Leczenie przedawkowaniaLeczenie przedawkowania metadonu ma na celu głównie przeciwdziałanie niewydolności
oddechowej.
Należy przywrócić regularną czynność oddechową, udrażniając układ oddechowy, stosując
ciągłą, kontrolowaną wentylację oraz podając antidotum.
Jako antidotum stosuje się dożylnie nalokson (0,4 mg), którego podawanie należy powtarzać
aż do usunięcia zagrożenia.
Ponieważ metadon wykazuje przedłużone oddziaływanie na czynność oddechową a czas
działania naloksonu jest znacznie krótszy, pacjent musi pozostawać pod stałą kontrolą.
Podawanie antidotum należy powtarzać każdorazowo, gdy ponowią się objawy
niewydolności oddechowej.
Jeżeli diagnozę postawiono prawidłowo i przedawkowanie metadonu jest jedyną przyczyną
niewydolności oddechu, nie zaleca się stosowania innych stymulatorów oddechu.
U pacjentów fizycznie uzależnionych od opioidów, podanie wskazanej powyżej dawki
antidotum może wywołać ostre objawy abstynencyjne, których nasilenie związane jest ze
stopniem uzależnienia fizycznego. W takim przypadku antidotum należy podawać ostrożnie
w zmniejszonych dawkach. Jeśli jest wskazane, należy podać tlen, płyny dożylne, środki
zwiększające ciśnienie krwi i inne środki podtrzymujące.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: środek przeciwbólowy z grupy opioidów.
Kod ATC: N02AC52, N07BC02.
Metadon jest opioidowym środkiem przeciwbólowym, agonistą receptora opioidowego,
działającym na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) i na mięśnie gładkie jelit w sposób
podobny do morfiny.
Metadon powoduje zespół abstynencyjny podobny jak w przypadku morfiny, różniący się
bardziej stopniowanym stadium wstępnym, umiarkowanie dłuższym przebiegiem i mniej
uporczywymi objawami.
Podawanie doustne związane jest ze stopniowo narastającym działaniem w okresie wstępnym,
niższymi stężeniami maksymalnymi i dłuższym działaniem analgetycznym w porównaniu z
morfiną.
9