podskórne enoksaparyny sodowej podawano do czasu wypisu ze szpitala lub przez maksymalnieosiem dni (w zależności od tego, co nastąpiło wcześniej).
4716 pacjentów poddano zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej przy wspomagającymleczeniu przeciwzakrzepowym z zastosowaniem badanego leku podawanego metodą ślepej próby.Mianowicie w przypadku pacjentów otrzymujących enoksaparynę sodową zabieg PCI wykonywanow trakcie leczenia tym produktem leczniczym (bez zmiany leczenia), z zastosowaniem schematuustalonego we wcześniejszych badaniach, tj. bez dodatkowej dawki, jeśli ostatnią dawkę podskórnąpodano mniej niż 8 godzin przed napełnieniem balonu, natomiast z szybkim wstrzyknięciemdożylnym (bolus) dawki 30 j.m./kg mc. (0,3 mg/kg mc.) enoksaparyny sodowej, jeśli ostatnią dawkępodskórną podano więcej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu.
W porównaniu z heparyną niefrakcjonowaną, enoksaparyna sodowa istotnie redukowała częstośćwystępowania złożonego pierwszorzędowego punktu końcowego, który obejmował zgon z dowolnejprzyczyny lub ponowny zawał mięśnia sercowego w okresie pierwszych 30 dni po randomizacji [9,9%w grupie enoksaparyny sodowej w porównaniu z 12,0% w grupie heparyny niefrakcjonowanej]z redukcją ryzyka względnego o 17% (p<0,001).
Korzyści z leczenia enoksaparyną sodową, wyraźnie widoczne w odniesieniu do szeregu punktówkońcowych dotyczących skuteczności, pojawiały się po 48 godzinach – w tym czasie zaobserwowanoredukcję o 35% ryzyka względnego wystąpienia ponownego zawału mięśnia sercowegow porównaniu ze stosowaniem heparyny niefrakcjonowanej (p<0,001).
Korzystny wpływ enoksaparyny sodowej na pierwszorzędowy punkt końcowy pozostawał spójnyw kluczowych podgrupach, między innymi wyróżnionych na podstawie wieku, płci, lokalizacjizawału, cukrzycy w wywiadzie, wcześniejszego zawału mięśnia sercowego, typu podanego lekufibrynolitycznego oraz czasu do rozpoczęcia leczenia badanym lekiem.
Wystąpiły istotne korzyści z leczenia enoksaparyną sodową w porównaniu z heparynąniefrakcjonowaną u pacjentów poddanych zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej w okresie30 dni po randomizacji (redukcja ryzyka względnego o 23%), a także u pacjentów leczonychzachowawczo (redukcja ryzyka względnego o 15%, p=0,27 dla interakcji).
Częstość występowania złożonego punktu końcowego obejmującego zgon, ponowny zawał mięśniasercowego lub krwotok wewnątrzczaszkowy w okresie 30 dni (miara korzyści klinicznych netto) byłaistotnie niższa (p<0,0001) w grupie enoksaparyny sodowej (10,1%) w porównaniu z grupą heparyny(12,2%), co odpowiada redukcji ryzyka względnego o 17% na korzyść leczenia enoksaparyną sodową.Częstość występowania poważnego krwawienia w okresie 30 dni była istotnie wyższa (p<0,0001)w grupie enoksaparyny sodowej (2,1%) niż w grupie heparyny (1,4%). Odnotowano też większączęstość występowania krwawienia z przewodu pokarmowego w grupie enoksaparyny sodowej(0,5%) niż w grupie heparyny (0,1%), natomiast częstość występowania krwawieniawewnątrzczaszkowego była podobna w obu grupach (0,8% w grupie enoksaparyny sodowejw porównaniu z 0,7% w grupie heparyny).
Korzystny wpływ enoksaparyny sodowej na pierwszorzędowy punkt końcowy zaobserwowany w okresie pierwszych 30 dni utrzymywał się w 12-miesięcznym okresie obserwacji.
Zaburzenia czynności wątroby
Na podstawie danych dostępnych w publikacjach literaturowych stosowanie enoksaparyny sodowejw dawce 4000 j.m. (40 mg) u pacjentów z marskością wątroby (klasy B-C w skali Childa-Pugha),wydaje się być bezpieczne i skuteczne w zapobieganiu zakrzepicy żyły wrotnej. Należy zaznaczyć, żedane bazujące na dostępnej literaturze mogą mieć ograniczenia.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ze względu nazwiększone ryzyko krwawienia (patrz punkt 4.4) oraz ze względu na to, że nie przeprowadzonoformalnych badań oceniających dawkowanie u pacjentów z marskością wątroby (klasy A, B i Cw skali Childa-Pugha).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Parametry farmakokinetyczne enoksaparyny sodowej oceniano głównie w kategoriach czasu utrzymywania się aktywności anty-Xa w osoczu, a także aktywności anty-IIa po zastosowaniu
21