CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Metypred 4 mg tabletkiMetypred 16 mg tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka zawiera odpowiednio 4 mg lub 16 mg metyloprednizolonu (Methylprednisolonum).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 70 mg laktozy jednowodnej w tabletce 4 mg oraz 131 mg

laktozy jednowodnej w tabletce 16 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

Tabletki 4 mg: Białe lub prawie białe, okrągłe, płaskie z linią podziału, o średnicy 7 mm.Tabletki 16 mg: Białe lub prawie białe, okrągłe, płaskie linią podziału, o średnicy 9 mm, oznaczone„ORN 346” na jednej stronie.

Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Droga podania: podanie doustne.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1. Wskazania do stosowania

Glikokortykosteroidy należy stosować tylko objawowo, z wyjątkiem przypadków zaburzeńendokrynologicznych, kiedy są stosowane w leczeniu substytucyjnym.Metypred jest wskazany do stosowania w następujących schorzeniach:

Zaburzenia inne niż endokrynologiczne

Choroby reumatyczne

Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania (w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszeniastanu zdrowia) w przebiegu:

- łuszczycowego zapalenia stawów;

- reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów(w niektórych przypadkach może być wymagane podawanie małych dawek jako leczeniepodtrzymujące);

- zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa;- ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej;- ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna;- ostrego dnawego zapalenia stawów;

- pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów;- zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów;- zapalenia nadkłykcia.

Układowe choroby tkanki łącznej

W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu:- tocznia rumieniowatego układowego (i zapalenia nerek w przebiegu tocznia);- zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego;- ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego;- polimialgii reumatycznej;

- olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic.

Choroby dermatologiczne - pęcherzyca;

- pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry;- ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona);- złuszczające zapalenie skóry;

- ziarniniak grzybiasty;

- ciężka postać łuszczycy;

- ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry.

Choroby alergiczne

Leczenie ciężkich chorób alergicznych, w przypadku, kiedy inne metody leczenia są nieskuteczne:- sezonowe lub całoroczne alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa;- choroba posurowicza;

- astma oskrzelowa;

- reakcje nadwrażliwości na leki;

- wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry);- atopowe zapalenie skóry.

Choroby oczu

Ciężkie, ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak:- alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki;

- półpasiec oczny;

- zapalenie w obrębie odcinka przedniego oka;

- rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka i zapalenie naczyniówki;- współczulne zapalenie błony naczyniowej;

- alergiczne zapalenie spojówek; - zapalenie rogówki;

- zapalenie naczyniówki i siatkówki; - zapalenie nerwu wzrokowego;

- zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego.

Choroby układu oddechowego - objawowa sarkoidoza;

- zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi lekami;- beryloza;

- piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, jednocześnie z odpowiednim leczeniemchemioterapeutykiem przeciwgruźliczym;

- zachłystowe zapalenie płuc.

Choroby krwi

- samoistna plamica małopłytkowa u dorosłych;- wtórna małopłytkowość u dorosłych;

- nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna;- niedobór erytroblastów w szpiku;

- wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna.

Choroby nowotworowe Leczenie paliatywne:

- białaczki i chłoniaków u dorosłych;- ostrej białaczki u dzieci.

Obrzęki

W celu wywołania diurezy albo remisji proteinurii w zespole nerczycowym, bez mocznicy,idiopatycznym lub w przebiegu tocznia rumieniowatego.

Choroby przewodu pokarmowego W zaostrzeniu przebiegu:

- wrzodziejącego zapalenia jelita grubego;- choroby Leśniowskiego-Crohna.

Choroby układu nerwowego

- zaostrzenie w przebiegu stwardnienia rozsianego;- obrzęk mózgu związany z obecnością guza mózgu.

Inne

- przeszczepianie narządów.

Zaburzenia endokrynologiczne

- pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (hydrokortyzon lub kortyzon są lekami zwyboru. W razie konieczności syntetyczne analogi mogą być stosowane jednocześnie zmineralokortykosteroidami. U niemowląt i dzieci suplementacja mineralokortykosteroidów jestszczególnie istotna.);

- wrodzony przerost nadnerczy; - nieropne zapalenia tarczycy;

- hiperkalcemia w przebiegu choroby nowotworowej.

4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Dawka początkowa może wynosić od 4 mg do 48 mg metyloprednizolonu na dobę w zależności odjednostki chorobowej. W przypadku chorób o lżejszym przebiegu stosowane są na ogół mniejszedawki, jednak u niektórych pacjentów konieczne może być podawanie większych dawek. Leczeniedużymi dawkami stosuje się w przypadku: stwardnienia rozsianego (200 mg/dobę), obrzęku mózgu(200-1000 mg/dobę) oraz przeszczepiania narządów (do 7 mg/kg mc./dobę). W przypadku brakupoprawy stanu klinicznego należy przerwać leczenie metyloprednizolonem i zastosować inne leczenie.W przypadku konieczności przerwania długoterminowego leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszaniedawki.

W przypadku uzyskania poprawy stanu klinicznego należy ustalić dawkę podtrzymującą poprzezstopniowe zmniejszanie dawki początkowej w odpowiednich odstępach czasu, aż do uzyskanianajmniejszej dawki zapewniającej utrzymanie uzyskanego korzystnego efektu klinicznego. Należypamiętać o ciągłym monitorowaniu dawki leku.

W wymienionych poniżej sytuacjach może być konieczne dostosowanie dawki:- w przypadku remisji lub zaostrzenia procesu chorobowego

- indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie

- u pacjentów narażonych na stres niezwiązany bezpośrednio z leczoną chorobą.

W trakcie leczenia może być konieczne zwiększenie dawki na jakiś czas w zależności od stanupacjenta. Wielkość dawki jest zmienna i musi być ustalana indywidualnie w zależności od rodzajuschorzenia oraz osobniczej reakcji pacjenta.

Schemat leczenia przerywanego

W schemacie leczenia przerywanego stosuje się podwójną dawkę dobową co drugi dzień rano. Celemtakiego schematu leczenia jest zapewnienie korzystnego wpływu kortykosteroidów i minimalizacjaniektórych działań niepożądanych, takich jak: zahamowanie osi przysadkowo-nadnerczowej, zespółCushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci oraz objawy nagłego przerwania leczenia kortykosteroidami.

4.3. Przeciwwskazania

Metyloprednizolon jest przeciwwskazany w przypadku:- Nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną wpunkcie 6.1.

- Układowych infekcji grzybiczych.

U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów przeciwwskazane jestpodawanie szczepionek żywych lub szczepionek żywych atenuowanych.

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Działanie immunosupresyjne/Zwiększona wrażliwość na infekcje

Kortykosteroidy mogą zwiększać podatność na zakażenia oraz mogą maskować niektóre objawyzakażenia. Ponadto podczas ich stosowania mogą wystąpić nowe zakażenia. W trakcie stosowaniakortykosteroidów, może wystąpić zmniejszenie odporności organizmu i niezdolność do ograniczeniamiejscowego zakażeń. Ze stosowaniem kortykosteroidów w monoterapii lub w skojarzeniu z innymilekami immunosupresyjnymi wywierającymi wpływ na odporność komórkową, humoralną lubczynność granulocytów obojętnochłonnych mogą wiązać się zakażenia dowolnym czynnikiemchorobotwórczym, w tym zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pierwotniakowe lub chorobypasożytnicze, w dowolnej okolicy organizmu. Zakażenia te mogą być łagodne, a także ciężkie,czasami śmiertelne. Częstość występowania powikłań zakaźnych wzrasta w miarę zwiększania dawekkortykosteroidów.

Pacjenci stosujący produkty hamujące działanie układu immunologicznego są bardziej podatni nazakażenia niż osoby zdrowe, np. ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy przebieg lub nawet mogąokazać się śmiertelne u dzieci lub u dorosłych z brakiem odporności, otrzymujących kortykosteroidy.

U pacjentów przyjmujących immunosupresyjne dawki kortykosteroidów, przeciwwskazane jeststosowanie szczepionek na bazie żywych, osłabionych wirusów. Pacjentom tym można podaćszczepionki inaktywowane lub wytworzone w technologii biogenetycznej. Jednak odpowiedź na takieszczepionki może być osłabiona lub mogą się one okazać nieskuteczne. Można wykonywać wskazanezabiegi immunizacji u pacjentów otrzymujących kortykosteroidy w dawkach, które nie powodująimmunosupresji.

Stosowanie metyloprednizolonu, u osób z czynną gruźlicą, należy ograniczyć do przypadków oprzebiegu piorunującym lub rozsianym. Kortykosteroidy stosuje się wtedy w leczeniu choroby wskojarzeniu z odpowiednimi lekami przeciwgruźliczymi. Gdy podanie glikokortykosteroidów jestwskazane u pacjentów z gruźlicą utajoną lub z dodatnim wynikiem próby tuberkulinowej, koniecznajest ścisła obserwacja pacjentów, gdyż może dojść do reaktywacji choroby. U tych pacjentów wtrakcie długotrwałej kortykosteroidoterapii należy stosować chemioprofilaktykę.

U pacjentów otrzymujących kortykosteroidy, stwierdzano występowanie mięsaka Kaposiego.Przerwanie stosowania leków z tej grupy może doprowadzić do remisji klinicznej.

Rola kortykosteroidów w leczeniu wstrząsu septycznego jest kontrowersyjna, przy czym wewczesnych badaniach opisano zarówno ich korzystne, jak i szkodliwe działania. Niedawnozasugerowano, że uzupełniające podawanie kortykosteroidów wywiera korzystny wpływ u pacjentówz rozwiniętym wstrząsem septycznym, u których stwierdzono niewydolność kory nadnerczy. Niezaleca się jednak ich rutynowego stosowania w leczeniu wstrząsu septycznego. W przeglądziesystematycznym przedstawiono wniosek, że krótkoterminowe stosowanie dużych dawekkortykosteroidów nie jest uzasadnione. Jednak metaanaliza i badania przeglądowe wskazują, żedłuższe stosowanie (przez 5–11 dni) małych dawek kortykosteroidów może zmniejszyć umieralność,zwłaszcza wśród pacjentów ze wstrząsem septycznym, u których niezbędne jest stosowanie lekówpresyjnych w celu utrzymania odpowiedniego ciśnienia krwi.

Wpływ na układ immunologiczny

W trakcie stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić reakcje alergiczne (np. obrzęknaczynioruchowy).

U pacjentów poddawanych terapii kortykosteroidami, w rzadkich przypadkach dochodziło dowystąpienia reakcji skórnych i anafilaktycznych i (lub) anafilaktoidalnych, dlatego przed podaniemproduktu należy podjąć odpowiednie środki ostrożności, szczególnie jeśli w przeszłości u pacjentówwystępowały reakcje alergiczne na jakikolwiek lek.

Zaburzenia endokrynologiczne

Jeżeli u pacjentów poddawanych leczeniu kortykosteroidami wystąpi silny stres, wskazane jestzwiększenie dawki szybko działających kortykosteroidów przed, w okresie trwania i po zakończeniusytuacji stresowej.

Długotrwałe podawanie dawek terapeutycznych kortykosteroidów, może prowadzić do zahamowaniaosi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej (czyli do wtórnej niewydolności kory nadnerczy).Stopień i czas trwania niewydolności kory nadnerczy jest zmienny wśród pacjentów i zależy oddawki, częstości, godzin podawania oraz czasu trwania leczenia glikokortykosteroidami. Można jązmniejszyć poprzez podawanie produktu w schemacie leczenia przerywanego (patrz punkt 4.2).

Nagłe odstawienie glikokortykosteroidów może wywołać ostrą niewydolność nadnerczy, prowadzącądo zgonu.

Niewydolność nadnerczy spowodowana podawaniem kortykosteroidów, może być minimalizowanapoprzez stopniowe zmniejszanie dawki. Ten typ względnej niewydolności może utrzymywać sięjeszcze przez kilka miesięcy po przerwaniu leczenia. Z tego względu w przypadku wystąpieniasytuacji powodującej stres, należy rozważyć wdrożenie terapii hormonalnej.

Po nagłym przerwaniu leczenia glikokortykosteroidami, może również wystąpić „zespół odstawienia”steroidów, pozornie niezwiązany z niewydolnością kory nadnerczy. Zespół ten obejmuje objawy, takiejak: brak łaknienia, nudności, wymioty, letarg, ból głowy, gorączka, ból stawów, łuszczenie się skóry,ból mięśni, zmniejszenie masy ciała i (lub) niedociśnienie tętnicze. Uważa się, że działania tewynikają raczej z nagłej zmiany stężenia glikokortykosteroidów niż z ich małego stężenia.

Glikokortykosteroidy mogą powodować lub nasilać zespół Cushinga, dlatego nie należy podawać ichpacjentom z chorobą Cushinga.

U pacjentów z niedoczynnością tarczycy stwierdza się nasilone działanie kortykosteroidów.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Kortykosteroidy, w tym metyloprednizolon, mogą zwiększać stężenie glukozy we krwi, nasilaćwcześniej istniejącą cukrzycę i predysponować pacjentów długotrwale stosujących kortykosteroidy dowystąpienia cukrzycy.

Zaburzenia psychiczne

W trakcie stosowania glikokortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia psychiczne - od euforii,bezsenności, wahań nastroju, zmian osobowości i ciężkiej depresji po jawne objawy psychotyczne.

Po zastosowaniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym mogą wystąpić potencjalnie ciężkiepsychiczne działania niepożądane (patrz punkt 4.8). Te działania niepożądane występują na ogół wciągu kilku dni lub tygodni od rozpoczęcia leczenia. Większość z nich ustępuje po zmniejszeniu dawkilub odstawieniu metyloprednizolonu, chociaż może być konieczne też swoiste leczenie.

Zgłaszano występowanie zaburzeń psychicznych po odstawieniu kortykosteroidów; ich częstość niejest jednak znana. Pacjentów i (lub) opiekunów należy zachęcać, aby zasięgnęli porady lekarza wprzypadku rozwinięcia się u pacjenta objawów psychicznych, szczególnie w przypadku podejrzenianastroju depresyjnego lub myśli samobójczych. Należy ich poinformować o konieczności zwracaniaszczególnej uwagi na zaburzenia psychiczne, które mogą wystąpić w trakcie lub bezpośrednio po

zmniejszeniu dawki lub odstawieniu steroidów o działaniu ogólnoustrojowym.

Wpływ na układ nerwowy

Kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami przebiegającymi zdrgawkami.

Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności u pacjentów z miastenią.

Chociaż kontrolowane badania kliniczne wykazały, że kortykosteroidy są skuteczne w przyspieszaniuustępowania ciężkich zaostrzeń stwardnienia rozsianego, nie potwierdzono wpływu kortykosteroidówna ostateczny rezultat naturalnego przebiegu choroby. Badania wykazują, że do uzyskania istotnegoefektu konieczne są stosunkowo wysokie dawki kortykosteroidów (patrz punkt 2).

Odnotowano przypadki tłuszczakowatości nadtwardówkowej, u pacjentów przyjmującychkortykosteroidy, zwykle w przypadku długotrwałego stosowania dużych dawek.

Wpływ na oczy

Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności u pacjentów z opryszczką ocznąlub półpaścem ocznym z objawami ze strony gałki ocznej ze względu na ryzyko perforacji rogówki.Długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może prowadzić do rozwoju zaćmy tylnej podtorebkowej izaćmy jądrowej (szczególnie u dzieci), wytrzeszczu lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego,które może spowodować jaskrę z potencjalnym uszkodzeniem nerwów wzrokowych. U pacjentówotrzymujących glikokortykosteroidy mogą się również częściej rozwijać wtórne zakażenia grzybicze iwirusowe gałki ocznej.

Leczenie kortykosteroidami wiąże się z ryzykiem występowania centralnej retinopatii surowiczej,która może prowadzić do odwarstwienia siatkówki.

Zaburzenia widzenia

Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowaniakortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzeniawidzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, doktórych może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatiasurowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniukortykosteroidów.

Wpływ na serce

Ze względu na niekorzystny wpływ glikokortykosteroidów na układ sercowo-naczyniowy, obejmującydyslipidemię i nadciśnienie tętnicze, pacjenci z istniejącymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego mogą być narażeni na dodatkowy wpływ na układ sercowo-naczyniowy, w przypadkustosowania dużych dawek i długotrwałego leczenia. W związku z tym, takim pacjentomkortykosteroidy należy podawać z zachowaniem ostrożności i uwzględniając zmniejszenie ryzyka, i wrazie potrzeby dodatkowo monitorując układ sercowo-naczyniowy. Stosowanie kortykosteroidów wmałej dawce i w schemacie co drugi dzień może zmniejszyć częstość występowania powikłań leczeniakortykosteroidami.

U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, kortykosteroidy o działaniu ogólnoustrojowymnależy stosować ostrożnie i jedynie w przypadkach, gdy jest to konieczne.

Wpływ na układ naczyniowy

Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej chorobyzakrzepowo-zatorowej. W związku z tym kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów, uktórych występują zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub którzy mogą być skłonni do ich wystąpienia.

Kortykosteroidy powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności, u pacjentów z nadciśnieniemtętniczym.

Wpływ na żołądek i jelita

Nie ma jednoznacznej opinii dotyczącej wpływu kortykosteroidów na powstawanie chorobywrzodowej. Jednak glikokortykosteroidy mogą maskować objawy choroby wrzodowej, dlategoperforacje lub krwotoki mogą występować bez towarzyszącego, wyraźnego bólu. W połączeniu zNLPZ wzrasta ryzyko rozwoju choroby wrzodowej żołądka i jelit.

Glikokortykosteroidy należy stosować ostrożnie w leczeniu nieswoistego wrzodziejącego zapaleniajelita grubego, jeśli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia: zagrożenia perforacją, wystąpieniemropnia lub innej postaci zakażenia ropnego, zapalenia uchyłków, świeżego zespolenia jelitowego,czynnej lub utajonej choroby wrzodowej.

Wpływ na wątrobę i drogi żółciowe

Duże dawki kortykosteroidów mogą wywoływać ostre zapalenie trzustki.

Zgłaszano rzadkie przypadki zaburzeń czynności wątroby i dróg żółciowych, z których większośćustępowała po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja.

Wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy

Opisywano występowanie ostrej miopatii, w trakcie stosowania dużych dawek kortykosteroidów,najczęściej u pacjentów z zaburzeniami przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego (np. w miastenii) lub upacjentów poddawanych jednocześnie leczeniu produktami blokującymi to przekaźnictwo (np.pankuronium). Ostra miopatia jest uogólniona, może obejmować mięśnie oczu i mięśnie oddechowe, imoże też prowadzić do niedowładu czterokończynowego. Mogą także występować zwiększonestężenia kinazy kreatynowej. Poprawa kliniczna lub powrót do zdrowia po zakończeniu stosowaniakortykosteroidów może nastąpić po tygodniach lub latach.

Osteoporoza jest częstym, jednak rzadko rozpoznawanym działaniem niepożądanym, związanym zdługotrwałym stosowaniem dużych dawek glikokortykosteroidów.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Kortykosteroidy należy stosować z zachowaniem ostrożności, u pacjentów z niewydolnością nerek.

Badania diagnostyczne

Hydrokortyzon lub kortyzon w średnich i dużych dawkach mogą zwiększać ciśnienie krwi,powodować retencję sodu i wody oraz utratę potasu. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych działańjest mniejsze, w przypadku pochodnych syntetycznych, chyba że są one stosowane w dużychdawkach. Konieczne może się okazać ograniczenie soli (chlorku sodu) w diecie oraz uzupełnianiepotasu. Wszystkie glikokortykosteroidy zwiększają wydalanie wapnia.

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

Stosowanie kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym nie jest zalecane do leczenia urazowegouszkodzenia mózgu, i dlatego nie należy ich stosować w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu.Wyniki badania wieloośrodkowego wykazały zwiększoną śmiertelność po 2 tygodniach i 6 miesiącachod wystąpienia urazu u pacjentów leczonych solą sodową bursztynianiu metyloprednizolonu wporównaniu do pacjentów otrzymujących placebo. Związek przyczynowy związany z leczeniem soląsodową bursztynianiu metyloprednizolonu nie został ustalony.

Inne

Powikłania terapii glikokortykosteroidami zależą od wielkości dawki i od czasu leczenia. Decyzjędotyczącą dawki, czasu trwania leczenia, stosowania leku codziennie lub z przerwami należy podjąćindywidualnie w każdym przypadku, zależnie od oceny stosunku ryzyka do korzyści z terapii.

Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, konieczną do osiągnięcia kontroli objawów, i kiedymożliwe jest zmniejszenie dawki powinno ono przebiegać stopniowo.

Kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne należy stosować ostrożnie w przypadkujednoczesnego stosowania kortykosteroidów.

Po podaniu kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym zgłaszano przełom w przebiegu guzachromochłonnego, niekiedy zakończony zgonem. Kortykosteroidy należy stosować tylko poodpowiedniej ocenie ryzyka do korzyści w przypadku pacjentów, u których podejrzewa się lubstwierdzono występowanie guza chromochłonnego.

Stosowanie u dzieci

Należy dokładnie obserwować wzrost i rozwój niemowląt i dzieci poddawanych długotrwałemuleczeniu kortykosteroidami.

U dzieci poddawanych długotrwałemu leczeniu glikokortykosteroidami w dobowych dawkachpodzielonych może dochodzić do zahamowania wzrostu. Stosowanie tego typu schematu dawkowaniapowinno być ograniczone do najcięższych wskazań. Działań niepożądanych można uniknąć lub jezminimalizować stosując schemat leczenia przerywanego (patrz punkt 4.2).

Niemowlęta i dzieci poddawane długotrwałemu leczeniu kortykosteroidami są szczególnie narażonena wystąpienie zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego.

Duże dawki kortykosteroidów mogą wywoływać u dzieci zapalenie trzustki.

Laktoza

Metypred, tabletki 4 mg i 16 mg zawierają laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedzicznąnietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować metyloprednizolonu.

4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Metyloprednizolon jest substratem enzymów cytochromu P450 (CYP) i jest metabolizowany głównieprzez enzym CYP3A4. CYP3A4 jest enzymem dominującym podrodziny CYP występującej wnajwiększej ilości w wątrobie dorosłego człowieka. Katalizuje 6β-hydroksylację steroidów, niezbędnyetap metabolizmu fazy I w przypadku kortykosteroidów endogennych i syntetycznych. Wiele innychzwiązków także stanowi substraty CYP3A4, przy czym wykazano, że niektóre (a także inne leki)zmieniają metabolizm glikokortykosteroidów przez indukcję (zwiększenie aktywności) lubhamowanie enzymu CYP3A4.

INHIBITORY CYP3A4 – Leki hamujące aktywność CYP3A4 zmniejszają klirens wątrobowy izwiększają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu, np. metyloprednizolonu. Możebyć konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu, stosowanego jednocześnie z inhibitoremCYP3A4, aby uniknąć toksyczności steroidu.

Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierającychkobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenialeków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanychzwiązanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwowaćw celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów.

INDUKTORY CYP3A4 – Leki indukujące aktywność CYP3A4 zwiększają klirens wątrobowy i w tensposób zmniejszają stężenie leków będących substratami CYP3A4 w osoczu. Jednoczesne stosowaniemoże wymagać zwiększenia dawki metyloprednizolonu, aby uzyskać oczekiwany efekt kliniczny.

SUBSTRATY CYP3A4 – Obecność innego substratu CYP3A4 może mieć wpływ na klirenswątrobowy, co może wymagać odpowiedniego dostosowania dawkowania. W przypadkujednoczesnego stosowania istnieje możliwość zwiększenia prawdopodobieństwa wystąpienia działańniepożądanych związanych ze stosowaniem któregokolwiek z leków oddzielnie.

DZIAŁANIA NIEZWIĄZANE Z CYP3A4 – inne interakcje i działania związane ze stosowaniemmetyloprednizolonu przedstawiono w tabeli 1 poniżej.

W tabeli 1 podano listę i opis najważniejszych i (lub) istotnych klinicznie interakcji lekowych lubdziałań związanych ze stosowaniem metyloprednizolonu.

Tabela 1. Ważne interakcje oraz działania leków lub substancji w przypadkuMetyloprednizolonu

Klasa lub rodzaj leku

- LEK lub SUBSTANCJA

Interakcja/działanie

Leki przeciwbakteryjne

- IZONIAZYD

Antybiotyk przeciwgruźliczy

- RYFAMPICYNA

INHIBITOR CYP3A4. Ponadto, istnieje możliwość, że

metyloprednizolon nasili zwiększenie wskaźnika acetylacji i

klirensu izoniazydu

INDUKTOR CYP3A4

Leki przeciwzakrzepowe

(doustne)

Leki przeciwdrgawkowe

- KARBAMAZEPINA

Wpływ metyloprednizolonu na doustne leki przeciwzakrzepowe

jest zmienny. Donoszono o zwiększonym i zmniejszonym

działaniu leków przeciwzakrzepowych podawanych jednocześnie z

kortykosteroidami. W związku z tym należy kontrolować

wskaźniki krzepnięcia krwi, aby zapewnić odpowiednie działanie

przeciwzakrzepowe.

INDUKTOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)

Leki przeciwdrgawkowe INDUKTORY CYP3A4- FENOBARBITAL

- FENYTOINA

Leki antycholinergiczne Kortykosteroidy mogą wpływać na działanie leków- LEKI BLOKUJĄCE przeciwcholinergicznych.

PRZEWODNICTWO 1) Podczas jednoczesnego stosowania dużych dawekNERWOWO-MIĘŚNIOWE kortykosteroidów i leków przeciwcholinergicznych, na przykład leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe,

donoszono o ostrej miopatii.

(Dodatkowe informacje - patrz punkt 4.4 Ostrzeżenia i środkiostrożności, układ mięśniowoszkieletowy.)

2) Zaobserwowano antagonistyczne działanie kortykosteroidów namechanizm blokady nerwowo-mięśniowej pankuronium iwekuronium. Podobnego efektu można się spodziewać wprzypadku wszystkich leków blokujących przewodnictwonerwowo-mięśniowe, działających kompetycyjnie.

Antycholinesterazy Steroidy mogą zmniejszać wpływ antycholinesteraz u pacjentów z miastenią.

Leki przeciwcukrzycowe Może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, ponieważ kortykosteroidy mogą zwiększyć stężenie glukozy we krwi.

Leki przeciwwymiotne INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)- APREPITANT

- FOSAPREPITANT

Leki przeciwgrzybicze INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)- ITRAKONAZOL

- KETOKONAZOL

Leki przeciwwirusowe INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)- INHIBITORY PROTEAZY 1) Inhibitory proteazy, takie jak indynawir i rytonawir, mogąHIV zwiększać stężenia kortykosteroidów w osoczu. 2) Kortykosteroidy mogą indukować metabolizm inhibitorów proteazy HIV, co może spowodować zmniejszenie stężenia w osoczu.

Leki blokujące kanały INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)

wapniowe

- DILTIAZEM

Leki antykoncepcyjne (doustne) INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)- ETYNYLOESTRADIOL/

NORETYNDRON

- SOK GREJPFRUTOWY INHIBITOR CYP3A4

Lek immunosupresyjny INHIBITOR CYP3A4 (i SUBSTRAT)- CYKLOSPORYNA 1) W przypadku jednoczesnego stosowania cyklosporyny i metyloprednizolonu występuje wzajemne hamowanie

metabolizmu; może to zwiększać stężenie jednego lub obu lekóww osoczu. W związku z tym możliwe jest, że przy jednoczesnympodawaniu zwiększy się ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych związanych z przyjmowaniem jednego z leków.2) W przypadku jednoczesnego stosowania metyloprednizolonu icyklosporyny donoszono o występowaniu drgawek.

Leki immunosupresyjne SUBSTRATY CYP3A4- CYKLOFOSFAMID

- TAKROLIMUS

Makrolidowe leki

przeciwbakteryjne

- KLARYTROMYCYNA

- ERYTROMYCYNA

INHIBITORY CYP3A4 (i SUBSTRATY)

Makrolidowe leki

przeciwbakteryjne

- TROLEANDOMYCYNA

NLPZ (niesteroidowe leki

przeciwzapalne)

- duża dawka ASPIRYNY

(kwasu acetylosalicylowego)

INHIBITOR CYP3A4

1) Metyloprednizolon może zwiększać częstość występowania

krwawienia z przewodu pokarmowego i owrzodzenia, jeśli

kortykosteroidy podaje się jednocześnie z lekami z grupy NLPZ.

2) Metyloprednizolon może zwiększać klirens aspiryny podawanej

w dużych dawkach, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia

salicylanów w surowicy. Przerwanie leczenia

metyloprednizolonem może prowadzić do zwiększenia stężenia

salicylanów w surowicy, co może prowadzić do wzrostu ryzyka

wystąpienia toksyczności ze strony salicylanów.

Leki zmniejszające stężenie

potasu

Inhibitor aromatazy

- AMINOGLUTETYMID

Gdy kortykosteroidy są podawane jednocześnie z lekami

zmniejszającymi stężenie potasu (np. diuretyki), pacjentów należy

uważnie obserwować pod kątem rozwoju hipokaliemii. Istnieje

także zwiększone ryzyko wystąpienia hipokaliemii w przypadku

jednoczesnego stosowania kortykosteroidów oraz amfoterycyny B,

ksantenów lub agonistów receptora beta2

Supresja czynności nadnerczy wywołana aminoglutetymidem

może zaostrzyć zmiany wewnątrzwydzielnicze wywoływane

długotrwałym leczeniem glikokortykosteroidami.

4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Płodność

W badaniach na zwierzętach wykazano, że kortykosteroidy mają działanie upośledzające płodność(patrz punkt 5.3).

Ciąża

Niektóre badania na zwierzętach wykazały, że duże dawki kortykosteroidów podawanych matce mogąpowodować wady rozwojowe płodu. Nie wydaje się jednak, aby kortykosteroidy podawane kobietomw ciąży powodowały wady wrodzone u płodu.

Pomimo wyników badań na zwierzętach, wydaje się, że ryzyko uszkodzenia płodu jest znikome, jeśliprodukt jest stosowany w czasie ciąży. Nie ma odpowiednich badań dotyczących wpływu

kortykosteroidów na zdolność rozrodu u ludzi. Ze względu na brak badań dotyczącychbezpieczeństwa stosowania produktu w czasie ciąży u ludzi, należy stosować go wyłącznie wprzypadkach, kiedy jest to absolutnie konieczne.

Niektóre kortykosteroidy łatwo przenikają przez barierę łożyskową. W jednym retrospektywnymbadaniu stwierdzono zwiększoną częstość występowania małej urodzeniowej masy ciała u niemowląturodzonych przez matki otrzymujące kortykosteroidy. Mimo, że noworodkowa niewydolność korynadnerczy występuje rzadko u dzieci narażonych na działanie kortykosteroidów w życiu płodowym,noworodki urodzone przez matki, które otrzymywały duże dawki kortykosteroidów w trakcie ciąży,należy starannie obserwować i badać pod kątem niewydolności kory nadnerczy.

Jeśli w czasie ciąży istnieje potrzeba przerwania długotrwałego stosowania kortykosteroidów (patrzpunkt 4.2), leczenie należy przerywać stopniowo. Jednak w niektórych sytuacjach (np. w przypadkuterapii zastępczej w leczeniu niewydolności kory nadnerczy) może być konieczna kontynuacja terapiilub nawet zwiększenie dawki.

Działanie kortykosteroidów na przebieg porodu nie jest znane.U niemowląt urodzonych przez matki leczone kortykosteroidami, przez dłuższy czas w okresie ciąży,obserwowano rozwój zaćmy.

Karmienie piersią

Kortykosteroidy przenikają do mleka matki. Kortykosteroidy, które przenikną do mleka matki, mogąhamować wzrost i wpływać na endogenne wytwarzanie glikokortykosteroidów u niemowlątkarmionych piersią.

Nie przeprowadzono wystarczających badań dotyczących wpływu glikokortykosteroidów na rozród uludzi, dlatego produktów tych nie należy podawać kobietom karmiącym, chyba że korzyści z leczeniazostaną uznane za przeważające nad potencjalnymi zagrożeniami dla niemowlęcia.

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono systematycznej oceny wpływu kortykosteroidów na zdolność prowadzeniapojazdów i obsługiwania maszyn. W czasie leczenia kortykosteroidami możliwe jest wystąpieniedziałań niepożądanych, takich jak zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zawroty głowypochodzenia błędnikowego, zaburzenia wzroku i uczucie zmęczenia. W przypadku zaobserwowaniatakich objawów, pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

4.8. Działania niepożądane

Podczas krótkotrwałego leczenia działania niepożądane występują rzadko. Mogą jednak miećcharakter układowy. Podobnie jak w przypadku leczenia wszystkimi steroidami należy dokładniemonitorować działania niepożądane, także w czasie krótkotrwałego leczenia.

Częstość działań niepożądanych określano w następujący sposób:

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Tabela 2: Tabela działań niepożądanych

Klasyfikacja wg układów

i narządów (MedDRA v 16.0)

Częstość nieznana

(Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych

danych_

Zakażenia i zarażenia

pasożytnicze

Zaburzenia układu

immunologicznego

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Zakażenia oportunistyczne, zakażenia

Reakcje nadwrażliwości (obejmujące reakcje anafilaktyczne i

reakcje anafilaktoidalne), zahamowanie odpowiedzi na testy

skórne*

Leukocytoza

Zaburzenia układu Zespół Cushinga, niedoczynność przysadki mózgowej, „zespółendokrynologicznego odstawienia” steroidów

Zaburzenia metabolizmu Lipomatoza nadtwardówkowa, retencja sodu, zatrzymaniei odżywiania płynów, zasadowica hipokaliemiczna, kwasica metaboliczna, zaburzenia tolerancji glukozy, zwiększenie zapotrzebowania

na insulinę (lub doustne leki przeciwcukrzycowe u pacjentów z cukrzycą), zwiększenie łaknienia (mogące prowadzić do zwiększenia masy ciała)

Zaburzenia psychiczne Zaburzenia afektywne (w tym nastrój depresyjny, nastrój euforyczny, niestabilność emocjonalna, uzależnienia od leku, myśli samobójcze), zaburzenia psychotyczne (w tym stan pobudzenia maniakalnego, urojenia, omamy i schizofrenia), zaburzenia umysłowe, zmiany osobowości, zmiany nastroju, stan splątania, nieprawidłowe zachowania, lęk, bezsenność, drażliwość

Zaburzenia układu Zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego (z obrzękiem tarcznerwowego nerwów wzrokowych [łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe]), drgawki, niepamięć, zaburzenia funkcji poznawczych, zawroty głowy, ból głowy

Zaburzenia oka Centralna retinopatia surowicza, zaćma podtorebkowa, jaskra,

wytrzeszcz, nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4). Zaburzenia ucha i błędnika Zawroty głowy pochodzenia błędnikowegoZaburzenia serca Zastoinowa niewydolność serca (u pacjentów o zwiększonym ryzyku)

Zaburzenia naczyniowe Zdarzenia zakrzepowe, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie

tętnicze

Zaburzenia układu Zator tętnicy płucnej, czkawka oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Zaburzenia żołądka i jelit Wrzody trawienne (z możliwością następczej perforacji i krwawienia), perforacje jelit, krwawienia z żołądka, zapalenie trzustki, zapalenie otrzewnej, wrzodziejące zapalenie przełyku, zapalenie przełyku, wzdęcia, ból brzucha, biegunka,

niestrawność, nudności

Zaburzenia wątroby i dróg Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (zwiększonażółciowych aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginowej)

Zaburzenia skóry i tkanki Obrzęk naczynioruchowy, nadmierne owłosienie, wybroczyny,podskórnej wylewy krwawe podskórne lub dotkankowe, zanik skóry, rumień, nadmierne pocenie się, rozstępy skórne, wysypka,

świąd, pokrzywka, trądzik

Zaburzenia mięśniowo- Osłabienie mięśni, ból mięśniowy, miopatia, zanik mięśni,szkieletowe i tkanki łącznej osteoporoza, martwica kości, złamania patologiczne, neuropatyczne zwyrodnienie stawów, bóle stawowe,

zahamowanie wzrostu Zaburzenia układu Nieregularne miesiączki rozrodczego i piersi

Zaburzenia ogólne i stany Zaburzone gojenie się ran, uczucie zmęczenia, złew miejscu podania samopoczucie

Badania diagnostyczne Zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zmniejszenie tolerancji węglowodanów, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia w moczu, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi

Urazy, zatrucia i powikłania Złamania kompresyjne kręgosłupa, zerwanie ścięgna po zabiegach

* Nie jest to preferowany termin według MedDRA

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.:+ 48 22 49 21 301, fax: + 48 22 49 21 309, e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.

4.9. Przedawkowanie

Nie ma zespołu objawów klinicznych ostrego przedawkowania kortykosteroidów. Rzadko donoszonoo przypadkach ostrej toksyczności i (lub) zgonu po przedawkowaniu kortykosteroidów. Nie istniejeswoista odtrutka w przypadku przedawkowania; stosuje się leczenie wspomagające i objawowe.Przewlekłe przedawkowanie wywołuje typowe objawy zespołu Cushinga. Dializa jest skutecznąmetodą usuwania metyloprednizolonu z organizmu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki hormonalne do stosowania wewnętrznego – kortykosteroidy dostosowania wewnętrznego.; Kod ATC: H02AB04.

Metyloprednizolon jest steroidem o silnym działaniu przeciwzapalnym. Charakteryzuje się silniejszymdziałaniem przeciwzapalnym niż prednizolon oraz powoduje zatrzymanie sodu i wody w organizmiew mniejszym stopniu niż prednizolon. Stosunek siły działania metyloprednizolonu do hydrokortyzonuwynosi co najmniej jak cztery do jednego.

Glikokortykosteroidy przenikają przez błony komórkowe i tworzą kompleksy z odpowiednimireceptorami cytoplazmatycznymi. Kompleksy te następnie wnikają do jądra komórkowego i wiążą sięz DNA (chromatyną), stymulując transkrypcję mRNA, a następnie syntezę białek enzymów, które sąprawdopodobnie odpowiedzialne za liczne efekty działania glikokortykosteroidów.Oprócz istotnego wpływu na procesy zapalne i immunologiczne glikokortykosteroidy oddziałująrównież na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Działają również na układsercowonaczyniowy, mięśnie szkieletowe i ośrodkowy układ nerwowy.

Wpływ na procesy zapalne i immunologiczne.

Większość wskazań terapeutycznych opiera się na przeciwzapalnych, immunosupresyjnych iprzeciwalergicznych właściwościach glikokortykosteroidów, które odpowiadają za następującedziałania:

- lokalne zmniejszenie ilości komórek zapalnych;- zmniejszenie światła naczyń krwionośnych;

- stabilizacja błon lizosomalnych; - zahamowanie fagocytozy;

- zmniejszenie produkcji prostaglandyn oraz ich pochodnych.

Dawka 4 mg metyloprednizolonu ma takie samo działanie przeciwzapalne jak 20 mg hydrokortyzonu.Metyloprednizolon wykazuje jedynie minimalne działanie mineralokortykoidowe (200 mgmetyloprednizolonu jest równoważne 1 mg dezoksykortykosteronu).

Oddziaływanie na metabolizm węglowodanów i białek:

Glikokortykosteroidy powodują katabolizm białek. Uwolnione aminokwasy są przekształcane wprocesie glukoneogenezy w wątrobie w glukozę i glikogen. Na skutek zmniejszenia wchłaniania

glukozy w tkankach obwodowych może dojść do hiperglikemii i glikozurii, szczególnie u pacjentówze skłonnością do cukrzycy.

Oddziaływanie na metabolizm tłuszczów:

Glikokortykosteroidy powodują lipolizę. Aktywność lipolityczna dotyczy głównie kończyn.Glikokortykosteroidy wywierają także efekt lipogenny, najwyraźniej widoczny w obrębie klatkipiersiowej, szyi i głowy. Procesy te prowadzą do redystrybucji odłożonej tkanki tłuszczowej.

Maksymalna aktywność farmakologiczna kortykosteroidów występuje później niż maksymalnestężenie we krwi, co sugeruje, że większość efektów działania kortykosteroidów wynika raczej zmodyfikacji aktywności enzymów niż z bezpośredniego działania.

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Farmakokinetyka metyloprednizolonu jest liniowa, niezależnie od drogi podania.

Wchłanianie

Metyloprednizolon jest szybko wchłaniany, zaś maksymalne stężenie metyloprednizolonu w osoczujest osiągane po około 1,5 do 2,3 godzin dla wszystkich dawek po podaniu doustnym u zdrowych osóbdorosłych. Bezwzględna dostępność biologiczna metyloprednizolonu u osób zdrowych po doustnympodaniu jest wysoka (82% do 89%).

Dystrybucja

Metyloprednizolon ulega znacznej dystrybucji w tkankach, przenika przez barierę krew-mózg oraz domleka kobiet karmiących piersią. Objętość dystrybucji metyloprednizolonu wynosi około 1,4 l/kg. Wprzybliżeniu 77% metyloprednizolonu wiąże się z białkami osocza człowieka.

Metabolizm

U człowieka metyloprednizolon jest metabolizowany w wątrobie do nieczynnych metabolitów.Głównymi metabolitami są 20α-hydroksymetyloprednizolon i 20β-hydroksymetyloprednizolon.Metabolizm w wątrobie zachodzi głównie z udziałem enzymu CYP3A4. (Wykaz interakcjizwiązanych z metabolizmem, w którym bierze udział CYP3A4, podano w punkcie 4.5 Interakcje zinnymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji.)

Podobnie jak wiele substratów izoenzymu CYP3A4, metyloprednizolon może również być substratemdla glikoproteiny P należącej do białek transportowych ABC zawierających domenę wiążącą ATP(ang. ATP-binding cassette, ABC), co wpływa na jego dystrybucję w tkankach i interakcje z innymilekami.

Eliminacja

Średni okres półtrwania w fazie eliminacji całkowitego metyloprednizolonu jest w zakresie 1,8 do5,2 godzin. Całkowity klirens wynosi około 5–6 ml/min/kg.

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane z badań nieklinicznych w połączeniu z danymi dotyczącymi bezpieczeństwa uzyskanymi zbadań klinicznych z okresu kilku lat oraz obserwacje po wprowadzeniu produktu do obrotu,potwierdzają bezpieczeństwo stosowania metyloprednizolonu w tabletkach jako silnego produktuprzeciwzapalnego w leczeniu krótkotrwałych stanów zapalnych.

W oparciu o konwencjonalne badania farmakologiczne dotyczące bezpieczeństwa oraz badaniatoksyczności dawek wielokrotnych u myszy, szczurów, królików i psów po podaniu dożylnym,dootrzewnowym, podskórnym, domięśniowym i doustnym nie stwierdzono nieoczekiwanychzagrożeń. Działania toksyczne obserwowane w badaniach z podaniem dawek wielokrotnych byłyzgodne z oczekiwanymi w wyniku długotrwałej ekspozycji na egzogenne steroidy kory nadnerczy.

Potencjał rakotwórczy

Nie prowadzono długoterminowych badań na zwierzętach w celu oceny potencjalnego działaniarakotwórczego.

Potencjał mutagenny

Nie ma dowodów na potencjalne wywoływanie mutacji genowych i chromosomowych wograniczonych badaniach prowadzonych z zastosowaniem komórek bakterii i ssaków.

Toksyczny wpływ na reprodukcję

Przy podawaniu szczurom wykazano, że kortykosteroidy zmniejszają płodność.

Wykazano, że u wielu gatunków kortykosteroidy mają działanie teratogenne, gdy podawane są wtakich samych dawkach jak u ludzi. W badaniach na zwierzętach dotyczących wpływu na reprodukcjęwykazano, że glikokortykosteroidy, takie jak metyloprednizolon powodują wady rozwojowe(rozszczep podniebienia, zniekształcenia szkieletu) i opóźnienie rozwoju wewnątrzmacicznego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodnaSkrobia kukurydzianaŻelatyna

Magnezu stearynianTalk

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Butelki z HDPE z zakrętką z HDPE zawierające po 30 lub 100 tabletek, w tekturowym pudełku.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZE- NIE DO OBROTU

Orion CorporationOrionintie 102200 EspooFinlandia