trwania leczenia i jest większe u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu, narkotyków lub leków.W przypadku rozwinięcia się uzależnienia nagłe odstawienie produktu może doprowadzić dowystąpienia objawów odstawiennych.
Objawami charakterystycznymi dla zespołu odstawiennego są: ból głowy, bóle mięśni, pobudzenie inapięcie emocjonalne, niepokój ruchowy, stany splątania, dezorientacji, drażliwość, bezsenność. Wciężkich przypadkach mogą pojawić się: utrata poczucia rzeczywistości, zaburzenia osobowościowe,nadwrażliwość na dotyk, bodźce akustyczne i świetlne, mrowienie i drętwienie kończyn, omamy lubnapady drgawek.
Istnieją doniesienia, że w przypadku krótko działających benzodiazepin i produktówbenzodiazepinopodobnych, objawy zespołu odstawiennego mogą wystąpić nawet w przerwachpomiędzy poszczególnymi dawkami, zwłaszcza, jeśli lek jest podawany w dużych dawkach.
Klonazepam, tak jak inne benzodiazepiny oraz leki podobne do benzodiazepin, może wywołaćniepamięć następczą. Stan taki najczęściej pojawia się po kilku godzinach od przyjęcia leku,zwłaszcza w dużej dawce.
Klonazepam, tak jak i inne benzodiazepiny, może wywołać reakcje paradoksalne, do których należą:niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresywność, wrogość, koszmary senne, omamy,psychozy, somnambulizm, zaburzenia osobowości, nasilona bezsenność. Reakcje te znacznie częściejobserwuje się u pacjentów w podeszłym wieku, lub uzależnionych od alkoholu.
W przypadku pojawienia się takich objawów klonazepam należy odstawić.
Klonazepam należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów z objawami depresji endogennej. Upacjentów tych mogą występować skłonności samobójcze. Ze względu na możliwość celowegoprzedawkowania, pacjentom tym klonazepam powinien być przepisywany w możliwie najmniejszejdawce.
Benzodiazepin i leków podobnych do benzodiazepin nie należy stosować w monoterapii depresji lublęku związanego z depresją. Monoterapia tymi lekami może nasilić tendencje samobójcze.
Specyficzne grupy pacjentów Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać mniejsze dawki klonazepamu (patrz punkt 4.2), zewzględu na nasilenie działań niepożądanych w tej grupie wiekowej, głównie zaburzeń orientacji ikoordynacji ruchowej (upadki, urazy).
Klonazepam należy ostrożnie stosować u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową,ponieważ, jak stwierdzono w przypadku benzodiazepin, wykazują one hamujący wpływ na ośrodekoddechowy.
Benzodiazepin i produktów benzodiazepinopodobnych nie zaleca się stosować u pacjentów z ciężkąniewydolnością wątroby, ponieważ mogą przyspieszać rozwój encefalopatii wątrobowej.Niewydolność wątroby może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych benzodiazepin.
Klonazepam należy stosować z ostrożnością u pacjentów z jaskrą.
Klonazepam należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów z ataksją móżdżkową i rdzeniową.
Klonazepam może powodować nadmierne wydzielanie śliny i wydzielin w drogach oddechowych,zwłaszcza u niemowląt i małych dzieci. Podczas leczenia należy kontrolować drożność drógoddechowych.
Klonazepam u pacjentów z porfirią może prowokować napady padaczki.
3