CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Diaril, 1 mg, tabletkiDiaril, 2 mg, tabletkiDiaril, 3 mg, tabletkiDiaril, 4 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Diaril, 1 mg

Każda tabletka zawiera 1 mg glimepirydu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 138,95 mg

Diaril, 2 mg

Każda tabletka zawiera 2 mg glimepirydu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 137,20 mg

Diaril, 3 mg

Każda tabletka zawiera 3 mg glimepirydu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 136,95 mg

Diaril, 4 mg

Każda tabletka zawiera 4 mg glimepirydu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 135,85 mg

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

Diaril, 1 mg

Tabletki są różowe, podłużne z rowkiem z obu stron. Tabletkę można podzielić na dwie równe dawki.

Diaril, 2 mg

Tabletki są zielone, podłużne z rowkiem z obu stron. Tabletkę można podzielić na dwie równe dawki.

Diaril, 3 mg

Tabletki są jasnożółte, podłużne z rowkiem z obu stron. Tabletkę można podzielić na dwie równe dawki.

Diaril, 4 mg

Tabletki są jasnoniebieskie, podłużne z rowkiem z obu stron. Tabletkę można podzielić na dwie równe dawki.

1

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Glimepiryd stosuje się w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy dieta, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Do stosowania doustnie

Podstawą skutecznego leczenia cukrzycy jest właściwa dieta, regularne ćwiczenia fizyczne jakrównież regularne badania krwi i moczu. Doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulina nie sąskuteczne, jeśli pacjent nie przestrzega zaleconej diety.

Dawkowanie zależy od wyników badań stężenia glukozy we krwi i moczu.

Początkowo glimepiryd podaje się w dawce 1 mg na dobę. Jeśli taka dawka zapewnia dobrą kontrolęglikemii, należy ją przyjąć jako dawkę podtrzymującą.

W przypadku braku zadowalającej kontroli, dawkę należy stopniowo zwiększać, na podstawiewyników kontroli glikemii, w odstępach 1-2 tygodniowych do osiągnięcia dawki dobowej 2, 3 lub4 mg glimepirydu. Tylko w wyjątkowych przypadkach dawka glimepirydu większa niż 4 mg na dobędaje lepsze wyniki terapeutyczne.

Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 6 mg glimepirydu.

U pacjentów, u których po zastosowaniu maksymalnej dawki dobowej metforminy nie uzyskanozadowalającej skuteczności, można zastosować leczenie skojarzone z glimepirydem. Utrzymującdawkę metforminy, należy rozpocząć podawanie glimepirydu od małych dawek, które w zależnościod skuteczności kontroli stężenia glukozy zwiększa się, aż do maksymalnej dawki dobowej. Leczenieskojarzone należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza.

U pacjentów, u których po zastosowaniu maksymalnej dawki dobowej Diarilu nie uzyskanozadowalającej skuteczności, można w razie konieczności, rozpocząć jednoczesne leczenie insuliną.Utrzymując dawkę glimepirydu, należy rozpocząć podawanie insuliny od małych dawek, którestopniowo zwiększa się w zależności od skuteczności kontroli stężenia glukozy. Leczenie skojarzonenależy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza.

Zazwyczaj pojedyncza dawka dobowa glimepirydu jest wystarczająca. Zaleca się przyjmowanie lekuna krótko przed lub w trakcie śniadania, lub – gdy pominięto śniadanie - na krótko przed lub podczaspierwszego głównego posiłku. W przypadku pominięcia dawki, nie należy zwiększać następnej dawkileku.

Tabletki należy połykać, popijając niewielką ilością wody.

Wystąpienie u pacjenta hipoglikemii po przyjęciu 1 mg glimepirydu na dobę, oznacza możliwośćkontrolowania glikemii wyłącznie za pomocą samej diety.

W czasie leczenia, gdy na skutek poprawy kontroli cukrzycy wzrasta wrażliwość na insulinę,zapotrzebowanie na glimepiryd może się zmniejszyć. Z tego względu w celu uniknięcia hipoglikemiinależy rozważyć okresowe zmniejszenie dawki lub całkowite odstawienie leku. Zmianę dawkowanianależy także rozważyć w przypadku wystąpienia zmiany masy ciała lub trybu życia pacjenta orazwystąpienia innych czynników zwiększających ryzyko hipo- lub hiperglikemii.

Zastąpienie innych doustnych leków przeciwcukrzycowych produktem leczniczym Diaril

Możliwe jest dokonanie zmiany sposobu leczenia zastępując inne doustne leki przeciwcukrzycowe produktem leczniczym Diaril. Przy zmianie leczenia na Diaril należy wziąć pod uwagę dawkę oraz

2

okres półtrwania poprzednio stosowanego leku. W przypadku niektórych leków, szczególnie lekówprzeciwcukrzycowych o długim okresie półtrwania (np. chlorpropamid), zaleca się zachowaniekilkudniowego okresu na usunięcie leku z organizmu, w celu zminimalizowania ryzyka reakcjihipoglikemicznych spowodowanego łącznym działaniem leków. Zalecana dawka początkowa glimepirydu wynosi 1 mg na dobę.

W zależności od reakcji na leczenie, dawka glimepirydu może być stopniowo zwiększana zgodnie z powyższymi zaleceniami.

Zastąpienie insuliny produktem leczniczym Diaril

W wyjątkowych przypadkach, u pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną, wskazana może być zmiana leczenia na Diaril.

Zmiana sposobu leczenia powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami zaburzeń czynności nerek lub wątroby Patrz punkt 4.3.

Dzieci i młodzież

Brak danych dotyczących stosowania glimepirydu u pacjentów w wieku poniżej 8 lat. W przypadkudzieci w wieku 8 do 17 lat dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania glimepiryduw monoterapii (patrz punkty 5.1 i 5.2). Ponieważ dostępne dane dotyczące bezpieczeństwai skuteczności glimepirydu u dzieci są niewystarczające, nie zaleca się stosowania glimepiryduw tej grupie wiekowej.

4.3. Przeciwwskazania

Glimepiryd jest przeciwwskazany u pacjentów w następujących przypadkach: nadwrażliwość na glimepiryd lub inne pochodne sulfonylomocznika, lub sulfonamidy, albo na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1; cukrzyca typu 1 (insulinozależna);

 śpiączka cukrzycowa;  kwasica ketonowa;

 ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby. W ciężkich zaburzeniach czynności nerek lub

wątroby konieczne jest leczenie insuliną.

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Produkt leczniczy Diaril należy przyjmować na krótko przed lub w trakcie posiłku.

W przypadku nieregularnego spożywania posiłków lub pomijania posiłków, leczenie produktemleczniczym Diaril może prowadzić do hipoglikemii. Objawami hipoglikemii mogą być: bóle głowy,napady głodu, nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokój ruchowy,agresywność, osłabienie koncentracji, czujności i czasu reakcji, depresja, dezorientacja, zaburzeniamowy i widzenia, afazja, drżenia mięśni, niedowład, zaburzenia czucia, zawroty głowy, uczuciebezradności, utrata samokontroli, delirium, drgawki pochodzenia mózgowego, senność i utrataprzytomności aż do stanu śpiączki włącznie, płytki oddech oraz bradykardia.

Ponadto mogą wystąpić objawy zaburzenia regulacji układu adrenergicznego, takie jak: pocenie się,wilgotna skóra, niepokój, częstoskurcz, zwiększenie ciśnienia krwi, kołatanie serca, dławica piersiowaoraz zaburzenia rytmu serca.

Obraz kliniczny w ciężkiej hipoglikemii może przypominać udar.

3

Powyższe objawy można zazwyczaj zmniejszyć poprzez natychmiastowe podanie węglowodanów(cukru). Sztuczne środki słodzące są nieskuteczne.

Na przykładzie innych pochodnych sulfonylomocznika wiadomo, że pomimo początkowegoosiągnięcia zamierzonej skuteczności, może wystąpić nawrót hipoglikemii.

Ciężka lub długotrwała hipoglikemia, wyrównana tylko doraźnie za pomocą zwykle stosowanych ilości cukru, wymaga natychmiastowej interwencji lekarza i czasami hospitalizacji.

Czynniki mogące wpłynąć na rozwój hipoglikemii:

 niechęć lub (częściej u pacjentów w podeszłym wieku) niezdolność do współpracy z lekarzem, niedożywienie, nieregularne przyjmowanie posiłków, pomijanie posiłków, poszczenie, brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym a ilością spożywanych węglowodanów, zmiana diety,

 spożywanie alkoholu, szczególnie z jednoczesnym pomijaniem posiłków, zaburzenia czynności nerek,

 ciężkie zaburzenia czynności wątroby,

 przedawkowanie produktu leczniczego Diaril,

 niektóre niewyrównane zaburzenia (lub nieleczone choroby) endokrynologiczne prowadzące do zaburzenia przemiany węglowodanów lub osłabienia mechanizmów kompensacji hipoglikemii (np. niektóre zaburzenia czynności tarczycy oraz przedniego płata przysadki lub niewydolność kory nadnerczy),

 jednoczesne przyjmowanie niektórych produktów leczniczych (patrz punkt 4.5).

Leczenie produktem leczniczym Diaril wymaga regularnego kontrolowania stężenia glukozy we krwii w moczu. Ponadto zaleca się oznaczanie stężenia hemoglobiny glikowanej.

W czasie leczenia produktem leczniczym Diaril wymagane jest regularne kontrolowanie czynności wątroby oraz obrazu krwi (szczególnie oznaczanie liczby leukocytów i trombocytów).

W sytuacjach stresowych (np. wypadek, poważna operacja, infekcje ze stanem gorączkowym itp.)może być wskazana czasowa zmiana produktu leczniczego na insulinę.

Brak danych dotyczących stosowania glimepirydu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynnościwątroby oraz u pacjentów dializowanych. U tych pacjentów wskazana jest zmiana produktuleczniczego na insulinę.

Stosowanie glimepirydu i innych pochodnych sulfonylomocznika u pacjentów z niedoboremdehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej może wywołać anemię hemolityczną. Ponieważ glimepirydzaliczany jest do pochodnych sulfonylomocznika, lek ten powinien być ostrożnie stosowanyu pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. U tych pacjentów należy podjąćinne metody leczenia i nie stosować pochodnych sulfonylomocznika.

Produkt leczniczy Diaril zawiera laktozę jednowodną i dlatego powinien być stosowany u pacjentówz rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lubzespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Jednoczesne przyjmowanie produktu leczniczego Diaril z niektórymi lekami może powodowaćzarówno nasilenie jak i osłabienie działania hipoglikemizującego glimepirydu. Dlatego też inne lekimożna przyjmować tylko za zgodą (lub z przepisu) lekarza.

Glimepiryd jest metabolizowany przez izoenzym cytochromu P450 2C9 (CYP2C9). Wiadomo, że nametabolizm glimepirydu ma wpływ jednoczesne stosowanie leków indukujących CYP2C9(np. ryfampicyna) lub hamujących CYP2C9 (np. flukonazol).

4

Wyniki z interakcji badanej in vivo – dane literaturowe – wskazują, że pod wpływem flukonazolu,jednego z najsilniejszych inhibitorów CYP2C9, pole pod krzywą (AUC) glimepirydu zwiększa sięokoło dwa razy.

Interakcje opisuje się na podstawie badań ze stosowaniem glimepirydu oraz innych pochodnych sulfonylomocznika.

Nasilenie działania zmniejszającego stężenie glukozy we krwi, prowadzące w niektórych przypadkachdo hipoglikemii może wystąpić na skutek jednoczesnego przyjmowania produktu leczniczego Diariloraz jednego z następujących leków:

 fenylobutazon, azapropazon i oksyfenbutazon, insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe, takie jak metformina, salicylany oraz kwas p-aminosalicylowy,

 steroidy anaboliczne i męskie hormony płciowe, chloramfenikol, niektóre długo działające sulfonamidy, tetracykliny, antybiotyki chinolonowe i klarytromycyna,

 leki przeciwkrzepliwe będące pochodnymi kumaryny, dyzopiramid,  fenfluramina,

 fibraty,

 inhibitory ACE,

 fluoksetyna, inhibitory MAO,

 allopurynol, probenecyd, sulfinpirazon, leki sympatykolityczne,

 cyklofosfamid, trofosfamid i ifosfamid, mikonazol, flukonazol,

 pentoksyfilina (duże dawki podawane parenteralnie), trytokwalina.

Osłabienie działania obniżającego stężenie glukozy we krwi, prowadzące w niektórych przypadkachdo zwiększenia stężenia glukozy we krwi może wystąpić na skutek jednoczesnego przyjmowaniaproduktu leczniczego Diaril oraz jednego z następujących leków:

 estrogeny i progestageny,

 saluretyki, diuretyki tiazydowe,

 leki stymulujące czynność tarczycy, glikokortykosteroidy, pochodne fenotiazyny, chlorpromazyna,

 adrenalina i sympatykomimetyki,

 kwas nikotynowy (w dużych dawkach) oraz pochodne kwasu nikotynowego, leki przeczyszczające (długotrwałe stosowanie), fenytoina, diazoksyd,

 glukagon, barbiturany oraz ryfampicyna,  acetazolamid.

Antagoniści receptora H2, leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, klonidyna oraz rezerpina mogą powodować zarówno nasilenie jak i osłabienie działania hipoglikemizującego.

Pod wpływem działania leków sympatykolitycznych, takich jak leki blokujące receptorybeta-adrenergiczne, klonidyna, guanetydyna oraz rezerpina, kompensacyjna regulacja adrenergicznaw hipoglikemii może ulec osłabieniu lub zniesieniu.

Alkohol (spożywany w nadmiarze jak i przewlekle) może nasilać lub osłabiać hipoglikemizujące działanie glimepirydu w sposób nieprzewidywalny.

Glimepiryd może zarówno nasilać jak i osłabiać działanie pochodnych kumaryny.

5

4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Ryzyko związane z cukrzycą

Nieprawidłowe stężenia glukozy we krwi podczas ciąży związane są ze zwiększoną częstościąwystępowania zaburzeń wrodzonych i zwiększoną śmiertelnością okołoporodową. Stężenie glukozywe krwi musi być ściśle monitorowane podczas ciąży w celu uniknięcia zagrożenia teratogennego.W takiej sytuacji wymagane jest stosowanie insuliny. Pacjentki, które planują ciążę powinnypoinformować o tym lekarza.

Ryzyko związane z glimepirydem

Brak odpowiednich danych na temat stosowania glimepirydu u kobiet w ciąży. W badaniach nazwierzętach stwierdzono toksyczność reprodukcyjną prawdopodobnie związaną z działaniemfarmakologicznym (hipoglikemia) glimepirydu (patrz punkt 5.3).

W związku z tym glimepirydu nie powinno się stosować przez cały okres ciąży.

W przypadku, gdy pacjentka leczona glimepirydem planuje zajście w ciążę lub gdy okaże się, że jest ona w ciąży, jak najszybciej należy odstawić glimepiryd i rozpocząć stosowanie insuliny.

Karmienie piersią

Brak jest danych na temat przenikania glimepirydu do mleka matek karmiących. Glimepiryd przenikado mleka szczurów. Ponieważ inne pochodne sulfonylomocznika przenikają do mleka matekkarmiących oraz ze względu na ryzyko wystąpienia hipoglikemii u karmionych niemowląt, nie zalecasię podczas stosowania glimepirydu karmić piersią.

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono żadnych badań nad wpływem glimepirydu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Zdolność koncentracji i szybkość reakcji u chorych na cukrzycę może ulec osłabieniu na skutekhipoglikemii lub hiperglikemii lub np. z powodu zaburzeń widzenia. Może to stwarzać zagrożeniew sytuacjach wymagających szczególnej koncentracji (np. prowadzenie pojazdu lub obsługiwaniemaszyn).

Pacjenta należy poinformować, że w czasie prowadzenia pojazdów powinien unikać sytuacjimogących prowadzić do wystąpienia hipoglikemii. Ma to szczególnie znaczenie u pacjentów z niskąświadomością lub brakiem świadomości objawów ostrzegawczych hipoglikemii lub u którychhipoglikemia występuje często. W takich przypadkach należy rozważyć, czy prowadzenie pojazdówlub obsługiwanie maszyn jest wskazane.

4.8. Działania niepożądane

Następujące działania niepożądane z badań klinicznych z zastosowaniem glimepirydu i innychpochodnych sulfonylomocznika zostały przedstawione poniżej, zgodnie z klasyfikacją układów inarządów MedDRA oraz według malejącej częstości występowania:Bardzo często: ≥1/10

Często: ≥1/100 do <1/10 Niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100 Rzadko: ≥1/10 000 do <1/1 000 Bardzo rzadko: <1/10 000

Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

6

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Rzadko: zmiany w obrazie krwi (trombocytopenia, leukopenia, granulocytopenia, agranulocytoza, erytropenia, niedokrwistość hemolityczna, pancytopenia) są zwykle odwracalne po odstawieniu leku.

Zaburzenia układu immunologicznego

Bardzo rzadko: alergiczne zapalenie naczyń; łagodne reakcje nadwrażliwości, które mogą nasilić się do reakcji nadwrażliwości o ciężkim przebiegu (duszność, obniżone ciśnienie krwi, wstrząs).

Częstość nieznana: krzyżowa zdolność wywoływania alergii na pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy lub pokrewne substancje chemiczne jest możliwa.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Rzadko: hipoglikemia.

Reakcje te przeważnie występują nagle, mogą być ciężkie i nie zawsze łatwe do opanowania.Występowanie tych reakcji, jak to w przypadku leczenia hipoglikemizującego, zależy odindywidualnych czynników takich jak przyzwyczajenia dietetyczne oraz dawkowanie (patrz równieżpunkt 4.4).

Zaburzenia oka

Częstość nieznana: przemijające zaburzenia widzenia, szczególnie mogą wystąpić na początku

leczenia, z powodu zmian stężenia glukozy we krwi.

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo rzadko: nudności, wymioty, biegunka, wrażenie pełnego żołądka, ból brzucha.Zaburzenia te rzadko powodują konieczność odstawienia leku.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Bardzo rzadko: upośledzenie czynności wątroby (np. z cholestazą i żółtaczką), zapalenie wątroby, niewydolność wątroby.

Częstość nieznana: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Częstość nieznana: mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości ze strony skóry, takie jak świąd, wysypka, pokrzywka i nadwrażliwość na światło.

Badania diagnostyczne

Bardzo rzadko: zmniejszenie stężenie sodu w surowicy.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

(aktualny adres i nr telefonu URPL) e-mail: [email protected]

4.9. Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania może wystąpić hipoglikemia trwająca od 12 do 72 godzin, która możenawrócić po początkowej poprawie. Objawy mogą wystąpić dopiero po 24 godzinach odprzedawkowania. Najczęściej zaleca się obserwację szpitalną. Mogą wystąpić nudności, wymioty orazbóle nadbrzusza. Hipoglikemii zazwyczaj towarzyszą objawy neurologiczne, takie jak: niepokójruchowy, drżenia mięśni, zaburzenia widzenia, problemy z koordynacją, senność, śpiączka orazdrgawki.

7

Początkowo leczenie polega na ograniczeniu wchłaniania glimepirydu przez podanie aktywowanegowęgla (adsorbent) oraz siarczanu sodu (środek przeczyszczający). W przypadku przyjęcia dużej dawkileku zaleca się płukanie żołądka, a następnie podanie aktywowanego węgla i siarczanu sodu.W przypadku przedawkowania o szczególnie ciężkim przebiegu zaleca się hospitalizację na oddzialeintensywnej opieki medycznej. Należy rozpocząć, możliwie jak najszybciej, podawanie glukozy,w razie konieczności podaje się dożylnie 50 ml 50% roztworu (bolus), a następnie 10% roztwórw postaci wlewu dożylnego, monitorując stężenie glukozy we krwi. Dalsze leczenie jest objawowe.

W szczególnych przypadkach leczenia hipoglikemii spowodowanej przypadkowym przyjęciemproduktu leczniczego Diaril przez niemowlęta lub małe dzieci, dawka podawanej glukozy musi byćstarannie kontrolowana w celu uniknięcia niebezpieczeństwa hiperglikemii. Należy uważniemonitorować stężenie glukozy we krwi.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki obniżające poziom glukozy, inne niż insulina: sulfonamidy,

pochodne mocznika.Kod ATC: A10B B12

Glimepiryd jest doustnym lekiem hipoglikemizującym, należącym do grupy pochodnychsulfonylomocznika. Może być stosowany w leczeniu cukrzycy insulinoniezależnej (typ 2).

Działanie glimepirydu polega głównie na stymulowaniu wydzielania insuliny przez komórki beta trzustki.

Podobnie jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika, działanie to polega na zwiększeniuwrażliwości komórek beta trzustki na fizjologiczny bodziec, jakim jest glukoza. Ponadto glimepiryddziała pozatrzustkowo, co prawdopodobnie dotyczy również innych pochodnych sulfonylomocznika.

Wydzielanie insuliny

Leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika wpływają na wydzielanie insuliny poprzez zamykaniekanałów potasowych zależnych od ATP w błonie komórek beta trzustki. Zamykanie kanałówpotasowych powoduje depolaryzację błony komórkowej komórek beta i prowadzi – poprzez otwarciekanałów wapniowych – do zwiększonego napływu jonów wapnia do wnętrza komórki. Prowadzi to douwalniania insuliny w wyniku egzocytozy.

Glimepiryd wiąże się odwracalnie z białkiem błonowym (receptorem) komórek beta, związanymz zależnym od ATP kanałem potasowym, ale miejsce wiązania różni się od tego jakie zwykle zajmująinne pochodne sulfonylomocznika.

Działanie pozatrzustkowe

Do działania pozatrzustkowego należy np. zwiększenie wrażliwości tkanek obwodowych na insulinęoraz zmniejszenie wychwytu insuliny przez wątrobę.

Wychwyt glukozy z krwi przez obwodowe tkanki mięśniowe i tłuszczowe odbywa się poprzezspecjalne białka transportujące, znajdujące się w błonie komórkowej. Transport glukozy w tychtkankach stanowi etap ograniczający zużytkowanie glukozy. Glimepiryd bardzo szybko zwiększaliczbę aktywnych cząsteczek transportujących glukozę w błonie komórkowej mięśni i tkankitłuszczowej, co powoduje zwiększony wychwyt glukozy.

8

Glimepiryd zwiększa aktywność fosfolipazy C specyficznej dla glikozylofosfatydyloinozytolu, któramoże być skorelowana z lipogenezą i glikogenezą wywoływaną przez lek w izolowanych komórkachmięśniowych i tłuszczowych.

Glimepiryd hamuje wytwarzanie glukozy w wątrobie poprzez zwiększanie wewnątrzkomórkowego stężenia fruktozo-2,6-bifosforanu, który z kolei hamuje glukoneogenezę.

Działanie ogólne

U osób zdrowych minimalna skuteczna doustna dawka terapeutyczna glimepirydu wynosi około0,6 mg. Działanie glimepirydu zależy od dawki i jest powtarzalne. Podczas stosowania glimepiryduzachowana jest fizjologiczna odpowiedź na intensywne ćwiczenia fizyczne polegająca nazmniejszeniu wydzielania insuliny.

Nie stwierdzono istotnych różnic w działaniu leku podanego na 30 minut lub bezpośrednio przedposiłkiem. U pacjentów z cukrzycą, zadowalająca kontrola metaboliczna utrzymuje się przez całądobę po podaniu pojedynczej dawki dobowej.

Pomimo że hydroksymetabolit glimepirydu powodował niewielkie, lecz znaczące zmniejszeniestężenia glukozy w surowicy zdrowych osób, przyjmuje się, że stanowi to jedynie niewielką częśćogólnego działania leku.

Leczenie skojarzone z metforminą

W jednym badaniu wykazano poprawę kontroli metabolicznej w leczeniu skojarzonymz glimepirydem w porównaniu z leczeniem tylko metforminą u pacjentów, u których kontrolamaksymalną dawką dobową metforminy była niezadowalająca.

Leczenie skojarzone z insuliną

Dane dotyczące leczenia skojarzonego z insuliną są ograniczone. U pacjentów, u których nie możnauzyskać kontroli maksymalną dawką glimepirydu, można rozpocząć leczenie skojarzone z insuliną.W dwóch badaniach leczenie skojarzone przyniosło taką samą poprawę kontroli metabolicznej jakinsulina w monoterapii; jednakże w leczeniu skojarzonym potrzebne były mniejsze średnie dawkiinsuliny.

Szczególne grupy pacjentów

Dzieci i młodzież

U 285 dzieci (w wieku 8 - 17 lat) z cukrzycą typu 2 przeprowadzono trwające 24 tygodnie badaniekliniczne z aktywną kontrolą (glimepiryd w dawce do 8 mg na dobę lub metformina w dawce do2000 mg na dobę).

Zarówno w grupie glimepirydu jak i metforminy obserwowano znaczne obniżenie HbA1cw porównaniu z wartościami wyjściowymi (glimepiryd –0,95 (se 0,41); metformina –1,39 (se 0,40)).Działanie glimepirydu, w porównaniu z metforminą, nie osiągnęło kryterium non-inferiorityw parametrze średnia zmiana HbA1c w stosunku do wartości wyjściowych. Różnica pomiędzy tymilekami wynosiła 0,44% na korzyść metforminy. Górny limit (1,05) 95% przedziału ufności dla różnicynie leżał poniżej marginesu non-inferiority wynoszącego 0,3%.

Nie uzyskano żadnych nowych informacji dotyczących bezpieczeństwa u dzieci leczonychglimepirydem, w porównaniu z dorosłymi pacjentami z cukrzycą typu 2. Brak danychz długoterminowych badań dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania glimepiryduu dzieci.

9

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Biodostępność podanego doustnie glimepirydu jest całkowita. Przyjmowanie pokarmu nie maistotnego wpływu na wchłanianie, może jedynie zmniejszyć się szybkość wchłaniania. Maksymalnestężenie leku w surowicy krwi (Cmax) jest osiągane w ciągu ok. 2,5 godziny po podaniu doustnym(średnie stężenie 0,3 µg/ml po wielokrotnym podawaniu 4 mg na dobę). Istnieje liniowa zależnośćpomiędzy dawką a Cmax oraz AUC (pole powierzchni pod krzywą zależności stężenia do czasu).

Dystrybucja

Glimepiryd ma bardzo małą objętość dystrybucji (około 8,8 litra), w przybliżeniu równą objętościdystrybucji albuminy, wysoki stopień wiązania z białkami (>99%), oraz niski klirens (około48 ml/min).

U zwierząt glimepiryd jest wydzielany z mlekiem. Przenika przez łożysko. Przenikanie przez barierę krew-mózg jest niewielkie.

Biotransformacja i wydalanie

Średni okres półtrwania w surowicy, mający wpływ na stężenie leku w surowicy po podaniuwielokrotnym, wynosi około 5 do 8 godzin. Po podaniu dużych dawek, obserwowano nieznacznewydłużenie okresu półtrwania.

Po podaniu pojedynczej dawki radioaktywnie znakowanego glimepirydu, 58% radioaktywnościoznaczono w moczu, zaś 35% w kale. W moczu nie wykryto niezmienionej substancji. Zarównow moczu, jak i w kale zidentyfikowano dwa metabolity, najprawdopodobniej pochodzące z przemianw wątrobie (głównym enzymem metabolizującym jest CYP2C9): pochodną hydroksylową i pochodnąkarboksylową. Po doustnym podaniu glimepirydu, końcowy okres półtrwania metabolitów wynosiłodpowiednio 3 do 6 i 5 do 6 godzin.

Nie stwierdzono istotnych różnic w farmakokinetyce glimepirydu po podaniu jednorazowym

i wielokrotnym, a różnice osobnicze były również niewielkie. Nie stwierdzono istotnej kumulacji leku.

Szczególne grupy pacjentów

Farmakokinetyka glimepirydu u kobiet i mężczyzn oraz w grupie pacjentów młodych i w podeszłymwieku (powyżej 65 lat) była podobna. U pacjentów z niskim klirensem kreatyniny obserwowanotendencję do zwiększania się klirensu glimepirydu oraz obniżania średniego stężenia w surowicy krwi,prawdopodobnie na skutek szybszej eliminacji ze względu na mniejsze wiązanie z białkami.Wydalanie obu metabolitów przez nerki było zmniejszone. Nie należy przewidywać zwiększonegoryzyka kumulacji leku w tej grupie pacjentów.

Farmakokinetyka glimepirydu podanego pięciu pacjentom po zabiegach chirurgicznych na drogachżółciowych, niechorującym na cukrzycę, była zbliżona do tej stwierdzonej u osób zdrowych.

Dzieci i młodzież

Badanie, którego przedmiotem były właściwości farmakokinetyczne, bezpieczeństwo i tolerancja1 mg pojedynczej dawki glimepirydu u 30 dzieci (4 dzieci w wieku 10-12 lat i 26 dzieci w wieku12-17 lat) z cukrzycą typu 2 wykazało średnie wartości AUC(0-last), Cmax i t1/2 podobne do poprzednioobserwowanych u dorosłych.

10

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Wyniki badań przedklinicznych zaobserwowane podczas stosowania dawek przewyższającychmaksymalne dawki stosowane u ludzi mają niewielkie zastosowanie w praktyce klinicznej lubwynikały z działania farmakodynamicznego (hipoglikemia) substancji czynnej. Wyniki te dotyczątypowych badań farmakologicznych bezpieczeństwa stosowania leku, badań toksyczności po podaniuwielokrotnej dawki, genotoksyczności, karcynogenności, wpływu na rozwój płodu. Działanianiepożądane (embriotoksyczność, teratogenność i toksyczność rozwojowa) uważane były za wynikdziałania hipoglikemizującego substancji czynnej u samic i potomstwa.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Celuloza mikrokrystalicznaPowidon K-30 Magnezu stearynian

Diaril, 1 mg, tabletki: Żelaza tlenek czerwony (E 172)Diaril, 2 mg, tabletki: Żelaza tlenek żółty (E 172), Indygotyna (E 132)Diaril, 3 mg, tabletki: Żelaza tlenek żółty (E 172)Diaril, 4 mg, tabletki: Indygotyna (E 132)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/Aluminium zawierające po 10 tabletek, w tekturowym pudełku.

Wielkości opakowań:

30 tabletek (3 blistry po 10 tabletek) 60 tabletek (6 blistrów po 10 tabletek)

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

11

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Biofarm Sp. z o.o.ul. Wałbrzyska 1360-198 Poznań

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Diaril, 1 mg, tabletki: pozwolenie nr 12015Diaril, 2 mg, tabletki: pozwolenie nr 12016Diaril, 3 mg, tabletki: pozwolenie nr 12017Diaril, 4 mg, tabletki: pozwolenie nr 12018

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10 stycznia 2006r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 24 lutego 2011r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

07.09.2013

12