Based on Danish SmPC dated: 12.09.2007
Morfina przenoszona jest przede wszystkim do nerek, wątroby, płuc i śledziony, a także w niższych stężeniach do mózgu i mięśni. Morfina przenika przez barierę krew-mózg. Około 35% wiąże sięz białkami. Morfina przenika przez łożysko i przedostaje się do mleka matki.
Morfina metabolizowana jest przede wszystkim w wątrobie i jelitach, poprzez łączenie z kwasem glukuronowym, wskutek czego powstaje 3-glukuronian morfiny i 6-glukuronian morfiny. Ten ostatnimetabolit jest aktywny i zapewne przyczynia się do znieczulającego działania morfiny, zwłaszcza przywielokrotnym podawaniu doustnym. Uważa się natomiast, że 3-glukuronian morfiny ma działanieantagonistyczne; postuluje się, że metabolit ten stanowi podłoże paradoksalnych bólów, którychdoznają niektórzy pacjenci po podaniu morfiny. Inne aktywne metabolity to normorfina, kodeinai eterowy siarczan morfiny.
Prawdopodobnie występuje krążenie jelitowo-wątrobowe.
Morfina wydalana jest w postaci metabolitów, przede wszystkim przez nerki. Około 10 % wydalane jest przez żółć z kałem. Około 90 % dawki morfiny jest wydalane po 24 godzinach, jednak ślady można wykryć w moczu po 48 lub więcej godzinach. Średni okres półtrwania wynosi 2 godziny dla morfiny i 2,4 – 6,7 godzin dla 3-glukuronianu morfiny. U pacjentów z niewydolnością wątroby okres półtrwania może być wydłużony (patrz punkt 4.2).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania na zwierzętach wskazują na właściwości teratogenne morfiny oraz zaburzenianeurobehawioralne w rozwijających się organizmach, natomiast badania przeprowadzone u ludzi niewskazują, że morfina może spowodować wady rozwojowe ani działać fetotoksycznie. Badania eksperymentalne wykazały, że siarczan morfiny powoduje uszkodzenia chromosomów w gametach i w komórkach somatycznych u zwierząt oraz w komórkach somatycznych ludzi. Nie można wykluczyć potencjalnego genotoksycznego wpływu na ludzi. Nie ma innych danych przedklinicznych istotnych dla lekarza przepisującego lek.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Doltard, 10 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu:
glikol propylenowy (E 1520), tytanu dwutlenek (E 171), magnezu stearynian (E 470b), hypromeloza 15 (E 464), talk (E 553b), hydroksyetyloceluloza 8500, powidon K90 (E 1201), hypromeloza 10 000(E 464), laktoza jednowodna.
Doltard, 30 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu:
glikol propylenowy (E 1520), ryboflawina, dwutlenek tytanu (E 171), magnezu stearynian (E 470b), hypromeloza 15 (E 464), talk (E 553b), hydroksyetyloceluloza 8500, powidon K90 (E 1201),hypromeloza 10 000 (E 464), laktoza jednowodna.
Doltard, 60 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu:
indygotyna I (E 132), glikol propylenowy (E 1520), stearynian magnezu (E 470b), dwutlenek tytanu (E 171), hypromeloza 15 (E 464), talk (E 553b), hydroksyetyloceluloza 8500, powidon K90 (E 1201),laktoza jednowodna, hypromeloza 10 000 (E 464).
Doltard, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu:
glikol propylenowy (E 1520), stearynian magnezu (E 470b), talk (E 553b), hypromeloza 15 (E 464), czerwonobrązowy opadry: tlenek żelaza (E 172) i dwutlenek tytanu (E 171), powidon K90 (E 1201), hydroksyetyloceluloza 8500, hypromeloza 10 000 (E 464).
10