W przypadku niezadowalającego efektu hipotensyjnego, dawka leku może być stopniowo zwiększona domaksymalnej dawki 360 mg na dobę.
W przypadku osiągnięcia zadowalającego efektu hipotensyjnego, warto rozważyć możliwość zmniejszenia dawki diltiazemu chlorowodorku.
Tabletki należy przyjmować przed posiłkami, bez rozgryzania, popijając wystarczającą ilością płynu (np. jedną szklanką).
Leczenie jest z reguły długotrwałe.
Przerwanie leczenia lub zmiana w dawkowaniu produktu powinny odbywać się wyłącznie na zlecenielekarza. Dilzem 120 retard należy odstawiać powoli, zmniejszając kolejne przyjmowane dawki,szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.
Stosowanie u osób w podeszłym wieku
Produkt Dilzem 120 retard musi być ostrożnie stosowany u pacjentów w podeszłym wieku.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek
Produkt Dilzem 120 retard musi być ostrożnie stosowany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby
Produkt Dilzem 120 retard musi być ostrożnie stosowany u pacjentów zaburzeniami czynności wątroby.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na diltiazemu chlorowodorek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
wymienioną w punkcie 6.1;
• zespół chorego węzła zatokowego, z wyjątkiem osób z wszczepionym czynnym stymulatorem
komorowym;
• blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, z wyjątkiem osób z wszczepionym czynnym
stymulatorem komorowym;
• ciężka bradykardia (mniej niż 40 uderzeń serca na minutę); • niewydolność lewej komory serca z zastojem płucnym;
• jednoczesne stosowanie dantrolenu we wlewie dożylnym (patrz punkt 4.5); • jednoczesne stosowanie z iwabradyną (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory serca, bradykardią (ryzyko zaostrzenia) lub blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia, stwierdzonym w zapisie EKG (ryzyko zaostrzenia i, w rzadkich przypadkach, ryzyko wystąpienia bloku całkowitego) konieczna jestścisła obserwacja.
Przed zastosowaniem znieczulenia ogólnego należy poinformować anestezjologa o przyjmowaniudiltiazemu. Leki z grupy antagonistów wapnia mogą nasilać zaburzenia kurczliwości, przewodzeniai automatyzmu mięśnia sercowego, a także działanie rozszerzające naczynia krwionośne środkówstosowanych do znieczulenia.
U osób w podeszłym wieku i pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby może wystąpićzwiększenie stężenia diltiazemu w osoczu. Wszelkie stany stanowiące przeciwwskazanie dostosowania produktu leczniczego oraz wskazujące na konieczność podjęcia środków ostrożnościdotyczących stosowania, należy starannie obserwować i ściśle monitorować; dotyczy to szczególniekontrolowania częstości akcji serca na początku leczenia.
2