CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

LITHIUM CARBONICUM GSK 250 mg tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka zawiera 250 mg litu węglanu (Lithii carbonas).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 120,5 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych: patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

Tabletki barwy białej do kremowej, okrągłe, z oznakowaniem LC po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Węglan litu jest wskazany w leczeniu epizodu maniakalnego w zaburzeniach afektywnychdwubiegunowych, w zapobieganiu nawrotom zaburzeń afektywnych dwubiegunowych lubzmniejszaniu nasilenia i częstotliwości kolejnych epizodów manii u chorych ze stanami maniakalnymiw wywiadzie jak również w zapobieganiu występowania epizodów depresji w zaburzeniachdepresyjnych nawracających.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Ze względu na mały współczynnik terapeutyczny węglanu litu, indywidualną dawkę należywyznaczyć na podstawie pomiaru stężenia litu w surowicy krwi i uzyskiwanej poprawy klinicznej.Dawka dobowa wynosi zwykle 0,5 do 1,25 g węglanu litu w dawkach podzielonych.Dawkę dobową należy zwiększać stopniowo. W początkowym okresie terapii stężenie litu w surowicynależy kontrolować co najmniej 1 raz w tygodniu. Zalecane jest utrzymanie stężenia litu w surowicyw zakresie 0,5 - 0,8 mmol/l (zapobieganie nawrotom zaburzeń afektywnych). Po osiągnięciuwymaganego stężenia kontrolę można przeprowadzać rzadziej, co miesiąc lub co 2 miesiące; podczasremisji co 2 - 3 miesiące.

W ostrych stanach chorobowych (maniakalnych) stosuje się dawkę 1,5 do 2,0 g na dobę – stężeniekationów litu w osoczu krwi powinno wynosić od 0,6 do 1,2 mmol/l. Po ustąpieniu ostrej fazy dawkęnależy natychmiast zmniejszyć.

Dawka dobowa powinna być dzielona co najmniej na 3 części.

W przypadku pominięcia jednej dawki nie należy podwajać następnej.

Stosowanie u dzieci

Nie zaleca się stosowania produktu u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Planowane odstawianie litu

Zaleca się stopniowe odstawianie litu (przez okres przynajmniej 2 tygodni), ponieważ może toopóźnić nawrót objawów choroby podstawowej.

Przerwanie leczenia litem z powodu toksyczności

W przypadku pojawienia się pierwszych objawów toksyczności, leczenie powinno być natychmiast przerwane (patrz pkt. 4.4).

4.3 Przeciwwskazania

- nadwrażliwość (uczulenie) na substancję czynną lub pozostałe składniki produktu,- ciężka niewydolność nerek,

- świeżo przebyty zawał mięśnia sercowego,- organiczne uszkodzenia mózgu,

- białaczka,

- ciąża (działanie teratogenne w I trymestrze),

- okres karmienia piersią (lit przenika do mleka matki).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Z uwagi na zwiększone ryzyko wystąpienia objawów toksycznych, lit nie powinien być podawanypacjentom, u których występuje:

- ciężka niewydolność nerek,

- choroba sercowo-naczyniowa,

- nieleczona niedoczynność tarczycy,- niewyrównany sód wynikający z odwodnienia,- choroba Addisona,

- zmniejszona podaż soli z dietą.

Szczególnie ostrożnie należy stosować lit w chorobie Parkinsona, zaburzeniach czynności węzłazatokowego i przewodnictwa zatokowo-komorowego, padaczce, łuszczycy, wrodzonej nużliwościmięśni, cukrzycy, schizofrenii.

Przed rozpoczęciem leczenia litem wskazana jest ocena czynności tarczycy, nerek, serca (zapis EKG), oznaczenie stężenia sodu i glukozy w surowicy krwi.

Zespół Brugadów

Lit jest inhibitorem kanałów sodowych mięśnia sercowego, podczas jego stosowania może ujawnić sięuwarunkowany genetycznie zespół Brugadów. Z tego względu należy unikać stosowania litu upacjentów z zespołem Brugadów. W razie braku alternatywnej metody terapii i podjęcia decyzji orozpoczęciu leczenia litem, należy je prowadzić w warunkach klinicznych i przeprowadzić badanieEKG na początku leczenia i okresowo w jego trakcie.

Wpływ na nerki

Ponieważ lit hamuje wychwyt zwrotny sodu z kanalików nerkowych, dlatego w czasie terapii należyostrzec pacjenta o konieczności zapewnienia odpowiedniej ilości sodu i wody w diecie. W przypadkubiegunki, nadmiernego pocenia (np. w czasie infekcji) może być konieczne zmniejszenie dawki lubczasowe przerwanie terapii.

Zmiany histologiczne (w tym nefropatię kanalikowo-miąższową odnotowano po przedłużonymleczeniu litem. Zmiany te mogą prowadzić do zaburzenia czynności nerek. Nie wiadomo, czy tezmiany są zawsze odwracalne po zaprzestaniu stosowania litu. Zaleca się okresowe monitorowanieczynności nerek.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, przyjmujących lit od ponad 10 lat,obserwowano przypadki mikrotorbieli, gruczolaka kwasochłonnego (onkocytoma) oraz rakakanalików zbiorczych nerki (patrz punkt 4.8).

Hiperkalcemia i nadczynność przytarczyc

2

Leczenie litem może powodować hiperkalcemię, której może, ale nie musi towarzyszyć nadczynnośćprzytarczyc (patrz punkt 4.8). Zaleca się przed rozpoczęciem leczenia oznaczenie stężenia wapnia orazjego okresowe kontrolowanie w trakcie leczenia, a jeśli to konieczne, również stężenia hormonuprzytarczyc.

Terapia elektrowstrząsami

Odnotowano przypadki zwiększonego ryzyka neurologicznych działań niepożądanych (np. delirium,przedłużone napady i dezorientacja) podczas stosowania u pacjentów leczonych litem terapiielektrowstrząsami (ECT). Jeśli połączone leczenie litem i elektrowstrząsami jest wskazane klinicznie,należy stosować elektrowstrząsy ostrożnie, a pacjenta należy ściśle monitorować.

Terapia połączona

Należy ściśle monitorować pacjentów, którzy razem z litem otrzymują neuroleptyki pod kątemwczesnych objawów toksyczności neurologicznej i szybkiego zakończenia leczenia w przypadkupojawienia się tych objawów. W bardzo rzadkich przypadkach jednoczesne stosowanie litu ineuroleptyków może spowodować pojawienie się objawów psychicznych i neurologicznych (tj.delirium, napady lub zwiększona częstość występowania objawów pozapiramidowych), które mogąbyć podobne lub identyczne jak objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego. W niektórychprzypadkach, objawy kończyły się nieodwracanym uszkodzeniem mózgu.

Toksyczność

Leczenie litem należy natychmiast przerwać, jeśli wystąpią pierwsze objawy toksyczności, któreobejmują:

- zaburzenia sercowo-naczyniowe np. wydłużenie QT/QTc w badaniu EKG- zaburzenia żołądkowo-jelitowe np. biegunka, wymioty i odwodnienie- zaburzenia neurologiczne np. ataksja, drżenie, hipertonia, mimowolne skurcze mięśniowe, neuropatia obwodowa, osłabione lub nieobecne odruchy głębokie, hiperrefleksja, zaburzenia mowy, splątanie, senność i oczopląs.

Rzadko zgłaszano ostrą niewydolność nerkową w wyniku toksycznego działania litu.

Osoby w podeszłym wieku

Lit powinien być stosowany ze szczególną ostrożnością u osób w podeszłym wieku, ze względu na to,że ta grupa pacjentów jest szczególnie wrażliwa na toksyczność litu na skutek zaburzeń czynnościnerek i wydalania (patrz pkt. 4.2).

Pogorszenie stanu klinicznego i ryzyko samobójstwa związane z depresją i zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi

U pacjentów z depresją lub zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi może wystąpić pogorszenieobjawów depresyjnych i (lub) pojawić się mogą myśli i zachowania samobójcze niezależnie czypacjent przyjmuje leki przeciwdepresyjne czy nie. Pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą wzwiązku z możliwością pogorszenia stanu klinicznego i pojawienia się myśli i zachowańsamobójczych, zwłaszcza na początku leczenia lub w czasie zmiany dawki leku.

Pacjenci z dużym ryzykiem wystąpienia myśli i prób samobójczych (pacjenci z zachowaniami lubmyślami samobójczymi w wywiadzie, młodzi dorośli i pacjenci, którzy przed rozpoczęciem terapiiwykazywali znacznego stopnia nasilenie myśli samobójczych), powinni podczas leczenia pozostawaćpod ścisłą kontrolą.

Pacjenci (i opiekunowie pacjentów) powinni być ostrzeżeni o potrzebie kontroli w związku zmożliwością pogorszenia ich stanu klinicznego i (lub) pojawienia się myśli/zachowań samobójczychlub myśli o samouszkodzeniu. W przypadku wystąpienia tych objawów powinni natychmiastzasięgnąć porady lekarskiej.

U pacjentów, u których wystąpi pogorszenie stanu klinicznego (w tym wystąpienie nowych objawów)i (lub) pojawią się myśli/zachowania samobójcze, zwłaszcza jeśli objawy te, pojawią się nagle, będąznacznie nasilone lub nie będą częścią dotychczas zgłaszanych przez pacjenta objawów, należyrozważać zmianę postępowania terapeutycznego, w tym możliwość przerwania leczenia.

3

Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje ze zwiększeniem stężenia litu w surowicyNastępujące leki podwyższają stężenie litu w stanie stacjonarnym i mogą spowodować objawytoksyczności:

- metronidazol,

- niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. indometacyna, ketoprofen) w tym selektywne inhibitory cyklooksygenazy II,

- inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę I,- antagoniści receptora angiotensyny II,

- leki moczopędne (patrz także niżej), zwłaszcza tiazydowe i amiloryd.

Interakcje ze zmniejszeniem stężenia litu w surowicy

Zmniejszenie stężenia litu w surowicy krwi można zaobserwować podczas jednoczesnego stosowanialitu z następującymi lekami:

- mocznik,

- ksantyny (aminofilina, kofeina, teofilina i inne), - związki alkalizujące (np. węglan sodu),

- oraz leki moczopędne - inhibitory anhydrazy węglanowej.

Interakcje powodujące neurotoksyczność

Następujące leki mogą nasilać objawy pozapiramidowe i powodować objawy neurotoksyczności(takie jak ataksja, drżenie, hipertonia, mimowolne skurcze mięśniowe, hiperrefleksja, zaburzeniamowy, splątanie, senność i oczopląs):

- neuroleptyki (chloropromazyna i inne pochodne fenotiazyny, haloperidol), patrz punkt 4.4,- karbamazepina,

- metyldopa,

- selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny stosowane łącznie z solami litu, mogą nasilać jego toksyczne działanie, prowadząc do wystąpienia objawów zespołu serotoninowego, takich, jak drżenia, zawroty głowy, pobudzenie, stan splątania, biegunki,

- leki z grupy antagonistów kanału wapniowego, - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne.

Inne interakcje

Lek może nasilać i wydłużać działanie leków zwiotczających niezależnie od ich mechanizmudziałania, zarówno konkurencyjnych (np. pankuronium), jak i depolaryzujących (sukcynylocholina)oraz w rzadkich przypadkach wyzwala napady wrodzonej nużliwości mięśni. Lit nasila hamująceczynność tarczycy działanie dużych dawek jodu.

Istnieją doniesienia o hamowaniu przez lit działania pochodnych amfetaminy.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnychW surowicy krwi, podczas leczenia litem, mogą być zwiększone stężenia:- glukozy,

- hormonu przytarczyc i wapnia.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Lit przenika przez łożysko.

Nie należy stosować litu w ciąży, zwłaszcza w I trymestrze.

Stosowanie litu w czasie ciąży, zwłaszcza w I trymestrze, wiąże się ze zwiększoną częstością występowania wad wrodzonych, szczególnie w układzie sercowo - naczyniowym.

4

Karmienie piersią

Brak jest odpowiednich badań przeprowadzonych na kobietach karmiących oraz odpowiednich badań na temat wpływu litu na reprodukcję u zwierząt.

Lit przenika do mleka matki, ze względu na możliwość wystąpienia objawów zatrucia u dziecka, w trakcie terapii karmienie piersią jest przeciwwskazane.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Ponieważ lit może powodować zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, np. senność, zawrotygłowy lub omamy należy ostrzec pacjenta o niebezpieczeństwie podczas prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Częstość występowania działań niepożądanych określono następująco:

bardzo często (>1/10); często (≥100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100); rzadko(≥ 1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000), częstość występowania działań niepożądanychnie jest znana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Wystąpienie i nasilenie działań niepożądanych zależą od wrażliwości pacjenta oraz stężenia leku w surowicy krwi.

W POCZĄTKOWYM OKRESIE LECZENIA stosunkowo często występują drżenia, zaburzeniażołądkowo-jelitowe, wielomocz, wzmożone pragnienie, osłabienie siły mięśniowej, uczucie znużenia.Podczas kontynuowania leczenia objawy te stają się mniej nasilone.

Zanotowano występowanie następujących działań niepożądanych o nieznanej częstości występowania:

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: leukocytoza

Zaburzenia endokrynologiczne: wole, niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, nadczynność przytarczyc

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hiperglikemia, hiperkalcemia, zwiększenie masy ciała, anoreksja

Zaburzenia psychiczne: omamy, senność, zaburzenia pamięci

Zaburzenia układu nerwowego: drgawki, drżenia mięśniowe (drobnofaliste i

grubofaliste), ataksja, ruchy choreoatetotyczne, zaburzenia przewodnictwa nerwowego, wzmożenie odruchów ścięgnistych, objawy pozapiramidowe, napady drgawkowe, niewyraźna mowa, zawroty głowy (w tym pochodzenia błędnikowego), oczopląs, osłupienie, śpiączka, guz rzekomy mózgu, bóle głowy, zaburzenia smaku, myasthenia gravis

Zaburzenia oka: zaburzenia widzenia – mroczki, niewyraźne

widzenie

Zaburzenia serca: arytmia, bradykardia, zaburzenia czynności węzła zatokowego, obrzęki obwodowe, zmiany EKG – odwracalne spłaszczenie i odwrócenie załamka T

Zaburzenia naczyniowe: niewydolność krążenia obwodowego,

5

niedociśnienie, objaw Raynauda

Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, biegunka, zapalenie błony

śluzowej żołądka, ślinotok, suchość błon śluzowych jamy ustnej

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: łysienie, trądzik, zapalenie grudek chłonnych mieszków włosowych, świąd, nasilenie

łuszczycy, wysypka, owrzodzenia, nadmiernerogowacenie skóry, inne objawy nadwrażliwościskóry

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki

łącznej:

bóle stawów, bóle mięśniowe

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: objawy cukrzycy nerkowo pochodnej, nietrzymanie moczu, po długotrwałym leczeniu

litem zmiany histologiczne (w tym nefropatia kanalikowo-miąższowa) oraz zaburzenia czynności nerek

Mikrotorbiele, gruczolak kwasochłonny nerki(onkocytoma), rak kanalików zbiorczych nerki(w leczeniu długotrwałym) u pacjentów zciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrzpunkt 4.4).

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: impotencja, zaburzenia seksualneZaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: obrzęki Zgłaszanie

podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail:

[email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Stężenia toksyczne litu są zbliżone do stężeń terapeutycznych.

Każde przedawkowanie litu powinno być uznawane za potencjalnie groźne. U pacjentów leczącychsię przewlekle litem nawet niewielkie przedawkowanie może doprowadzić do poważnej toksyczności,ponieważ tkanki pozanaczyniowe są już nasycone litem.

Objawy

Pojawienie się objawów może być opóźnione. Szczyt objawów może pojawić się nawet dopiero po24 godzinach, szczególnie u pacjentów, którzy nie są leczeni litem przewlekle lub przyjęli produkt oprzedłużonym uwalnianiu. Objawy są podobne do tych opisanych w punkcie 4.8. W poważnychprzypadkach mogą nastąpić napad padaczki, śpiączka i śmierć.

Toksyczność litu i nasilenie objawów są proporcjonalne do stężenia litu w surowicy krwi.

6

W ostrych zatruciach występują nasilone wymioty, biegunka, niezborność ruchowa, drgawkii śpiączka, często zaburzenia rytmu serca i wstrząs, co może być przyczyną zagrożenia życia.Podczas długotrwałego leczenia objawy zatrucia rozwijają się zwykle stopniowo. Przyczyną może byćnieregularne zażywanie leku, zmiany w gospodarce wodno-elektrolitowej wskutek zmian podażyNaCl, zwiększona utrata sodu w następstwie zastosowania leków moczopędnych lub nadmiernegopocenia.

W przypadku stężeń 1,5 – 2 mmol/l (12 godzin po ostatnim zażyciu leku) występuje: biegunka,drżenie grubofaliste i włókienkowe, osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia mowy, niezbornośćruchowa.

W przypadku stężeń 2 - 3 mmol/l występują stany splątania, drgawki, zaburzenia pamięci, oczopląs, śpiączka, nawet śmierć.

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

Nie jest znane specyficzne antidotum w przypadku zatrucia litem. Należy przerwać leczenie litemnatychmiast po wystąpieniu pierwszych objawów zatrucia. Należy włączyć leczenie wspomagające iobjawowe. Decydujące jest poprawienie równowagi wodno-elektrolitowej. Stwierdzono, że irygacjejelita są pomocne w przypadku pacjentów, którzy połknęli duże ilości produktu o przedłużonymuwalnianiu.

W przypadkach ciężkiego zatrucia litem skuteczna jest hemodializa i należy ją rozważyć u wszystkichpacjentów z widocznymi objawami neurologicznymi. Po zatrzymaniu dializy należy spodziewać siępojawienia znacznego wzrostu stężenia litu w surowicy krwi, w związku z tym konieczne mogą byćprzedłużone lub powtórzone zabiegi. Hemodializę należy zastosować u pacjentów z ciężkimiobjawami bez względu na stężenie litu w surowicy.

Poziom litu w surowicy powinien być monitorowany. Poprawa kliniczna trwa dłużej niż obniżenie stężeń litu w surowicy.

Węgiel aktywowany nie absorbuje litu.

Dalsze postępowanie powinno być zgodne z zaleceniami szpitalnymi lub zgodnie z zaleceniamikrajowego centrum zatruć.

W lżejszych przypadkach wystarcza odstawienie leku na okres 1 - 2 dni i ewentualne zwiększeniepodaży NaCl i wody (wznowienie leczenia należy rozpoczynać od mniejszych dawek, należykontrolować stężenia litu w surowicy).

W ciężkich zatruciach stosuje się płukanie żołądka, kontroluje gospodarkę wodno-elektrolitową oraz czynność układu krążenia i oddychania.

Niezbędne jest również zwiększenie wydalania litu z ustroju (za pomocą hemodializy, ewentualniepoprzez wymuszoną diurezę - np. za pomocą mannitolu) i równoczesne zwiększenie podaży sodu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwpsychotyczne, sole litu.Kod ATC: N05A N01

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Mechanizm działania litu nie jest w pełni poznany. Przyjmuje się, że hamuje on transport sodu downętrza neuronu co zaburza wywołane przez depolaryzację (wapniowo-zależne) uwalnianienoradrenaliny i dopaminy (ale nie serotoniny) w ośrodkowym układzie nerwowym. Równocześnie litma w pewnym stopniu hamować wychwyt zwrotny wymienionych amin katecholowych.U pacjentów z rozpoznaniem zaburzeń afektywnych dwubiegunowych i zaburzeń depresyjnychnawracających węglan litu leczy objawy epizodu maniakalnego i zapobiega jego występowaniu,a także zapobiega nawrotom epizodów depresyjnych lub zmniejsza nasilenie objawów w obydwupostaciach zaburzeń afektywnych, normalizując i stabilizując nastrój.

U osób zdrowych lit nie wywiera działania psychotropowego.

7

Ponadto sole litu hamują działanie hormonu antydiuretycznego (wazopresyny) jak również wpływtyreotropiny na tarczycę, co jest przyczyną części objawów niepożądanych.W narządach obwodowych (nerki, tarczyca) sole litu hamują pobudzający wpływ hormonów(wazopresyny-ADH i tyreotropiny-TSH) na cyklazę adenylową.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Węglan litu jest niemal w całości wchłaniany z przewodu pokarmowego, wchłanianie jest jednakpowolne i trwa ok. 8 godzin. Maksymalne stężenia osiągane są po 2 - 4 godzinach. Objętośćdystrybucji wynosi ok. 0,7 l/kg, lit nie wiąże się z białkami i jest niemal w całości (ok. 95%) wydalanyz moczem (niewielkie ilości 4 – 5% wydalane są z potem). Okres biologicznego półtrwania jest długi,wynosi ok. 19 h, wykazuje jednak duże różnice osobnicze (13 - 33 godziny) i zależy od wiekupacjenta, stanu jego nerek i czasu leczenia litem. U osób w podeszłym wieku klirens nerkowy litu jestzmniejszony, a okres półtrwania wydłużony. Niedobór sodu (i wody) nasila wchłanianie zwrotne lituw kanalikach bliższych, wydłuża okres eliminacji (w warunkach prawidłowych klirens nerkowy ok.30 ml/h/kg), co prowadzi do zwiększenia stężeń w osoczu. W leczeniu manii terapeutyczne stężenialitu wynoszą 0,8 - 1,2 mmol/l, w zapobieganiu nawrotom choroby skuteczne są stężenia mniejsze:0,5 - 0,8 mmol/l.

Ze względu na mały współczynnik terapeutyczny węglanu litu, indywidualną dawkę dobową lekunależy określić na podstawie zalecanego stężenia litu w osoczu zmierzonego po 12 godzinach odprzyjęcia ostatniej dawki oraz tolerancji leku przez chorego. Działanie lecznicze występuje po 1 - 3 tygodniach podawania leku.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach przedklinicznych działanie toksyczne obserwowano jedynie po dawkach uważanych zaprzekraczające maksymalne dawki podawane ludziom w stopniu wystarczającym, by uznać, żepowinno mieć to niewielkie znaczenie w praktyce klinicznej.

Toksyczność po podaniu dawki jednokrotnej

Większość badań toksyczności ostrej litu została wykonana na gryzoniach. Wartość LD50 dla myszypo dootrzewnowym podaniu roztworu chlorku litu wynosiła 17 mmol/kg mc. Większą śmiertelnośćzaobserwowano u szczurów karmionych paszą o obniżonej zawartości sodu.

Toksyczność po podaniu wielokrotnym

Myszy zatruwane codziennie dootrzewnowo dawką chlorku litu 12,5 mmol/kg mc. padały po 21dniach. Tak jak opisano wcześniej śmiertelność była wyższa po zastosowaniu diety o obniżonejzawartości sodu.

Działanie teratogenne

W badaniach dotyczących teratogennego działania litu przeprowadzonych na gryzoniach wykazanoróżne rodzaje zaburzeń w rozwoju płodu: zmniejszoną liczebność miotu, niższą masę ciałanoworodków, częste resorpcje płodu, zniekształcone żebra, zaburzenia kostnienia czaszki, rozszczeppodniebienia.

Działanie mutagenne

Działanie mutagenne litu badano u myszy, którym podawano dootrzewnowo dwukrotnie cytrynian lituw dawce 1,1 g/kg mc. Obserwowano u nich uszkodzenia chromosomów. W badaniach obejmującychtesty in vitro i in vivo nie wykazano mutagennego działania podchlorynu litu stosowanego jako środekdezynfekujący.

Działanie rakotwórcze

Brak jest danych dotyczących rakotwórczego działania litu.

8

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodnaSkrobia ziemniaczanaPowidon K-30

Talk

Krzemionka koloidalna bezwodnaMagnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Chronić od wilgoci.Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Pojemnik z polietylenu (HDPE) z polietylenowym zamknięciem zabezpieczonym przed dziećmi zpierścieniem gwarancyjnym lub z polipropylenowym zamknięciem zabezpieczonym przed dziećmi zwkładką indukcyjną w tekturowym pudełku.

60 tabletek (jeden pojemnik po 60 sztuk).

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania

Bez szczególnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

GlaxoSmithKline Pharmaceuticals Spółka Akcyjna ul. Grunwaldzka 189

60-322 Poznań

telefon (61) 8601-200 fax (61) 8675-717

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr R/1487

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

9

11.12.1972 r./ 22.07.2014 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

10