CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Heviran, 200 mg, tabletki powlekane Heviran, 400 mg, tabletki powlekaneHeviran, 800 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera odpowiednio 200 mg, 400 mg lub 800 mg acyklowiru (Aciclovirum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane

Tabletki 200 mg i 400 mg są barwy białej, okrągłe, obustronnie wypukłe. Tabletki 800 mg są barwy białej, podłużne, obustronnie wypukłe, z linią podziału. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt wskazany jest do stosowania:

• w leczeniu zakażeń skóry i błon śluzowych wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus), w tym pierwotnego i nawracającego opryszczkowego zakażenia narządów płciowych (z wyjątkiem zakażeń wirusem opryszczki pospolitej u noworodków i niemowląt do 3. miesiąca życia oraz ciężkich zakażeń wirusem opryszczki pospolitej u dzieci ze znacznie zmniejszoną odpornością),

• w zapobieganiu nawrotom opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów z prawidłową odpornością,

• w leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-Zoster virus).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie u dorosłych

Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus)Produkt należy podawać w dawce 200 mg pięć razy na dobę, mniej więcej co 4 godziny, z przerwąnocną. Produkt stosować przez 5 dni, a w przypadku ciężkich zakażeń pierwotnych kurację możnaprzedłużyć.

Pacjentom ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepieniu szpiku) lub z zaburzeniamiwchłaniania z przewodu pokarmowego dawkę można podwoić do 400 mg.Podawanie acyklowiru należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia. W zakażeniachnawracających szczególnie ważne jest rozpoczęcie leczenia w okresie prodromalnym lub tuż popojawieniu się pierwszych zmian.

Zapobieganie nawrotom opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentówz prawidłową odpornością

1

U pacjentów z prawidłową odpornością produkt należy podawać w dawce 200 mg trzy - cztery razy nadobę, mniej więcej co 6-8 godzin.

U wielu pacjentów skuteczne oraz wygodniejsze może być podawanie produktu dwa razy na dobę, co12 godzin, w dawce 400 mg.

Zapobiegawczo może również działać dawka zmniejszana stopniowo do 200 mg trzy razy na dobę,mniej więcej co 8 godzin, lub nawet dwa razy na dobę, mniej więcej co 12 godzin.U niektórych pacjentów reakcja na zapobiegawcze podawanie leku występuje po zastosowaniucałkowitej dawki dobowej produktu wynoszącej 800 mg.

Stosowanie leku należy przerywać co 6 do 12 miesięcy w celu obserwacji ewentualnych zmian w przebiegu choroby.

Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (VZV)Produkt należy podawać w dawce 800 mg cztery - pięć razy na dobę (mniej więcej co 4 godziny),z przerwą nocną. Leczenie należy kontynuować przez 5 do 7 dni.

Należy rozważyć dożylne podawanie leku pacjentom ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. poprzeszczepieniu szpiku) lub z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego.Leczenie trzeba rozpocząć bezzwłocznie po rozpoznaniu zakażenia. Najlepsze wyniki leczniczezarówno w przypadku ospy wietrznej, jak i półpaśca uzyskuje się podając lek w ciągu 24 godzin powystąpieniu pierwszych zmian skórnych - wysypki.

Dawkowanie u dzieci i młodzieży

Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus)

Dzieci w wieku 2 lat i powyżej dawka jak dla dorosłych.

Leczenie zakażeń wirusem ospy wietrznej:

- Dzieci w wieku od 6 lat - 800 mg cztery razy na dobę,- Dzieci w wieku 2 do 5 lat - 400 mg cztery razy na dobę.Dawkę można też określić dokładniej podając 20 mg/kg masy ciała (do maksymalnej dawki 800 mg)cztery razy na dobę. Leczenie należy kontynuować przez 5 dni.

Brak szczegółowych danych na temat zapobiegania nawrotom zakażeń wirusem opryszczki pospolitejoraz leczenia półpaśca u dzieci z prawidłową odpornością.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku należy brać pod uwagę możliwość zaburzenia czynności nereki odpowiednio dostosować dawkę leku (patrz: Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek).

Należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia organizmu.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

Zaleca się ostrożność podczas stosowania acyklowiru u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.Należy utrzymywać odpowiedni poziom nawodnienia organizmu u tych pacjentów.

Podczas leczenia zakażeń wirusem opryszczki pospolitej lub zapobiegania im u pacjentówz umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności nerek stosowanie zalecanych dawek doustnych niedoprowadzi do kumulacji acyklowiru w organizmie w stężeniach wyższych niż uznane za bezpiecznepodczas podawania leku dożylnie.

Jednak pacjentom z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki do 200 mg dwa razy na dobę mniej więcej co 12 godzin.

Podczas leczenia zakażeń wirusem ospy wietrznej i półpaśca u pacjentów z umiarkowanąniewydolnością nerek (klirens kreatyniny 10–25 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki do 800 mgtrzy razy na dobę, mniej więcej co 8 godzin, a u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirenskreatyniny mniejszy niż 10 ml/min) zaleca się zmniejszenie dawki do 800 mg dwa razy na dobę, mniejwięcej co 12 godzin.

2

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, walacyklowir lub na którąkolwiek substancję pomocnicząwymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek zwiększa się podczas stosowania innych leków nefrotoksycznych.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wiekuAcyklowir jest wydalany z organizmu przez nerki, toteż dawkę leku u osób z niewydolnością nereknależy zmniejszyć (patrz punkt 4.2). U pacjentów w podeszłym wieku należy brać pod uwagęzaburzenia czynności nerek, toteż w tej grupie pacjentów należy rozważyć zmniejszenie dawki leku.Osoby w podeszłym wieku oraz pacjenci z niewydolnością nerek należą do grupy zwiększonegoryzyka działań niepożądanych dotyczących układu nerwowego i z tego względu obie te grupy należyuważnie obserwować. Zgłaszane dotąd objawy zwykle ustępowały po przerwaniu podawania leku(patrz punkt 4.8).

Stan nawodnienia: należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania doustnie dużych dawekacyklowiru i utrzymać właściwy stan nawodnienia organizmu, np. w przypadku leczenia półpaśca (4 gna dobę), aby uniknąć ryzyka uszkodzenia nerek.

Obecnie dostępne dane z badań klinicznych nie są wystarczające, aby wnioskować, że leczenieacyklowirem zmniejsza możliwość wystąpienia powikłań związanych z półpaścem u pacjentówz prawidłową odpornością.

Długotrwałe podawanie acyklowiru lub powtarzane cykle leczenia u pacjentów ze znacznie osłabionąodpornością mogą spowodować selekcję szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości na acyklowir.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Acyklowir jest wydalany głównie w postaci niezmienionej, w mechanizmie aktywnego wydzielaniaw kanalikach nerkowych. Jakiekolwiek leki podawane jednocześnie, które współzawodniczą o tenmechanizm, mogą zwiększać stężenia acyklowiru w osoczu. Probenecyd i cymetydyna zwiększająpole pod krzywą (AUC) acyklowiru oraz zmniejszają klirens nerkowy acyklowiru. Podobnezwiększenia stężeń acyklowiru w osoczu i nieczynnego metabolitu - mykofenolanu mofetylu, lekuimmunosupresyjnego stosowanego u pacjentów po przeszczepach, obserwowano podczasjednoczesnego podawania tych leków. Jednak nie ma konieczności zmiany dawkowania ze względuna szeroki przedział terapeutyczny acyklowiru.

Doświadczenie przeprowadzone u pięciu pacjentów płci męskiej wykazało, że jednoczesne stosowanie acyklowiru i podawanej ogólnie teofiliny powoduje zwiększenie AUC teofiliny o około 50%. Zaleca się kontrolowanie stężenia teofiliny w osoczu podczas jednoczesnego stosowania z acyklowirem.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

W badaniach przeprowadzonych po wprowadzeniu produktów zawierających acyklowir do obrotu udokumentowano przypadki stosowania acyklowiru przez kobiety w ciąży i stwierdzono występowaniezaburzeń. Wyniki tych badań nie wykazały jednak zwiększenia liczby wad u dzieci urodzonych przezkobiety, które stosowały acyklowir, w porównaniu do ogólnej populacji. Nie wykazano związkuprzyczynowo-skutkowego pomiędzy występowaniem wad u dzieci, a stosowaniem acyklowiru przezmatki w czasie ciąży.

W badaniach standardowych ogólnoustrojowe podawanie acyklowiru królikom, myszom i szczurom nie było embriotoksyczne ani teratogenne. W niestandardowych badaniach przeprowadzonych u samic

3

szczura obserwowano wady płodów jedynie po podskórnym podaniu tak dużych dawek, że u matek występowały objawy toksyczności. Nie określono klinicznego znaczenia tych obserwacji.

Podawanie acyklowiru kobietom w ciąży należy rozważać jedynie wtedy, gdy oczekiwane korzyści ze stosowania leku u matki przewyższają możliwość wystąpienia zagrożeń u płodu.Dane z badań toksyczności reprodukcyjnej (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

Po doustnym podaniu acyklowiru w dawce 200 mg pięć razy na dobę stężenie jego w mleku kobiecymwynosiło od 60% do 410% stężenia leku mierzonego w osoczu. Takie stężenie acyklowiru w mlekumatki mogłoby spowodować przyjmowanie leku przez oseska w dawce dobowej do 0,3 mg/kg masyciała. Dlatego należy zachować ostrożność podając lek kobietom karmiącym piersią.

Płodność

Brak danych dotyczących wpływu acyklowiru na płodność u kobiet.

W badaniu z udziałem 20 mężczyzn z prawidłową liczbą plemników w nasieniu, którym podawano doustnie acyklowir w dawkach do 1 g na dobę przez okres do 6 miesięcy, nie obserwowanoznaczącego klinicznie wpływu na liczbę, morfologię lub ruchliwość ludzkich plemników.Dane z badań klinicznych patrz punkt 5.3.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań wpływu acyklowiru na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Podczas oceny zdolności prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn przez pacjentanależy brać pod uwagę jego stan kliniczny i profil działań niepożądanych acyklowiru.

4.8 Działania niepożądane

Następujące zasady zostały przyjęte dla sporządzenia klasyfikacji częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona napodstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko: niedokrwistość, zmniejszenie liczby krwinek białych, małopłytkowość.

Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcja anafilaktyczna.

Zaburzenia psychiczne i zaburzenia układu nerwowego Często: bóle głowy, zawroty głowy.

Bardzo rzadko: pobudzenie, dezorientacja, drżenia, ataksja, zaburzenia wymowy, omamy, objawy psychotyczne, drgawki, senność, encefalopatia, śpiączka.

Powyższe objawy są zwykle przemijające i występowały głównie u pacjentów z zaburzeniamiczynności nerek lub z innymi czynnikami predysponującymi (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersiaRzadko: duszność.

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko: przemijające zwiększanie stężenia bilirubiny oraz aktywności enzymów wątrobowych we krwi.Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

4

Często: świąd, wysypka (w tym z nadwrażliwością na światło).

Niezbyt często: pokrzywka, przyspieszone, rozsiane wypadanie włosów. Ponieważ przyspieszone,rozsiane wypadanie włosów może być związane z wieloma chorobami oraz ze stosowaniem wieluleków, jego związek z działaniem acyklowiru nie jest pewny.

Rzadko: obrzęk naczynioruchowy.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Rzadko: zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek, ból nerek.

Ból nerek może być związany z niewydolnością nerki (nerek).

Należy utrzymywać właściwy stan nawodnienia chorego. Zaburzenie czynności nerek zwykle szybkoustępuje po uzupełnieniu płynów u pacjenta i (lub) po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku.W wyjątkowych przypadkach może jednak dojść do ostrej niewydolności nerek.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: zmęczenie, gorączka.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

4.9 Przedawkowanie

Objawy: acyklowir tylko częściowo jest wchłaniany z przewodu pokarmowego. Jednorazowe przyjęcieprzez pacjenta dawki acyklowiru do 20 g zwykle nie wywołuje objawów toksyczności. Nieumyślne,powtarzające się doustne przedawkowanie acyklowiru przez okres kilku dni związane było z objawamize strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty) i objawami neurologicznymi (ból głowy,splątanie).

Po przedawkowaniu po podaniu dożylnym obserwowano wzrost stężenia azotu mocznikowegoi kreatyniny we krwi oraz zaburzenia czynności nerek. Objawy neurologiczne, w tym splątanie,omamy, pobudzenie, napady drgawek i śpiączka opisywano również po przedawkowaniu postacidożylnej leku.

Postępowanie: należy obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy toksyczności.Hemodializa przyspiesza usuwanie acyklowiru z krwi i może być rozważana, jako sposób leczeniaw przypadku wystąpienia objawów przedawkowania.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwwirusowe do stosowania ogólnego, nukleozydy

i nukleotydy, z wyjątkiem inhibitorów odwrotnej transkryptazy, kod ATC: J05AB01

Acyklowir jest syntetycznym analogiem nukleozydu purynowego, który in vitro i in vivo hamuje namnażanie patogennych dla człowieka wirusów grupy herpes, takich jak: wirus Herpes simplex (HSV) typu 1 i 2 oraz wirus Varicella-Zoster (VZV).

5

Hamujące działanie acyklowiru na namnażanie wymienionych wirusów jest wysoce wybiórcze. W komórkach niezakażonych endogenna kinaza tymidynowa (TK) nie wykorzystuje skutecznie acyklowiru, jako substratu, skutkiem czego toksyczne działanie leku na komórki ssaków jest niewielkie. Natomiast TK pochodzenia wirusowego, kodowana przez HSV i VZV, fosforyluje acyklowir do pochodnej monofosforanowej (analogu nukleozydu), która następnie ulega fosforylacji przez enzymy komórkowe, kolejno do dwufosforanu i trójfosforanu acyklowiru. Trójfosforan acyklowiru stanowi substrat dla wirusowej polimerazy DNA i jest przez nią wbudowywany w wirusowy DNA, co w rezultacie powoduje zakończenie syntezy łańcucha DNA wirusa i hamujejego replikację.

Długotrwałe podawanie acyklowiru lub powtarzane cykle leczenia w przypadku pacjentów ze znacznieupośledzoną odpornością mogą spowodować selekcję szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości nalek. Większość wyizolowanych szczepów o zmniejszonej wrażliwości wykazuje względny niedobórTK, jednak opisano także szczepy ze zmienioną wirusową TK lub polimerazą DNA. W badaniach invitro również wykazano możliwość powstania szczepów HSV o zmniejszonej wrażliwości. Nie jestznana zależność pomiędzy określoną in vitro wrażliwością wirusa HSV na acyklowir a klinicznąreakcją na leczenie.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Acyklowir tylko częściowo wchłania się z przewodu pokarmowego. W stanie stacjonarnym średniestężenie maksymalne w osoczu (CSSmaks) po podawaniu leku w dawce 200 mg co 4 godziny wynosi3,1 μM/1 (0,7 μg/ml), a odpowiednie stężenie minimalne (CSSmin) wynosi 1,8 μM/1 (0,4 μg/ml). Popodawaniu leku w dawkach 400 mg i 800 mg co 4 godziny CSSmaks wynosi odpowiednio

5,3 μM/1 (1,2 μg/ml) i 8 μM/1 (1,8 μg/ml) a CSSmin 2,7 μM/l (0,6 μg/ml) i 4 μM/1 (0,9 μg/ml).

U dorosłych po dożylnym podaniu acyklowiru okres półtrwania w osoczu wynosi ok. 2,9 godziny.Większość leku jest wydalana przez nerki w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy acyklowiru jestznacznie większy od klirensu kreatyniny, co wskazuje na udział wydzielania kanalikowego obokprzesączania kłębuszkowego w wydalaniu leku przez nerki. Najistotniejszym metabolitem acyklowirujest 9-karboksymetoksymetyloguanina, wydalana z moczem w ilości odpowiadającej ok. 10-15%podanej dawki.

Podanie 1 g probenecydu na 60 minut przed zastosowaniem acyklowiru wydłuża okres półtrwaniaacyklowiru o 18%, a powierzchnię pola pod krzywą zależności stężenia leku w osoczu od czasu zwiększa o 40%.

U dorosłych średnie stężenia maksymalne (CSSmaks) po jednogodzinnym wlewie dożylnym acyklowiru w dawkach 2,5 mg/kg mc., 5 mg/kg mc. i 10 mg/kg mc. wynosiły odpowiednio 22,7 µM (5,1 µg/ml), 43,6 µM (9,8 µg/ml) i 92 µM (20,7 µg/ml). Stężenia CSSmin po 7 godzinach wynosiły odpowiednio 2,2 µM (0,5 µg/ml), 3,1 µM (0,7 µg/ml) i 10,2 µM (2,3 µg/ml). Gdy dzieciom powyżej jednego roku życia zamiast dawki 5 mg/kg mc. podano 250 mg/m2 powierzchni ciała, a zamiast dawki 10 mg/kg mc., dawkę 500 mg/m2 powierzchni ciała, obserwowano podobne jak u dorosłych stężenia CSSmaksi CSSmin U noworodków i niemowląt do 3. miesiąca życia, leczonych acyklowirem w dawkach 10 mg/kg mc., podawanych co 8 godzin w jednogodzinnym wlewie dożylnym, CSSmaks wynosiło 61,2 µM (13,8 µg/ml), a CSSmin - 10,1 µM (2,3 µg/ml). W oddzielnej grupie noworodków i niemowląt do 3 miesiąca życia leczonych acyklowirem w dawkach 15 mg/kg mc., podawanych co 8 godzin, występowało zbliżone zwiększenie stężeń, proporcjonalne do dawki, z Cmaks wynoszącym 83,5 µM (18,8 µg/ml), a Cmin - 14,1 µM (3,2 µg/ml).

Okres półtrwania leku w osoczu wyniósł wówczas 3,8 godziny.

U pacjentów w podeszłym wieku całkowity klirens ustrojowy acyklowiru zmniejsza się wraz z klirensem kreatyniny, choć zmiany okresu półtrwania leku w osoczu są niewielkie.

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek średni okres półtrwania acyklowiru wynosi19,5 godziny. Średni okres półtrwania acyklowiru podczas hemodializy wynosi 5,7 godzin. Stężenieleku w osoczu podczas dializy zmniejsza się o około 60%.

6

Stężenie acyklowiru w płynie mózgowo-rdzeniowym stanowi około 50% stężenia w osoczu. Wiązanieacyklowiru z białkami osocza jest stosunkowo niewielkie (9-33%) i dlatego nie występują interakcjezwiązane z konkurencyjnym wypieraniem przez inne leki acyklowiru z miejsca wiązania.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Wyniki licznych badań in vitro oraz in vivo właściwości mutagennych acyklowiru wskazują, że nie stanowi on zagrożenia genetycznego dla człowieka.

Długotrwałe badania przeprowadzone na szczurach i myszach nie wykazały właściwości rakotwórczych acyklowiru.

W badaniach standardowych ogólnoustrojowe podanie acyklowiru królikom, myszom i szczurom

nie było embriotoksyczne ani teratogenne.

W niestandardowych badaniach samic szczura obserwowano wady płodów jedynie po podskórnympodaniu tak dużych dawek, że u matek występowały objawy toksyczności. Nie jest znane kliniczneznaczenie tych obserwacji.

Acyklowir podany szczurom i psom w dawkach znacznie przekraczających dawki stosowaneterapeutycznie wykazywał szkodliwy wpływ na spermatogenezę, mijający w większości przypadkówpo odstawieniu leku.

W badaniach dwóch pokoleń myszy, acyklowir podawany doustnie nie wykazywał żadnego wpływuna płodność.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki

Celuloza mikrokrystalicznaPowidon Karboksymetyloskrobia sodowaMagnezu stearynian

Otoczka tabletkiHypromelozaMakrogol 6000Tytanu dwutlenekTrietylu cytrynianTalk

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.

7

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/Aluminium. Tekturowe pudełka zawierają 30 tabletek oraz ulotkę.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Bez specjalnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA SA ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

200 mg: Pozwolenie nr 8400 400 mg: Pozwolenie nr 8401800 mg: Pozwolenie nr 8402

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 13.11.2000 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 04.11.2008 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

8