CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Metformin Bluefish, 500 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg chlorowodorku metforminy, co odpowiada 390 mg metforminy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Białe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki powlekane o rozmiarze 11 x 11 mm, z wytłoczeniem „A” po jednej stronie i „60” po drugiej stronie.
4. DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie cukrzycy typu 2, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, gdy za pomocą diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać właściwego stężenia glukozy we krwi.
U dorosłych produkt leczniczy Metformin Bluefish można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną.
U dzieci w wieku powyżej 10 lat i młodzieży produkt leczniczy Metformin Bluefish może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z insuliną.
U dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 i nadwagą leczonych metforminą jako lekiem pierwszegorzutu w razie nieskuteczności leczenia samą dietą wykazano zmniejszenie występowania powikłańcukrzycy (patrz punkt 5.1).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥ 90 ml/min):
W monoterapii i w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi:Zazwyczaj dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg chlorowodorku metforminy 2 lub 3 razy nadobę w czasie posiłku lub po nim.
Po 10-15 dniach należy ustalić dawkę na podstawie wyników badania stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku ze strony przewodu pokarmowego.
Maksymalna zalecana dawka chlorowodorku metforminy wynosi 3 g na dobę w trzech dawkach podzielonych.
1
W przypadku zamiany innego doustnego leku przeciwcukrzycowego na metforminę, należy odstawić poprzednio stosowany lek i zastosować metforminę w wyżej podanych dawkach.
W skojarzeniu z insuliną:
Metformina i insulina mogą być stosowane jednocześnie w celu uzyskania lepszej kontroli stężeniaglukozy we krwi. Chlorowodorek metforminy stosuje się zwykle w dawce początkowej 500 mg lub850 mg 2 lub 3 razy na dobę, natomiast dawkę insuliny ustala się na podstawie wyników badaniastężenia glukozy we krwi.
Pacjenci w wieku podeszłym:
Z uwagi na ryzyko zmniejszonej czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku dawkę metforminynależy ustalić na podstawie parametrów czynności nerek. Konieczna jest regularna kontrola czynnościnerek (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież:
W monoterapii i w leczeniu skojarzonym z insuliną
Produkt leczniczy Metformin Bluefish można stosować u dzieci w wieku powyżej 10 lat
i u młodzieży.
Zwykle dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg chlorowodorku metforminy raz na dobę w czasie lub po posiłku.
Po 10-15 dniach należy ustalić dawkę na podstawie stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększaniedawki może poprawić tolerancję leku ze strony przewodu pokarmowego. Maksymalna zalecanadawka chlorowodorku metforminy wynosi 2 g na dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych.
Zaburzenie czynności nerek:
Wartość GFR należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia produktem zawierającym metforminę, anastępnie co najmniej raz na rok. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem dalszego pogorszeniaczynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek należy oceniać częściej, np. co3–6 miesięcy.
GFR ml/min Całkowita maksymalna dawka
Dobowa (w 2-3 dawkach
podzielonych na dobę)
Dodatkowe okoliczności
60-89 3000 mg Można rozważyć zmniejszenie dawki w reakcji
na pogarszającą się czynność nerek.
45-59 2000 mg Przed rozważaniem rozpoczęcia leczenia
metforminą, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy
30-44 1000 mg
mleczanowej (patrz punkt 4.4).
Dawka początkowa nie jest większa niż połowa dawki maksymalnej.
<30 - Metformina jest przeciwwskazana.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na metforminę lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie
6.1.
Każdy rodzaj ostrej kwasicy metabolicznej (takiej, jak kwasica mleczanowa, cukrzycowa
kwasica ketonowa).
Stan przedśpiączkowy w cukrzycy.
2
Ciężka niewydolność nerek (GFR < 30 ml/min). Ostre choroby, które mogą powodować zaburzenia czynności nerek: - odwodnienie,
- ciężkie zakażenie, - wstrząs.
Ostre lub przewlekłe choroby, które mogą być przyczyną niedotlenienia tkanek: - niewydolność serca lub niewydolność oddechowa, - niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, - wstrząs.
Niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Kwasica mleczanowa:
Kwasica mleczanowa, bardzo rzadkie, ale ciężkie powikłanie metaboliczne, występuje najczęściej wostrym pogorszeniu czynności nerek, chorobach układu krążenia lub chorobach układu oddechowego,lub posocznicy. W przypadkach nagłego pogorszenia czynności nerek dochodzi do kumulacjimetforminy, co zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej.
W przypadku odwodnienia (ciężka biegunka lub wymioty, gorączka lub zmniejszona podaż płynów)należy tymczasowo wstrzymać stosowanie metforminy i zalecane jest zwrócenie się do lekarza.
U pacjentów leczonych metforminą należy ostrożnie rozpoczynać leczenie produktami leczniczymi,które mogą ciężko zaburzyć czynność nerek (takimi jak leki przeciwnadciśnieniowe, moczopędne lubNLPZ). Inne czynniki ryzyka kwasicy mleczanowej to nadmierne spożycie alkoholu, niewydolnośćwątroby, źle kontrolowana cukrzyca, ketoza, długotrwałe głodzenie i wszelkie stany związane zniedotlenieniem, jak również jednoczesne stosowanie produktów leczniczych mogących wywołaćkwasicę mleczanową (patrz punkty 4.3 i 4.5).
Pacjentów i (lub) ich opiekunów należy poinformować o ryzyku wystąpienia kwasicy mleczanowej.Kwasicę mleczanową charakteryzuje występowanie duszności kwasiczej, bólu brzucha, skurczówmięśni, astenii i hipotermii, po której następuje śpiączka. W razie wystąpienia podejrzanych objawówpacjent powinien odstawić metforminę i szukać natychmiastowej pomocy medycznej. Odchylenia odwartości prawidłowych w wynikach badań laboratoryjnych obejmują zmniejszenie wartości pH krwi(< 7,35), zwiększenie stężenia mleczanów w osoczu (> 5 mmol/l) oraz zwiększenie luki anionowej istosunku mleczanów do pirogronianów.
Podawanie środków kontrastowych zawierających jod:
Donaczyniowe podanie środków kontrastowych zawierających jod może doprowadzić do nefropatiiwywołanej środkiem kontrastowym, powodując kumulację metforminy i zwiększenie ryzyka kwasicymleczanowej. Należy przerwać stosowanie metforminy przed badaniem lub podczas badaniaobrazowego i nie stosować jej przez co najmniej 48 godzin po badaniu, po czym można wznowićpodawanie metforminy pod warunkiem ponownej oceny czynności nerek i stwierdzeniu, że jest onastabilna (patrz punkty 4.2 i 4.5).
Czynność nerek:
Wartość GFR powinna być oznaczona przed rozpoczęciem leczenia, a następnie w regularnychodstępach czasu, patrz punkt 4.2. Metformina jest przeciwwskazana u pacjentów z GFR < 30 ml/min inależy ją tymczasowo odstawić w razie występowania stanów wpływających na czynność nerek, patrzpunkt 4.3.
Zabiegi chirurgiczne:
Podawanie metforminy musi być przerwane bezpośrednio przed zabiegiem chirurgicznym wznieczuleniu ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym. Leczenie można wznowić niewcześniej niż po 48 godzinach po zabiegu chirurgicznym lub wznowieniu odżywiania doustnego orazdopiero po ponownej ocenie czynności nerek i stwierdzeniu, że jest stabilna.
3
Dzieci i młodzież:
Przed rozpoczęciem leczenia metforminą należy potwierdzić rozpoznanie cukrzycy typu 2.
W kontrolowanych badaniach klinicznych trwających rok nie stwierdzono wpływu metforminy nawzrost i dojrzewanie, ale nie ma długoterminowych badań dotyczących tego zagadnienia. Dlategozaleca się staranną obserwację dzieci leczonych metforminą, szczególnie przed okresem dojrzewania,z uwzględnieniem wpływu metforminy na wymienione parametry.
Dzieci w wieku od 10 do 12 lat:
W kontrolowanych badaniach klinicznych prowadzonych u dzieci i młodzieży wzięło udział jedynie15 pacjentów w wieku od 10 do 12 lat. Choć skuteczność i bezpieczeństwo metforminy u tych dziecinie różniły się od skuteczności i bezpieczeństwa leczenia u starszych dzieci i młodzieży, zaleca sięszczególnie ostrożnie stosować ten produkt u dzieci w wieku od 10 do 12 lat.
Inne ostrzeżenia:
- Należy kontynuować stosowanie ustalonej diety z równomiernym rozkładem spożywania węglowodanów w ciągu dnia. Pacjenci z nadwagą powinni kontynuować dietę niskokaloryczną.- Należy regularnie wykonywać typowe badania laboratoryjne wykonywane zwykle w celu kontrolowania cukrzycy.
- Metformina, stosowana jako jedyny lek, nie wywołuje hipoglikemii, ale zaleca się ostrożność w razie stosowania jej w skojarzeniu z insuliną lub z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodnymi sulfonylomocznika lub meglitynidami).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Jednoczesne stosowanie nie zalecane:
Alkohol:
Zatrucie alkoholem związane jest ze zwiększonym ryzykiem kwasicy mleczanowej, szczególnie wprzypadkach głodzenia, niedożywienia lub zaburzeń czynności wątroby. Należy unikać spożywania alkoholu i leków zawierających alkohol.
Środki kontrastujące zawierające jod:
Stosowanie metforminy musi być przerwane przed badaniem lub podczas badania obrazowego; niewolno wznawiać jej stosowania przez co najmniej 48 godzin po badaniu, po czym można wznowićpodawanie metforminy pod warunkiem ponownej oceny czynności nerek i stwierdzeniu, że jest onastabilna (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Jednoczesne stosowanie wymagające ostrożności:
Pewne produkty lecznicze mogą wywierać niekorzystne działanie na czynność nerek, co możezwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej, np. niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tymselektywne inhibitory cyklooksygenazy (COX) 2, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensynyII i leki moczopędne, w szczególności pętlowe. W razie rozpoczynania stosowania lub stosowaniatakich produktów w skojarzeniu z metforminą, konieczne jest dokładne monitorowanie czynnościnerek.
Produkty lecznicze mające wewnętrzną aktywność hiperglikemiczną, jak glikokortykosteroidy (dostosowania ogólnego i miejscowego) i leki sympatomimetyczne. Może być konieczna częstsza kontrolastężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. Jeśli jest to konieczne, należy dostosowaćdawkę metforminy podczas leczenia skojarzonego z innym produktem leczniczym i po jegoodstawieniu.
Leki moczopędne, zwłaszcza diuretyki pętlowe, mogą zaburzać czynność nerek i przez to zwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej.
4
Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) mogą zmniejszać stężenie glukozy we krwi. Dlatego możebyć konieczne dostosowanie dawki chlorowodorku metforminy podczas stosowania takich leków, poich dodaniu lub odstawieniu.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Niekontrolowana cukrzyca w okresie ciąży (cukrzyca ciężarnych i cukrzyca stała) może zwiększaćryzyko wad wrodzonych i umieralność okołoporodową.
Ograniczone dane dotyczące stosowania metforminy u kobiet w ciąży nie wskazują na zwiększone ryzyko wad wrodzonych.
Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu metforminy na ciążę, rozwój zarodka i płodu, przebieg porodu bądź rozwój potomstwa po urodzeniu (patrz punkt 5.3).
Jeśli pacjentka planuje ciążę oraz podczas ciąży, cukrzyca nie powinna być leczona metforminą leczinsuliną, w celu utrzymania stężenia glukozy we krwi w zakresie możliwie najbliższym wartościomprawidłowym, w celu zmniejszenia ryzyka wad rozwojowych u płodu spowodowanychnieprawidłowym stężeniem glukozy.
Karmienie piersią
Metformina przenika do mleka matki. Nie obserwowano wystąpienia działań niepożądanychu noworodków/dzieci karmionych piersią. Ponieważ dostępne są jedynie ograniczone dane, nie zalecasię karmienia piersią podczas leczenia metforminą. Decyzję o przerwaniu karmienia piersią należypodjąć po rozważeniu korzyści z karmienia piersią oraz ryzyka wystąpienia działań niepożądanychu dziecka.
Płodność
Nie stwierdzono wpływu metforminy na płodność samców ani samic szczurów po zastosowaniumetforminy w dawkach nawet do 600 mg/kg/dobę, czyli w dawkach około 3 razy większych odmaksymalnej zalecanej dawki dobowej u człowieka, porównując dawki w przeliczeniu napowierzchnię ciała.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Metformina stosowana w monoterapii nie powoduje hipoglikemii i tym samym nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Należy jednak zwrócić uwagę pacjenta na ryzyko wystąpienia hipoglikemii w przypadku stosowaniachlorowodorku metforminy jednocześnie z innymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodnymisulfonylomocznika, insuliną lub metiglinidami).
4.8 Działania niepożądane
Na początku leczenia, do najczęstszych działań niepożądanych należą nudności, wymioty, biegunka,ból brzucha i utrata apetytu, które ustępują samoistnie w większości przypadków. W celuzapobiegania ich wystąpieniu, zaleca się stosowanie metforminy w 2 lub 3 dawkach dobowychi powolne zwiększanie dawki.
W trakcie leczenia metforminą mogą wystąpić następujące działania niepożądane. Częstośćwystępowania działań niepożądanych jest definiowana jako występujące: bardzo często: >1/10;często: >1/100 do <1/10; niezbyt często: >1/1000 do <1/100; rzadko: >1/10 000 do <1/1000; bardzorzadko: <1/10 000, nieznana (częstość nie może być ustalona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, działania niepożądane są wymienionezgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
5
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo rzadko: Kwasica mleczanowa (patrz punkt 4.4).
Podczas długoterminowego stosowania metforminy opisano zmniejszenie wchłaniania witaminy B12ze zmniejszeniem stężenia w surowicy. U pacjentów z występującą niedokrwistościąmegaloblastyczną należy wziąć pod uwagę taką etiologię.
Zaburzenia układu nerwowego
Często: Zaburzenia smaku.
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: Zaburzenia żołądka i jelit takie jak nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha i utrata apetytu. Te objawy niepożądane występują najczęściej na początku leczenia i ustępują samoistnie w większości przypadków. Aby zapobiec tym objawom, zalecane jest podawanie metforminy w 2 lub 3 dawkach dobowych w czasie lub po posiłkach. Powolne zwiększanie dawki może poprawiać tolerancję leku w przewodzie pokarmowym.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo rzadko: Pojedyncze przypadki nieprawidłowych wyników badań czynnościowych wątroby
lub zapalenia wątroby, ustępujące po przerwaniu leczenia metforminą.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo rzadko: Reakcje skórne jak rumień, świąd, pokrzywka.
Dzieci i młodzież
Z danych opublikowanych po wprowadzeniu leku do obrotu oraz z kontrolowanych badań klinicznychwynika, że w ograniczonej populacji pacjentów w wieku od 10 do 16 lat leczonych przez 1 rok,występowały podobne działania niepożądane i o podobnym nasileniu jak u dorosłych.
4.9 Przedawkowanie
Po jednorazowym przyjęciu do 85 g chlorowodorku metforminy nie obserwowano hipoglikemii,jednakże w takich przypadkach występowała kwasica mleczanowa. Znaczne przedawkowaniemetforminy lub współistnienie innych czynników ryzyka może spowodować kwasicę mleczanową.Kwasica mleczanowa jest stanem zagrożenia życia wymagającym leczenia szpitalnego.Najskuteczniejszą metodą usuwania mleczanów i metforminy jest hemodializa.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki obniżające stężenie glukozy we krwi, pochodne biguanidu. Kod ATC: A10BA02
Metformina jest pochodną biguanidu o właściwościach przeciwhiperglikemicznych, która obniżastężenie glukozy na czczo i po posiłkach. Nie pobudza wydzielania insuliny i dzięki temu niepowoduje hipoglikemii.
Metformina charakteryzuje się trzema mechanizmami działania:
6
(1) Zmniejszanie wytwarzania glukozy w wątrobie poprzez hamowanie glukoneogenezy
i glikogenolizy.
(2) Zwiększanie wrażliwości na insulinę w mięśniach przez zwiększenie obwodowego wychwytu glukozy i jej zużycia.
(3) Opóźnianie absorpcji glukozy w jelicie.
Metformina pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu działając na syntazę glikogenu.
Metformina zwiększa zdolności transportowe wszystkich znanych rodzajów nośników glukozy przez błony komórkowe (ang. glucose transporters - GLUT).
W badaniu klinicznym użycie metforminy łączyło się ze stabilizacją lub niewielkim zmniejszeniem masy ciała.
U ludzi, niezależnie od wpływu na glikemię, chlorowodorek metforminy wywiera korzystny wpływ nametabolizm lipidów. W kontrolowanych średnio- i długoterminowych badaniach klinicznychwykazano, że chlorowodorek metforminy w dawkach terapeutycznych zmniejsza stężenie cholesterolucałkowitego, cholesterolu frakcji LDL i triglicerydów.
Skuteczność kliniczna:
Prospektywne randomizowane badanie (ang. United Kingdom Prospective Diabetes Study – UKPDS)wykazało długotrwałe korzyści z intensywnej kontroli stężenia glukozy we krwi u pacjentówdorosłych z cukrzycą typu 2.
Analiza wyników uzyskanych u pacjentów z nadwagą leczonych metforminą po nieskutecznym leczeniu samą dietą wykazała:
- Istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka powikłań cukrzycy w grupie leczonej metforminą (29,8 zdarzeń/1000 pacjentolat) w porównaniu z grupą leczoną samą dietą (43,3 zdarzeń/1000 pacjentolat), p=0,0023 i w porównaniu z łącznymi wynikami grupy leczonej pochodnymi sulfonylomocznika i grupy leczonej insuliną w monoterapii (40,1 zdarzeń/1000 pacjentolat), p=0,0034.
- Istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka śmiertelności związanej z cukrzycą: w grupie leczonej metforminą 7,5 zdarzeń/1000 pacjentolat, z grupą leczoną samą dietą 12,7 zdarzeń/1000 pacjentolat, p=0,017.
- Istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka śmiertelności ogólnej: w grupie leczonej metforminą 13,5 zdarzeń/1000 pacjentolat w porównaniu z grupą leczoną samą dietą 20,6 zdarzeń/1000 pacjentolat (p=0,011) oraz w porównaniu z łącznymi wynikami grupy leczonej pochodnymi sulfonylomocznika i grupy leczonej insuliną w monoterapii 18,9 zdarzeń/1000 pacjentolat (p=0,021).
- Istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka zawału serca: w grupie leczonej metforminą 11 zdarzeń/1000 pacjentolat, w grupie leczonej samą dietą 18 zdarzeń/1000 pacjentolat (p=0,01).
Nie wykazano korzyści ze stosowania metforminy jako leku drugiego wyboru w leczeniu skojarzonym z pochodnymi sulfonylomocznika.
W cukrzycy typu 1 u niektórych chorych stosowano metforminę w skojarzeniu z insuliną, ale korzyści kliniczne tego połączenia nie zostały formalnie ustalone.
Dzieci i młodzież
Kontrolowane badania kliniczne w grupie dzieci w wieku od 10 do16 lat, leczonej przez 1 rok, wykazały reakcję na leczenie podobną jak u osób dorosłych.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie:
Po doustnym podaniu chlorowodorku metforminy, maksymalne stężenie w surowicy (Cmax), występujepo około 2,5 godzinach (Tmax). U osób zdrowych całkowita dostępność biologiczna po podaniu
7
tabletki chlorowodorku metforminy 500 mg lub 850 mg sięga 50-60%. Około 20-30% dawki doustnejjest wydalane z kałem w postaci niezmienionej.
Po doustnym podaniu metforminy wchłanianie może ulec wysyceniu i nie jest całkowite. Przyjmuje się, że farmakokinetyka wchłaniania metforminy jest nieliniowa.
W przypadku stosowania zalecanych dawek metforminy i schematów dawkowania stężenie w osoczuw stanie stacjonarnym występuje w czasie od 24 do 48 godzin i zwykle jest mniejsze niż 1 µg/ml.W kontrolowanych badaniach klinicznych maksymalne stężenie metforminy w osoczu (Cmax) nieprzekracza 4 µg/ml, nawet po zastosowaniu dawek maksymalnych.
Pokarm zmniejsza i nieznacznie opóźnia absorpcję metforminy. W przypadku podania dawki 850 mgobserwowano o 40% niższe stężenie maksymalne w osoczu, o 25% mniejszą powierzchnię podkrzywą (AUC) oraz wydłużenie o 35 minut czasu wystąpienia stężenia maksymalnego w osoczu.Kliniczne znaczenie tych zmian jest nieznane.
Dystrybucja:
Wiązanie z białkami osocza jest bardzo nieznaczne. Metformina przenika do erytrocytów.Maksymalne stężenie produktu we krwi jest mniejsze niż w osoczu i występuje mniej więcej w tymsamym czasie. Krwinki czerwone stanowią prawdopodobnie dodatkowy środek dystrybucji. Średniaobjętość dystrybucji (Vd) wynosi 63-276 l.
Metabolizm:
Metformina jest wydalana z moczem w postaci niezmienionej. Nie zidentyfikowano żadnychmetabolitów metforminy u ludzi.
Wydalanie:
Klirens nerkowy metforminy jest większy niż 400 ml/min, co wskazuje na to, że metformina jestwydalana w wyniku przesączania kłębuszkowego i wydzielania kanalikowego. Po podaniu doustnymrzeczywisty okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji wynosi około 6,5 godziny.
W zaburzeniach czynności nerek klirens nerkowy zmniejsza się proporcjonalnie do klirensukreatyniny, w związku z czym okres półtrwania eliminacji jest wydłużony, co prowadzi dozwiększenia stężenia metforminy w osoczu.
Dzieci i młodzież:
Badania z dawką pojedynczą: po podaniu pojedynczej dawki chlorowodorku metforminy 500 mgu dzieci obserwowano podobny profil farmakokinetyczny jak u zdrowych osób dorosłych.
Badania z dawką wielokrotną: dostępne są dane tylko z jednego badania. Po wielokrotnym stosowaniudawki 500 mg dwa razy na dobę przez 7 dni u dzieci maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) i narażenieukładowe (AUC0-t) były mniejsze odpowiednio o 33% i 40% w porównaniu z dorosłymi osobamichorymi na cukrzycę, u których stosowano dawki wielokrotne 500 mg dwa razy na dobę przez 14 dni.W związku z tym, że dawkę leku ustala się indywidualnie na podstawie stężenia glukozy we krwi,dane te mają ograniczone znaczenie kliniczne.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczącychbezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnegodziałania rakotwórczego i toksycznego wpływu na rozród nie ujawniają szczególnego zagrożenia dlaczłowieka.
8
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń:
Powidon
Magnezu stearynian
Otoczka:
HypromelozaMakrogol
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy
6.3 Okres ważności
4 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
20, 28, 30, 40, 42, 50, 56, 60, 70, 80, 84, 90, 98, 100, 120, 200, 300 lub 400 tabletek powlekanychw blistrach (PVC/PVDC/Aluminium) po 10 lub 14 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania
Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Bluefish Pharmaceuticals ABP.O. Box 49013 100 28 StockholmSzwecja
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
15496
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
2009.04.29/2013.05.13
9
10. DATA CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU
LECZNICZEGO
14.02.2017
10