CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Naklofen Duo, 75 mg, kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda kapsułka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 75 mg dikofenaku sodowego (Diclofenacumnatricum) (25 mg w postaci peletek dojelitowych i 50 mg w postaci peletek dojelitowych o przedłużonymuwalnianiu).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:- sacharoza: 88,32 mg/kapsułka

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka o zmodyfikowanym uwalnianiu

Kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu są koloru biało-niebieskiego, wypełnione peletkami w odcieniuod białego do kremowego.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie:

- zapalnych lub zwyrodnieniowych postaci chorób reumatycznych: reumatoidalnego zapalenia stawów, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, choroby zwyrodnieniowej stawów, reumatyzmu pozastawowego (między innymi zapalenia ścięgien, więzadeł, kaletek maziowych, tkanek miękkich okołostawowych);

- bólów spowodowanych pourazowymi i pooperacyjnymi stanami zapalnymi np.: po zabiegach chirurgicznych lub ortopedycznych;

- stanów bólowych w pierwotnym bolesnym miesiączkowaniu.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć stosując produkt w najmniejszej skutecznejdawce i nie dłużej niż to konieczne do kontrolowania objawów (patrz punkt 4.4 Specjalne ostrzeżenia iśrodki ostrożności dotyczące stosowania).

Leczenie może obejmować podawanie tylko jednej postaci leku lub kombinacji, przy uwzględnieniucałkowitej dawki dobowej wynoszącej 150 mg diklofenaku.

1

Dorośli Dawka dobowa

Dawka początkowa Dawka podtrzymująca

kapsułki o zmodyfikowanym

uwalnianiu (75 mg)

2 x 1 kapsułka 1 kapsułka

W przypadku poważnego nasilenia dolegliwości (szczególnie w godzinach porannych) pacjent może,przez krótki okres czasu, przyjmować całą dawkę dobową produktu leczniczego Naklofen Duo(2 kapsułki) jednorazowo.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Naklofen Duo u dzieci i młodzieży.

Sposób podawania

Kapsułki należy połykać w całości, popijając płynem, podczas lub bezpośrednio po posiłku.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na diklofenak lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

- Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie lub perforacja.- Podawane w wywiadzie krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja, związane z wcześniejszym leczeniem niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ). Czynna lub podawana w wywiadzie nawracająca choroba wrzodowa i (lub) krwotok (wystąpienie dwóch lub więcej odrębnych przypadków potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia).- Ostatni trymestr ciąży (patrz punkt 4.6).

- Ciężka niewydolność wątroby lub nerek (patrz punkt 4.4).

- Stwierdzona zastoinowa niewydolność serca (klasa II-IV wg NYHA), choroba niedokrwienna serca, choroba naczyń obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych.

- Podobnie jak w przypadku innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), nie należy stosować diklofenaku u osób, u których podanie kwasu acetylosalicylowego lub innych leków hamujących syntezę prostaglandyn może być przyczyną wystąpienia napadu astmy, pokrzywki lub ostrego nieżytu nosa (patrz punkt 4.4 i 4.8).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Ogólne

Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzeniaobjawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.2 oraz wpływ na przewód pokarmowy iukład krążenia poniżej).

Należy unikać jednoczesnego stosowania diklofenaku z NLPZ o działaniu ogólnoustrojowym, w tym zselektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2, ze względu na brak dowodów dotyczących korzyściwynikających ze stosowania skojarzonego oraz potencjalnego nasilenia działań niepożądanych.

Wskazane jest zachowanie ostrożności u osób w podeszłym wieku. W przypadku pacjentów w podeszłymwieku oraz osób z małą masą ciała zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki.

Tak jak w przypadku innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), także po podaniudiklofenaku, rzadko mogą wystąpić reakcje alergiczne, w tym reakcje anafilaktyczne irzekomoanafilaktyczne, nawet wtedy, gdy ten produkt leczniczy nie był wcześniej stosowany.

Podobnie jak inne NLPZ, diklofenak może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe zakażenia, cowynika z jego właściwości farmakodynamicznych.

2

Wpływ na przewód pokarmowy

Krwawienie, owrzodzenie lub perforacja przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem,zgłaszane w przypadku wszystkich NLPZ, w tym diklofenaku, mogą wystąpić w każdym okresie leczenia,z objawami poprzedzającymi lub bez, i niezależnie od ciężkich powikłań dotyczących przewodupokarmowego w wywiadzie. Powikłania te są bardziej niebezpieczne u osób w podeszłym wieku. Należyprzerwać stosowanie diklofenaku w przypadku, gdy u pacjenta pojawi się krwawienie lub owrzodzenieprzewodu pokarmowego.

Tak jak w przypadku innych NLPZ, w tym diklofenaku, u pacjentów z objawami wskazującymi nazaburzenia żołądka i jelit lub z wywiadem sugerującym chorobę wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy,krwawienia lub perforację, niezbędny jest ścisły nadzór lekarski. Produkt leczniczy Naklofen Duo należyszczególnie ostrożnie zalecać tym pacjentom (patrz punkt 4.8). Ryzyko krwawienia z przewodupokarmowego jest większe w przypadku zwiększania dawek NLPZ i u pacjentów z chorobą wrzodową wwywiadzie, szczególnie gdy przebiegała z krwotokami lub perforacją. U osób w podeszłym wieku,zwiększona jest częstość występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem NLPZ,zwłaszcza krwawienia i perforacji, które mogą być śmiertelne.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia działania toksycznego na układ pokarmowy u pacjentów z chorobąwrzodową w wywiadzie, szczególnie gdy przebiegała z krwotokami lub perforacją, oraz u pacjentów wpodeszłym wieku należy rozpoczynać i kontynuować leczenie z zastosowaniem najmniejszychskutecznych dawek.

U tych pacjentów, jak również u pacjentów, u których konieczne jest jednoczesne stosowanie lekówzawierających małe dawki kwasu acetylosalicylowego (aspiryna) lub innych leków mogących zwiększyćryzyko zaburzeń żołądkowo-jelitowych, należy rozważyć leczenie skojarzone z lekami osłonowymi (np.inhibitorami pompy protonowej lub mizoprostolem).

Pacjenci ze stwierdzonymi zaburzeniami żołądka i jelit w wywiadzie, szczególnie pacjenci w podeszłymwieku, powinni informować lekarza o jakichkolwiek nietypowych objawach brzusznych (szczególnie okrwawieniach z przewodu pokarmowego). Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymującychjednocześnie leki, które mogą powodować zwiększenie ryzyka powstania owrzodzenia lub krwawienia,takie jak kortykosteroidy działające ogólnoustrojowo, leki przeciwzakrzepowe, leki przeciwpłytkowe, lubselektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (patrz punkt 4.5).

Pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy lub z chorobą Crohna powinni być pod ścisłą kontroląlekarską, ze względu na możliwość pogorszenia stanu ogólnego (patrz punkt 4.8).

Wpływ na czynność wątroby

Ścisły nadzór medyczny jest konieczny w przypadku stosowania diklofenaku u pacjentów z zaburzeniamiczynności wątroby, ze względu na możliwość pogorszenia stanu ogólnego.

Podobnie jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), diklofenak może zwiększać aktywnośćjednego lub więcej enzymów wątrobowych. W trakcie długotrwałego leczenia diklofenakiem należyregularne kontrolować czynności wątroby. Należy przerwać stosowanie diklofenaku, jeśli utrzymują sięnieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby lub ulegają pogorszeniu oraz gdy wystąpiąkliniczne objawy przedmiotowe lub podmiotowe wskazujące na zaburzenia czynności wątroby oraz inneobjawy (np.: eozynofilia, wysypka). Zapalenie wątroby, spowodowane stosowaniem diklofenaku, możenie być poprzedzone objawami prodromalnymi.

Należy zachować ostrożność stosując diklofenak u pacjentów z porfirią wątrobową, ponieważ możewywołać atak choroby.

3

Wpływ na czynność nerek

W związku z leczeniem NLPZ, w tym diklofenakiem, odnotowano przypadki zatrzymywania płynów ipowstawania obrzęków, dlatego szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów zzaburzoną czynnością serca lub nerek, z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie, u osób w podeszłymwieku, u pacjentów jednocześnie otrzymujących leki moczopędne lub leki znacząco wpływające naczynność nerek oraz pacjentów z nadmierną utratą płynu pozakomórkowego o różnej etiologii, np.: wfazie około- lub pooperacyjnej po dużych zabiegach chirurgicznych (patrz punkt 4.3). W takichprzypadkach, podczas stosowania diklofenaku, zaleca się monitorowanie czynności nerek. Przerwanieleczenia dikofenakiem zwykle powoduje powrót do stanu poprzedzającego leczenie.

Wpływ na skórę

Ciężkie reakcje skórne, niektóre z nich ze skutkiem śmiertelnym, włączając złuszczające zapalenieskóry, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka były bardzo rzadkozgłaszane w związku ze stosowaniem leków z grupy NLPZ (patrz punkt 4.8). Największe ryzykowystąpienia tych ciężkich reakcji występuje na początku terapii, w większości przypadków wpierwszym miesiącu stosowania produktu. Stosowanie produktu leczniczego Naklofen Duo należynatychmiast przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów takich jak wysypka skórna, uszkodzenie błonyśluzowej lub innych objawów nadwrażliwości.

Wpływ na układ krążenia

Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) łagodną zastoinową niewydolnością serca,należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia ponieważ w związku z leczeniem NLPZzgłaszano zatrzymywanie płynów i występowanie obrzęków.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególnie wdużych dawkach (150 mg na dobę) przez długi okres czasu może być związane z niewielkimzwiększeniem ryzyka zakrzepicy tętnic (np. zawał serca lub udar).

Diklofenak należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeńdotyczących układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).Produkt ten należy stosować możliwie jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawce dobowej, zewzględu na możliwość nasilenia ryzyka dotyczącego układu krążenia po zastosowaniu diklofenaku wdużych dawkach i długotrwale. Należy okresowo kontrolować konieczność kontynuacji leczeniaobjawowego i odpowiedź na leczenie.

Wpływ na wskaźniki hematologiczne

W trakcie długotrwałego leczenia diklofenakiem, podobnie jak w przypadku stosowania innychniesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), zaleca się badanie kontrolne krwi (morfologia zrozmazem).

Tak jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), diklofenak może przemijająco hamowaćagregację płytek krwi. Należy dokładnie kontrolować pacjentów z zaburzeniami hemostazy.

Astma w wywiadzie

U pacjentów z astmą, sezonowym alergicznym nieżytem nosa, obrzękiem błony śluzowej nosa, (np.polipy nosa), przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub przewlekłymi zakażeniami układu oddechowego(szczególnie, gdy mają objawy podobne do objawów alergicznego nieżytu nosa) częściej niż u innychpacjentów występują zaostrzenia astmy w wyniku zastosowania NLPZ (tzw. Nietolerancja lekówprzeciwbólowych/ astma analgetyczna), obrzęk Quinckego lub pokrzywka. W związku z tym u tychpacjentów zaleca się szczególną ostrożność (należy umożliwić szybki dostęp do pomocy lekarskiej).Szczególne środki ostrożności należy również zachować u pacjentów z alergią na inne substancje, np. zodczynami skórnymi, świądem lub pokrzywką.

4

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Opisane interakcje uwzględniają również te zaobserwowane po zastosowaniu diklofenaku w innychpostaciach farmaceutycznych.

Lit: diklofenak podawany jednocześnie z preparatami zawierającymi lit może zwiększać jego stężenie w osoczu. Zaleca się monitorowanie stężenia litu.

Digoksyna: diklofenak podawany jednocześnie z preparatami zawierającymi digoksynę może zwiększać jej stężenie w osoczu. Zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny.

Leki moczopędne i leki zmniejszające ciśnienie krwi: Podobnie jak w przypadku innych NLPZjednoczesne stosowanie diklofenaku z lekami moczopędnymi lub lekami zmniejszającymi ciśnienietętnicze krwi (np. leki blokujące receptory β-adrenergiczne, inhibitory ACE) może spowodowaćzmniejszenie ich działania przeciwnadciśnieniowego. Z tego względu należy ostrożnie stosowaćdiklofenak jednocześnie z tymi lekami i okresowo kontrolować ciśnienie krwi, szczególnie u osób wpodeszłym wieku. Z powodu zwiększonego ryzyka działania nefrotoksycznego, pacjentów należyodpowiednio nawadniać i okresowo kontrolować czynność nerek, po rozpoczęciu leczenia oraz podczasleczenia skojarzonego, szczególnie po zastosowaniu leków moczopędnych i inhibitorów konwertazyangiotensyny. Podczas jednoczesnego stosowania leków oszczędzających potas należy częstokontrolować stężenie potasu w surowicy, ponieważ może dojść do jego wzrostu (patrz punkt 4.4).

Inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kortykosteroidy: Jednoczesne podawaniediklofenaku i innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub kortykosteroidów może zwiększaćczęstość występowania działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe: Należy zachować ostrożność, ponieważ jednoczesnestosowanie może zwiększyć ryzyko krwawień (patrz punkt 4.4). Chociaż badania kliniczne nie wskazują,aby diklofenak wpływał na działanie leków przeciwzakrzepowych, to istnieją pojedyncze doniesienia ozwiększonym ryzyku wystąpienia krwotoku w przypadku skojarzonego stosowania diklofenaku i lekówprzeciwzakrzepowych. Dlatego też, zaleca się w tym przypadku, dokładną kontrolę pacjentów.

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRIs): Jednoczesne stosowanie NLPZ,w tym diklofenaku, i selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny może zwiększyć ryzykokrwawień z przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwcukrzycowe: Badania kliniczne wykazały, że diklofenak można podawać jednocześnie zdoustnymi lekami przeciwcukrzycowymi bez wpływu na ich działanie kliniczne. Jednakże wystąpiłypojedyncze przypadki zarówno działania hipoglikemizującego jak i hiperglikemizującego, którespowodowały konieczność zmiany dawkowania leków przeciwcukrzycowych w trakcie leczeniadiklofenakiem. Z tego powodu monitorowanie stężenia glukozy we krwi jest konieczne podczasjednoczesnej terapii.

Metotreksat: Diklofenak może hamować klirens nerkowy metotreksatu, zwiększając przez to stężeniemetotreksatu we krwi. Zaleca się ostrożność podczas stosowania NLPZ, w tym diklofenaku, w czasiekrótszym niż 24 godziny, przed lub po leczeniu metotreksatem, ponieważ może wystąpić zwiększeniestężenia metotreksatu we krwi i może wystąpić zwiększenie działania toksycznego tej substancji.

Cyklosporyna i takrolimus: Diklofenak, jak i inne NLPZ, może zwiększyć nefrotoksycznośćcyklosporyny ze względu na wpływ na prostaglandyny nerkowe. W związku z tym diklofenak powinienbyć podawany w dawkach mniejszych niż u pacjentów nie otrzymujących cyklosporyny i takrolimusa.

5

Chinolony przeciwbakteryjne: Odnotowano pojedyncze przypadki wystąpienia drgawek, które mogły być spowodowane jednoczesnym stosowaniem chinolonów i NLPZ.

Fenytoina: Podczas stosowania fenytoiny jednocześnie z diklofenakiem, należy monitorować stężenie fenytoiny w osoczu, ze względu na spodziewany wzrost ekspozycji na fenytoinę.

Kolestypol i cholestyramina: Substancje te mogą spowodować opóźnienie lub zmniejszenie wchłanianiadiklofenaku. W związku z tym, zalecane jest stosowanie diklofenaku przynajmniej jedną godzinę przedlub od 4 do 6 godzin po przyjęciu kolestypolu/cholestyraminy.

Silne inhibitory CYP2C9: Należy zachować ostrożność podczas przepisywania diklofenaku wraz zsilnymi inhibitorami CYP2C9 (takimi jak worykonazol), ponieważ w wyniku zahamowania metabolizmudiklofenaku, jego stężenie w osoczu oraz ekspozycja na lek może znacznie wzrosnąć.

Sacharoza: Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy,zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem izomaltazy, nie powinni przyjmować tegoproduktu leczniczego.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwój zarodka/płodu. Dane z badań epidemiologicznych wskazują zwiększone ryzyko wystąpienia poronienia, wadrozwojowych serca i wytrzewienia jelit po zastosowaniu inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnymokresie ciąży. Wartość bezwzględnego ryzyka wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego wzrosłaz mniej niż 1% do ok. 1,5%.

Wartość ta może wzrosnąć wraz ze zwiększeniem dawki i wydłużeniem okresu leczenia. W badaniach nazwierzętach wykazano, że podawanie inhibitora syntezy prostaglandyn zwiększyło liczbę strat po- iprzedimplantacyjnych oraz śmiertelność zarodka i płodu.

Dodatkowo, zaobserwowano zwiększenie częstości występowania różnych wad wrodzonych, w tym wadrozwojowych układu sercowo-naczyniowego u zwierząt, którym podawano inhibitor syntezyprostaglandyn w okresie organogenezy. Nie należy stosować diklofenaku w pierwszym i drugimtrymestrze ciąży, o ile nie jest to konieczne. W przypadku stosowania diklofenaku u kobiet planującychzajść w ciążę lub będących w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, należy zastosować możliwie jaknajmniejszą dawkę i jak najkrótszy okres leczenia.

Stosowanie wszystkich inhibitorów syntezy prostaglandyn w trakcie trzeciego trymestru ciąży możenarazić płód na wystąpienie:

- działania toksycznego na serce i płuca (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym);

- zaburzenia czynności nerek, które może prowadzić do niewydolności nerek z małowodziem;a u matki i noworodka, pod koniec ciąży:

- możliwość wydłużenia czasu krwawienia, działania przeciwagregacyjnego, które może wystąpić nawet po bardzo małych dawkach;

- hamowania skurczów macicy, powodując opóźnienie lub wydłużenie porodu.

W związku z tym, stosowanie diklofenaku w trzecim trymestrze ciąży jest przeciwwskazane.Karmienie piersią

Tak jak inne NLPZ diklofenak przenika do mleka kobiet karmiących piersią w niewielkich ilościach. Ztego względu, diklofenaku nie należy podawać kobietom karmiącym piersią w celu uniknięciawystąpienia działań niepożądanych u dziecka.

6

Płodność

Stosowanie diklofenaku może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest ono zalecane ukobiet, które planują ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które sąpoddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania diklofenaku.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Pacjenci, u których występują zaburzenia widzenia, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, senność lubinne zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego podczas stosowania diklofenaku nie powinni prowadzićpojazdów i obsługiwać maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane mogące pojawić się podczas leczenia diklofenakiem zostały sklasyfikowanewedług częstości występowania:

- bardzo często (≥1/10),

- często (≥1/100 do <1/10),

- niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), - rzadko (≥1/10 000 do <1/1000),

- bardzo rzadko (<1/10 000),

- częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Przedstawione poniżej działania niepożądane obejmują działania niepożądane zgłaszane podczaskrótkotrwałego lub długotrwałego leczenia.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość (w tym niedokrwistość hemolityczna i aplastyczna), agranulocytoza

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko

nadwrażliwość, reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne (w tym skurcz

oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, niedociśnienie i wstrząs)

Bardzo rzadko obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk twarzy), świąd i pokrzywka

Zaburzenia psychiczne

Bardzo rzadko dezorientacja, depresja, bezsenność, zmęczenie, koszmary senne, drażliwość, zaburzenia psychotyczne

Zaburzenia układu nerwowego

Często bóle głowy, zawroty głowy

Rzadko

Bardzo rzadko

senność, zmęczenie

parestezja, zaburzenia pamięci, drgawki, niepokój, drżenie, aseptyczne

zapalenie opon mózgowych, zaburzenia smaku, udar naczyniowy mózgu

Częstość nieznana splątanie, omamy, złe samopoczucie

Zaburzenia oka

Bardzo rzadko zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie, podwójne widzenie

7

Zaburzenia ucha i błędnika

Często

Bardzo rzadko

zawroty głowy pochodzenia błędnikowego

zaburzenia słuchu, szumy uszne

Zaburzenia serca

Rzadko

Bardzo rzadko

zatrzymanie płynów i obrzęk

kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, niewydolność serca, zawał mięśnia

sercowego

Zaburzenia naczyniowe

Bardzo rzadko nadciśnienie tętnicze, zapalenie naczyń

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Rzadko

Bardzo rzadko

astma (w tym duszność)

zapalenie płuc

Zaburzenia żołądka i jelit

Często

nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, bóle brzucha, wzdęcia z

oddawaniem gazów, jadłowstręt

Rzadko

Bardzo rzadko

zapalenie błony śluzowej żołądka, krwawienie z przewodu pokarmowego,

krwawe wymioty, smoliste stolce, krwotoczna biegunka, choroba wrzodowa

żołądka i (lub) dwunastnicy (z krwawieniem lub bez i perforacją)

zapalenie jelita grubego (w tym krwotoczne zapalenie okrężnicy i zaostrzenie

wrzodziejącego zapalenia jelita grubego lub choroby Crohna), zaparcia,

zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (w tym wrzodziejące zapalenie błony

śluzowej jamy ustnej), zapalenie języka, zaburzenia w obrębie przełyku,

tworzenie się przeponopodobnych zwężeń w jelitach, zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często zwiększenie aktywności aminotransferaz

Rzadko

żółtaczka, bezobjawowe zapalenie wątroby, ostre zapalenie wątroby,

przewlekłe aktywne zapalenie wątroby, zastój żółci

Bardzo rzadko piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby, niewydolność wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często

Rzadko

Bardzo rzadko

wysypka

pokrzywka

wysypka pęcherzowa, wyprysk, rumień, rumień wielopostaciowy, zespół

Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół

Lyella), złuszczające zapalenie skóry, wypadanie włosów, nadwrażliwość na

światło, plamica, plamica alergiczna, świąd

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko niewydolność nerek, ostra niewydolność nerek, krwiomocz, białkomocz, zespół nerczycowy, śródmiąższowe zapalenie nerek, martwica brodawek nerkowych

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

8

Rzadko obrzęk

W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia tętniczego iniewydolności serca.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególnie wdużych dawkach (150 mg/dobę) i w leczeniu długotrwałym zwiększa ryzyko zakrzepicy tętnic (np. zawałserca lub udar) (patrz punkty 4.3 Przeciwwskazania i 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożnościdotyczące stosowania).

W razie wystąpienia poważnych działań niepożądanych należy odstawić produkt leczniczy Naklofen Duo.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkiepodejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania NiepożądanychDziałań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych iProduktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Nie ma specyficznych objawów klinicznych, wynikających z przedawkowania diklofenaku.Przedawkowanie może wywołać takie objawy jak wymioty, krwotok z przewodu pokarmowego,biegunkę, zawroty głowy, szumy uszne lub drgawki. W przypadku znacznego zatrucia może nastąpićostra niewydolność nerek i uszkodzenie wątroby.

Leczenie przedawkowania

Leczenie ostrego zatrucia NLPZ, w tym diklofenakiem, zasadniczo obejmuje stosowanie leczeniapodtrzymującego i objawowego. Leczenie podtrzymujące i objawowe należy zastosować w przypadkutakich powikłań jak znaczne niedociśnienie, niewydolność nerek, drgawki, zaburzenia żołądka i jelit orazzaburzenia oddychania.

Wymuszona diureza, dializa lub przetaczanie krwi prawdopodobnie nie przyspieszają eliminowaniaNLPZ, w tym diklofenaku, ze względu na dużą zdolność wiązania z białkami i rozległy metabolizm.

Po przyjęciu potencjalnie toksycznej dawki należy rozważyć podanie węgla aktywowanego i opróżnienieżołądka (np. sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, pochodne kwasuoctowego; Kod ATC: M01AB05.

9

Działanie farmakodynamiczne

Diklofenak jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym o właściwościach przeciwbólowych,przeciwzapalnych oraz przeciwgorączkowych. Diklofenak blokuje syntezę prostaglandyn poprzezhamowanie aktywności cyklooksygenazy. Podczas stosowania diklofenaku stwierdzono zmniejszonestężenie prostaglandyn w moczu, błonie śluzowej żołądka i płynie maziowym.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym diklofenak ulega szybkiemu wchłonięciu. Stopień wchłaniania diklofenakuprzekracza 90%, jednak jego biodostępność wynosi około 60%, co spowodowane jest efektem pierwszegoprzejścia przez wątrobę. Po podaniu doustnym diklofenak osiąga maksymalne stężenie w surowicy krwi wciągu około 4 godzin.

Diklofenak jest wchłaniany w dwunastnicy i jelicie cienkim, zatem spożycie pokarmu zmniejszawspółczynnik absorpcji, co sprawia, że maksymalne stężenie substancji czynnej w surowicy pojawia siępóźniej i ma mniejsze wartości. Pomimo, że spożycie pokarmu zmniejsza współczynnik absorpcji, nieredukuje jej zakresu. Po wielokrotnym podaniu produktu leczniczego spożycie pokarmu nie wpływa nastężenie diklofenaku w surowicy krwi.

Dystrybucja

Diklofenak wiąże się w 99% z białkami osocza, głównie z albuminami.

Diklofenak przedostaje się łatwo do płynu maziowego, w którym osiąga 60 do 70% stężenia w surowicykrwi. Po upływie trzech do sześciu godzin od podania produktu leczniczego stężenie substancji czynnejoraz metabolitów w płynie maziowym osiąga wartości większe od tych w surowicy krwi. Diklofenak jestwydalany z płynu maziowego wolniej niż z surowicy krwi.

Metabolizm

Okres półtrwania w fazie eliminacji diklofenaku wynosi 1 do 2 godzin. U pacjentów z łagodnymizaburzeniami czynności nerek lub wątroby pozostaje niezmieniony.

Eliminacja

Diklofenak jest niemal w całości metabolizowany w wątrobie, głównie na drodze hydroksylacjii metoksylacji. Około 70% diklofenaku wydalane jest w moczu w postaci farmakologicznie nieaktywnychmetabolitów. Jedynie 1% leku ulega wydaleniu w formie niezmienionej. Pozostałe metabolity wydalanesą z żółcią i kałem.

Wchłanianie, dystrybucja, metabolizm i wydalanie diklofenaku nie różnią się znacząco u pacjentów wpodeszłym wieku.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania dotyczące ostrej toksyczności, prowadzone u różnych gatunków zwierząt, nie wykazałyszczególnej wrażliwości. W zależności od sposobu podawania oraz płci zwierząt, stwierdzono następującewartości LD50: od 116 do 470 mg diklofenaku/kg mc. u myszy, od 80 do196 mg diklofenaku/kg mc.u szczurów, około 100 mg diklofenaku/kg mc. u królików oraz 50 mg diklofenaku/kg m.c. u psów.Wartość LD50 u małp wynosiła 3200 mg diklofenaku/kg mc.

Badania nad przewlekłą toksycznością przeprowadzano u szczurów i psów. Po zastosowaniu stężeńtoksycznych, tj. dawek przekraczających 0,5 lub 2,0 mg/kg mc. (w zależności od gatunku zwierząt),obserwowano owrzodzenia przewodu pokarmowego oraz zmiany w ilości erytrocytów i leukocytów.Długoterminowe badania dotyczące działania rakotwórczego u myszy i szczurów (do 2 mgdiklofenaku/kg mc./dobę) nie wykazały znaczącego wzrostu częstości występowania nowotworów.Ponadto nie stwierdzono właściwości mutagennych leku.

10

Embriotoksyczność i teratogenność diklofenaku badano u szczurów, myszy i królików. Śmierć płodui wolniejszy rozwój obserwowano jedynie w przypadku podawania matkom dawek toksycznychsubstancji czynnej. Nie stwierdzono zmian. Czas trwania ciąży i porodu uległ wydłużeniu. Niestwierdzono wpływu diklofenaku na płodność.

Badania dotyczące ostrej toksyczności u zwierząt laboratoryjnych wykazały, że diklofenak sodowego jestsubstancją aktywną o względnie wysokiej toksyczności po podaniu doustnym, dootrzewnowym,dożylnym lub podskórnym. Wartości LD50 kształtowały się poniżej 500 mg/kg mcb.: od 116 do530 mg/kg mc. u myszy, od 52 do 240 mg/kg mc. u szczurów, od 100 do 157 mg/kg m.c. u królików orazod 42 do 59 mg/kg mc. u psów. Wyniki badań wskazują, że szczury i psy są bardziej wrażliwe natoksyczne działanie diklofenaku niż inne gatunki.

W badaniach dotyczących przewlekłej toksyczności, doustne podawanie diklofenaku sodowego szczuromw dawkach do 16 mg/kg mc./dobę powodowało uszkodzenie przewodu pokarmowego i wątroby.Jednakże u małp uszkodzenie przewodu pokarmowego obserwowano jedynie przy zastosowaniumaksymalnej dawki, tj. 75 mg/kg mc./dobę, podawanej przez okres 6 miesięcy. Różnice dotyczącetoksyczności prawdopodobnie wynikają z różnic w metabolizmie substancji czynnej u różnych gatunkówzwierząt. Należy zwrócić uwagę na fakt, że metabolizm diklofenaku u małp jest podobny do metabolizmuu ludzi.

Badania dotyczące rozrodu pokazały, że diklofenak sodowy nie wykazał działania teratogennego u myszy,szczurów i królików. Natomiast stwierdzono toksyczny wpływ na matkę i płód przy stosowaniu daweksięgających 20 mg/kg mc./dobę. Hamowanie syntezy prostaglandyn po podaniu diklofenaku sodowegomoże wydłużać czas ciąży.

Nie wykazano mutagennego oraz rakotwórczego działania diklofenaku.

Badania in vitro oraz in vivo pokazały, że substancja czynna może powodować fototoksyczność.Badania pozakliniczne pokazały wpływ produktu leczniczego jedynie w dawkach uznawanych zaprzekraczające maksymalną dawkę dla ludzi, pokazując niewielki związek z zastosowaniem klinicznym.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Peletki dojelitowe

Sacharoza, ziarenka Hydroksypropyloceluloza Hypromeloza Magnezu węglan ciężki

Kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1) dyspersja 30%

Trietylu cytrynianTalk

Tytanu dwutlenek (E171)Karmeloza sodowaMakrogol 6000 Sodu wodorotlenek

Peletki dojelitowe o przedłużonym uwalnianiu

Sacharoza, ziarenka Hydroksypropyloceluloza

11

Amoniowego metakrylanu kopolimer (typ A oraz B)

Trietylu cytrynianTalk

Wieczko kapsułki

Tytanu dwutlenek (E171)Indygotyna (E132)Żelatyna

Korpus kapsułki

Tytanu dwutlenek (E171)Żelatyna

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 30˚C.

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Aluminium/PVC/PE/PVDC/PE/PVC lub (OPA/Al/PVC - Aluminium): w tekturowympudełku

Opakowania: 20 kapsułek o zmodyfikowanym uwalnianiu

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowywania produktu leczniczego do stosowania

Bez specjalnych wymagań

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 4877

9. DATA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

12

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.04.2000 r.Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 20.11.2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

13