CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Entocort, 3 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna kapsułka zawiera 3 mg budezonidu (Budesonidum).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: sacharoza.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde, korpus w kolorze jasnoszarym, wieczko w kolorzeróżowym. Na wieczku kapsułki znajduje się czarny napis: „CIR 3 mg”.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

 Choroba Crohna - o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu obejmująca jelito kręte i (lub) okrężnicę wstępującą.

 Mikroskopowe zapalenie jelita grubego - indukcja remisji u pacjentów z aktywnym

mikroskopowym zapaleniem jelita grubego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą. Kapsułek nie należy rozgryzać ani żuć. W razietrudności z połykaniem kapsułkę można otworzyć, a jej zawartość połknąć po wymieszaniu z łyżkąstołową soku jabłkowego. Produkt należy zażywać rano.

Podczas odstawiania produktu Entocort, należy stopniowo zmniejszać jego dawkę (patrz punkt 4.4).

Dorośli

Dawkę produktu Entocort należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, zależnie od nasileniachoroby. Zawsze należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę produktu Entocort.

Aktywna Choroba Crohna

Podczas zaostrzenia choroby zalecana dawka dobowa wynosi 9 mg (3 kapsułki) raz na dobę. Produktnależy stosować w tej dawce nie dłużej niż 8 tygodni. Następnie, w celu utrzymania remisji, zalecasię podawanie produktu Entocort w dawce 6 mg (2 kapsułki) raz na dobę.

W celu zastąpienia prednizolonu u pacjentów zależnych od steroidów zaleca się dawkę 6 mg(2 kapsułki) raz na dobę. Po wprowadzeniu do leczenia produktu Entocort dawka stosowanegodotychczas prednizolonu powinna być stopniowo zmniejszana.

Mikroskopowe zapalenie jelita grubego

W indukcji remisji u pacjentów z aktywnym mikroskopowym zapaleniem jelita grubegodawka wynosi 9 mg (3 kapsułki) raz na dobę, podawana rano, przez okres 8 tygodni. Zaleca sięstopniowe zmniejszanie dawki przez ostatnie dwa tygodnie leczenia.

Strona 1 z 10

Pacjenci w podeszłym wieku

Dawki stosowane u pacjentów w wieku podeszłym są takie same, jak u dorosłych. Doświadczenia w stosowaniu produktu Entocort u osób w podeszłym wieku są jednak ograniczone.

Dzieci w wieku 8 lat i starsze, o masie ciała większej niż 25 kg

Zalecana dawka dobowa w chorobie Crohna o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu u dzieciwynosi 9 mg (3 kapsułki) na dobę. Produkt należy stosować w tej dawce nie dłużej niż 8 tygodni.Pełny skutek leczniczy jest zwykle osiągany w ciągu 2 do 4 tygodni.

Nie ma doświadczeń w stosowaniu produktu Entocort dłużej niż 12 tygodni.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów z niewydolnością wątroby zwiększa się biodostępność budezonidu. W sytuacjachstresowych, podczas gorączki lub wysiłku należy rozważyć rozpoczęcie podawania dodatkowoglikokortykosteroidu o działaniu ogólnym lub zwiększenie dawki produktu Entocort. U pacjentówz cukrzycą leczonych insuliną należy rozważyć zwiększenie jej dawki, jeżeli jednocześnie podaje sięglikokortykosteroidy.

4.3 Przeciwwskazania

Zakażenia bakteryjne, grzybicze lub wirusowe.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy zachować ostrożność u pacjentów z zakażeniami np. gruźlicą, nadciśnieniem tętniczym,cukrzycą, osteoporozą, wrzodem trawiennym, psychozami, niewydolnością serca, jaskrą, zaćmą, poniedawno wykonanych zabiegach zespoleń jelitowych, z pozytywnym wywiadem rodzinnymw kierunku cukrzycy i jaskry, innymi schorzeniami, w których glikokortykosteroidy mogą wywieraćniekorzystny wpływ.

Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów, u których zamienia się leczenieglikokortykosteroidami o silnym działaniu ogólnym na produkt Entocort. U tych pacjentów możewystąpić zahamowanie czynności kory nadnerczy. Podczas odstawiania produktów prednizolonui rozpoczynania leczenia produktem Entocort mogą wystąpić działania niepożądane (patrz punkt

4.8).

Zaburzenia widzenia

Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowaniakortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzeniawidzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, doktórych może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatiasurowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniukortykosteroidów.

W razie wystąpienia jakiegokolwiek zakażenia podczas stosowania produktu Entocort należyzachować szczególne środki ostrożności i rozpocząć leczenie przyczynowe. Ospa wietrzna i odramogą mieć cięższy przebieg u osób leczonych glikokortykosteroidami podawanymi doustnie.Dlatego pacjenci, którzy nie chorowali na ospę wietrzną i odrę, lub u których odporność na techoroby wygasła, powinni unikać kontaktu z chorymi na ospę wietrzną i odrę. W razie kontaktupacjenta zażywającego produkt Entocort z chorym na ospę wietrzną lub odrę należy rozważyćpodanie specyficznych przeciwciał przeciwko ospie wietrznej lub dożylnie koncentratu przeciwciało szerokim zakresie swoistości. Jeśli wystąpią objawy ospy wietrznej, można rozważyć podanieleków przeciwwirusowych.

Strona 2 z 10

Po długotrwałym stosowaniu produktu Entocort może się zmniejszyć endogenne wydzielanie ACTH.Dlatego w razie odstawiania produktu Entocort należy stopniowo zmniejszać jego dawkę.

W okresie zmniejszania dawki produktu Entocort niektórzy pacjenci odczuwają pogorszenie stanuzdrowia z powodu występowania niespecyficznych objawów jak bóle mięśni i stawów. W rzadkichprzypadkach działanie glikokortykosteroidów może być niewystarczające, czego objawami są:zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty. W takich przypadkach konieczne może być zwiększeniedawki glikokortykosteroidów o działaniu ogólnym.

Zmiana leczenia z glikokortykosteroidów o silniejszym działaniu ogólnym na produkt Entocort możeujawnić reakcje alergiczne, np. zapalenie błony śluzowej nosa lub wyprysk, które były wcześniejtłumione przez lek o silnym działaniu ogólnym. Takie reakcje alergiczne należy leczyć objawowolekami przeciwhistaminowymi i (lub) środkami o działaniu miejscowym.

Glikokortykosteroidy mogą zmniejszyć odpowiedź osi podwzgórze-przysadka-nadnercza na stres.Przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi lub w innych sytuacjach stresowych zaleca siędodatkowe podanie glikokortykosteroidów o działaniu ogólnym.

Należy spodziewać się, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktówzawierających ketokonazol i kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych.Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowychdziałań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadkupacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów. Jeślinie można uniknąć łączenia leków, odstęp między zastosowaniem dawek poszczególnych lekówpowinien być jak najdłuższy. W takim przypadku należy również rozważyć zmniejszenie dawkibudezonidu (patrz punkt 4.5).

Po nadmiernym spożyciu soku grejpfrutowego (który zmniejsza aktywność CYP3A4 głównie w błonieśluzowej jelit), ogólnoustrojowe wystawienie na działanie doustnie przyjętego budezonidu zwiększasię dwukrotnie. Tak jak w przypadku innych leków metabolizowanych głównie poprzez CYP3A4,podczas stosowania budezonidu należy unikać regularnego spożywania grejpfrutów lub sokugrejpfrutowego (inne soki, jak sok pomarańczowy lub jabłkowy, nie hamują działania CYP3A4). Patrzpunkt 4.5.

Podczas długotrwałego podawania budezonidu w dużych dawkach mogą wystąpić objawy ogólnedziałania glikokortykosteroidów, takie jak wysokie stężenie kortyzolu w surowicy i zahamowanieczynności kory nadnerczy.

Zaburzenia czynności wątroby mogą wpływać na eliminację glikokortykosteroidów, powodujączmniejszone wydalanie budezonidu i zwiększone ogólnoustrojowe wystawienie na działaniebudezonidu. Należy ostrzec pacjenta o możliwości wystąpienia ogólnoustrojowych działańniepożądanych.

Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołemzłego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinniprzyjmować produktu leczniczego Entocort.

Doświadczenia kliniczne dotyczące leczenia budezonidem lub innym glikokortykosteroidemu pacjentów, u których wystąpiło wznowienie choroby Crohna po długotrwałym leczeniu, sąograniczone.

Nie ma wyników badań porównujących skuteczność i bezpieczeństwo długotrwałego stosowania budezonidu i glikokortykosteroidów podawanych w sposób przerywany (kursy).

Strona 3 z 10

Wpływ na wzrost

Zaleca się przeprowadzanie regularnej kontroli wzrostu u dzieci długotrwale otrzymującychglikokortykosteroidy. Jeśli wzrost jest spowolniony, należy ponownie ocenić zasadność terapii.Należy dokładnie rozważyć korzyści wynikające z terapii glikokortykosteroidami i możliwe ryzykozahamowania wzrostu. Nie prowadzono długotrwałych badań dotyczących stosowania u dzieciproduktu Entocort w postaci kapsułek.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Omeprazol w dawkach zalecanych nie wywiera żadnego wpływu na farmakokinetykę budezonidupodawanego doustnie, podczas gdy cymetydyna wywiera niewielki, ale klinicznie nieistotny, wpływna farmakokinetykę budezonidu.

Metabolizm budezonidu odbywa się głównie poprzez CYP3A4.

Inhibitory tego enzymu, np. ketokonazol, itrakonazol i inhibitory proteazy HIV, mogą zwiększaćkilkakrotnie ogólnoustrojowe wystawienie na działanie budezonidu, patrz punkt 4.4. Ze względu nabrak danych umożliwiających dostosowanie dawkowania, należy unikać jednoczesnego stosowaniapowyższych leków. Jeśli nie jest to możliwe, należy zachować najdłuższy możliwy odstęp pomiędzyzastosowaniem dawek poszczególnych leków i rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu.

Podczas leczenia budezonidem nie należy pić soku grejpfrutowego, patrz punkt 4.4.

Nie wydaje się, aby budezonid hamował działanie innych leków metabolizowanych przez CYP3A4,gdyż charakteryzuje się on małym powinowactwem do tego enzymu.

Jednoczesne podawanie budezonidu i substancji zwiększających aktywność izoenzymu CYP 3A4,np. karbamazepiny, może zmniejszać wystawienie organizmu pacjenta na działanie budezonidu, comoże wymagać zwiększenia jego dawki.

Zwiększenie stężenia glikokortykosteroidów i nasilenie ich działania obserwowano u pacjentekzażywających estrogeny i steroidowe środki antykoncepcyjne. Efektu takiego nie obserwowanopodczas jednoczesnego stosowania budezonidu ze środkami antykoncepcyjnymi zawierającymi małedawki hormonów.

Nie można wykluczyć interakcji budezonidu z cholestyraminą lub lekami zobojętniającymi treśćżołądka. Zaleca się podawanie budezonidu dwie godziny po zażyciu lub przed zażyciemwymienionych leków.

Ze względu na możliwe hamowanie czynności nadnerczy, test stymulacji ACTH do diagnozowanianiedoczynności przysadki mózgowej może pokazywać fałszywe wyniki (niskie wartości).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Podobnie jak w przypadku innych glikokortykosteroidów podanie doustne budezonidu ciężarnymzwierzętom jest związane z występowaniem zaburzeń rozwoju płodu (rozszczep podniebienia, wadyrozwojowe układu kostnego). Znaczenie tych zjawisk w odniesieniu do ludzi nie zostałoudokumentowane. Jak w przypadku innych leków, stosowanie budezonidu w ciąży możliwe jest tylkowówczas, gdy korzyści dla matki ze stosowania leku przewyższają ryzyko dla płodu. Zaobserwowanowystępowanie mniejszej masy urodzeniowej noworodków i mniejszej masy łożyska po długotrwałymstosowaniu budezonidu przez matki. Ryzyko wystąpienia niewydolności kory nadnerczy u noworodkabyło większe, jeżeli matka długotrwale zażywała budezonid.

Karmienie piersią

Budezonid przenika do mleka karmiących kobiet.

Strona 4 z 10

Leczenie podtrzymujące budezonidem w postaci inhalacji (200 lub 400 mikrogramów dwa razydziennie) u kobiet z astmą karmiących piersią nie skutkowało u karmionych dzieci istotnymklinicznie narażeniem na działanie budezonidu.

W badaniach farmakokinetycznych, szacowana dzienna dawka u niemowląt stanowiła 0,3% dziennejdawki u matki, przy obydwu poziomach dawkowania, a średnie stężenie w osoczu u niemowlątszacowano jako 1/600 stężenia obserwowanego w osoczu matki, przy całkowitej doustnejbiodostępności u niemowląt. Stężenie budezonidu w osoczu u niemowląt było poniżej limituoznaczalności.

Bazując na danych dotyczących budezonidu w postaci do inhalacji i faktu, iż wykazuje on liniowąfarmakokinetykę w zakresie terapeutycznych dawek i przerw między stosowaniem kolejnych dawekprzy stosowaniu wziewnym, doustnym i doodbytniczym, wystawienie na działanie budezoniduu dzieci karmionych piersią przewidywana jest jako mała.

Dane te potwierdzają możliwość kontynuowania stosowania budezonidu, doustnie lub doodbytniczo,podczas karmienia piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt Entocort nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Częstość zdefiniowana jest następująco: często (1/100 do <1/10); niezbyt często

(1/1 000 do <1/100); rzadko (1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Działania niepożądane pogrupowane ze względu na częstość występowania oraz klasyfikację układów i narządów

Klasyfikacja układów i Częstość Działanie niepożądane narządów

Zaburzenia serca Często Kołatanie serca Zaburzenia endokrynologiczne Często zahamowanie wydzielania

endogennego ACTH i kortyzolu, objawy charakterystyczne dla zespołu Cushinga

Bardzo rzadko Spowolnienie wzrostu Zaburzenia oka Rzadko Jaskra, zaćma, w tym zaćma

podtorebkowa tylna, nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4.)

Zaburzenia żołądka i jelit Często DyspepsjaZaburzenia układu Bardzo rzadko Reakcje anafilaktyczneimmunologicznego

Zaburzenia metabolizmu Często Hipokaliemiai odżywiania

Zaburzenia mięśniowo- Często Skurcze mięśni szkieletowe i tkanki łącznej

Zaburzenia układu nerwowego Niezbyt często DrżenieZaburzenia psychiczne Często Zmiany zachowania takie jak nerwowość,

Strona 5 z 10

Zaburzenia układu

rozrodczego i piersi

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Zaburzenia ogólne i stany

w miejscu podania

bezsenność, zmiany nastroju i

depresja

Niezbyt często Niepokój,

nadpobudliwość ruchowa

Rzadko Agresja

Często Zaburzenia miesiączkowania

Często Reakcje skórne (pokrzywka,

osutka)

Rzadko Wybroczyny

Często Osłabienie odporności na

zakażenia

Większość działań niepożądanych wymienionych w tej Charakterystyce Produktu Leczniczego można oczekiwać również w przypadku innych metod leczenia glikokortykosteroidami.

Opis wybranych działań niepożądanych

Wystąpić mogą działania niepożądane typowe dla glikokortykosteroidów działającychogólnoustrojowo (np. objawy podobne do zespołu Cushinga i spowolnienie wzrostu). Takie działanianiepożądane zależą od dawki, czasu trwania terapii, jednoczesnego lub wcześniejszego stosowaniainnych gikokortykosteroidów i indywidualnej wrażliwości.

Podczas leczenia glikokortykosteroidami obserwowano również inne działania niepożądanei w związku z tym mogą one wystąpić podczas stosowania budezonidu: obrzęki, nadciśnienietętnicze, zaniki skóry, zaburzenia gojenia się ran, retencja sodu, zwiększona glukoneogeneza,działania niepożądane związane z katabolizmem, osteoporoza, zanik mięśni, uczynnienie zakażeń(np. gruźlicy), zaburzenia gospodarki węglowodanowej, zaostrzenia zaburzeń psychicznych, jaskra,zaćma, zakrzepica, łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe. Wystąpienie tych działań zależy odzastosowanej dawki, czasu zażywania leku i wrażliwości osobniczej.

Dzieci i młodzież

Kortykosteroidy stosowane miejscowo do nosa i działające układowo, w tym Entocort, mogąpowodować ograniczenie szybkości wzrostu u populacji pediatrycznej. Nie prowadzonodługotrwałych badań dotyczących stosowania u dzieci i młodzieży produktu Entocort w postacikapsułek. Z dostępnych danych pochodzących z badań krótkoterminowych (patrz punkt 5.1) wynika,że ogólny profil bezpieczeństwa stosowania produktu Entocort obserwowany u dzieci jest zgodny zjego profilem bezpieczeństwa u dorosłych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail:

[email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Rzadko zgłaszano przypadki ostrej toksyczności lub śmierci po przedawkowaniu glikokortykosteroidów. Ostre przedawkowanie budezonidu w postaci kapsułek, nawet po zażyciu

Strona 6 z 10

bardzo dużych dawek, nie powinno stanowić problemu klinicznego. Nie ma specyficznego antidotum dla budezonidu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Glikokortykosteroid do stosowania miejscowego.Kod ATC: A07E A06

Dokładny mechanizm działania glikokortykosteroidów w leczeniu choroby Crohna nie jest znany.Prawdopodobnie polega on na działaniu przeciwzapalnym, tj. zahamowaniu uwalniania mediatorówreakcji zapalnej oraz zahamowaniu reakcji z udziałem cytokin. Wewnętrzna aktywność budezonidu,mierzona jako powinowactwo do receptora glikokortykosteroidowego, jest około 15 razy większa niżprednizolonu.

Dane z badań kliniczno-farmakologicznych oraz kontrolowanych badań klinicznych wskazują,że produkt Entocort ma działanie miejscowe. Przy porównywalnej z prednizolonem skutecznościklinicznej Entocort wykazuje znacząco mniejszy wpływ na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza(zarówno na poranne stężenie kortyzolu w surowicy, jak i dobowe stężenie kortyzolu w moczui surowicy), ogólnoustrojowe wskaźniki reakcji zapalnej, stężenie glukozy i aktywność fosfatazyzasadowej.

W próbie z ACTH Entocort w dawkach zalecanych słabiej wpływał na czynność nadnerczy niż prednizolon.

W dwuletnich badaniach klinicznych dotyczących zmiany wysycenia mineralnego kości u pacjentównie leczonych wcześniej steroidami stwierdzono, że Entocort wykazuje słabszy wpływ nazmniejszanie wysycenia mineralnego kości niż prednizolon. Nie wykazano różnicy między grupamipacjentów leczonych już uprzednio steroidami.

Dzieci i młodzież

Czynność osi przysadka-podwzgórze-nadnercza.

Podczas stosowania dawek terapeutycznych, kapsułki Entocort wywołują znacząco mniejszy wpływna poranne stężenie kortyzolu w osoczu, na 24-godzinne stężenie kortyzolu w osoczu (AUC 024 h) ina 24 godzinne stężenie kortyzolu w moczu, niż prednizolon w dawce 20-40 mg dziennie. Równieżbadania ACTH wykazały, że kapsułki produktu Entocort miały znacząco mniejszy wpływ naczynność kory nadnerczy, w porównaniu z prednizolonem. U dzieci z chorobą Crohna obserwowanonieznacznie większe ogólnoustrojowe wystawienie na działanie produktu i supresję kortyzolu niżu dorosłych z chorobą Crohna.

Nie prowadzono długotrwałych badań dotyczących stosowania u dzieci produktu Entocort w postacikapsułek. W badaniach oceniających wpływ kapsułek produktu Entocort na supresję kortyzoluu 8 dzieci (w wieku od 9 do 14 lat) i 6 dorosłych, doustne stosowanie 9 mg produktu Entocortw postaci kapsułek przez 7 dni nasiliło średnią supresję kortyzolu (± SD) o 64% (± 18%) u dziecii 50% (± 27%) u dorosłych w odniesieniu do wartości wyjściowych. Nie dokonano żadnychklinicznie znaczących obserwacji w odniesieniu do bezpieczeństwa. (Badanie 08-3044)Badanie przeprowadzono wśród dzieci z łagodną do umiarkowanej chorobą Crohna (CDAI ≥ 200)porównując działanie kapsułek produktu Entocort w dawce 9 mg raz dziennie z prednizolonem,którego dawki, poczynając od 1 mg/kg, były zmniejszane. 22 pacjentów stosowało Entocort a 26prednizolon. Po 8 tygodniach leczenia, 70,8% pacjentów leczonych prednizolonem osiągnęło punktkońcowy (CDAI ≤ 150), w porównaniu z 54,5% pacjentów przyjmujących Entocort; różnica nie byłastatystycznie znacząca (p = 0,13). W dalszej części badania, działania niepożądane obserwowanou 96% pacjentów stosujących prednizolon i u 91% pacjentów przyjmujących produkt Entocort.Rodzaj tych działań niepożądanych był zbliżony w obydwu grupach, ale częstość występowania

Strona 7 z 10

działań niepożądanych związanych z działaniem glikokortykosteroidów (takie jak trądzik i twarz księżycowata) była mniejsza u pacjentów stosujących Entocort. (Badanie SD-008-3037).

Badanie D9422C0001, otwarte bez grupy kontrolnej, miało na celu ocenę stosowania produktuEntocort u 108 pacjentów pediatrycznych (dzieci i młodzież w wieku od 5 do 17 lat), u którychzdiagnozowano łagodną do umiarkowanej chorobę Crohna jelita krętego i (lub) okrężnicywstępującej. Mediana czasu ekspozycji na leczenie produktem Entocort wyniosła 58 dni (zakres: od5 do 90 dni). Pacjentom podawano Entocort doustnie raz na dobę w dawce zależnej od masy ciała,pacjenci o masie ciała ≤25 kg otrzymywali dawkę 6 mg raz na dobę przez okres 8 tygodni; pacjencio masie ciała >25kg otrzymywali dawkę 9 mg raz na dobę przez 8 tygodni. W czasie 8 tygodnileczenia nastąpiło zmniejszenie średniej wartości (±SD) PCDAI z 19,1 (±10,1) do 9,1 (±8,5), cowskazuje na poprawę aktywności choroby; z poprawą średniej wartości (±SD) IMPACT 3 z 132,1(±18,8) do 140,9 (±16,9). Działania niepożądane obserwowano z taką samą częstością i ciężkościąjak u dorosłych, w większości przypadków były związane z chorobą Crohna, dojrzewaniem iprawdopodobnie stosowaniem glikortykosteroidów.

Badanie D9422C00002, otwarte nie-porównawcze, miało na celu ocenę produktu Entocortstosowanego w dawce 6 mg raz na dobę stosowanego w leczeniu podtrzymującym u 50 pacjentówpediatrycznych (dzieci i młodzież w wieku od 5 do 17 lat) ze zdiagnozowaną łagodną doumiarkowanej chorobą Crohna jelita krętego i (lub) okrężnicy wstępującej, którzy byli w stanieklinicznej remisji (PCDAI ≤10). Leczenie obejmowało fazę leczenia podtrzymującego z dawką 6 mgpodawaną raz dziennie przez 12 tygodni i 2-tygodniową fazę zmniejszania dawki do 3 mg razdziennie. Mediana czasu ekspozycji na leczenie produktem Entocort wyniosła 98,5 dni (zakres: od11 do 135 dni). Większość pacjentów pozostała w stanie klinicznej remisji, ponieważ nie byłowiększych zmian w średniej wartości kompozytowej PCDAI lub wartości IMPACT 3. Średnia (SD)PCDAI wyniosła 4,85 (3,62) na początku i 6,89 (8,08) po 12 tygodniach leczenia podtrzymującegoproduktem Entocort w dawce 6 mg raz na dobę. W tych samych punktach czasowych średniawartości IMPACT 3 wyniosła odpowiednio 145,62 (12,43) i 146,98 (15,48). Działania niepożądaneobserwowano z taką samą częstością i ciężkością jak u dorosłych, w większości przypadków byłyzwiązane z chorobą Crohna, dojrzewaniem i prawdopodobnie stosowaniem glikortykosteroidów.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po doustnym podaniu czystego, zmikronizowanego budezonidu jest on szybko i całkowiciewchłaniany. Po zażyciu produktu Entocort w kapsułkach budezonid wchłania się głównie w jeliciekrętym i okrężnicy wstępującej. Po zastosowaniu pojedynczej dawki produktu Entocortbiodostępność budezonidu u pacjentów z czynną chorobą Crohna wynosi od 12 do 20%. U zdrowychochotników biodostępność budezonidu po zażyciu produktu Entocort wynosi od 9 do 12%.

Podczas stosowania zalecanych dawek stężenia budezonidu w osoczu dzieci są większe niż u dorosłych.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji wynosi 3 l/kg masy ciała. Od 85 do 90% budezonidu wiąże się z białkamiosocza. Po podaniu doustnym 9 mg (3 kapsułki) produktu Entocort maksymalne stężenie w surowicywystępuje po 3 godzinach do 5 godzin i wynosi od 5 do 10 nmol/l.

Metabolizm

Podczas pierwszego przejścia przez wątrobę około 90% budezonidu jest metabolizowane.Metabolity budezonidu wykazują małą aktywność glikokortykosteroidową. Aktywność dwóchgłównych metabolitów budezonidu, 6-hydroksybudezonidu i 16-hydroksyprednizolonu, wynosimniej niż 1% aktywności budezonidu. Głównym izoenzymem biorącym udział w metabolizmiebudezonidu jest CYP 3A4, należący do układu enzymatycznego cytochromu P450.

Strona 8 z 10

Eliminacja

Wchłanianie jest głównym czynnikiem wpływającym na parametry wydalania budezonidu podanegow postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu (produkt Entocort). Okres półtrwania budezonidu wynosiokoło 4 godzin. Metabolity są wydalane głównie przez nerki, w postaci wolnej lub sprzężonej. W moczunie stwierdzano niezmienionego budezonidu. Budezonid ma duży klirens 1,2 l/min. Średni okrespółtrwania po podaniu dożylnym wynosi od 2 do 3 godzin. W zakresie dawek terapeutycznych parametryfarmakokinetyczne budezonidu zależą wprost proporcjonalnie od zażytej dawki preparatu.

Dzieci i młodzież

W badaniu porównującym farmakokinetykę kapsułek produktu Entocort u 8 dzieci (w wieku od 9 do14 lat) i 6 dorosłych, stosowanie 9 mg produktu Entocort w postaci kapsułek przez 7 dni zwiększyłoogólnoustrojowe wystawienie na działanie budezonidu (AUC), które u dzieci było 17 % większe niżu dorosłych, z maksymalnym stężeniem (Cmax) 50% większym u dzieci niż dorosłych (średnie AUC± SD: dzieci 41,3 nmol/l ± 21,2; dorośli 35,0 nmol/l ± 19,8. Średnie Cmax ± SD: dzieci5,99 nmol/l ± 3,45; dorośli 3,97 nmol/l ± 2,11). (Badanie 08-3044)

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania ostrej i przewlekłej toksyczności wykazały, że ogólne działanie budezonidu na ustrój(np. zmniejszenie przyrostu masy ciała, zanik kory nadnerczy i tkanki limfoidalnej) jestw porównaniu z działaniem innych glikokortykosteroidów mniejsze lub podobne.W przeprowadzonych badaniach budezonid nie wykazywał działania mutagennego. Zwiększenieczęstości występowania glejaków mózgu u samców szczurów, obserwowane w przeprowadzonymbadaniu dotyczącym kancerogenności, nie zostało potwierdzone w kolejnych badaniach. Częstośćwystępowania glejaków w grupie leczonej budezonidem, prednizolonem lub triamcynolonemi grupie kontrolnej była taka sama.

Podczas badań nad kancerogennością u samców szczurów wykryto zmiany w wątrobie (pierwotnenowotwory wywodzące się z komórek wątroby). W kolejnych badaniach zmiany te wykryto zarównow grupie, której podawano budezonid, jak i w grupie, której podawano inne glikokortykosteroidy.Najprawdopodobniej powstawanie tych zmian jest związane z działaniem na specyficzny receptor i jesttypowe dla całej grupy leków.

Wyniki badań przeprowadzonych na zwierzętach nie znalazły potwierdzenia podczas stosowania klinicznego budezonidu u ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Substancje pomocnicze

Etyloceluloza, tributylu acetylocytrynian, kopolimer kwasu metakrylowego typu C, trietylucytrynian, środek przeciwpieniący, polisorbat 80, talk, peletki cukrowe (sacharoza + skrobiakukurydziana).

Skład kapsułki: żelatyna, sodu laurylosiarczan, olej jadalny, krzemu dwutlenek koloidalny, żelazatlenek czerwony (E 172), żelaza tlenek czarny (E 172), żelaza tlenek żółty (E 172), tytanu dwutlenek(E 171).

Skład atramentu do napisu na kapsułkach: szelak, żelaza tlenek czarny, lecytyna sojowa, silikon, potasu wodorotlenek, amonu wodorotlenek.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

Strona 9 z 10

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 30oC.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Pojemnik z polipropylenu w tekturowym pudełku, zawierający 100 kapsułek.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Tillotts Pharma GmbHWarmbacher Strasse 8079618 RheinfeldenNiemcy

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

4303

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 23 lipca 1999 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 15 września 2009

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

Strona 10 z 10