CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fluanxol Depot, 20 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ml roztworu zawiera 20 mg dekanonianu cis(Z)-flupentyksolu (Flupentixoli decanoas).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań.

20 mg/ml: przezroczysty, bezbarwny lub jasnożółty, jednorodny olej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie podtrzymujące schizofrenii i innych psychoz, zwłaszcza z takimi objawami, jak omamy, urojenia i zaburzenia myślenia, którym towarzyszy apatia, utrata energii, depresja i wycofanie.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

W celu maksymalnego zahamowania objawów psychotycznych przy minimalnych działaniachniepożądanych, dawkowanie i odstępy czasu między wstrzyknięciami należy ustalać indywidualniedla poszczególnych pacjentów.

Dekanonian flupentyksolu 20 mg/ml

W leczeniu podtrzymującym zakres dawkowania zwykle wynosi 20-40 mg (1-2 ml) co dwa lub czterytygodnie, w zależności od odpowiedzi na leczenie.

Niektórzy pacjenci mogą potrzebować większych dawek lub krótszych odstępów czasu międzykolejnymi dawkami. Dekanonianu flupentyksolu w dawce 20 mg/ml nie należy podawać pacjentom,którzy wymagają uspokojenia polekowego. Jeśli wstrzykiwana objętość leku jest większa niż 2 ml,podzieloną dawkę należy wstrzykiwać w dwa różne miejsca.

W przypadku zmiany leczenia z podawanego doustnie flupentyksolu na leczenie podtrzymujące dekanonianem flupentyksolu należy postępować zgodnie z poniższymi zaleceniami:

x mg dichlorowodorku flupentyksolu podawane doustnie na dobę odpowiada 4x mg dekanonianu flupentyksolu co dwa tygodnie

(na przykład 1 mg dichlorowodorku flupentyksolu podawane doustnie na dobę odpowiada 4 mg dekanonianu flupentyksolu co dwa tygodnie).

x mg dichlorowodorku flupentyksolu podawane doustnie na dobę odpowiada 8x mg dekanonianu flupentyksolu co cztery tygodnie

1/11

(na przykład 1 mg dichlorowodorku flupentyksolu podawane doustnie na dobę odpowiada 8 mg dekanonianu flupentyksolu co cztery tygodnie).

Przez tydzień po pierwszym wstrzyknięciu należy kontynuować stosowanie doustne dichlorowodorku flupentyksolu, ale w zmniejszanych dawkach.

Pacjenci, którym podawano uprzednio inne produkty w postaci o przedłużonym uwalnianiu (depot) powinni otrzymywać dawki obliczane wg następującego schematu:

40 mg dekanonianu flupentyksolu odpowiada 25 mg dekanonianu flufenazyny lub 200 mgdekanonianu zuklopentyksolu lub 50 mg dekanonianu haloperydolu.

Kolejne dawki dekanonianu flupentyksolu i odstępy czasu między wstrzyknięciami należy ustalać zgodnie z odpowiedzią pacjenta na leczenie.

Pacjenci w podeszłym wieku

Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać dawki w dolnej granicy zakresu dawkowania.

Zaburzenie czynności nerek

Pacjentom z zaburzeniem czynności nerek można podawać dekanonian flupentyksolu w zwykle stosowanych dawkach.

Zaburzenie czynności wątroby

Zalecane jest zachowanie ostrożności podczas doboru dawki i, jeśli to możliwe, oznaczanie stężenia produktu w surowicy.

Dzieci

Nie zaleca się stosowania dekanonianu flupentyksolu u dzieci ze względu na brak doświadczenia klinicznego.

Sposób podawania

Dekanonian flupentyksolu podaje się we wstrzyknięciu domięśniowym do górnego zewnętrznegokwadrantu pośladka. Jeśli wstrzykiwana objętość leku jest większa niż 2 ml, podzieloną dawkę należywstrzykiwać w dwa różne miejsca. Miejscowa tolerancja jest dobra.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Zmniejszony poziom świadomości bez względu na etiologię (np. zatrucie alkoholem, barbituranami lub opiatami), zapaść krążeniowa, śpiączka.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W przypadku stosowania każdego leku neuroleptycznego może wystąpić złośliwy zespółneuroleptyczny (hipertermia, zwiększenie napięcia mięśniowego, zaburzenia świadomości,destabilizacja autonomicznego układu nerwowego). Zagrożenie jest zapewne większe po silniejdziałających lekach. Zgony obserwuje się przede wszystkim u pacjentów z istniejącym wcześniejorganicznym zespołem mózgowym, upośledzeniem umysłowym oraz nadużywających opiaty ialkohol.

Leczenie: Odstawienie leku neuroleptycznego. Leczenie objawowe oraz podtrzymujące podstawowe czynności życiowe.

Pomocne może być podawanie dantrolenu i bromokryptyny.

Objawy mogą się utrzymywać przez ponad tydzień po odstawieniu doustnych leków neuroleptycznych, a nawet nieco dłużej, gdy stosowano postaci o przedłużonym uwalnianiu (depot).

2/11

Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków neuroleptycznych należy zachować ostrożnośćpodczas podawania dekanonianu flupentyksolu pacjentom z organicznym zespołem mózgowym,drgawkami oraz zaawansowaną chorobą wątroby.

U pacjentów nadpobudliwych i o podwyższonej aktywności dekanonian flupentyksolu nie jestwskazany w dolnej granicy zakresu dawkowania, ponieważ jego działanie aktywujące możedoprowadzić do nasilenia tych objawów.

Tak jak to opisano w przypadku innych leków psychotropowych, dekanonian flupentyksolu możewpływać na stężenie insuliny i glukozy we krwi, co wymaga korekty leczenia przeciwcukrzycowego upacjentów chorujących na cukrzycę.

Pacjenci, u których stosuje się długookresowe leczenie, zwłaszcza dużymi dawkami, powinnipozostawać pod staranną kontrolą i być poddawani okresowym badaniom w celu ustalenia, czymożliwe jest zmniejszenie dawki podtrzymującej.

Jak inne leki należące do grupy farmakoterapeutycznej leków przeciwpsychotycznych, dekanonianflupentyksolu może powodować wydłużenie odstępu QT. Utrzymujące się wydłużenie odstępu QTmoże zwiększać ryzyko wystąpienia złośliwych zaburzeń rytmu serca. Należy zatem zachowaćostrożność podczas stosowania dekanonianu flupentyksolu u osób podatnych na takie zaburzenia (zhipokaliemią, niedoborem magnezu we krwi lub skłonnością genetyczną) oraz u pacjentów zzaburzeniami układu sercowo-naczyniowego w wywiadzie, np. wydłużeniem odstępu QT, znacznąbradykardią (<50 uderzeń/minutę), świeżym ostrym zawałem mięśnia sercowego lub zaburzeniamirytmu serca.

Należy unikać jednoczesnego stosowania innych leków przeciwpsychotycznych (patrz punkt 4.5).

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

U pacjentów, u których stosuje się leki przeciwpsychotyczne zgłaszano przypadki żylnej chorobyzatorowo-zakrzepowej (ŻChZZ). U osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne często stwierdzasię nabyte czynniki ryzyka rozwoju żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej, dlatego przed i w trakcieleczenia z zastosowaniem dekanonianu flupentyksolu należy rozpoznać wszystkie możliwe czynnikiryzyka tej choroby i podjąć działania prewencyjne.

Zgłaszano przypadki leukopenii, neutropenii i agranulocytozy po stosowaniu leków przeciwpsychotycznych, w tym dekanonianu flupentyksolu.

Leki przeciwpsychotyczne o przedłużonym uwalnianiu (depot) należy stosować z ostrożnością wpołączeniu z innymi lekami o znanej możliwości hamowania czynności szpiku kostnego, ponieważ wrazie konieczności leki te nie mogą zostać szybko usunięte z organizmu.

Pacjenci w podeszłym wieku

Mózgowo-naczyniowe zdarzenia niepożądane

Podczas stosowania niektórych atypowych leków przeciwpsychotycznych w randomizowanych,kontrolowanych placebo badaniach klinicznych prowadzonych w populacji pacjentów z demencją,zaobserwowano około trzykrotne zwiększenie ryzyka mózgowo-naczyniowych zdarzeńniepożądanych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Występowania zwiększonegoryzyka nie można wykluczyć w przypadku stosowania innych leków przeciwpsychotycznych lub winnych populacjach pacjentów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dekanonianuflupentyksolu u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.

Zwiększone ryzyko zgonów u pacjentów w podeszłym wieku z demencją

Na podstawie dwóch dużych badań obserwacyjnych stwierdzono zwiększone ryzyko zgonu upacjentów w podeszłym wieku z demencją, stosujących leki przeciwpsychotyczne, w porównaniu zosobami niestostującymi powyższych leków. Dostępne dane są niewystarczające, by w sposóbwiarygodny oszacować dokładnie ryzyko, a przyczyna zwiększonego ryzyka nie jest znana.

3/11

Dekanonian flupentyksolu nie jest przeznaczony do leczenia zaburzeń zachowania związanych z demencją.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leczenie skojarzone wymagające zastosowania ostrożności

Dekanonian flupentyksolu może nasilać hamujące działanie alkoholu oraz barbituranów i innychleków o depresyjnym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy.

Leki neuroleptyczne mogą nasilać lub redukować działanie leków przeciwnadciśnieniowych; redukcjiulega efekt hipotensyjny guanetydyny i innych leków o podobnym działaniu. Jednoczesne stosowanieleków neuroleptycznych i związków litu zwiększa zagrożenie neurotoksycznością.Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i leki neuroleptyczne wzajemnie hamują swoje przemianymetaboliczne.

Dekanonian flupentyksolu może zmniejszać efekt lewodopy oraz działanie leków adrenergicznych.Jednoczesne stosowanie metoklopramidu i piperazyny zwiększa zagrożenie wystąpieniem zaburzeńpozapiramidowych.

Wydłużenie odstępu QT związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych może się zwiększyćpodczas podawania w skojarzeniu innych leków, o których wiadomo, że powodują istotne wydłużenieodstępu QT. Należy unikać łączenia takich leków. Są to następujące grupy terapeutyczne: leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid) niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tioridazyna)

 niektóre antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna)

 niektóre leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna, astemizol)

 niektóre antybiotyki chinolonowe (np. gatifloksacyna, moksifloksacyna)

Powyższa lista nie jest kompletna i należy także unikać stosowania innych leków o znanym działaniu istotnie wydłużającym odstęp QT (np. cyzapryd, lit).

Leki, które mogą powodować zaburzenia elektrolitowe, takie jak tiazydowe leki moczopędne(hipokaliemia), oraz zwiększenie stężenia dekanonianu flupentyksolu w surowicy powinny byćrównież stosowane z zachowaniem ostrożności, ponieważ mogą one zwiększać ryzyko wydłużeniaodstępu QT i złośliwych zaburzeń rytmu serca (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Dekanonianu flupentyksolu nie należy podawać w okresie ciąży, chyba że oczekiwane korzyści dlapacjentki są większe od możliwego zagrożenia dla płodu.

Ekspozycja na leki przeciwpsychotyczne (włącznie z flupentyksolem) w trzecim trymestrze ciążypowoduje ryzyko wystąpienia u noworodków działań niepożądanych, obejmujących objawypozapiramidowe i/lub objawy odstawienia, które mogą się różnić ciężkością i czasem trwania poporodzie. Zgłaszano przypadki pobudzenia, hipertonii, drżenia, senności, zespół zaburzeńoddechowych, zaburzenia w karmieniu. W związku z tym stan noworodków powinien być dokładniemonitorowany.

Badania nad wpływem na reprodukcję, wykonane na zwierzętach, wykazały szkodliwe działanie na proces reprodukcji (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

Stężenie flupentyksolu w mleku matki jest małe i jest mało prawdopodobne, by lek podawany wdawkach leczniczych działał też na niemowlę. Dawka spożywana przez dziecko wynosi poniżej 0,5%dawki przyjmowanej przez matkę, wyrażonej w mg/kg mc. Podczas leczenia flupentyksolem kobietamoże kontynuować karmienie piersią, jeśli jest to istotne z klinicznego punktu widzenia. Zaleca sięjednak obserwację niemowlęcia, zwłaszcza w pierwszych 4 tygodniach po urodzeniu.

4/11

Płodność

Informowano o występowaniu u ludzi takich działań niepożądanych jak hiperprolaktynemia,mlekotok, brak miesiączki, zmniejszenie libido, zaburzenia erekcji i ejakulacji (patrz punkt 4.8).Działania te mogą mieć niekorzystny wpływ na żeńskie i/lub męskie funkcje seksualne i płodność.

Należy rozważyć zmniejszenie dawki (jeśli to możliwe) lub odstawienie leku, w przypadku gdywystąpią klinicznie znaczące objawy hiperprolaktynemii, mlekotoku, braku miesiączki lub zaburzeńseksualnych. Działania te są przemijające po odstawieniu leku.

W przedklinicznych badaniach płodności wykonanych na szczurach, flupentyksol miał nieznacznywpływ na liczbę ciąż u szczurzych samic. Działanie to było bardziej widoczne, gdy stosowanowiększe dawki, niż podczas podawania dawek stosowanych klinicznie.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Dekanonian flupentyksolu podawany w małych lub umiarkowanych dawkach (do 100 mg na dwatygodnie) nie powoduje uspokojenia polekowego. U pacjentów, którym przepisano lekipsychotropowe, należy jednak oczekiwać pewnego zmniejszenia koncentracji uwagi. Należy ichzatem poinformować o możliwości upośledzenia zdolności prowadzenia pojazdów lub obsługiwaniamaszyn.

4.8 Działania niepożądane

Większość działań niepożądanych jest zależna od dawki. Częstość występowania oraz nasilenie są największe we wczesnej fazie leczenia i ulegają zmniejszeniu w miarę jego kontynuacji.

Mogą wystąpić zaburzenia pozapiramidowe, zwłaszcza we wczesnej fazie leczenia.W większości przypadków takie działania niepożądane można opanować farmakologiczniezmniejszając dawkę i (lub) podając leki przeciw parkinsonizmowi. Nie zaleca się rutynowegoprofilaktycznego stosowania leków przeciw parkinsonizmowi.

Leki przeciw parkinsonizmowi nie zmniejszają dyskinez późnych, a mogą je nawet nasilać. W takichprzypadkach zaleca się zmniejszenie dawki lub, w razie możliwości, zaprzestanie podawania leku. Wrazie uporczywej akatyzji pomocne może być stosowanie pochodnej benzodiazepiny lub propranololu.

Częstość występowania działań niepożądanych wyliczono na podstawie danych z literatury oraz zezgłoszeń spontanicznych.

Częstość występowania zdefiniowano jako:

Bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często ( 1/1000 do  1/100); rzadko( 1/10000 do  1/1000); bardzo rzadko ( 1/10000), częstość nieznana częstość (nie może byćokreślona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia serca Często Tachykardia, kołatanie serca

Rzadko Wydłużenie odstępu QT (w EKG)

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Rzadko Trombocytopenia, neutropenia, leukopenia,

agranulocytoza

Zaburzenia układu

nerwowego

Bardzo Senność, akatyzja, hiperkinezja, hipokinezja.

często

Często Drżenie, dystonia, zawroty głowy, ból głowy.

Niezbyt

często

Dyskinezy późne, dyskineza, parkinsonizm,

zaburzenia mowy, drgawki

5/11

Bardzo Złośliwy zespół neuroleptyczny rzadko

Zaburzenia oka Często Zaburzenia akomodacji, nieprawidłowe widzenie

Niezbyt

często

Napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek

ocznych

Zaburzenia układu Często Duszność oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo Suchość błony śluzowej jamy ustnej

często

Często Ślinotok, zaparcia, wymioty, niestrawność, biegunka

Niezbyt

często

Ból brzucha, nudności, wzdęcie z oddawaniem

wiatrów

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Często Zaburzenia oddawania moczu, zatrzymanie moczu

Często Nasilone pocenie się, świąd

Zaburzenia mięśniowo-

szkieletowe i tkanki

łącznej

Zaburzenia

endokrynologiczne

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Niezbyt Wysypka, nadwrażliwość na światło, zapalenie skóry

często

Często Ból mięśniowy

Niezbyt Sztywność mięśni

często

Rzadko Hiperprolaktynemia

Często Zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała

Niezbyt Zmniejszenie łaknienia

często

Rzadko Hiperglikemia, zaburzona tolerancja glukozy

Zaburzenia naczyniowe Niezbyt Niedociśnienie, uderzenia gorąca

często

Bardzo Żylna choroba zatorowo-zakrzepowa (w tymrzadko przypadki zatorowości płucnej i zakrzepicy żył głębokich)

Zaburzenia ogólne i stany Często Astenia, zmęczenie w miejscu podania

Niezbyt Reakcja w miejscu podania leku często

Zaburzenia układu Rzadko Nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna immunologicznego

Zaburzenia wątroby i dróg Niezbyt Nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych żółciowych często wątroby

Ciąża, połóg i okres

okołoporodowy

Bardzo

rzadko

Częstość

nieznana

Żółtaczka

Zespół odstawienia leku u noworodka (patrz punkt

4.6)

6/11

Zaburzenia układu

rozrodczego i piersi

Niezbyt

często

Zaburzenia wytrysku, zaburzenia wzwodu

Rzadko Ginekomastia, mlekotok, brak miesiączki

Zaburzenia psychiczne Często Bezsenność, depresja, nerwowość, pobudzenie,

zmniejszenie popędu płciowego

Niezbyt

często

Stany splątania

Tak jak po innych lekach należących do grupy środków przeciwpsychotycznych, również wprzypadku dekanonianu flupentyksolu informowano o rzadkich przypadkach wydłużenia odstępu QT,komorowych zaburzeniach rytmu – migotaniu komór, częstoskurczu komorowym, torsade de pointesoraz nagłych niewyjaśnionych zgonach (patrz punkt 4.4).

Nagłemu zaprzestaniu stosowania produktu leczniczego zawierającego dekanonian flupentyksolumogą towarzyszyć objawy odstawienia. Najczęstszymi objawami są nudności, wymioty, brakłaknienia, biegunka, wyciek wodnisty z nosa, pocenie się, bóle mięśniowe, parestezje, bezsenność,niepokój, lęk i pobudzenie. Pacjenci mogą także odczuwać zawroty głowy, nasilone odczucia ciepłalub chłodu oraz drżenie. Objawy zazwyczaj rozpoczynają się 1 do 4 dni od momentu odstawienia lekui słabną w ciągu 7-14 dni.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181 C PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Ze względu na drogę podawania przedawkowanie jest mało prawdopodobne.

Objawy:

Senność, śpiączka, zaburzenia ruchowe, drgawki, wstrząs, hipertermia lub hipotermia.

Informowano o zmianach w EKG, wydłużeniu odstępu QT, torsade de pointes, zatrzymaniu akcjiserca i komorowych zaburzeniach rytmu, gdy lek podano w nadmiernej dawce w skojarzeniu z innymilekami o znanym działaniu na serce.

Leczenie:

Stosuje się leczenie objawowe i podtrzymujące podstawowe czynności życiowe. Należy zastosowaćleczenie podtrzymujące czynności układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Nie należypodawać adrenaliny, ponieważ może to spowodować dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego.Jeśli wystąpią drgawki, można stosować diazepam, a w razie objawów pozapiramidowych –biperyden.

7/11

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna

Neuroleptyki (leki przeciwpsychotyczne)Kod ATC: N 05 AF 01

Mechanizm działania

Cis(Z)-flupentyksol jest lekiem neuroleptycznym należącym do grupy pochodnych tioksantenu.Działanie przeciwpsychotyczne leków neuroleptycznych związane jest z blokowaniem receptorówdopaminergicznych, choć rolę może też odgrywać blokowanie receptorów 5-HT(5-hydroksytryptaminy).

In vitro oraz in vivo cis(Z)-flupentyksol wykazuje silne powinowactwo do receptorówdopaminergicznych D1 i D2, podczas gdy in vivo flufenazyna wykazuje właściwie selektywnepowinowactwo do receptorów D2. Atypowy lek przeciwpsychotyczny, klozapina, wykazuje podobniejak cis(Z)-flupentyksol jednakowe powinowactwo do receptorów D1 i D2 zarówno in vitro jak i invivo.

Cis(Z)-flupentyksol wykazuje wysokie powinowactwo do receptorów α1-adrenergicznych orazdo receptorów 5-HT2, choć mniejsze niż chloroprotiksen, duże dawki pochodnych fenotiazyny iklozapina. Nie wykazuje powinowactwa do cholinergicznych receptorów muskarynowych. Wykazujejedynie niewielkie właściwości antyhistaminergiczne i nie blokuje receptorów α2-adrenergicznych.

We wszystkich badaniach behawioralnych działania neuroleptycznego (hamowania receptorówdopaminergicznych) udowodniono, że cis(Z)-flupentyksol jest silnie działającym lekiemneuroleptycznym.

W modelach badań in vivo stwierdzono korelację między powinowactwem do miejsc wiązaniareceptorów dopaminergicznych D2 in vitro a średnimi dobowymi dawkami środkówprzeciwpsychotycznych.

Ruchy okołoustne u szczurów zależą od pobudzenia receptorów D1 lub blokady receptorów D2.Cis(Z)- flupentyksol zapobiega tym ruchom. Podobnie, wyniki badań przeprowadzonych u małpwskazują, że hiperkinezja wargowa jest związana w większym stopniu ze stymulacją receptorów D1, aw mniejszym stopniu z nadwrażliwością receptorów D2. Można przypuszczać, że pobudzeniereceptorów D1 jest odpowiedzialne za podobne działanie u człowieka, tzn. dyskinezę. Zatemblokowanie receptorów D1 powinno wywierać korzystne działanie.

Jak większość innych neuroleptyków flupentyksol zwiększa stężenie prolaktyny w surowicy.

Badania farmakologiczne wyraźnie wykazały, że roztwór dekanonianu cis(Z)-flupentyksolu w olejuwywiera przedłużone działanie neuroleptyczne, a ilość leku wymagana do utrzymania określonegoefektu przez dłuższy czas jest znacznie mniejsza, gdy stosuje się produkt leczniczy o przedłużonymuwalnianiu (depot) niż w przypadku codziennego doustnego podawania flupentyksolu. Nieznaczne ikrótkotrwałe wydłużenie czasu snu wywołanego przez barbiturany u myszy wykazano jedynie popodaniu dużych dawek. Nie jest zatem prawdopodobne wystąpienie istotnych interakcji ze środkamiznieczulającymi u pacjentów otrzymujących produkty lecznicze w postaci o przedłużonym uwalnianiu(depot).

Skuteczność kliniczna

W zastosowaniu klinicznym dekanonian flupentyksolu przeznaczony jest do leczeniapodtrzymującego przewlekłych stanów psychotycznych. Efekt przeciwpsychotyczny nasila się wraz zezwiększeniem dawki. W dawkach od małych do umiarkowanych (do 100 mg/2 tygodnie) dekanonianflupentyksolu nie wywołuje uspokojenia polekowego, choć można się spodziewać pewnegonieswoistego uspokojenia polekowego po podaniu większych dawek.

8/11

Dekanonian flupentyksolu jest szczególnie użyteczny w leczeniu pacjentów z apatią, wycofanych, depresyjnych i wykazujących brak motywacji.

Dekanonian flupentyksolu pozwala na leczenie ciągłe, zwłaszcza tych pacjentów, którzy nie są wstanie systematycznie przyjmować przepisanych im leków doustnych. Stosowanie flupentyksolu wpostaci dekanonianu zapobiega zatem częstym nawrotom choroby wynikającym z niewypełnianiazaleceń lekarza, przez pacjentów, którzy powinni regularnie przyjmować leki doustne.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

W drodze estryfikacji cis(Z)-flupentyksolu kwasem dekanowym cis(Z)-flupentyksol zostajeprzekształcony w wysoce lipofilną substancję – dekanonian cis(Z)-flupentyksolu. Rozpuszczony woleju i wstrzyknięty domięśniowo ester dość powoli dyfunduje z oleju do fazy wody ustrojowej, gdziejest szybko hydrolizowany, uwalniając substancję czynną – cis(Z)-flupentyksol.

Po podaniu domięśniowym lek osiąga maksymalne stężenie w surowicy na ogół w ciągu 3-7 dni.Średni okres półtrwania leku (odzwierciedlający uwalnianie z postaci depot) wynosi około 3tygodnie, zatem stan stacjonarny osiągany jest po około 3 miesiącach wielokrotnego podawania.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji (Vd)β wynosi około 14,1 l/kg. Lek wiąże się z białkami osocza w około 99%.

Metabolizm

Metabolizm flupentyksolu przebiega trzema głównymi drogami - sulfoksydacji, N-dealkilacji włańcuchu bocznym i sprzęgania z kwasem glukuronowym. Metabolity pozbawione są działaniapsychofarmakologicznego. Cis(Z)-flupentyksol przeważa ilościowo nad metabolitami w mózgu iinnych tkankach.

Eliminacja

Okres półtrwania w fazie eliminacji (t1/2β) cis(Z)-flupentyksolu wynosi około 35 godzin, a średniawartość klirensu układowego (Cls) – około 0,29 l/min.

Cis(Z)-flupentyksol jest wydalany głównie z kałem, ale w pewnym stopniu również z moczem. Popodaniu flupentyksolu znakowanego trytem u człowieka wykazano, że ilość wydalana z kałem jestczterokrotnie większa od ilości wydalanej z moczem.

U karmiących piersią kobiet cis(Z)-flupentyksol wydziela się w niewielkiej ilości do mleka. Stosunek stężenia w mleku matki do stężenia w surowicy u kobiet wynosi średnio 1,3.

Liniowość

Kinetyka ma charakter liniowy. Średnie maksymalne stężenie cis(Z)-flupentyksolu w surowicy wstanie stacjonarnym przed wstrzyknięciem dawki podczas podawania dawki 40 mg dekanonianucis(Z)-flupentyksolu co dwa tygodnie wynosi około 6 nmol/l.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie wykonano badań farmakokinetycznych u pacjentów w podeszłym wieku. Jednakże w przypadkuinnej pochodnej, tioksanetu – zuklopentiksolu parametry farmakokinetyczne są niezależne od wiekupacjentów.

Zaburzenie czynności nerek

Na podstawie przedstawionej powyżej charakterystyki eliminacji można uznać, że zaburzenie czynności nerek nie powinno wywierać wpływu na stężenie leku macierzystego w surowicy.

Zaburzenie czynności wątroby

Nie ma dostępnych danych.

9/11

Zależność farmakokinetyczno - farmakodynamiczna

Stężenie w surowicy (osoczu) przed wstrzyknięciem wynoszące 1-3 ng/ml (2-8 nmol/l) oraz różnicamiędzy stężeniem maksymalnym a minimalnym <2,5 powinny być traktowane jako wytyczne wleczeniu podtrzymującym pacjentów ze schizofrenią o nasileniu od niewielkiego do umiarkowanego.Pod względem farmakokinetycznym dawka dekanonianu cis(Z)-flupentyksolu 40 mg/2 tygodnieodpowiada dobowej dawce doustnej 10 mg flupentyksolu.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczność ostra

Flupentyksol wykazuje niską toksyczność ostrą.

Toksyczność przewlekła

Badania toksyczności przewlekłej nie wykazały wyników mających znaczenie w praktyce klinicznej.

Toksyczność dotycząca rozrodu

W przedklinicznych badaniach płodności wykonanych na szczurach, flupentyksol miał nieznacznywpływ na liczbę ciąż u szczurzych samic. Działanie to było bardziej widoczne, gdy stosowanowiększe dawki niż podczas podawania dawek stosowanych klinicznie.

Badania dotyczące rozrodu przeprowadzone na myszach, szczurach i królikach nie ujawniły działańteratogennych. Działanie toksyczne na płód, przedstawione jako liczba utraconych zarodków poimplantacji/wzrost liczby zarodków zabsorbowanych lub poronień spontanicznych, obserwowano uszczurów i królików dla dawek toksycznych dla samic.

Potencjalne działanie rakotwórcze

Flupentyksol nie ma potencjalnego działania rakotwórczego.

Miejscowe działanie toksyczne

Lek jest dobrze tolerowany miejscowo. Miejscowe uszkodzenie mięśni obserwuje się powstrzyknięciu roztworów wodnych leków neuroleptycznych. U królików po wstrzyknięciudomięśniowym roztworu olejowego dekanonianu cis(Z)-flupentyksolu obserwowano jedynieniewielkie krwawienie i obrzęk.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Olej roślinny (triglicerydy o średniej długości łańcucha).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Dekanonianu flupentyksolu nie wolno mieszać z postaciami o przedłużonym uwalnianiu (depot), wktórych jako podstawy użyto oleju sezamowego, ponieważ powoduje to zmiany właściwościfarmakokinetycznych tych produktów leczniczych.

6.3 Okres ważności

4 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

10/11

Ampułki z bezbarwnego szkła typu I.

Pudełka tekturowe zawierają 1 ampułkę po 1 ml, 10 ampułek po 1 ml, 1 ampułkę po 2 ml lub 10 ampułek po 2 ml.

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.5 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

H. Lundbeck A/SOttiliavej 9

DK-2500 ValbyDania

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

R/1272

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

24.11.1987.

10.05.1999.

08.07.2004.

06.06.2005.

15.12.2008.

24.09.2014.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11/11