CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Clopixol, 10 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Clopixol 10 mg: Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg zuklopentyksolu – Zuclopenthixolum (co odpowiada 11,82 dichlorowodorku zuklopentyksolu).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza jednowodna

olej rycynowy uwodorniony

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

10 mg: okrągłe, dwustronnie wypukłe, jasnoczerwonobrązowe, tabletki powlekane.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Ostra i przewlekła schizofrenia oraz inne psychozy, szczególnie z takimi objawami, jak: omamy,urojenia, zaburzenia myślenia, pobudzenie ruchowe, niepokój, wrogość i agresywność.

Faza maniakalna zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Dawkowanie należy ustalać indywidualnie, w zależności od stanu pacjenta. Na ogół, na początkunależy podawać małe dawki, a następnie jak najszybciej zwiększać je do optymalnego skutecznegopoziomu w zależności od odpowiedzi na leczenie. Dawka podtrzymująca jest zazwyczaj podawanajako pojedyncza dawka wieczorem, przed snem.

Ostra schizofrenia i inne ostre psychozy. Ciężkie ostre stany pobudzenia. Mania.Zazwyczaj stosuje się 10-50 mg na dobę.

W przypadkach o umiarkowanym i ciężkim nasileniu początkowo dawka wynosi 20 mg na dobę,zwiększana, w razie potrzeby, o 10-20 mg co 2 do 3 dni do 75 mg lub więcej na dobę. Maksymalnadawka pojedyncza wynosi 40 mg, całkowita dawka wynosi 150 mg na dobę.

Przewlekła schizofrenia i inne przewlekłe psychozy

Dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 20-40 mg na dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku

Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać dawki w dolnej granicy zakresu dawkowania.

1/11

Dzieci

Nie zaleca się stosowania u dzieci ze względu na brak doświadczenia klinicznego.

Zaburzenie czynności nerek

Pacjentom z zaburzeniem czynności nerek można podawać Clopixol w zwykle stosowanych dawkach.

Zaburzenie czynności wątroby

Zalecane jest zachowanie ostrożności podczas dobierania dawki i, jeśli to możliwe, oznaczaniestężenia leku w surowicy.

Sposób podawania

Tabletki należy połykać popijając wodą.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Zapaść krążeniowa, ograniczona świadomość bez względu na etiologię (np. zatrucie alkoholem,barbituranami lub opioidami), śpiączka.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Podczas stosowania każdego leku neuroleptycznego istnieje możliwość wystąpienia złośliwegozespołu neuroleptycznego (hipertermia, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości, niestabilnośćautonomicznego układu nerwowego). Zagrożenie jest zapewne większe w przypadku silniejdziałających leków. Zgony obserwuje się przede wszystkim u pacjentów z istniejącym wcześniejorganicznym zespołem mózgowym, upośledzeniem umysłowym oraz nadużywających opioidy ialkohol.

Leczenie: Odstawienie leku neuroleptycznego. Leczenie objawowe oraz podtrzymujące czynności życiowe. Pomocne może być podawanie dantrolenu i bromokryptyny.

Objawy mogą się utrzymywać przez ponad tydzień po odstawieniu doustnych leków neuroleptycznych, a nawet nieco dłużej, gdy stosowano postaci o przedłużonym uwalnianiu (depot).

Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków neuroleptycznych należy zachować ostrożnośćpodczas podawania zuklopentyksolu pacjentom z organicznym zespołem mózgowym, drgawkami orazciężką chorobą wątroby.

Tak jak to opisano w przypadku innych leków psychotropowych zuklopentyksol może wpływać nastężenie insuliny i glukozy we krwi, co wymaga korekty leczenia przeciwcukrzycowego u pacjentówchorujących na cukrzycę.

Pacjenci, u których stosuje się długookresowe leczenie, zwłaszcza dużymi dawkami, powinni byćstarannie kontrolowani i poddawani okresowym badaniom w celu ustalenia, czy możliwe jestzmniejszenie dawki podtrzymującej.

Jak inne leki należące do grupy środków przeciwpsychotycznych zuklopentyksol może powodowaćwydłużenie odstępu QT. Utrzymujące się wydłużenie odstępu QT może zwiększać ryzyko wystąpieniazłośliwych zaburzeń rytmu serca. Należy zatem zachować ostrożność podczas stosowaniazuklopentyksolu u osób podatnych na takie zaburzenia (z hipokaliemią, niedoborem magnezu we krwilub skłonnością genetyczną) oraz u pacjentów z zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego wwywiadzie, np. wydłużeniem odstępu QT, istotną bradykardią (<50 uderzeń/minutę), świeżym ostrymzawałem mięśnia sercowego lub zaburzeniami rytmu serca. Należy unikać jednoczesnego stosowaniainnych leków przeciwpsychotycznych (patrz punkt 4.5).

U pacjentów, u których stosuje się leki przeciwpsychotyczne, zgłaszano przypadki żylnej chorobyzatorowo-zakrzepowej (ŻChZZ). U osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne często stwierdzasię nabyte czynniki ryzyka rozwoju żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej, dlatego przed i w trakcie

2/11

leczenia zuklopentyksolem należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby i podjąć działania prewencyjne.

Pacjenci w podeszłym wieku

Mózgowo-naczyniowe zdarzenia niepożądane

Podczas stosowania niektórych atypowych leków przeciwpsychotycznych w randomizowanych,kontrolowanych placebo badaniach klinicznych prowadzonych w populacji pacjentów z demencją,zaobserwowano około trzykrotne zwiększenie ryzyka mózgowo-naczyniowych zdarzeńniepożądanych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Występowania zwiększonegoryzyka nie można wykluczyć, gdy stosowane są inne leki przeciwpsychotyczne lub w innychpopulacjach pacjentów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania zuklopentyksolu upacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.

Zwiększone ryzyko zgonów u pacjentów w podeszłym wieku z demencją

Na podstawie dwóch dużych badań obserwacyjnych stwierdzono zwiększone ryzyko zgonu upacjentów w podeszłym wieku z demencją, stosujących leki przeciwpsychotyczne, w porównaniu zosobami niestostujacymi powyższych leków. Dostępne dane są niewystarczające, by w sposóbwiarygodny oszacować dokładną wartość ryzyka, a przyczyna zwiększonego ryzyka nie jest znana.

Zuklopentyksol nie jest przeznaczony do leczenia zaburzeń zachowania związanych z demencją.

Substancje pomocnicze

Tabletki zawierają laktozę jednowodną. Produktu nie należy podawać pacjentom z rzadkowystępującą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub złym wchłanianiemglukozy i galaktozy.

Tabletki zawierają uwodorniony olej rycynowy – może powodować rozstrój żołądkowy i biegunkę.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Skojarzenia leków wymagające środków ostrożności

Zuklopentyksol może nasilać hamujące działanie alkoholu oraz barbituranów i innych leków ohamującym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy.

Leki neuroleptyczne mogą nasilać lub zmniejszać działanie leków przeciwnadciśnieniowych; zmniejszeniu ulega efekt hipotensyjny guanetydyny i innych leków o podobnym działaniu.

Równoczesne stosowanie leków neuroleptycznych i związków litu zwiększa ryzyko neurotoksyczności.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i leki neuroleptyczne wzajemnie hamują swoje procesy metaboliczne.

Zuklopentyksol może zmniejszać działanie lewodopy oraz działanie leków adrenergicznych.

Jednoczesne stosowanie metoklopramidu i piperazyny zwiększa ryzyko objawów pozapiramidowych.

Ponieważ zuklopentyksol jest częściowo metabolizowany przy udziale CYP2D6, równoczesnestosowanie leków o znanym działaniu hamującym ten enzym może zmniejszyć klirenszuklopentyksolu.

Wydłużenie odstępu QT związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych może się zwiększyćpodczas podawania w skojarzeniu innych leków, o których wiadomo, że powodują istotne wydłużenieodstępu QT. Należy unikać podawania w skojarzeniu takich leków. Dotyczy to następujących grupterapeutycznych:

 leków przeciwarytmicznych klasy Ia i III (np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid); niektórych leków przeciwpsychotycznych (np. tiorydazyna);

3/11

 niektórych antybiotyków makrolidowych (np. erytromycyna);

 niektórych leków przeciwhistaminowych (np. terfenadyna, astemizol);

 niektórych antybiotyków chinolonowych (np. gatyfloksacyna, moksyfloksacyna).

Powyższa lista nie jest kompletna i należy także unikać stosowania innych leków o znanym działaniuistotnie wydłużającym odstęp QT (np. cyzapryd, lit).

Leki, które mogą powodować zaburzenia elektrolitowe, takie jak tiazydowe leki moczopędne(hipokaliemia) oraz leki mogące powodować zwiększenie stężenia zuklopentyksolu w osoczu,powinny być również stosowane z zachowaniem ostrożności, ponieważ mogą zwiększać ryzykowydłużenia odstępu QT i złośliwych zaburzeń rytmu serca (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Zuklopentyksolu nie należy podawać w okresie ciąży, chyba że oczekiwane korzyści dla pacjentkiprzewyższają możliwe zagrożenia dla płodu.

Ekspozycja na leki przeciwpsychotyczne (włącznie z zuklopentyksolem) w trzecim trymestrze ciążypowoduje ryzyko wystąpienia u noworodków działań niepożądanych, obejmujących objawypozapiramidowe i/lub objawy odstawienia, które mogą się różnić ciężkością i czasem trwania poporodzie. Zgłaszano przypadki pobudzenia, hipertonii, drżenia, senności, zespół zaburzeńoddechowych, zaburzenia w karmieniu. W związku z tym stan noworodków powinien być dokładniemonitorowany.

Badania nad wpływem na rozród, wykonane na zwierzętach, wykazały szkodliwe działanie na proces reprodukcji (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

Stężenie zuklopentyksolu obecnego w mleku matki jest małe i nie należy oczekiwać, by lek podawanyw dawkach leczniczych wywierał działanie na niemowlę. Dawka spożywana przez niemowlę wynosiponiżej 1% dawki przyjmowanej przez matkę, wyrażonej w mg/kg mc.

Podczas leczenia zuklopentyksolem kobieta może kontynuować karmienie piersią, jeśli jest to istotnez klinicznego punktu widzenia. Zaleca się jednak obserwację niemowlęcia, zwłaszcza w pierwszych 4tygodniach po urodzeniu.

Płodność

Informowano o występowaniu u ludzi takich działań niepożądanych jak hiperprolaktynemia,mlekotok, brak miesiączki, zaburzenia erekcji i ejakulacji (patrz punkt 4.8). Działania te mogą miećniekorzystny wpływ na kobiecą czy męską aktywność płciową i płodność.

Należy rozważyć zmniejszenie dawki (jeśli to możliwe) lub odstawienie leku, gdy wystąpią klinicznieznaczące objawy hiperprolaktynemii, mlekotoku, braku miesiączki lub zaburzenia seksualne.Działania te przemijają po odstawieniu leku.

Podawanie zuklopentyksolu szczurom obu płci związane było z niewielkim opóźnieniem wpodejmowaniu zachowań seksualnych u zwierząt. W badaniu, podczas którego zuklopentyksolpodawany był z pokarmem zaobserwowano zaburzenia krycia i zmniejszenie liczebności miotów.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Clopixol jest lekiem o działaniu uspokajającym.

U pacjentów, którym przepisano leki psychotropowe, można spodziewać się pewnego zaburzeniazdolności koncentracji. Należy ich zatem poinformować o możliwości zaburzenia zdolnościprowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

4/11

4.8 Działania niepożądane

Większość działań niepożądanych jest zależna od dawki. Częstość występowania oraz nasilenie sąnajwiększe we wczesnej fazie leczenia i ulegają zmniejszeniu w miarę jego kontynuacji.

Mogą wystąpić zaburzenia ruchowe, zwłaszcza we wczesnej fazie leczenia.

W większości przypadków takie działania niepożądane można opanować farmakologicznie,zmniejszając dawkę i (lub) podając leki przeciw parkinsonizmowi. Nie zaleca się rutynowegoprofilaktycznego stosowania leków przeciw parkinsonizmowi.

Leki przeciw parkinsonizmowi nie zmniejszają dyskinez późnych, a mogą je nawet nasilać. W takichprzypadkach zaleca się zmniejszenie dawki lub, w razie możliwości, zaprzestanie podawania leku. Wuporczywej akatyzji pomocne może być stosowanie pochodnej benzodiazepiny lub propranololu.

Częstość występowania działań niepożądanych wyliczono na podstawie danych z literatury oraz zezgłoszeń spontanicznych.

Częstość występowania zdefiniowano jako:

Bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (1/1000 do 1/100); rzadko(1/10000 do 1/1000); bardzo rzadko (1/10000), nieznana częstość (nie może być określona napodstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i

narządów

Częstość

występowania

Działanie niepożądane

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Rzadko Trombocytopenia, neutropenia, leukopenia,

agranulocytoza

Zaburzenia układu

immunologicznego

Zaburzenia

endokrynologiczne

Zaburzenia metabolizmu

i odżywiania

Rzadko Nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna

Rzadko Hiperprolaktynemia

Często Zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała

Niezbyt często Zmniejszenie łaknienia, zmniejszenie masy ciała

Rzadko Hiperglikemia, upośledzona tolerancja glukozy,

hiperlipidemia

Zaburzenia psychiczne Często Bezsenność, depresja, lęk, nerwowość,

nieprawidłowe marzenia senne, pobudzenie, zmniejszenie popędu płciowego

Zaburzenia układu

nerwowego

Niezbyt często Apatia, koszmary senne, zwiększenie popędu

płciowego, stany splątania

Bardzo często Senność, akatyzja, hiperkinezja, hipokinezja.

Często Drżenie, dystonia, hipertonia, zawroty głowy, ból głowy, parestezje, zaburzenia uwagi, amnezja, nieprawidłowy chód.

Niezbyt często Dyskinezy późne, hiperrefleksja, dyskineza, parkinsonizm, omdlenie, ataksja, zaburzenia mowy, hipotonia, drgawki, migrena

Bardzo rzadko Złośliwy zespół neuroleptyczny

Zaburzenia oka Często Zaburzenia akomodacji, nieprawidłowe widzenie

5/11

Niezbyt często Napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek

ocznych, rozszerzenie źrenic

Zaburzenia ucha i

błędnika

Często Zawroty głowy

Niezbyt często Przeczulica słuchowa, szum w uszach

Często Tachykardia, kołatanie serca

Zaburzenia serca

Rzadko Wydłużenie odstępu QT (w EKG)

Zaburzenia naczyniowe

Zaburzenia układu

oddechowego, klatki

piersiowej i śródpiersia

Zaburzenia żołądka i

jelit

Niezbyt często Niedociśnienie, uderzenia gorąca

Bardzo rzadko Żylna choroba zatorowo-zakrzepowa (w tym

przypadki zatorowości płucnej i zakrzepicy żył

głębokich)

Często Przekrwienia i obrzęk błony śluzowej nosa,

duszność

Bardzo często Suchość błony śluzowej jamy ustnej

Często Ślinotok, zaparcia, wymioty, niestrawność,

biegunka

Zaburzenia wątroby i

dróg żółciowych

Niezbyt często Ból brzucha, nudności, wzdęcie z oddawaniem

gazów

Niezbyt często Nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych

wątroby

Bardzo rzadko Zapalenie wątroby, żółtaczka

Zaburzenia skóry i

tkanki podskórnej

Często Nasilone pocenie się, świąd

Niezbyt często Wysypka, nadwrażliwość na światło, zaburzenia

pigmentacji, łojotok, zapalenie skóry, plamica

Zaburzenia mięśniowo-

szkieletowe i tkanki

łącznej

Często Ból mięśniowy

Niezbyt często Sztywność mięśni, szczękościsk, kręcz szyi

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Często Zaburzenia oddawania moczu, zatrzymanie

moczu, wielomocz

Ciąża, połóg i okres

okołoporodowy

Częstość

nieznana

Zespół odstawienia leku u noworodka (patrz

punkt 4.6)

Zaburzenia układu

rozrodczego i piersi

Niezbyt często Zaburzenia wytrysku, zaburzenia wzwodu,

zaburzenia orgazmu u kobiet, suchość pochwy

Rzadko Ginekomastia, mlekotok, brak miesiączki,

priapizm.

Często Astenia, zmęczenie, złe samopoczucie, dolegliwości bólowe

Zaburzenia ogólne i

stany w miejscu podania

Niezbyt często Pragnienie, reakcje w miejscu podania,

hipotermia, gorączka

6/11

Tak jak w przypadku innych leków należących do grupy środków przeciwpsychotycznych, również wprzypadku zuklopentyksolu informowano o rzadkich przypadkach wydłużenia odstępu QT,komorowych zaburzeniach rytmu – migotaniu komór, częstoskurczu komorowym, torsade de pointesoraz nagłych niewyjaśnionych zgonach (patrz punkt 4.4).

Nagłemu zaprzestaniu stosowania produktu leczniczego zawierającego zuklopentyksol mogątowarzyszyć objawy odstawienia. Najczęściej są to: nudności, wymioty, brak łaknienia, biegunka,wyciek wodnisty z nosa, pocenie się, bóle mięśniowe, parestezje, bezsenność, niepokój, lęk ipobudzenie. Pacjenci mogą także odczuwać zawroty głowy, nasilone odczucia ciepła lub chłodu orazdrżenie. Objawy zazwyczaj rozpoczynają się od 1 do 4 dni od momentu odstawienia leku i słabną wciągu 7-14 dni.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania:Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu RejestracjiProduktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Senność, śpiączka, zaburzenia ruchowe, drgawki, wstrząs, hipertermia lub hipotermia.

Informowano o zmianach w EKG, wydłużeniu odstępu QT, torsade de pointes, zatrzymaniu akcjiserca i komorowych zaburzeniach rytmu, gdy lek podano w nadmiernej dawce w skojarzeniu z innymilekami o znanym działaniu na serce.

Największą przyjętą doustnie podczas badań klinicznych dawką zuklopentyksolu było 450 mg na dobę.

Leczenie

Stosuje się leczenie objawowe i podtrzymujące czynności życiowe. Należy zastosować leczeniepodtrzymujące czynności układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Nie należy podawaćadrenaliny, ponieważ może to spowodować dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego. Jeśli wystąpiądrgawki można stosować diazepam, a w razie zaburzeń ruchowych – biperyden.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna:

Leki przeciwpsychotyczne – pochodne tioksantenu. Kod ATC: N 05 AF 05.

Mechanizm działania

Zuklopentyksol jest lekiem neuroleptycznym należącym do grupy pochodnych tioksantenu.Działanie przeciwpsychotyczne leków neuroleptycznych związane jest z blokowaniem receptorówdopaminergicznych, choć rolę może też odgrywać blokada receptorów 5-HT (5-hydroksytryptaminy).In vitro zuklopentyksol wykazuje silne powinowactwo do receptorów dopaminergicznych D1 i D2,receptorów α1- adrenergicznych oraz do receptorów 5-HT2, ale nie wykazuje powinowactwa do

7/11

cholinergicznych receptorów muskarynowych. Wykazuje słabe powinowactwo do receptorówhistaminowych (H1) i nie działa blokująco na receptory α2 –adrenergiczne.

In vivo powinowactwo do miejsc wiązania D2 jest większe niż powinowactwo do receptorów D1.We wszystkich badaniach behawioralnych działania neuroleptycznego (hamowania receptorówdopaminergicznych) udowodniono, że zuklopentyksol jest silnie działającym lekiemneuroleptycznym. W modelach badań in vivo stwierdzono korelację między powinowactwem domiejsc wiązania receptorów dopaminergicznych D2 in vitro a średnimi dobowymi dawkami środkówprzeciwpsychotycznych.

Zahamowanie czynności ruchowej i wydłużenie czasu snu wywołanego przez alkohol i barbituranywskazują na działanie uspokajające zuklopentyksolu.

Jak większość innych neuroleptyków zuklopentyksol zwiększa stężenie prolaktyny w surowicy.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

W zastosowaniu klinicznym zuklopentyksol przeznaczony jest do leczenia ostrych i przewlekłychzaburzeń psychotycznych.

Zuklopentyksol powoduje znaczne zmniejszenie nasilenia lub całkowite wyeliminowaniezasadniczych objawów schizofrenii, takich jak omamy, urojenia i zaburzenia myślenia oraz wywieraznaczny wpływ na towarzyszące objawy, takie jak wrogość, podejrzliwość, pobudzenie i agresywnezachowanie.

Zuklopentyksol wywołuje przejściowe, zależne od dawki uspokojenie polekowe (sedację). Zazwyczajtakie początkowe uspokojenie jest jednak korzystne w ostrej fazie choroby. Szybko rozwija siętolerancja na nieswoiste działanie uspokajające.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym maksymalne stężenie w surowicy obserwuje się po około 4 godzinach.Zuklopentyksol można przyjmować niezależnie od posiłków. Dostępność biologiczna po podaniudoustnym wynosi około 44%.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji (Vd)β wynosi około 20 l/kg mc.Lek wiąże się z białkami osocza w około 98-99%.

Metabolizm

Metabolizm zuklopentyksolu przebiega trzema głównymi drogami - sulfoksydacji, N-dealkilacjiłańcucha bocznego i sprzęgania z kwasem glukuronowym. Metabolity nie mają działaniapsychofarmakologicznego. Zuklopentyksol przeważa ilościowo nad metabolitami w mózgu i innychtkankach.

Eliminacja

Okres półtrwania w fazie eliminacji (t1/2β) wynosi około 20 godzin, a średnia wartość klirensu układowego (Cls) – około 0,86 l/min.

Zuklopentyksol jest wydalany głównie z kałem, ale w pewnym stopniu (około 10%) również zmoczem. Zaledwie około 0,1% dawki jest wydalane w niezmienionej postaci z moczem, co oznacza,że lek praktycznie nie obciąża nerek.

U karmiących piersią kobiet zuklopentyksol wydziela się w niewielkiej ilości do mleka. W staniestacjonarnym, przed podaniem kolejnej dawki, średni stosunek stężenia w mleku do stężenia wsurowicy u kobiet leczonych doustnie lub lekiem w postaci dekanonianu wynosił około 0,29.

Liniowość

Kinetyka ma charakter liniowy. Stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym osiągane jest po około 3-5dniach. Średnie stężenie w stanie stacjonarnym odpowiadające dawce 20 mg zuklopentyksolu,podanego doustnie raz na dobę, wynosiło około 25 nmol/l.

8/11

Pacjenci w podeszłym wieku

Parametry farmakokinetyczne są niezależne od wieku pacjentów.

Zaburzenie czynności nerek

Na podstawie przedstawionej powyżej charakterystyki eliminacji można uznać, że zaburzenie czynności nerek nie powinno wywierać wpływu na stężenie leku macierzystego w surowicy.

Zaburzenie czynności wątroby

Nie ma dostępnych danych.

Polimorfizm

Badanie wykonane in vivo wykazało, że część szlaków metabolicznych podlega genetycznemu polimorfizmowi oksydacji sparteiny/debryzochiny (CYPP2D6).

Zależność farmakokinetyczno-farmakodynamiczna

Minimalne (tzn. mierzone bezpośrednio przed podaniem dawki) stężenie w surowicy wynoszące 2,8–12 ng/ml (7-30 nmol/l) powinno być traktowane jako wytyczna do leczenia podtrzymującegopacjentów ze schizofrenią o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczność ostra

Zuklopentyksol wykazuje małą toksyczność ostrą.

Toksyczność przewlekła

Badania toksyczności przewlekłej nie wykazały wyników mających znaczenie w terapeutycznym stosowaniu zuklopentyksolu.

Toksyczność dotycząca rozrodu

W badaniach obejmujących trzy pokolenia szczurów zaobserwowano opóźnienie w podejmowaniuzachowań seksualnych u zwierząt. Jeśli jdnak dochodziło do parzenia się zwierząt, nie stwierdzanodziałania leku na płodność. Zaobserwowano zaburzenia krycia i zmniejszenie liczebności miotów wbadaniu, podczas którego zuklopentyksol podawany był z pokarmem.

Badania dotyczące rozrodu zwierząt nie wykazały działań toksycznych na płód ani działańteratogennych. W badaniach wykonanych u szczurów w okresie około- i pourodzeniowym, podawaniedawek 5 i 15 mg/kg na dobę spowodowało zwiększenie liczby urodzeń martwych płodów,zmniejszenie przeżywalności noworodków i ich opóźniony rozwój.

Znaczenie kliniczne tych wyników jest niejasne i być może działanie na nowo narodzone zwierzętabyło wynikiem zaniedbania przez matki, narażone na toksyczne dla nich dawki zuklopentyksolu.

Mutagenność i potencjalne działanie rakotwórcze

Zuklopetyksol nie ma potencjalnego działania mutagennego ani rakotwórczego.

U szczurów badanie potencjalnego działania rakotwórczego dawki 30 mg/kg mc./dobę podawanejprzez dwa lata (maksymalna dawka) wykazało niewielkie, statystycznie nieistotne zwiększenieczęstości występowania gruczolakoraka sutka oraz gruczolaka i raka komórek wysp trzustkowych(Langerhansa) u samic oraz raka pęcherzykowego tarczycy. Niewielkie zwiększenie zapadalności nate nowotwory często stwierdza się po podaniu antagonistów receptorów D2, które zwiększająwydzielanie prolaktyny, gdy podaje się je szczurom.

Różnice fizjologiczne między organizmami szczura i człowieka, dotyczące prolaktyny sprawiają, żeznaczenie kliniczne tych wyników jest niejasne. Przyjmuje się jednak, że nie świadczą one ozagrożeniu działaniem rakotwórczym u ludzi.

Miejscowe działanie toksyczne

Miejscowe uszkodzenie mięśni obserwuje się po wstrzyknięciu roztworów wodnych lekówneuroleptycznych, w tym zuklopentyksolu. Podanie roztworów wodnych neuroleptyków wywołujeznacznie większego stopnia uszkodzenie mięśni niż podanie roztworów olejowych octanuzuklopentyksolu i dekanonianu zuklopentyksolu.

9/11

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki:

skrobia ziemniaczana,laktoza jednowodna,celuloza mikrokrystaliczna,kopowidon, glicerol 85%, talk,

olej rycynowy uwodorniony,magnezu stearynian.

Otoczka tabletki:

hypromeloza 5, makrogol 6000,

tytanu dwutlenek (E 171),żelaza tlenek czerwony (E 172),magnezu stearynian.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Tabletki powlekane 10 mg: 50 lub 100 tabletek w pojemniku z polietylenu o wysokiej gęstości (HDPE) ze środkiem osuszającym, w pudełku tekturowym.

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

H. Lundbeck A/SOttiliavej 9

DK-2500 ValbyDania

10/11

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Tabletki powlekane 10 mg: Pozwolenie nr R/1267

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

15.01.1991

26.06.2008

30.01.2014

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11/11