CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fenardin, 267 mg, kapsułki, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda kapsułka zawiera 267 mg fenofibratu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka, twarda.

Twarde żelatynowe kapsułki koloru zielonego i karmelowego.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Fenardin 267 mg jest wskazany do stosowania jako dodatek do diety oraz innych, terapiiniefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata masy ciała) w następujących przypadkach:- Leczenie ciężkiej hipertrójglicerydemii z niskim poziomem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL)lub bez.

- Mieszana hiperlipidemia, jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli: Zalecana dawka początkowa wynosi 160 mg, w postaci jednej kapsułki produktu Fenardin

160 mg, przyjmowanej raz na dobę.

Dawkę można zwiększać do 267 mg, w postaci jednej kapsułki produktu Fenardin 267 mg,przyjmowanej raz na dobę.

Fenardin 267 mg powinien być zawsze przyjmowany z pokarmem, ponieważ wchłanianie leku naczczo jest gorsze. Należy kontynuować odpowiednią dietę ustaloną przed rozpoczęciem leczenia.

Pacjenci w podeszłym wieku: Nie ma potrzeby dostosowywania dawki. Zalecana jest zwykle

stosowana dawka, za wyjątkiem pogorszenia czynności nerek do wartości szacunkowegowspółczynnika przesączania kłębuszkowego wynoszącej < 60 mL/min/1,73 (patrz „Pacjenci zzaburzeniami czynności nerek”).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Fenofibratu nie należy stosować w przypadku ciężkiego uszkodzenia nerek, definiowanego jako eGFR (ang. estimated Glomerular Filtration Rate) <30mL/min/1,73 m2.

Przy wartości eGFR wynoszącej między 30 a 59mL/min/1,73 m2, dawka nie powinna przekraczać100 mg fenofibratu w standardowej postaci lub 67 mg fenofibratu w postaci zmikronizowanej,podawanych raz na dobę.

Jeśli podczas dalszej obserwacji, wartość eGFR będzie stale się zmniejszać do <30mL/min/1,73 m2,należy zaprzestać stosowania fenofibratu.

Dzieci

Stosowanie postaci produktu leczniczego o mocy 267 mg jest przeciwwskazane u dzieci.

Pacjenci z niewydolnością wątroby: Brak danych klinicznych u pacjentów z niewydolnością wątroby.

Jeśli po kilku miesiącach (np. po 3 miesiącach) stosowania fenofibratu stężenia lipidów w surowicynie zmniejszą się wystarczająco, należy rozważyć zastosowanie uzupełniających lub innych metodterapeutycznych.

Sposób podawania

Kapsułki należy połykać w całości w trakcie posiłku.

4.3 Przeciwwskazania

− Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną

w punkcie 6.1.

− Niewydolność wątroby (w tym marskość żółciowa i niewyjaśnione, długotrwałe zaburzenia

czynności wątroby, np. długotrwałe zwiększenie aktywności transaminaz w surowicy).

− Ciężka niewydolność nerek (wartość szacunkowego współczynnika przesączania kłębuszkowego

<30 mL/min/1,73 m2).

− Dzieci (w wieku poniżej 18 roku życia).

− Stwierdzone uczulenie na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub

ketoprofenu.

− Choroba pęcherzyka żółciowego.

− Przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki, z wyjątkiem ostrego zapalenia trzustki spowodowanego

ciężką hipertrójglicerydemią.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wtórne przyczyny hipercholesterolemii, takie jak: niekontrolowana cukrzyca typu 2, niedoczynnośćtarczycy, zespół nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z zastojem żółci, stosowane leki,alkoholizm powinny być odpowiednio leczone przed rozpoczęciem terapii fenofibratem.

U pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny lub środki antykoncepcyjne zawierająceestrogeny należy sprawdzić, czy hiperlipidemia ma charakter pierwotny czy wtórny (zwiększeniestężenia lipidów może być spowodowane doustnymi estrogenami).

Czynność wątroby: Tak jak w przypadku innych leków zmniejszających stężenie lipidów,

u niektórych pacjentów obserwowano zwiększenie aktywności transaminaz. W większościprzypadków miało ono charakter przemijający, łagodny i bezobjawowy. Zaleca się kontrolowanieaktywności transaminaz co 3 miesiące w trakcie pierwszych 12 miesięcy leczenia, a następnieokresowo. Należy zwrócić uwagę na pacjentów, u których aktywność transaminaz zwiększyła sięi przerwać leczenie, gdy aktywność AspAT (SGOT) i AlAT (SGPT) przekroczy wartość 3 krotnejgórnej granicy normy. Jeśli wystąpią objawy wskazujące na zapalenie wątroby (np. żółtaczka, świąd)i zostaną one potwierdzone przez badania laboratoryjne, leczenie fenofibratem należy przerwać.

Trzustka: U pacjentów przyjmujących fenofibrat zgłaszano zapalenie trzustki (patrz punkt 4.3 i 4.8).

Zapalenie trzustki może być wynikiem braku skuteczności leku u pacjentów z ciężkąhipertrójglicerydemią, bezpośredniego działania leku lub zjawiskiem wtórnym związanym ztworzeniem się kamieni lub złogów w drogach żółciowych oraz następczą niedrożnością przewodużółciowego wspólnego.

Mięśnie: Zgłaszano przypadki toksycznego działania na mięśnie, w tym rzadko, przypadki

rabdomiolizy z uszkodzeniem nerek lub bez, po podaniu fibratów i innych leków zmniejszającychstężenie lipidów. Częstość występowania tych zaburzeń jest większa u pacjentów z hipoalbuminemiąlub z niewydolnością nerek w wywiadzie. Toksyczne działanie na mięśnie należy podejrzewać

u pacjentów odczuwających rozsiane bóle mięśni, zapalenie mięśni, kurcze mięśni oraz osłabienie lubznaczne podwyższenie CPK (poziom 5-krotnie przekraczający górną granicę normy). W takichprzypadkach należy przerwać leczenie fenofibratem.

Pacjenci, u których istnieją czynniki predysponujące do miopatii i (lub) rabdomiolizy, w tym: wiekpowyżej 70 lat, osobnicza lub rodzinna skłonność do chorób mięśni, zaburzenia czynności nerek,niedoczynność tarczycy i spożywanie dużych ilości alkoholu, mogą mieć zwiększone ryzykowystąpienia rabdomiolizy. U tych pacjentów należy bardzo dokładnie ocenić stosunek korzyści doryzyka związanego z leczeniem fenofibratem.

Ryzyko toksycznego działania na mięśnie może być podwyższone, jeżeli lek jest podawanyrównocześnie z innym fibratem lub z inhibitorem reduktazy HMG-CoA, zwłaszcza, jeśli występowaływcześniej choroby mięśni. W związku z tym leczenie fenofibratem w skojarzeniu z inhibitoremreduktazy HMG-CoA (statyną) lub z innym fibratem należy ograniczyć do pacjentów z ciężkąmieszaną dyslipidemią i dużym ryzykiem choroby sercowo-naczyniowej, u których nie występowaływcześniej choroby mięśni. Leczenie skojarzone należy stosować z ostrożnością i uważniemonitorować pod kątem objawów toksycznego działanie na mięśnie (patrz punkt 4.5).

Czynność nerek: Fenardin 267 mg, kapsułki, twarde jest przeciwskazany w przypadku ciężkiej

niewydolności nerek (patrz punkt 4.3).

Fenardin 267 mg, kapsułki, twarde należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynnościnerek w stopniu od łagodnego do umiarkowanego. Dawkę należy dostosować u pacjentów z wartościąszacunkowego współczynnika przesączania kłębuszkowego wynoszącą od 30 do 59 mL/min/1,73 m2(patrz punkt 4.2).

U pacjentów leczonych fenofibratem w monoterapii oraz otrzymujących jednocześnie statynyodnotowano odwracalne zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy. Zwiększenie stężeniakreatyniny w surowicy było zazwyczaj stałe w czasie, przy braku dowodów na dalszy wzrost stężęniakreatyniny w surowicy w długotrwałej terapii oraz tendencji do powrotu do wartości wyjściowej pozaprzestaniu leczenia.

Podczas badań klinicznych wzrost stężenia kreatyniny większy niż 30 μmol/L, w odniesieniu dowartości początkowej, obserwowany był u 10% pacjentów otrzymujących fenofibrat z symwastatyną,w porównaniu do 4,4 % pacjentów leczonych statynami w monoterapii. U 0,3 % pacjentówotrzymujących leczenie skojarzone, wzrost wartość kreatyniny był kliniczne istotny i osiągnął wartość> 200 μmol/L.

Leczenie powinno zostać przerwane, gdy stężenie kreatyniny przekroczy o ponad 50% górną granicęnormy.

Zaleca się kontrolowanie stężenia kreatyniny w ciągu pierwszych trzech miesięcy po rozpoczęciuleczenia, a także okresowo po tym czasie (zalecenia dotyczące dawkowania podano w punkcie 4.2Dawkowanie i sposób podawania).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Doustne leki przeciwzakrzepowe: Fenofibrat nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych

i może zwiększyć ryzyko krwawień. Na początku leczenia należy zmniejszyć dawkę doustnych lekówprzeciwzakrzepowych o około jedną trzecią a następnie, jeśli to wskazane stopniowo zwiększać ichdawkę pod kontrolą wskaźnika INR (ang. International Normalised Ratio). Takie leczenie skojarzonenie jest jednak zalecane.

Cyklosporyna: Zgłoszono kilka ciężkich przypadków odwracalnej ostrej niewydolności nerek w czasie

jednoczesnego podawania fenofibratu i cyklosporyny. Czynność nerek u tych pacjentów musi byćściśle monitorowana, a leczenie fibratem należy przerwać, jeśli wystąpi znaczna zmiana wynikówbadań laboratoryjnych.

Inhibitory reduktazy HMG-CoA i inne fibraty: Ryzyko ciężkiego toksycznego uszkodzenia mięśni

wzrasta, jeśli fenofibrat jest stosowany w połączeniu z inhibitorami HMG-CoA reduktazy lub innymifibratami. Takie leczenie skojarzone powinno być stosowane z ostrożnością, a pacjent ściślemonitorowany w kierunku objawów toksycznego działania na mięśnie (patrz punkt 4.4).

Glitazony: Zgłoszono kilka przypadków odwracalnego, niespodziewanego zmniejszenia stężenia

frakcji HDL cholesterolu w czasie równoczesnego podawania fenofibratu i glitazonów. Dlatego zalecasię kontrolę cholesterolu HDL po wdrożeniu terapii skojarzonej i przerwanie podawania jednegoz nich, gdy stężenie cholesterolu HDL jest zbyt niskie.

Enzymy cytochromu P-450: Badania in vitro z użyciem ludzkich mikrosomów wątrobowych wskazują,

że fenofibrat i kwas fenofibrynowy nie są inhibitorami izoform CYP3A4, CYP2D6, CYP2E1 iCYP1A2 cytochromu (CYP) P-450. W stężeniu terapeutycznym są one słabymi inhibitoramiCYP2C19 i CYP2A6 i słabymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP2C9.

Pacjenci leczeni fenofibratem i lekami o wąskim przedziale terapeutycznym metabolizowanymi przezCYP2C19, CYP2A6, a zwłaszcza CYP2C9, powinni być uważnie monitorowani i jeśli to koniecznenależy zmodyfikować dawkę leku.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania fenofibratu u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach nie wykazały działania teratogennego. Działanie embriotoksyczne obserwowano podawkach toksycznych dla matki (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko stosowania u ludzi nie jestznane. Dlatego Fenardin 267 mg można stosować w okresie ciąży wyłącznie po starannej oceniestosunku korzyści do ryzyka.

Karmienie piersią

Brak danych dotyczących wydzielania fenofibratu i (lub) jego metabolitów do mleka matki.W związku z tym nie należy stosować produktu Fenardin, 267 mg u kobiet karmiących piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Fenardin 267 mg nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwaniamaszyn.

4.8 Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi w trakcie leczenia fenofibratem są zaburzeniatrawienne, żołądkowe lub jelitowe.

Następujące działania niepożądane obserwowano w trakcie badań klinicznych kontrolowanychplacebo (n=2344), z częstością wskazaną poniżej:

Klasyfikacja

układów i

narządów

MedDRA

Często

≥1/100,

<1/10

Niezbyt często

≥1/1000,

<1/100

Rzadko

≥1/10 000,

<1/1000

Bardzo

rzadko

<1/10 000

w tym

pojedyncze

doniesienia

Częstość

nieznanaa

Zaburzenia krwi

i układu

chłonnego

Zaburzenia

układu

immunologicznego

Zaburzenia

układu nerwowego

Zaburzenia

naczyniowe

Zmniejszenie

stężenia

hemoglobiny,

zmniejszenie

liczby

leukocytów

Nadwrażliwość

Ból głowy Zmęczenie

i zawroty głowy

Incydenty

zakrzepowo-

zatorowe (zatorowośćpłucna, zakrzepica żyłgłębokich) *

Zaburzenia

układu

oddechowego,

klatki piersiowej

i śródpiersia

Śródmiąższo-

we choroby

płuc

Zaburzenia

żołądka i jelit

Objawy ze

strony przewodu

pokarmowego

(bóle brzucha,

nudności,

wymioty,

biegunka i

wzdęcia) o

umiarkowanej

ciężkości

Zapalenie

trzustki *

Zaburzenia

wątroby i dróg

żółciowych

Zwiększenie

aktywności

transaminaz

(patrz punkt 4.4)

Kamica

żółciowa

Zapalenie

wątroby (patrz

punkt 4.4)

Żółtaczka,

powikłania

kamicy

żółciowej (np.

zapalenie

pęcherzyka

żółciowego,

zapalenie dróg

żółciowych,

kolka

żółciowa itp.)

Zaburzenia skóry

i tkanki

podskórnej

Nadwrażliwość

skóry (np.

wysypka, świąd,

pokrzywka)

Łysienie

Nadwrażliwość

na światło

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe

i tkanki łącznej

Zaburzenia

mięśni (np. ból

mięśni,

zapalenie

mięśni, kurcze i

osłabienie

mięśni)

Rabdomioliza

Zaburzenia

układu

rozrodczego

i piersi

Zaburzenia

potencji

Badania

diagnostyczne

Zwiększenie

stężenia

kreatyniny we

krwi

Zwiększenie

stężenia

mocznika we

krwi

* W randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu FIELD przeprowadzonym z udziałem 9795pacjentów z cukrzycą typu 2 obserwowano znamienny statystycznie wzrost częstości zapaleniatrzustki u pacjentów przyjmujących fenofibrat, w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo(0,8% vs 0,5%; p = 0,031). W tym samym badaniu odnotowano znamienny statystycznie wzrost

częstości występowania zatorowości płucnej (0,7% w grupie placebo wobec 1,1% w grupiefenofibratu; p = 0,022) oraz nieistotny statystycznie wzrost występowania zakrzepicy żył głębokich(placebo: 1,0% [48/4900 pacjentów], fenofibrat: 1,4% [67/4895 pacjentów]; p = 0,074).

a Oprócz zdarzeń zgłaszanych w badaniach klinicznych następujące działania niepożądane byłyzgłaszane spontanicznie po wprowadzeniu leku do obrotu. Zostały one sklasyfikowane jako „częstośćnieznana” ponieważ nie można w wiarygodny sposób określić częstości ich występowania:Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Choroba śródmiąższowa płuc.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: Rabdomioliza.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Żółtaczka, powikłania kamicy żółciowej (np. zapalenie

pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych, kolka żółciowa itp.).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem:

Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu RejestracjiProduktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów BiobójczychAl. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Zgłaszano pojedyncze przypadki przedawkowania fenofibratu. W większości z nich nie wystąpiłyobjawy przedawkowania.

Brak swoistego antidotum. Jeżeli podejrzewa się przedawkowanie, należy wdrożyć leczenie objawowei podtrzymujące, jeśli istnieje taka konieczność. Fenofibrat nie jest usuwany poprzez hemodializę.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki zmniejszające stężenie lipidów w surowicy/ Leki zmniejszającestężenie cholesterolu i trójglicerydów/ Fibraty,

Kod ATC: C10 AB 05

Fenofibrat jest pochodną kwasu fibrynowego; jego działanie modyfikujące stężenie lipidów u ludziodbywa się przez aktywację receptora peroksysomalnego czynnika proliferacyjnego typu alfa(PPARα).

Fenofibrat zwiększa lipolizę i eliminację z osocza bogatych w trójglicerydy cząstek poprzez aktywacjęlipazy lipoproteinowej i zmniejszenie produkcji apoproteiny C-III. Aktywacja PPARα indukuje takżewzrost syntezy apoprotein A-I i A-II.

Takie działanie fenofibratu na lipoproteiny prowadzi do zmniejszenia stężenia frakcji o bardzo niskieji niskiej gęstości (VLDL i LDL) zawierających apoproteinę B i zwiększenie stężenia frakcjio wysokiej gęstości (HDL) zawierającej apoproteinę AI i AII.

Ponadto, przez zmianę syntezy i katabolizmu frakcji VLDL, fenofibrat zwiększa usuwanie frakcjiLDL i obniża stężenie LDL, zwiększone w aterogennej dyslipidemii, będącej czynnikiem ryzykachoroby niedokrwiennej serca.

Badania kliniczne z fenofibratem wykazały zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego od 20% do25%, trójglicerydów od 40% do 55% i zwiększenie frakcji HDL cholesterolu od 10 to 30%.

U pacjentów z hipercholesterolemią, u których stężenie cholesterolu LDL zostało obniżone od 20% do35%, całkowity efekt leczniczy wynika z obniżenia czynników ryzyka miażdżycy, tzn. stosunkucholesterolu całkowitego do cholesterolu HDL, cholesterolu LDL do cholesterolu HDL lub Apo B doApo AI.

Ponieważ fenofibrat ma istotny wpływ na cholesterol LDL i trójglicerydy, korzyść z leczenia mogąodnieść pacjenci z hipercholesterolemią z towarzyszącą hipertrójglicerydemią lub bez niej, w tymz wtórną hiperlipoproteinemią, np. w cukrzycy typu 2.

Dotychczas brak danych z długookresowych, kontrolowanych badań klinicznych, które wykazałybyskuteczność stosowania fenofibratu w pierwotnej lub wtórnej profilaktyce powikłań miażdżycy.Wykazano, że fibraty mogą łagodzić epizody choroby niedokrwiennej serca, jednakże nie wykazano,że obniżają one niezależną od przyczyny śmiertelność przy stosowaniu w pierwotnej i wtórnejprofilaktyce chorób sercowo-naczyniowych.

Podczas leczenia fenofibratem może dochodzić do znacznej redukcji lub nawet całkowitej eliminacjipozanaczyniowych złogów cholesterolu (żółtaków ścięgnistych i guzowatych).

U pacjentów ze zwiększonym stężeniem fibrynogenu lub zwiększonym stężeniem Lp(a), podczasstosowania fenofibratu istotne zmniejszały się wartości tych parametrów. Inne wskaźniki zapalenia jakbiałko C-reaktywne również ulegają obniżeniu podczas leczenia fenofibratem.Działanie urykozuryczne fenofibratu prowadzące do zmniejszenia stężenia kwasu moczowego o około25% może być korzystne u pacjentów z dyslipidemią z towarzyszącą hiperurykemią.Wykazano antyagregacyjne właściwości fenofibratu w badaniach na zwierzętach i w badaniuklinicznym, polegające na zmniejszeniu agregacji płytek indukowanej ADP, kwasem arachidonowymi adrenaliną.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Fenardin 267 mg ma postać kapsułki zawierającej 267 mg fenofibratu.

Wchłanianie: Maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) zostaje osiągnięte w ciągu 4 do 5 godzin po

podaniu doustnym. Podczas stosowania dawek wielokrotnych stężenie w osoczu utrzymuje się nastałym poziomie przez cały okres leczenia u każdego pacjenta. Wchłanianie fenofibratu wzrasta gdy przyjmowany jest z pokarmem.

Dystrybucja: Kwas fenofibrynowy wiąże się w wysokim stopniu z albuminami osocza (w ponad

99%).

Metabolizm: Fenofibrat nie jest wykrywalny w osoczu; głównym krążącym metabolitem jest kwas

fenofibrynowy.

Eliminacja: Okres półtrwania kwasu fenofibrynowego w osoczu wynosi około 20 godzin. Lek jest

wydalany głównie z moczem. Cała ilość leku jest wydalona z organizmu w ciągu 6 dni. Fenofibrat jestwydalany przede wszystkim w postaci kwasu fenofibrynowego i jego glukuronowych pochodnych. Upacjentów w podeszłym wieku, całkowity klirens osoczowy kwasu fenofibrynowego jestniezmieniony.

Badania kinetyczne nie wykazały kumulacji leku po podaniu dawki pojedynczej i dawekwielokrotnych. Kwas fenofibrynowy nie jest usuwany metodą hemodializy.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania toksyczności przewlekłej nie wykazały specyficznej toksyczności fenofibratu.Nie stwierdzono mutagenności fenofibratu.

U szczurów i myszy stwierdzono występowanie guzów wątroby po dużych dawkach, spowodowaneproliferacją peroksysomów. Te zmiany są specyficzne dla małych gryzoni i nie były obserwowaneu innych gatunków zwierząt. Nie ma to wpływu na stosowanie terapeutyczne u ludzi.Badania prowadzone na myszach, szczurach i królikach nie wykazały żadnego działaniateratogennego. Działanie embriotoksyczne wystąpiło po dawkach toksycznych dla matki. Pozastosowaniu dużych dawek zaobserwowano wydłużenie okresu ciąży i problemy podczas porodu.Nie wykazano wpływu na płodność.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Substancje pomocnicze

Makroglicerydów laurynianyMakrogol 20000 HydroksypropylocelulozaKarboksymetyloskrobia sodowaSkład kapsułki Żelatyna

Żelaza tlenek czerwony (E 172)Żelaza tlenek żółty (E 172)Żelaza tlenek czarny (E 172)Tytanu dwutlenek (E 171)Indygotyna (E 132)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Opakowanie zawierające 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 98 i 100 sztuk w blistrach (PCV/aluminium).Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodniez lokalnymi przepisami.