Oporność krzyżowa nie występuje między norfloksacyną a innymi lekami przeciwbakteryjnymi oodmiennej strukturze chemicznej, takimi jak: penicylina, cefalosporyny, tetracykliny, makrolidy, aminoglikozydy i sulfonamidy, 2,4-diaminopirymidyny lub ich połączenia (np. ko-trimoksazol). Możliwa jest oporność krzyżowa między norfloksacyną i innymi fluorochinolonami. Szczepy oporne na kwas nalidyksowy i kwas pipemidowy są wrażliwe na norfloksacynę.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu doustnym norfloksacyna dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego. U zdrowych ochotników po doustnym podaniu osiągała maksymalne stężenia w osoczu ciągu 1 do 2 godzin. Wchłanianie z przewodu pokarmowego nie jest całkowite i wynosi 30 do 40 % dawki doustnej.Stężenie stacjonarne osiąga w ciągu dwóch dni.
Dystrybucja
Około 15% norfloksacyny wiąże się z białkami osocza. Niewielki stopień wiązania z białkami umożliwia jej dobre i szybkie przenikanie do tkanek i płynów ustrojowych.
W tabeli poniżej podano średnie stężenia norfloksacyny w różnych tkankach i płynach ustrojowych po1 do 4 godzin po podaniu doustnym w dawce 2 razy po 400 mg (jeśli nie zaznaczono inaczej).
Tkanka lub płyn Średnie stężenieMiąższ nerek 7,3 μg/gGruczoł krokowy 2,5 μg/gŚciana pęcherza moczowego 3,0 μg/gNasienie 2,7 μg/mlJądra 1,6 μg/gMacica (szyjka) 3,0 μg/gJajowód 1,9 μg/gPochwa 4,3 μg/gŻółć 6,9 μg/ml (po dawce 2 × 200 mg)
Po doustnym podaniu w dawce 50 mg/kg mc. norfloksacyna przenika przez barierę łożyska i osiąga w tkankach płodu stężenia, które odpowiadają w przybliżeniu 10% stężenia występującego w surowicy matki.
Po dawce 400 mg norfloksacyny dwa razy na dobę, stężenia w nerkach wynoszą od 3,9 μg/g do 16,2 μg/g i znacznie przekraczają stężenia we krwi (100- do 300-krotnie). Stężenia maksymalne w moczu po dawce 400 mg pojawiają się po dwóch godzinach i wynoszą około 478 μg/ml; stężenia w gruczole krokowym (0,7 do 4,7 μg/g) są mniejsze niż w moczu, jednak większe niż we krwi. W żółci i przewodzie żółciowym wspólnym stężenia norfloksacyny wynoszą odpowiednio 0,15 do 4,5 μg/g i 0,4 do 4 μg/g i przewyższają stężenia we krwi 3- do 7-krotnie. Norfloksacyna osiąga również dużestężenia w wątrobie.
Stężenia w pochwie i macicy po jednorazowym podaniu dawki 400 mg są 1- do 2-krotnie większe odstężeń we krwi. Stężenia w plwocinie, migdałkach, jajowodzie i ścianie pęcherzyka żółciowego sąpodobne lub nieznacznie mniejsze od stężeń we krwi.
Maksymalne stężenia norfloksacyny w moczu są około 100-krotnie większe od MIC90 dla większości drobnoustrojów wywołujących zakażenia układu moczowego. Podobnie również stężenia w kale znacznie przewyższają wartości MIC90 dla licznych patogennych drobnoustrojów jelitowych.
Metabolizm
W organizmie zwierząt laboratoryjnych i człowieka norfloksacyna jest metabolizowana tylko w ograniczonym zakresie. Norfloksacyna jest w 80% wydalana w postaci niezmienionej. Metabolizm norfloksacyny przebiega w wątrobie, przy końcowym atomie azotu w pierścieniu piperazynowym. Głównym metabolitem norfloksacyny jest okso-pochodna. Inne metabolity, takie jak amino-, acetylo-, formylo- i 2-aminoetyloaminowe pochodne pierścienia chinolonowego, pojawiają się u ludzi wmniejszej ilości.
9