CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Clopixol Depot, 200 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 200 mg dekanonianu zuklopentyksolu(Zuclopenthixoli decanoas).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań.

Przezroczysty, żółtawy, jednorodny olej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie podtrzymujące schizofrenii oraz w innych psychozach, szczególnie z objawami, takimi jak: omamy, urojenia, zaburzenia myślenia, pobudzenie ruchowe, niepokój, wrogość i agresywność.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

W celu osiągnięcia maksymalnego zahamowania objawów psychotycznych przy minimalnychdziałaniach niepożądanych, dawkowanie i odstępy czasu między wstrzyknięciami należy ustalaćindywidualnie dla poszczególnych pacjentów.

W leczeniu podtrzymującym dawka zwykle wynosi od 200 mg do 400 mg (1 do 2 ml) co dwa lub co cztery tygodnie.

U niektórych pacjentów może być konieczne podawanie większych dawek lub krótsze odstępy czasumiędzy kolejnymi dawkami. Jeśli wstrzykiwana objętość leku jest większa niż 2 ml, podzieloną dawkęnależy wstrzykiwać w dwa różne miejsca.

W przypadku zmiany leczenia z podawanego doustnie zuklopentyksolu lub domięśniowo octanuzuklopentyksolu na leczenie podtrzymujące dekanonianem zuklopentyksolu należy postępowaćzgodnie z poniższymi zaleceniami.

1) Zmiana z postaci doustnej zuklopentyksolu na dekanonian zuklopentyksolu

x mg dichlorowodorku zuklopentyksolu podawane doustnie na dobę odpowiada 8 x mg dekanonianuzuklopentyksolu co dwa tygodnie (na przykład 1 mg dichlorowodorku zuklopentyksolu podawanedoustnie na dobę odpowiada 8 mg dekanonianu zuklopentyksolu co dwa tygodnie);

1/12

x mg dichlorowodorku zuklopentyksolu podawane doustnie na dobę odpowiada 16 x mg dekanonianuzuklopentyksolu co cztery tygodnie (na przykład 1 mg dichlorowodorku zuklopentyksolu podawanedoustnie na dobę odpowiada 16 mg dekanonianu zuklopentyksolu co dwa tygodnie);

Przez tydzień po pierwszym wstrzyknięciu należy kontynuować stosowanie dichlorowodorku zuklopentyksolu doustnie, ale w zmniejszanych dawkach.

2) Zmiana z octanu zuklopentyksolu na dekanonian zuklopentyksolu

Równocześnie z (ostatnim) wstrzyknięciem octanu zuklopentyksolu (100 mg) należy podaćdomięśniowo 200-400 mg (1 do 2 ml) dekanonianu zuklopentyksolu w roztworze o stężeniu 200mg/ml. Następnie należy powtarzać wstrzyknięcie dekanonianu zuklopentyksolu co dwa tygodnie.Wymagane mogą być większe dawki lub krótsze odstępy czasu między wstrzyknięciami.

Octan zuklopentyksolu i dekanonian zuklopentyksolu można mieszać w strzykawce i podawać wjednym wstrzyknięciu.

Pacjenci, którym podawano uprzednio inne produkty w postaci o przedłużonym uwalnianiu (depot), powinni otrzymywać dawki obliczane wg następującego schematu:

200 mg dekanonianu zuklopentyksolu odpowiada 25 mg dekanonianu flufenazyny lub 40 mg dekanonianu cis(Z)-flupentyksolu, lub 50 mg dekanonianu haloperydolu.

Kolejne dawki dekanonianu zuklopentyksolu i odstępy czasu między wstrzyknięciami należy ustalaćzgodnie z odpowiedzią pacjenta na leczenie.

Pacjenci w podeszłym wieku

Pacjenci w podeszłym wieku na ogół powinni otrzymywać dawki w dolnej granicy zakresu dawkowania.

Dzieci

Nie zaleca się stosowania u dzieci ze względu na brak doświadczenia klinicznego.

Zaburzenia czynności nerek

Pacjentom z zaburzeniem czynności nerek można podawać Clopixol Depot w zwykle stosowanych dawkach.

Zaburzenia czynności wątroby

Zalecane jest zachowanie ostrożności podczas doboru dawki i, jeśli to możliwe, oznaczanie stężenia leku w surowicy.

Sposób podawania

Dekanonian zuklopentyksolu podaje się we wstrzyknięciu domięśniowym do górnego zewnętrznegokwadrantu pośladka. Jeśli wstrzykiwana objętość leku jest większa niż 2 ml, podzieloną dawkę należywstrzykiwać w dwa różne miejsca. Miejscowa tolerancja jest dobra.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Zapaść krążeniowa, ograniczona świadomość bez względu na etiologię (np. zatrucie alkoholem,barbituranami lub opioidami), śpiączka.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Podczas stosowania każdego leku neuroleptycznego może wystąpić złośliwy zespół neuroleptyczny (hipertermia, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości, niestabilność autonomicznego układu

2/12

nerwowego). Zagrożenie jest zapewne większe po silniej działających lekach. Zgony obserwuje sięprzede wszystkim u pacjentów z istniejącym wcześniej organicznym zespołem mózgowym,upośledzeniem umysłowym oraz nadużywających opioidy i alkohol.

Leczenie: Odstawienie leku neuroleptycznego. Leczenie objawowe oraz podtrzymujące czynności życiowe. Pomocne może być podawanie dantrolenu i bromokryptyny.

Objawy mogą się utrzymywać przez ponad tydzień po odstawieniu doustnych leków neuroleptycznych, a nawet nieco dłużej, gdy stosowano postaci o przedłużonym uwalnianiu (depot).

Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków neuroleptycznych należy zachować ostrożnośćpodczas podawania dekanonianu zuklopentyksolu pacjentom z organicznym zespołem mózgowym,drgawkami oraz ciężką chorobą wątroby.

Jak to opisano w przypadku innych leków psychotropowych, dekanonian zuklopentyksolu możewpływać na stężenie insuliny i glukozy we krwi, co wymaga korekty leczenia przeciwcukrzycowego upacjentów chorujących na cukrzycę.

Pacjenci, u których stosuje się długookresowe leczenie, zwłaszcza dużymi dawkami, powinni byćstarannie kontrolowani i poddawani okresowym badaniom w celu ustalenia, czy możliwe jestzmniejszenie dawki podtrzymującej.

Jak inne leki należące do grupy środków przeciwpsychotycznych, dekanonian zuklopentyksolu może powodować wydłużenie odstępu QT.

Utrzymujące się wydłużenie odstępu QT może zwiększać ryzyko wystąpienia złośliwych zaburzeńrytmu serca. Należy zatem zachować ostrożność podczas stosowania zuklopentyksolu u osóbpodatnych na takie zaburzenia (z hipokaliemią, niedoborem magnezu we krwi lub skłonnościągenetyczną) oraz u pacjentów z zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego w wywiadzie, np.wydłużeniem odstępu QT, istotną bradykardią (<50 uderzeń/minutę), świeżym ostrym zawałemmięśnia sercowego lub zaburzeniami rytmu serca. Należy unikać jednoczesnego stosowania innychleków przeciwpsychotycznych (patrz punkt 4.5).

U pacjentów, u których stosuje się leki przeciwpsychotyczne, zgłaszano przypadki żylnej chorobyzatorowo-zakrzepowej (ŻChZZ). U osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne często stwierdzasię nabyte czynniki ryzyka rozwoju żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej, dlatego przed i w trakcieleczenia dekanonianem zuklopentyksolu należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka tejchoroby i podjąć działania prewencyjne.

Zgłaszano przypadki leukopenii, neutropenii i agranulocytozy po stosowaniu leków przeciwpsychotycznych, włącznie z dekanonianem zuklopentyksolu.

Leki przeciwpsychotyczne o przedłużonym uwalnianiu (depot) należy stosować z ostrożnością wpołączeniu z innymi lekami o znanej możliwości hamowania czynności szpiku kostnego, ponieważleków długo działających (typu depot) nie można szybko usunąć z organizmu, gdy okaże się tokonieczne.

Pacjenci w podeszłym wieku

Mózgowo-naczyniowe zdarzenia niepożądane

Podczas stosowania niektórych atypowych leków przeciwpsychotycznych w randomizowanych,kontrolowanych placebo badaniach klinicznych prowadzonych w populacji pacjentów z demencją,zaobserwowano około trzykrotne zwiększenie ryzyka mózgowo-naczyniowych zdarzeńniepożądanych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Występowania zwiększonegoryzyka nie można wykluczyć, gdy stosowane są inne leki przeciwpsychotyczne lub w innychpopulacjach pacjentów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dekanonianuzuklopentyksolu u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.

Zwiększone ryzyko zgonów u pacjentów w podeszłym wieku z demencją

3/12

Na podstawie dwóch dużych badań obserwacyjnych stwierdzono zwiększone ryzyko zgonu upacjentów w podeszłym wieku z demencją, stosujących leki przeciwpsychotyczne, w porównaniu zosobami niestostujacymi powyższych leków. Dostępne dane są niewystarczające, by w sposóbwiarygodny oszacować dokładnie ryzyko, a przyczyna zwiększonego ryzyka nie jest znana.

Dekanonian zuklopentyksolu nie jest przeznaczony do leczenia zaburzeń zachowania związanych zdemencją.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Skojarzenie leków wymagające ostrożności

Dekanonian zuklopentyksolu może nasilać hamujące działanie alkoholu oraz barbituranów i innych leków o hamującym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy.

Leki neuroleptyczne mogą nasilać lub zmniejszać działanie leków przeciwnadciśnieniowych;zmniejszeniu ulega efekt hipotensyjny guanetydyny i innych leków o podobnym działaniu.

Równoczesne stosowanie leków neuroleptycznych i związków litu zwiększa ryzyko neurotoksyczności.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i leki neuroleptyczne wzajemnie hamują swoje procesy metaboliczne.

Dekanonian zuklopentyksolu może zmniejszać efekt lewodopy oraz działanie leków adrenergicznych.

Jednoczesne stosowanie metoklopramidu i piperazyny zwiększa ryzyko objawów pozapiramidowych.

Ponieważ zuklopentyksol jest częściowo metabolizowany przy udziale CYP2D6, równoczesnestosowanie leków o znanym działaniu hamującym ten enzym może zmniejszyć klirenszuklopentyksolu.

Wydłużenie odstępu QT związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych może się zwiększyćpodczas podawania w skojarzeniu innych leków, o których wiadomo, że powodują istotne wydłużenieodstępu QT. Należy unikać podawania w skojarzeniu takich leków. Dotyczy to następujących grupterapeutycznych:

 leków przeciwarytmicznych klasy Ia i III (np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid); niektórych leków przeciwpsychotycznych (np. tiorydazyna);  niektórych antybiotyków makrolidowych (np. erytromycyna);

 niektórych leków przeciwhistaminowych (np. terfenadyna, astemizol);

 niektórych antybiotyków chinolonowych (np. gatyfloksacyna, moksyfloksacyna).

Powyższa lista nie jest kompletna i należy także unikać stosowania innych leków o znanym działaniuistotnie wydłużającym odstęp QT (np. cyzapryd, lit).

Leki, które mogą powodować zaburzenia elektrolitowe, takie jak tiazydowe leki moczopędne(hipokaliemia) oraz leki mogące powodować zwiększenie stężenia dekanonianu zuklopentyksolu wosoczu, powinny być również stosowane z zachowaniem ostrożności, ponieważ mogą zwiększaćryzyko wydłużenia odstępu QT i złośliwych zaburzeń rytmu serca (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Dekanonianu zuklopentyksolu nie należy podawać w okresie ciąży, chyba że oczekiwane korzyści dlapacjentki przewyższają możliwe zagrożenia dla płodu.

Ekspozycja na leki przeciwpsychotyczne (włącznie z zuklopentyksolem) w trzecim trymestrze ciążypowoduje ryzyko wystąpienia u noworodków działań niepożądanych, obejmujących objawy

4/12

pozapiramidowe i/lub objawy odstawienia, które mogą się różnić ciężkością i czasem trwania poporodzie. Zgłaszano przypadki pobudzenia, hipertonii, drżenia, senności, zespołu zaburzeńoddechowych, zaburzeń w karmieniu. W związku z tym stan noworodków powinien być dokładniemonitorowany.

Badania nad wpływem na rozród wykonane na zwierzętach, wykazały szkodliwe działanie na proces reprodukcji (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

Stężenie zuklopentyksolu obecnego w mleku matki jest małe i nie należy oczekiwać, by lek podawanyw dawkach leczniczych wywierał działanie na niemowlę. Dawka spożywana przez niemowlę wynosiponiżej 1% dawki przyjmowanej przez matkę, wyrażonej w mg/kg mc. Podczas leczeniadekanonianem zuklopentyksolu kobieta może kontynuować karmienie piersią, jeśli jest to istotne zklinicznego punktu widzenia. Zaleca się jednak obserwację niemowlęcia, zwłaszcza w pierwszych 4tygodniach po urodzeniu.

Płodność

Informowano o występowaniu u ludzi takich działań niepożądanych jak hiperprolaktynemia,mlekotok, brak miesiączki, zaburzenia erekcji i ejakulacji (patrz punkt 4.8). Działania te mogą miećniekorzystny wpływ na kobiecą czy męską aktywność płciową i płodność.

Należy rozważyć zmniejszenie dawki (jeśli to możliwe) lub odstawienie leku, gdy wystąpią klinicznieznaczące objawy hiperprolaktynemii, mlekotoku, braku miesiączki lub zaburzenia seksualne.Działania te przemijają po odstawieniu leku.

Podawanie dakanonianu zuklopentyksolu szczurom obu płci związane było z niewielkim opóźnieniemw podejmowaniu zachowań seksualnych u zwierząt. W badaniu, podczas którego dekanonianzuklopentyksol podawany był z pokarmem zaobserwowano zaburzenia krycia i zmniejszenieliczebności miotów.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Dekanonian zuklopentyksolu jest lekiem o działaniu uspokajającym.

U pacjentów, którym przepisano leki psychotropowe, można spodziewać się pewnego zaburzeniazdolności koncentracji. Należy ich zatem poinformować o możliwości zaburzenia zdolnościprowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Większość działań niepożądanych jest zależna od dawki. Częstość występowania oraz nasilenie sąnajwiększe we wczesnej fazie leczenia i ulegają zmniejszeniu w miarę jego kontynuacji.

Mogą wystąpić zaburzenia ruchowe, zwłaszcza w ciągu pierwszych kilku dni po wstrzyknięciu i wewczesnej fazie leczenia. W większości przypadków takie działania niepożądane można opanowaćfarmakologicznie, zmniejszając dawkę i (lub) podając leki przeciw parkinsonizmowi. Nie zaleca sięrutynowego profilaktycznego stosowania leków przeciw parkinsonizmowi.

Leki przeciw parkinsonizmowi nie zmniejszają dyskinez późnych, a mogą je nawet nasilać. W takichprzypadkach zaleca się zmniejszenie dawki lub, w razie możliwości, zaprzestanie podawania leku. Wuporczywej akatyzji pomocne może być stosowanie pochodnej benzodiazepiny lub propranololu.

Częstość występowania działań niepożądanych wyliczono na podstawie danych z literatury oraz zezgłoszeń spontanicznych.

Częstość występowania zdefiniowano jako:

Bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (1/1000 do 1/100); rzadko(1/10000 do 1/1000); bardzo rzadko (1/10000), nieznana częstość (nie może być określona napodstawie dostępnych danych).

5/12

Klasyfikacja układów i

narządów

Częstość

występowania

Działanie niepożądane

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Rzadko Trombocytopenia, neutropenia, leukopenia,

agranulocytoza

Zaburzenia układu

immunologicznego

Zaburzenia

endokrynologiczne

Zaburzenia metabolizmu

i odżywiania

Rzadko Nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna

Rzadko Hiperprolaktynemia

Często Zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała

Niezbyt często Zmniejszenie łaknienia, zmniejszenie masy ciała

Rzadko Hiperglikemia, upośledzona tolerancja glukozy,

hiperlipidemia

Zaburzenia psychiczne Często Bezsenność, depresja, lęk, nerwowość,

nieprawidłowe marzenia senne, pobudzenie, zmniejszenie popędu płciowego

Zaburzenia układu

nerwowego

Niezbyt często Apatia, koszmary senne, zwiększenie popędu

płciowego, stany splątania

Bardzo często Senność, akatyzja, hiperkinezja, hipokinezja.

Często Drżenie, dystonia, hipertonia, zawroty głowy, ból głowy, parestezje, zaburzenia uwagi, amnezja, nieprawidłowy chód.

Niezbyt często Dyskinezy późne, hiperrefleksja, dyskineza, parkinsonizm, omdlenie, ataksja, zaburzenia mowy, hipotonia, drgawki, migrena

Bardzo rzadko Złośliwy zespół neuroleptyczny

Zaburzenia oka Często Zaburzenia akomodacji, nieprawidłowe widzenie

Niezbyt często Napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, rozszerzenie źrenic

Zaburzenia ucha i

błędnika

Często Zawroty głowy

Niezbyt często Przeczulica słuchowa, szum w uszach

Często Tachykardia, kołatanie serca

Zaburzenia serca

Rzadko Wydłużenie odstępu QT (w EKG)

Zaburzenia naczyniowe

Zaburzenia układu

oddechowego, klatki

piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często Niedociśnienie, uderzenia gorąca

Bardzo rzadko Żylna choroba zatorowo-zakrzepowa (w tym

przypadki zatorowości płucnej i zakrzepicy żył

głębokich)

Często Przekrwienia i obrzęk błony śluzowej nosa,

duszność

6/12

Zaburzenia żołądka i

jelit

Bardzo często Suchość błony śluzowej jamy ustnej

Często Ślinotok, zaparcia, wymioty, niestrawność,

biegunka

Zaburzenia wątroby i

dróg żółciowych

Niezbyt często Ból brzucha, nudności, wzdęcie z oddawaniem

gazów

Niezbyt często Nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych

wątroby

Bardzo rzadko Zapalenie wątroby, żółtaczka

Zaburzenia skóry i

tkanki podskórnej

Często Nasilone pocenie się, świąd

Niezbyt często Wysypka, nadwrażliwość na światło, zaburzenia pigmentacji, łojotok, zapalenie skóry, plamica

Zaburzenia mięśniowo-

szkieletowe i tkanki

łącznej

Często Ból mięśniowy

Niezbyt często Sztywność mięśni, szczękościsk, kręcz szyi

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Często Zaburzenia oddawania moczu, zatrzymanie

moczu, wielomocz

Ciąża, połóg i okres

okołoporodowy

Częstość

nieznana

Zespół odstawienia leku u noworodka (patrz

punkt 4.6)

Zaburzenia układu

rozrodczego i piersi

Niezbyt często Zaburzenia wytrysku, zaburzenia wzwodu,

zaburzenia orgazmu u kobiet, suchość pochwy

Rzadko Ginekomastia, mlekotok, brak miesiączki,

priapizm.

Często Astenia, zmęczenie, złe samopoczucie,

dolegliwości bólowe

Zaburzenia ogólne i

stany w miejscu podania

Niezbyt często Pragnienie, reakcje w miejscu podania,

hipotermia, gorączka

Tak jak w przypadku innych leków należących do grupy środków przeciwpsychotycznych, również wprzypadku dekanonianu zuklopentyksolu informowano o rzadkich przypadkach wydłużenia odstępuQT, komorowych zaburzeniach rytmu – migotaniu komór, częstoskurczu komorowym, torsade depointes oraz nagłych niewyjaśnionych zgonach (patrz punkt 4.4).

Nagłemu zaprzestaniu stosowania produktu leczniczego zawierającego dekanonian zuklopentyksolumogą towarzyszyć objawy odstawienia. Najczęściej są to: nudności, wymioty, brak łaknienia,biegunka, wyciek wodnisty z nosa, pocenie się, bóle mięśniowe, parestezje, bezsenność, niepokój, lęki pobudzenie. Pacjenci mogą także odczuwać zawroty głowy, nasilone odczucia ciepła lub chłodu orazdrżenie. Objawy zazwyczaj rozpoczynają się od 1 do 4 dni od momentu odstawienia leku i słabną wciągu 7-14 dni.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania

7/12

produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania:Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu RejestracjiProduktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów BiobójczychAl. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

4.9 Przedawkowanie

Ze względu na drogę podawania przedawkowanie jest mało prawdopodobne.

Objawy

Senność, śpiączka, zaburzenia ruchowe, drgawki, wstrząs, hipertermia lub hipotermia.

Informowano o zmianach w EKG, wydłużeniu odstępu QT, torsade de pointes, zatrzymaniu akcjiserca i komorowych zaburzeniach rytmu, gdy lek podano w nadmiernej dawce w skojarzeniu z innymilekami o znanym działaniu na serce.

Leczenie

Stosuje się leczenie objawowe i podtrzymujące czynności życiowe. Należy zastosować leczeniepodtrzymujące czynności układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Nie należy podawaćadrenaliny, ponieważ może to spowodować dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego. Jeśli wystąpiądrgawki można stosować diazepam, a w razie zaburzeń ruchowych – biperyden.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwpsychotyczne - pochodne tioksantenu.

Kod ATC: N 05 AF 05

Mechanizm działania

Zuklopentyksol jest lekiem neuroleptycznym należącym do grupy pochodnych tioksantenu.

Działanie przeciwpsychotyczne leków neuroleptycznych związane jest z blokowaniem receptorówdopaminergicznych, choć rolę może też odgrywać blokowanie receptorów 5-HT (5-hydroksytryptaminy). In vitro zuklopentyksol wykazuje silne powinowactwo do receptorówdopaminergicznych D1 i D2, receptorów α1- adrenergicznych oraz do receptorów 5-HT2, ale niewykazuje powinowactwa do cholinergicznych receptorów muskarynowych. Wykazuje słabepowinowactwo do receptorów histaminowych (H1) i nie działa hamująco na receptory α2 –adrenergiczne.

In vivo powinowactwo do miejsc wiązania D2 jest większe niż powinowactwo do receptorów D1. Wewszystkich badaniach behawioralnych działania neuroleptycznego (hamowania receptorówdopaminergicznych) udowodniono, że zuklopentyksol jest silnie działającym lekiemneuroleptycznym. W modelach badań in vivo stwierdzono korelację między powinowactwem domiejsc wiązania receptorów dopaminergicznych D2 in vitro a średnimi dobowymi dawkami środkówprzeciwpsychotycznych.

Jak większość innych neuroleptyków zuklopentyksol zwiększa stężenie prolaktyny w surowicy.

Badania farmakologiczne wyraźnie wykazały, że roztwór dekanonianu zuklopentyksolu w olejuwywiera przedłużone działanie neuroleptyczne, a ilość leku konieczna do utrzymania określonego

8/12

efektu przez dłuższy okres jest znacznie mniejsza w przypadku stosowania produktu leczniczego oprzedłużonym uwalnianiu (depot) niż w przypadku codziennego doustnego podawaniazuklopentyksolu. Wyniki badań farmakologicznych wskazują, że stosując produkt o przedłużonymuwalnianiu (depot) można uzyskać wydłużony efekt neuroleptyczny bez wyraźnego stanu uspokojeniapolekowego (sedacji). Ponadto należy oczekiwać, że ryzyko interakcji ze środkami znieczulającymibędzie niewielkie.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

W zastosowaniu klinicznym dekanonian zuklopentyksolu przeznaczony jest do leczeniapodtrzymującego przewlekłych stanów psychotycznych. Pozytywne wyniki uzyskano również wleczeniu pacjentów upośledzonych umysłowo, wykazujących podwyższenie aktywności i agresywnezachowanie.

Dekanonian zuklopentyksolu wywołuje przejściowe, zależne od dawki uspokojenie polekowe(sedację). Jednakże w przypadku zmiany na leczenie podtrzymujące dekanonianem zuklopentyksolupo uprzednim stosowaniu zuklopentyksolu podawanego doustnie lub octanu zuklopentyksolupodawanego domięśniowo, sedacja nie jest szczególnie dokuczliwa. Szybko rozwija się tolerancjanieswoistego działania uspokajającego.

Dekanonian zuklopentyksolu jest szczególnie użyteczny w leczeniu pacjentów, którzy są pobudzeni, niespokojni, wykazują przejawy wrogości lub agresywne zachowanie.

Dekanonian zuklopentyksolu pozwala na leczenie ciągłe, zwłaszcza tych pacjentów, którzy nie są wstanie systematycznie przyjmować przepisanych im leków doustnych. Stosowanie zuklopentyksolu wpostaci dekanonianu zapobiega zatem częstym nawrotom choroby, wynikającym z niespełnianiazaleceń lekarza przez pacjentów, którzy powinni regularnie przyjmować leki doustne.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

W drodze estryfikacji zuklopentyksolu kwasem dekanowym, zuklopentyksol zostaje przekształcony wwysoce lipofilną substancję – dekanonian zuklopentyksolu. Rozpuszczony w oleju i wstrzykniętydomięśniowo ester dość powoli dyfunduje z oleju do fazy wody ustrojowej, gdzie jest szybkohydrolizowany i uwalnia substancję czynną – zuklopentyksol.

Po podaniu domięśniowym lek osiąga maksymalne stężenie w surowicy w ciągu 3-7 dni. Średni okrespółtrwania w fazie eliminacji leku z osocza (odzwierciedlający uwalnianie z postaci depot) wynosiokoło 3 tygodnie, a stan stacjonarny osiągany jest po około 3 miesiącach wielokrotnego podawania.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji (Vd)β wynosi około 20 l/kg.Lek wiąże się z białkami osocza w około 98-99%.

Metabolizm

Metabolizm zuklopentyksolu przebiega trzema głównymi drogami - sulfoksydacji, N-dealkilacji włańcuchu bocznym i sprzęgania z kwasem glukuronowym. Metabolity nie mają działaniapsychofarmakologicznego. Zuklopentyksol przeważa ilościowo nad metabolitami w mózgu i innychtkankach.

Eliminacja

Okres półtrwania w fazie eliminacji (t1/2β) zuklopentyksolu wynosi około 20 godzin, a średnia wartośćklirensu układowego (Cls) – około 0,86 l/min.

Zuklopentyksol jest wydalany głównie z kałem, ale w pewnym stopniu (około 10%) również zmoczem. Zaledwie około 0,1% dawki jest wydalane w niezmienionej postaci z moczem, co oznacza,że lek praktycznie nie obciąża nerek.

9/12

U karmiących piersią kobiet zuklopentyksol wydziela się w niewielkiej ilości do mleka. W staniestacjonarnym, przed podaniem kolejnej dawki średni stosunek stężenia w mleku do stężenia wsurowicy u kobiet leczonych doustnie lub lekiem w postaci dekanonianu wynosił około 0,29.

Liniowość

Kinetyka ma charakter liniowy. Średnie stężenie zuklopentyksolu w surowicy w stanie stacjonarnymprzed wstrzyknięciem, podczas podawania dawki 200 mg dekanonianu zuklopentyksolu, co dwatygodnie, wynosi około 10 ng/ml (25 nmol/l).

Pacjenci w podeszłym wieku

Parametry farmakokinetyczne są niezależne od wieku pacjentów.

Zaburzenie czynności nerek

Na podstawie przedstawionej powyżej charakterystyki eliminacji można uznać, że zaburzenieczynności nerek nie powinno wywierać zbyt dużego wpływu na stężenie leku macierzystego wsurowicy.

Zaburzenie czynności wątroby

Nie ma dostępnych danych.

Polimorfizm

Badanie wykonane in vivo wykazało, że część szlaków metabolicznych podlega genetycznemu polimorfizmowi oksydacji sparteiny/debryzochiny (CYPP2D6).

Zależność farmakokinetyczno - farmakodynamiczna

Stężenie w surowicy (osoczu) przed wstrzyknięciem wynoszące 2,8-12 ng/ml (7-30 nmol/l) orazróżnica między stężeniem maksymalnym a minimalnym <2,5 powinny być traktowane jako wytycznew leczeniu podtrzymującym pacjentów ze schizofrenią o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu.Pod względem farmakokinetycznym dawka dekanonianu zuklopentyksolu 200 mg raz na dwatygodnie lub 400 mg raz na cztery tygodnie odpowiada dobowej dawce doustnej 25 mgzuklopentyksolu.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczność ostra

Zuklopentyksol wykazuje małą toksyczność ostrą.

Toksyczność przewlekła

Badania toksyczności przewlekłej nie wykazały wyników mających znaczenie w terapeutycznym stosowaniu dekanonianu zuklopentyksolu.

Toksyczność dotycząca rozrodu

W badaniach obejmujących trzy pokolenia szczurów zaobserwowano opóźnienie w podejmowaniuzachowań seksualnych u zwierząt. Jeśli jednak dochodziło do parzenia się zwierząt, nie stwierdzanodziałania leku na płodność. Zaobserwowano zaburzenia krycia i zmniejszenie liczebności miotów wbadaniu, podczas którego zuklopentyksol podawany był z pokarmem.

Badania dotyczące rozrodu zwierząt nie wykazały działań toksycznych na płód ani działańteratogennych. W badaniach wykonanych u szczurów w okresie około- i pourodzeniowym, podawaniedawek 5 i 15 mg/kg na dobę spowodowało zwiększenie liczby urodzeń martwych płodów,zmniejszenie przeżywalności noworodków i ich opóźniony rozwój.

Znaczenie kliniczne tych wyników jest niejasne i być może działanie na nowo narodzone zwierzętabyło wynikiem zaniedbania przez matki, narażone na toksyczne dla nich dawki zuklopentyksolu.

Mutagenność i potencjalne działanie rakotwórcze

Zuklopentyksol nie ma potencjalnego działania mutagennego ani rakotwórczego.

10/12

U szczurów badanie potencjalnego działania rakotwórczego dawki 30 mg/kg mc./dobę podawanejprzez dwa lata (maksymalna dawka) wykazało niewielkie, statystycznie nieistotne zwiększenieczęstości występowania gruczolakoraka sutka oraz gruczolaka i raka komórek wysp trzustkowych(Langerhansa) u samic oraz raka pęcherzykowego tarczycy. Niewielkie zwiększenie zapadalności nate nowotwory często stwierdza się po podaniu antagonistów receptorów D2, które zwiększająwydzielanie prolaktyny, gdy podaje się je szczurom. Różnice fizjologiczne między organizmamiszczura i człowieka, dotyczące prolaktyny sprawiają, że znaczenie kliniczne tych wyników jestniejasne. Przyjmuje się jednak, że nie świadczą one o zagrożeniu działaniem rakotwórczym u ludzi.

Miejscowe działanie toksyczne

Miejscowe uszkodzenie mięśni obserwuje się po wstrzyknięciu roztworów wodnych lekówneuroleptycznych, w tym zuklopentyksolu. Podanie roztworów wodnych neuroleptyków wywołujeznacznie większe uszkodzenie mięśni niż podanie roztworów olejowych octanu zuklopentyksolu idekanonianu zuklopentyksolu.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Olej roślinny (triglicerydy o średniej długości łańcucha).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Dekanonian zuklopentyksolu wolno mieszać wyłącznie z octanem zuklopentyksolu, który również jest rozpuszczony w oleju roślinnym, zawierającym triglicerydy o średniej długości łańcucha.

Dekanonianu zuklopentyksolu nie wolno mieszać z postaciami o przedłużonym uwalnianiu (depot), wktórych jako vehiculum użyto oleju sezamowego, ponieważ powoduje to zmiany właściwościfarmakokinetycznych produktu leczniczego.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Ampułki z bezbarwnego szkła o pojemności 1 ml.

Pudełka tekturowe zawierają 1 ampułkę po 1 ml lub 10 ampułek po 1 ml.

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

11/12

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

H. Lundbeck A/SOttiliavej 9

DK-2500 ValbyDania

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr R/1892

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

lipiec 1979

26.06.2008

30.01.2014

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

12/12