Jeśli leczenie produktem DHC Continus nie jest już dłużej konieczne, zaleca się stopniową redukcjędawki, aby zapobiec wystąpieniu objawów zespołu odstawiennego.
Dihydrokodeina, podobnie jak inne opioidy, wykazuje potencjał uzależniający oraz może byćniewłaściwie stosowana przez osoby z utajonym lub manifestującym się uzależnieniem.
U pacjenta może rozwinąć się psychiczne uzależnienie od opioidowych leków przeciwbólowych, w tym od dihydrokodeiny.
Należy unikać podawania dihydrokodeiny pacjentom z dużym potencjałem uzależnień, nie tylkood leków opioidowych, ale szczególnie - od alkoholu lub innych leków metabolizowanych w układzieCYP450, a w szczególności 2D6. Należy szczególnie nadzorować podawanie dihydrokodeinypacjentom z problemem alkoholowym, jeśli korzyść z przyjmowania dihydrokodeiny przewyższaryzyko, oraz koniecznie monitorować parametry czynności wątroby (np. AspAT, AlAT, GGTP) w przypadku osób nadużywających wcześniej alkoholu lub leków mogących wpływać na czynność wątroby.
Opioidy mogą wpływać na funkcjonowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza i osi podwzgórze- przysadka-gonady. Objawy obejmują m.in. wzrost stężenia prolaktyny, a także obniżenie poziomukortyzolu i testosteronu w surowicy. Zmiany te mogą prowadzić do wystąpienia objawów klinicznych.
Podczas stosowania produktu nie należy spożywać alkoholu.
Ponieważ dihydrokodeina może powodować uwalnianie histaminy, nie należy jej stosować w ostrymnapadzie astmy i należy ją ostrożnie stosować u pacjentów z astmą.
Zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów z niedoczynnością tarczycy, niewydolnością wątroby i nerek oraz u osób w podeszłym wieku.
Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu należy połykać w całości, nie łamać, nie żuć ani nie kruszyć. Podanie przełamanej lub pokruszonej tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu powoduje szybkie uwolnienie i wchłonięcie za dużej dawki dihydrokodeiny, co może skutkować wystąpieniem objawówprzedawkowania, a nawet doprowadzić do śmierci (punkt 4.9).
W przypadku niewłaściwego stosowania postaci doustnych poprzez podanie ich drogą pozajelitowąnależy spodziewać się wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, które mogą prowadzić do zgonu.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki hamujące czynnośćośrodkowego układu nerwowego, takie jak leki uspokajające lub nasenne (jak beznodiazepiny), inneleki opioidowe, fenotiazyny, leki przeciwlękowe, przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, inne leki uspokajające oraz alkohol.
Jest to istotne z punktu widzenia potencjalnych efektów interakcji lekowych mogących prowadzić
do wystąpienia depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci.
Dihydrokodeiny nie należy stosować jednocześnie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) lub w ciągu 2 tygodni od zakończenia leczenia lekami z tej grupy.
Ostrzeżenia dotyczące podawania produktu leczniczego pacjentom z dużym potencjałem uzależnień od alkoholu i leków– patrz punkt 4.4.
3
