CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Majamil prolongatum, 100 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka zawiera 100 mg diklofenaku sodowego (Diclofenacum natricum).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: żółcień pomarańczowa.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu.

Pomarańczowe, okrągłe, obustronnie wypukłe z lekko chropowatą powierzchnią tabletki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Diklofenak jest stosowany jako lek przeciwzapalny i przeciwbólowy w leczeniu następujących ostrychi przewlekłych stanów chorobowych:

• reumatoidalne zapalenie stawów,

• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa,• choroba zwyrodnieniowa stawów,

• zespoły bólowe tkanek miękkich (zapalenie mięśni, więzadeł, powięzi, kaletek maziowych,

pochewek ścięgnistych).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dawki diklofenaku należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od skutecznościterapeutycznej i występowania działań niepożądanych.

Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć stosując produkt w najmniejszej skutecznejdawce i nie dłużej niż to konieczne do kontrolowania objawów (patrz punkt 4.4).

Poniżej przedstawiono zwykle zalecane dawkowanie.

Dorośli

100 mg (1 tabletka) na dobę.

Dzieci

Produkt jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci.

Sposób podawania

Produkt do stosowania doustnego. Tabletki należy połykać w całości popijając wodą. Zaleca sięprzyjmowanie produktu podczas lub bezpośrednio po posiłku.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na diklofenak sodowy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną

w punkcie 6.1

• Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienia z przewodu pokarmowego

lub perforacja.

• Stwierdzone w wywiadzie krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja, związane z wcześniejszym leczeniem niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ). Czynna lub podawana w wywiadzie nawracająca choroba wrzodowa i (lub) krwotok (wystąpienie dwóch lub więcej odrębnych przypadków potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia).

• Ciężka niewydolność wątroby, nerek lub serca (patrz punkt 4.4).

• Stwierdzona zastoinowa niewydolność serca (klasa II-IV wg NYHA), choroba niedokrwienna

serca, choroba naczyń obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych.

• Ostatni trymestr ciąży (patrz punkt 4.6).

• Tak jak w przypadku innych inhibitorów syntezy prostaglandyn, diklofenaku nie należy stosować u pacjentów, u których po podaniu pochodnych kwasu acetylosalicylowego lub innych leków hamujących syntezę prostaglandyn występują napady astmy, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka lub ostre zapalenie błony śluzowej nosa.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Ogólne

Przyjmowanie produktu w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny dołagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.2 oraz wpływ naprzewód pokarmowy i układ krążenia).

Należy unikać stosowania produktu z innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, w tym takżeselektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2, ze względu na brak dowodów dotyczących korzyściwynikających ze stosowania skojarzonego i ryzyka nasilenia się działań niepożądanych.

Produkt należy ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku. W przypadku pacjentów wpodeszłym wieku osłabionych i u osób z małą masą ciała zaleca się stosowanie najmniejszejskutecznej dawki.

Tak jak w przypadku innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), także po podaniudiklofenaku, rzadko mogą wystąpić reakcje alergiczne, w tym reakcje anafilaktyczne irzekomoanafilaktyczne, nawet wtedy, gdy produkt leczniczy nie był wcześniej stosowany.

Podobnie jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), diklofenak może maskować objawyprzedmiotowe i podmiotowe zakażenia, co wynika z właściwości farmakodynamicznych produktuleczniczego.

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu Majamil prolongatum zawierają żółcień pomarańczową (E 110),która może powodować reakcje alergiczne.

Wpływ na przewód pokarmowy

Krwawienie z przewodu pokarmowego, owrzodzenie lub perforacja, które mogą zakończyć sięśmiercią, notowane podczas stosowania każdego z niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ),w tym diklofenaku, mogą wystąpić w każdym okresie leczenia diklofenakiem, niezależnie odobjawów ostrzegawczych lub ciężkich zaburzeń przewodu pokarmowego w wywiadzie. Powikłania tesą bardziej niebezpieczne u pacjentów w podeszłym wieku. Jeśli u pacjenta wystąpi krwawienie zprzewodu pokarmowego lub owrzodzenie, należy produkt odstawić.

Tak jak w przypadku innych NLPZ, w tym diklofenaku, u pacjentów z objawami wskazującymi nazaburzenia żołądka i jelit lub z wywiadem sugerującym chorobę wrzodową żołądka i (lub)dwunastnicy, krwawienia lub perforację, niezbędny jest ścisły nadzór lekarski i zachowanieszczególnej ostrożności (patrz punkt 4.8). Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego jest większew przypadku zwiększania dawek NLPZ i u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i (lub)dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie gdy przebiegała z krwotokami lub perforacją. U pacjentów wpodeszłym wieku działania niepożądane występują ze zwiększoną częstotliwością, a w szczególnościkrwawienia z przewodu pokarmowego i perforacje, które mogą kończyć się śmiercią.

Aby zmniejszyć ryzyko toksycznego wpływu na układ pokarmowy u pacjentów z chorobą wrzodowążołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie gdy przebiegała z krwotokami lub perforacją,oraz u pacjentów w podeszłym wieku, należy rozpoczynać i kontynuować leczenie z zastosowaniemnajmniejszych skutecznych dawek.

U tych pacjentów, jak również u pacjentów, u których konieczne jest jednoczesne stosowanie lekówzawierających małe dawki kwasu acetylosalicylowego lub innych leków mogących zwiększyć ryzykowystąpienia zaburzeń żołądkowo-jelitowych, należy rozważyć leczenie skojarzone z lekamiosłonowymi (np. inhibitorami pompy protonowej lub mizoprostolem).

Pacjenci ze stwierdzonymi zaburzeniami żołądka i jelit w wywiadzie, szczególnie pacjenci wpodeszłym wieku, powinni informować lekarza o wszelkich nietypowych objawach brzusznych(szczególnie o krwawieniach z przewodu pokarmowego). Należy zachować ostrożność u pacjentówotrzymujących jednocześnie leki, które mogą powodować zwiększenie ryzyka powstania chorobywrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienia, takie jak kortykosteroidy działająceogólnoustrojowo, leki przeciwzakrzepowe, leki przeciwpłytkowe lub selektywne inhibitory wychwytuzwrotnego serotoniny (patrz punkt 4.5).

Pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy lub z chorobą Crohna powinni być pod ścisłąkontrolą lekarską, ze względu na możliwość pogorszenia się stanu ogólnego (patrz punkt 4.8).

Wpływ na czynność wątroby

Ścisły nadzór medyczny jest konieczny w przypadku zalecenia diklofenaku pacjentom z zaburzeniamiczynności wątroby, ze względu na możliwość pogorszenia się stanu ogólnego.

Tak jak inne NLPZ, diklofenak może zwiększać aktywność jednego lub więcej enzymówwątrobowych. W trakcie długotrwałego leczenia diklofenakiem należy zachować ostrożnośći regularnie kontrolować czynność wątroby.

Należy przerwać stosowanie diklofenaku, jeśli utrzymują się nieprawidłowe wyniki badań czynnościwątroby lub ulegają pogorszeniu oraz gdy wystąpią kliniczne oznaki lub objawy wskazujące nazaburzenia czynności wątroby oraz inne objawy (np. eozynofilia, wysypka). Zapalenie wątroby,spowodowane stosowaniem diklofenaku, może wystąpić nie poprzedzone objawami prodromalnymi.Należy zachować ostrożność stosując diklofenak u pacjentów z porfirią wątrobową, ponieważ możeon wywołać napad choroby.

Wpływ na czynność nerek

W związku z leczeniem NLPZ, w tym diklofenakiem, odnotowano przypadki zatrzymywania płynówi powstawania obrzęków, dlatego szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentówz zaburzoną czynnością serca lub nerek, z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie, u osób w podeszłymwieku, u pacjentów jednocześnie otrzymujących leki moczopędne lub produkty lecznicze znaczącowpływające na czynność nerek oraz pacjentów z nadmierną utratą płynu pozakomórkowego o różnejetiologii, np.: w fazie około- lub pooperacyjnej po dużych zabiegach chirurgicznych (patrz punkt 4.3).W takich przypadkach, podczas stosowania diklofenaku jako środek ostrożności, zaleca sięmonitorowanie czynności nerek. Przerwanie leczenia diklofenakiem zwykle powoduje powrót dostanu poprzedzającego leczenie.

Wpływ na skórę

Podczas leczenia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, w tym diklofenakiem, mogąwystępować ciężkie reakcje skórne (niekiedy zakończone zgonem), w tym złuszczające zapalenieskóry, zespół Stevensa-Johnsona oraz martwica toksyczno-rozpływna naskórka (patrz punkt 4.8).Pacjenci są narażeni w największym stopniu na wystąpienie takich reakcji w trakcie początkowegoetapu leczenia - w większości przypadków podczas pierwszego miesiąca leczenia. Stosowaniediklofenaku należy przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów, takich jak: wysypka skórna,uszkodzenie błon śluzowych lub inne objawy nadwrażliwości na lek.

U pacjentów z liszajem rumieniowatym układowym oraz z chorobami tkanki łącznej może zwiększyćsię ryzyko wystąpienia aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (patrz punkt 4.8).

Wpływ na układ krążenia i naczynia zaopatrujące mózg

Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie lub zastoinową niewydolnością serca (NYHA-I), zzatrzymaniem płynów i z obrzękami, należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia,gdyż w związku z leczeniem NLPZ były zgłaszane przypadki zatrzymania płynów i obrzęki.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególniew dużych dawkach (150 mg na dobę) i w leczeniu długotrwałym zwiększa ryzyko zakrzepicy tętnic(np. zawał serca lub udar) (patrz punkty 4.3 i 4.8).

Diklofenak należy również stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzykazdarzeń dotyczących układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenietytoniu). Produkt ten należy stosować możliwie jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawcedobowej, ze względu na możliwość nasilenia ryzyka dotyczącego układu krążenia po zastosowaniudiklofenaku w dużych dawkach i długotrwale. Należy okresowo kontrolować konieczność kontynuacjileczenia objawowego i odpowiedź na leczenie.

Wpływ na wskaźniki hematologiczne

W trakcie długotrwałego leczenia diklofenakiem, podobnie jak w przypadku stosowania innychNLPZ, zaleca się kontrolowanie wskaźników hematologicznych.

Tak jak inne NLPZ, diklofenak może przemijająco hamować agregację płytek krwi. Należy dokładniekontrolować pacjentów z zaburzeniami hemostazy.

Astma w wywiadzie

U pacjentów z astmą, sezonowym alergicznym nieżytem nosa, obrzękiem błony śluzowej nosa(np. polipy nosa), przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub przewlekłymi zakażeniami układuoddechowego (szczególnie gdy mają objawy podobne do objawów alergicznego zapalenia błonyśluzowej nosa), częściej niż u innych pacjentów występują zaostrzenia astmy w wyniku zastosowaniaNLPZ (nietolerancja leków przeciwbólowych), obrzęk Quinckego lub pokrzywka. W związku z tym utych pacjentów zaleca się szczególną ostrożność (należy umożliwić szybki dostęp do pomocylekarskiej).

Szczególne środki ostrożności należy zachować u pacjentów uczulonych na inne substancje, np. zodczynami skórnymi, świądem lub pokrzywką.

Leczenie długotrwałe

U każdego pacjenta przyjmującego długotrwale niesteroidowe leki przeciwzapalne należykontrolować czynność nerek, czynność wątroby (poprzez ocenę aktywności enzymów wątrobowych)oraz liczbę krwinek. Jest to szczególnie ważne u pacjentów w podeszłym wieku.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Opisane interakcje uwzględniają także te zaobserwowane po zastosowaniu innych postacifarmaceutycznych zawierających diklofenak.

Lit

Diklofenak podawany jednocześnie z produktami leczniczymi zawierającymi lit może zwiększać jegostężenie w osoczu. Zaleca się monitorowanie stężenia litu w surowicy.

Digoksyna

Diklofenak podawany jednocześnie z produktami leczniczymi zawierającymi digoksynę możezwiększać jej stężenie w osoczu. Zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny.

Leki moczopędne i leki zmniejszające ciśnienie krwi

Podobnie jak w przypadku innych NLPZ, jednoczesne stosowanie diklofenaku z lekamimoczopędnymi lub lekami zmniejszającymi ciśnienie tętnicze krwi (np. leki blokujące receptory β-adrenergiczne, inhibitory ACE) może spowodować zmniejszenie ich działania przeciwnadciśnieniowego. Z tego względu należy ostrożnie stosować diklofenak jednocześnie zlekami moczopędnymi lub zmniejszającymi ciśnienie tętnicze. Z powodu zwiększonego ryzykanefrotoksyczności, pacjentów należy odpowiednio nawadniać i okresowo kontrolować czynnośćnerek, po rozpoczęciu leczenia oraz podczas leczenia skojarzonego, szczególnie po zastosowaniuleków moczopędnych i inhibitorów konwertazy angiotensyny. U pacjentów, szczególnie w podeszłymwieku, należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze. Podczas jednoczesnego stosowania lekówoszczędzających potas należy regularnie kontrolować stężenie potasu w surowicy (patrz punkt 4.4).

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kortykosteroidy

Jednoczesne podawanie diklofenaku i innych NLPZ lub kortykosteroidów może zwiększać częstośćwystępowania działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe

Należy zachować ostrożność ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia. Wprawdzie badaniakliniczne nie świadczą o tym, aby diklofenak wpływał na działanie leków przeciwzakrzepowych,jednak donoszono o zwiększonym ryzyku krwotoku u pacjentów przyjmujących jednocześniediklofenak i leki przeciwzakrzepowe. Pacjentów takich należy uważnie kontrolować.

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny

Jednoczesne stosowanie NLPZ, w tym diklofenaku, i selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnegoserotoniny może zwiększyć ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwcukrzycowe

Badania kliniczne wykazały, że diklofenak można podawać jednocześnie z doustnymi lekamiprzeciwcukrzycowymi, bez wpływu na ich działanie kliniczne. Jednakże wystąpiły pojedynczeprzypadki zarówno działania hipoglikemizującego jak i hiperglikemizującego, które spowodowałykonieczność zmiany dawkowania leków przeciwcukrzycowych w trakcie leczenia diklofenakiem. Ztego powodu monitorowanie stężenia glukozy we krwi jest konieczne podczas jednoczesnej terapii.

Metotreksat

Diklofenak może hamować klirens nerkowy metotreksatu, zwiększając tym samym jego stężenie wekrwi. Zaleca się ostrożność podczas stosowania NLPZ, w tym diklofenaku, w czasie krótszym niż24 godziny, przed lub po leczeniu metotreksatem, ponieważ może wystąpić zwiększenie stężeniametotreksatu we krwi i może wystąpić zwiększenie toksyczności działania tej substancji.

Cyklosporyna i takrolimus

Diklofenak, jak i inne NLPZ, może zwiększyć nefrotoksyczność cyklosporyny ze względu na wpływna prostaglandyny nerkowe. W związku z tym diklofenak powinien być podawany w dawkachmniejszych niż u pacjentów nie otrzymujących cyklosporyny.

Możliwe jest także zwiększenie ryzyka wystąpienia działania nefrotoksycznego podczasjednoczesnego stosowania NLPZ z takrolimusem. Działanie nefrotoksyczne może się zwiększaćpoprzez działanie za pośrednictwem prostaglandyn nerkowych.

Mifepryston

Ze względu na to, że niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą zmniejszać skuteczność mifeprystonu,należy je podawać nie wcześniej niż 8-12 dni po zakończeniu stosowania mifeprystonu.

Chinolony przeciwbakteryjne

Odnotowano przypadki wystąpienia drgawek, które mogły być spowodowane interakcją pomiędzychinolonami a NLPZ. Drgawki takie mogą wystąpić zarówno u pacjentów, u których padaczka lubdrgawki nigdy wcześniej nie występowały, jak i u pacjentów, u których schorzenia te stwierdzono wwywiadzie. Z tego powodu należy zachować ostrożność przepisując chinolony pacjentom stosującymniesteroidowe leki przeciwzapalne.

Fenytoina

Podczas jednoczesnego stosowania fenytoiny z diklofenakiem, zaleca się monitorowanie stężeniafenytoiny w osoczu, ze względu na możliwość zwiększenia się całkowitego wpływu fenytoiny naorganizm.

Kolestypol i cholestyramina

Leki te mogą opóźnić lub zmniejszyć wchłanianie diklofenaku. Dlatego zaleca się przyjmowaniediklofenaku co najmniej godzinę przed lub 4-6 godzin po przyjęciu kolestypolu lub cholestyraminy.

Silne inhibitory CYP2C9

Zaleca się zachowanie ostrożności przy przepisywaniu diklofenaku z silnymi inhibitorami CYP2C9(takimi jak sulfinpyrazon i worykonazol), ze względu na możliwość znacznego zwiększenia stężenia iekspozycji na diklofenak w wyniku hamowania metabolizmu diklofenaku.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Hamowanie syntezy prostaglandyn może negatywnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwójzarodka lub płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzykoporonienia oraz występowania wad serca oraz wad przewodu pokarmowego związane ze stosowanieminhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży. Bezwzględne ryzyko wad układusercowo-naczyniowego zwiększało się w tych badaniach z wartości <1% do wartości prawie 1,5%.Prawdopodobnie ryzyko powyższych wad wrodzonych zwiększa się wraz ze stosowaniem większychdawek leku, a także wraz z wydłużaniem okresu leczenia. W badaniach na zwierzętach wykazano, żepodawanie inhibitora syntezy prostaglandyn zwiększa liczbę przypadków nie zagnieżdżenia się jajaoraz śmiertelność zarodka i płodu.

Dodatkowo, u zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy,obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad wrodzonych, w tym wad układusercowo-naczyniowego. Jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne, nie należy stosować diklofenakupodczas pierwszego i drugiego trymestru ciąży. W przypadku stosowania diklofenaku u kobietplanujących ciążę oraz w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, należy zastosować możliwie jaknajmniejszą dawkę i jak najkrótszy czas leczenia.

W trzecim trymestrze ciąży każdy z inhibitorów syntezy prostaglandyn może wywoływać: • u płodu:

− uszkodzenia układu krążenia i układu oddechowego (nadciśnienie płucne z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego Botalla),− zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do rozwoju niewydolności nerek z małowodziem);

• pod koniec ciąży u matki i u noworodka:

− wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, nawet po zastosowaniu bardzo

małych dawek produktu,

− hamowanie kurczliwości macicy, powodujące opóźnienie lub wydłużenie porodu.

W związku z tym przeciwwskazane jest stosowanie diklofenaku w ostatnim trymestrze ciąży.

Karmienie piersią

Tak jak inne NLPZ, diklofenak przenika do mleka kobiet karmiących piersią w niewielkich ilościach.Z tego względu diklofenaku nie należy podawać kobietom karmiącym piersią, w celu uniknięciawystąpienia działań niepożądanych u dziecka.

Płodność

Tak jak inne NLPZ, diklofenak może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest zalecany ukobiet planujących ciążę. U kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawanebadaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania diklofenaku.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Przyjmujący diklofenak pacjenci, u których występują zaburzenia widzenia, zawroty głowy, sennośćlub inne zaburzenia dotyczące ośrodkowego układu nerwowego, powinni zaprzestać prowadzeniapojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane zostały przedstawione zgodnie z częstością występowania:bardzo często (≥ 1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko(≥ 1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona napodstawie dostępnych danych).

Przedstawione poniżej działania niepożądane obejmują działania niepożądane odnotowane podczaskrótko- lub długotrwałego stosowania różnych postaci diklofenaku.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko Trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość (w tym niedokrwistość

hemolityczna i aplastyczna). Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko Nadwrażliwość, reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne (w tym hipotensja i

wstrząs).

Bardzo rzadko Obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk twarzy). Zaburzenia psychiczne

Bardzo rzadko Dezorientacja, depresja, bezsenność, koszmary senne, drażliwość, lęk, omamy, niepokój,

zaburzenia psychotyczne. Zaburzenia układu nerwowego

Często Ból głowy, zawroty głowy.Rzadko Senność.

Bardzo rzadko Parestezje, zaburzenia czucia, zaburzenia pamięci, drgawki, drżenie, jałowe zapalenie opon

mózgowych, zaburzenia smaku, udar naczyniowy mózgu.

Zaburzenia oka

Bardzo rzadko Zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie, podwójne widzenie, zapalenie nerwu

wzrokowego. Zaburzenia ucha i błędnika

Często Zawroty głowy.Bardzo rzadko Zaburzenia słuchu, szumy uszne.Zaburzenia serca

Bardzo rzadko Kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego.

Zaburzenia naczyniowe

Bardzo rzadko Nadciśnienie tętnicze, zapalenie naczyń, niedociśnienie tętnicze.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Rzadko Astma (w tym duszność).

Bardzo rzadko Zapalenie płuc. Zaburzenia żołądka i jelit

Często Nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, ból brzucha, wzdęcia, brak łaknienia (anoreksja).

Rzadko Zapalenie błony śluzowej żołądka, krwawienia z przewodu pokarmowego, krwawe wymioty,

krwawe biegunki, smoliste stolce, choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy (z mogącym wystąpić krwawieniem lub perforacją).

Bardzo rzadko Zapalenie okrężnicy (także krwotoczne zapalenie okrężnicy oraz zaostrzenie wrzodziejącego

zapalenia okrężnicy, choroba Crohna), zaparcia, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (w tym wrzodziejące zapalenie błony śluzowej jamy ustnej), zapalenie języka, zaburzenia w obrębie przełyku, błoniaste zwężenie jelit, zapalenie trzustki.

Częstość nieznana Niedokrwienne zapalenie okrężnicy. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często Zwiększenie aktywności aminotransferaz.Rzadko Zapalenie wątroby, żółtaczka, zaburzenia czynności wątroby.

Bardzo rzadko Piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby, niewydolność wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często Wysypka, wykwity skórne.Rzadko Pokrzywka.

Bardzo rzadko Wysypka pęcherzowa, wyprysk, rumień, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona,

toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella), złuszczające zapalenie skóry, wypadanie włosów, reakcje nadwrażliwości na światło, plamica, choroba Schönleina-Henocha, świąd.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko Ostra niewydolność nerek, białkomocz, krwiomocz, zespół nerczycowy, śródmiąższowe

zapalnie nerek, martwica brodawek nerkowych. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Bardzo rzadko Impotencja. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Rzadko Obrzęk, uczucie nadmiernego zmęczenia.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Nie ma specyficznych objawów klinicznych przedawkowania diklofenaku. Po przedawkowaniumogą wystąpić objawy takie jak: ból głowy, nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu, krwotok zprzewodu pokarmowego, biegunka, zawroty głowy, dezorientacja, pobudzenie, senność,śpiączka, szumy uszne, zmęczenie lub drgawki. W przypadku ostrego zatrucia może wystąpićuszkodzenie wątroby i ostra niewydolność nerek.

Postępowanie

Leczenie ostrego zatrucia lekami z grupy NLPZ, w tym diklofenaku, polega na stosowaniu środkówpodtrzymujących czynność ważnych dla życia narządów oraz leczeniu objawowym. Leczeniepodtrzymujące i objawowe należy zastosować w przypadku takich powikłań jak zmniejszenieciśnienia krwi, niewydolność nerek, drgawki, zaburzenia żołądka i jelit, zaburzenia oddychania.Wymuszona diureza, dializa lub przetaczanie krwi prawdopodobnie nie przyspieszają eliminowanianiesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), w tym diklofenaku, ze względu na dużą zdolnośćwiązania z białkami i wydłużony metabolizm.

Po przyjęciu potencjalnie toksycznej dawki należy rozważyć podanie węgla aktywowanegoi opróżnienie żołądka (np. sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka). Po płukaniu żołądka,dodatkowo do węgla aktywowanego należy podać środek przeczyszczający, najlepiej siarczan sodu.W przypadku częstych i przedłużających się drgawek należy podać donaczyniowo diazepam.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, pochodnekwasu octowego; kod ATC: M01AB05

Diklofenak jest niesteroidowym lekiem o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym iprzeciwgorączkowym.

Mechanizmy tych działań nie są do końca wyjaśnione, ale istotne znaczenie ma hamowanie syntezyprostaglandyn. Prostaglandyny odgrywają zasadniczą rolę w patogenezie procesu zapalnego, bólu igorączki.

In vitro sól sodowa diklofenaku nie hamuje syntezy proteoglikanów w chrząstce, w zakresie stężeń odpowiadających wartościom osiąganym w organizmie człowieka.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym diklofenak prawie całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego.Stężenie maksymalne 0,5 µg/ml jest osiągane po około 4 godzinach od przyjęcia tabletek oprzedłużonym uwalnianiu.

Średnie stężenie w osoczu wynoszące 13 ng/ml można zaobserwować w 24 godziny po podaniutabletek o przedłużonym uwalnianiu.

Pokarm może opóźniać wchłanianie leku (o 1-2 godzin dla tabletek o przedłużonym uwalnianiu) izmniejszać stężenie maksymalne w surowicy krwi, ale nie wpływa znacząco na dostępnośćbiologiczną produktu.

Zależności tych nie obserwuje się w czasie wielokrotnego podawania leku.

Diklofenak nie kumuluje się po wielokrotnym podaniu doustnym.

Dystrybucja

Ponad 99% diklofenaku wiąże się z białkami osocza, głównie albuminami.

Diklofenak przenika do płynu maziowego, gdzie maksymalne stężenie występuje po 2-4 godzinach odosiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu krwi. Okres półtrwania w fazie eliminacji z płynumaziowego wynosi 3-6 godzin. Po dwóch godzinach od osiągnięcia wartości maksymalnych w osoczukrwi, wartości stężenia substancji czynnej w płynie maziowym są większe niż w osoczu i pozostająwiększe przez 12 godzin.

Metabolizm

Metabolizm diklofenaku obejmuje częściowo glukuronidację nie zmienionej cząsteczki, leczdiklofenak ulega przede wszystkim pojedynczej lub wielokrotnej hydroksylacji i metoksylacji, wwyniku czego powstaje kilka pochodnych fenolowych, z których większość ulega przekształceniu doglukuronidów. Dwie spośród pochodnych fenolowych wykazują aktywność biologiczną, chociaż wznacznie mniejszym zakresie niż diklofenak.

Wydalanie

Całkowity, ogólnoustrojowy klirens diklofenaku z osocza krwi wynosi 263±56 ml/min (średniawartość ±SD). Okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu wynosi 1 do 2 godzin. Cztery metabolity,w tym dwa aktywne, mają również krótki okres półtrwania, wynoszący 1-3 godzin.

Około 60% podanej dawki ulega wydaleniu w moczu w postaci sprzężonych z glukuronianaminiezmienionych cząsteczek i w postaci metabolitów, z których większość także ulega przekształceniudo glukuronidów. Mniej niż 1% leku ulega wydaleniu w postaci niezmienionej. Pozostała część dawkiwydalana jest z kałem w postaci metabolitów związanych z żółcią.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie zaobserwowano istotnych, zależnych od wieku różnic we wchłanianiu, metabolizmie czywydalaniu leku.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, badania nad kinetyką pojedynczej dawki zzastosowaniem typowego schematu dawkowania, nie wskazują na występowanie kumulacjiniezmienionej substancji czynnej. W przypadku klirensu kreatyniny mniejszego niż 10 ml/min,stężenie pochodnych hydroksylowych diklofenaku w osoczu krwi obliczone w stanie równowagidynamicznej, są około 4 razy większe niż u osób zdrowych. Metabolity są jednak ostateczniewydalane z żółcią.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby lub wyrównaną marskością wątroby, kinetyka imetabolizm diklofenaku są takie same jak u osób zdrowych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Działanie teratogenne

Diklofenak nie wykazywał działania teratogennego.

W badaniach na myszach i szczurach wykazano, że diklofenak przenika przez barierę łożyska.U ciężarnych królików, szczurów i myszy otrzymujących diklofenak, nie stwierdzono działaniateratogennego, chociaż podawane dawki były toksyczne zarówno dla samic (przedłużona ciąża, ciężkiporód), jak i dla płodów (mała masa, wysoka śmiertelność).

Diklofenak zastosowany w dawce 4 mg/kg mc. na dobę u szczurów, nie wpływał na płodność.

Działanie mutagenne

W badaniach in vitro, wykonanych na komórkach chłoniaka mysiego oraz na drobnoustrojach,drożdżach i w teście Ames, polegających na kontroli występowania mutacji punktowych, niewykazano działania mutagennego diklofenaku. W badaniach in vivo na myszach, w zakresiewystępowania mutacji wywołujących śmierć płodu oraz występowanie aberracji chromosomalnych wnabłonku plemnikotwórczym, uzyskano wyniki negatywne.

Nie stwierdzono również nieprawidłowości w rozwoju jądra komórkowego, po zastosowaniudiklofenaku u chomika chińskiego.

Działanie kancerogenne

W badaniach na szczurach, otrzymujących doustnie diklofenak w dawce do 2 mg/kg mc./dobę(zalecana dawka maksymalna dla ludzi) przez 2 lata, nie zaobserwowano znamiennego wzrostuczęstości występowania nowotworów. W badaniu tym zaobserwowano nieznaczne i nieznamiennestatystycznie zwiększenie częstości występowania powszechnej u szczurów łagodnej postacigruczolakowłókniaka gruczołu piersiowego.

W badaniach na myszach otrzymujących diklofenak w dawkach 0,3 mg/kg mc./dobę (samce) i1 mg/kg mc./dobę (samice) przez 2 lata nie wykazano działania kancerogennego diklofenaku.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń

Eudragit RS 30DEudragit L 100-55Eudragit RS PO Celuloza, proszekKrzemionka koloidalna bezwodnaTalk

Powidon K-25 Magnezu stearynian

Otoczka Hypromeloza Makrogol 6000Talk

Tytanu dwutlenek

Żółcień pomarańczowa, lak (E 110)Glikol propylenowy

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w suchym miejscu, chronić od światła.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Aluminium/Aluminium zawierające po 10 tabletek. Opakowanie zawiera 20 lub 30tabletek (2 lub 3 blistry). Blistry wraz z ulotką umieszczone są w tekturowym pudełku.