4.9 Przedawkowanie
Przedawkowanie walsartanu może spowodować znaczne niedociśnienie tętnicze, co może prowadzićdo zaburzeń świadomości, zapaści krążeniowej i (lub) wstrząsu. Ponadto, z powodu przedawkowania hydrochlorotiazydu mogą pojawić się takie objawy przedmiotowe i podmiotowe, jak: nudności, senność, hipowolemia oraz zaburzenia elektrolitowe, którym towarzyszą zaburzenia rytmu serca i kurcze mięśni.
Postępowanie po przedawkowaniu zależy od czasu przyjęcia leku i rodzaju oraz ciężkości objawów,najważniejsze jest ustabilizowanie krążenia.
Jeśli wystąpi niedociśnienie tętnicze, pacjenta należy ułożyć w pozycji na plecach i niezwłocznieuzupełnić elektrolity i płyny.
Walsartan nie może być usunięty za pomocą hemodializy z powodu silnego wiązania z białkamiosocza, natomiast hydrochlorotiazyd można usunąć poprzez dializę.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: preparaty złożone zawierające antagonistów receptorów angiotensyny II i diuretyki, kod ATC: C09DA03
Walsartan+hydrochlorotiazyd W podwójnie zaślepionym, randomizowanym badaniu, z grupą kontrolną poddawaną aktywnemuleczeniu, z udziałem pacjentów niereagujących wystarczająco na leczenie hydrochlorotiazydem wdawce 12,5 mg, obserwowano znacząco większe obniżenie skurczowego/rozkurczowego ciśnieniatętniczego po zastosowaniu leczenia skojarzonego walsartanem i hydrochlorotiazydem w dawce 160mg + 12,5 mg (12,4/7,5 mmHg) w porównaniu z hydrochlorotiazydem w dawce 25 mg (5,6/2,1mmHg). Ponadto, znacząco większy odsetek pacjentów zareagował (ciśnienie krwi <140/90 mmHglub obniżenie ciśnienia skurczowego o ≥20 mmHg lub rozkurczowego o ≥10 mmHg) na walsartan ihydrochlorotiazyd w dawce 160 mg + 12,5 mg (50%) w porównaniu z hydrochlorotiazydem w dawce25 mg (25%).
W podwójnie zaślepionym, randomizowanym badaniu, z grupą kontrolną poddawaną aktywnemuleczeniu, z udziałem pacjentów nie reagujących wystarczająco na leczenie walsartanem w dawce160 mg, obserwowano znacząco większe obniżenie średniego skurczowego/rozkurczowego ciśnieniatętniczego zarówno po zastosowaniu leczenia skojarzonego walsartanem i hydrochlorotiazydem wdawce 160 mg + 25 mg (14,6/11,9 mmHg), jak i walsartanem i hydrochlorotiazydem w dawce 160 mg+ 12,5 mg (12,4/10,4 mmHg), w porównaniu z walsartanem w dawce 160 mg (8,7/8,8 mmHg).Różnice w obniżeniu ciśnienia tętniczego między dawkami 160 mg + 25 mg i 160 mg + 12,5 mgrównież były istotne statystycznie. Ponadto, znacząco większy odsetek pacjentów zareagował(ciśnienie rozkurczowe <90 mmHg lub obniżenie o ≥10 mmHg) na zastosowanie walsartanu ihydrochlorotiazydu w dawce 160 mg + 25 mg (68%) i 160 mg + 12,5 mg (62%) w porównaniu zwalsartanem w dawce160 mg (49%).
W podwójnie zaślepionym, randomizowanym badaniu kontrolowanym placebo, ze schematrm czynnikowym, porównującym leczenie skojarzone różnymi dawkami walsartanu z hydrochlorotiazydem z leczeniem poszczególnymi substancjami czynnymi w monoterapii,obserwowano znacząco większe obniżenie średniego skurczowego/rozkurczowego ciśnieniatętniczego dla skojarzenia walsartanu i hydrochlorotiazydu w dawce 160 mg + 12,5 mg (17,8/13,5mmHg) i 160 mg + 25 mg (22,5/15,3 mmHg), w porównaniu z placebo (1,9/4,1 mmHg) iodpowiednią monoterapią, tj. monoterapią hydrochlorotiazydem w dawce12,5 mg (7,3/7,2 mmHg),hydrochlorotiazydem w dawce 25 mg (12,7/9,3 mmHg) i walsartanem w dawce 160 mg (12,1/9,4
12