Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci, którzy wykazują znacznegostopnia skłonność do myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia, należą do grupyzwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni być ściśle kontrolowaniw trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych lekówprzeciwdepresyjnych, stosowanych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazaławiększe (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25lat stosujących leki przeciwdepresyjne.
W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, należy ściśleobserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów)należy poinformować o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowania lub myśli samobójcze oraz nietypowe zmiany w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zgłoszenia się do lekarza.
W razie wystąpienia bezsenności lub nerwowości na początku leczenia moklobemidem należy rozważyć zmniejszenie dawki lub tymczasowe leczenie objawowe. Jeśli wystąpią zaburzenia afektywne lub hipomania, lub też pojawią się wczesne objawy tych reakcji (urojenia wielkościowe, nadmierna aktywność [włączając aktywność werbalną], impulsywność), leczenie moklobemidemnależy przerwać i zastąpić je leczeniem alternatywnym.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Jednoczesne stosowanie produktu Moklar z selegiliną lub linezolidem jest przeciwwskazane.
Jednoczesne stosowanie produktu Moklar z tryptanami, silnymi agonistami receptorów serotoninowych, metabolizowanych przez monoaminooksydazy (MAO) oraz różne enzymy cytochromu P450, jest przeciwwskazane, ponieważ następuje wzrost stężenia tryptanów w osoczu, np.sumatryptanu, ryzatryptanu, zolmitryptanu, almotryptanu, naratryptanu, frowatryptanu i eletryptanu.
Jednoczesne stosowanie produktu Moklar z tramadolem jest przeciwwskazane.
W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że moklobemid nasila działanie opioidów. Może być konieczna zmiana dawkowania opioidów, takich jak morfina, fentanyl i kodeina.
Stosowanie w połączeniu z petydyną jest przeciwwskazane z powodu podwyższonego ryzyka zespołu serotoninowego (splątanie, gorączka, dreszcze, ataksja, hiperrefleksja, drgawki kloniczne, biegunka).
W badaniach na zwierzętach oraz u ludzi stwierdzono, że ze względu na selektywne i przemijające działanie moklobemidu, możliwość jego interakcji z tyraminą jest niewielka i krótkotrwała (patrzpunkt 4.4).
Nasilenie działania podwyższającego ciśnienie tętnicze (presyjnego) jest mniejsze lub nie występuje wogóle, jeśli moklobemid jest przyjmowany po posiłku.
Dzienną dawkę moklobemidu należy zmniejszyć o połowę lub do jednej trzeciej u pacjentów zeznacznym obniżeniem metabolizmu wątrobowego spowodowanym przez lek hamujący działaniemikrosomalnej monooksygenazy, taki jak cymetydyna (patrz punkt 4.2).
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekami metabolizowanymi przezCYP2C19, ponieważ moklobemid jest inhibitorem tego enzymu. Stężenie tych leków w osoczu(takich jak inhibitory pompy protonowej [np. omeprazol], fluoksetyna i fluwoksamina) może byćzwiększone podczas jednoczesnego stosowania moklobemidu. Podobnie, moklobemid hamujemetabolizm omeprazolu u pacjentów szybko metabolizujących przy udziale izoenzymu CYP2C19, copowoduje dwukrotne zwiększenie ekspozycji na omeprazol.
4