy wiekowe, zawierają wskazówki, mające na celuuproszczenie podawania, np. za pomocą miarki (10 ml), leku w postaci zawiesiny wielodawkowej125 mg/5 ml lub 250 mg/5 ml.

Tabela 3. Dawka 10 mg/kg mc. - większość zakażeń

Wiek Dawka [mg] Objętość na dawkę 2 razy na dobę [ml]

125 mg 250 mg

3 do 6 miesięcy 40 do 60 2,5 -6 miesięcy do 2 lat 60 do 120 2,5 do 5 - 2 do 18 lat 125 5 2,5

Tabela 4. Dawka 15 mg/kg mc. – zapalenie ucha środkowego i cięższe zakażenia

Wiek Dawka [mg] Objętość na dawkę 2 razy na dobę [ml]

125 mg 250 mg

3 do 6 miesięcy 60 do 90 2,5 -6 miesięcy do 2 lat 90 do 180 5 do 7,5 2,5 2 do 18 lat 180 do 250 7,5 do 10 2,5 do 5

Zaburzenia czynności nerek

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności aksetylu cefuroksymu u pacjentów zzaburzeniami czynności nerek.

Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. U pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynnościnerek zalecane jest zmniejszenie dawki cefuroksymu, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie.Cefuroksym jest skutecznie usuwany podczas dializy.

Tabela 5. Zalecane dawki produktu Ceroxim u pacjentów zaburzeniami czynności nerek

Klirens kreatyniny T1/2 Zalecane dawkowanie [godziny]

≥30 ml/min/1,73 m2 1,4–2,4 zmiana dawkowania nie jest konieczna

(typowa dawka 125 mg do 500 mg podawana dwa razy na dobę)

10-29 ml/min/1,73 m2 4,6 typowa dawka podawana co 24 godziny<10 ml/min/1,73 m2 16,8 typowa dawka podawana co 48 godzinPacjenci hemodializowani 2–4 kolejną dawkę należy podawać na zakończenie każdej dializy

Zaburzenia czynności wątroby

Brak danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Cefuroksym jest wydalanygłównie przez nerki, dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynności wątroby nie ma wpływuna farmakokinetykę cefuroksymu.

Sposób podawania

Podanie doustne

Aksetyl cefuroksymu w postaci zawiesiny należy przyjmować razem z posiłkiem, w celu zapewnieniaoptymalnego wchłaniania.

Instrukcja sporządzania leku przed podaniem – patrz punkt 6.6.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na cefuroksym lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe.

Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk beta-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i karbapenemy) w wywiadzie.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Reakcje nadwrażliwości

Antybiotyk należy stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów, u których występowała reakcjaalergiczna na penicyliny lub inne antybiotyki beta-laktamowe, ponieważ występuje ryzykowrażliwości krzyżowej. Podobnie jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych,notowano występowanie ciężkich reakcji uczuleniowych, sporadycznie kończących się zgonem. Wrazie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, należy bezzwłocznie przerwać leczeniecefuroksymem i podjąć odpowiednie działania ratunkowe.

Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy u pacjenta nie występowały w przeszłości ciężkiereakcje alergiczne na cefuroksym, inne cefalosporyny lub jakikolwiek inny antybiotyk beta-laktamowy. Należy zachować ostrożność, jeśli cefuroksym podaje się pacjentowi, u któregowcześniej występowała lekka lub umiarkowana nadwrażliwość na inne antybiotyki beta-laktamowe.

Reakcja Jarischa-Herxheimera

Podczas stosowania aksetylu cefuroksymu w leczeniu choroby z Lyme (boreliozy) może wystąpićreakcja Jarischa-Herxheimera. Wynika ona z działania cefuroksymu na komórki bakterii Borreliaburgdorferi, wywołującej chorobę z Lyme. Należy uświadomić pacjentowi, że jest to częsta izazwyczaj ustępująca samoistnie konsekwencja stosowania antybiotyku w chorobie z Lyme (patrzpunkt 4.8).

Nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych

Podobnie jak w przypadku leczenia innymi antybiotykami, stosowanie aksetylu cefuroksymu możepowodować nadmierny wzrost Candida. Przedłużone stosowanie może również powodowaćnadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych (np. Enterococcus i Clostridium difficile), naskutek czego może być konieczne przerwanie leczenia (patrz punkt 4.8).

W związku ze stosowaniem niemal każdego z leków przeciwbakteryjnych notowano występowanierzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, związanego ze stosowaniem lekówprzeciwbakteryjnych. Może ono mieć przebieg od postaci lekkiej do zagrażającej życiu. Torozpoznanie należy wziąć pod uwagę u pacjentów z biegunką, która wystąpiła podczas lub pozakończeniu stosowania cefuroksymu (patrz punkt. 4.8). Należy rozważyć przerwanie leczeniacefuroksymem oraz zastosowanie leczenia właściwego przeciwko Clostridium difficile. Nie należypodawać leków hamujących perystaltykę (patrz punkt 4.8).

Wpływ na testy diagnostyczne

Wystąpienie dodatniego wyniku testu Coombs’a, związanego ze stosowaniem cefuroksymu, możezaburzać wyniki prób krzyżowych (patrz punkt 4.8).

Mogą występować fałszywie ujemne wyniki testu z cyjanożelazianami, dlatego do oznaczaniastężenia glukozy we krwi lub w surowicy u pacjentów leczonych aksetylem cefuroksymu zaleca sięstosowanie metod z użyciem oksydazy glukozowej lub z heksokinazy.

Ważne informacje o substancjach pomocniczych

Produkt leczniczy Ceroxim zawiera sacharozę:

5 ml gotowej zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml zawiera 2,7819 g sacharozy.5 ml gotowej zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml zawiera 2,4998 g sacharozy.

Podczas leczenia pacjentów z cukrzycą należy wziąć pod uwagę zawartość sacharozy w produkcie oraz udzielić pacjentowi właściwej porady.

Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołemzłego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmowaćproduktu leczniczego.

Produkt leczniczy Ceroxim zawiera aspartam (8 mg w 5 ml zawiesiny), który jest źródłemfenyloalaniny, dlatego może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego mogą zmniejszać biodostępność aksetylucefuroksymu w porównaniu z biodostępnością na czczo i mogą prowadzić do zniesienia efektuzwiększonego wchłaniania leku podanego po posiłku.

Aksetyl cefuroksymu może wpływać na florę jelitową, prowadząc do zmniejszenia wchłanianiaestrogenów i do zmniejszenia skuteczności złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych.

Cefuroksym jest wydalany w procesie przesączania kłębuszkowego i wydzielania cewkowego.Jednoczesne zastosowanie probenecydu w znacznym stopniu zwiększa stężenie maksymalne, polepod krzywą stężenia w surowicy w czasie oraz okres półtrwania cefuroksymu w fazie eliminacji.

Jednoczesne stosowanie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może powodować zwiększenie międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (ang. international normalized ratio – INR).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Dane o stosowaniu cefuroksymu u kobiet ciężarnych są ograniczone. Badania na zwierzętach niewykazały szkodliwego wpływu na ciążę, rozwój zarodka lub płodu, poród czy rozwój noworodka.Ceroxim można przepisać kobiecie ciężarnej jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści przeważająryzyko.

Karmienie piersią

Cefuroksym jest wydzielany w niewielkich ilościach w pokarmie kobiecym. Nie jest spodziewanewystąpienie działań niepożądanych podczas stosowania dawek terapeutycznych, jednak nie możnawykluczyć ryzyka biegunki i zakażenia grzybiczego błon śluzowych. W związku z tym może byćkonieczne przerwanie karmienia piersią. Należy wziąć pod uwagę możliwość uwrażliwienia. Należystosować cefuroksym podczas karmienia piersią jedynie po dokonaniu oceny stosunku korzyści doryzyka przez lekarza prowadzącego.

Płodność

Brak danych na temat wpływu aksetylu cefuroksymu na płodność u ludzi. Badania nad rozrodczościąu zwierząt wykazały brak wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Ponieważ jednak produkt może powodować zawroty głowy, należy poinformować pacjentao konieczności zachowania ostrożności podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych iobsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są: nadmierny wzrost Candida, eozynofilia, ból głowy,zawroty głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, przemijające zwiększenie aktywności enzymówwątrobowych.

Kategorie częstości przypisane do poniższych działań niepożądanych są przybliżone, ponieważ dlawiększości tych działań nie były dostępne odpowiednie dane (np. z badań kontrolowanych placebo)do wyliczenia częstości występowania. Ponadto częstość działań niepożądanych związanych zestosowaniem aksetylu cefuroksymu może zmieniać się w zależności od wskazania do stosowania.

Dane z dużych badań klinicznych były użyte do określenia częstości – od bardzo częstych dorzadkich działań niepożądanych. Częstości występowania wszystkich innych działań niepożądanych(tj. tych, które występują rzadziej niż 1/10 000) zostały w większości określone na podstawie danychuzyskanych po wprowadzeniu produktu do obrotu i odzwierciedlają raczej częstość ich zgłaszania niżrzeczywistą częstość występowania. Dane z badań kontrolowanych placebo nie były dostępne. Tam,gdzie częstości były wyliczone na podstawie danych z badań klinicznych, były one oparte na danychzwiązanych z lekiem (wg oceny badacza). W każdym przedziale częstości działania niepożądane sąwymienione według zmniejszającej się ciężkości.

Działania niepożądane związane z lekiem, wszystkich stopni, są wymienione poniżej wedługklasyfikacji układów i narządów MedDRA, częstości oraz stopnia ciężkości. Zastosowanonastępujące zasady przedstawiania częstości występowania: bardzo często ≥1/10; często ≥1/100 do<1/10; niezbyt często ≥1/1 000 do <1/100; rzadko ≥1/10 000 do <1/1 000; bardzo rzadko <1/10 000 iczęstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i

Często Niezbyt często Częstość nieznananarządów

Zakażenia i zarażenia nadmierny wzrost nadmierny wzrost

pasożytnicze Candida Clostridium difficile

Zaburzenia krwi i układu eozynofilia dodatni odczyn niedokrwistość chłonnego Coombs’a, hemolityczna

małopłytkowość, leukopenia (czasami nasilona)

Zaburzenia układu gorączka polekowa,

immunologicznego zespół choroby

posurowiczej, anafilaksja, reakcja Jarischa- Herxheimera

Zaburzenia układu bóle głowy, zawroty

nerwowego głowy

Zaburzenia żołądka i jelit biegunka, nudności, wymioty rzekomobłoniaste ból brzucha zapalenie jelita grubego

Zaburzenia wątroby i przemijające żółtaczka (głównie

dróg żółciowych zwiększenie zastoinowa),

aktywności zapalenie wątroby enzymów

wątrobowych

Zaburzenia skóry i tkanki wysypki skórne pokrzywka, świąd,podskórnej rumień

wielopostaciowy,

zespół Stevensa-Johnsona, toksycznemartwicze oddzielanie sięnaskórka (patrzZaburzenia układuimmunologicznego),obrzęk naczynioruchowy

Opis wybranych działań niepożądanych

Cefalosporyny, jako grupa leków, wykazują skłonność do przylegania do powierzchni błonkomórkowych krwinek czerwonych i reagowania z przeciwciałami skierowanymi przeciwkolekowi, powodując wystąpienie dodatniego odczynu Coombs’a (który może zaburzać próbękrzyżową krwi) i powodować bardzo rzadko niedokrwistość hemolityczną.

Zaobserwowano zazwyczaj odwracalne, przemijające zwiększenie aktywności enzymówwątrobowych w osoczu.

Dzieci i młodzież

Profil bezpieczeństwa dla aksetylu cefuroksymu u dzieci jest zgodny w profilem u dorosłych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych.

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, faks: +48 22 49-21-309,e-mail:

[email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie może prowadzić do następstw neurologicznych, w tym do encefalopatii, drgawek iśpiączki. Objawy przedawkowania mogą wystąpić, jeśli dawki nie są odpowiednio zmniejszone upacjentów z niewydolnością nerek (patrz punkt 4.2 i 4.4).

Stężenie cefuroksymu w surowicy można zmniejszyć stosując hemodializę i dializę otrzewnową.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, cefalosporyny drugiej generacji; kod ATC: J01DC02.

Mechanizm działania

Aksetyl cefuroksymu jest hydrolizowany przez enzymy – esterazy, do aktywnego antybiotyku,cefuroksymu. Cefuroksym hamuje syntezę bakteryjnych ścian komórkowych w następstwiepołączenia się z białkami wiążącymi penicyliny (ang. penicillin binding proteins - PBP). Następuje

przerwanie procesu biosyntezy ściany komórkowej (peptydoglikanu), co prowadzi do lizy komórki bakteryjnej i do jej obumarcia.

Mechanizm oporności

Oporność bakterii na cefuroksym może wynikać z jednego lub kilku następujących mechanizmów:

 hydroliza przez beta-laktamazy, w tym beta-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL), oraz przez enzymy Amp-C, które mogą być indukowane lub podlegać trwałej derepresji u niektórych gatunków tlenowych bakterii Gram-ujemnych;

 zmniejszone powinowactwo białek wiążących penicyliny (PBP) do cefuroksymu; nieprzepuszczalność błony zewnętrznej, która ogranicza dostęp cefuroksymu do białek wiążących penicyliny u bakterii Gram-ujemnych;

 bakteryjne pompy aktywnie usuwające lek z komórki.

Oczekuje się, że bakterie, które uzyskały oporność na inne cefalosporyny do wstrzykiwań, będą oporne na cefuroksym.

W zależności od mechanizmu oporności bakterie, które uzyskały oporność na penicyliny mogą wykazywać obniżoną wrażliwość lub oporność na cefuroksym.

Stężenia graniczne aksetylu cefuroksymu

Przedstawione niżej wartości graniczne minimalnych stężeń hamujących (ang. minimum inhibitoryconcentration - MIC) zostały określone przez Europejską Komisję Testowania WrażliwościDrobnoustrojów (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing - EUCAST).

Stężenia graniczne [mg/l]Drobnoustrój

W O

Enterobacteriaceae1,2 ≤8 >8Staphylococcus spp. -3 -3Streptococcus A, B, C i G -4 -4Streptococcus pneumoniae ≤0,25 >0,5Moraxella catarrhalis ≤0,125 >4Haemophilus influenzae ≤0,125 >1Stężenia graniczne niezwiązane z IE5 IE5gatunkiem1

1 Stężenia graniczne cefalosporyn dla Enterobacteriacae uwzględnią wszystkie klinicznie istotnemechanizmy oporności (w tym za pośrednictwem ESBL i plazmidowej AmpC). Stosując powyższekryteria, niektóre szczepy wytwarzające beta-laktamazy można uznać za wrażliwe lub średniowrażliwe na cefalosporyny 3. i 4. generacji i tak należy je określać, niezależnie od tego, czyzawierają ESBL, czy nie. W wielu regionach, wykrycie i określenie ESBL jest zalecane lubobowiązkowe w celu skutecznego leczenia zakażeń.

2 Tylko niepowikłane zakażenia dróg moczowych (zapalenie pęcherza moczowego); patrz punkt 4.1.

3 O wrażliwości gronkowców na cefalosporyny wnioskuje się na podstawie wrażliwości nametycylinę; wyjątkami są ceftazydym, cefiksym i ceftibuten, dla których nie ustalono wartościgranicznych i których nie należy stosować w zakażeniach wywołanych przez gronkowce.4 O wrażliwości paciorkowców beta-hemolizujących z grup A, B, C i G na antybiotyki beta-laktamowe wnioskuje się na podstawie wrażliwości na penicylinę.

5 Niewystarczające dowody, że gatunek bakterii jest właściwym celem leczenia opisanym lekiem.Może być zgłaszane MIC z komentarzem, ale bez jednoczesnego przyporządkowania do grupy Wlub O.

W=wrażliwe, O=oporne

Wrażliwość mikrobiologiczna

Częstość nabytej oporności wybranych gatunków może zmieniać się w zależności od miejscageograficznego i czasu. Wskazane jest uzyskiwanie miejscowej informacji dotyczącej oporności,szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć radyspecjalistów, szczególnie wtedy, kiedy lokalna częstość występowania oporności jest taka, żeużyteczność aksetylu cefuroksymu jest wątpliwa co najmniej w niektórych rodzajach zakażeń.

Cefuroksym in vitro działa zwykle na następujące drobnoustroje.

Gatunki zwykle wrażliwe Bakterie tlenowe Gram-dodatnie

Staphylococcus aureus (wrażliwy na metycylinę)*Streptococcus pyogenes Streptococcus agalactiaeBakterie tlenowe Gram-ujemne

Haemophilus influenzaeHaemophilus parainfluenzaeMoraxella catarrhalis Krętki

Borrelia burgdorferi

Drobnoustroje, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej Bakterie tlenowe Gram-dodatnie Streptococcus pneumoniae Bakterie tlenowe

Gram-ujemne Citrobacter freundii Enterobacter aerogenes Enterobacter

cloacae Escherichia coli Klebsiella pneumoniae Proteus mirabilis

Proteus spp. (inne niż P. vulgaris)Providencia spp.

Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie

Peptostreptococcus spp. Propionibacterium spp.

Bakterie beztlenowe Gram-ujemne

Fusobacterium spp. Bacteroides spp.

Drobnoustroje o oporności naturalnejBakterie tlenowe Gram-dodatnie

Enterococcus faecalis Enterococcus faecium

Bakterie tlenowe Gram-ujemne

Acinetobacter spp. Campylobacter spp. Morganella morganii Proteus vulgaris Pseudomonas aeruginosaSerratia marcescens

Bakterie beztlenowe Gram-ujemne

Bacteroides fragilis

Inne Chlamydia

spp. Mycoplasma spp. Legionella spp.

* Wszystkie S. aureus oporne na metycylinę są oporne na cefuroksym.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym aksetyl cefuroksymu wchłania się z przewodu pokarmowego i jest szybkohydrolizowany w błonie śluzowej jelita i we krwi, uwalniając do krążenia wolny cefuroksym.Optymalne wchłanianie zachodzi po podaniu leku wkrótce po posiłku.

Po podaniu aksetylu cefuroksymu w postaci tabletek maksymalne stężenia w surowicy (2,9 μg/ml podawce 125 mg, 4,4 μg/ml po dawce 250 mg, 7,7 μg/ml po dawce 50 mg i 13,6 μg/ml po dawce 1000mg) występują w przybliżeniu 2,4 godziny po podaniu, jeśli lek jest podawany razem z pokarmem.Szybkość wchłaniania cefuroksymu z zawiesiny jest zmniejszona w porównaniu z tabletkami, coprowadzi do występującego później mniejszego stężenia maksymalnego w surowicy i dozmniejszonej biodostępności (o 4 do 17%). Aksetyl cefuroksymu w postaci zawiesiny doustnejpodczas badania u zdrowych dorosłych nie był biorównoważny z aksetylem cefuroksymu w postacitabletek i dlatego nie można go zastępować przeliczając wprost miligramy na miligramy.Farmakokinetyka cefuroksymu jest liniowa w całym zakresie dawkowania doustnego od 125 mg do1000 mg. Nie dochodziło do kumulacji dawek po powtarzanych dawkach doustnych od 250 do 500mg.

Dystrybucja

Wiązanie z białkami określono na 33 do 50% w zależności od zastosowanej metodologii. Pozastosowaniu pojedynczej dawki aksetylu cefuroksymu 500 mg w postaci tabletek u 12 zdrowychochotników, pozorna objętość dystrybucji wyniosła 50 l (CV%=28%). Stężenia cefuroksymu większeniż minimalne stężenia hamujące dla powszechnie występujących bakterii mogą zostać osiągnięte wmigdałkach, tkance zatok przynosowych, błonie śluzowej oskrzeli, kości, płynie opłucnowym, płyniestawowym, mazi stawowej, płynie otrzewnowym, żółci, plwocinie, ciele szklistym. Cefuroksymprzenika przez barierę krew-mózg, jeśli występuje stan zapalny opon.

Metabolizm

Cefuroksym nie jest metabolizowany.

Eliminacja

Okres półtrwania w surowicy wynosi między 1 a 1,5 godziny. Cefuroksym jest wydalany w procesieprzesączania kłębuszkowego i wydzielania cewkowego. Klirens nerkowy zawiera się w przedziale125 do 148 ml/min/1,73 m2.

Szczególne grupy pacjentów

Płeć

Nie obserwowano różnic w farmakokinetyce cefuroksymu u mężczyzn i u kobiet.

Osoby w podeszłym wieku

Nie jest konieczne zachowanie szczególnej ostrożności u pacjentów w podeszłym wieku zprawidłową czynnością nerek, podczas stosowania dawek do 1 g na dobę. Pacjenci w podeszłymwieku mogą mieć zmniejszoną wydolność nerek i dlatego dawkę leku u pacjentów w podeszłymwieku należy dostosować do stopnia wydolności nerek (patrz punkt 4.2).

Dzieci

U starszych niemowląt (w wieku >3 miesięcy) oraz u dzieci, farmakokinetyka cefuroksymu jestpodobna do obserwowanej u dorosłych.

Nie ma dostępnych danych z badań klinicznych, dotyczących stosowania aksetylu cefuroksymu udzieci w wieku poniżej 3 miesięcy.

Zaburzenia czynności nerek

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności aksetylu cefuroksymu u pacjentów zzaburzeniami czynności nerek. Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego, tak samo jakw przypadku podobnych antybiotyków, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerekzalecane jest zmniejszenie dawki cefuroksymu, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie.Cefuroksym jest skutecznie usuwany podczas dializy.

Zaburzenia czynności wątroby

Brak dostępnych danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Cefuroksym jesteliminowany głównie przez nerki i dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynności wątrobynie ma wpływu na farmakokinetykę cefuroksymu.

Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD)

Dla cefalosporyn wykazano, że najważniejszym wskaźnikiem farmakokinetyczno-farmakodynamicznym, powiązanym ze skutecznością in vivo, jest wyrażona procentowo częśćodstępu między dawkami (%T), w której stężenie niezwiązanego leku pozostaje powyżejminimalnego stężenia hamującego (ang. minimum inhibitory concentration - MIC) cefuroksymu dladocelowego gatunku bakterii (tj. %T>MIC).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Na podstawie danych nieklinicznych, uzyskanych podczas konwencjonalnych badań nadfarmakologią bezpieczeństwa stosowania, toksyczności powtarzanych dawek, genotoksyczności oraztoksyczności reprodukcyjnej i rozwojowej, wykazano brak szczególnego ryzyka dla ludzi. Niewykonywano badań karcinogenności, jednak nie ma dowodów świadczących o potencjalerakotwórczym.

Różne cefalosporyny hamują działanie gamma-glutamylotranspeptydazy w moczu szczurów, jednakw przypadku cefuroksymu to hamowanie jest słabsze. Może to mieć znaczenie w zakłócaniuklinicznych testów laboratoryjnych u ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sacharoza

Guma ksantanowa Aspartam

Dwutlenek krzemu (Syloid Al-1 FP)Cytrynian jednosodowyBenzoesan sodu

Aromat Tutti Frutti (51.880/AP05.51)Aromat peppermint (517 SD)Sodu chlorek

Mannitol (Pearlitol SD 200)

mieszanina ftalanu hypromelozy, kopolimeru kwasu metakrylowego i etyloakrylanu zawierającasubstancję czynną – patrz punkt 2.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie ma

6.3 Okres ważności

Proszek: 2 lata Zawiesina: 10 dni

Przygotowaną zawiesinę należy przechowywać w lodówce w temperaturze od 2C do 8C.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Proszek: przechowywać w temperaturze poniżej 25C. Chronić od wilgoci. Zawiesina: patrz punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Ceroxim, 125 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej

Półprzezroczysta butelka HDPE z zakrętką zabezpieczającą przed otwarciem przez dzieci, wtekturowym pudełku. Butelki zawierają proszek do sporządzenia 50 ml lub 100 ml zawiesinydoustnej o mocy 125 mg/5 ml. Do każdego opakowania dołączona jest miarka umożliwiającaodmierzanie 22 ml, 23 ml, 42 ml lub 44 ml wody. Po odwróceniu może być użyta do odmierzanialub podawania 2,5 ml, 5 ml lub 10 ml sporządzonej zawiesiny.

Ceroxim, 250 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej

Półprzezroczysta butelka HDPE z zakrętką zabezpieczającą przed otwarciem przez dzieci, wtekturowym pudełku. Butelki zawierają proszek do sporządzenia 50 ml lub 100 ml zawiesinydoustnej o mocy 250 mg/5 ml. Do każdego opakowania dołączona jest miarka umożliwiającaodmierzanie 22 ml, 23 ml, 42 ml lub 44 ml wody. Po odwróceniu może być użyta do odmierzanialub podawania 2,5 ml, 5 ml lub 10 ml sporządzonej zawiesiny.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami

Sposób sporządzania zawiesiny doustne125 mg/5 ml

Butelka do sporządzenia 50 ml zawiesiny

Przed dodaniem wody należy kilkakrotnie wstrząsnąć butelkę w celu rozluźnienia i napowietrzeniaproszku. Następnie należy odmierzyć do oddzielnego naczynia 23 ml przegotowanej, ostudzonejwody (do odmierzenia można użyć załączonej miarki). Do proszku w butelce dodać powoli okołopołowy wcześniej odmierzonej wody i dobrze wstrząsnąć. Powoli dodać resztę wody i wstrząsać, ażdo uzyskania jednorodnej zawiesiny. Przygotowaną zawiesinę należy przechowywać w lodówce.Przed zastosowaniem pozostawić w temperaturze pokojowej na około 5 minut, a następnie silniewstrząsać aż do upłynnienia zawiesiny. Wstrząsnąć przed każdym użyciem.

Butelka do sporządzenia 100 ml zawiesiny

Przed dodaniem wody należy kilkakrotnie wstrząsnąć butelkę w celu rozluźnienia i napowietrzeniaproszku. Następnie należy odmierzyć do oddzielnego naczynia 44 ml przegotowanej, ostudzonejwody (do odmierzenia można użyć załączonej miarki). Do proszku w butelce dodać powoli okołopołowy wcześniej odmierzonej wody i dobrze wstrząsnąć. Powoli dodać resztę wody i wstrząsać, ażdo uzyskania jednorodnej zawiesiny. Przygotowaną zawiesinę należy przechowywać w lodówce.Przed zastosowaniem pozostawić w temperaturze pokojowej na około 5 minut, a następnie silniewstrząsać aż do upłynnienia zawiesiny. Wstrząsnąć przed każdym użyciem.

Sposób sporządzania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml

Butelka do sporządzenia 50 ml zawiesiny

Przed dodaniem wody należy kilkakrotnie wstrząsnąć butelkę w celu rozluźnienia i napowietrzeniaproszku. Następnie należy odmierzyć do oddzielnego naczynia 22 ml przegotowanej, ostudzonejwody (do odmierzenia można użyć załączonej miarki). Do proszku w butelce dodać powoli okołopołowy wcześniej odmierzonej wody i dobrze wstrząsnąć. Powoli dodać resztę wody i wstrząsać, ażdo uzyskania jednorodnej zawiesiny. Przygotowaną zawiesinę należy przechowywać w lodówce.Przed zastosowaniem pozostawić w temperaturze pokojowej na około 5 minut, a następnie silniewstrząsać aż do upłynnienia zawiesiny. Wstrząsnąć przed każdym użyciem.

Butelka do sporządzenia 100 ml zawiesiny

Przed dodaniem wody należy kilkakrotnie wstrząsnąć butelkę w celu rozluźnienia i napowietrzeniaproszku. Następnie należy odmierzyć do oddzielnego naczynia 42 ml przegotowanej, ostudzonejwody (do odmierzenia można użyć załączonej miarki). Do proszku w butelce dodać powoli okołopołowy wcześniej odmierzonej wody i dobrze wstrząsnąć. Powoli dodać resztę wody i wstrząsać, ażdo uzyskania jednorodnej zawiesiny. Przygotowaną zawiesinę należy przechowywać w lodówce.Przed zastosowaniem pozostawić w temperaturze pokojowej na około 5 minut, a następnie silniewstrząsać aż do upłynnienia zawiesiny. Wstrząsnąć przed każdym użyciem.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJACY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o.ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa