Analiza wyników uzyskanych u pacjentów z nadwagą leczonych metforminy chlorowodorkiem,u których kontrolowanie stężenia glukozy samą dietą było nieskuteczne wykazała:- znaczące zmniejszenie ryzyka powikłań w cukrzycy typu 2 w grupie leczonej metforminą (29,8 zdarzeń/1000 pacjentolat) w porównaniu z grupą stosującą jedynie dietę (43,3 zdarzeń/1000 pacjentolat), p=0,0023; a także w porównaniu z grupami stosującymi pochodną
sulfonylomocznika lub insulinę (40,1 zdarzeń/1000 pacjentolat), p=0,0034;
- znaczące zmniejszenie ryzyka śmiertelności związanej z cukrzycą: u pacjentów stosujących metforminę - 7,5 zdarzeń/1000 pacjentolat w porównaniu z pacjentami stosującymi jedynie dietę – 12,7 zdarzeń/1000 pacjentolat, p=0,017;
- znaczące zmniejszenie ryzyka śmiertelności ogólnej: u pacjentów stosujących metforminę – 13,5 zdarzeń/1000 pacjentolat w porównaniu z pacjentami stosującymi jedynie dietę – 20,6 zdarzeń/1000 pacjentolat (p=0,011), a w grupach stosujących pochodną sulfonylomocznika lub insulinę – 18,9 zdarzeń/1000 pacjentolat (p=0,021);
- znaczące zmniejszenie ryzyka zawału mięśnia sercowego: u pacjentów stosujących metforminę – 11 zdarzeń/1000 pacjentolat w porównaniu z pacjentami stosującymi jedynie dietę – 18 zdarzeń/1000 pacjentolat (p=0,01).
Nie wykazano korzyści klinicznych ze stosowania metforminy chlorowodorku w leczeniuskojarzonym z pochodnymi sulfonylomocznika.
U wybranych pacjentów z cukrzycą typu 1 zastosowano skojarzone leczenie metforminychlorowodorkiem i insuliną, lecz nie ustalono jakie są korzyści kliniczne wynikające z takiegoleczenia.
Dzieci i młodzież
Wyniki kontrolowanych rocznych badań klinicznych przeprowadzonych na grupie dzieci i młodzieżyw wieku od 10 do 16 lat wykazały zbliżoną kontrolę glikemii jak u dorosłych.
Wyniki przeprowadzonych badań klinicznych potwierdzają skuteczność metforminy stosowanej u pacjentek z zespołem policystycznych jajników (PCOS) w celu: - zmniejszenia nasilenia zmian skórnych (trądzik, hirsutyzm) w przebiegu PCOS;- normalizacji występowania i regularności cyklów miesięcznych;
- indukcji owulacji oraz zwiększenia częstości owulacji.
Metforminę stosowaną w stanie przedcukrzycowym i w zespole policystycznych jajników cechuje mała toksyczność ogólna i bardzo dobra tolerancja.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Po podaniu doustnym metforminy chlorowodorku maksymalne stężenie metforminy w osoczu (Cmax)występuje po około 2,5 godzinach (tmax). Całkowita biodostępność po podaniu dawek od 500 mg do850 mg metforminy chlorowodorku w postaci tabletek powlekanych wynosi około 50 do 60% u ludzizdrowych. Około 20 do 30% leku podawanego doustnie jest wydalane z kałem w stanie niezmienionym.
Wchłanianie metforminy chlorowodorku po podaniu doustnym jest niecałkowite. Przyjmuje się, żefarmakokinetyka wchłaniania metforminy przebiega nieliniowo.
W przypadku zwykle stosowanych dawek i schematów dawkowania, stan równowagi stężeń w osoczuwystępuje po upływie 24 do 48 godzin i zwykle wynosi mniej niż 1 mikrogram/ml.
W kontrolowanych badaniach klinicznych maksymalne stężenie metforminy w osoczu (Cmax) nieprzekracza 5 mikrogramów/ml, nawet po zastosowaniu dawek maksymalnych.
Pokarm zmniejsza i nieznacznie opóźnia absorpcję metforminy. W przypadku doustnego podania dawki850 mg metforminy chlorowodorku w postaci tabletek obserwowano o 40% mniejsze stężeniemaksymalne w osoczu, o 25% mniejsze AUC (powierzchnia pod krzywą) i wydłużenie o 35 minutczasu osiągnięcia stężenia maksymalnego. Kliniczne znaczenie tych zmian nie jest znane.
8