Prawdopodobieństwo uzyskania poziomu testosteronu < 20 ng/dL do 6. miesiąca wyniosło 90% (95%CI: [0,85; 0,95]) w populacji ITT. Mediana poziomu PSA obniżyła się znacznie po pierwszympodaniu tryptoreliny. Poziom PSA obniżył się o 64,2% w 1. miesiącu i o 96,0% w 6. miesięcu.Mediana poziomu PSA utrzymywała się w normalnym zakresie 0-4 ng/ml od 2. miesiąca do końca badania.
W randomizowanym badaniu III fazy z udziałem 970 pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiemgruczołu krokowego (T2c – T4) badano, czy radioterapia w połączeniu z krótkotrwałą deprywacją androgenu (6 miesięcy, n = 483) jest równoważna radioterapii powiązanej z długotrwałą deprywacją androgenu (3 lata, n = 487). Tryptorelina podawana była u 62,2% pacjentów, zaś inni agoniści GnRH u 37,8% pacjentów. W badaniu nie stosowano stratyfikacji pod względem typu agonisty GnRH.
Ogólnie, całkowita śmiertelność po 5 latach w grupie „krótkotrwałego leczenia hormonalnego” i „długotrwałego leczenia hormonalnego” wyniosła odpowiednio 19,0% i 15,2%, a względne ryzyko 1,42 (przedział ufności [CI] 95,71% = 1,79; 95,71% CI = [1,09; 1,85], p = 0,65 dla równoważności leczenia i p = 0,0082 dla testu post-hoc różnicy między grupami terapeutycznymi). Pięcioletniaśmiertelność wyraźnie związana z gruczołem krokowym w grupie „krótkotrwałego leczeniahormonalnego” i „długotrwałego leczenia hormonalnego” wyniosła odpowiednio 4,78% i 3,2%, aryzyko względne 1,71 (95% CI [1,14 do 2,57], p = 0,002).
Analiza post-hoc przeprowadzona pod względem całkowitej śmiertelności w podgrupie otrzymującejtryptorelinę wykazała tendencję w tym samym kierunku leczenia (ryzyko względne dlakrótkotrwałego leczenia 1,28; 95,71% CI = [0,89; 1,84], p = 0,38 i p = 0,08 odpowiednio dla testówpost-hoc równoważności leczenia i różnicy między grupami terapeutycznymi).
Badanie to wskazuje, że skojarzenie radioterapii i długotrwałej deprywacji androgenu (3 lata) jest
korzystniejsze wobec skojarzenia radioterapii i krótkotrwałej deprywacji androgenu (6 miesięcy).
Dzieci i młodzież – przedwczesne dojrzewanie płciowe Zahamowanie nadmiernej aktywności gonadotropowej przysadki u obu płci manifestuje się supresjąwydzielania estradiolu i testosteronu, zmniejszeniem szczytowego stężenia LH oraz poprawąwspółczynnika wzrost dla wieku/wiek kostny.
Początkowa stymulacja gonad może spowodować niewielkie krwawienie z narządów rodnych wymagające leczenia medroksyprogesteronem lub octanem cyproteronu.
U pacjentów z rakiem gruczołu krokowego z przerzutami opornym na kastrację, badania klinicznepotwierdzają korzyść z włączenia inhibitorów biosyntezy androgenów, takich jak octan abirateronu doleczenia analogami GnRH, takimi jak tryptorelina.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Po domięśniowym wstrzyknięciu preparatu Diphereline SR 11,25 mg pacjentom z rakiem gruczołukrokowego maksymalne stężenie tryptoreliny w osoczu jest obserwowane w ciągu 3 godzin od wstrzyknięcia. Po spadku stężenia, które trwa przez pierwszy miesiąc, poziom tryptoreliny pozostaje stały do 90 dnia po podaniu.
Właściwości farmakokinetyczne po podskórnym wstrzyknięciu Diphereline SR 11,25 mg u mężczyzn są zbliżone do obserwowanych po wstrzyknięciu domięśniowym: maksymalne stężenie tryptoreliny w osoczu następuje gwałtownie po podaniu (mediana Tmax wynosi od 2,0 do 4,5 h, bez względu nadrogę podania - podskórna/domięśniowa), zaś tryptorelina jest uwalniana w sposób ciągły przez okres 91 dni. Po trzech miesiącach od podania podskórnego lub domięśniowego śladowe poziomy tryptoreliny (Cmin) były zbliżone (0,062 ng/ml dla drogi podskórnej, 0,032-0,063 ng/ml dla drogi domięśniowej).
12