CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Movalis, 15 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka zawiera 15 mg meloksykamu (Meloxicamum).

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna (19,0 mg). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

Jasnożółte, okrągłe tabletki z logo podmiotu odpowiedzialnego po jednej stronie oraz linią podziału i napisem 77C/77C po drugiej stronie. Tabletka może być dzielona na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

- Krótkotrwałe leczenie objawowe zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów.- Długotrwałe leczenie objawowe reumatoidalnego zapalenia stawów lub zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Podanie doustne

Całkowitą dawkę dobową należy przyjąć jednorazowo, popijając wodą lub innym płynem, podczasposiłku.

Działania niepożądane mogą zostać zminimalizowane poprzez zastosowanie najmniejszej skutecznejdawki przez najkrótszy okres konieczny do zmniejszenia objawów (patrz punkt 4.4).Należy okresowo kontrolować, jak pacjent reaguje na leczenie i w jakim stopniu wymaga leczeniaobjawowego, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów.

- Zaostrzenia choroby zwyrodnieniowej stawów: 7,5 mg/dobę (połowa tabletki 7,5 mg). Jeśli to konieczne, przy braku poprawy, dawkę można zwiększyć do 15 mg/dobę (jedna tabletka 15 mg).

- Reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: 15 mg/dobę (dwie tabletki 7,5 mg). (patrz również „Szczególne grupy pacjentów” poniżej).

W zależności od wyników leczenia, dawkę można zmniejszyć do 7,5 mg/dobę (jedna tabletka á 7,5 mg).

NIE PRZEKRACZAĆ DAWKI 15 mg/dobę.

Szczególne grupy pacjentów

1

Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych (patrz punkt 5.2):

Dobowa dawka zalecana w przypadku długotrwałego leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów izesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 7,5 mg nadobę. W przypadku pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanychleczenie należy rozpocząć od dawki 7,5 mg na dobę (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek (patrz punkt 5.2):

U pacjentów dializowanych z ciężką niewydolnością nerek dobowa dawka produktu leczniczego nie powinna przekraczać 7,5 mg na dobę.

Zmniejszenie dawki nie jest konieczne u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnościąnerek (tj. u pacjentów, u których klirens kreatyniny jest większy niż 25 ml/min). W przypadkupacjentów niedializowanych z ciężką niewydolnością nerek patrz punkt 4.3.

Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby (patrz punkt 5.2): Zmniejszenie dawki produktu leczniczego nie jest konieczne u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby. W przypadku pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby patrz punkt 4.3.

Dzieci i młodzież:

Produktu leczniczego Movalis 15 mg tabletki nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat (patrz punkt 4.3).

Ten produkt leczniczy dostępny jest również w innych dawkach, które mogą być bardziej odpowiednie.

4.3 Przeciwwskazania

Stosowanie produktu leczniczego jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

- trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6 „Wpływ na płodność, ciążę i laktację”)- dzieci i młodzież poniżej 16 lat

- nadwrażliwość na meloksykam lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, lub na substancje o podobnym działaniu np. leki z grupy NLPZ, kwas acetylosalicylowy. Meloksykamu nie należy stosować u pacjentów z objawami astmy, polipami nosa, obrzękiem naczynioruchowym i pokrzywką po podaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych leków z grupy NLPZ

- krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja przewodu pokarmowego w wywiadzie,

powiązane przyczynowo z uprzednim leczeniem NLPZ

- czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub nawracająca choroba wrzodowa i krwawienia w wywiadzie (dwa lub więcej oddzielnych epizodów potwierdzonego powstawania owrzodzeń lub krwawienia)

- ciężkie zaburzenia czynności wątroby

- ciężka niewydolność nerek u pacjentów niedializowanych

- krwawienia z przewodu pokarmowego oraz krwawienia w obrębie mózgu lub inne zaburzenia

przebiegające z występowaniem krwawień w wywiadzie - ciężka niewydolność serca.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Działania niepożądane mogą zostać zminimalizowane poprzez zastosowanie najmniejszej skutecznejdawki przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów (patrz punkt 4.2 oraz wpływ naukład pokarmowy i układ krążenia poniżej).

W przypadku niewystarczającej skuteczności terapeutycznej nie należy zwiększać zalecanejmaksymalnej dawki dobowej, ani podawać jednocześnie innych leków z grupy NLPZ, ponieważ nieudowodniono, by zwiększało to skuteczność działania, a może doprowadzić do zwiększenia ryzyka

2

toksyczności. Należy unikać jednoczesnego stosowania meloksykamu wraz z innymi NLPZ, włącznie z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2.

Meloksykam nie jest zalecany do stosowania u pacjentów w trakcie ostrych ataków bólu.

Jeśli po kilku dniach leczenia nie uzyska się poprawy, należy ponownie ocenić kliniczne korzyści leczenia.

Przed zastosowaniem leczenia meloksykamem należy się upewnić, że wszelkie podawanew wywiadzie przypadki zapalenia przełyku, żołądka i (lub) choroby wrzodowej żołądka zostaływyleczone. Należy rutynowo zwracać uwagę na możliwość nawrotu tych chorób w trakcie leczeniameloksykamem u pacjentów, u których występowały one w przeszłości.

Wpływ na układ pokarmowy

Krwawienia z przewodu pokarmowego i powstawanie owrzodzeń lub perforacji, które mogązakończyć się zgonem, raportowano dla wszystkich NLPZ w każdym okresie leczenia, z objawamiostrzegawczymi lub poważnymi zdarzeniami dotyczącymi przewodu pokarmowego w wywiadzie lubbez takich objawów lub zdarzeń.

Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji wzrasta wraz zezwiększaniem dawki NLPZ u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie, w szczególności wprzypadkach powikłanych krwawieniem lub perforacją (patrz punkt 4.3), oraz u osób w podeszłymwieku. Ta grupa pacjentów powinna być leczona najniższymi dostępnymi dawkami leku. Skojarzoneleczenie produktami leczniczymi działającymi ochronnie (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompyprotonowej) należy rozważyć u tych pacjentów, jak również w grupie pacjentów wymagającychjednoczesnego leczenia małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego oraz innymi lekamipodwyższającymi ryzyko działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego (patrz poniżej i punkt

4.5).

Pacjenci z toksycznymi działaniami na przewód pokarmowy w wywiadzie, zwłaszcza będącyw podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy brzuszne (zwłaszcza krwawienia zprzewodu pokarmowego), szczególnie na wstępnych etapach leczenia.

Nie zaleca się stosowania meloksykamu u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko powstawania owrzodzeń lub krwawienia, takie jak heparyna w dawkachleczniczych lub stosowana u pacjentów w podeszłym wieku, leki przeciwzakrzepowe takie jakwarfaryna, inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, kwas acetylosalicylowy w dawkach ≥ 500 mg wdawce jednorazowej lub ≥ 3 g na dobę (patrz punkt 4.5).

W przypadku wystąpienia owrzodzenia przewodu pokarmowego lub krwawienia z przewodupokarmowego u pacjentów otrzymujących meloksykam, podawanie produktu leczniczego należyprzerwać.

NLPZ powinno się stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowegow wywiadzie (wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohna), ponieważ leki te mogą zaostrzyćprzebieg tych chorób (patrz punkt 4.8).

Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe

Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia, ponieważ obserwowano zatrzymywanie płynów i powstawanie obrzęków w związku ze stosowaniem NLPZ. U pacjentów z grup ryzyka zaleca się monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi wyjściowo orazzwłaszcza na początku leczenia meloksykamem.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórychniesteroidowych leków przeciwzapalnych, w tym meloksykamu (szczególnie w leczeniudługotrwałym oraz w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zakrzepicy

3

tętnic (na przykład zawału serca lub udaru mózgu). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku przyjmowania meloksykamu.

Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobąniedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgu powinni być leczenimeloksykamem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciemdługotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).

Reakcje skórne

Podczas stosowania meloksykamu zgłaszano przypadki zagrażających życiu reakcji skórnych takich jak zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS) oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang.TEN). Pacjenci powinni być powiadomieni o objawach przedmiotowych i podmiotowych tych reakcjioraz kontrolowani w zakresie występowania reakcji skórnych. Najwyższe ryzyko wystąpienia tychreakcji występuje w pierwszych tygodniach leczenia. W przypadku wystąpienia objawówprzedmiotowych lub podmiotowych SJS lub TEN (np. postępująca wysypka skórna, często zpęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych) należy przerwać stosowanie meloksykamu.Najlepsze wyniki leczenia SJS i TEN związane są z wczesną diagnozą i natychmiastowymzaprzestaniem stosowania wszelkich leków mogących być przyczyną wystąpienia tych reakcji.Wczesne zaprzestanie stosowania leków związane jest z lepszym rokowaniem. U pacjentów, u którychwystąpił SJS lub TEN podczas stosowania meloksykamu, nie można wznawiać leczeniameloksykamem.

Parametry czynności wątroby i nerek

Jak w przypadku większości leków z grupy NLPZ, sporadycznie obserwowano zwiększenieaktywności aminotransferaz w surowicy krwi, zwiększone stężenie bilirubiny lub zmianyinnych parametrów charakteryzujących czynność wątroby jak również zwiększone stężeniekreatyniny i azotu mocznikowego w surowicy krwi, a także nieprawidłowe wartości innychwyników badań. W większości przypadków były to zaburzenia niewielkie i przemijające.W przypadku, gdy zaburzenia są znaczące lub utrzymują się, należy przerwać podawanie meloksykamu iprzeprowadzić odpowiednie badania kontrolne.

Zaburzenia czynności nerek

Leki z grupy NLPZ hamują działanie prostaglandyn nerkowych polegające na rozszerzaniu naczyńkrwionośnych i w ten sposób, poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, mogą indukowaćczynnościową niewydolność nerek Działanie to jest zależne od dawki. W przypadku pacjentów,których dotyczą wymienione poniżej czynniki ryzyka, na początku leczenia lub przy zwiększaniudawki produktu leczniczego zalecana jest kontrola diurezy i innych parametrów czynności nerek:

■ Podeszły wiek

■ Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów angiotensyny II, sartanów, leków moczopędnych (patrz punkt 4.5).

■ Hipowolemia (bez względu na przyczynę)■ Zastoinowa niewydolność serca

■ Niewydolność nerek ■ Zespół nerczycowy ■ Nefropatia toczniowa

■ Ciężkie zaburzenie czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy <25 g/l lub punktacja w skali Child-Pugh ≥10)

W rzadkich przypadkach stosowanie leków z grupy NLPZ może powodować śródmiąższowezapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicę rdzenia nerki lub zespół nerczycowy.

U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych hemodializie dawka meloksykamu niepowinna być większa niż 7,5 mg. Nie jest konieczna redukcja dawki u pacjentów z łagodną lubumiarkowaną niewydolnością nerek (tj. u pacjentów z klirensem kreatyniny powyżej 25 ml/min).

Zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie

4

Podawanie leków z grupy NLPZ może spowodować zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie,co może zaburzać działanie leków moczopędnych powodujących wydalanie sodu z moczem.Ponadto może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania leków przeciwnadciśnieniowych(patrz punkt 4.5). W konsekwencji u pacjentów wrażliwych mogą wystąpić lub zaostrzyć sięobrzęki, niewydolność serca lub nadciśnienie tętnicze. Dlatego konieczna jest obserwacja klinicznapacjentów z grup ryzyka (patrz punkt 4.2 i 4.3).

Hiperkaliemia

Rozwojowi hiperkaliemii może sprzyjać cukrzyca lub jednoczesne stosowanie leków zwiększającychstężenie potasu we krwi (patrz punkt 4.5). W takich przypadkach należy regularnie kontrolowaćstężenie potasu.

Jednoczesne stosowanie z pemetreksedem

U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek należy zaprzestać podawaniameloksykamu co najmniej na 5 dni przed, w czasie i co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu (patrzpunkt 4.5).

Inne ostrzeżenia i środki ostrożności

Pacjenci w podeszłym wieku lub osłabieni często gorzej znoszą działania niepożądane produktuleczniczego, dlatego w ich przypadku konieczna jest szczególna kontrola. Jak w przypadkustosowania innych leków z grupy NLPZ, należy zachować szczególną ostrożność podczasleczenia pacjentów w podeszłym wieku, u których czynność nerek, wątroby czy serca częstobywa zaburzona. U osób w podeszłym wieku występuje zwiększona częstość działań niepożądanychNLPZ, a w szczególności krwawienia lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyćsię zgonem (patrz punkt 4.2).

Meloksykam, podobnie jak inne leki z grupy NLPZ, może maskować objawy jednocześnie występującej choroby zakaźnej.

Stosowanie meloksykamu może zaburzać płodność u kobiet i nie zaleca się podawania tego lekukobietom planującym ciążę. Dlatego w przypadku kobiet, które mają problemy z zajściem w ciążę,lub które leczą się z powodu niepłodności, należy rozważyć odstawienie meloksykamu(patrz punkt 4.6).

Movalis 7,5 mg tabletki zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniamizwiązanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniemwchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

Ryzyko związane z hiperkaliemią:

Pewne produkty lecznicze lub grupy terapeutyczne mogą sprzyjać wystąpieniu hiperkaliemii: sole

potasu, diuretyki oszczędzające potas, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści

receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne, niskocząsteczkowe lub

niefrakcjonowane heparyny, cyklosporyna, takrolimus i trimetoprym.

Wystąpienie hiperkaliemii może zależeć od obecności innych czynników.

Ryzyko jej wystąpienia jest wyższe, gdy ww. produkty lecznicze są podawane jednocześnie z

meloksykamem.

Interakcje farmakodynamiczne:

Inne leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) i kwas acetylosalicylowy Jednoczesne stosowanie meloksykamu (patrz punkt 4.4) z innymi lekami z grupy NLPZ, kwasem acetylosalicylowym w dawkach ≥ 500 mg w dawce jednorazowej lub ≥ 3 g na dobę nie jest zalecane.

5

Kortykosteroidy (np. glikokortykosteroidy):

Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów wymaga ostrożności i uważnej obserwacji pacjenta ze

względu na zwiększone ryzyko krwawienia lub owrzodzeń w przewodzie pokarmowym.

Leki przeciwzakrzepowe lub heparyna:

Znacznie zwiększone ryzyko krwawienia wskutek hamowania czynności płytek krwi i uszkodzeniabłony śluzowej żołądka i dwunastnicy. NLPZ mogą nasilić działanie leków przeciwzakrzepowychtakich jak warfaryna (patrz punkt 4.4).Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ ileków przeciwzakrzepowych lub heparyny podawanej u pacjentów w podeszłym wieku lub w dawkachleczniczych (patrz punkt 4.4).

W pozostałych przypadkach stosowania heparyny (np. w dawkach profilaktycznych) należy zachować ostrożność z uwagi na zwiększone ryzyko krwawienia.

W sytuacji, gdy nie można uniknąć takiego połączenia leków, konieczne jest uważne monitorowanie znormalizowanego wskaźnika INR (ang. International Normalized Ratio).

Leki trombolityczne i przeciwpłytkowe:

Zwiększone ryzyko krwawienia wskutek hamowania czynności płytek krwi i uszkodzenia błonyśluzowej żołądka i dwunastnicy.

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): Wzrost ryzyka krwawienia z przewodu pokarmowego.

Leki moczopędne, inhibitory ACE i antagoniści receptora angiotensyny II:

Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków obniżającychciśnienie krwi. U niektórych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. pacjenci odwodnieni lubw podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek) jednoczesne podawanie inhibitora ACE lubantagonistów receptora angiotensyny II i leków, które hamują czynność cyklooksygenazy, możepowodować dalsze pogorszenie czynności nerek, włączając możliwość wystąpienia ostrej niewydolnościnerek, która na ogół jest stanem odwracalnym. Tego typu leczenie skojarzone należy przeprowadzać zzachowaniem ostrożności, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednionawodnieni, a po wprowadzeniu terapii skojarzonej i okresowo w czasie jej trwania należy rozważyćmonitorowanie czynności nerek (patrz również punkt 4.4).

Inne leki obniżające ciśnienie krwi (np. leki blokujące receptory beta-adrenergiczne):Podobnie jak poprzednio może wystąpić osłabienie działania hipotensyjnego leków blokującychreceptory beta-adrenergiczne (wskutek zahamowania syntezy prostaglandyn, które rozszerzająnaczynia krwionośne).

Inhibitory kalcyneuryny (np. cyklosporyna, takrolimus):

Leki z grupy NLPZ mogą nasilać nefrotoksyczne działanie inhibitorów kalcyneuryny poprzez wpływna prostaglandyny nerkowe. W trakcie leczenia skojarzonego należy kontrolować czynność nerek.Zalecane jest uważne monitorowanie funkcji nerek, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku.

Deferazyroks:

Jednoczesne podawanie meloksykamu i deferazyroksu może zwiększać ryzyko działańniepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego. Należy zachować ostrożność podczasjednoczesnego stosowania tych produktów leczniczych.

Interakcje farmakokinetyczne: Wpływ meloksykamu na farmakokinetykę innych leków

Lit:

Leki z grupy NLPZ zwiększają stężenie litu we krwi (poprzez zmniejszenie wydalania litu przeznerki), które może osiągnąć wartości toksyczne. Nie zaleca się równoczesnego stosowania litu i lekówz grupy NLPZ (patrz punkt 4.4). Jeżeli konieczne jest zastosowanie leczenia skojarzonego, należyuważnie monitorować stężenie litu w osoczu krwi na początku leczenia, podczas zmiany dawkowania i odstawiania meloksykamu.

6

Metotreksat:

Leki z grupy NLPZ zmniejszają wydzielanie kanalikowe metotreksatu, zwiększając w ten sposóbstężenie metotreksatu w osoczu krwi. Dlatego też nie zaleca się równoczesnego stosowania leków zgrupy NLPZ u pacjentów otrzymujących duże dawki metotreksatu (ponad 15 mg/tydzień) (patrz punkt

4.4).

Ryzyko interakcji pomiędzy lekami z grupy NLPZ i metotreksatem należy również wziąć pod uwagęw przypadku pacjentów, którzy otrzymują małe dawki metotreksatu, zwłaszcza u pacjentów zzaburzoną czynnością nerek. Podczas leczenia skojarzonego konieczne jest monitorowanie obrazukrwi i czynności nerek. Należy zachować ostrożność w przypadku, gdy lek z grupy NLPZ imetotreksat podawane są równocześnie w ciągu 3 dni, gdyż stężenie metotreksatu w osoczu krwimoże wzrosnąć i spowodować zwiększoną toksyczność.

Chociaż jednoczesne podawanie meloksykamu nie wpłynęło w sposób istotny na farmakokinetykęmetotreksatu (15 mg/tydzień), należy uwzględnić, że niesteroidowe leki przeciwzapalne mogąznacząco zwiększać toksyczność hematologiczną metotreksatu (patrz powyżej). (Patrz punkt 4.8.)

Pemetreksed

W przypadku jednoczesnego stosowania meloksykamu i pemetreksedu u pacjentów z łagodnymi do

umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 45 do 79 ml/min.), należy przerwać

podawanie meloksykamu na 5 dni przed, w dniu podania i 2 dni po podaniu pemetreksedu. Jeżeli

konieczne jest jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu, pacjent powinien być dokładnie

monitorowany, zwłaszcza w zakresie mielosupresji i działań niepożądanych w obrębie przewodu

pokarmowego. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej

45 ml/min.) jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu nie jest zalecane.

U pacjentów z normalną czynnością nerek (klirens kreatyniny ≥ 80 ml/min.), dawki 15 mg

meloksykamu mogą zmniejszać wydalanie pemetreksedu i w konsekwencji zwiększać częstość jegodziałań niepożądanych. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas podawania 15 mgmeloksykamu jednocześnie z pemetreksedem u pacjentów z normalną czynnością nerek (klirens

kreatyniny ≥ 80 ml/min.).

Interakcje farmakokinetyczne: Wpływ innych leków na farmakokinetykę meloksykamu

Cholestyramina:

Cholestyramina przyspiesza wydalanie meloksykamu poprzez zaburzenie krążenia wątrobowo-jelitowego, w wyniku czego klirens meloksykamu wzrasta o 50%, a okres półtrwania zmniejsza siędo 13 ± 3 godzin. Ta interakcja jest istotna klinicznie.

Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania leków zobojętniających kwas żołądkowy, cymetydyny i digoksyny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Płodność

Stosowanie meloksykamu, podobnie jak każdego innego leku hamującego cyklooksygenazę i syntezęprostaglandyn, może zaburzać płodność u kobiet i nie jest zalecane u kobiet planujących ciążę. Dlategow przypadku kobiet, które mają problemy z zajściem w ciążę lub które leczą się z powoduniepłodności, należy rozważyć odstawienie meloksykamu.

Ciąża

Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwójzarodka lub płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych sugerują zwiększone ryzykoporonienia oraz powstania wad rozwojowych serca i wad wrodzonych powłok brzusznych(gastroschisis) po zastosowaniu inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży.Bezwzględne ryzyko powstania wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego wzrosło odwartości poniżej 1 % do około 1,5 %. Uważa się, że ryzyko to wzrasta wraz ze zwiększeniem dawki iczasu trwania leczenia. W badaniach na zwierzętach wykazano, że podawanie inhibitora syntezyprostaglandyn prowadzi do zwiększonej liczby strat przed i poimplantacyjnych oraz zwiększonej

7

śmiertelności zarodków i płodów. Ponadto, u zwierząt, którym podawano inhibitory syntezyprostaglandyn w okresie organogenezy, stwierdzono zwiększone występowanie różnych wadrozwojowych, w tym w obrębie układu sercowo-naczyniowego.

Nie należy podawać meloksykamu w czasie pierwszego i drugiego trymestru ciąży, chyba że istniejewyraźne wskazanie. W przypadku przyjmowania meloksykamu przez kobietę, która usiłuje zajść wciążę lub jest w trakcie pierwszego i drugiego trymestru ciąży, dawka produktu leczniczego powinnabyć możliwie mała, a okres leczenia możliwie krótki.

Wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn stosowane w czasie trzeciego trymestru ciąży mogą spowodować:

* u płodu:

• toksyczny wpływ na serce i płuca (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i

nadciśnieniem płucnym)

• zaburzenie czynności nerek, które może przekształcić się w niewydolność nerek z

małowodziem;

* u matki i noworodka w końcowym okresie ciąży:

• wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, które może wystąpić nawet przy

bardzo małych dawkach produktu leczniczego

• zahamowanie czynności skurczowej macicy, prowadzące do opóźnienia lub wydłużenia

porodu.

Stosowanie meloksykamu jest zatem przeciwwskazane w trakcie trzeciego trymestru ciąży.

Karmienie piersią

Chociaż brak jest odpowiedniego doświadczenia z zastosowaniem meloksykamu, wiadomo, że leki zgrupy NLPZ przenikają do mleka matki. Dlatego też nie jest zalecane podawanie tych lekówkobietom w okresie karmienia piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących wpływu produktu leczniczego na zdolnośćprowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Ze względu na profil farmakodynamiczny leku i notowane działania niepożądane, wydaje się, że meloksykam nie mawpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych iobsługiwania maszyn. Jednakże w przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia, w tym nieostregowidzenia, senności, zawrotów głowy czy innych zaburzeń ze strony ośrodkowego układu nerwowego,zaleca się zaniechanie prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

a) Opis ogólny

Z badań klinicznych i epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie długotrwale i w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawału serca lub udaru mózgu) (patrz punkt 4.4).

W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia i niewydolności serca.

Najczęściej obserwowane objawy niepożądane dotyczą układu pokarmowego. Może wystąpić chorobawrzodowa, perforacja lub krwawienie z przewodu pokarmowego, czasem zakończone zgonem, wszczególności u osób w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4). Podczas leczenia obserwowanowystępowanie nudności, wymiotów, biegunki, wzdęcia, zaparcia, objawów dyspeptycznych, bólubrzucha, smolistych stolców, krwawych wymiotów, wrzodziejącego zapalenia błony śluzowej jamyustnej, zaostrzenia wrzodziejącego zapalenia okrężnicy oraz choroby Crohna (patrz punkt 4.4).

8

Rzadziej donoszono o wystąpieniu zapalenia żołądka.

Zgłaszano przypadki skórnych działań niepożądanych (ang. SCARs): zespołu Stevensa-Johnsona (ang.SJS) oraz toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. TEN) – patrz punkt 4.4.

Podana poniżej częstość występowania działań niepożądanych oparta jest o ich występowanie w 27badaniach klinicznych, w których czas leczenia trwał co najmniej 14 dni. Badania kliniczneobejmowały 15 197 pacjentów, którym podawano meloksykam w formie doustnej w postaci tableteklub kapsułek w dawce dobowej 7,5 lub 15 mg przez okres do jednego roku.

Poniżej podano również te działania niepożądane, które zostały opisane w raportach dotyczącychstosowania produktu dostępnego na rynku.

Częstość występowania działań niepożądanych została podana zgodnie z następującą klasyfikacją:Bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000, < 1/100); rzadko (≥ 1/10000, < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawiedostępnych danych).

b) Tabela działań niepożądanych

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Niezbyt często: Niedokrwistość

Rzadko: Zaburzenia w morfologii krwi (w tym wzoru odsetkowego krwinek białych):

leukopenia, trombocytopenia

Bardzo rzadko zgłaszano przypadki agranulocytozy (patrz część c).

Zaburzenia układu immunologicznego

Niezbyt często: Reakcje alergiczne inne niż anafilaktyczne lub anafilaktoidalneCzęstość nieznana: Reakcje anafilaktyczne, reakcje anafilaktoidalne

Zaburzenia psychiczne

Rzadko: Zaburzenia nastroju, koszmary senne Częstość nieznana: Stan splątania, dezorientacja

Zaburzenia układu nerwowego

Często: Ból głowy

Niezbyt często: Zawroty głowy, senność

Zaburzenia oka

Rzadko: Zaburzenia widzenia, z nieostrym widzeniem włącznie, zapalenie spojówek

Zaburzenia ucha i błędnika

Niezbyt często: Zawroty głowy Rzadko: Szumy uszne

Zaburzenia serca

Rzadko: Kołatanie serca

Niewydolność serca zgłaszano w związku z leczeniem NLPZ.

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często: Zwiększenie ciśnienia krwi (patrz punkt 4.4), nagłe zaczerwienienia twarzy

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Rzadko: Wystąpienie napadów astmy w przypadku nadwrażliwości na kwas acetylosalicylowy lub inny lek z grupy NLPZ

Zaburzenia żołądka i jelit

9

Bardzo często: Zaburzenia żołądkowo-jelitowe takie jak niestrawność, nudności i wymioty,

ból brzucha, zaparcia, wzdęcia, biegunka

Niezbyt często: Krwawienia z przewodu pokarmowego (również krwawienia utajone), zapalenie żołądka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, cofanie się treści pokarmowej z żołądka do przełyku

Rzadko: Zapalenie okrężnicy, owrzodzenie żołądka i (lub) dwunastnicy, zapalenie

przełyku,

Bardzo rzadko: Perforacja przewodu pokarmowego

Krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenie lub perforacja mogą mieć czasami ciężkiprzebieg i zakończyć się zgonem, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Niezbyt często: Zaburzenia czynności wątroby (np. zwiększenie aktywności aminotransferaz

lub stężenia bilirubiny) Bardzo rzadko: Zapalenie wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często Obrzęk naczynioruchowy, świąd, wysypkaRzadko: Zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, pokrzywka

Bardzo rzadko: Reakcje pęcherzowe, rumień wielopostaciowy Częstość nieznana: Reakcje nadwrażliwości na światło

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często: Zatrzymanie sodu i wody w organizmie, hiperkaliemia, (patrz punkt 4.4 oraz punkt 4.5), nieprawidłowe wyniki badań czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy i (lub) stężenia mocznika w surowicy)Bardzo rzadko: Ostra niewydolność nerek w szczególności u pacjentów z czynnikami ryzyka (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często: Obrzęk, w tym obrzęk kończyn dolnych

c) Informacje dotyczące indywidualnych ciężkich i (lub) często występujących działań niepożądanych

Bardzo rzadko opisywano przypadki wystąpienia agranulocytozy u pacjentów, którym podawano meloksykam i inne potencjalnie mielotoksyczne produkty lecznicze (patrz punkt 4.5).

d) Działania niepożądane, które nie zostały jeszcze zaobserwowane dla danego produktuleczniczego, ale które są związane z innymi związkami z tej klasy leków

Organiczne uszkodzenie nerek, które prawdopodobnie prowadzi do ostrej niewydolności nerek:opisywano bardzo rzadkie przypadki śródmiąższowego zapalenia nerek, ostrej martwicykanalików nerkowych, zespołu nerczycowego i martwicy brodawek nerkowych (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {Al. Jerozolimskie 181C w Warszawie (02-222) tel. (22) 4921 301, Faks (22) 4921 309} e-mail: [email protected]

10

4.9 Przedawkowanie

Objawy ostrego przedawkowania leku z grupy NLPZ ograniczają się zwykle do uczucia braku energii, senności, nudności, wymiotów i bólu w nadbrzuszu, które na ogół ustępują po wdrożeniu leczenia podtrzymującego. Może wystąpić krwawienie z przewodu pokarmowego. W przypadku ciężkiego zatrucia może wystąpić nadciśnienie tętnicze, ostra niewydolność nerek, zaburzenie czynności wątroby, depresja oddechowa, śpiączka, drgawki, zapaść sercowo-naczyniowa izatrzymanie czynności serca. W wyniku przedawkowania mogą pojawić się reakcje anafilaktoidalne,których występowanie opisano przy podawaniu dawek terapeutycznych leków z grupy NLPZ. W razie przedawkowania leku z grupy NLPZ należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące. W badaniu klinicznym wykazano, że cholestyramina podawana doustnie w dawce 4 g trzy razy na dobę przyspiesza wydalanie meloksykamu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Niesteroidowe leki przeciwzapalne, OksykamyKod ATC: M01AC06

Meloksykam jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ) z grupy oksykamów, wykazującym działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe.

Działanie przeciwzapalne meloksykamu zostało udowodnione na klasycznych modelach zapalenia.Podobnie jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, dokładny mechanizm działania meloksykamupozostaje nieznany. Jednakże, przynajmniej jeden sposób działania jest wspólny dla wszystkichniesteroidowych leków przeciwzapalnych (włączając meloksykam): hamowanie biosyntezyprostaglandyn, znanych mediatorów procesów zapalnych.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Meloksykam jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego, o czym świadczy wysoka biodostępnośćwynosząca około 90% po podaniu doustnym (kapsułka). Wykazano, że tabletki, zawiesina doustna ikapsułki są biorównoważne.

Po podaniu pojedynczej dawki meloksykamu, mediana maksymalnego stężenia w osoczu krwiosiągana jest w ciągu 2 godzin w przypadku zawiesiny i w ciągu 5-6 godzin w przypadku stałych doustnych postaci leku (kapsułki i tabletki).

Po podaniu wielokrotnym stan równowagi osiągany jest w ciągu 3 do 5 dni. Po stosowaniu jednej dawki na dobę średnie stężenie leku w osoczu krwi charakteryzuje się stosunkowo niewielką fluktuacją, w zakresie 0,4 – 1,0 µg/ml w przypadku dawki 7,5 mg oraz 0,8 – 2,0 µg/ml w przypadku dawki 15 mg (odpowiednio Cmin i Cmax w stanie równowagi). Średnie maksymalne stężenie meloksykamu w osoczu krwi w stanie równowagi osiągane jest w ciągu pięciu do sześciu godzin odpowiednio w przypadku tabletek, kapsułek i zawiesiny doustnej. Wchłanianie meloksykamu, popodaniu doustnym w trakcie posiłku lub po równoczesnym podaniu nieorganicznych środkówzobojętniających sok żołądkowy nie ulega zmianie.

Dystrybucja

Meloksykam bardzo silnie wiąże się z białkami osocza krwi, głównie z albuminami (99%).Meloksykam przenika do mazi stawowej, osiągając stężenie równe około połowie stężenia lekuwystępującego w osoczu krwi.

Objętość dystrybucji jest mała, tj. około 11 litrów po podaniu domięśniowym lub dożylnym,i wykazuje zmienność osobniczą na poziomie 7-20%. Objętość dystrybucji po wielokrotnymdoustnym podaniu meloksykamu (7,5–15 mg) wynosi około 16 l, ze współczynnikiem zmienności od11 do 32%.

11

Metabolizm

Meloksykam podlega intensywnym procesom biotransformacji w wątrobie. W moczuzidentyfikowano cztery różne metabolity meloksykamu, które są nieaktywne pod względemfarmakodynamicznym. Główny metabolit, 5'-karboksymeloksykam (60% dawki), powstaje poprzezutlenienie metabolitu pośredniego, 5'- hydroksymetylomeloksykamu, który wydalany jest w mniejszej ilości (9% dawki). Badania in vitro sugerują, że enzym CYP 2C9 odgrywa ważną rolę w tym szlakumetabolicznym, z mniejszym udziałem izoenzymu CYP 3A4. Aktywność peroksydazy u pacjentaprawdopodobnie odpowiedzialna jest za powstawanie dwóch innych metabolitów, które stanowią odpowiednio 16% i 4% podanej dawki produktu leczniczego.

Eliminacja

Meloksykam wydalany jest głównie w postaci metabolitów, w równych proporcjach w moczu i zkałem. Mniej niż 5% dawki dobowej wydalane jest w postaci niezmienionej z kałem, natomiastjedynie śladowe ilości z moczem.

Średni okres półtrwania waha się od 13 do 25 godzin po podaniu doustnym, domięśniowym lubdożylnym. Całkowity klirens osoczowy wynosi około 7–12 ml/min po podaniu pojedynczej dawkidrogą doustną, dożylną lub doodbytniczą.

Liniowość lub nieliniowość

Po podaniu doustnym lub domięśniowym, meloksykam w zakresie dawki terapeutycznej od 7,5 mg do15 mg, wykazuje liniową farmakokinetykę.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby z niewydolnością wątroby/nerek:

Ani niewydolność wątroby ani łagodna do umiarkowanej niewydolność nerek nie wywierają istotnegowpływu na farmakokinetykę meloksykamu. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek całkowity klirens leku jest istotnie wyższy. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek obserwuje się słabsze wiązanie leku z białkami osocza. W schyłkowej niewydolności nerek, zwiększenie objętości dystrybucji może prowadzić do wyższego stężenia wolnego meloksykamu, dlatego też wówczas nie należy przekraczać dobowej dawki 7,5 mg (patrz punkt 4.2).

Osoby w podeszłym wieku:

U mężczyzn w podeszłym wieku stwierdzono podobne średnie wartości parametrówfarmakokinetycznych jak u młodych mężczyzn. U kobiet w podeszłym wieku obserwowano wyższewartości AUC i dłuższy okres półtrwania leku niż u młodych osób obu płci. Średnia wartość klirensuosoczowego w stanie równowagi u osób w podeszłym wieku była nieco mniejsza w porównaniuz osobami młodszymi.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Z badań przedklinicznych wynika, że profil bezpieczeństwa meloksykamu jest taki sam jak innychleków z grupy NLPZ: po długotrwałym podawaniu meloksykamu w dużych dawkach u dwóchgatunków zwierząt obserwowano owrzodzenia i nadżerki w przewodzie pokarmowym oraz martwicębrodawek nerkowych.

Badania dotyczące wpływu meloksykamu na reprodukcję u szczurów z zastosowaniem doustnej drogi podania, wykazały zmniejszenie owulacji i zahamowanie implantacji oraz działanie embriotoksyczne (nasilona resorpcja) po dawkach toksycznych dla matek - 1mg/kg i większych. Badanie dotyczącetoksycznego wpływu meloksykamu na reprodukcję u szczurów i królików nie ujawniły teratogennegodziałania substancji podawanej doustnie w dawce do 4 mg/kg u szczurów i 80 mg/kg u królików.

Zakres dawkowania w wyżej wymienionych badaniach był 5-cio do 10-cio krotnie większy odzalecanego (7,5-15 mg) w odniesieniu do dawkowania w mg/kg (dla osoby o masie ciała 75 kg).Opisywano toksyczne działanie meloksykamu na płód w końcowym okresie ciąży wspólne dlawszystkich inhibitorów syntezy prostaglandyn. Nie stwierdzono mutagennego działania meloksykamuin vitro ani in vivo. W badaniach na szczurach i myszach nie stwierdzono rakotwórczego działania

12

meloksykamu podawanego w dawkach znacznie przekraczających dawki stosowane klinicznie.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sodu cytrynian, Laktoza jednowodna,Celuloza mikrokrystaliczna,Powidon K25,

Krzemionka koloidalna bezwodna,Krospowidon, Magnezu stearynian.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry PVC/PVDC/Al, pakowane w tekturowe pudełka Wielkość opakowania 10, 20 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Boehringer Ingelheim International GmbHBinger Strasse 173

D-55216 Ingelheim/RheinNiemcy

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

4644

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

08.10.1997

13

12.12.2008

21.02.2014

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

14