Stosowanie nieodpowiednich dawek lub przerwanie leczenia, zwłaszcza w przypadku cukrzycyinsulinozależnej, może prowadzić do hiperglikemii i kwasicy ketonowej – stanów, które potencjalniemogą być śmiertelne.
Stosowanie ludzkiej insuliny może spowodować wytworzenie przeciwciał, jednak ich miano jest niższe niż w przypadku stosowania oczyszczonej insuliny pochodzenia zwierzęcego.Zapotrzebowanie na insulinę może ulec znacznej zmianie w przypadku chorób trzustki, nadnerczy,przysadki mózgowej, tarczycy, zaburzeń czynności nerek lub wątroby.
Zapotrzebowanie na insulinę może być zwiększone podczas chorób z wysoką gorączką, ciężkiegozakażenia, chorób i zaburzeń czynności przewodu pokarmowego przebiegających z nudnościami,wymiotami, biegunką, powolnym opróżnianiem żołądka oraz z zaburzeniami wchłaniania, jakrównież w przypadku zaburzeń emocjonalnych.
Modyfikacja dawki może być również konieczna w przypadku zmiany aktywności fizycznej pacjentalub sposobu odżywiania.
Osoby zamierzające przekroczyć przynajmniej dwie strefy czasowe powinny skonsultować sięz lekarzem w celu zmiany schematu podawania insuliny. W czasie podróży lotniczej należy insulinę przechowywać w bagażu podręcznym, a nie w luku bagażowym (nie może ulec zamrożeniu).
Podczas długotrwałego leczenia insuliną może rozwinąć się oporność na insulinę. W razie wystąpieniainsulinooporności należy zastosować większe dawki insuliny.
Jednoczesne stosowanie produktu Gensulin R z pioglitazonem: Zgłaszano przypadki niewydolności serca w czasie jednoczesnego stosowania insuliny i pioglitazonu,szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka niewydolności serca. Należy o tym pamiętać przedzastosowaniem leczenia skojarzonego produktem Gensulin R z pioglitazonem. W przypadku leczeniaskojarzonego tymi lekami należy obserwować, czy u pacjentów nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe niewydolności serca, zwiększenie masy ciała i obrzęki. Należy odstawić pioglitazon w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów niewydolności serca.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Niektóre produkty lecznicze mogą zmieniać metabolizm glukozy. Lekarz powinien rozważyćmożliwość wystąpienia interakcji i zapytać pacjenta o inne stosowane przez niego leki.
Zapotrzebowanie na insulinę może wzrosnąć pod wpływem substancji o działaniuhiperglikemizującym, takich jak glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, hormon wzrostu, danazol,β2-sympatykomimetyki (ritodryna, salbutamol, terbutalina), tiazydy oraz niacyna.
Zapotrzebowanie na insulinę może się zmniejszyć pod wpływem substancji o działaniu hipoglikemizującym, takich jak np. doustne leki hipoglikemizujące, salicylany (np. kwas acetylosalicylowy), niektóre leki przeciwdepresyjne (inhibitory monoaminooksydazy), niektóre inhibitory konwertazy angiotensyny (kaptopril, enalapril), nieselektywne leki β-adrenolitycznei alkohol.
Zapotrzebowanie na insulinę może się zmniejszyć bądź zwiększyć pod wpływem analogów somatostatyny (oktreotyd, lanreotyd).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
U pacjentek leczonych insuliną (cukrzyca insulinozależna lub cukrzyca ciężarnych) konieczne jest utrzymanie właściwej kontroli przez cały okres ciąży. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w pierwszym trymestrze ciąży oraz wzrasta w drugim i trzecim trymestrze. Należy poinformowaćpacjentki chore na cukrzycę, że w przypadku zajścia w ciążę lub planowania ciąży powinnypowiadomić o tym lekarza prowadzącego.
wersja 6. 2 3/7