CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fluoxetin Polpharma, 20 mg, kapsułki twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda kapsułka zawiera 20 mg fluoksetyny (Fluoxetinum), co odpowiada 22,4 mg chlorowodorku fluoksetyny.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka, twarda

Kapsułka twarda, barwy zielono-białej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Dorośli

 Epizody dużej depresji.

 Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.

 Bulimia (żarłoczność psychiczna): stosowanie produktu leczniczego jest wskazane jako uzupełnienie psychoterapii w celu zmniejszenia chęci objadania się i zwracania spożytych pokarmów.

Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież

 Epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, jeśli po 4-6 sesjach pacjent nie odpowiada na psychoterapię. Leki przeciwdepresyjne powinny być zalecane dzieciom i młodzieży z depresją umiarkowaną lub ciężką jedynie łącznie z psychoterapią.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Sposób podawania

Podanie doustne.

Dawkowanie

Epizody dużej depresji

Dorośli i osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Dawkowanie należyponownie ocenić i dostosować w razie konieczności po 3 do 4 tygodniach od rozpoczęcia leczenia, atakże później, jeśli uzna się to za właściwe ze względów klinicznych. Chociaż w razie stosowaniaproduktu leczniczego w większych dawkach możliwość wystąpienia działań niepożądanych jestwiększa - w przypadku pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na leczeniedawką 20 mg, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę (patrz punkt 5.1).Dawkę należy zmieniać ostrożnie, dopasowując indywidualnie dla każdego pacjenta, tak aby utrzymaćnajmniejszą skuteczną dawkę produktu leczniczego.

Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez okres przynajmniej 6 miesięcy, aby zagwarantowaćcałkowite ustąpienie objawów choroby.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne

Dorośli i osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Gdy brak wystarczającejodpowiedzi po 2 tygodniach prowadzonego leczenia, dawkę można stopniowo zwiększać,maksymalnie do 60 mg na dobę. Należy pamiętać, że ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jestwiększe po zastosowaniu produktu leczniczego w większych dawkach.

Jeśli w ciągu 10 tygodni nie nastąpi poprawa stanu chorego, należy ponownie rozważyć zasadnośćleczenia fluoksetyną. Jeśli uzyskano dobrą odpowiedź, można kontynuować leczenie, dostosowującdawkę indywidualnie dla każdego pacjenta. Chociaż brak systematycznych badań rozstrzygających otym, jak długo należy kontynuować leczenie fluoksetyną, to ze względu na przewlekły charakterzaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, u pacjentów odpowiadających na leczenie uzasadnione jeststosowanie leku przez okres dłuższy niż 10 tygodni. Dawkowanie należy zmieniać ostrożnie, wsposób indywidualny dla każdego pacjenta, tak, aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku.Okresowo należy oceniać konieczność dalszego leczenia. Niektórzy specjaliści zalecają jednoczesnąpsychoterapię behawioralną u pacjentów dobrze odpowiadających na leczenie farmakologiczne.

W zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych nie wykazano długotrwałej skuteczności leczenia (powyżej 24 tygodni).

Bulimia nervosa (żarłoczność psychiczna)

Dorośli i osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. W bulimii nie wykazanodługotrwałej skuteczności leczenia (powyżej 3 miesięcy).

Dorośli - wszystkie wskazania: zalecana dawka może być zwiększona lub zmniejszona. Nie zbadanowpływu dawek większych niż 80 mg na dobę.

Fluoksetyna może być podawana w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych, podczas posiłkulub między posiłkami.

Substancje czynne mogą być obecne w organizmie przez kilka tygodni po zaprzestaniu stosowaniaproduktu leczniczego. Należy o tym pamiętać rozpoczynając lub kończąc leczenie.

Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież (epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym dociężkiego):

Leczenie powinno być rozpoczęte i monitorowane pod nadzorem specjalisty. Dawka początkowawynosi 10 mg/dobę. Dawkę należy zmieniać ostrożnie, indywidualnie dla każdego pacjenta, tak, abyutrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku.

Po tygodniu lub dwóch dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Doświadczenia kliniczne zużyciem dawki większej niż 20 mg są minimalne. Dane dotyczące leczenia dłuższego niż 9 tygodni sąograniczone.

Dzieci o mniejszej masie ciała:

Ponieważ u dzieci o mniejszej masie ciała stężenia leku w osoczu są większe, efekt terapeutycznymożna u nich osiągnąć stosując mniejsze dawki (patrz punkt 5.2). W przypadku dzieci, któreodpowiedziały na leczenie, po 6 miesiącach powinno się ponownie rozważyć konieczność dalszegoleczenia. Jeśli nie uzyskano korzyści klinicznych w ciągu 9 tygodni, należy rozważyć zasadnośćleczenia.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki produktu leczniczego. Na ogół dawkadobowa nie powinna być większa niż 40 mg. Maksymalna zalecana dawka produktu leczniczegowynosi 60 mg na dobę.

U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 5.2) lub u pacjentów przyjmującychjednocześnie inne produkty mogące wykazywać interakcje z fluoksetyną (patrz punkt 4.5) należy

rozważyć zastosowanie mniejszej dawki lub większych odstępów w przyjmowaniu kolejnych dawek(np. 20 mg co drugą dobę).

Objawy odstawienia występujące po zaprzestaniu stosowania fluoksetyny

Należy unikać nagłego odstawienia leku. W wypadku zakończenia leczenia fluoksetyną dawkę należystopniowo zmniejszać w okresie co najmniej jednego do dwóch tygodni, aby ograniczyć ryzykoreakcji odstawiennych (patrz punkty 4.4 oraz punkt 4.8). Jeśli po zmniejszeniu dawki lub przerwaniuleczenia pojawią się nietolerowane przez pacjenta objawy, można rozważyć wznowienie leczenia zużyciem wcześniej stosowanej dawki. Następnie lekarz może zalecić stopniowe zmniejszanie dawki,ale w wolniejszym tempie.

4.3 Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

 Przeciwwskazane jest stosowanie fluoksetyny w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (np. iproniazydem) (patrz punkty 4.4 i 4.5).

 Przeciwwskazane jest podawanie fluoksetyny w połączeniu z metoprololem stosowanym w leczeniu niewydolności serca (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Dzieci i młodzież poniżej 18 lat

W badaniach klinicznych częściej obserwowano zachowania samobójcze (próby i myśli samobójcze)oraz wrogość (głównie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) u dzieci i młodzieżyprzyjmujących produkty przeciwdepresyjne w porównaniu z grupą placebo. Fluoksetynę możnastosować u dzieci i młodzieży w wieku od 8 do 18 lat wyłącznie do leczenia umiarkowanych lubciężkich epizodów dużej depresji. W tej grupie wiekowej nie należy stosować fluoksetyny w innychwskazaniach. Jeśli mimo to, w oparciu o potrzebę kliniczną, zostanie jednak podjęta decyzja oleczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawówsamobójczych. Ponadto, dostępne dane dotyczące długotrwałego wpływu na bezpieczeństwostosowania fluoksetyny u dzieci i młodzieży, w tym na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój poznawczy,emocjonalny i zachowanie są ograniczone (patrz punkt 5.3).

W trwającym 19 tygodni badaniu klinicznym zaobserwowano zmniejszenie przyrostu masy ciała iwzrostu u dzieci i młodzieży leczonych fluoksetyną (patrz punkt 5.1). Nie ustalono, czy lek wpływa naosiągnięcie prawidłowego wzrostu w wieku dorosłym. Nie można wykluczyć prawdopodobieństwaopóźnienia dojrzewania płciowego (patrz punkty 5.3 i 4.8). Należy zatem monitorować rozwójdziecka w zakresie wzrostu i dojrzewania płciowego (wysokość, masa ciała i stadium rozwojupłciowego wg Tannera) w trakcie leczenia fluoksetyną i po jego zakończeniu. W przypadkustwierdzenia opóźnienia rozwoju, należy rozważyć skierowanie pacjenta do pediatry.

W badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży często zgłaszano występowanie manii ihipomanii (patrz punkt 4.8). Z tego powodu zaleca się regularne monitorowanie pacjentów w kierunkumanii lub hipomanii. W razie wystąpienia u pacjenta fazy maniakalnej, należy przerwać stosowaniefluoksetyny.

Ważne jest dokładne omówienie ryzyka oraz możliwych korzyści wynikających z leczenia z dzieckiem albo nastolatkiem i (lub) jego rodzicami.

Wysypka i reakcje alergiczne

Zgłaszano wysypki, reakcje anafilaktoidalne oraz inne postępujące zaburzenia układowe (w obrębieskóry, nerek, wątroby lub płuc), czasami o ciężkim przebiegu. Jeśli wystąpi wysypka lub objawyalergiczne, których nie można powiązać z inną przyczyną, należy przerwać podawanie fluoksetyny.

Drgawki

Stosowanie produktów przeciwdepresyjnych wiąże się z ryzykiem wystąpienia drgawek. Podobnie jakw przypadku stosowania innych leków przeciwdepresyjnych, fluoksetynę należy stosować ostrożnie upacjentów z drgawkami w wywiadzie. Leczenie należy przerwać, jeśli dojdzie do drgawek lubzwiększenia częstości ich występowania. Należy unikać stosowania fluoksetyny u pacjentów zniestabilnymi drgawkami lub padaczką. Pacjenci z kontrolowaną padaczką powinni być objęci ścisłąobserwacją.

Terapia elektrowstrząsowa

Zgłaszano rzadkie przypadki przedłużających się napadów drgawkowych u pacjentów leczonychfluoksetyną, u których zastosowano elektrowstrząsy. Z tego powodu zaleca się ostrożność w tej grupiepacjentów.

Mania

Produkty przeciwdepresyjne należy stosować ostrożnie u pacjentów z manią lub hipomanią wwywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, należy przerwaćstosowanie fluoksetyny, gdy u pacjenta wystąpi faza maniakalna.

Czynność wątroby lub nerek

Fluoksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie i wydalana przez nerki.U pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się stosowanie mniejszych dawek,np. podawanie produktu leczniczego co drugą dobę. Stosując fluoksetynę w dawce wynoszącej 20 mgna dobę przez 2 miesiące u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek wymagających dializy(wskaźnik filtracji kłębuszkowej <10 ml/min.) nie wykazano żadnych różnic dotyczących stężeniafluoksetyny czy norfluoksetyny w osoczu w porównaniu z grupą kontrolną pacjentów z prawidłowączynnością nerek.

Tamoksyfen

Fluoksetyna, silny inhibitor CYP2D6, może prowadzić do zmniejszenia stężenia endoksyfenu,jednego z głównych aktywnych metabolitów tamoksyfenu. Dlatego należy unikać stosowaniafluoksetyny podczas przyjmowania tamoksyfenu (patrz punkt 4.5).

Wpływ na układ sercowo-naczyniowy

W okresie po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT i arytmii komorowych, w tym torsade de pointes (patrz punkty 4.5, 4.8 i 4.9).

Fluoksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stanami takimi jak: wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT, wywiad rodzinny w kierunku wydłużenia odstępu QT lub innych stanów klinicznych, które predysponują do zaburzeń rytmu serca (np. hipokaliemia, hipomagnezemia, bradykardia, ostry zawał mięśnia sercowego lub niewyrównana niewydolność serca) lub poddanych zwiększonemu narażeniu na fluoksetynę (np. w zaburzeniach czynności wątroby).

Jeżeli leczeni są pacjenci ze stabilną chorobą serca, należy rozważyć wykonanie badania EKG przed rozpoczęciem leczenia. Jeśli podczas leczenia fluoksetyną wystąpią objawy zaburzenia rytmu serca, to leczenie należy przerwać i wykonać badanie EKG.

Zmniejszenie masy ciała

U pacjentów przyjmujących fluoksetynę może dojść do zmniejszenia masy ciała, zwykle jednakproporcjonalnie do jej początkowej wartości.

Cukrzyca

U pacjentów chorych na cukrzycę produkty z grupy SSRI (ang. Selective Serotonin Reuptake Inhibitor- selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) mogą zmieniać stężenie glukozy we krwi.Podczas leczenia fluoksetyną może wystąpić hipoglikemia, a po odstawieniu fluoksetyny może dojśćdo hiperglikemii. Z tego powodu może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnychleków przeciwcukrzycowych.

Samobójstwa, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby

W depresji ryzyko wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczeń i prób samobójczych (incydentysamobójcze) jest zwiększone. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej poprawyklinicznej. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lubdłużej, pacjentów należy uważnie obserwować do czasu jej wystąpienia. Doświadczenia klinicznewskazują, że ryzyko popełnienia samobójstwa przez pacjentów może zwiększać się we wczesnymokresie poprawy stanu klinicznego.

W innych zaburzeniach psychicznych, w których stosuje się fluoksetynę, ryzyko incydentówsamobójczych może być także zwiększone. Poza tym, zaburzenia te mogą współistnieć z dużądepresją. Dlatego podczas leczenia pacjentów cierpiących na inne zaburzenia psychiczne należyzachować takie same środki ostrożności, jak w przypadku pacjentów z dużą depresją.

Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych lub podjęcia prób samobójczych u pacjentów z incydentamisamobójczymi w wywiadzie, u których przed rozpoczęciem leczenia wyobrażenia samobójcze byłynasilone, jest większe, dlatego podczas leczenia osoby te powinny być objęte ścisłą obserwacją. Meta-analiza badań klinicznych kontrolowanych placebo z zastosowaniem leków przeciwdepresyjnych udorosłych pacjentów z chorobami psychicznymi wykazała zwiększone ryzyko zachowańsamobójczych wśród pacjentów w wieku poniżej 25 lat przyjmujących leki przeciwdepresyjne wporównaniu z grupą placebo.

Podczas leczenia, zwłaszcza w początkowym jego okresie i w trakcie zmiany dawkowania należyściśle obserwować pacjentów, w szczególności tych z grupy wysokiego ryzyka.

Pacjentom (i ich opiekunom) należy zwrócić uwagę na możliwość początkowego pogorszenia sięstanu zdrowia, wystąpienia zachowań i myśli samobójczych czy niepokojących zmian zachowania,które to zjawiska wymagają natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza.

Akatyzja lub niepokój psychoruchowy

Stosowanie fluoksetyny wiązało się z rozwojem akatyzji, którą charakteryzuje subiektywnieodczuwany nieprzyjemny lub przykry niepokój oraz konieczność poruszania się, często połączona zniemożnością siedzenia lub ustania w miejscu. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia tychobjawów zachodzi podczas pierwszych kilku tygodni leczenia. W przypadku pacjentów, u którychtakie objawy wystąpią, zwiększanie dawki może być szkodliwe.

Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia lekami z grupy SSRI

Po przerwaniu leczenia często występują objawy odstawienia, zwłaszcza gdy odstawienie nastąpiłonagle (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych zdarzenia niepożądane występowały po przerwaniuleczenia u około 60% pacjentów w grupie stosującej fluoksetynę oraz w grupie placebo. 17% tychzdarzeń niepożądanych w grupie otrzymującej fluoksetynę i 12% w grupie placebo miało charakterciężki.

Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od kilku czynników, do których należą czastrwania leczenia oraz wielkość dawki, a także tempo zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszanereakcje to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność iintensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty,drżenie i bóle głowy. Na ogół objawy te są łagodne do umiarkowanych, jednak u niektórychpacjentów mogą być ciężkie. Występują zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu leku.Zwykle objawy te ustępują samoistnie w okresie 2 tygodni, chociaż u niektórych osób mogąutrzymywać się dłużej (2-3 lub więcej miesięcy). Dlatego w wypadku zakończenia leczenia zaleca sięstopniowe zmniejszanie dawki fluoksetyny przez okres co najmniej jednego do dwóch tygodni, wzależności od potrzeb pacjenta (patrz „Objawy odstawienia występujące po zaprzestaniu stosowaniafluoksetyny, punkt 4.2).

Krwawienie

Odnotowano występowanie związanych z podawaniem leków z grupy SSRI krwawień w obrębieskóry, takich jak wybroczyny i plamica. Inne krwawienia (np. krwawienia z narządów rodnych,

przewodu pokarmowego oraz inne krwawienia w obrębie skóry i błon śluzowych) występowałyrzadko. Zalecana jest ostrożność u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI, zwłaszcza wprzypadku jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, produktówzaburzających czynność płytek krwi (np. atypowych leków neuroleptycznych, takich jak klozapina,pochodnych fenotiazyny, większości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwasuacetylosalicylowego, niesteroidowych leków przeciwzapalnych) lub innych produktów mogącychzwiększyć ryzyko krwawień, a także u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi w wywiadzie (patrzpunkt 4.5).

Rozszerzenie źrenicy (mydriaza)

Donoszono o przypadkach rozszerzenia źrenicy związanych ze stosowaniem fluoksetyny. Dlategonależy zachować ostrożność, przepisując fluoksetynę pacjentom z podwyższonym ciśnieniemwewnątrzgałkowym i u pacjentów zagrożonych wystąpieniem ostrego ataku jaskry z wąskim kątemprzesączania.

Zespół serotoninowy lub objawy podobne do objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego

W rzadkich przypadkach zgłaszano rozwój zespołu serotoninowego lub incydentów podobnych do złośliwego zespołu neuroleptycznego w związku z leczeniem fluoksetyną, zwłaszcza gdy lek stosowano jednocześnie z innymi produktami o działaniu serotoninergicznym (między innymi L- tryptofanem) i (lub) neuroleptykami (patrz punkt 4.5). Ze względu na to, że zespoły te mogą wywołać objawy potencjalnie zagrażające życiu, należy przerwać leczenie fluoksetyną (jeśli wystąpią objawy takie jak: hipertermia, sztywność, drgawki kloniczne mięśni, chwiejność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych, zmiany świadomości ze splątaniem włącznie, drażliwość, skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki) i zastosować wspomagające leczenie objawowe.

Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (np. iproniazyd)

Opisywano poważne, a czasami śmiertelne reakcje u pacjentów otrzymujących leki z grupy SSRI wskojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO). Objawyu tych pacjentów były podobne do objawów zespołu serotoninowego (który może przypominać i być diagnozowany jako złośliwy zespół neuroleptyczny). Pacjenci, u których występują tego typu reakcje, mogą odnieść korzyść z zastosowania cyproheptadyny lub dantrolenu. Do objawów interakcji leku z inhibitorami MAO należą: hipertermia, sztywność mięśni, kloniczne skurcze mięśni, zaburzenia wegetatywne z możliwymi zaburzeniami czynności życiowych, zmiany stanu psychicznego obejmujące splątanie, drażliwość oraz krańcowe pobudzenie przechodzące w majaczenie i śpiączkę. Z tego powodu stosowanie fluoksetyny w połączeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Ponieważ efekt działania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO utrzymuje się przez 2 tygodnie, leczeniefluoksetyną można rozpocząć po upływie 2 tygodni od zakończenia stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO. Podobnie, powinno upłynąć co najmniej 5 tygodni po odstawieniu fluoksetyny a przed rozpoczęciem stosowania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO.

Ze względu na zawartość laktozy produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Badania interakcji przeprowadzano jedynie z udziałem osób dorosłych.

Okres półtrwania

Biorąc pod uwagę interakcje farmakodynamiczne i farmakokinetyczne z innymi produktami (np. wprzypadku przestawienia pacjentów z fluoksetyny na inne leki przeciwdepresyjne) należy pamiętać odługich okresach półtrwania w fazie eliminacji fluoksetyny i norfluoksetyny (patrz punkt 5.2).

Połączenia przeciwwskazane

Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (np. iproniazyd):

Opisywano poważne, a czasami nawet śmiertelne reakcje u pacjentów otrzymujących leki z grupy SSRI w skojarzeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO). Objawy u tych pacjentów były podobne do objawów zespołu serotoninowego (który może przypominać i być diagnozowany jako złośliwy zespół neuroleptyczny). Pacjenci, u których występują tego typu reakcje, mogą odnieść korzyść z zastosowania cyproheptadyny lub dantrolenu. Do objawów interakcji leku z inhibitorami MAO należą: hipertermia, sztywność mięśni, kloniczne skurcze mięśni, zaburzenia wegetatywne z możliwymi zaburzeniami czynności życiowych, zmiany stanu psychicznego obejmujące splątanie, drażliwość oraz krańcowe pobudzenie przechodzące w majaczenie i śpiączkę.

Z tego względu stosowanie fluoksetyny w połączeniu z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Ponieważ efekt działania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO utrzymuje się przez 2 tygodnie, leczenie fluoksetyną można rozpocząć po upływie 2 tygodni od zakończenia stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO. Podobnie, powinno upłynąć co najmniej 5 tygodni po odstawieniu fluoksetyny aprzed rozpoczęciem stosowania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO.

Metoprolol, stosowany w niewydolności serca:

Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych ze stosowaniem metoprololu, m.in. nadmiernej bradykardii, może zwiększyć się z powodu zahamowania jego metabolizmu przez fluoksetynę (patrz punkt 4.3).

Połączenia niezalecane

Tamoksyfen:

W literaturze opisano interakcje farmakokinetyczne pomiędzy inhibitorami CYP2D6 itamoksyfenem, wykazujące 65-75% zmniejszenie stężenia jednej z bardziej czynnych form tamoksyfenu, tj. endoksyfenu, w osoczu. W niektórych badaniach obserwowano zmniejszoną skuteczność tamoksyfenu podczas jednoczesnego stosowania niektórych leków przeciwdepresyjnych z grupy SSRI. Ponieważ nie można wykluczyć ograniczonego działania tamoksyfenu, nie należy stosować go jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP2D6 (w tym fluoksetyną), jeśli to możliwe (patrz punkt 4.4).

Alkohol:

W formalnych testach fluoksetyna nie zwiększała stężenia alkoholu we krwi ani nie wzmagała działania alkoholu. Jednak podczas leczenia lekami z grupy SSRI picie alkoholu nie jest zalecane.

Inhibitory monoaminooksydazy typu A, w tym linezolid i chlorek metylotioniny (błękit metylenowy): Istnieje ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, w tym biegunki, tachykardii, pocenia się, drżeń, splątania lub śpiączki. Jeśli nie można uniknąć stosowania tych leków z fluoksetyną, należy ściśle kontrolować stan pacjenta, a stosowanie tych leków należy rozpoczynać od najniższych zalecanych dawek (patrz punkt 4.4).

Mekwitazyna:

Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych mekwitazyny (takich jak wydłużenie odstępu QT)może być zwiększone w wyniku hamowania metabolizmu mekwitazyny przez fluoksetynę.

Połączenia wymagające ostrożności

Fenytoina:

Podczas leczenia skojarzonego z fluoksetyną zaobserwowano zmiany stężeń produktu leczniczego wekrwi. W pewnych przypadkach występowały kliniczne objawy działań toksycznych. Wskazane jestostrożne zwiększanie dawki leku stosowanego w leczeniu skojarzonym i monitorowanie stanuklinicznego pacjenta.

Leki o działaniu serotoninergicznym (lit, tramadol, tryptany, tryptofan, selegilina (IMAO-B),

dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum):

Zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego o łagodnym nasileniu podczas stosowania selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) z lekami, które również mają działanie serotoninergiczne. Dlatego też, jednoczesne leczenie fluoksetyną i wymienionymi lekami należy przeprowadzać ostrożnie, dokładnie i często monitorując stan kliniczny pacjenta (patrz punkt 4.4).

Wydłużenie odstępu QT:

Badania farmakokinetyczne i farmakodynamiczne pomiędzy fluoksetyną i innymi produktami leczniczymi, które wydłużają odstęp QT nie zostały przeprowadzone. Nie można wykluczyćaddycyjnego działania fluoksetyny i innych produktów leczniczych. Dlatego należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania fluoksetyny z produktami leczniczymi, które wydłużają odstęp QT, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (takie jak sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantryna, niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna) (patrz punkty 4.4, 4.8 i 4.9).

Leki wpływające na krzepnięcie krwi (doustne leki przeciwzakrzepowe niezależnie od ichmechanizmu działania, leki przeciwpłytkowe, w tym kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne):

Łączne stosowanie z fluoksetyną zwiększa ryzyko krwawień. Zalecane jest monitorowanie stanu pacjentów, a w przypadku osób stosujących łącznie fluoksetynę i doustne leki przeciwzakrzepowe- częstsze kontrolowanie współczynnika czasu protrombinowego (INR). Należy rozważyć dostosowanie dawki leków wpływających na krzepnięcie krwi zarówno w trakcie terapii fluoksetyną, jak i po jej zakończeniu (patrz punkty 4.4 i 4.8).

Cyproheptadyna:

Zgłoszono pojedyncze przypadki ograniczenia działania przeciwdepresyjnego fluoksetyny u pacjentów stosujących jednocześnie cyproheptadynę.

Leki powodujące hiponatremię:

Hiponatremia jest działaniem niepożądanym fluoksetyny. Jednoczesne stosowanie fluoksetyny z innymi lekami powodującymi hiponatremię (np. diuretykami, dezmopresyną, karbamazepiną i okskarbazepiną) może zwiększać ryzyko hiponatremii (patrz punkt 4.8).

Leki obniżające próg drgawkowy:

Drgawki są działaniem niepożądanym fluoksetyny. Jednoczesne stosowanie fluoksetyny z innymilekami obniżającymi próg drgawkowy (np. trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, innymi lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, pochodnych fenotiazyny, pochodnych butyrofenonu, meflochiną, chlorochiną, bupropionem, tramadolem) może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek.

Inne leki metabolizowane przez enzym CYP2D6:

Fluoksetyna jest silnym inhibitorem enzymu CYP2D6, dlatego też jednoczesne stosowanie lekówmetabolizowanych przez ten sam układ enzymatyczny może prowadzić do interakcji, szczególnie wprzypadku leków, które mają wąski indeks terapeutyczny (takie jak flekainid, propafenon i nebiwolol)oraz leków, które wymagają indywidualnego dostosowania dawki, a także z atomoksetyną,karbamazepiną, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi i rysperydonem. Stosowanie tychleków z fluoksetyną należy rozpocząć od najmniejszych dawek lub odpowiednio zmniejszyć dawkiwcześniej stosowane.

Podobnie należy postąpić, jeżeli pacjent przyjmował fluoksetynę w ciągu poprzednich 5 tygodni.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Wyniki niektórych badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko wad układu sercowo-naczyniowego związane ze stosowaniem fluoksetyny w pierwszym trymestrze ciąży. Mechanizm tegodziałania nie jest znany. Ogólnie dane wskazują, że ryzyko urodzenia dziecka z wadą układu sercowo-naczyniowego spowodowaną narażeniem na fluoksetynę w czasie ciąży, wynosi około 2/100 wporównaniu ze spodziewaną częstością występowania tych wad w populacji ogólnej wynoszącą ok.1/100.

Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie inhibitorów wychwytu zwrotnegoserotoniny u kobiet w ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze ciąży, może zwiększać ryzyko występowania zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN). Zaobserwowano 5 takich przypadków na 1000 ciąż. W populacji ogólnej przetrwałe nadciśnienie płucne noworodków (PPHN) odnotowuje się z częstością 1 do 2 przypadków na 1000 ciąż.

Chociaż fluoksetyna może być stosowana w okresie ciąży, należy zachować ostrożność, szczególnie w ostatnim trymestrze ciąży lub tuż przed porodem, z uwagi na występowanie następujących objawów u noworodków: drażliwość, drżenia, hipotonię, nieustanny płacz, problemy ze ssaniem lub ze snem.Objawy te mogą wskazywać na działania serotoninergiczne lub wystąpienie zespołu odstawienia u noworodka. Czas, jaki upływa do momentu pojawienia się tych objawów oraz czas ich trwania może mieć związek z długim okresem półtrwania fluoksetyny (4-6 dni) i jej aktywnego metabolitu - norfluoksetyny (4-16 dni).

Karmienie piersią

Fluoksetyna i jej metabolit norfluoksetyna wydzielane są do mleka kobiecego. U niemowlątkarmionych piersią zaobserwowano działania niepożądane. Jeśli leczenie fluoksetyną jest konieczne,należy rozważyć przerwanie karmienia piersią. W razie kontynuowania karmienia piersią należyzastosować najmniejszą skuteczną dawkę fluoksetyny.

Płodność

Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że fluoksetyna może wpływać na jakość nasienia

(patrz punkt 5.3).

Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych leków z grupy SSRI wynika, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Fluoksetyna nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdówi obsługiwania maszyn. Choć wykazano, że fluoksetyna nie zaburza funkcji psychomotorycznychu zdrowych ochotników, każdy lek psychoaktywny może zaburzać zdolność oceny oraz umiejętności. Pacjentom należy zalecić unikanie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania niebezpiecznych maszyn aż do chwili, gdy będą pewni, że ich zachowanie nie uległo zaburzeniu.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów stosujących fluoksetynę były: ból głowy, nudności, bezsenność, zmęczenie i biegunka. Intensywność i częstość występowania działań niepożądanych mogą się zmniejszać w miarę kontynuacji leczenia i zwykle nie prowadzą do przerwania terapii.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Poniższa tabela przedstawia działania niepożądane obserwowane u dorosłych oraz dzieci i młodzieżypodczas leczenia fluoksetyną. Niektóre działania niepożądane są podobne do tych obserwowanychpodczas stosowania innych SSRI.

Częstości oszacowano na podstawie badań klinicznych przeprowadzonych u dorosłych (n=9297) orazdoniesień spontanicznych.

Częstość występowania działań niepożądanych: bardzo często (>1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Trombocytopenia Neutropenia Leukopenia

Zaburzenia układu immunologicznego

Reakcja anafilaktycznaChoroba posurowicza

Zaburzenia układu endokrynologicznego

Nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Zmniejszenie apetytu1 Hiponatremia

Zaburzenia psychiczne

Bezsenność2 Lęk

Nerwowość

Niepokój ruchowy

Napięcie

Zmniejszenie

libido3

Zaburzenie snu

Nietypowe sny4

Depersonalizacja

Podwyższony

nastrój

Euforyczny nastrój

Nieprawidłowe

myślenie

Zaburzenie

orgazmu5

Bruksizm

Myśli i zachowania

samobójcze6

Hipomania

Mania

Halucynacje

Pobudzenie

Napady paniki

Splątanie

Jąkanie się

Agresja

Zaburzenie układu nerwowego

Ból głowy Zaburzenia uwagi

Zawroty głowy

Zaburzenia smaku

Letarg

Senność7

Drżenie

Nadpobudliwość

psychoruchowa

Dyskineza

Ataksja

Zaburzenia

równowagi

Mioklonie

Zaburzenia pamięci

Drgawki

Akatyzja

Zespół policzkowo-

językowy

Zespół serotoninowy

Zaburzenie oka

Niewyraźne widzenie Rozszerzenie źrenic

Zaburzenia ucha i błędnika

Szumy uszne

Zaburzenia serca

Kołatanie serca Komorowe zaburzenia

rytmu serca w tym torsade de pointes

Wydłużenie odcinka QT w badaniu EKG

Zaburzenia naczyniowe

Zaczerwienienie

skóry twarzy lub

innych części ciała 8

Niedociśnienie Zapalenie naczyń

Rozszerzenie naczyń

krwionośnych

Zaburzenie układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Ziewanie Duszność Krwawienie z

nosa

Zapalenie gardła

Zdarzenia płucne (w tym

procesy zapalne o różnej

histopatologii i (lub)

zwłóknienie)9

Zaburzenia żołądka i jelit

Biegunka Wymioty

Nudności Niestrawność

Suchość błony

śluzowej jamy ustnej

Trudności w połykaniu

Krwawienie z

przewodu

pokarmowego10

Ból przełyku

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Idiosynkratyczne zapalenie wątroby

Zapalenie skóry i tkanki podskórnej

Wysypka11

Pokrzywka

Świąd

Nadmierne pocenie

się

Łysienie

Zwiększona skłonność

do tworzenia się

siniaków

Zimne poty

Obrzęk naczynioruchowy

Wybroczyny

Reakcje nadwrażliwości na

światło

Plamica

Rumień wielopostaciowy

Zespół Stevensa-Johnsona

Toksyczne martwicze

oddzielanie się naskórka

(Zespół Lyella)

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Ból stawów Drżenie mięśni Bóle mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Częste oddawanie

moczu12

Trudności w oddawaniu

moczu

Zatrzymanie moczu

Zaburzenie oddawania

moczu

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Krwawienia z dróg

rodnych13

Zaburzenia erekcji

Zaburzenia

wytrysku14

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Zaburzenia

seksualne

Mlekotok

Hiperprolaktynemia

Priapizm

Zmęczenie15 Roztrzęsienie

Dreszcze

Nietypowe

samopoczucie

Złe samopoczucie

Uczucie zimna Uczucie

gorąca

Krwawienia z błony

śluzowej

Badania diagnostyczne

Zmniejszenie masy

ciała

Zwiększenie

aktywności

aminotransferaz

Wzrost aktywności

gammaglutamylotransfe

razy

1 W tym anoreksja.

2 W tym wczesne budzenie się rano, trudności z zasypianiem, trudność z kontynuowaniem snu po przebudzeniu.

3 W tym utrata popędu płciowego. 4 W tym koszmary.

5 W tym brak orgazmu.

6 W tym samobójstwo, depresja, samookaleczenie, myśli o samookaleczeniu, zachowania samobójcze,myśli samobójcze, próby samobójcze, chorobliwe myśli, zachowania dążące do samookaleczenia. Objawy te mogą być spowodowane chorobą podstawową.

7 W tym nadmierna senność, uspokojenie. 8 W tym uderzenia gorąca.

9 W tym niedodma, środmiąższowa choroba płuc, zapalenie płuc.

10 Najczęściej są to krwawienia z dziąseł, krwawe wymioty, świeża krew w kale, krwotoki odbytnicze, krwawa biegunka, smoliste stolce, krwotok z wrzodów żołądka.

11 W tym rumień, złuszczająca się wysypka, potówki czerwone, wysypka, wysypka rumieniowa, zapalenie mieszków włosowych, wysypka uogólniona, wysypka plamista, wysypka plamistogrudkowa, wysypka odropodobna, wysypka grudkowa, swędząca wysypka, wysypka pęcherzykowa, pępkowy rumień przekrwienny.

12 W tym częstomocz.

13 W tym krwawienie z szyjki macicy, zaburzenia czynności macicy, krwawienia z macicy, krwotok z narządów rodnych, obfite nieregularne krwawienie miesiączkowe, krwotok miesiączkowy, krwotok maciczny, nadmierne częste miesiączkowanie, krwawienie po menopauzie, krwotok z macicy, krwotok z pochwy.

14 W tym niepowodzenie w uzyskaniu wytrysku, zaburzenia wytrysku, przedwczesny wytrysk,

wytrysk opóźniony, wytrysk wsteczny. 15 W tym osłabienie.

Opis wybranych działań niepożądanych

Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego:

Donoszono o przypadkach myśli i zachowań samobójczych u pacjentów w trakcie leczenia fluoksetyną lub wkrótce po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.4).

Złamania kości:

Badania epidemiologiczne, głównie przeprowadzone wśród pacjentów powyżej 50 lat wykazują na zwiększone ryzyko łamliwości kości u pacjentów otrzymujących leki z grupy SSRI i TCA (trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych). Mechanizm prowadzący do powstania tego ryzyka jest nieznany.

Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia fluoksetyną:

Przerwanie leczenia fluokstetyną zwykle prowadzi do występowania objawów odstawienia. Reakcje najczęściej zgłaszane to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne sny), osłabienie, pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie i bóle

głowy. Zazwyczaj zdarzenia te są łagodne do umiarkowanych i ustępują samoistnie, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) przedłużone (patrz punkt 4.4). Dlatego też zaleca się stopniowe odstawianie leku poprzez zmniejszanie dawki, gdy leczenie fluoksetyną nie jest już konieczne (punkt 4.2 i 4.4).

Dzieci i młodzież (patrz punkty 4.4 i 5.1)

Poniżej przedstawiono działania niepożądane, które były obserwowane w innej częstościwystępowania lub szczególnie w tej grupie pacjentów. Częstość tych zdarzeń jest oparta wynikach uzyskanych w trakcie badań klinicznych u dzieci i młodzieży (n=610).

W badaniach klinicznych z udziałem dzieci zachowania samobójcze (próby samobójcze i myślisamobójcze) oraz wrogość (zdarzenia takie jak: gniew, drażliwość, agresja, pobudzenie, zespół aktywacji), reakcje maniakalne, włącznie z manią i hipomanią (nie występowały wcześniej u tych pacjentów) oraz krwawienia z nosa były zgłaszane często i były obserwowane częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u osób otrzymujących placebo.

Opisywano pojedyncze przypadki opóźnienia wzrostu podczas klinicznego stosowania produktu leczniczego (patrz punkt 5.1).

W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży leczenie fluoksetyną było także związane ze zmniejszeniem aktywności fosfatazy alkalicznej.

W praktyce pediatrycznej opisano także pojedyncze przypadki działań niepożądanych wskazującychna opóźnienie dojrzewania płciowego lub występowanie dysfunkcji płciowych (patrz punkt 5.3).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Przypadki przedawkowania samej fluoksetyny mają zwykle łagodny przebieg. Objawy przedawkowania to: nudności, wymioty, napady drgawek, zaburzenia sercowo-naczyniowe od bezobjawowej arytmii (włączając rytm węzłowy i zaburzenia komorowe rytmu serca) lub zmiany w badaniu EKG wskazujące na wydłużenie odstępu QTc aż do zatrzymania akcji serca (w tym bardzo rzadkie przypadki torsade de pointes), zaburzenia czynności płuc oraz zaburzenia czynności ośrodkowego układu nerwowego - od stanu podniecenia do śpiączki. Zgony spowodowane przedawkowaniem samej fluoksetyny były bardzo rzadkie.

Sposób postępowania

Zalecane jest monitorowanie pracy serca i oznak życiowych oraz ogólne leczenie objawowe ipodtrzymujące. Brak swoistego antidotum.

Wymuszona diureza, dializa, hemoperfuzja oraz transfuzja wymienna zwykle nie są pomocne.Węgiel aktywny, który można podać z sorbitolem, może być podobnie lub bardziej skuteczny jak wymioty lub płukanie żołądka. W leczeniu przedawkowania, należy wziąć pod uwagę możliwość

zatrucia wieloma lekami. Konieczny może być dłuższy czas obserwacji medycznej w przypadku pacjentów, którzy zażyli nadmierne ilości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, jeśli przyjmują oni także, lub ostatnio przyjmowali, fluoksetynę.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwdepresyjne. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. Kod ATC: N06A B03

Mechanizm działania

Fluoksetyna jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny, co prawdopodobnieodpowiada za mechanizm jej działania. Praktycznie nie wykazuje powinowactwa do innychreceptorów, w tym: α1, α2- i β-adrenergicznych, serotoninowych, dopaminergicznych, histaminowychH1, muskarynowych i receptorów GABA-ergicznych.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Epizody dużej depresji

Przeprowadzono badania kliniczne z użyciem fluoksetyny u pacjentów z epizodami dużej depresji wporównaniu z placebo i aktywną kontrolą. Wykazano, że fluoksetyna działa istotnie skuteczniej niżplacebo w ocenie według skali depresji Hamiltona (Hamilton Depression Rating Scale, HAM-D). Wbadaniach tych wskaźnik odpowiedzi na leczenie fluoksetyną (określony jako zmniejszenie liczbypunktów w skali HAM-D o 50%) oraz wskaźnik remisji były istotnie większe w porównaniu zplacebo.

Odpowiedź zależna od dawki

W badaniach z użyciem ustalonej dawki leku u pacjentów z dużą depresją zaobserwowanospłaszczoną krzywą odpowiedzi, co sugeruje brak poprawy. Zastosowanie dawek większych niżzalecane nie wiąże się zatem z większą skutecznością działania. Z doświadczeń klinicznych wynikajednak, że w przypadku niektórych pacjentów zwiększanie dawki może być korzystne.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne

W badaniach krótkotrwałych (poniżej 24 tygodni) wykazano istotnie większą skuteczność fluoksetynyw porównaniu z placebo. Już w dawce 20 mg na dobę stwierdzono efekt terapeutyczny, natomiastzastosowanie większych dawek (40 lub 60 mg/dobę) wiązało się z wyższym wskaźnikiem odpowiedzina leczenie. W badaniach długotrwałych (faza przedłużenia trzech badań krótkotrwałych oraz badaniedotyczące zapobiegania nawrotom choroby) nie wykazano skuteczności leczenia.

Bulimia (żarłoczność psychiczna)

W badaniach krótkotrwałych (poniżej 16 tygodni) z udziałem pacjentów leczonych ambulatoryjniespełniających kryteria DSM-III-R dla bulimii, wykazano istotnie większą w porównaniu z placeboskuteczność fluoksetyny w dawce 60 mg na dobę w zakresie zmniejszenia chęci objadania się izwracania spożytych pokarmów. Jednak nie można wnioskować o długotrwałej skutecznościdziałania.

Przedmiesiączkowe zaburzenia dysforyczne

Przeprowadzono dwa badania kontrolowane placebo z udziałem pacjentek spełniających kryteriaDSM-IV dla przedmiesiączkowych zaburzeń dysforycznych (Pre-Menstrual Dysphoric Disorder,PMDD). Do badań włączono pacjentki z objawami zaburzającymi ich funkcjonowanie społeczne izawodowe oraz kontakty z innymi osobami. Wykluczono kobiety stosujące doustne środkiantykoncepcyjne. W pierwszym badaniu polegającym na nieprzerwanym przyjmowaniu fluoksetynyw dawce 20 mg na dobę przez 6 kolejnych cykli zaobserwowano poprawę w zakresie

pierwszorzędowego parametru skuteczności (drażliwość, lęk i dysforia). W drugim badaniu, w którym

pacjentki przyjmowały lek tylko w fazie lutealnej (20 mg na dobę przez 14 dni) przez 3 kolejne cykle,także zaobserwowano poprawę w zakresie pierwszorzędowego parametru skuteczności (wg skalinasilenia objawów codziennych, Daily Record of Severity of Problems). Jednak na podstawiewyników tych badań nie można sformułować ostatecznych wniosków w kwestii skutecznościdziałania i czasu trwania leczenia.

Dzieci i młodzież

Epizody dużej depresji

Przeprowadzono badania porównawcze względem placebo z udziałem dzieci w wieku powyżej 8 lat imłodzieży. W dwóch krótkotrwałych badaniach decydujących wykazano istotnie większą skutecznośćdziałania fluoksetyny w dawce 20 mg w porównaniu z placebo w zakresie zmniejszenia całkowitejliczby punktów w poprawionej skali oceny depresji wieku dziecięcego (Childhood Depression RatingScale-Revised, CDRS-R) oraz w skali ogólnego wrażenia poprawy klinicznej (Clinical GlobalImpression of Improvement, CGI-I). Uczestniczący w obydwu badaniach pacjenci w oceniedoświadczonych psychiatrów dziecięcych spełniali kryteria DSM-III lub DSM-IV dla dużej depresji onasileniu umiarkowanym do ciężkiego podczas trzech różnych ocen. Skuteczność działaniafluoksetyny w badaniach może zależeć od udziału wybranej populacji pacjentów (osoby, u którychobjawy nie ustąpiły samoistnie w ciągu 3-5 tygodni, a depresja utrzymywała się w warunkachznacznego zainteresowania). Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności fluoksetyny wokresie dłuższym niż 9 tygodni są ograniczone. Zwykle skuteczność działania fluoksetyny byłaniewielka. W jednym z dwóch decydujących badań stwierdzono większą w sposób statystycznieistotny różnicę w zakresie wskaźnika odpowiedzi (pierwszorzędowy punkt końcowy określony jakozmniejszenie punktacji w skali CDRS-R o 30%) (58% dla fluoksetyny względem 32% dla placebo,P=0,013 oraz 65% dla fluoksetyny względem 54% dla placebo, P=0,093). W obydwu tych badaniachśrednia bezwzględna zmiana punktacji w skali CDRS-R od punktu wyjścia do punktu końcowegowynosiła 20 dla fluoksetyny względem 11 dla placebo, P=0,002 oraz 22 dla fluoksetyny względem 15dla placebo, P<0,001.

Wpływ na wzrost (patrz punkty 4.4 i 4.8).

W badaniu klinicznym po 19 tygodniach terapii stwierdzono, że dzieci leczone fluoksetyną urosłyśrednio o 1,1 cm (p=0,004) mniej i przybrały na wadze średnio o 1,1 kg (p=0,008) mniej niż pacjenciotrzymujący placebo.

W retrospektywnym badaniu obserwacyjnym z dobraną grupą kontrolną ze średnim czasemekspozycji na fluoksetynę wynoszącym 1,8 roku, u pacjentów pediatrycznych leczonych fluoksetyną nie występowała różnica wzrostu skorygowana wobec przewidywanego zwiększenia wzrostu w porównaniu z dobranymi nieleczonymi osobami z grupy kontrolnej (0,0 cm, p=0,9673).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Fluoksetyna dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Pokarm niewpływa na biodostępność leku.

Dystrybucja

Fluoksetyna wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza (w około 95%) i ulega znacznejdystrybucji (objętość dystrybucji: 20-40 l/kg mc.). Stężenia w osoczu osiągają stan stacjonarny pokilku tygodniach podawania leku. Stężenia leku w stanie stacjonarnym po długotrwałym stosowaniusą podobne do stężeń obserwowanych w 4-5 tygodniu leczenia.

Metabolizm

Profil farmakokinetyczny fluoksetyny nie jest liniowy. Fluoksetyna ulega efektowi pierwszegoprzejścia. Maksymalne stężenie w osoczu na ogół osiągane jest w ciągu 6-8 godzin po podaniu.Fluoksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana przez polimorficzny enzym CYP2D6. Lek jestmetabolizowany w wątrobie w wyniku demetylacji głównie do aktywnego metabolitu norfluoksetyny(demetylofluoksetyna).

Eliminacja

Okres półtrwania w fazie eliminacji fluoksetyny wynosi 4 do 6 dni, a norfluoksetyny 4 do 16 dni. Takdługie okresy półtrwania w fazie eliminacji odpowiadają za utrzymywanie się leku w organizmieprzez 5-6 tygodni po zaprzestaniu stosowania. Fluoksetyna wydalana jest głównie (w około 60%)przez nerki. Fluoksetyna wydziela się do mleka kobiecego.

Szczególne populacje

Pacjenci w podeszłym wieku:

Nie stwierdzono zmian parametrów kinetycznych u zdrowych osób w podeszłym wieku w porównaniuz pacjentami młodszymi.

Dzieci i młodzież:

Średnie stężenie fluoksetyny u dzieci jest około 2 razy większe niż u młodzieży, natomiast średniestężenie norfluoksetyny jest 1,5 razy większe. Stężenia leku w osoczu w stanie stacjonarnym sązależne od masy ciała - większe stężenia stwierdza się u dzieci o mniejszej masie ciała (patrz punkt

4.2). Podobnie jak u osób dorosłych, po podaniu wielu dawek doustnych fluoksetyna i norfluoksetynagromadzi się w organizmie; stężenia w stanie stacjonarnym uzyskiwano w ciągu 3-4 tygodnistosowania leku.

Niewydolność wątroby:

U osób z niewydolnością wątroby (marskość poalkoholowa) okresy półtrwania fluoksetyny inorfluoksetyny wydłużają się - odpowiednio do 7 i 12 dni. Należy rozważyć podanie leku wmniejszych dawkach lub zmniejszenie częstości dawkowania.

Niewydolność nerek:

Po podaniu pojedynczej dawki fluoksetyny nie stwierdzono zmiany parametrów kinetycznych upacjentów z łagodną, umiarkowaną lub ciężką (bezmocz) niewydolnością nerek w porównaniu zezdrowymi ochotnikami. Jednak po kilkukrotnym podaniu leku można obserwować zwiększenie wosoczu stężeń leku w stanie stacjonarnym w fazie plateau.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach in vitro lub na zwierzętach nie stwierdzono działania rakotwórczego ani mutagennego fluoksetyny.

Badania przeprowadzone na młodych zwierzętach

W badaniu toksykologicznym przeprowadzonym na młodych szczurach podawanie chlorowodorku fluoksetyny w dawce 30 mg/kg mc./dobę w okresie od 21 do 90 dni po narodzinach spowodowałonieodwracalne zmiany zwyrodnieniowe i martwicę jąder, wakuolizację komórek nabłonka najądrzy, niedojrzałość i brak aktywności żeńskich narządów rozrodczych oraz zmniejszenie płodności zwierząt. U osobników męskich (10 i 30 mg/kg mc./dobę) oraz u osobników żeńskich (30 mg/kg mc./dobę) obserwowano opóźnienie dojrzewania płciowego. Nie znane jest znaczenie wyników tych badań dla ludzi. U szczurów otrzymujących fluoksetynę w dawce 30 mg/kg mc. stwierdzono także zmniejszenie, w porównaniu z grupą kontrolną, długości kości udowej oraz zwyrodnienie, martwicę i regenerację mięśni szkieletowych. Po dawce wynoszącej 10 mg/kg mc./dobę uzyskano stężenia osoczowe leku u zwierząt około 0,8 do 8,8 (fluoksetyna) i 3,6 do 23,2 razy (norfluoksetyna) większe niż stężenia obserwowane zwykle u dzieci. Po dawce wynoszącej 3 mg/kg mc./dobę stężenia osoczowe leku u zwierząt były większe od stężenia zwykle obserwowanego u dzieci około 0,04 do 0,5 raza (fluoksetyna) i o 0,3 do 2,1 razy (norfluoksetyna).

Wyniki badania przeprowadzonego na młodych myszach wskazują, że zahamowanie aktywnościtransportera serotoniny zapobiega przyrostowi masy kostnej w procesie rozwoju kości. Wydaje się, żebadania kliniczne potwierdzają te wyniki. Nie ustalono, czy efekt ten jest odwracalny.

W innym badaniu przeprowadzonym na młodych myszach (przyjmujących fluoksetynę w okresie od 4do 21 dni po narodzinach) wykazano, że zahamowanie aktywności transportera serotoniny ma

długotrwały wpływ na zachowanie zwierząt. Nie ma danych dotyczących odwracalności tego efektu. Nie ustalono znaczenia klinicznego tego faktu.

Badania przeprowadzone na dorosłych zwierzętach

W badaniach nad rozrodem szczurów dotyczących drugiego pokolenia, fluoksetyna nie wykazywałaniekorzystnego wpływu na kojarzenie ani na płodność szczurów, nie działała teratogennie ani nie wpływała na wzrost, rozwój i parametry reprodukcyjne potomstwa. Stężenia podawanego z pokarmem leku odpowiadały w przybliżeniu 1,5, 3,9 i 9,7 mg fluoksetyny /kg masy ciała.

U samców myszy, którym codziennie przez 3 miesiące podawano z pokarmem fluoksetynę w dawce odpowiadającej w przybliżeniu 31 mg/kg mc., wykazano spadek masy jąder i zaburzenia spermatogenezy (hipospermatogeneza). Jednak ten poziom dawki przekraczał maksymalną dawkę tolerowaną (MTD), gdyż wystąpiły znaczące oznaki toksyczności.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Skład rdzenia:

Skrobia kukurydzianaLaktoza jednowodnaMagnezu stearynian

Skład otoczki kapsułki: Żelatyna

Tytanu dwutlenek (E 171)Indygotyna (E 132)

Żółcień chinolinowa (E 104)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

30 kapsułek w blistrach z folii Aluminium/PVC, w tekturowym pudełku.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA SAul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański