w podeszłym wieku. W trakcie leczenia akarbozą następuje znaczące obniżenie stężenia glukozy naczczo oraz zmniejszenie nienaturalnie wysokiego stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c).W prospektywnym, randomizowanym, kontrolowanym placebo, z podwójnie ślepą próbą badaniuporównawczym (czas trwania leczenia 3-5 lat, średnio 3,3 lat), w którym uczestniczyło 1429 osób zezdiagnozowanymi zaburzeniami tolerancji glukozy, z wyjściową glikemią poposiłkową 7,8 – 11,1mmol/l (140 – 200 mg/dl) i z glikemią na czczo 5,6 – 7,8 mmol/l (100 – 140 mg/dl), leczenie akarboząobniżyło ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 o 25% oraz doprowadziło do znamiennego zmniejszeniawzględnego ryzyka wystąpienia incydentu sercowo-naczyniowego o 49% w porównaniu do grupyotrzymującej placebo. Zwłaszcza ryzyko zawału mięśnia sercowego znamiennie zmniejszyło sieo 91%.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Właściwości farmakokinetyczne akarbozy badano podając doustnie znakowaną substancję (200 mg)zdrowym ochotnikom.
Ze względu na fakt, że średnio 35% z podanej, znakowanej radioaktywnie substancji (łącznie:substancja czynna i produkty rozpadu) zostało wydalane przez nerki w ciągu 96 godzin, możnazałożyć, że stopień wchłaniania mieści się w tym zakresie.
Zmiany stężenia całkowitej radioaktywności w osoczu mają przebieg dwufazowy. Pierwszy szczyt,odpowiadający średniemu stężeniu akarbozy o wartości 52,2 ± 15,7 µg/l obserwowany po 1,1 ± 0,3godz. pokrywa się ze szczytem stężenia aktywnego związku w osoczu (49,5 ± 26,9 µg/l po 2,1 ± 1,6godz.). Drugi szczyt wynosi średnio 586,3 ± 282,7 µg/l i jest osiągany po 20,7 ± 5,2 godz.W odróżnieniu od wyników badań całkowitej radioaktywności maksymalne stężenie substancjiczynnej jest 10-20 razy mniejsze. Uważa się, że drugi, wyższy szczyt stężenia obserwowany po 14-24godzinach jest wynikiem wchłaniania produktów rozkładu bakteryjnego z dalszych części jelita.
Pozorna objętość dystrybucji o wartości 0,32 l/kg mc. została wyliczona u zdrowych ochotników napodstawie krzywej stężenia w osoczu (podanie dożylne dawki 0,4 mg/ kg mc.).
Biodostępność wynosi 1-2%. Ta wyjątkowo niska dostępność substancji czynnej jest zamierzona(akarboza działa lokalnie w jelicie) i nie ma wpływu na działanie leku.
Okres półtrwania eliminacji substancji czynnej w osoczu wynosi 3,7 ± 2,7 godz. dla fazy dystrybucjii 9,6 ± 4,4 godz. dla fazy eliminacji.
Odsetek substancji czynnej wydalanej z moczem wynosi 1,7% podanej dawki. 51% substancjihamującej jest wydalana z kałem w ciągu 96 godz.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania toksyczności ostrej po podaniu doustnym i dożylnym akarbozy przeprowadzono na myszach,szczurach i psach. Wyniki badań zebrano w poniższej tabeli:
Gatunek Płeć Droga podania LD50SIU/kg(3) Przedział ufności dla p<0,05
6