CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

MEDROL, 4 mg, tabletki MEDROL, 16 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 4 mg lub 16 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:

Tabletka 4 mg zawiera 80 mg laktozy jednowodnej; tabletka 16 mg zawiera 159 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki 4 mg: półowalne, eliptyczne, białe tabletki z wytłoczeniem „Medrol 4” po jednej stroniei podwójną linią podziału po drugiej stronie.

Tabletki 16 mg: eliptyczne, wypukłe, białe tabletki z wytłoczeniem „Medrol 16” po jednej stroniei podwójną linią podziału po drugiej stronie.

UWAGA! Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.

Droga podania: doustna.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Glikokortykosteroidy należy stosować tylko objawowo, z wyjątkiem przypadków zaburzeńendokrynologicznych, kiedy są stosowane w leczeniu substytucyjnym.Medrol jest wskazany do stosowania w następujących schorzeniach:

Zaburzenia inne niż endokrynologiczne

Choroby reumatyczne

Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania (w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszenia stanu zdrowia) w przebiegu:

 łuszczycowego zapalenia stawów;

 reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów (w niektórych przypadkach może być wymagane podawanie małych dawek jako leczenie podtrzymujące);

 zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa;  ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej;  ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna;

1

 ostrego dnawego zapalenia stawów;

 pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów; zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów;  zapalenia nadkłykcia.

Układowe choroby tkanki łącznej

W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu:  tocznia rumieniowatego układowego (i zapalenia nerek w przebiegu tocznia);  zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego;  ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego;  polimialgii reumatycznej;

 olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic.

Choroby dermatologiczne

 pęcherzyca;

 pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry; ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona); złuszczające zapalenie skóry;

 ziarniniak grzybiasty;

 ciężka postać łuszczycy;

 ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry.

Choroby alergiczne

Leczenie ciężkich chorób alergicznych, w przypadku, kiedy inne metody leczenia są nieskuteczne:  sezonowe lub całoroczne alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa;  choroba posurowicza;

 astma oskrzelowa;

 reakcje nadwrażliwości na leki;

 wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry); atopowe zapalenie skóry.

Choroby oczu

Ciężkie, ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak:

 alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki;  półpasiec oczny;

 zapalenie w obrębie odcinka przedniego oka;

 rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka i zapalenie naczyniówki;  współczulne zapalenie błony naczyniowej;

 alergiczne zapalenie spojówek;  zapalenie rogówki;

 zapalenie naczyniówki i siatkówki;  zapalenie nerwu wzrokowego;

 zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego.

Choroby układu oddechowego

 objawowa sarkoidoza;

 zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi lekami; beryloza;

 piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, jednocześnie z odpowiednim leczeniem

chemioterapeutykiem przeciwgruźliczym;  zachłystowe zapalenie płuc.

Choroby krwi

 samoistna plamica małopłytkowa u dorosłych;  wtórna małopłytkowość u dorosłych;

2

 nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna;  niedobór erytroblastów w szpiku;

 wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna.

Choroby nowotworowe

Leczenie paliatywne:

 białaczki i chłoniaków u dorosłych;  ostrej białaczki u dzieci.

Obrzęki

W celu wywołania diurezy albo remisji proteinurii w zespole nerczycowym, bez mocznicy,idiopatycznym lub w przebiegu tocznia rumieniowatego.

Choroby przewodu pokarmowego

W zaostrzeniu przebiegu:

 wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; choroby Leśniowskiego-Crohna.

Choroby układu nerwowego

 zaostrzenie w przebiegu stwardnienia rozsianego; obrzęk mózgu związany z obecnością guza mózgu.

Inne

 przeszczepianie narządów.

Zaburzenia endokrynologiczne

 pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (hydrokortyzon lub kortyzon są lekami z wyboru. W razie konieczności syntetyczne analogi mogą być stosowane jednocześnie z mineralokortykosteroidami. U niemowląt i dzieci suplementacja mineralokortykosteroidów jest szczególnie istotna.);

 wrodzony przerost nadnerczy;  nieropne zapalenia tarczycy;

 hiperkalcemia w przebiegu choroby nowotworowej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawka początkowa może wynosić od 4 mg do 48 mg metyloprednizolonu na dobę w zależności od jednostki chorobowej. W przypadku chorób o lżejszym przebiegu stosowane są na ogół mniejsze dawki, jednak u niektórych pacjentów konieczne może być podawanie większych dawek. Leczenie dużymi dawkami stosuje się w przypadku: stwardnienia rozsianego (200 mg/dobę), obrzęku mózgu (200-1000 mg/dobę) oraz przeszczepiania narządów (do 7 mg/kg mc./dobę). W przypadku braku poprawy stanu klinicznego należy przerwać leczenie metyloprednizolonem i zastosować inne leczenie. W przypadku konieczności przerwania długoterminowego leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.

W przypadku uzyskania poprawy stanu klinicznego należy ustalić dawkę podtrzymującą poprzez stopniowe zmniejszanie dawki początkowej w odpowiednich odstępach czasu, aż do uzyskanianajmniejszej dawki zapewniającej utrzymanie uzyskanego korzystnego efektu klinicznego. Należy pamiętać o ciągłym monitorowaniu dawki leku.

W wymienionych poniżej sytuacjach może być konieczne dostosowanie dawki: - w przypadku remisji lub zaostrzenia procesu chorobowego

- indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie

- u pacjentów narażonych na stres niezwiązany bezpośrednio z leczoną chorobą.

3

W trakcie leczenia może być konieczne zwiększenie dawki na jakiś czas w zależności od stanupacjenta. Wielkość dawki jest zmienna i musi być ustalana indywidualnie w zależności od rodzaju schorzenia oraz osobniczej reakcji pacjenta.

Schemat leczenia przerywanego

W schemacie leczenia przerywanego stosuje się podwójną dawkę dobową co drugi dzień rano. Celemtakiego schematu leczenia jest zapewnienie korzystnego wpływu kortykosteroidów i minimalizacjaniektórych działań niepożądanych, takich jak: zahamowanie osi przysadkowo-nadnerczowej, zespółCushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci oraz objawy nagłego przerwania leczenia kortykosteroidami.

4.3 Przeciwwskazania

Metyloprednizolon jest przeciwwskazany w przypadku:

 Nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

wymienioną w punkcie 6.1.

 Układowych infekcji grzybiczych.

U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów przeciwwskazane jestpodawanie szczepionek żywych lub szczepionek żywych atenuowanych.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Działanie immunosupresyjne/Zwiększona wrażliwość na infekcje

Kortykosteroidy mogą zwiększać podatność na zakażenia oraz mogą maskować niektóre objawyzakażenia. Ponadto podczas ich stosowania mogą wystąpić nowe zakażenia. W trakcie stosowaniakortykosteroidów, może wystąpić zmniejszenie odporności organizmu i niezdolność do ograniczenia miejscowego zakażeń. Ze stosowaniem kortykosteroidów w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi wywierającymi wpływ na odporność komórkową, humoralną lub czynność granulocytów obojętnochłonnych mogą wiązać się zakażenia dowolnym czynnikiem chorobotwórczym, w tym zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pierwotniakowe lub choroby pasożytnicze, w dowolnej okolicy organizmu. Zakażenia te mogą być łagodne, a także ciężkie, czasami śmiertelne. Częstość występowania powikłań zakaźnych wzrasta w miarę zwiększania dawek kortykosteroidów.

Pacjenci stosujący produkty hamujące działanie układu immunologicznego są bardziej podatni nazakażenia niż osoby zdrowe, np. ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg lub nawet mogąokazać się śmiertelne u dzieci lub u dorosłych z brakiem odporności, otrzymujących kortykosteroidy.

U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów, przeciwwskazane jeststosowanie szczepionek na bazie żywych, osłabionych wirusów. Pacjentom tym można podaćszczepionki inaktywowane lub wytworzone w technologii biogenetycznej. Jednak odpowiedź na takieszczepionki może być osłabiona lub mogą się one okazać nieskuteczne. Można wykonywać wskazanezabiegi immunizacji u pacjentów otrzymujących kortykosteroidy w dawkach, które nie powodują immunosupresji.

Stosowanie metyloprednizolonu, u osób z czynną gruźlicą, należy ograniczyć do przypadków o przebiegu piorunującym lub rozsianym. Kortykosteroidy stosuje się wtedy w leczeniu choroby w skojarzeniu z odpowiednimi lekami przeciwgruźliczymi. Gdy podanie glikokortykosteroidów jest wskazane u pacjentów z gruźlicą utajoną lub z dodatnim wynikiem próby tuberkulinowej, konieczna jest ścisła obserwacja pacjentów, gdyż może dojść do reaktywacji choroby. U tych pacjentóww trakcie długotrwałej kortykosteroidoterapii należy stosować chemioprofilaktykę.

4

U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy, stwierdzano występowanie mięsaka Kaposiego.Przerwanie stosowania leków z tej grupy może doprowadzić do remisji klinicznej.

Rola kortykosteroidów w leczeniu wstrząsu septycznego jest kontrowersyjna, przy czym we wczesnych badaniach opisano zarówno ich korzystne, jak i szkodliwe działania. Niedawno zasugerowano, że uzupełniające podawanie kortykosteroidów wywiera korzystny wpływ u pacjentów z rozwiniętym wstrząsem septycznym, u których stwierdzono niewydolność kory nadnerczy. Nie zaleca się jednak ich rutynowego stosowania w leczeniu wstrząsu septycznego. W przeglądzie systematycznym przedstawiono wniosek, że krótkoterminowe stosowanie dużych dawekkortykosteroidów nie jest uzasadnione. Jednak metaanaliza i badania przeglądowe wskazują, żedłuższe stosowanie (przez 5–11 dni) małych dawek kortykosteroidów może zmniejszyć umieralność,zwłaszcza wśród pacjentów ze wstrząsem septycznym, u których niezbędne jest stosowanie leków presyjnych w celu utrzymania odpowiedniego ciśnienia krwi.

Wpływ na układ immunologiczny

W trakcie stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić reakcje alergiczne (np. obrzęk naczynioruchowy).

U pacjentów poddawanych terapii kortykosteroidami, w rzadkich przypadkach dochodziło dowystąpienia reakcji skórnych i anafilaktycznych i (lub) anafilaktoidalnych, dlatego przed podaniemproduktu należy podjąć odpowiednie środki ostrożności, szczególnie jeśli w przeszłości u pacjentówwystępowały reakcje alergiczne na jakikolwiek lek.

Zaburzenia endokrynologiczne

Jeżeli u pacjentów poddawanych leczeniu kortykosteroidami wystąpi silny stres, wskazane jestzwiększenie dawki szybko działających kortykosteroidów przed, w okresie trwania i po zakończeniusytuacji stresowej.

Długotrwałe podawanie dawek terapeutycznych kortykosteroidów, może prowadzić do zahamowania osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej (czyli do wtórnej niewydolności kory nadnerczy). Stopień i czas trwania niewydolności kory nadnerczy jest zmienny wśród pacjentów i zależy od dawki, częstości, godzin podawania oraz czasu trwania leczenia glikokortykosteroidami. Można ją zmniejszyć poprzez podawanie produktu w schemacie leczenia przerywanego (patrz punkt 4.2).

Nagłe odstawienie glikokortykosteroidów może wywołać ostrą niewydolność nadnerczy, prowadzącądo zgonu.

Niewydolność nadnerczy spowodowana podawaniem kortykosteroidów, może być minimalizowanapoprzez stopniowe zmniejszanie dawki. Ten typ względnej niewydolności może utrzymywać sięjeszcze przez kilka miesięcy po przerwaniu leczenia. Z tego względu w przypadku wystąpieniasytuacji powodującej stres, należy rozważyć wdrożenie terapii hormonalnej.

Po nagłym przerwaniu leczenia glikokortykosteroidami, może również wystąpić „zespół odstawienia” steroidów, pozornie niezwiązany z niewydolnością kory nadnerczy. Zespół ten obejmuje objawy, takiejak: brak łaknienia, nudności, wymioty, letarg, ból głowy, gorączka, ból stawów, łuszczenie się skóry,ból mięśni, zmniejszenie masy ciała i (lub) niedociśnienie tętnicze. Uważa się, że działania tewynikają raczej z nagłej zmiany stężenia glikokortykosteroidów niż z ich małego stężenia.

Glikokortykosteroidy mogą powodować lub nasilać zespół Cushinga, dlatego nie należy podawać ichpacjentom z chorobą Cushinga.

U pacjentów z niedoczynnością tarczycy stwierdza się nasilone działanie kortykosteroidów.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

5

Kortykosteroidy, w tym metyloprednizolon, mogą zwiększać stężenie glukozy we krwi, nasilaćwcześniej istniejącą cukrzycę i predysponować pacjentów długotrwale stosujących kortykosteroidy dowystąpienia cukrzycy.

Zaburzenia psychiczne

W trakcie stosowania glikokortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia psychiczne — od euforii, bezsenności, wahań nastroju, zmian osobowości i ciężkiej depresji po jawne objawy psychotyczne.

Po zastosowaniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym mogą wystąpić potencjalnie ciężkiepsychiczne działania niepożądane (patrz punkt 4.8). Te działania niepożądane występują na ogół w ciągu kilku dni lub tygodni od rozpoczęcia leczenia. Większość z nich ustępuje po zmniejszeniudawki lub odstawieniu metyloprednizolonu, chociaż może być konieczne też swoiste leczenie.

Zgłaszano występowanie zaburzeń psychicznych po odstawieniu kortykosteroidów; ich częstość nie jest jednak znana. Pacjentów i (lub) opiekunów należy zachęcać, aby zasięgnęli porady lekarza w przypadku rozwinięcia się u pacjenta objawów psychicznych, szczególnie w przypadku podejrzenianastroju depresyjnego lub myśli samobójczych. Należy ich poinformować o konieczności zwracaniaszczególnej uwagi na zaburzenia psychiczne, które mogą wystąpić w trakcie lub bezpośrednio pozmniejszeniu dawki lub odstawieniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym.

Wpływ na układ nerwowy

Kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami przebiegającymi

z drgawkami.

Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności u pacjentów z miastenią.

Chociaż kontrolowane badania kliniczne wykazały, że kortykosteroidy są skuteczne w przyspieszaniuustępowania ciężkich zaostrzeń stwardnienia rozsianego, nie potwierdzono wpływu kortykosteroidówna ostateczny rezultat naturalnego przebiegu choroby. Badania wykazują, że do uzyskania istotnegoefektu konieczne są stosunkowo wysokie dawki kortykosteroidów (patrz punkt 2).

Odnotowano przypadki tłuszczakowatości nadtwardówkowej, u pacjentów przyjmującychkortykosteroidy, zwykle w przypadku długotrwałego stosowania dużych dawek.

Wpływ na oczy

Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności u pacjentów z opryszczką oczną lub półpaścem ocznym z objawami ze strony gałki ocznej ze względu na ryzyko perforacji rogówki.

Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatiasurowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniukortykosteroidów.

Centralna chorioretinopatia surowicza może prowadzić do odwarstwienia siatkówki.

Długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może prowadzić do rozwoju zaćmy tylnej podtorebkoweji zaćmy jądrowej (szczególnie u dzieci), wytrzeszczu lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego,które może spowodować jaskrę z potencjalnym uszkodzeniem nerwów wzrokowych. U pacjentów otrzymujących glikokortykosteroidy mogą się również częściej rozwijać wtórne zakażenia grzybicze i wirusowe gałki ocznej.

Wpływ na serce

Ze względu na niekorzystny wpływ glikokortykosteroidów na układ sercowo-naczyniowy, obejmującydyslipidemię i nadciśnienie tętnicze, pacjenci z istniejącymi czynnikami ryzyka sercowo-

6

naczyniowego mogą być narażeni na dodatkowy wpływ na układ sercowo-naczyniowy, w przypadkustosowania dużych dawek i długotrwałego leczenia. W związku z tym, takim pacjentomkortykosteroidy należy podawać z zachowaniem ostrożności i uwzględniając zmniejszenie ryzyka,i w razie potrzeby dodatkowo monitorując układ sercowo-naczyniowy. Stosowanie kortykosteroidów w małej dawce i w schemacie co drugi dzień może zmniejszyć częstość występowania powikłań leczenia kortykosteroidami.

U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, kortykosteroidy o działaniu ogólnoustrojowymnależy stosować ostrożnie i jedynie w przypadkach, gdy jest to konieczne.

Wpływ na układ naczyniowy

Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W związku z tym kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów,u których występują zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub którzy mogą być skłonni do ichwystąpienia.

Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności, u pacjentów z nadciśnieniemtętniczym.

Wpływ na żołądek i jelita

Duże dawki kortykosteroidów mogą wywoływać ostre zapalenie trzustki.

Nie ma jednoznacznej opinii dotyczącej wpływu kortykosteroidów na powstawanie choroby wrzodowej. Jednak glikokortykosteroidy mogą maskować objawy choroby wrzodowej, dlatego perforacje lub krwotoki mogą występować bez towarzyszącego, wyraźnego bólu. Leczenie glikokortykosteroidami może maskować zapalenie otrzewnej lub inne objawy przedmiotowe lubpodmiotowe, związane z wystąpieniem zaburzeń żołądka i jelit, takie jak: perforacja, zaparcie lubzapalenie trzustki. W połączeniu z NLPZ wzrasta ryzyko rozwoju choroby wrzodowej żołądka i jelit.

Glikokortykosteroidy należy stosować ostrożnie w leczeniu nieswoistego wrzodziejącego zapaleniajelita grubego, jeśli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia: zagrożenia perforacją, wystąpieniemropnia lub innej postaci zakażenia ropnego, zapalenia uchyłków, świeżego zespolenia jelitowego, czynnej lub utajonej choroby wrzodowej.

Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe

Zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń czynności wątroby i dróg żółciowych, z których większośćustępowała po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja.

Wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy

Opisywano występowanie ostrej miopatii, w trakcie stosowania dużych dawek kortykosteroidów,najczęściej u pacjentów z zaburzeniami przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego (np. w miastenii) lub u pacjentów poddawanych jednocześnie leczeniu produktami blokującymi to przekaźnictwo (np. pankuronium). Ostra miopatia jest uogólniona, może obejmować mięśnie oczu i mięśnie oddechowe, i może też prowadzić do niedowładu czterokończynowego. Mogą także występować zwiększone stężenia kinazy kreatynowej. Poprawa kliniczna lub powrót do zdrowia po zakończeniu stosowania kortykosteroidów może nastąpić po tygodniach lub latach.

Osteoporoza jest częstym, jednak rzadko rozpoznawanym działaniem niepożądanym, związanymz długotrwałym stosowaniem dużych dawek glikokortykosteroidów.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Należy zachować ostrożność u pacjentów z twardziną układową, ponieważ zwiększona częstośćwystępowania twardzinowej kryzy nerkowej była obserwowana z kortykosteroidami, w tym metyloprednizolonem.

7

Kortykosteroidy należy stosować z zachowaniem ostrożności, u pacjentów z niewydolnością nerek.

Badania diagnostyczne

Hydrokortyzon lub kortyzon w średnich i dużych dawkach mogą zwiększać ciśnienie krwi,powodować retencję sodu i wody oraz utratę potasu. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych działańjest mniejsze, w przypadku pochodnych syntetycznych, chyba że są one stosowane w dużych dawkach. Konieczne może się okazać ograniczenie soli (chlorku sodu) w diecie oraz uzupełnianie potasu. Wszystkie glikokortykosteroidy zwiększają wydalanie wapnia.

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

Stosowanie kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym nie jest zalecane do leczenia urazowego uszkodzenia mózgu, i dlatego nie należy ich stosować w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu. Wyniki badania wieloośrodkowego wykazały zwiększoną śmiertelność po 2 tygodniach i 6 miesiącach od wystąpienia urazu u pacjentów leczonych solą sodową bursztynianiu metyloprednizolonu w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo. Związek przyczynowy związany z leczeniem solą sodową bursztynianiu metyloprednizolonu nie został ustalony.

Inne

Powikłania terapii glikokortykosteroidami zależą od wielkości dawki i od czasu leczenia. Decyzjędotyczącą dawki, czasu trwania leczenia, stosowania leku codziennie lub z przerwami należy podjąćindywidualnie w każdym przypadku, zależnie od oceny stosunku ryzyka do korzyści z terapii.

Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, konieczną do osiągnięcia kontroli objawów, i kiedymożliwe jest zmniejszenie dawki powinno ono przebiegać stopniowo.

Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenialeków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanychzwiązanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwowaćw celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów (patrz punkt 4.5).

Kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne należy stosować ostrożnie w przypadkujednoczesnego stosowania kortykosteroidów.

Po podaniu kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym zgłaszano przełom w przebiegu guza chromochłonnego, niekiedy zakończony zgonem. Kortykosteroidy należy stosować tylko po odpowiedniej ocenie ryzyka do korzyści w przypadku pacjentów, u których podejrzewa się lub stwierdzono występowanie guza chromochłonnego.

Stosowanie u dzieci

Należy dokładnie obserwować wzrost i rozwój niemowląt i dzieci poddawanych długotrwałemuleczeniu kortykosteroidami.

U dzieci poddawanych długotrwałemu leczeniu glikokortykosteroidami w dobowych dawkachpodzielonych może dochodzić do zahamowania wzrostu. Stosowanie tego typu schematu dawkowaniapowinno być ograniczone do najcięższych wskazań. Działań niepożądanych można uniknąć lub jezminimalizować stosując schemat leczenia przerywanego (patrz punkt 4.2).

Niemowlęta i dzieci poddawane długotrwałemu leczeniu kortykosteroidami są szczególnie narażonena wystąpienie zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego.

Duże dawki kortykosteroidów mogą wywoływać u dzieci zapalenie trzustki.

Laktoza

8

Medrol, tabletki 4 mg i 16 mg zawierają laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy- galaktozy nie powinni przyjmować metyloprednizolonu.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Metyloprednizolon jest substratem enzymów cytochromu P450 (CYP) i jest metabolizowany głównie przez enzym CYP3A4. CYP3A4 jest enzymem dominującym podrodziny CYP występującejw największej ilości w wątrobie dorosłego człowieka. Katalizuje 6β-hydroksylację steroidów, niezbędny etap metabolizmu fazy I w przypadku kortykosteroidów endogennych i syntetycznych. Wiele innych związków także stanowi substraty CYP3A4, przy czym wykazano, że niektóre (a także inne leki) zmieniają metabolizm glikokortykosteroidów przez indukcję (zwiększenie aktywności) lubhamowanie enzymu CYP3A4.

INHIBITORY CYP3A4 – Leki hamujące aktywność CYP3A4 zmniejszają klirens wątrobowy i zwiększają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu, np. metyloprednizolonu. Możebyć konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu, stosowanego jednocześnie z inhibitoremCYP3A4, aby uniknąć toksyczności steroidu.

INDUKTORY CYP3A4 – Leki indukujące aktywność CYP3A4 zwiększają klirens wątrobowy i w ten sposób zmniejszają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu. Jednoczesne stosowaniemoże wymagać zwiększenia dawki metyloprednizolonu, aby uzyskać oczekiwany efekt kliniczny.

SUBSTRATY CYP3A4 – Obecność innego substratu CYP3A4 może mieć wpływ na klirens wątrobowy, co może wymagać odpowiedniego dostosowania dawkowania. W przypadkujednoczesnego stosowania istnieje możliwość zwiększenia prawdopodobieństwa wystąpienia działańniepożądanych związanych ze stosowaniem któregokolwiek z leków oddzielnie.

DZIAŁANIA NIEZWIĄZANE Z CYP3A4 – inne interakcje i działania związane ze stosowaniem metyloprednizolonu przedstawiono w tabeli 1 poniżej.

W tabeli 1 podano listę i opis najważniejszych i (lub) istotnych klinicznie interakcji lekowych lubdziałań związanych ze stosowaniem metyloprednizolonu.

Tabela 1. Ważne interakcje oraz działania leków lub substancji w przypadku metyloprednizolonu

Klasa lub rodzaj leku Interakcja/działanie

- LEK lub SUBSTANCJA

Leki przeciwbakteryjne INHIBITOR CYP3A4. Ponadto, istnieje możliwość, że - IZONIAZYD metyloprednizolon nasili zwiększenie wskaźnika acetylacji i klirensu izoniazydu

Antybiotyk przeciwgruźliczy INDUKTOR CYP3A4 - RYFAMPICYNA

Leki przeciwzakrzepowe Wpływ metyloprednizolonu na doustne leki przeciwzakrzepowe(doustne) jest zmienny. Donoszono o zwiększonym i zmniejszonym działaniu leków przeciwzakrzepowych podawanych jednocześnie

z kortykosteroidami. W związku z tym należy kontrolować

wskaźniki krzepnięcia krwi, aby zapewnić odpowiednie działanieprzeciwzakrzepowe.

Leki przeciwdrgawkowe

- KARBAMAZEPINA INDUKTOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)Leki przeciwdrgawkowe

- FENOBARBITAL INDUKTORY CYP3A4

9

Klasa lub rodzaj leku Interakcja/działanie

- LEK lub SUBSTANCJA

- FENYTOINA

Leki antycholinergiczne Kortykosteroidy mogą wpływać na działanie leków - LEKI BLOKUJĄCE przeciwcholinergicznych.

PRZEWODNICTWO 1) Podczas jednoczesnego stosowania dużych dawekNERWOWO-MIĘŚNIOWE kortykosteroidów i leków przeciwcholinergicznych, na przykład leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe,

donoszono o ostrej miopatii. (Dodatkowe informacje - patrz punkt 4.4 Ostrzeżenia i środki ostrożności, układ mięśniowo-szkieletowy.)

2) Zaobserwowano antagonistyczne działanie kortykosteroidów na mechanizm blokady nerwowo-mięśniowej pankuronium i wekuronium. Podobnego efektu można się spodziewać

w przypadku wszystkich leków blokujących przewodnictwonerwowo-mięśniowe, działających kompetycyjnie.

Antycholinesterazy Steroidy mogą zmniejszać wpływ antycholinesteraz u pacjentów z miastenią.

Leki przeciwcukrzycowe Może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, ponieważ kortykosteroidy mogą zwiększyć stężenie glukozy we krwi.

Leki przeciwwymiotne

- APREPITANT INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)- FOSAPREPITANT

Leki przeciwgrzybicze

- ITRAKONAZOL INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)- KETOKONAZOL

INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)Leki przeciwwirusowe

1) Inhibitory proteazy, takie jak indynawir i rytonawir, mogą

- INHIBITORY PROTEAZY

zwiększać stężenia kortykosteroidów w osoczu. HIV

2) Kortykosteroidy mogą indukować metabolizm inhibitorów proteazy HIV, co może spowodować zmniejszenie stężeniaw osoczu.

Lek wzmacniający parametry Inhibitor CYP3A4farmakokinetyczne

- KOBICYSTAT

Leki blokujące kanały wapniowe

- DILTIAZEM INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)Leki antykoncepcyjne (doustne)

- ETYNYLOESTRADIOL/ INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT) NORETYNDRON

- SOK GREJPFRUTOWY INHIBITOR CYP3A4

Lek immunosupresyjny INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT) - CYKLOSPORYNA 1) W przypadku jednoczesnego stosowania cyklosporyny i metyloprednizolonu występuje wzajemne hamowanie

metabolizmu; może to zwiększać stężenie jednego lub obu leków w osoczu. W związku z tym możliwe jest, że przy jednoczesnym podawaniu zwiększy się ryzyko wystąpienia zdarzeń

niepożądanych związanych z przyjmowaniem jednego z leków.2) W przypadku jednoczesnego stosowania metyloprednizolonui cyklosporyny donoszono o występowaniu drgawek.

Leki immunosupresyjne

- CYKLOFOSFAMID SUBSTRATY CYP3A4

10

Klasa lub rodzaj leku

- LEK lub SUBSTANCJA

- TAKROLIMUS

Makrolidowe leki

przeciwbakteryjne

- KLARYTROMYCYNA

- ERYTROMYCYNA

Makrolidowe leki

przeciwbakteryjne

- TROLEANDOMYCYNA

NLPZ (niesteroidowe leki

przeciwzapalne)

- duża dawka ASPIRYNY

(kwasu acetylosalicylowego)

Leki zmniejszające stężenie

potasu

Inhibitor aromatazy

- AMINOGLUTETYMID

Interakcja/działanie

INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)

INHIBITOR CYP3A4

1) Metyloprednizolon może zwiększać częstość występowania

krwawienia z przewodu pokarmowego i owrzodzenia, jeśli

kortykosteroidy podaje się jednocześnie z lekami z grupy NLPZ.

2) Metyloprednizolon może zwiększać klirens aspiryny

podawanej w dużych dawkach, co może prowadzić do

zmniejszenia stężenia salicylanów w surowicy. Przerwanie

leczenia metyloprednizolonem może prowadzić do zwiększenia

stężenia salicylanów w surowicy, co może prowadzić do wzrostu

ryzyka wystąpienia toksyczności ze strony salicylanów.

Gdy kortykosteroidy są podawane jednocześnie z lekami

zmniejszającymi stężenie potasu (np. diuretyki), pacjentów

należy uważnie obserwować pod kątem rozwoju hipokaliemii.

Istnieje także zwiększone ryzyko wystąpienia hipokaliemii

w przypadku jednoczesnego stosowania kortykosteroidów oraz

amfoterycyny B, ksantynów lub agonistów receptora beta2

Supresja czynności nadnerczy wywołana aminoglutetymidem

może zaostrzyć zmiany wewnątrzwydzielnicze wywoływane

długotrwałym leczeniem glikokortykosteroidami.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Płodność

W badaniach na zwierzętach wykazano, że kortykosteroidy mają działanie upośledzające płodność(patrz punkt 5.3).

Ciąża

Niektóre badania na zwierzętach wykazały, że duże dawki kortykosteroidów podawanych matce mogąpowodować wady rozwojowe płodu. Nie wydaje się jednak, aby kortykosteroidy podawane kobietomw ciąży powodowały wady wrodzone u płodu.

Dopóki nie zostaną przeprowadzone odpowiednie badania dotyczące wpływu metyloprednizolonu naprocesy rozrodcze u ludzi, produkt ten nie powinien być podawany kobietom ciężarnym, chyba że podokonaniu dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka dla matki i płodu.

Niektóre kortykosteroidy łatwo przenikają przez barierę łożyskową. W jednym retrospektywnym badaniu stwierdzono zwiększoną częstość występowania niskich mas urodzeniowych niemowląt urodzonych przez matki przyjmujące kortykosteroidy. U ludzi, ryzyko wystąpienia niskiej masy urodzeniowej wykazuje zależność od podawanej dawki. Ryzyko to może być zmniejszone poprzez podawanie mniejszych dawek kortykosteroidów.

Mimo, że noworodkowa niewydolność kory nadnerczy występuje rzadko u dzieci narażonych na działanie kortykosteroidów w życiu płodowym, noworodki urodzone przez matki, które otrzymywałyduże dawki kortykosteroidów w trakcie ciąży, należy starannie obserwować i badać pod kątem niewydolności kory nadnerczy.

11

Jeśli w czasie ciąży istnieje potrzeba przerwania długotrwałego stosowania kortykosteroidów (patrzpunkt 4.2), leczenie należy przerywać stopniowo. Jednak w niektórych sytuacjach (np. w przypadkuterapii zastępczej w leczeniu niewydolności kory nadnerczy) może być konieczna kontynuacja terapii lub nawet zwiększenie dawki.

Działanie kortykosteroidów na przebieg porodu nie jest znane.

U niemowląt urodzonych przez matki leczone kortykosteroidami, przez dłuższy czas w okresie ciąży,obserwowano rozwój zaćmy.

Karmienie piersią

Kortykosteroidy przenikają do mleka matki. Kortykosteroidy, które przenikną do mleka matki, mogąhamować wzrost i wpływać na endogenne wytwarzanie glikokortykosteroidów u niemowlątkarmionych piersią.

Produkt ten może być stosowany przez kobiety karmiące piersią, tylko po dokładnej ocenie stosunkukorzyści do ryzyka u matki i niemowlęcia.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono systematycznej oceny wpływu kortykosteroidów na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W czasie leczenia kortykosteroidami możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zawroty głowypochodzenia błędnikowego, zaburzenia wzroku i uczucie zmęczenia. W przypadku zaobserwowaniatakich objawów, pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Podczas krótkotrwałego leczenia działania niepożądane występują rzadko. Mogą jednak miećcharakter układowy. Podobnie jak w przypadku leczenia wszystkimi steroidami należy dokładniemonitorować działania niepożądane, także w czasie krótkotrwałego leczenia.

Częstość działań niepożądanych określano w następujący sposób:

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Tabela 2. Tabela działań niepożądanych

Klasyfikacja wg układów i

narządów (MedDRA v.

18.0)

Działania niepożądane

Częstość nieznana

(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych

danych)

Zakażenia i zarażenia

pasożytnicze

Zakażenia oportunistyczne, zakażenia, zapalenie otrzewnej†

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Leukocytoza

Zaburzenia układu

immunologicznego

Reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne, reakcje

anafilaktoidalne,

Zaburzenia układu

endokrynologicznego

Zespół Cushinga, niedoczynność przysadki mózgowej, zespół

odstawienia steroidów

12

Tabela 2. Tabela działań niepożądanych

Klasyfikacja wg układów i

narządów (MedDRA v.

18.0)

Działania niepożądane

Częstość nieznana

(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych

danych)

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Kwasica metaboliczna, lipomatoza nadtwardówkowa, retencja

sodu, zatrzymanie płynów, zasadowica hipokaliemiczna,

dyslipidemia, zaburzenia tolerancji glukozy, zwiększenie

zapotrzebowania na insulinę (lub doustne leki

przeciwcukrzycowe u pacjentów z cukrzycą), lipomatoza,

zwiększenie łaknienia (mogące prowadzić do zwiększenia masy

ciała)

Zaburzenia psychiczne Zaburzenia afektywne (w tym nastrój depresyjny, nastrój euforyczny, niestabilność emocjonalna, uzależnienia od leku, myśli samobójcze), zaburzenia psychotyczne (w tym stan pobudzenia maniakalnego, urojenia, omamy i schizofrenia), zachowania psychotyczne, zaburzenia umysłowe, zmiany osobowości, stan splątania, lęk, zmiany nastroju, nieprawidłowe zachowania, bezsenność, drażliwość

Zaburzenia układu

nerwowego

Zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego (z obrzękiem tarcz

nerwów wzrokowych [łagodne nadciśnienie

wewnątrzczaszkowe]), napady drgawkowe, niepamięć,

zaburzenia funkcji poznawczych, zawroty głowy, ból głowy

Zaburzenia oka Chorioretinopatia, zaćma, jaskra, wytrzeszcz, rzadko (≥ 1/10 000

do < 1/1 000) nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4.)

Zaburzenia ucha i błędnika Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego

Zaburzenia serca Zastoinowa niewydolność serca (u podatnych pacjentów)

Zaburzenia naczyniowe Zdarzenia zakrzepowe, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie

tętnicze

Zaburzenia układu

oddechowego, klatki

piersiowej i śródpiersia

Zator tętnicy płucnej, czkawka

Zaburzenia żołądka i jelit Wrzody trawienne (z możliwością następczej perforacji i krwawienia), perforacje jelit, krwawienia z żołądka, zapalenie trzustki, wrzodziejące zapalenie przełyku, zapalenie przełyku, wzdęcia, ból brzucha, biegunka, niestrawność, nudności

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (zwiększona

aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność

aminotransferazy asparaginowej)

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Obrzęk naczynioruchowy, nadmierne owłosienie, wybroczyny,

wylewy krwawe podskórne lub dotkankowe, zanik skóry,

rumień, nadmierne pocenie się, rozstępy skórne, wysypka, świąd,

pokrzywka, trądzik

13

Tabela 2. Tabela działań niepożądanych

Klasyfikacja wg układów i

narządów (MedDRA v.

18.0)

Działania niepożądane

Częstość nieznana

(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych

danych)

Zaburzenia mięśniowo-

szkieletowe i tkanki łącznej

Osłabienie mięśni, ból mięśniowy, miopatia, zanik mięśni,

osteoporoza, martwica kości, złamania patologiczne,

neuropatyczne zwyrodnienie stawów, bóle stawowe,

zahamowanie wzrostu

Zaburzenia układu

rozrodczego i piersi

Nieregularne miesiączki

Zaburzenia ogólne i stany w

miejscu podania

Zaburzone gojenie się ran, obrzęk obwodowy, uczucie

zmęczenia, złe samopoczucie

Badania diagnostyczne Zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zmniejszenie tolerancji węglowodanów, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia w moczu, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zahamowanie reakcji w testach skórnych

Urazy, zatrucia i powikłania

po zabiegach

Złamania kompresyjne kręgosłupa, zerwanie ścięgna

* Nie jest to preferowany termin według MedDRA

† Zapalenie otrzewnej może być pierwszym objawem przedmiotowym lub podmiotowym zaburzeń żołądka i jelit, takich jak perforacja, zaparcie lub zapalenie trzustki (patrz punkt 4.4 Specjalneostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.

4.9 Przedawkowanie

Nie ma zespołu objawów klinicznych ostrego przedawkowania kortykosteroidów. Rzadko donoszonoo przypadkach ostrej toksyczności i (lub) zgonu po przedawkowaniu kortykosteroidów. Nie istniejeswoista odtrutka w przypadku przedawkowania; stosuje się leczenie wspomagające i objawowe. Przewlekłe przedawkowanie wywołuje typowe objawy zespołu Cushinga. Dializa jest skuteczną metodą usuwania metyloprednizolonu z organizmu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

14

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki hormonalne do stosowania wewnętrznego – kortykosteroidy dostosowania wewnętrznego. Kod ATC: H02 AB 04

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Metyloprednizolon jest steroidem o silnym działaniu przeciwzapalnym. Charakteryzuje się silniejszymdziałaniem przeciwzapalnym niż prednizolon oraz powoduje zatrzymanie sodu i wody w organizmiew mniejszym stopniu niż prednizolon. Stosunek siły działania metyloprednizolonu do hydrokortyzonu wynosi co najmniej jak cztery do jednego.

Glikokortykosteroidy przenikają przez błony komórkowe i tworzą kompleksy z odpowiednimi receptorami cytoplazmatycznymi. Kompleksy te następnie wnikają do jądra komórkowego i wiążą się z DNA (chromatyną), stymulując transkrypcję mRNA, a następnie syntezę białek enzymów, które są prawdopodobnie odpowiedzialne za liczne efekty działania glikokortykosteroidów. Oprócz istotnego wpływu na procesy zapalne i immunologiczne glikokortykosteroidy oddziałująrównież na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Działają również na układ sercowo-naczyniowy, mięśnie szkieletowe i ośrodkowy układ nerwowy.

Wpływ na procesy zapalne i immunologiczne.

Większość wskazań terapeutycznych opiera się na przeciwzapalnych, immunosupresyjnych i przeciwalergicznych właściwościach glikokortykosteroidów, które odpowiadają za następujące działania:

 lokalne zmniejszenie ilości komórek zapalnych; zmniejszenie światła naczyń krwionośnych;  stabilizacja błon lizosomalnych;

 zahamowanie fagocytozy;

 zmniejszenie produkcji prostaglandyn oraz ich pochodnych.

Dawka 4 mg metyloprednizolonu ma takie samo działanie przeciwzapalne jak 20 mg hydrokortyzonu. Metyloprednizolon wykazuje jedynie minimalne działanie mineralokortykoidowe (200 mg metyloprednizolonu jest równoważne 1 mg dezoksykortykosteronu).

Oddziaływanie na metabolizm węglowodanów i białek:

Glikokortykosteroidy powodują katabolizm białek. Uwolnione aminokwasy są przekształcane w procesie glukoneogenezy w wątrobie w glukozę i glikogen. Na skutek zmniejszenia wchłaniania glukozy w tkankach obwodowych może dojść do hiperglikemii i glikozurii, szczególnie u pacjentów ze skłonnością do cukrzycy.

Oddziaływanie na metabolizm tłuszczów:

Glikokortykosteroidy powodują lipolizę. Aktywność lipolityczna dotyczy głównie kończyn. Glikokortykosteroidy wywierają także efekt lipogenny, najwyraźniej widoczny w obrębie klatkipiersiowej, szyi i głowy. Procesy te prowadzą do redystrybucji odłożonej tkanki tłuszczowej.

Maksymalna aktywność farmakologiczna kortykosteroidów występuje później niż maksymalnestężenie we krwi, co sugeruje, że większość efektów działania kortykosteroidów wynika raczejz modyfikacji aktywności enzymów niż z bezpośredniego działania.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Farmakokinetyka metyloprednizolonu jest liniowa, niezależnie od drogi podania.

Wchłanianie

Metyloprednizolon jest szybko wchłaniany, zaś maksymalne stężenie metyloprednizolonu w osoczujest osiągane po około 1,5 do 2,3 godzin dla wszystkich dawek po podaniu doustnym u zdrowych osób

15

dorosłych. Bezwzględna dostępność biologiczna metyloprednizolonu u osób zdrowych po doustnympodaniu jest wysoka (82% do 89%).

Dystrybucja

Metyloprednizolon ulega znacznej dystrybucji w tkankach, przenika przez barierę krew-mózg oraz do mleka kobiet karmiących piersią. Objętość dystrybucji metyloprednizolonu wynosi około 1,4 l/kg.W przybliżeniu 77% metyloprednizolonu wiąże się z białkami osocza człowieka.

Metabolizm

U człowieka metyloprednizolon jest metabolizowany w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Głównymi metabolitami są 20α-hydroksymetyloprednizolon i 20β-hydroksymetyloprednizolon. Metabolizm w wątrobie zachodzi głównie z udziałem enzymu CYP3A4. (Wykaz interakcji związanych z metabolizmem, w którym bierze udział CYP3A4, podano w punkcie 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji.)

Podobnie jak wiele substratów izoenzymu CYP3A4, metyloprednizolon może również być substratemdla glikoproteiny P należącej do białek transportowych ABC zawierających domenę wiążącą ATP (ang. ATP-binding cassette, ABC), co wpływa na jego dystrybucję w tkankach i interakcje z innymi lekami.

Eliminacja

Średni okres półtrwania w fazie eliminacji całkowitego metyloprednizolonu jest w zakresie 1,8 do 5,2godzin. Całkowity klirens wynosi około 5–6 ml/min/kg.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane z badań przedklinicznych w połączeniu z danymi dotyczącymi bezpieczeństwa uzyskanymiz badań klinicznych z okresu kilku lat oraz obserwacje po wprowadzeniu produktu do obrotu,potwierdzają bezpieczeństwo stosowania metyloprednizolonu w tabletkach jako silnego produktuprzeciwzapalnego w leczeniu krótkotrwałych stanów zapalnych.

W oparciu o konwencjonalne badania farmakologiczne dotyczące bezpieczeństwa oraz badaniatoksyczności dawek wielokrotnych u myszy, szczurów, królików i psów po podaniu dożylnym, dootrzewnowym, podskórnym, domięśniowym i doustnym nie stwierdzono nieoczekiwanych zagrożeń. Działania toksyczne obserwowane w badaniach z podaniem dawek wielokrotnych były zgodne z oczekiwanymi w wyniku długotrwałej ekspozycji na egzogenne steroidy kory nadnerczy.

Potencjał rakotwórczy

Metyloprednizolonu nie oceniano formalnie w badaniach, dotyczących potencjalnego działaniarakotwórczego, przeprowadzonych u gryzoni. Zmienne wyniki uzyskiwano po zastosowaniu innychglikokortykosteroidów, badanych pod względem potencjalnego działania rakotwórczego u myszyi szczurów. Jednakże opublikowane dane wskazują, że kilka powiązanych glikokortykosteroidów,w tym budezonid, prednizolon i acetonid triamcynolonu, może zwiększać częstość występowaniagruczolaków i nowotworów wątrobowokomórkowych, po podaniu doustnym w wodzie pitnej samcomszczura. Ten tumorogenny wpływ, występował w dawkach niższych niż typowe dawki kliniczneustalone na podstawie powierzchni ciała (mg/m2).

Potencjał mutagenny

Metyloprednizolonu nie oceniano formalnie w badaniach dotyczących genotoksyczności. Jednakże metyloprednizolonu sulfonian, który jest strukturalnie podobny do metyloprednizolonu, nie wykazywał działania mutagennego po aktywacji metabolicznej lub bez aktywacji metabolicznej u Salmonella typhimurium w dawce od 250 do 2000 µg/płytka lub w badaniu mutacji genetycznych in vitro, w komórkach ssaków z wykorzystaniem komórek jajnika chomika chińskiego w dawce od 2000do 10 000 µg/ml. Metyloprednizolonu suleptanian nie wywoływał nieplanowej syntezy DNA w pierwotnych hepatocytach szczura, w dawce od 5 do 1000 µg/ml. Ponadto w przeglądzie publikacji wykazano, że prednizolonu farnezylan (PNF), który jest strukturalnie podobny do

16

metyloprednizolonu, nie wykazywał działania mutagennego po aktywacji metabolicznej lub bezaktywacji metabolicznej u Salmonella typhimurium i szczepów Escherichia coli w dawce od 312 do5000 µg/płytka. W linii komórkowej fibroblastów chomika chińskiego, PNF doprowadził do wzrostuczęstości występowania strukturalnych aberracji chromosomowych, przy aktywacji metabolicznejw najwyższym badanym stężeniu 1500 µg/ml.

Toksyczność reprodukcyjna

Przy podawaniu szczurom wykazano, że kortykosteroidy zmniejszają płodność. Samcom szczurapodawano kortykosteron w dawkach 0,10 i 25 mg/kg/dobę drogą iniekcji podskórnej raz na dobęprzez 6 tygodni oraz parowano je z samicami, którym nie podawano tej substancji. Po Dniu 15 wysokądawkę zmniejszono do 20 mg/kg/dobę. Zaobserwowano zmniejszenie ilości czopu kopulacyjnego, comogłoby być wtórne do zmniejszenia masy dodatkowego gruczołu. Liczba implantacji i płodów żywych uległa zmniejszeniu.

Wykazano, że u wielu gatunków kortykosteroidy mają działanie teratogenne, gdy podawane są w takich samych dawkach jak u ludzi. W badaniach na zwierzętach dotyczących wpływu na reprodukcję wykazano, że glikokortykosteroidy, takie jak metyloprednizolon powodują zwiększenie występowania wad rozwojowych (rozszczep podniebienia, zniekształcenia szkieletu), śmiertelność płodów (np. zwiększenie resorpcji) i opóźnienie rozwoju wewnątrzmacicznego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

MEDROL, tabletki, 4 mg: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, sacharoza, wapnia stearynian MEDROL, tabletki, 16 mg: laktoza jednowodna, sacharoza, parafina ciekła, wapnia stearynian, skrobia kukurydziana

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

MEDROL, tabletki, 4 mg: 3 lata (blister i butelka HDPE) MEDROL, tabletki, 16 mg: 5 lat (blister) MEDROL, tabletki, 16 mg: 3 lata (butelka HDPE)

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Butelka z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE) z zakrętką z polipropylenu (PP) z uszczelnieniemz Aluminium/polietylen, zamknięciem zapobiegającym przypadkowemu otwarciu butelki przez dzieci.

Blister z folii PVC/Al.

MEDROL, tabletki, 4 mg

10 szt. w 1 blistrze, 30 szt. w 3 blistrach, 100 szt. w 10 blistrach; 10, 30 lub 100 szt. w butelce MEDROL, tabletki, 16 mg

50 szt. w 5 blistrach; 50 szt. w butelce

17

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 17 1050 Bruxelles

Belgia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

MEDROL, tabletki, 4 mg, Pozwolenie nr: R/6831MEDROL, tabletki, 16 mg, Pozwolenie nr: R/6832

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

MEDROL, tabletki, 4 mg

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02.10.1996Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 25.07.2011

MEDROL, tabletki, 16 mg

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02.10.1996 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 25.07.2011

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

31.05.2018

18