Objawowa poprawa po pantoprazolu może maskować objawy nowotworu żołądka i opóźniać jego rozpoznanie.
W przypadku wystąpienia objawów alarmowych (takich jak znaczna niezamierzona utrata masy ciała,nawracające wymioty, dysfagia, krwawe wymioty, niedokrwistość, smołowate stolce) oraz przypodejrzeniu lub stwierdzeniu owrzodzeń żołądka należy wykluczyć ich podłoże nowotworowe.
Należy rozważyć dalsze badania w przypadku pacjentów, u których objawy choroby utrzymują się pomimo odpowiedniego leczenia.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Zwiększenie stężenia chromograniny A (CgA) może zakłócać badania wykrywające obecność guzówneuroendokrynnych. Aby tego uniknąć, należy przerwać leczenie lekiem Noacid 40 mg na co najmniej5 dni przed pomiarem stężenia CgA (patrz punkt 5.1). Jeżeli po pomiarze wstępnym wartości stężeniaCgA i gastryny nadal wykraczają poza zakres referencyjny, pomiary należy powtórzyć po 14 dniachod zaprzestania leczenia inhibitorami pompy protonowej.
Równoczesne podawanie z inhibitorami proteazy HIV
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania pantoprazolu z inhibitorami proteazy HIV, którychwchłanianie zależy od kwaśnego pH w żołądku, takich jak atazanawir, z uwagi na istotne zmniejszenieich biodostępności (patrz punkt 4.5).
Wpływ na wchłanianie witaminy B12
U pacjentów z zespołem Zollingera-Ellisona oraz innymi chorobami związanymi z nadmiernymwydzielaniem kwasu solnego wymagających długotrwałego leczenia, pantoprazol, tak jak i inne lekihamujące wydzielanie kwasu solnego, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12(cyjanokobalaminy). Jest to spowodowane niedoborem kwasu solnego w soku żołądkowym lubbezkwaśnością soku żołądkowego. Należy to uwzględnić w trakcie długotrwałego leczenia pacjentówz niedoborem witaminy B]2 oraz obciążonych czynnikami ryzyka zaburzonego jej wchłaniania lubjeśli wystąpią objawy kliniczne.
Długotrwała terapia
W przypadku długotrwałej terapii, szczególnie gdy leczenie trwa ponad rok, pacjenci powinni być objęci regularnym nadzorem lekarza.
Złamania kości
Inhibitory pompy protonowej, szczególnie jeśli są stosowane w dużych dawkach i przez długie okresyczasu (>1 rok), mogą nieznacznie zwiększać ryzyko złamania biodra, nadgarstka i kręgosłupa,głównie u osób w starszym wieku lub u osób z innymi uznanymi czynnikami ryzyka. Badaniaobserwacyjne wskazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększać całkowite ryzyko złamań
o 10-40%. Wzrost ten częściowo może zależeć od innych czynników ryzyka. Pacjenci zagrożeniryzykiem osteoporozy powinni być traktowani zgodnie z aktualnymi wytycznymi praktyki kliniczneji powinni przyjmować odpowiednie ilości witaminy D i wapnia.
Hipomagnezemia
Opisywano występowanie ciężkiej hipomagnezemii u pacjentów leczonych inhibitorami pompyprotonowej, takimi jak pantoprazol, przez co najmniej 3 miesiące, a w większości przypadków przezrok. W hipomagnezemii mogą występować groźne objawy, takie jak zmęczenie, tężyczka,majaczenie, drgawki, zawroty głowy i arytmia komorowa, ale możliwy jest też podstępny początektakich zaburzeń i mogą one zostać przeoczone. U większości pacjentów z hipomagnezemią uzyskujesię poprawę po uzupełnieniu niedoborów magnezu i odstawieniu inhibitora pompy protonowej.U pacjentów, u których planowane jest dłuższe leczenie inhibitorami pompy protonowej lubu pacjentów przyjmujących te leki jednocześnie z digoksyną lub lekami mogącymi wywoływćhipomagnezemię (np. z diuretykami), lekarze powinni rozważyć oznaczenie stężenia magnezu przedwłączeniem leczenia inhibitorem pompy protonowej a następnie okresowo w czasie leczenia.