zaburzeniami czynności nerek oraz u osób w podeszłym wieku (co najmniej 75 lat). Wstrzyknięciapodskórne enoksaparyny sodowej podawano do czasu wypisu ze szpitala lub przez maksymalnieosiem dni (w zależności od tego, co nastąpiło wcześniej).4716 pacjentów poddano zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej przy wspomagającymleczeniu przeciwzakrzepowym z zastosowaniem badanego leku podawanego metodą ślepej próby.Mianowicie w przypadku pacjentów otrzymujących enoksaparynę sodową zabieg PCI wykonywano wtrakcie leczenia tym produktem leczniczym (bez zmiany leczenia), z zastosowaniem schematuustalonego we wcześniejszych badaniach, tj. bez dodatkowej dawki, jeśli ostatnią dawkę podskórnąpodano mniej niż 8 godzin przed napełnieniem balonu, natomiast z szybkim wstrzyknięciemdożylnym (bolus) dawki 30 j.m./kg mc. (0,3 mg/kg mc.) enoksaparyny sodowej, jeśli ostatnią dawkępodskórną podano więcej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu.
W porównaniu z heparyną niefrakcjonowaną, enoksaparyna sodowa istotnie redukowała częstośćwystępowania złożonego pierwszorzędowego punktu końcowego, który obejmował zgon z dowolnejprzyczyny lub ponowny zawał mięśnia sercowego w okresie pierwszych 30 dni po randomizacji [9,9%w grupie enoksaparyny sodowej w porównaniu z 12,0% w grupie heparyny niefrakcjonowanej] zredukcją ryzyka względnego o 17% (p<0,001).
Korzyści z leczenia enoksaparyną sodową, wyraźnie widoczne w odniesieniu do szeregu punktówkońcowych dotyczących skuteczności, pojawiały się po 48 godzinach – w tym czasie zaobserwowanoredukcję o 35% ryzyka względnego wystąpienia ponownego zawału mięśnia sercowego wporównaniu ze stosowaniem heparyny niefrakcjonowanej (p<0,001).
Korzystny wpływ enoksaparyny sodowej na pierwszorzędowy punkt końcowy pozostawał spójny wkluczowych podgrupach, między innymi wyróżnionych na podstawie wieku, płci, lokalizacji zawału,cukrzycy w wywiadzie, wcześniejszego zawału mięśnia sercowego, typu podanego lekufibrynolitycznego oraz czasu do rozpoczęcia leczenia badanym lekiem.
Wystąpiły istotne korzyści z leczenia enoksaparyną sodową w porównaniu z heparynąniefrakcjonowaną u pacjentów poddanych zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej w okresie30 dni po randomizacji (redukcja ryzyka względnego o 23%), a także u pacjentów leczonychzachowawczo (redukcja ryzyka względnego o 15%, p=0,27 dla interakcji).
Częstość występowania złożonego punktu końcowego obejmującego zgon, ponowny zawał mięśniasercowego lub krwotok wewnątrzczaszkowy w okresie 30 dni (miara korzyści klinicznych netto) byłaistotnie niższa (p<0,0001) w grupie enoksaparyny sodowej (10,1%) w porównaniu z grupą heparyny(12,2%), co odpowiada redukcji ryzyka względnego o 17% na korzyść leczenia enoksaparyną sodową.Częstość występowania poważnego krwawienia w okresie 30 dni była istotnie wyższa (p<0,0001)w grupie enoksaparyny sodowej (2,1%) niż w grupie heparyny (1,4%). Odnotowano też większączęstość występowania krwawienia z przewodu pokarmowego w grupie enoksaparyny sodowej(0,5%) niż w grupie heparyny (0,1%), natomiast częstość występowania krwawieniawewnątrzczaszkowego była podobna w obu grupach (0,8% w grupie enoksaparyny sodowejw porównaniu z 0,7% w grupie heparyny).
Korzystny wpływ enoksaparyny sodowej na pierwszorzędowy punkt końcowy zaobserwowanyw okresie pierwszych 30 dni utrzymywał się w 12-miesięcznym okresie obserwacji.
Zaburzenia czynności wątroby
Na podstawie danych dostępnych w publikacjach literaturowych stosowanie enoksaparyny sodowej wdawce 4000 j.m. (40 mg) u pacjentów z marskością wątroby (klasy B-C w skali Childa-Pugha),wydaje się być bezpieczne i skuteczne w zapobieganiu zakrzepicy żyły wrotnej. Należy zaznaczyć, żedane bazujące na dostępnej literaturze mogą mieć ograniczenia.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ze względu nazwiększone ryzyko krwawienia (patrz punkt 4.4) oraz ze względu na to, że nie przeprowadzonoformalnych badań oceniających dawkowanie u pacjentów z marskością wątroby (klasy A, B i C wskali Childa-Pugha).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Parametry farmakokinetyczne enoksaparyny sodowej oceniano głównie w kategoriach czasuutrzymywania się aktywności anty-Xa w osoczu, a także aktywności anty-IIa po zastosowaniuzalecanych dawek produktu leczniczego podawanych w postaci pojedynczego lub wielokrotnego
20