CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Indapen, 2,5 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka zawiera 2,5 mg indapamidu (Indapamidum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana

Tabletka powlekana okrągła, biała, obustronnie wypukła

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Nadciśnienie tętnicze samoistne.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli

Doustnie 1 tabletka (2,5 mg) na dobę, rano.

Działanie leku Indapen rozwija się stopniowo, maksymalne zmniejszenie ciśnienia może wystąpićdopiero po kilku miesiącach od rozpoczęcia leczenia. Nie zaleca się stosowania dawek większych niż2,5 mg leku Indapen na dobę, nie spowoduje to dalszego obniżenia ciśnienia krwi, natomiast działaniemoczopędne może się nasilić. Jeżeli stosowanie 1 tabletki na dobę leku Indapen nie obniżywystarczająco ciśnienia tętniczego, lekarz może zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe. Indapenmoże być stosowany z lekami beta-adrenolitycznymi, inhibitorami ACE, metyldopą, klonidyną iinnymi lekami blokującymi receptory adrenergiczne. Nie zalecane jest stosowanie leku Indapen zlekami moczopędnymi, które mogą powodować hipokaliemię.

Nie występuje zjawisko nadciśnienia „z odbicia” po odstawieniu leku Indapen.

Pacjenci z niewydolnością nerek (patrz punkty 4.3 i 4.4)

W ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) stosowanie produktu jest przeciwwskazane.

Tiazydowe leki moczopędne i inne leki o podobnym działaniu są w pełni skuteczne, kiedy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w niewielkim stopniu.

Pacjenci w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4)

U pacjentów w podeszłym wieku oceniając stężenie kreatyniny w osoczu należy uwzględnić wiek,masę ciała i płeć. U pacjentów w podeszłym wieku można stosować produkt Indapen, kiedy czynnośćnerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w niewielkim stopniu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4)

1/9

W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby stosowanie produktu jest przeciwwskazane.

Dzieci i młodzież

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa oraz skuteczności nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na indapamid, inne sulfonamidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

- Ciężka niewydolność nerek (bezmocz).

- Encefalopatia wątrobowa i ciężkie zaburzenia czynności wątroby. - Hipokaliemia.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Ostrzeżenia specjalne

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leki moczopędne działające podobnie do lekówtiazydowych mogą powodować rozwój encefalopatii wątrobowej, szczególnie w przypadku zaburzeńrównowagi elektrolitowej. Stosowanie leków moczopędnych należy natychmiast przerwaćw przypadku wystąpienia objawów encefalopatii wątrobowej.

Nadwrażliwość na światło

Opisywano przypadki nadwrażliwości na światło, związanych ze stosowaniem tiazydowych lekówmoczopędnych oraz innych leków o podobnym działaniu (patrz punkt 4.8). Jeżeli reakcjanadwrażliwości na światło wystąpi podczas leczenia, zaleca się odstawienie leku. Jeżeli ponownezastosowanie leku moczopędnego okaże się konieczne, zaleca się ochronę powierzchni skórynarażonej na działanie promieni słonecznych lub sztucznego promieniowania UVA.

Środki ostrożności dotyczące stosowania

- Równowaga wodno-elektrolitowa - Stężenie sodu w osoczu

Przed rozpoczęciem leczenia produktem należy ocenić stężenie sodu w osoczu, a następnie regularnieje kontrolować. Każde leczenie moczopędne może powodować hiponatremię, czasem z poważnymi jejkonsekwencjami. Zmniejszenie stężenia sodu może być na początku bezobjawowe, dlatego teżkonieczna jest regularna jego kontrola, częstsza u osób w podeszłym wieku lub u pacjentów zmarskością wątroby (patrz punkty 4.8 i 4.9).

- Stężenie potasu w osoczu

W trakcie leczenia należy regularnie kontrolować stężenie potasu w osoczu. Utrata potasuz hipokaliemią jest głównym ryzykiem związanym ze stosowaniem tiazydowych leków moczopędnych i innych leków o podobnym działaniu. Należy zapobiegać rozwojowi hipokaliemii(<3,4 mmol/l), szczególnie u pacjentów, u których ryzyko jej wystąpienia jest największe, np. u osóbw podeszłym wieku, niedożywionych, leczonych wieloma lekami, u pacjentów z marskością wątrobyz obrzękami i wodobrzuszem, z chorobą wieńcową i niewydolnością serca. W przypadku hipokaliemiizwiększa się ryzyko kardiotoksyczności preparatów naparstnicy i ryzyko zaburzeń rytmu serca.

W grupie ryzyka znajdują się także pacjenci z wydłużonym odstępem QT, bez względu na to, czy jestto zaburzenie wrodzone, czy jatrogenne. Hipokaliemia, podobnie jak i bradykardia, przyczynia się dorozwoju ciężkich zaburzeń rytmu serca, szczególnie do potencjalnie śmiertelnego częstoskurczu typutorsade de pointes.

Częstsze oznaczanie stężenia potasu w osoczu jest konieczne we wszystkich przedstawionychpowyżej sytuacjach. Pierwsze oznaczenie stężenie potasu w osoczu należy wykonać w pierwszymtygodniu leczenia.

2/9

W przypadku stwierdzenia hipokaliemii konieczne jest uzupełnienie potasu.

- Stężenie wapnia w osoczu

Tiazydowe leki moczopędne i inne leki o podobnym działaniu mogą zmniejszać wydalanie wapniaz moczem, powodując nieznaczne i przemijające zwiększenie stężenia wapnia w osoczu. Znacznahiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc. W takim przypadkunależy przerwać leczenie i wykonać badania oceniające czynność przytarczyc.

- Stężenie glukozy we krwi

U pacjentów z cukrzycą, szczególnie u tych, u których współistnieje hipokaliemia, należy monitorować stężenie glukozy we krwi.

- Kwas moczowy

U pacjentów z hiperurykemią istnieje tendencja do zwiększania częstości napadów dny moczanowej.

- Czynność nerek a leki moczopędne

Tiazydowe leki moczopędne i inne leki o podobnym działaniu są w pełni skuteczne tylko wtedy, gdyczynność nerek jest prawidłowa lub minimalnie zaburzona (stężenie kreatyniny poniżej 25 mg/l,tj. 220 mol/l u osób dorosłych). Oceniając czynność nerek na podstawie stężenia kreatyniny należywziąć pod uwagę wiek, masę ciała i płeć pacjenta.

Hipowolemia, wtórna do utraty wody i sodu, indukowana przez leki moczopędne na początkuleczenia, powoduje zmniejszenie przesączania kłębuszkowego. Może to powodować zwiększeniestężenia mocznika we krwi i kreatyniny w osoczu. Ta przemijająca, czynnościowa niewydolnośćnerek nie ma konsekwencji u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, natomiast może nasilić jużistniejącą niewydolność nerek.

- Sportowcy

Produkt leczniczy może powodować dodatnie wyniki testów antydopingowych u sportowców.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki, których nie należy stosować z indapamidem

Lit

Następuje zwiększenie stężenia litu w osoczu z objawami przedawkowania, tak jak w przypadku diety ubogosodowej (zmniejszone wydalanie litu z moczem).

Jeżeli konieczne jest jednoczesne zastosowanie leku moczopędnego, wymagana jest kontrola stężenia litu w osoczu oraz dostosowanie dawki.

Leki, które należy ostrożnie stosować z indapamidem

Leki wpływające na rytm serca powodujące torsade de pointes:

- leki przeciwarytmiczne z grupy Ia (chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid);- leki przeciwarytmiczne z grupy III (amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid);- niektóre leki przeciwpsychotyczne: pochodne fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), pochodne benzamidu (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), pochodne butyrofenonu (droperydol, haloperydol);

- inne leki: beprydyl, cyzapryd, dyfemanil, erytromycyna podawana dożylnie, halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina podawana dożylnie.

Zwiększenie ryzyka arytmii komorowych, szczególnie torsade de pointes (hipokaliemia jestczynnikiem predysponującym). Jeżeli konieczne jest stosowanie tych leków, należy obserwować, czyu pacjenta nie rozwija się hipokaliemia i w razie konieczności korygować stężenie potasu. Należykontrolować stężenie elektrolitów w osoczu oraz wykonywać badanie EKG.

3/9

Jeżeli występuje hipokaliemia, należy stosować leki nie powodujące ryzyka torsade de pointes.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (podawane ogólnie), w tym selektywne inhibitory COX-2, duże

dawki salicylanów (≥3 g/dobę)

Możliwość zmniejszenia przeciwnadciśnieniowego działania indapamidu.Zwiększa się ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych (zmniejszoneprzesączanie kłębuszkowe). Od początku leczenia należy kontrolować stan nawodnienia pacjenta orazmonitorować czynność nerek.

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE)

Rozpoczęcie stosowania inhibitorów ACE u pacjentów z niedoborem sodu (szczególnie w przypadkuzwężenia tętnicy nerkowej) wiąże się z ryzykiem nagłej hipotensji oraz z ryzykiem ostrejniewydolności nerek.

W nadciśnieniu tętniczym leczenie moczopędne może spowodować niedobór sodu, dlatego należy: - zaprzestać stosowania leku moczopędnego na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE, a następnie, jeżeli to konieczne, powrócić do podawania leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu

lub

- rozpocząć leczenie inhibitorami ACE od małych dawek, a następnie stopniowo je zwiększać.

W zastoinowej niewydolności serca należy rozpocząć leczenie od bardzo małych dawek inhibitorówACE, najlepiej po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu (jeżeli tomożliwe).

We wszystkich przypadkach, należy monitorować czynność nerek (stężenie kreatyniny) przez pierwsze tygodnie leczenia inhibitorami ACE.

Inne leki powodujące hipokaliemię: amfoterycyna B podawana dożylnie, glikokortykosteroidy

i mineralokortykosteroidy (podawane ogólnie), tetrakozaktyd, leki przeczyszczające o działaniu

pobudzającym perystaltykę

Zwiększone ryzyko hipokaliemii (działanie addycyjne). Należy monitorować stężenie potasuw osoczu, zwłaszcza podczas równoczesnego leczenia preparatami naparstnicy. Należy stosować lekiprzeczyszczające nie pobudzające perystaltyki.

Baklofen

Zwiększa przeciwnadciśnieniowe działanie indapamidu.

Należy nawodnić pacjenta oraz na początku leczenia kontrolować czynność nerek.

Glikozydy naparstnicy

Hipokaliemia jest czynnikiem predysponującym do rozwoju toksycznych objawów po zastosowaniuglikozydów naparstnicy, dlatego niezbędne jest kontrolowanie stężenia potasu, wykonanie EKG,a w razie konieczności należy zmodyfikować leczenie.

Połączenia, które należy rozważyć

Leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren)

Racjonalne kojarzenie tych leków, korzystne dla niektórych pacjentów, nie eliminuje ryzykahipokaliemii (zwłaszcza w przypadku osób chorych na cukrzycę lub z niewydolnością nerek) lubhiperkaliemii. Należy kontrolować stężenie potasu w osoczu i EKG, a jeśli jest to konieczne, należyponownie rozważyć sposób leczenia.

Metformina

Zwiększone ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej wywołanej przez metforminę ze względu namożliwą czynnościową niewydolność nerek wskutek stosowania leków moczopędnych, zwłaszcza

4/9

pętlowych. Nie należy stosować metforminy, jeśli stężenie kreatyniny w surowicy przekroczy 15 mg/l(135 µmol/l) u mężczyzn oraz 12 mg/l (110 µmol/l) u kobiet.

Środki cieniujące zawierające jod

W przypadku odwodnienia spowodowanego lekami moczopędnymi istnieje zwiększone ryzykorozwoju ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza jeśli zastosowano duże dawki jodowego środkacieniującego. Przed zastosowaniem takiego środka należy dobrze nawodnić pacjenta.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki

Nasilone działanie hipotensyjne oraz zwiększone ryzyko wystąpienia hipotonii ortostatycznej(działanie addycyjne).

Wapń (sole wapnia)

Ryzyko hiperkalcemii w wyniku zmniejszonego wydalania wapnia przez nerki.

Cyklosporyna, takrolimus

Ryzyko zwiększenia stężenia kreatyniny w osoczu, bez zmiany stężenia cyklosporyny, nawet jeśli niewystępuje utrata wody i (lub) sodu.

Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (podawany ogólnie)

Zmniejszone działanie hipotensyjne (retencja sodu i wody w wyniku działania kortykosteroidów).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą należy unikać stosowania leków moczopędnych u kobiet w ciąży.Nigdy nie należy ich stosować w celu leczenia fizjologicznych obrzęków, występujących w czasieciąży. Leki moczopędne mogą powodować niedokrwienie płodowo-łożyskowe z ryzykiem zaburzeniawzrostu płodu.

Karmienie piersią

Indapamid przenika do mleka kobiecego. Z tego powodu nie zaleca się stosowania produktu w okresie karmienia piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Podczas stosowania produktu Indapen, zwłaszcza na początku leczenia lub podczas stosowaniadodatkowo innego leku przeciwnadciśnieniowego, mogą wystąpić objawy związane ze spadkiemciśnienia tętniczego. W takiej sytuacji zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn możebyć zaburzona.

4.8 Działania niepożądane

Większość klinicznych i laboratoryjnych objawów niepożądanych zależy od dawki.Leki moczopędne działające podobnie do tiazydów, w tym indapamid, mogą spowodować następująceobjawy niepożądane, z przedstawioną częstotliwością:

bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko(≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona napodstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

Bardzo rzadko: trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna,niedokrwistość hemolityczna.

Zaburzenia układu nerwowego:

5/9

Rzadko: zawroty głowy, uczucie zmęczenia, bóle głowy, parestezje.Częstość nieznana: omdlenie.

Zaburzenia serca:

Bardzo rzadko: zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie tętnicze.

Częstość nieznana: torsade de pointes (potencjalnie śmiertelne) (patrz punkty 4.4 i 4.5).

Zaburzenia żołądka i jelit: Niezbyt często: wymioty

Rzadko: nudności, zaparcia, suchość w jamie ustnej.Bardzo rzadko: zapalenie trzustki.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: Bardzo rzadko: niewydolność nerek.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Bardzo rzadko: zaburzenia czynności wątroby. Częstość nieznana:

- możliwość rozwoju encefalopatii wątrobowej w przebiegu niewydolności wątroby (patrz punkty

4.3 i 4.4);

- zapalenie wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Reakcje nadwrażliwości, głównie dotyczące skóry, u pacjentów skłonnych do alergii oraz reakcji astmatycznych:

Często: grudkowo-plamiste wysypki. Niezbyt często: plamica.

Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka, martwica toksyczno-rozpływna naskórka,zespół Stevensa-Johnsona.

Częstość nieznana: możliwość nasilenia objawów współistniejącego tocznia rumieniowatego układowego.

Odnotowano przypadki nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4).

Badania diagnostyczne: Częstość nieznana:

- wydłużony odstęp QT w elektrokardiogramie (patrz punkty 4.4 i 4.5);- zwiększone stężenie glukozy i kwasu moczowego we krwi podczas leczenia: celowość stosowania tych leków moczopędnych u pacjentów z dną moczanową lub cukrzycą należy szczególnie ostrożnie rozważyć;

- zwiększona aktywność enzymów wątrobowych.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

W badaniach klinicznych hipokaliemię (stężenie potasu w osoczu <3,4 mmol/l) obserwowano u 25%pacjentów, przy czym u 10% pacjentów stężenie potasu wynosiło <3,2 mmol/l po 4 do 6 tygodniachleczenia. Po 12 tygodniach leczenia średnie zmniejszenie stężenia potasu wynosiło 0,41 mmol/l.

Bardzo rzadko: hiperkalcemia. Częstość nieznana:

- utratę potasu z hipokaliemią, szczególnie poważna u pacjentów z grup dużego ryzyka (patrz

punkt 4.4);

- hiponatremia z hipowolemią powodująca odwodnienie i hipotonię ortostatyczną. Współistniejąca utrata jonów chlorkowych może prowadzić do wtórnej, kompensacyjnej zasadowicy metabolicznej: częstość i nasilenie tego działania nie jest znaczące.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

6/9

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu}

e-mail:

[email protected]

4.9 Przedawkowanie

Nie stwierdzono toksycznego działania indapamidu w dawce do 40 mg, czyli ok. 16-krotniewiększych niż dawka terapeutyczna.

Objawy ostrego zatrucia wynikają z zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (hiponatremia,hipokaliemia). Mogą wystąpić nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze, skurcze mięśniowe,zawroty głowy, senność, splątanie, wielomocz, skąpomocz aż do bezmoczu (w wyniku hipowolemii).W przypadku przedawkowania należy jak najszybciej wykonać płukanie żołądka lub podać węgielaktywowany, a także przywrócić równowagę wodno-elektrolitową w warunkach szpitalnych.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: sulfonamidyKod ATC: C03BA11

Indapamid jest nie-tiazydowym sulfonamidem zawierającym pierścień indolowy. Jest stosowany jako lek moczopędny.

Stosowany w dawce 2,5 mg na dobę indapamid obniża ciśnienie tętnicze u pacjentów z nadciśnieniem.Badania zależności skuteczności od dawki wykazały, że przy dawce 2,5 mg na dobę działanieobniżające ciśnienie jest maksymalne a działanie moczopędne jest subkliniczne.

Indapamid w dawce 2,5 mg na dobę redukuje nadreaktywność naczyń na adrenalinę u pacjentówz nadciśnieniem i zmniejsza całkowity opór obwodowy oraz opór tętniczkowy.

W działaniu obniżającym ciśnienie bierze udział pozanerkowy mechanizm na co wskazujeutrzymujący się efekt hipotensyjny u pacjentów z nadciśnieniem pozbawionych czynności nerek.

Naczyniowy mechanizm działania indapamidu obejmuje:

- zmniejszenie kurczliwości mięśni gładkich naczyń poprzez wpływ na transport (głównie

wapnia);

- rozszerzenie naczyń dzięki pobudzeniu syntezy prostaglandyny PGE2 oraz rozszerzającej naczynia i hamującej agregację płytek krwi prostacykliny PGI2;

- nasilenie działania rozszerzającego naczynia bradykininy.

Produkt leczniczy obniża ciśnienie stopniowo.

Podczas krótko-, średnio- i długoterminowego leczenia pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wykazano, że indapamid:

- zmniejsza przerost lewej komory serca;

- nie wpływa niekorzystnie na metabolizm lipidów: trójglicerydów, cholesterolu LDL oraz

cholesterolu HDL;

- nie wpływa niekorzystnie na metabolizm glukozy, nawet u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym chorych na cukrzycę. Normalizację ciśnienia tętniczego i znaczne zmniejszenie mikroalbuminurii obserwowano po długotrwałym stosowaniu indapamidu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym chorych na cukrzycę.

7/9

Stosowanie indapamidu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze (lekami beta-adrenolitycznymi, lekami blokującymi kanał wapniowy, inhibitorami konwertazy angiotensyny)skutkuje zwiększoną kontrolą nadciśnienia ze zwiększonym odsetkiem odpowiedzi na leczenie wporównaniu do tych badanych, którzy byli poddawani terapii jednym lekiem.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Indapamid szybko i całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Po podaniu doustnym maksymalne stężenie we krwi występuje po 1-2 godzinach. Pokarm nie wpływa na ilość wchłoniętego

leku.

Indapamid jest kumulowany w erytrocytach i w 79% wiąże się z białkami osocza i erytrocytami.Przenika do mięśni gładkich naczyń krwionośnych dzięki dużej rozpuszczalności w tłuszczach.Po podaniu pojedynczej dawki doustnej 70% wydalane jest przez nerki oraz 23% z kałem.Indapamid metabolizowany jest w znacznym stopniu, a tylko 7% wydalane jest z moczem w postaciniezmienionej w ciągu 48 godzin po podaniu.

Okres półtrwania eliminacji (t0,5β) wynosi około 15-18 godzin. Stan stacjonarny osiągany jest po 4 dniach.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Podając doustnie lek w dawkach od 40 do 8000 razy większych od dawek terapeutycznychzwierzętom różnych gatunków, wykazano zwiększenie działania moczopędnego indapamidu. Główneobjawy zatrucia indapamidem po podaniu dożylnym lub dootrzewnowym były związanez właściwościami farmakologicznymi indapamidu, np. zwolnienie oddechu, obwodowy rozkurcznaczyń.

Indapamid nie wykazuje działania mutagennego ani rakotwórczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń:

Celuloza mikrokrystalicznaKrospowidon Magnezu stearynian

Otoczka:

Hypromeloza Kwas stearynowy

Celuloza mikrokrystalicznaTytanu dwutlenek (E 171)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze do 25°C.

8/9

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/Aluminium w tekturowym pudełku.

Opakowanie zawiera 20, 30 lub 60 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA SAul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 8630

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 19.02.2001 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11.03.2011 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

9/9