W przypadku zmiany produktu z insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką, u niektórychpacjentów może być konieczna zmiana dawki. Jeżeli konieczna jest zmiana dawki, powinna onanastąpić przy podaniu pierwszej dawki nowej insuliny lub w czasie pierwszych kilku tygodni lubmiesięcy jej stosowania.
U niektórych pacjentów, po zmianie insuliny pochodzenia zwierzęcego na insulinę ludzką, wczesne objawy ostrzegawcze hipoglikemii mogą być mniej wyraźnie zaznaczone lub zupełnie różne od tych występujących podczas stosowania insuliny pochodzenia zwierzęcego. W przypadku uzyskania u pacjenta lepszej kontroli glikemii (np. przez zastosowanie intensywnej insulinoterapii) objawy ostrzegawcze hipoglikemii mogą być mniej wyraźne lub wcale się nie pojawić. Należy poinformować o tym pacjentów. Inne sytuacje, które mogą spowodować zmianę lub osłabienie wczesnych objawów ostrzegawczych hipoglikemii to: długotrwała cukrzyca, neuropatia cukrzycowa, przyjmowanie niektórych leków, np. β-adrenolityków. Niewyrównana hipoglikemia lub hiperglikemia możeprowadzić do utraty przytomności, śpiączki lub zgonu.
Stosowanie nieodpowiednich dawek lub przerwanie leczenia, zwłaszcza w przypadku cukrzycyinsulinozależnej, może prowadzić do hiperglikemii i kwasicy ketonowej – stanów, które potencjalniemogą być śmiertelne.
Stosowanie ludzkiej insuliny może spowodować wytworzenie przeciwciał, jednak ich miano jestniższe niż w przypadku stosowania oczyszczonej insuliny pochodzenia zwierzęcego.
Zapotrzebowanie na insulinę może ulec znacznej zmianie w przypadku chorób trzustki, nadnerczy,przysadki mózgowej, tarczycy, zaburzeń czynności nerek lub wątroby.
Zapotrzebowanie na insulinę może być zwiększone podczas chorób z wysoką gorączką, ciężkiegozakażenia, chorób i zaburzeń czynności przewodu pokarmowego przebiegających z nudnościami,wymiotami, biegunką, powolnym opróżnianiem żołądka oraz z zaburzeniami wchłaniania, jakrównież w przypadku zaburzeń emocjonalnych.
Modyfikacja dawki może być również konieczna w przypadku zmiany aktywności fizycznej pacjentalub sposobu odżywiania.
Osoby zamierzające przekroczyć przynajmniej dwie strefy czasowe powinny skonsultować sięz lekarzem w celu zmiany schematu podawania insuliny. W czasie podróży lotniczej należy insulinęprzechowywać w bagażu podręcznym, a nie w luku bagażowym (nie może ulec zamrożeniu).
Podczas długotrwałego leczenia insuliną może rozwinąć się oporność na insulinę. W razie wystąpieniainsulinooporności należy zastosować większe dawki insuliny.
Jednoczesne stosowanie produktu Gensulin M30 z pioglitazonem: Zgłaszano przypadki niewydolności serca w czasie jednoczesnego stosowania insuliny i pioglitazonu, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka niewydolności serca. Należy o tym pamiętać przed zastosowaniem leczenia skojarzonego produktem Gensulin M30 z pioglitazonem. W przypadku leczenia skojarzonego tymi lekami należy obserwować, czy u pacjentów nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe niewydolności serca, zwiększenie masy ciała i obrzęki. Należy odstawić pioglitazon w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów niewydolności serca.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Niektóre produkty lecznicze mogą zmieniać metabolizm glukozy. Lekarz powinien rozważyćmożliwość wystąpienia interakcji i zapytać pacjenta o inne stosowane przez niego leki.
Zapotrzebowanie na insulinę może wzrosnąć pod wpływem substancji o działaniuhiperglikemizującym, takich jak glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, hormon wzrostu, danazol,β2-sympatykomimetyki (ritodryna, salbutamol, terbutalina), tiazydy oraz niacyna.
Zapotrzebowanie na insulinę może się zmniejszyć pod wpływem substancji o działaniuhipoglikemizującym, takimi jak np. doustne leki hipoglikemizujące, salicylany (np. kwas
wersja 6.2 3/7