CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Ipres long 1,5; 1,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera jako substancję czynną 1,5 mg indapamidu(Indapamidum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu.

Tabletki koloru białego, okrągłe, obustronnie wypukłe.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Nadciśnienie tętnicze pierwotne.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Produkt stosuje się doustnie, zwykle 1,5 mg (jedną tabletkę) raz na dobę, niezależnie od stopniazaawansowania nadciśnienia tętniczego. Większe dawki nie powodują silniejszego działaniaprzeciwnadciśnieniowego indapamidu, natomiast zwiększają działanie natriuretyczne.

Osoby w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawki, kiedy czynność nerek jest prawidłowa lub nieznacznie upośledzona. Należy zachować ostrożność (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z niewydolnością nerek

Stosowanie produktu w ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3 i 4.4).

Tiazydowe leki moczopędne i leki o podobnym działaniu są w pełni skuteczne, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w niewielkim stopniu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Stosowanie produktu w ciężkiej niewydolności wątroby jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3 i 4.4).

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności indapamidu u dzieci i młodzieży.

Sposób podawania

Do stosowania doustnego.

1

4.3 Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną

w punkcie 6.1.

 Nadwrażliwość na sulfonamidy. Ciężka niewydolność nerek.

 Encefalopatia wątrobowa lub inne ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Hipokaliemia.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zaburzenia czynności wątroby

W przypadku niewydolności wątroby, leki moczopędne działające podobnie do tiazydów mogąprzyspieszać rozwój encefalopatii wątrobowej. Stosowanie leków moczopędnych należy natychmiastprzerwać w przypadku wystąpienia objawów encefalopatii wątrobowej.

Nadwrażliwość na światło

Opisywano przypadki reakcji uczuleniowych na światło, związanych ze stosowaniem tiazydowychleków moczopędnych oraz leków o podobnym działaniu (patrz punkt 4.8). Jeśli reakcjanadwrażliwości na światło wystąpi podczas leczenia, zaleca się jego odstawienie. W przypadkukonieczności ponownego zastosowania leku moczopędnego, zaleca się ochronę powierzchni skórynarażonej na działanie promieni słonecznych lub sztucznego promieniowania UVA.

Równowaga wodno-elektrolitowa

Stężenie sodu

Przed rozpoczęciem leczenia i regularnie podczas kuracji należy oznaczać stężenie sodu w surowicykrwi, ponieważ każdy lek moczopędny może powodować hiponatremię. Początkowo może ona byćbezobjawowa, stąd konieczne jest regularne kontrolowanie stężenia sodu, przy czym u osóbw podeszłym wieku i pacjentów z marskością wątroby kontrola powinna być częstsza.

Stężenie potasu

Przyjmowanie tiazydowych leków moczopędnych oraz leków moczopędnych o podobnym działaniuwiąże się ze zwiększonym ryzykiem hipokaliemii. Stężenie potasu w surowicy krwi należy oznaczaćco 4-6 tygodni, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, u osób niedożywionych i (lub) przyjmującychinne leki, u pacjentów z marskością wątroby, z obrzękami i wodobrzuszem oraz u pacjentówz chorobą niedokrwienną serca i niewydolnością serca. W powyższych zaburzeniach hipokaliemiazwiększa możliwość działania kardiotoksycznego glikozydów naparstnicy oraz zwiększa ryzykowystąpienia niemiarowości serca.

Do grupy pacjentów podwyższonego ryzyka należą osoby z wydłużonym odstępem QTw elektrokardiogramie. Hipokaliemia, podobnie jak bradykardia, może usposabiać do rozwojuciężkich zaburzeń rytmu serca, szczególnie groźnego częstoskurczu typu torsade de pointes. Kontrolęstężenia potasu w surowicy krwi należy przeprowadzić już w pierwszym tygodniu kuracji. Postwierdzeniu hipokaliemii, należy uzupełnić niedobory potasu.

Stężenie wapnia

Tiazydowe leki moczopędne oraz leki o podobnym działaniu mogą zmniejszać ilość wydalanegowapnia, przyczyniając się do niewielkiego i przemijającego zwiększenia jego stężenia w osoczu.Znaczną hiperkalcemię może również powodować nierozpoznana nadczynność przytarczyc.W przypadku konieczności przeprowadzenia badań czynności gruczołów przytarczycowych, należytymczasowo przerwać leczenie indapamidem.

Zaburzenia czynności nerek

Tiazydowe leki moczopędne oraz leki o podobnym działaniu są skuteczne jedynie u pacjentówz prawidłową lub nieznacznie zaburzoną czynnością nerek (stężenie kreatyniny w osoczu poniżej

2

25 mg/l u osób dorosłych). U osób w podeszłym wieku, podczas oceny czynności nerek na podstawiestężenia kreatyniny, należy wziąć pod uwagę wiek, płeć oraz masę ciała pacjenta.Hipowolemia, związana z utratą płynów, która może wystąpić na początku leczenia moczopędnego,prowadzi do zmniejszenia przesączania kłębuszkowego, co z kolei powoduje zwiększenie stężeniamocznika i kreatyniny w surowicy. Ta przemijająca, czynnościowa niewydolność nerek nie mażadnych konsekwencji u osób z prawidłową czynnością nerek, natomiast może nasilić już istniejącąniewydolność nerek.

Stężenie glukozy

U osób chorych na cukrzycę leczonych indapamidem należy kontrolować stężenie glukozyw surowicy krwi, szczególnie w przypadku współistniejącej hipokaliemii.

Stężenie kwasu moczowego

U pacjentów z hiperurykemią leczonych tiazydowymi lekami moczopędnymi występuje zwiększoneryzyko napadów dny moczanowej. Należy zachować ostrożność rozważając stosowanie indapamiduu pacjentów z dną moczanową.

Sportowcy

Produkt Ipres long 1,5 zawiera substancję czynną, która może dawać wynik pozytywny w testach na obecność związków dopingujących.

Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancjągalaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcjiLeki niezalecane do jednoczesnego stosowania

Lit

Jednoczesne podawanie indapamidu z preparatami litu powoduje zwiększenie stężenia litu w surowicykrwi, z objawami przedawkowania. W przypadku konieczności zastosowania leku moczopędnegonależy uważnie kontrolować stężenie litu w surowicy krwi i jeśli to konieczne, indywidualnie ustalićjego dawkę.

Należy zachować szczególną ostrożność stosując jednocześnie następujące leki:

Leki zwiększające ryzyko zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes

 grupa Ia leków przeciwarytmicznych (chinidyna, hydrochinidyna, dizopyramid), grupa III leków przeciwarytmicznych (amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), niektóre leki przeciwpsychotyczne: pochodne fenotiazyny (chloropromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna); benzamidy (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd); butyrofenony (droperydol, haloperydol); inne: beprydyl, cyzapryd, dyfemanil, erytromycyna iv., halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sprafloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina iv.

Hipokaliemia jest czynnikiem predysponującym zwiększenie ryzyka arytmii komorowych,szczególnie torsade de pointes. Jeżeli jednoczesne zastosowanie ww. leków jest konieczne, należyobserwować czy u pacjenta nie rozwija się hipokaliemia i w razie konieczności korygować stężeniepotasu. Należy kontrolować stężenie elektrolitów w osoczu oraz wykonywać badanie EKG.Jeśli u pacjenta występuje hipokaliemia, należy stosować leki niepowodujące ryzyka wystąpieniatorsade de pointes.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (podawane ogólnie), w tym selektywne inhibitory COX-2, duże

dawki kwasu salicylowego (≥ 3 g/dobę)

Połączenie z indapamidem może powodować zmniejszenie skuteczności jego działania przeciwnadciśnieniowego.

3

Stosowanie indpamidu jednocześnie z ww. lekami zwiększa ryzyko wystąpienia ostrej niewydolnościnerek u pacjentów odwodnionych (zmniejszone przesączanie kłębuszkowe). Od początku leczenianależy dbać o nawodnienie pacjenta oraz kontrolować czynność nerek.

Amfoterycyna B (podawana dożylnie), gliko- i mineralokortykosteroidy (podawane ogólnie),

tetrakozaktyd, leki przeczyszczające o działaniu drażniącym

Ze względu na działanie addytywne z indapamidem, zwiększają one ryzyko wystąpienia hipokaliemii.Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu we krwi, a w razie konieczności uzupełnienie niedoborówpotasu. Nie zaleca się stosowania leków przeczyszczających o działaniu drażniącym.

Baklofen

Zwiększa działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu. Zaleca się ocenę czynności nerek oraz stanu nawodnienia pacjenta.

Glikozydy naparstnicy

Podawanie indpamidu w leczeniu skojarzonym z preparatami naparstnicy nasila działania niepożądanenaparstnicy związane z hipokaliemią. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu, wykonanie badaniaEKG i, w razie konieczności, dostosowanie dawki naparstnicy.

Allopurynol

Jednoczesne leczenie indapamidem może zwiększyć częstość reakcji nadwrażliwości na allopurynol.

Leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren)

Stosowanie indpamidu jednocześnie z ww. lekami jest uzasadnione klinicznie, nie eliminuje jednakryzyka wystąpienia hipokaliemii. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub z cukrzycą możedojść do hiperkaliemii. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu we krwi, wykonanie badania EKG i,w razie konieczności, indywidualne dostosowanie dawki.

Inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE)

Jeśli leczenie inhibitorami ACE rozpoczyna się w stanie utrzymującego się niedoboru sodu, zwłaszczau chorych ze zwężeniem tętnicy nerkowej, podczas pierwszych tygodni terapii występuje zwiększenieryzyka nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi i (lub) ostrej niewydolności nerek. Należymonitorować czynność nerek (stężenie kreatyniny) podczas pierwszych tygodni leczenia inhibitoramiACE.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ze względu na fakt, że uprzednie leczenie moczopędne możespowodować niedobór sodu, należy:

 zaprzestać stosowania leku moczopędnego na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitora

ACE, a następnie, jeżeli to konieczne, powrócić do podawania leku moczopędnego lub

 rozpocząć leczenie inhibitorem ACE od małych dawek, a następnie stopniowo je zwiększać.U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca należy rozpocząć leczenie od bardzo małych dawekinhibitora ACE, jeśli to możliwe, po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającegopotas.

Metformina

Przyjmowanie metforminy zwiększa ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej, zwłaszczaw przypadkach zaburzeń czynności nerek. Nie należy stosować metforminy u mężczyzn ze stężeniemkreatyniny większym niż 15 mg/l i u kobiet ze stężeniem kreatyniny większym niż 12 mg/l.

Środki kontrastujące zawierające jod

U pacjentów odwodnionych, na skutek stosowania leku moczopędnego, podawanie jodowychśrodków kontrastujących, szczególnie w dużych dawkach, zwiększa ryzyko ostrej niewydolnościnerek. Przed podaniem jodowych środków kontrastujących należy wyrównać zaburzenia równowagiwodno-elektrolitowej, w szczególności odwodnienie.

4

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i neuroleptyki

Jednoczesne podawanie z indapamidem, ze względu na działanie addytywne, zwiększa działanieprzeciwnadciśnieniowe i powoduje zwiększenie ryzyka wystąpienia objawów niedociśnieniaortostatycznego.

Sole wapnia

Podawanie takich preparatów może powodować hiperkalcemię z powodu zmniejszonego wydalania jonów wapnia podczas leczenia indapamidem.

Cyklosporyna, takrolimus

Jednoczesne podawanie z indapamidem może powodować zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi,bez zmiany stężenia cyklosporyny, nawet, jeśli nie występuje utrata wody i (lub) sodu.

Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (podawane ogólnie)

Zatrzymując w organizmie sód i wodę, kortykosteroidy osłabiają hipotensyjne działanie indapamidu.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą należy unikać stosowania leków moczopędnych u kobiet w ciąży.Nigdy nie należy ich stosować w celu leczenia fizjologicznych obrzęków, występujących w czasieciąży. Leki moczopędne mogą powodować niedokrwienie płodowo-łożyskowe i ryzyko zaburzeniawzrostu płodu.

Karmienie piersią

Indapamid przenika do mleka ludzkiego i dlatego nie zaleca się karmienia piersią w trakcie stosowania indapamidu.

Płodność

Badania toksycznego działania na rozrodczość nie wykazały wpływu na płodność samic i samców szczurów (patrz punkt 5.3). Nie należy spodziewać się wpływu na płodność u ludzi.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Indapamid, podobnie jak inne leki przeciwnadciśnieniowe, może zaburzać zdolność prowadzeniapojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie w początkowym okresie stosowania lub w przypadkustosowania dodatkowego leku przeciwnadciśnieniowego (zwiększone ryzyko wystąpienia objawówzwiązanych z nadmiernym obniżeniem ciśnienia tętniczego).

4.8 Działania niepożądane

Leki moczopędne o działaniu podobnym do tiazydów, w tym indapamid, mogą powodowaćnastępujące działania niepożądane, z następującą częstotliwością: bardzo często (≥ 1/10), często(≥ 1/100, < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000, < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000, < 1 000), bardzo rzadko(< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko: trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna.

Zaburzenia układu nerwowego

Rzadko: zawroty głowy, uczucie zmęczenia, bóle głowy, parestezje.

5

Zaburzenia oka

Częstość występowania nieznana: miopia

Zaburzenia serca

Bardzo rzadko: zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie tętnicze.Częstość występowania nieznana: wydłużony odstęp QT w elektrokardiogramie, częstoskurcz typutorsade de pointes.

Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często: wymioty.

Rzadko: nudności, zaparcia, suchość w ustach.Bardzo rzadko: zapalenie trzustki.

Zaburzenia nerek i dróg moczowychBardzo rzadko: niewydolność nerek.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: zaburzenia czynności wątroby.

Częstość występowania nieznana: możliwość rozwoju encefalopatii wątrobowej w przebiegu niewydolności wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Reakcje nadwrażliwości, głównie dotyczące skóry, u pacjentów skłonnych do reakcji uczuleniowych:Często: grudkowo-plamiste wysypki.

Niezbyt często: plamica.

Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy i (lub) pokrzywka, martwica toksyczno-rozpływna naskórka,zespół Stevensa-Johnsona.

Częstość występowania nieznana: możliwość nasilenia objawów współistniejącego toczniarumieniowatego układowego, pęcherzyca zwykła. Odnotowano przypadki nadwrażliwości na światło(patrz punkt 4.4).

Badania diagnostyczne

Podczas badań klinicznych, u 10% pacjentów po 4-6 tygodniach leczenia stwierdzono hipokaliemię(stężenie potasu w osoczu ≤ 3,4 mmol/l), a u 4% - obserwowano stężenie potasu ≤ 3,2 mmol/l. Po12 tygodniach terapii średnie zmniejszenie stężenia potasu wyniosło 0,23 mmol/l.Bardzo rzadko: hiperkalcemia Częstość występowania nieznana:

- utratę potasu, z hipokaliemią o szczególnie ciężkim przebiegu obserwowano zwłaszcza u pacjentów z grup dużego ryzyka,

- hiponatremia z hipowolemią powodujące odwodnienie i hipotonię ortostatyczną. Współistniejącautrata jonów chlorkowych może prowadzić do wtórnej, kompensacyjnej zasadowicy metabolicznej:częstość i nasilenie tego działania nie jest znaczące,

- zwiększone stężenie kwasu moczowego i glukozy we krwi podczas leczenia: należy szczególnieostrożnie rozważyć celowość stosowania tych leków moczopędnych u pacjentów z dną moczanowąlub cukrzycą.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa,tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]. Działania niepożądanemożna zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

6

4.9 Przedawkowanie

Nie obserwowano żadnych objawów toksyczności po zastosowaniu dawki indapamidu do 40 mg(dawki 27 razy większej niż dawka zalecana u ludzi). Objawami przedawkowania mogą byćzaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (hiponatremia i hipokaliemia), nudności, wymioty,niedociśnienie tętnicze, kurcze mięśni, osłabienie, zawroty głowy, uczucie senności, poliuria luboliguria, przednerkowa niewydolność nerek. Po znacznym przedawkowaniu mogą wystąpićzaburzenia oddychania i niedociśnienie tętnicze.

Postępowanie po przedawkowaniu

Brak specyficznej odtrutki po przedawkowaniu leku. Po przedawkowaniu zaleca się wykonaniepłukania żołądka i (lub) podanie węgla aktywowanego, a następnie uzupełnienie płynówi elektrolitów. Sposób leczenia należy dostosować do rodzaju i nasilenia objawów związanychz przedawkowaniem. W ciężkich zatruciach należy wdrożyć leczenie objawowe według zasadintensywnej terapii.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki moczopędne tiazydopodobne; sulfonamidy Kod ATC: C 03 BA 11

Inadapamid jest pochodną sulfonoamidu, zawierającą pierścień indolowy. Farmakologicznie,indapamid zaliczany jest do leków moczopędnych, które działają poprzez hamowanie reabsorpcji soduw proksymalnej części kanalika dystalnego nerki. Powoduje to zwiększenie wydalania z moczemjonów sodowych i chlorkowych, a w mniejszym stopniu również jonów potasowych i magnezowych.W wyniku tego zwiększa się ilość wydalanego moczu, a zmniejsza objętość osocza, co prowadzi doobniżenia ciśnienia tętniczego krwi.

W badaniach klinicznych obserwowano, że działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidustosowanego w monoterapii utrzymuje się przez 24 godziny. Działanie przeciwnadciśnienioweindapamidu jest także związane z poprawą podatności tętnic i zmniejszeniem oporu obwodowego.Indapamid stosowany w leczeniu przewlekłym zmniejsza przerost mięśnia lewej komory serca.Podawanie większych dawek indapamidu zwiększa diurezę, nie nasilając działaniaprzeciwnadciśnieniowego. Jeśli obniżenie ciśnienia tętniczego po zastosowaniu 1,5 mg indapamidu nadobę jest niewystarczające, nie należy zwiększać dawki. W takiej sytuacji celowe jest zastosowaniedodatkowo innego leku przeciwnadciśnieniowego.

Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, stosujący indapamid przewlekle:

 brak niekorzystnego wpływu na metabolizm lipidów: trójglicerydów, frakcji LDL cholesterolu

oraz frakcji HDL cholesterolu,

 brak wpływu na metabolizm węglowodanów, nawet u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym chorych na cukrzycę.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Produkt Ipres long 1,5 ma postać tabletki o przedłużonym uwalnianiu, a substancje zawarte w jejrdzeniu zapewniają powolne uwalnianie substancji czynnej.

Wchłanianie

Stopniowo uwalniany indapamid całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Po spożyciuposiłku szybkość wchłaniania zwiększa się w niewielkim stopniu. Nie wpływa to jednak na ilośćwchłoniętego leku. Największe stężenie we krwi zarówno po jednokrotnym, jak i wielokrotnympodaniu, lek osiąga po około 8 godzinach od podania.

7

Dystrybucja

Indapamid wiąże się z białkami osocza w 79%.Okres półtrwania wynosi 14-24 godziny (średnio 18 godzin).Stan nasycenia jest osiągany po 7 dniach.

Metabolizm

Większość indapamidu jest metabolizowana do nieczynnych metabolitów, tylko około 5 - 8% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej.

Eliminacja

Większość podanego indapamidu wydalana jest z moczem (70% podanej dawki) i kałem(22% podanej dawki) w postaci nieczynnych metabolitów.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie stwierdzono zmian parametrów farmakokinetycznych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczącychbezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, rakotwórczościoraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dlaczłowieka.

Indapamid nie wykazuje działania mutagennego i rakotwórczego.

Dawki indapamidu od 40 do 8 000 razy przewyższające dawkę terapeutyczną stosowaną u ludzi,podawane drogą pokarmową zwierzętom różnych gatunków, powodowały zwiększenie wydalaniasodu z moczem. Główne objawy zatrucia w badaniach toksyczności ostrej obserwowane u zwierzątotrzymujących lek dożylnie lub dootrzewnowo, obejmowały zwolnienie częstości oddychania irozszerzenie naczyń obwodowych.

Badania toksycznego wpływu na rozród nie wykazały toksycznego wpływu na zarodki ani działania teratogennego.

Płodność nie była zaburzona ani u samców ani u samic szczurów.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza bezwodna, guma arabska, hypromeloza 4000 cP, hypromeloza 15000 cP, magnezu stearynian.Skład otoczki (Opadry AMB White OY-B 28920): alkohol poliwinylowy, tytanu dwutlenek, talk,lecytyna sojowa, guma ksantanowa.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

4 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze do 25oC. Chronić przed światłem i wilgocią.

8

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/PE/PVDC i folii aluminiowej w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 30 tabletek.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

VEDIM Sp. z o.o.ul. Kruczkowskiego 800-380 Warszawa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

11079

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26 listopada 2004 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 7 grudnia 2009

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

9