CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Gabagamma 100; 100 mg, kapsułki twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNEJ

Każda kapsułka zawiera 100 mg gabapentyny (Gabapentinum)

Substancja pomocnicza o znanym działaniu

Każda kapsułka twarda zawiera 22,5 mg laktozy bezwodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułki twarde.

Twarda żelatynowa kapsułka z nieprzezroczystą, białą częścią dolną i wieczkiem.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Padaczka

Gabapentyna wskazana jest w leczeniu wspomagającym napadów częściowych i wtórnie uogólnionych u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i starszych (patrz punkt 5.1)

Gabapentyna wskazana jest w monoterapii napadów częściowych i wtórnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszej.

Leczenie obwodowego bólu neuropatycznego

Gabapentyna wskazana jest w leczeniu obwodowego bólu neuropatycznego np. bolesna neuropatia cukrzycowa, czy nerwoból po przebytym półpaścu u dorosłych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dla wszystkich wskazań schemat ustalania dawki w przypadku rozpoczynania leczenia opisano wTabeli 1. Schemat ten zalecany jest u dorosłych i młodzieży od 12 roku życia. Instrukcje dotyczącedawkowania dla dzieci poniżej 12 roku życia podano w osobnym podpunkcie w dalszej częścininiejszego punktu.

Tabela 1

Schemat dawkowania na początku leczenia

Dzień 1 Dzień 2 Dzień 3

300 mg raz na dobę 300 mg dwa razy na dobę 300 mg trzy razy na dobę

Przerwanie leczenia

Zgodnie z najnowszą praktyką kliniczną, jeśli leczenie gabapentyną musi być przerwane, zaleca sięstopniowe odstawianie w czasie minimum 1 tygodnia, niezależnie od wskazania.

Padaczka

Padaczka zwykle wymaga długookresowej terapii. Dawkowanie ustalane jest przez lekarza prowadzącego w zależności od indywidualnej tolerancji i skuteczności.

Dorośli i młodzież

W badaniach klinicznych skuteczny zakres dawek wynosił od 900 do 3600 mg na dobę. Terapia możebyć rozpoczęta od zwiększania dawki w sposób opisany w Tabeli 1 lub poprzez podanie 300 mg trzyrazy na dobę w pierwszym dniu leczenia. Następnie w zależności od indywidualnej reakcji i tolerancjipacjenta na lek, dawkę można zwiększać o 300 mg na dobę co 2 – 3 dni, aż do osiągnięciamaksymalnej dawki 3600 mg na dobę. U niektórych pacjentów może być wskazane wolniejszezwiększanie dawki gabapentyny. Minimalny czas do osiągnięcia dawki 1800 mg na dobę to 1 tydzień;dawki 2400 mg na dobę to 2 tygodnie, a dawki 3600 mg na dobę to 3 tygodnie. Dawkowanie do 4800mg na dobę było dobrze tolerowane w długoterminowych otwartych badaniach klinicznych. Całkowitadawka dobowa powinna być podzielona na trzy pojedyncze dawki, a maksymalny czas międzydawkami nie powinien być dłuższy niż 12 godzin, aby zapobiec napadom przełomowym.

Dzieci w wieku 6 lat i starsze.

Dawka początkowa powinna wynosić od 10 do 15 mg/kg na dobę, a dawka skuteczna osiągana jestprzez stopniowe zwiększanie dawki przez okres około 3 dni. Skuteczna dawka gabapentyny u dzieci wwieku 6 lat i starszych wynosi od 24 do 35 mg/kg na dobę. Dawkowanie do 50 mg/kg na dobę byłydobrze tolerowane w długoterminowym badaniu klinicznym. Całkowita dawka dobowa powinna byćpodzielona na trzy dawki pojedyncze, a maksymalny odstęp pomiędzy dawkami nie powinienprzekraczać 12 godzin.

Nie jest konieczne monitorowanie stężenia gabapentyny w osoczu w celu optymalizacji leczenia.Ponadto gabapentyna może być stosowana w skojarzeniu z innymi przeciwdrgawkowymi produktamileczniczymi bez obawy o zmiany stężenia w osoczu samej gabapentyny lub stężenia w surowicyinnych przeciwpadaczkowych produktów leczniczych.

Obwodowy ból neuropatyczny

Dorośli

Terapię można rozpocząć od zwiększania dawki w sposób opisany w Tabeli 1. Alternatywnie, leczeniemoże być rozpoczęte od podania 900 mg na dobę w trzech równych dawkach podzielonych. Następniew zależności od indywidualnej reakcji i tolerancji pacjenta na lek, dawkę można zwiększać o 300 mgna dobę co 2 do 3 dni do maksymalnej dawki 3600 mg na dobę. U niektórych pacjentów może byćwskazane wolniejsze zwiększanie dawki gabapentyny. Minimalny czas osiągnięcia dawki 1800 mg nadobę to 1 tydzień, dawki 2400 mg na dobę to 2 tygodnie, a dawki 3600 mg na dobę to 3 tygodnie.

Nie oceniano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku w leczeniu obwodowego bóluneuropatycznego, takiego jak bolesna neuropatia cukrzycowa czy nerwoból po przebytym półpaścu, wbadaniach klinicznych przez okres dłuższy niż 5 miesięcy. Jeżeli pacjent będzie wymagał podawanialeku przez okres dłuższy niż 5 miesięcy z powodu obwodowego bólu neuropatycznego, lekarzprowadzący powinien ocenić stan kliniczny pacjenta i konieczność dalszego leczenia.

Informacja wspólna dla wszystkich wskazań

U pacjentów w złym stanie ogólnym, np. z małą masą ciała, po przeszczepie itd., dawkę należyzwiększać wolniej, albo stosując mniejsze dawki, albo zwiększając odstęp pomiędzy kolejnymzwiększeniem dawki.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65. roku życia)

Osoby w podeszłym wieku mogą wymagać modyfikacji dawki z powodu pogarszającej się z wiekiemczynności nerek (patrz Tabela 2) . Senność, obrzęki obwodowe i astenia mogą występować częściej upacjentów w podeszłym wieku.

Stosowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek

Dostosowanie dawki zalecane u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i (lub) poddawanychhemodializie jest opisane w Tabeli 2. Gabapentynę 100 mg kapsułki twarde można stosować zgodniez następującym dawkowaniem u pacjentów z niewydolnością nerek.

Tabela 2

Dawka gabapentyny u dorosłych w zależności od czynności nerek

Klirens kreatyniny (ml/min) Całkowita dawka dobowa a (mg na dobę)

≥80 900 – 3600

50 - 79 600 – 1800

30 – 49 300 – 900

15 – 29 150 b – 600

< 15 c 150 b – 300

a Całkowita dawka dobowa powinna być podawana w trzech dawkach podzielonych. Zmniejszeniedawki stosuje się u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny < 79 ml/min)b Należy podawać 300 mg co drugi dzień

c W przypadku pacjentów z klirensem kreatyniny < 15 ml/min, dawkę dobową należy zmniejszyćproporcjonalnie do wartości klirensu kreatyniny (np. pacjenci z klirensem kreatyniny wynoszącym 7,5ml/min powinni otrzymywać połowę dawki dobowej stosowanej u pacjentów z klirensem kreatyninywynoszącym 15 ml/min)

Stosowanie u pacjentów poddawanych hemodializie

W przypadku pacjentów z bezmoczem poddawanych hemodializie, którzy nigdy wcześniej nieotrzymywali gabapentyny, zaleca się podanie dawki nasycającej wynoszącej 300 do 400 mg, anastępnie 200 do 300 mg gabapentyny po każdych 4 godzinach hemodializy. W dniach pomiędzyhemodializami nie powinno się podawać gabapentyny.

W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek, poddawanych hemodializie, dawka podtrzymującapowinna być oparta na zaleceniach zawartych w tabeli 2. Oprócz dawki podtrzymującej zaleca siępodawanie 200 do 300 mg po każdych 4 godzinach hemodializy.

Sposób podania

Podanie doustne.

Gabapentyna może być przyjmowana podczas posiłków lub niezależnie od posiłków. Kapsułkapowinna być połknięta w całości z wystarczającą ilością płynu, np. szklanką wody.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Reakcje anafilaktyczne

Gabapentyna może powodować reakcje anafilaktyczne. Objawy podmiotowe i przedmiotowe wzgłaszanych przypadkach obejmowały: trudności w oddychaniu, obrzęk warg, gardła i języka orazniedociśnienie tętnicze (w nagłych przypadkach z koniecznością leczenia). Pacjentom należy zalecić,aby w przypadku wystąpienia objawów anafilaksji odstawili gabapentynę i natychmiast skorzystali zpomocy medycznej.

Myśli i zachowania samobójcze

U pacjentów, u których stosowano leki przeciwpadaczkowe w poszczególnych wskazaniach,odnotowano przypadki myśli i zachowań samobójczych. Meta-analiza randomizowanych,kontrolowanych placebo badań leków przeciwpadaczkowych również wskazuje na niewielkiezwiększenie ryzyka myśli i zachowań samobójczych. Nie jest znany mechanizm powstawania tegoryzyka, a dostępne dane nie wykluczają możliwości, że zwiększone ryzyko występuje także podczasstosowania gabapentyny.

W związku z tym należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują oznaki myśli i zachowańsamobójczych i w razie konieczności rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia. Pacjentów(oraz ich opiekunów) należy poinformować, że w razie wystąpienia oznak myśli lub zachowańsamobójczych należy poradzić się lekarza.

Ostre zapalenie trzustki

Jeżeli w trakcie stosowania gabapentyny rozwinie się ostre zapalenia trzustki, należy rozważyć przerwanie stosowania gabapentyny (patrz punkt 4.8).

Drgawki

Pomimo braku dowodów na występowanie napadów drgawkowych z odbicia po zastosowaniugabapentyny, nagłe odstawienie leków przeciwdrgawkowych u pacjentów z padaczką może wywołaćstan padaczkowy (patrz punkt 4.2)

Tak jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, podczas stosowania gabapentyny uniektórych pacjentów może dochodzić do zwiększenia częstości napadów lub pojawienia się nowychrodzajów napadów drgawkowych.

Tak jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, próby odstawienia dodatkowych lekówprzeciwpadaczkowych u pacjentów opornych na terapię, u których stosowany jest więcej niż jeden lekprzeciwpadaczkowy, w celu osiągnięcia monoterapii gabapentyną, mają mały odsetek powodzeń.

Gabapentyna nie jest uważana za skuteczną w leczeniu napadów pierwotnie uogólnionych, takich jaknapady nieświadomości i może u niektórych pacjentów nasilać te objawy. W związku z tym u

pacjentów z napadami mieszanymi, włączając napady nieświadomości, gabapentyna powinna byćstosowana ostrożnie.

Zawroty głowy, senność, utrata świadomości, stan splątania i zaburzenia umysłowe

Stosowanie gabapentyny związane jest z występowaniem zawrotów głowy i senności, co możezwiększyć ryzyko powstawania przypadkowych urazów (upadki) u osób w podeszłym wieku. Wbadaniach postmarketingowych odnotowano przypadki utraty świadomości, stanu splątania i zaburzeńumysłowych. W związku z tym należy uprzedzić pacjentów, aby zachowali odpowiednią ostrożnośćdopóki nie zaznajomią się z działaniem tego produktu leczniczego.

Jednoczesne stosowanie z opioidami

Pacjenci, którzy wymagają jednoczesnego stosowania opioidów powinni być ściśle monitorowani podkątem objawów depresji ośrodkowego układu nerwowego jak senność, uspokojenie i depresjaoddechowa. U pacjentów przyjmujących jednocześnie gabapentynę i morfinę, może wystąpićzwiększenie stężenia gabapentyny. Należy odpowiednio zmniejszyć dawkę gabapentyny lub opioidów(patrz punkt 4.5).

Depresja oddechowa

Stosowanie gabapentyny wiąże się z występowaniem ciężkiej depresji oddechowej. Pacjenci zosłabioną czynnością oddechową, chorobą układu oddechowego lub chorobą neurologiczną,zaburzeniem czynności nerek, jednocześnie stosujący środki hamujące czynność OUN oraz osoby wpodeszłym wieku mogą być bardziej narażeni na wystąpienie tego ciężkiego działania niepożądanego.U tych pacjentów może być konieczna modyfikacja dawki.

Stosowanie u pacjentów starszych (powyżej 65 lat)

Nie przeprowadzono systematycznych badań z gabapentyną u pacjentów w wieku 65 lat i starszych.W jednym badaniu z zastosowaniem podwójnie ślepej próby u pacjentów z bólem neuropatycznymsenność, obrzęki obwodowe i osłabienie występowały u nieco większego odsetka pacjentów w wieku65 lat i starszych niż u pacjentów młodszych. Oprócz tego badania kliniczne w tej grupie niewskazują, aby profil zdarzeń niepożądanych różnił się od obserwowanego u młodszych pacjentów.

Dzieci i młodzież

Nie przeprowadzono wystarczająco dokładnych badań nad wpływem długotrwałego (powyżej 36tygodni) stosowania gabapentyny na procesy uczenia się, inteligencję oraz rozwój u dzieci imłodzieży. Korzyści płynące z długotrwałej terapii należy zatem rozpatrywać w kontekściepotencjalnych zagrożeń.

Nadużywanie i uzależnienie

W bazie danych z badań postmarketingowych są zapisane przypadki nadużywania i uzależnienia.Należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący ewentualnego nadużywania przez pacjenta lekóww przeszłości oraz prowadzić obserwację pod kątem możliwych objawów nadużywania gabapentynynp. zachowań wskazujących na poszukiwanie leku, zwiększania dawki, rozwoju tolerancji na lek.

Wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS Drug Rash with Eosinophilia

and Systemic Symptoms)

U pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe włączając gabapentynę występowały ciężkie,zagrażające życiu układowe reakcje nadwrażliwości jak wysypka polekowa z eozynofilią i objawamiogólnymi (DRESS) (patrz punkt 4.8).

Należy zwrócić uwagę, że wczesne objawy nadwrażliwości jak gorączka lub uogólnione powiększeniewęzłów chłonnych mogą występować nawet bez wyraźnej wysypki. Jeśli wystąpią takie objawy,należy bezzwłocznie ocenić stan pacjenta. Jeśli nie można ustalić innej etiologii tych objawów, należyprzerwać stosowanie gabapentyny.

Badania laboratoryjne

Podczas półilościowego oznaczania białka całkowitego w moczu testem paskowym możliwe jestuzyskiwanie fałszywie dodatnich wyników. Zaleca się więc weryfikowanie dodatniego wyniku testupaskowego metodami opartymi na innych zasadach analitycznych, np. metodą biuretową,turbidymetryczną lub metodami wiązania barwników, albo też oznaczanie tego parametru od razu innąmetodą.

Produkt leczniczy Gabagamma zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedzicznąnietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Istnieją doniesienia o depresji oddechowej i (lub) uspokojeniu polekowym związanymi zestosowaniem gabapentyny i opioidów. Niektórzy autorzy uważają, że dotyczy to w szczególnościskojarzenia gabapentyny i opioidów, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.

W badaniu u zdrowych ochotników (N=12), kiedy 2 godziny przed podaniem 600 mg gabapentyny wkapsułce podawano 60 mg morfiny w kapsułce o kontrolowanym uwalnianiu, średnia wartość AUCdla gabapentyny uległa zwiększeniu o 44% w porównaniu do AUC dla gabapentyny podawanej bezmorfiny. Z tego względu pacjentów, którzy wymagają leczenia opioidami należy uważnie obserwowaćpod kątem objawów zahamowania czynności OUN, takich jak senność, uspokojenie i depresjaoddechowa, a dawkę gabapentyny lub opioidu odpowiednio zmniejszać.

Nie stwierdzono interakcji gabapentyny z fenobarbitalem, fenytoiną, kwasem walproinowym czy karbamazepiną.

Farmakokinetyka gabapentyny w stanie stacjonarnym u zdrowych ochotników i u pacjentów zpadaczką otrzymujących leki przeciwpadaczkowe jest podobna.

Jednoczesne stosowanie gabapentyny i doustnych środków antykoncepcyjnych zawierającychnoretydron i (lub) etynyloestradiol nie wpływa na farmakokinetykę w stanie stacjonarnymktórejkolwiek z tych substancji.

Jednoczesne stosowanie gabapentyny i leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających glin imagnez zmniejsza dostępność biologiczną gabapentyny do 24%. Zaleca się więc przyjmowaniegabapentyny najwcześniej dwie godziny po przyjęciu leku zobojętniającego.

Probenecyd nie wpływa na wydalanie gabapentyny przez nerki.

Niewielkie zmniejszenie wydalania gabapentyny, obserwowane podczas jej jednoczesnego stosowania z cymetydyną, nie ma jak się uważa większego znaczenia klinicznego.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Zagrożenia związane z padaczką oraz stosowaniem leków przeciwpadaczkowych

U potomstwa matek przyjmujących leki przeciwpadaczkowe ryzyko wad wrodzonych jest 2 - 3 razywiększe. Do najczęściej występujących zalicza się rozszczep wargi, wady wrodzone układu krążeniaoraz wady rozwojowe cewy nerwowej. Przyjmowanie kilku leków przeciwpadaczkowychjednocześnie może być związane z większym ryzykiem wad wrodzonych aniżeli monoterapia,w związku z tym bardzo istotne jest zastosowanie monoterapii zawsze wtedy, kiedy jest to możliwe.Kobietom, które mogą zajść w ciążę lub są w wieku rozrodczym należy udzielić specjalistycznejporady oraz powtórnie rozpatrzyć konieczność leczenia przeciwpadaczkowego w przypadkuplanowania ciąży. Nie wolno nagle przerywać leczenia przeciwpadaczkowego, ponieważ może tospowodować przełomowe napady drgawkowe, które mogą grozić poważnymi konsekwencjamizarówno dla matki jak i dziecka. Opóźnienie rozwoju u dzieci urodzonych przez matki z padaczkąobserwowano rzadko. Nie jest możliwe ustalenie, czy opóźnienie rozwoju spowodowane jestczynnikami genetycznymi, społecznymi, padaczką matki, czy leczeniem przeciwpadaczkowym.

Zagrożenie związane ze stosowaniem gabapentyny.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania gabapentyny u kobiet w ciąży.Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozrodczość (patrz punkt 5.3). Potencjalnezagrożenie dla człowieka nie jest znane. Nie należy stosować gabapentyny w czasie ciąży, chyba żepotencjalne korzyści dla matki wyraźnie przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu.

Nie stwierdzono, czy stosowanie gabapentyny w okresie ciąży związane jest ze zwiększonymryzykiem wad wrodzonych u dziecka, ze względu na obecność padaczki oraz równoczesnegostosowania leków przeciwpadaczkowych podczas każdej z opisywanych ciąż.

Karmienie piersią

Gabapentyna przenika do mleka ludzkiego. Ponieważ wpływ gabapentyny na noworodki i niemowlętakarmione piersią nie jest znany, podczas podawania produktu leczniczego kobietom karmiącym należyzachować ostrożność. Gabapentyna powinna być stosowana u kobiet karmiących piersią jedyniewtedy, kiedy korzyści w sposób oczywisty przeważają nad zagrożeniami.

Płodność

W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn

Gabapentyna wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdówmechanicznych i obsługiwania maszyn. Gabapentyna działa na ośrodkowy układ nerwowy i możewywoływać senność, zawroty głowy lub inne podobne objawy. Nawet jeśli nasilenie ich jestniewielkie lub umiarkowane, wspomniane działania niepożądane mogą być potencjalnieniebezpieczne w przypadku pacjentów prowadzących pojazdy mechaniczne lub obsługującychmaszyny. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych przeprowadzonych u pacjentów zpadaczką (jako terapia wspomagająca lub monoterapia) oraz z bólem neuropatycznym wymienionoponiżej razem według klasy i częstości występowania (bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do<1/10), niezbyt często ( ≥1/1000 do ≤1/100), rzadko (≥1/10 000 do ≤1/1000). Jeżeli działanieniepożądane stwierdzano w badaniach klinicznych z różną częstością, wymienione zostało w kategoriio największej z obserwowanych częstości występowania.

Dodatkowo działania niepożądane zaobserwowane w badaniach po wprowadzeniu do obrotu podanoponiżej kursywą jako Częstość nieznana (do chwili obecnej nie mogła zostać ustalona).Działania

niepożądane w każdej kategorii częstości występowania, uporządkowano według malejącej ciężkościtych działań.

Klasyfikacja układów i narządów Działania niepożądaneZakażenia i infestacje

Bardzo często zakażenia wirusoweCzęsto zapalenie płuc, zakażenia układu oddechowego, zakażenia dróg moczowych, zakażenie, zapalenie

ucha środkowego Zaburzenia krwi i układu limfatycznego

Często leukopeniaCzęstość nieznana małopłytkowośćZaburzenia układu immunologicznego

Niezbyt często reakcje alergiczne (np. pokrzywka)Częstość nieznana zespół nadwrażliwości, reakcje ogólnoustrojowe o różnych objawach, które obejmują gorączkę,

wysypkę, zapalenie wątroby, powiększenie węzłów chłonnych, eozynofilię oraz niekiedy inne objawy i oznaki; reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Często jadłowstręt, zwiększenie apetytuNiezbyt często hiperglikemia (częściej obserwowana u pacjentów z cukrzycą)

Rzadko Hipoglikemia (częściej obserwowana u

pacjentów z cukrzycą) Częstość nieznana hiponatremia Zaburzenia psychiczne

Często wrogość, stan splątania, labilność emocjonalna,

depresja, lęk, nerwowość, zaburzenia myślenia

Niezbyt często pobudzenieCzęstość nieznana omamyZaburzenia układu nerwowego

Bardzo często senność, zawroty głowy, ataksjaCzęsto drgawki, hiperkinezy, upośledzenie wymowy, amnezja, drżenie, bezsenność, ból głowy,

zaburzenia czucia jak parestezja czy niedoczulica, zaburzenia koordynacji, oczopląs, wzmożone, osłabione lub zniesione odruchy,

Niezbyt często hipokinezja, zaburzenia umysłoweRzadko utrata świadomościCzęstość nieznana zaburzenia ruchowe (np. choreoatetoza, dyskinezy, dystonia)

Zaburzenia oka

Często zaburzenia widzenia, jak niedowidzenie,

podwójne widzenie Zaburzenia ucha i błędnika

Często zawroty głowyCzęstość nieznana szum usznyZaburzenia serca

Niezbyt często kołatanie serca Zaburzenia naczyń

Często nadciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń Zaburzenia oddychania, klatki piersiowej i śródpiersia

Często duszność, zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła,

kaszel, nieżyt nosa Rzadko depresja oddechowa Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Często wymioty, nudności, zaburzenia dotyczące zębów, zapalenia dziąseł, biegunka, ból brzucha,

niestrawność, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej i gardła, wzdęcia

Częstość nieznana zapalenie trzustki Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Częstość nieznana zapalenia wątroby, żółtaczka Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często obrzęk twarzy, plamica opisywana zazwyczaj

jako występowanie zasinień wskutek urazów fizycznych, wysypka, świąd, trądzik

Częstość nieznana zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk

naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, łysienie, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Często bóle stawów, bóle mięśni, bóle pleców, drganie mięśni

Częstość nieznana rabdomioliza, mioklonus Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Częstość nieznana ostra niewydolność nerek, nietrzymanie moczuZaburzenia układu rozrodczego i piersi

Często impotencjaCzęstość nieznana przerost piersi, ginekomastia, zaburzenia seksualne (w tym zmiany libido, zaburzenia

ejakulacji i brak orgazmu) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Bardzo często zmęczenie, gorączkaCzęsto obrzęki obwodowe, zaburzenia chodu, osłabienie, ból, złe samopoczucie, zespół grypowy

Niezbyt często obrzęk uogólnionyCzęstość nieznana objawy abstynencyjne (głównie lęk, bezsenność, nudności, bóle, pocenie się), bóle w klatce

piersiowej. Opisywano również nagłe zgony z niewyjaśnionych przyczyn, w których nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy stosowaniem gabapentyny i zgonem.

Badania laboratoryjne

Często zmniejszenie liczby leukocytów we krwi, zwiększenie masy ciała

Niezbyt często podwyższone wartości testów wątrobowych

SGOT (AST), SGPT (ALT) i bilirubiny Częstość nieznana zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we

krwi Urazy i zatrucia

Często przypadkowe urazy, złamania, otarcia naskórka Niezbyt często upadki

Podczas leczenia gabapentyną opisywano przypadki ostrego zapalenia trzustki. Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy stosowaniem gabapentyny a tym powikłaniem jest jednak niejasny

(patrz punkt 4.4).

U pacjentów leczonych hemodializą w końcowym stadium niewydolności nerek, stwierdzanomiopatię z podwyższonym stężeniem kinazy keratynowej.

Zakażenia dróg oddechowych, zapalenia ucha środkowego, drgawki i zapalenie oskrzeli stwierdzanowyłącznie w badaniach klinicznych prowadzonych z udziałem dzieci. Dodatkowo w badaniach tychczęsto obserwowano agresywne zachowania i hiperkinezy.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem:

Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

4.9 Przedawkowanie

Po przedawkowaniu do 49 g gabapentyny nie obserwowano ostrych, zagrażających życiu działańtoksycznych. Do objawów przedawkowania należały: zawroty głowy, podwójne widzenie, zamazanamowa, senność, utrata świadomości, ospałość i łagodna biegunka. U wszystkich pacjentów nastąpiłopełne wyzdrowienie po zastosowaniu leczenia wspomagającego. Zmniejszenie wchłanianiagabapentyny po dużych dawkach może ograniczać ilość wchłoniętego leku podczas przedawkowania iminimalizować tym samym jego działania toksyczne.

Przedawkowanie gabapentyny, szczególnie w skojarzeniu z innymi lekami wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy, może powodować śpiączkę.

Pomimo, że gabapentynę można usunąć z organizmu poprzez hemodializę, zgodnie zdotychczasowym doświadczeniem postępowanie takie nie jest zwykle konieczne. U pacjentów zzaawansowaną niewydolnością nerek zastosowanie hemodializy może być jednak wskazane.Nie udało się ustalić dawki letalnej gabapentyny pomimo podawania myszom i szczurom tak dużychdawek jak 8000 mg/kg doustnie. Do objawów ostrej toksyczności u zwierząt zalicza się ataksję,zaburzenia oddychania, opadanie powieki, zmniejszenie aktywności lub pobudzenie.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwpadaczkoweKod ATC: N03 AX12

Mechanizm działania

Gabapentyna łatwo przenika do mózgu i zapobiega drgawkom na licznych zwierzęcych modelachpadaczki. Gabapentyna nie wykazuje powinowactwa do receptorów GABAA lub GABAB i niezmienia metabolizmu GABA. Nie wiąże się z innymi receptorami neurotransmiterów w mózgu i niewchodzi w interakcje z kanałami sodowymi. Gabapentyna wiąże się z wysokim powinowactwem zpodjednostką α2δ (alfa-2-delta) kanałów wapniowych bramkowanych potencjałem i uważa się, żewiązanie z podjednostką α2δ może wpływać na działanie przeciwdrgawkowe gabapentyny u zwierząt.Szeroki panel badań przesiewowych sugeruje, że lek działa wyłącznie na α2δ.

Dane z kilku modeli przedklinicznych wykazały, że aktywność farmakologiczna gabapentynymoże zależeć od wiązania z α2δ, poprzez redukcję uwalniania neurotransmiterów pobudzającychw regionach ośrodkowego układu nerwowego. Taka aktywność może leżeć u podstaw aktywnościprzeciwdrgawkowej gabapentyny. Znaczenie wpływu gabapentyny na przeciwdrgawkowe działanie uludzi wymaga ustalenia.

Gabapentyna wykazuje także skuteczność przeciwbólową w kilku przedklinicznych modelachzwierzęcych. Uważa się, że specyficzne wiązanie gabapentyny z podjednostką α2δ skutkuje kilkomaróżnymi działaniami, które mogą odpowiadać za jej aktywność przeciwbólową na modelachzwierzęcych. Aktywność przeciwbólowa gabapentyny może dotyczyć rdzenia kręgowego, a takżewyższych ośrodków mózgowych poprzez interakcje ze zstępującymi szlakami hamowania bólu.Znaczenie tych przedklinicznych właściwości dla klinicznego działania u ludzi jest nieznane.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo

Badanie kliniczne dotyczące terapii wspomagającej napadów częściowych u dzieci w wieku od 3 do12 lat wykazało widoczną, ale nieznaczącą statystycznie różnicę w 50% odpowiedzi na leczenie, nakorzyść grupy gabapentyny w porównaniu z grupą placebo. Dodatkowe analizy post-hoc odpowiedzina leczenie w zależności od wieku nie wykazały statystycznie istotnego wpływu wieku, ani jakozmiennej ciągłej, ani dychotomicznej (grupy wiekowe 3-5 oraz 6-12 lat). Dane ze wspomnianych analiz post-hoc podsumowano w poniższej tabeli:

Odpowiedź (≥ 50% popraw) w zależności od leczenia i wieku populacji MITT*

Kategoria wiekowa Placebo Gabapentyna Wartość P

< 6 lat 4/21 (19,0%) 4/17 (23,5%) 0,7362

Od 6 do 12 lat 17/99 (17,2%) 20/96 (20,8%) 0,5144

*Zmodyfikowana populacja oceniana według zasady „Intent to treat” (MITT) została określonajako wszyscy pacjenci zrandomizowani do badanego leczenia, którzy poza tym mieli nadające siędo oceny dzienniczki napadów dostępne w ciągu 28 dni, zarówno fazy wstępnej, jak i fazypodwójnie ślepej.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym gabapentyna osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 2 – 3 godzinach.Biodostępność gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) wykazuje tendencję do zmniejszania sięwraz ze zwiększaniem dawki. Bezwzględna biodostępność kapsułki 300 mg wynosi około 60%. Niestwierdzono, aby pożywienie, w tym dieta bogato-tłuszczowa, miało klinicznie istotny wpływ nafarmakokinetykę gabapentyny.

Na farmakokinetykę gabapentyny nie ma wpływu wielokrotne podawanie. Choć w badaniachklinicznych stężenie gabapentyny w osoczu wahało się od 2 µg/ml do 20 µg/ml, stężenia te nie miaływartości predykcyjnej, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo czy skuteczność. Parametry farmakokinetycznepodano w tabeli 3.

Tabela 3

Podsumowanie średnich parametrów farmakokinetycznych gabapentyny (% CV) w stanie stacjonarnym podczas stosowania leku co 8 godzin

Parametr 300 mg 400 mg 800 mgfarmakokinetyczny (N = 7) (N=14) (N=14) Średnio % CV Średnio % CV Średnio % CVC max (µg/ml) 4,02 (24) 5,74 (38) 8,71 (29)t max (h) 2,7 (18) 2,1 (54) 1,6 (76)t ½ (h) 5,2 (12) 10,8 (89) 10,6 (41)AUC (0-8) 24,8 (24) 34,5 (34) 51,4 (27)(µg. h/ml)

Ae% (%) Brak Brak 47,2 (25) 34,4 (37) danych danych

Cmax = maksymalne stężenie leku w osoczu w stanie stacjonarnymt max = czas do osiągnięcia C max

t ½ = okres półtrwania w fazie eliminacji

AUC (0-8) = pole powierzchni pod krzywą stężeń leku w osoczu w czasie od 0 do 8 godzin po podaniu dawki

Ae% = odsetek dawki, która została wydalona z moczem w postaci niezmienionej od chwili podania leku do 8 godzin po podaniu

Dystrybucja

Gabapentyna nie wiąże się z białkami osocza i jej objętość dystrybucji wynosi 57,7 l. U pacjentów zpadaczką stężenie gabapentyny w płynie mózgowo-rdzeniowym stanowi około 20% stężenia w staniestacjonarnym osiągniętego w osoczu. Gabapentyna obecna jest w mleku kobiet karmiących piersią.

Biotransformacja

Nie ma dowodów na to, że organizm ludzki metabolizuje gabapentynę. Nie indukuje ona wątrobowych oksydaz o mieszanej funkcji, uczestniczących w metabolizmie leków.

Wydalanie

Gabapentyna jest wydalana z organizmu przez nerki wyłącznie w postaci niezmienionej. Okrespółtrwania w fazie eliminacji gabapentyny nie zależy od dawki i wynosi średnio 5 – 7 godzin.U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek klirens gabapentynyz osocza jest zmniejszony. Stała szybkość eliminacji gabapentyny, klirens z osocza oraz klirensnerkowy wykazują zależność proporcjonalną do klirensu kreatyniny.

Gabapentyna usuwana jest z osocza przez hemodializę. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lubpoddawanych hemodializie zaleca się modyfikowanie dawkowania (patrz punkt 4.2).Farmakokinetykę gabapentyny u dzieci ustalono w grupie pięćdziesięciu zdrowych osób o rozpiętościwieku od 1 miesiąca do 12 lat. Stężenie gabapentyny w osoczu u dzieci powyżej 5 lat jest ogólniepodobne do stężenia stwierdzanego u dorosłych, przy przeliczeniu dawki leku w mg na kilogram masyciała.

W badaniach farmakokinetyki u 24 zdrowych dzieci w wieku od 1 miesiąca do 48 miesięcy,obserwowano około 30% niższą ekspozycję (AUC), niższy Cmax i wyższy klirens w przeliczeniu namasę ciała w porównaniu do dostępnych danych dotyczących dzieci powyżej 5 lat.

Liniowość/nieliniowość

Biodostępność gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) zmniejsza się wraz ze wzrostem dawki, cowpływa na nieliniowość parametrów farmakokinetycznych, do których zalicza się parametrdostępności biologicznej (F), np. Ae%, CL/F, Vd/F. Farmakokinetyka procesu eliminacji (parametryfarmakokinetyczne, które nie zawierają wartości F, na przykład CLr i t1/2) najlepiej opisuje modelliniowy. Stężenie gabapentyny w osoczu w stanie stacjonarnym daje się przewidywać z danychdotyczących podania jednorazowego.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Działanie rakotwórcze

Przeprowadzono badanie, w którym podawano przez okres dwóch lat gabapentynę z pokarmem wdawkach 200, 600 i 2000 mg/kg na dobę myszom i 250, 1000 i 2000 mg/kg/dobę szczurom.Statystycznie znamienny wzrost częstości występowania nowotworów z komórek zrazikowychtrzustki stwierdzono wyłącznie u samców szczura przy największej dawce gabapentyny. Maksymalnestężenie gabapentyny w osoczu szczurów otrzymujących dawkę 2000 mg/kg/dobę 10-krotnieprzekraczało stężenia leku w osoczu u ludzi otrzymujących 3600 mg gabapentyny na dobę.Nowotwory z komórek zrazikowych trzustki to nowotwory o niskim stopniu złośliwości – niewpływały na przeżywalność samców szczurów, nie dawały przerzutów, nie naciekały okolicznychtkanek i były podobne do nowotworów obserwowanych u zwierząt kontrolnych. Znaczenie rozwojunowotworów z komórek zrazikowych trzustki występujących u samców szczura dla ryzykarakotwórczego u ludzi jest niejasne.

Działanie mutagenne

Nie wykazano genotoksyczności gabapentyny. W standardowych oznaczeniach in vitro zzastosowaniem komórek bakterii lub ssaków lek ten nie wykazywał działania mutagennego.Gabapentyna nie powodowała strukturalnych aberracji chromosomowych w komórkach ssaków ani wwarunkach in vitro, ani in vivo i nie indukowała powstawania jąderek w komórkach szpiku kostnegochomika.

Upośledzenie płodności

Nie wykazano żadnych działań niepożądanych, dotyczących płodności czy rozrodczości u szczurów,którym podawano dawki do 2000 mg/kg (dawka około 5-krotnie przekraczająca maksymalną dawkę uczłowieka wyrażoną w mg/m2).

Działanie teratogenne

Gabapentyna nie zwiększyła występowania wad wrodzonych w porównaniu z grupą kontrolną upotomstwa myszy, szczurów i królików w dawkach o odpowiednio 50, 30, 25 razy większych niżdawka dobowa, która u ludzi wynosi 3600 mg (dawki te odpowiadały odpowiednio czterokrotności,pięciokrotności i ośmiokrotności dawki dobowej u człowieka wyrażonej w mg/m2).

U gryzoni gabapentyna powodowała opóźnienie kostnienia w obrębie kości czaszki, kręgów, kończynprzednich i tylnych, co wskazywałoby na opóźnienie rozwoju płodowego. Efekty te obserwowano,kiedy ciężarne myszy w okresie organogenezy otrzymywały doustnie dawki wynoszące 1000 lub 3000mg/kg/dobę oraz kiedy szczury otrzymywały dawki 500, 1000 lub 2000 mg/kg przed oraz w trakcieokresu godowego i przez cały okres ciąży. Dawki te odpowiadają około 1- do 5-krotności dawki uczłowieka wynoszącej 3600 mg w przeliczeniu na mg/m2.

Działania teratogennego nie stwierdzono u ciężarnych myszy, którym podawano dawkę 500 mg/kg/dobę (około połowy dawki dobowej u człowieka wyrażonej w mg/m2).

W badaniu płodności i ogólnej rozrodczości szczurów obserwowano zwiększoną częstośćwystępowania wodniaka moczowodu i (lub) wodonercza przy dawce wynoszącej 2000 mg/kg/dobę,przy dawce wynoszącej 1500 mg/kg/dobę w badaniu teratologicznym oraz przy dawce wynoszącej500, 1000 i 2000 mg/kg/dobę w badaniu perinatalnym i postnatalnym. Znaczenie tych obserwacji niejest znane, jednak mogą one być związane z opóźnionym rozwojem. Dawki te również odpowiadająokoło 1- do 5-krotności dawki dobowej u człowieka wynoszącej 3600 mg w przeliczeniu na mg/m2.

W badaniu teratogenności na królikach, przy dawkach wynoszących 60, 300 i 1500 mg/kg/dobępodawanych w okresie organogenezy, występowała zwiększona częstość poronień po zagnieżdżeniu.

Dawki te odpowiadają około ¼- do 8-krotności dawki dobowej u człowieka wynoszącej 3600 mg w przeliczeniu na mg/m2.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Każda kapsułka zawiera następujące substancje pomocnicze:

Laktoza bezwodnaSkrobia kukurydzianaTalk

Otoczka kapsułki

Żelatyna

Tytanu dwutlenek (E 171)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25ºC.

Blister z PVC/Aluminium: Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii PVC/Aluminium

Wielkości opakowań

Blister: 20, 30, 50, 100 kapsułek twardych w tekturowym pudełku

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Wörwag Pharma GmbH & Co. KG Calwer Str. 7

71 034 Böblingen Niemcy

8. NUMER(Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU