lamotryginy (patrz punkt 4.2 i 4.4).Interakcje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi Walproinian hamuje glukuronidację lamotryginy, zmniejsza metabolizm lamotryginy i prawiedwukrotnie wydłuża średni okres półtrwania lamotryginy. U pacjentów przyjmujących jednocześniewalproinian, należy stosować odpowiedni schemat leczenia (patrz punkt 4.2).
Niektóre leki przeciwpadaczkowe (takie jak fenytoina, karbamazepina, fenobarbital i prymidon), któreindukują enzymy metabolizujące leki w wątrobie, powodują indukcję glukuronidacji lamotryginy iprzyspieszają jej metabolizm. U pacjentów przyjmujących jednocześnie fenytoinę, karbamazepinę,fenobarbital lub prymidon, należy stosować odpowiedni schemat leczenia (patrz punkt 4.2).
Opisywano objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego, tj. zawroty głowy, ataksję, podwójnewidzenie, zaburzenia ostrości wzroku i nudności, występujące u pacjentów przyjmującychkarbamazepinę po wprowadzeniu do leczenia lamotryginy. Objawy te zwykle ustępowały pozmniejszeniu dawki karbamazepiny. Podobne działanie zaobserwowano podczas badania, w którymdorosłym zdrowym ochotnikom podawano lamotryginę i okskarbazepinę, nie badano jednak wpływuzmniejszenia dawki.
Opisywano w literaturze zmniejszenie stężenia lamotryginy podczas jej podawania w połączeniu zokskarbazepiną. Jednak w badaniu prospektywnym, w którym zdrowym dorosłym ochotnikompodawano 200 mg lamotryginy i 1200 mg okskarbazepiny, okskarbazepina nie zmieniała metabolizmulamotryginy, a lamotrygina nie zmieniała metabolizmu okskarbazepiny. Z tego względu u pacjentówotrzymujących skojarzone leczenie z okskarbazepiną, należy zastosować schemat dawkowania dlaleczenia skojarzonego bez walproinianu i bez induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt
4.2).
W badaniu z udziałem zdrowych ochotników, stosujących jednocześnie felbamat (1200 mg dwa razyna dobę) i lamotryginę (100 mg dwa razy na dobę, przez 10 dni), nie wykazano istotnego kliniczniewpływu na farmakokinetykę lamotryginy.
Jak wynika z analizy retrospektywnej stężeń w osoczu u pacjentów otrzymujących lamotryginę zarówno z gabapentyną, jak i bez gabapentyny, gabapentyna nie zmienia klirensu lamotryginy.
Możliwe interakcje między lewetyracetamem i lamotryginą oceniano na podstawie analiz stężeńobydwu substancji w surowicy podczas badań klinicznych kontrolowanych placebo. Dane tewskazują, że lamotrygina nie wpływa na farmakokinetykę lewetyracetamu i że lewetyracetam niewpływa na farmakokinetykę lamotryginy.
Na stężenia lamotryginy w osoczu w fazie stacjonarnej nie wpływało równoczesne podawaniepregabaliny (200 mg, 3 razy na dobę). Nie wykazano interakcji farmakokinetycznych międzylamotryginą i pregabaliną.
Topiramat nie powodował zmiany stężeń lamotryginy w osoczu. Podawanie lamotryginy powodowałozwiększenie stężeń topiramatu o 15%.
W badaniu z udziałem pacjentów z padaczką jednoczesne podawanie zonisamidu (200 do400 mg/dobę) i lamotryginy (150 do 500 mg/dobę) przez 35 dni nie wpływało znacząco nafarmakokinetykę lamotryginy.
Mimo że informowano o zmianach stężeń innych leków przeciwpadaczkowych w osoczu, wkontrolowanych badaniach nie udowodniono oddziaływania lamotryginy na stężenia w osoczujednocześnie podawanych leków przeciwpadaczkowych. Badania in vitro dowodzą, że lamotryginanie wypiera innych leków przeciwpadaczkowych z miejsc wiązania z białkami.
Interakcje z innymi lekami psychotropowymi 14