rozpoczęciem stosowania medroksyprogesteronu octanu]. Jednakże u kobiet stosujących medroksyprogesteronu octan odnotowano więcej przypadków złamań niż u kobiet, które nie stosowały tego produktu leczniczego, i nie tylko po pierwszym zastosowaniu antykoncepcji (IRR = 1,23, 95% CI 1,16–1,30), ale również przed pierwszym zastosowaniem antykoncepcji (IRR = 1,28, 95% CI 1,07– 1,53).
Ponadto częstość złamań w określonych częściach szkieletu charakterystycznych dla podatności na złamania osteoporotyczne (kręgosłup, biodro, miednica) nie była większa wśród kobiet stosujących medroksyprogesteronu octan niż wśród kobiet, które nie stosowały tego produktu leczniczego (IRR = 0,95, 95% CI 0,74–1,23). Nie było również żadnych dowodów na to, że dłuższe stosowanie medroksyprogesteronu octanu (2 lata lub dłużej) wiąże się z większym ryzykiem złamań wporównaniu do krótszego niż 2 lata stosowania tego produktu leczniczego.
Dane te wykazują, że u kobiet stosujących medroksyprogesteronu octan występuje z natury inny profilryzyka złamań niż u kobiet niestosujących tego produktu leczniczego.
Maksymalny okres kontrolny w niniejszym badaniu wynosił 15 lat. W związku z tym nie można określić potencjalnych następstw, które wystąpiłyby po upływie 15 lat od zakończenia okresukontrolnego.
Badanie Women's Health Initiative Study (WHI) Do części badania WHI obejmującej podawanie skojarzonej terapii CEE (ang. Conjugated EquineEstrogens; skoniugowane estrogeny końskie) (0,625 mg)/ MPA (ang. Medroxyprogesterone Acetate;medroksyprogesteronu octan) (2,5 mg) zakwalifikowano 16 608 kobiet po menopauzie w wieku50 - 79 lat z zachowaną macicą, aby ocenić ryzyko i korzyści ze stosowania leczenia skojarzonego w porównaniu do placebo w zapobieganiu wybranym chorobom przewlekłym. Podstawowym punktem końcowym była częstość występowania choroby niedokrwiennej serca (zawału serca nieprowadzącego do zgonu albo zgonu z powodu choroby niedokrwiennej serca), przy czymwystąpienie inwazyjnego raka piersi stanowiło główny niepożądany wynik leczenia. Badanie zostałozakończone przed terminem, po przeciętnym okresie obserwacji wynoszącym 5,2 roku (planowanyczas trwania: 8,5 roku), ze względu na to, że zgodnie z określoną wcześniej zasadą jego zakończenia,zwiększenie ryzyka wystąpienia raka piersi i incydentów sercowo-naczyniowych przewyższyło określone korzyści wpływające na wartości uwzględnione we „wskaźniku ogólnym” (patrz punkt 4.4).
Po stosowaniu leczenia skojarzonego CEE/MPA stwierdzono istotne zmniejszenie częstości złamańosteoporotycznych (23%) i wszystkich złamań (24%).
Badanie Million Women Study (MWS) Badanie MWS było prospektywnym badaniem kohortowym, do którego zakwalifikowano w Wielkiej Brytanii 1 084 110 kobiet w wieku 50 - 64 lat, z których, w głównych analizach ryzyka wystąpienia raka piersi w związku z HT (terapia hormonalna), uwzględniono 828 923 kobiety z określonym czasem, jaki upłynął od menopauzy. Ogółem 50% kobiet z badanej populacji stosowało w pewnym momencie HT. Większość kobiet stosujących HT w chwili włączenia do badania podało, że stosowały produkty lecznicze zawierające wyłącznie estrogeny (41%) lub skojarzenia estrogenów z progestagenami (50%). Przeciętny okres obserwacji wynosił 2,6 roku w przypadku analiz częstościwystępowania nowotworów i 4,1 roku w przypadku analiz umieralności (patrz punkt 4.4).
Badania Heart and Estrogen/progestin Replacement Studies (HERS) Badania HERS i HERS II były dwoma randomizowanymi, prospektywnymi badaniami nad wtórną prewencją, oceniającymi długotrwałe skutki stosowania doustnego, ciągłego leczenia skojarzeniem CEE/MPA (0,625 mg CEE i 2,5 mg MPA) u kobiet po menopauzie z CHD (Coronary Heart Disease, choroba wieńcowa serca) (patrz punkt 4.4, Zaburzenia układu krążenia). Do badania zakwalifikowano 2763 kobiety po menopauzie, w średnim wieku 66,7 lat, z zachowaną macicą. Przeciętny okres obserwacji wynosił 4,1 roku w przypadku badania HERS i dodatkowo 2,7 roku w przypadku badania HERS II, (co ogółem dało okres obserwacji wynoszący 6,8 roku) (patrz punkt 4.4).
Badanie Women's Health Initiative Memory Study (WHIMS) 8