Spośród wielu leków, co do których donoszono, że wchodzą w interakcje z cyklosporyną, poniżejwymieniono te, z którymi interakcje są wystarczająco udokumentowane i uważane za istotne zklinicznego punktu widzenia.Różne związki mogą zwiększać lub zmniejszać stężenie cyklosporyny w osoczu lub krwi pełnej,zwykle poprzez zahamowanie lub indukcję enzymów biorących udział w metabolizmie cyklosporyny,zwłaszcza CYP3A4.Cyklosporyna jest również inhibitorem CYP3A4, transportera wielolekowego,glikoproteiny P oraz białek transportujących aniony organiczne (OATP, ang. organic anion transporterproteins) i może zwiększać osoczowe stężenia innych podawanych jednocześnie leków będącychsubstratami tego enzymu i (lub) transporterów.
Produkty lecznicze, o których wiadomo, że zmniejszają lub zwiększają biodostępność cyklosporyny:U pacjentów leczonych ze wskazań transplantacyjnych należy często oznaczać stężenie cyklosporyny iw razie konieczności dostosować dawkowanie cyklosporyny, zwłaszcza w chwili wprowadzania lubodstawiania jednocześnie stosowanego leku. U pacjentów leczonych ze wskazań
pozatransplantacyjnych związek pomiędzy stężeniem we krwi a rezultatem działania klinicznego niezostał tak dobrze ustalony. W przypadku jednoczesnego stosowania produktów leczniczych, o którychwiadomo, że zwiększają stężenie cyklosporyny częsta ocena czynności nerek i uważne monitorowaniepacjenta w kierunku działań niepożądanych związanych z leczeniem cyklosporyną może być bardziejodpowiednie niż pomiary stężenia cyklosporyny we krwi.
Leki, które powodują zmniejszenie stężenia cyklosporyny Należy spodziewać się, że wszystkie induktory CYP3A4 i (lub) glikoproteiny P będą zmniejszaćstężenia cyklosporyny. Przykładami leków, które zmniejszają stężenie cyklosporyny są:barbiturany, karbamazepina, okskarbazepina, fenytoina, nafcylina, sulfadymidyna podawana dożylnie,probukol, orlistat, Hypericum perforatum (ziele dziurawca), tyklopidyna, sulfinpyrazon, terbinafina,bozentan.
Produktów zawierających Hypericum perforatum (ziele dziurawca) nie wolno stosować jednocześnie zproduktem leczniczym Equoral z uwagi na ryzyko zmniejszenia stężenia cyklosporyny we krwi i wrezultacie osłabione działanie leku (patrz punkt 4.3).
Ryfampicyna indukuje jelitowy i wątrobowy metabolizm cyklosporyny. Może zajść konieczność 3 do5-krotnego zwiększenia dawki cyklosporyny podczas jednoczesnego stosowania.
Oktreotyd zmniejsza dostępność cyklosporyny po podaniu doustnym i może zajść konieczność zwiększenia dawki cyklosporyny o 50% lub zmiany na podawanie dożylne.
Leki, które powodują zwiększenie stężenia cyklosporyny Wszystkie inhibitory CYP3A4 i (lub) glikoproteiny P mogą spowodować zwiększenie stężenia cyklosporyny. Przykładami są:
nikardypina, metoklopramid, doustne środki antykoncepcyjne, metyloprednizolon (duże dawki),allopurynol, kwas cholowy i jego pochodne, leki z grupy inhibitorów proteazy, imatynib, kolchicyna,nefazodon.
Antybiotyki makrolidowe: erytromycyna może 4 do 7-krotnie zwiększać ekspozycję(AUC)cyklosporyny powodując niekiedy toksyczne działanie na nerki. Istnieją doniesienia, żeklarytromycyna podwaja ekspozycję (AUC )cyklosporyny. Azytromycyna zwiększa stężeniecyklosporyny o około 20%.
Antybiotyki azolowe: ketokonazol, flukonazol, itrakonazol i worykonazol mogą ponad dwukrotniezwiększać ekspozycję (AUC) cyklosporyny.
Werapamil zwiększa stężenie cyklosporyny we krwi od 2 do 3 razy.
Jednoczesne podawanie telaprewiru spowodowało około 4,64-krotne zwiększenie ekspozycji (AUC) na cyklosporynę znormalizowanej względem dawki.
13