CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Olfen 75 SR, 75 mg, tabletki powlekane o przedłużonym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana o przedłużonym uwalnianiu, zawiera: 75 mg diklofenaku sodowego

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:

Każda tabletka zawiera 60 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana o przedłużonym uwalnianiu.

Różowe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „75” po jednejstronie i „SR” po drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1. Wskazania do stosowania

Leczenie objawowe bólu i stanów zapalnych w przypadku:

 ostrych stanów zapalnych stawów;

 przewlekłych stanów zapalnych stawów, w szczególności reumatoidalnego zapalenia stawów

(przewlekłe zapalenie stawów);

 zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (choroba Bechterewa) i innych zapalnych reumatycznych chorób kręgosłupa;

 zaburzeń powstałych w trakcie choroby zwyrodnieniowej stawów i zapaleń stawów

kręgosłupa;

 reumatycznych stanów zapalnych tkanek miękkich; bolesnego obrzęku lub zapalenia po kontuzji.

4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć stosując produkt w najmniejszej skutecznejdawce i nie dłużej niż to konieczne do kontrolowania objawów (patrz punkt 4.4 Specjalne ostrzeżeniai środki ostrożności dotyczące stosowania).

Dawkowanie

Ogólna, zalecana dawka dobowa stosowana u dorosłych wynosi od 50 mg do 150 mg diklofenaku sodowego.

Jednorazowa dawka stosowana u dorosłych: 1 tabletka (= 75 mg diklofenaku sodowego).Całkowita dawka dobowa dla dorosłych: 1-2 tabletki (= 75 – 150 mg diklofenaku sodowego).Czas trwania terapii powinien być zgodny z zaleceniami lekarza.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku istnieje większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Wprzeprowadzonych badaniach klinicznych nie wykazano różnic w farmakokinetyce diklofenaku sodu uosób starszych. Jednakże, tak jak w przypadku stosowania innych niesteroidowych lekówprzeciwzapalnych (NLPZ), również podczas stosowania diklofenaku u osób w podeszłym wiekunależy zachować szczególną ostrożność i zastosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszyokres konieczny do łagodzenia objawów. Podczas stosowania NLPZ u pacjentów w podeszłym wiekunależy regularnie monitorować możliwość wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

U pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem nerek lub wątroby nie ma konieczności dostosowywania dawki.

Dzieci i młodzież

Produktu Olfen 75 SR nie należy stosować u dzieci i młodzieży.

Sposób podawania

Tabletki należy przyjmować przed posiłkiem, bez rozgryzania, popijając szklanką wody.

4.3. Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na diklofenak lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w

punkcie 6.1;

 Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie z przewodu

pokarmowego lub perforacja;

 Podawane w wywiadzie krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja, związane z wcześniejszym leczeniem niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ). Czynna lub podawana w wywiadzie nawracająca choroba wrzodowa i (lub) krwotok (wystąpienie dwóch lub więcej odrębnych przypadków potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia). Ostatni trymestr ciąży (patrz punkt 4.6);

 Ciężka niewydolność wątroby, nerek lub serca (patrz punkt 4.4);

 Podobnie jak w przypadku innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), nie należy również stosować diklofenaku u osób, u których podanie kwasu acetylosalicylowego lub innych leków hamujących syntezę prostaglandyn może być przyczyną wystąpienia napadu astmy, pokrzywki lub ostrego zapalenia błony śluzowej nosa.

 Stwierdzona zastoinowa niewydolność serca (klasa II-IV wg NYHA), choroba niedokrwienna

serca, choroba naczyń obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych.

Produktu Olfen 75 SR nie należy stosować u dzieci i młodzieży.

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Ogólne

Przyjmowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzeniaobjawów zmniejsza ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (patrz punkt 4.2 „Dawkowanie isposób podawania”oraz „Wpływ na przewód pokarmowy i układ krążenia” poniżej).

Należy unikać jednoczesnego stosowania diklofenaku z innymi ogólnie działającymi NLPZ, w tymselektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2 (COX-2), ze względu na brak dowodów dotyczącychkorzyści wynikających ze stosowania skojarzonego oraz na możliwość potencjalnego nasilenia działańniepożądanych.

Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku. W przypadku osóbw podeszłym wieku, osłabionych lub z małą masą ciała zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznejdawki.

Tak jak w przypadku innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), w tym diklofenaku,rzadko mogą wystąpić reakcje alergiczne, w tym reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne,nawet wtedy, gdy produkt leczniczy nie był wcześniej stosowany.

Podobnie jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), diklofenak może maskować objawyprzedmiotowe i podmiotowe zakażenia, co wynika z właściwości farmakodynamicznych produktuleczniczego.

Wpływ na przewód pokarmowy

Krwawienie, owrzodzenie lub perforacja przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem,raportowane były w przypadku wszystkich NLPZ, w tym również diklofenaku, mogą wystąpić wkażdym okresie leczenia, z objawami poprzedzającymi lub bez i niezależnie od ciężkich powikłańdotyczących przewodu pokarmowego w wywiadzie. Powikłania te są bardziej niebezpieczne u osób wpodeszłym wieku.

Należy przerwać stosowanie diklofenaku w przypadku, gdy u pacjenta pojawi się krwawienie lub owrzodzenie przewodu pokarmowego.

Tak jak w przypadku innych NLPZ, w tym diklofenaku, u pacjentów z objawami wskazującymi nazaburzenia żołądka i jelit lub z wywiadem sugerującym chorobę wrzodową żołądka i (lub)dwunastnicy, krwawienia lub perforację, niezbędny jest ścisły nadzór lekarski (patrz punkt 4.8)Diklofenak należy szczególnie ostrożnie zalecać tym pacjentom (patrz punkt 4.8).

Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego zwiększa się po zastosowaniu większych dawek NLPZi u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie gdyprzebiegała z krwotokami lub perforacją. U osób w podeszłym wieku, zwiększona jest częstośćwystępowania działań niepożądanych związanych z zastosowaniem NLPZ, zwłaszcza krwawienia iperforacji, które mogą być śmiertelne.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia toksycznego działania na układ pokarmowy u pacjentów zchorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie gdy przebiegała zkrwotokami lub perforacją, oraz u pacjentów w podeszłym wieku należy rozpoczynać i kontynuowaćleczenie z zastosowaniem najmniejszych skutecznych dawek.

U tych pacjentów, jak również u pacjentów, u których konieczne jest jednoczesne stosowanie lekówzawierających małe dawki kwasu acetylosalicylowego (aspiryna) lub innych leków mogącychzwiększyć ryzyko wystąpienia zaburzeń żołądkowo-jelitowych, należy rozważyć leczenie skojarzonez lekami osłonowymi (np. inhibitorami pompy protonowej lub mizoprostolem).

Pacjenci ze stwierdzonymi zaburzeniami żołądka i jelit w wywiadzie, szczególnie pacjenciw podeszłym wieku, powinni informować lekarza o jakichkolwiek nietypowych objawach brzusznych(szczególnie o krwawieniach z przewodu pokarmowego). Należy zachować ostrożność u pacjentówotrzymujących jednocześnie leki, które mogą powodować zwiększenie ryzyka powstania owrzodzenialub krwawienia, takie jak kortykosteroidy działające ogólnoustrojowo, leki przeciwzakrzepowe, lekiprzeciwpłytkowe, lub selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (patrz punkt 4.5).

Pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy lub z chorobą Crohna powinni być objęci ścisłą kontrolą lekarską, ze względu na możliwość zaostrzenia choroby (patrz punkt 4.8).

Wpływ na czynność wątroby

Ścisły nadzór medyczny jest konieczny w przypadku stosowania diklofenaku u pacjentówz zaburzeniami czynności wątroby, ze względu na możliwość pogorszenia stanu ogólnego.

Tak jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), diklofenak może zwiększać aktywność jednegolub więcej enzymów wątrobowych. W trakcie długotrwałego leczenia diklofenakiem należy regularniekontrolować czynność wątroby.

Należy przerwać stosowanie diklofenaku, jeśli utrzymują się nieprawidłowe wyniki badańczynnościowych wątroby lub ulegają one pogorszeniu oraz gdy wystąpią kliniczne objawyprzedmiotowe lub podmiotowe wskazujące na zaburzenia czynności wątroby oraz inne objawy (np.:eozynofilia, wysypka). Zapalenie wątroby, spowodowane stosowaniem diklofenaku, może wystąpićnie poprzedzone objawami prodromalnymi.

Należy zachować ostrożność stosując diklofenak u pacjentów z porfirią wątrobową, ponieważ może wywołać zaostrzenie choroby.

Wpływ na czynność nerek

W związku z leczeniem NLPZ, w tym diklofenakiem odnotowano przypadki zatrzymywania płynów ipowstawania obrzęków, dlatego zaleca się szczególną ostrożność w przypadku pacjentów z zaburzonączynnością serca lub nerek, nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie, u osób w podeszłym wieku,u pacjentów jednocześnie otrzymujących leki moczopędne lub leki znacząco wpływające na czynnośćnerek oraz u pacjentów z nadmierną utratą płynu pozakomórkowego o różnej etiologii, np.: w fazieokoło- lub pooperacyjnej po dużych zabiegach chirurgicznych (patrz punkt 4.3). W takichprzypadkach, podczas stosowania diklofenaku, zaleca się monitorowanie czynności nerek.Odstawienie produktu leczniczego zwykle powoduje powrót do stanu poprzedzającego leczenie.

Wpływ na skórę

Ciężkie reakcje skórne, niektóre z nich ze skutkiem śmiertelnym, włączając złuszczające zapalenieskóry, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka były bardzo rzadkoraportowane w związku ze stosowaniem leków z grupy NLPZ, w tym diklofenaku (patrz punkt 4.8).Największe ryzyko wystąpienia tych ciężkich reakcji występuje na początku terapii, w większościprzypadków w pierwszym miesiącu stosowania produktu. Stosowanie produktu leczniczego należynatychmiast przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów takich jak wysypka skórna, zmiany wobrębie błony śluzowej lub innych objawów nadwrażliwości.

Wpływ na układ krążenia i naczynia zaopatrujące mózg

Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie lub łagodną do umiarkowanej zastoinowąniewydolnością serca, z zatrzymaniem płynów i z obrzękami należy odpowiednio kontrolować iwydawać właściwe zalecenia. Zatrzymanie płynów i obrzęki były zgłaszane w związku z leczeniemNLPZ.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególniew dużych dawkach (150 mg na dobę) przez długi okres może być związane z niewielkimzwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar) (patrz 4.3i 4.8).

Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobąniedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych lub chorobą naczyń mózgu powinni być leczenidiklofenakiem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciemdługotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienietętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).

Wielkość dawki i czas trwania leczenia może nasilać wpływ diklofenaku na układ krążenia, należystosować lek w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy możliwy czas. Zapotrzebowaniepacjenta na łagodzenie objawów oraz odpowiedź na terapię należy okresowo badać.

Diklofenak należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeńdotyczących układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).Produkt ten należy stosować możliwie jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawce dobowej, zewzględu na możliwość nasilenia ryzyka dotyczącego układu krążenia po zastosowaniu diklofenaku wdużych dawkach i długotrwale. Należy okresowo kontrolować konieczność kontynuacji leczeniaobjawowego i odpowiedź na leczenie.

Wpływ na parametry hematologiczne

W trakcie długotrwałego leczenia produktem leczniczym Olfen 75 SR, podobnie jak w przypadkustosowania innych NLPZ, zaleca się wykonywanie badań kontrolnych krwi.Tak jak inne NLPZ, diklofenak może przemijająco hamować agregację płytek krwi. Należy dokładniekontrolować pacjentów z zaburzeniami hemostazy.

Astma w wywiadzie

U pacjentów z astmą, sezonowym alergicznym nieżytem nosa, obrzękiem błony śluzowej nosa, (np. zpowodu polipów nosa), przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub przewlekłymi zakażeniami układuoddechowego (szczególnie gdy mają objawy podobne do objawów alergicznego nieżytu nosa),częściej niż u innych pacjentów występują działania niepożądane związane ze stosowaniem NLPZ,takie jak zaostrzenie objawów astmy (tzw. nietolerancja leków przeciwbólowych lub astmaaspirynowa), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk Quinckego) lub pokrzywka. W związku z tym, u tychpacjentów zaleca się szczególną ostrożność (należy umożliwić szybki dostęp do pomocy lekarskiej).Szczególne środki ostrożności należy zachować u pacjentów uczulonych na inne substancje, np.z odczynami skórnymi, świądem lub pokrzywką.

Ten produkt leczniczy zawiera laktozę.

Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Opisane interakcje uwzględniają także te, które zostały zaobserwowane po zastosowaniu innychpostaci farmaceutycznych zawierających diklofenak.

Lit. Diklofenak podawany jednocześnie z preparatami zawierającymi lit może zwiększać jego stężenie w osoczu. Zaleca się monitorowanie stężenia litu w surowicy.

Digoksyna. Diklofenak podawany jednocześnie z lekami zawierającymi digoksynę może zwiększać jej stężenie w osoczu. Zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny w surowicy.

Leki moczopędne i leki zmniejszające ciśnienie krwi. Podobnie jak w przypadku innych NLPZjednoczesne stosowanie diklofenaku z lekami moczopędnymi lub lekami zmniejszającymi ciśnienietętnicze krwi (np. leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, inhibitory konwertazy angiotensyny(ACE) może spowodować zmniejszenie ich działania przeciwnadciśnieniowego.Z tego względu należy ostrożnie stosować diklofenak jednocześnie z lekami moczopędnymi lubzmniejszającymi ciśnienie tętnicze. U pacjentów, szczególnie w podeszłym wieku, należy regularniekontrolować ciśnienie tętnicze. Z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia działanianefrotoksycznego, pacjentów należy odpowiednio nawadniać i okresowo kontrolować czynność nerek,po rozpoczęciu leczenia oraz podczas leczenia skojarzonego, szczególnie po zastosowaniu lekówmoczopędnych i inhibitorów konwertazy angiotensyny. Podczas jednoczesnego stosowaniadiklofenaku i leków moczopędnych oszczędzających potas może wystąpić zwiększenie stężeniapotasu w surowicy, dlatego należy regularnie kontrolować stężenie potasu w surowicy (patrzpunkt 4.4).

Inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kortykosteroidy. Jednoczesne podawanie diklofenakui innych NLPZ lub kortykosteroidów może zwiększać częstość występowania działań niepożądanychdotyczących przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwzakrzepowe i antyagregacyjne. Należy zachować ostrożność, ponieważ jednocześniestosowane z diklofenakiem mogą zwiększać ryzyko krwawień (patrz punkt 4.4). Chociaż badaniakliniczne nie wskazują aby diklofenak wpływał na działanie leków przeciwzakrzepowych, to istnieją

doniesienia o zwiększonym ryzyku wystąpienia krwotoku w przypadku skojarzonego stosowaniadiklofenaku oraz leków przeciwzakrzepowych. Dlatego też, zaleca się w tym przypadku, dokładnąkontrolę pacjentów.

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Jednoczesne stosowanie NLPZ odziałaniu ogólnym, w tym diklofenaku i leków z grupy selektywnych inhibitorów wychwytuzwrotnego serotoniny może zwiększyć ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwcukrzycowe. Badania kliniczne wykazały, że diklofenak można podawać jednocześniez doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi bez wpływu na ich działanie kliniczne.Jednakże wystąpiły pojedyncze przypadki zarówno działania hipoglikemizującego jaki hiperglikemizującego, które spowodowały konieczność zmiany dawkowania lekówprzeciwcukrzycowych w trakcie leczenia diklofenakiem. Z tego powodu monitorowanie stężeniaglukozy we krwi jest konieczne podczas terapii skojarzonej.

Metotreksat: Diklofenak może hamować klirens nerkowy metotreksatu, zwiększając przez to stężeniemetotreksatu we krwi. Zaleca się ostrożność podczas stosowania NLPZ, w tym diklofenaku w czasiekrótszym niż 24 godziny, przed lub po leczeniu metotreksatem, ponieważ może wystąpić zwiększeniestężenia metotreksatu we krwi i może wystąpić zwiększenie działania toksycznego tej substancji.

Cyklosporyna. Diklofenak jak i inne NLPZ może zwiększyć działanie nefrotoksyczne cyklosporynypoprzez wpływ na prostaglandyny nerkowe. W związku z tym diklofenak powinien być podawany wdawkach mniejszych niż u pacjentów nieotrzymujących cyklosporyny.

Leki przeciwbakteryjne z grupy chinolonów. Odnotowano pojedyncze przypadki wystąpienia drgawek,które mogły być spowodowane jednoczesnym stosowaniem chinolonów i leków z grupy NLPZ.

Fenytoina.

Podczas stosowania fenytoiny razem z diklofenakiem, należy monitorować stężenie fenytoiny w osoczu, ze względu na spodziewany wzrost ekspozycji na fenytoinę.

Kolestypol i cholestyramina

Substancje te mogą powodować opóźnienie lub zmniejszenie wchłaniania diklofenaku. Dlatego też,zaleca się podawanie diklofenaku przynajmniej na godzinę przed lub na 4 do 6 godzin pozastosowaniu kolestypolu/cholestyraminy.

Silne inhibitory CYP2C9

Należy zachować ostrożność podczas przepisywania diklofenaku wraz z silnymi inhibitoramiCYP2C9 (takimi jak sulfinpirazon i worykonazol), ponieważ w wyniku zahamowania metabolizmudiklofenaku, jego stężenie w osoczu oraz ekspozycja na lek może znacznie wzrosnąć.

Glikozydy nasercowe

NLPZ stosowane równocześnie z glikozydami nasercowymi mogą nasilać objawy niewydolnościserca, zmniejszać wskaźnik przesączania kłębuszkowego i zwiększać stężenia glikozydów w osoczu.

Mifepryston. NLPZ nie powinny być podawane przez 8 do 12 dni po podawaniu mifeprystonu ponieważ mogą osłabiać efekt jego działania.

Żywiczan diklofenaku

Ponieważ żywiczan jest podstawowym wymieniaczem jonów, należy uwzględnić hamowaniewchłaniania innych leków podawanych doustnie.

4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwójzarodka lub płodu. Dane z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko wystąpieniaporonienia, wad rozwojowych serca i wytrzewienia jelit po zastosowaniu inhibitora syntezyprostaglandyn we wczesnym okresie ciąży. Wartość bezwzględnego ryzyka wystąpienia wadrozwojowych układu sercowo-naczyniowego wzrosła z mniej niż 1% do około 1,5%. Wartość ta możewzrosnąć wraz ze zwiększeniem dawki i wydłużeniem okresu leczenia.

W badaniach na zwierzętach wykazano, że podawanie inhibitora syntezy prostaglandynzwiększyło liczbę strat po- i przedimplantacyjnych oraz śmiertelność zarodka i płodu.Dodatkowo, zaobserwowano zwiększenie częstości występowania różnych wad wrodzonych, w tymwad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego, u zwierząt którym podawano inhibitor syntezyprostaglandyn w okresie organogenezy. Nie należy stosować diklofenaku w pierwszym i drugimtrymestrze ciąży, o ile nie jest to konieczne. W przypadku stosowania diklofenaku u kobietplanujących zajść w ciążę lub w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, należy zastosować możliwiejak najmniejszą dawkę i jak najkrótszy okres leczenia.

Stosowanie wszystkich inhibitorów syntezy prostaglandyn w trakcie trzeciego trymestru ciąży możenarazić płód na wystąpienie:

- działania toksycznego na serce i płuca (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym);

- zaburzenia czynności nerek, które może prowadzić do niewydolności nerek z małowodziem; a u matki i noworodka, pod koniec ciąży:

- możliwość wydłużenia czasu krwawienia, działania przeciwagregacyjnego, które może wystąpić nawet po bardzo małych dawkach;

- hamowania skurczów macicy, powodując opóźnienie lub wydłużenie porodu.

W związku z tym, przeciwwskazane jest stosowanie diklofenaku w trzecim trymestrze ciąży.

Karmienie piersią

Tak jak inne NLPZ, diklofenak przenika do mleka kobiet karmiących piersią w niewielkich ilościach.Z tego względu diklofenaku nie należy podawać kobietom karmiącym piersią w celu uniknięciawystąpienia działań niepożądanych u dziecka.

Płodność

Stosowanie diklofenaku może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest ono zalecaneu kobiet, które planują ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub któresą poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowaniadiklofenaku.

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Pacjenci, przyjmujący diklofenak, u których występują zaburzenia widzenia, senność, zawroty głowy,zawroty głowy typu błędnikowego lub inne zaburzenia dotyczące ośrodkowego układu nerwowegopowinni zaprzestać prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

4.8. Działania niepożądane

Działania niepożądane (patrz tabela poniżej) zostały sklasyfikowane wg częstości ich występowania,najczęściej występujące na początku, z użyciem poniższej konwencji:bardzo często (≥ 1/10)często(≥1/100 <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 <1/100); rzadko (≥1/10 000 <1/1 000);bardzo rzadko(<1/10 000), nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Przedstawione poniżej działania niepożądane obejmują te, raportowane w terapii krótko- lub długotrwałej.

Klasyfikacja układów i narządów

Częstość Działania niepożądane

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko Trombocytopenia, leukopenia, niedokrwistość (w tym niedokrwistość hemolityczna i aplastyczna),

agranulocytoza. Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko Nadwrażliwość, reakcje anafilaktyczne i

rzekomoanafilaktyczne (w tym hipotensja i wstrząs).

Bardzo rzadko Obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk twarzy). Zaburzenia psychiczne

Bardzo rzadko Dezorientacja, depresja, bezsenność, koszmary

senne, drażliwość, zaburzenia psychotyczne. Zaburzenia układu nerwowego

Często Bóle głowy, zawroty głowy.

Rzadko Senność.

Bardzo rzadko Parestezje, zaburzenia pamięci, drgawki,

niepokój, drżenie, jałowe zapalenie opon mózgowych, zaburzenia smaku, udar naczyniowy

mózgu. Zaburzenia oka

Bardzo rzadko Zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenia,

podwójne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika

Często Zawroty głowy typu błędnikowego.

Bardzo rzadko: Szumy uszne, zaburzenia słuchu. Zaburzenia serca

Bardzo rzadko Kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego.

Zaburzenia naczyniowe

Bardzo rzadko Nadciśnienie tętnicze, zapalenie naczyń. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Rzadko Astma (w tym duszności).

Bardzo rzadko

Zaburzenia żołądka i jelit

Zapalenie płuc.

Często

Nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, ból

brzucha, wzdęcia, jadłowstręt.

Rzadko

Zapalenie błony śluzowej żołądka, krwawienia z

przewodu pokarmowego, krwawe wymioty,

krwawe biegunki, smoliste stolce, choroba

wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy (z

krwawieniem lub perforacją lub bez nich).

Bardzo rzadko

Zapalenie okrężnicy (także krwotoczne oraz

zaostrzenie wrzodziejącego zapalenia okrężnicy

lub choroby Crohna), zaparcia, zapalenie błony

śluzowej jamy ustnej (w tym wrzodziejące

zapalenie błony śluzowej jamy ustnej), zapaleniejęzyka, zaburzenia w obrębie przełyku, błoniastezwężenie jelit, zapalenie trzustki.

Nieznana

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często

Niedokrwienne zapalenie jelita grubego.

Zwiększenie aktywności aminotransferaz.

Rzadko

Zapalenie wątroby, żółtaczka, zaburzenia

czynności wątroby.

Bardzo rzadko

Piorunujące zapalenie wątroby, martwica

wątroby, niewydolność wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często

Wysypka.

Rzadko Pokrzywka.

Bardzo rzadko

Wysypka pęcherzowa, wyprysk, rumień, rumień

wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona,

toksyczne martwicze oddzielanie się- naskórka

(zespół Lyella), złuszczające zapalenie skóry,

łysienie, reakcje nadwrażliwości na światło,

plamica, plamica alergiczna, świąd.

Nieznana Krwiaki spontaniczne. Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko Ostra niewydolność nerek, krwiomocz,

białkomocz, zespół nerczycowy, śródmiąższowe zapalnie nerek, martwica brodawek nerkowych.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Rzadko Obrzęk.

W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia tętniczego i niewydolności serca.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególniew dużych dawkach (150 mg/dobę) i w leczeniu długotrwałym zwiększa ryzyko zakrzepicy tętnic (np.zawał serca lub udar), (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 WarszawaTel: + 48 22 49 21 301 Fax: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9. Przedawkowanie

Objawy

Nie ma specyficznych objawów klinicznych, wynikających z przedawkowania diklofenaku.Przedawkowanie może wywołać takie objawy jak wymioty, krwotok z przewodu pokarmowego,biegunkę, zawroty głowy, szumy uszne lub drgawki. W przypadku znacznego zatrucia może nastąpićostra niewydolność nerek i uszkodzenie wątroby.

Leczenie przedawkowania

Leczenie ostrego zatrucia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), w tym diklofenakiemzasadniczo obejmuje stosowanie środków podtrzymujących czynność ważnych dla życia narządóworaz leczenie objawowe.

Leczenie podtrzymujące i objawowe należy zastosować w przypadku takich powikłań jak znacznezmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, niewydolność nerek, drgawki, zaburzenia żołądka i jelit orazzaburzenia oddychania.

Wymuszona diureza, dializa lub przetaczanie krwi prawdopodobnie nie przyspieszają eliminowanianiesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), w tym diklofenaku, ze względu na dużą zdolnośćwiązania z białkami i rozległy metabolizm.

Po przyjęciu potencjalnie toksycznej dawki należy rozważyć podanie węgla aktywnego, a poprzedawkowaniu potencjalnie zagrażającym życiu - opróżnienie żołądka (przez np. sprowokowaniewymiotów, płukanie żołądka) )

5. WŁAŚCIWOSCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, pochodne kwasu octowego

kod ATC: M 01 AB 05

Mechanizm działania

Ten produkt leczniczy zawiera diklofenak sodowy, który jest związkiem niesteroidowym o działaniu przeciwreumatycznym, przeciwzapalnym, przeciwbólowym

i przeciwgorączkowym. Wykazano doświadczalnie, że w mechanizmie działania diklofenaku, istotneznaczenie ma hamowanie biosyntezy prostaglandyn. Prostaglandyny odgrywają zasadniczą rolę wpatogenezie procesu zapalnego, bólu i gorączki.

In vitro diklofenak sodowy nie hamuje biosyntezy proteoglikanów w chrząstce w zakresie stężeń odpowiadających wartościom osiąganym w organizmie ludzkim.

Działanie farmakodynamiczne

Działanie terapeutyczne diklofenaku w chorobach reumatycznych wynika z jego właściwościprzeciwzapalnych i przeciwbólowych, które warunkują wyraźne złagodzenie objawówprzedmiotowych i podmiotowych, takich jak ból spoczynkowy, ból podczas ruchu, sztywność porannai obrzęk stawów oraz poprawę ogólnej sprawności fizycznej.

Diklofenak jest wskazany dla pacjentów, dla których dawka 75 mg do 100 mg jest odpowiednia.Możliwość stosowania produktu leczniczego w postaci jednorazowej dawki dobowej jestudogodnieniem długotrwałej terapii i pozwala uniknąć błędów w dawkowaniu.

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Średnie stężenia maksymalne wynoszące 0,5 mikrograma/ml lub 0,4 mikrograma/ml (1,6 mikromola/llub 1,25 mikromola/l), osiągane są przeciętnie po około 4 godzinach od przyjęcia tableteko przedłużonym uwalnianiu zawierających diklofenak.

Pokarm nie ma istotnego klinicznie wpływu na wchłanianie i dostępność biologiczną diklofenaku.

Z kolei, średnie stężenia w osoczu wynoszące 13 ng/ml (40 nmol/l) można zaobserwować w 16 godzinpo podaniu produktu leczniczego zawierającego diklofenak. Ilość wchłoniętego produktu leczniczegojest liniowo zależna od wielkości dawki.

Ponieważ około połowa podanej dawki diklofenaku jest szybko metabolizowana w wątrobie(metabolizm "pierwszego przejścia"), pole pod krzywą stężenia produktu leczniczego (AUC) popodaniu doustnym lub doodbytniczym jest w przybliżeniu połową wartości występującej poparenteralnym podaniu równoważnej dawki.

Podczas ponownego podania produktu leczniczego farmakokinetyka pozostaje nie zmieniona. Niedochodzi do kumulacji produktu leczniczego w organizmie jeśli zachowane zostaną zalecane przerwyw dawkowaniu.

Podczas leczenia diklofenakiem w dawce 75 mg - 2 razy na dobę, najmniejsze stężenia wynoszą około 22 ng/ml lub 25 ng/ml (70 nmol/l lub 80 nmol/l).

Dystrybucja

Diklofenak łączy się z białkami osocza krwi w 99,7%, głównie z albuminami (99,4%).Względna objętość dystrybucji (wskaźnik objętości dystrybucji) ocenia się na 0,12-0,17 l/kg.Diklofenak przenika do płynu maziowego, gdzie maksymalne stężenie występuje po 2 do 4 godzinachod osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu krwi. Okres półtrwania w fazie eliminacji z płynumaziowego wynosi 3 do 6 godzin. Po dwóch godzinach od osiągnięcia wartości maksymalnych wosoczu krwi, wartości stężenia substancji czynnej w płynie maziowym są większe niż w osoczu ipozostają większe przez 12 godzin.

Metabolizm

Biotransformacja diklofenaku obejmuje częściowo glukuronidację nie zmienionej cząsteczki, leczdiklofenak ulega przede wszystkim pojedynczej lub wielokrotnej hydroksylacji i metoksylacji,w wyniku czego powstaje kilka pochodnych fenolowych (3'-hydroksy-, 4'-hydroksy-, 5-hydroksy-,4',5-dihydroksy- i 3'-hydroksy-4'-metoksy-diklofenak), z których większość ulega przekształceniu doglukuronidów. Dwie spośród pochodnych fenolowych wykazują aktywność biologiczną, chociaż wznacznie mniejszym zakresie niż diklofenak.

Eliminacja

Całkowity, ogólnoustrojowy klirens osoczowy diklofenaku wynosi 263+56 ml/min. (średnia wartość 

SD). Okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu wynosi 1 do 2 godzin. Cztery metabolity, w tymdwa aktywne, mają również krótki okres półtrwania 1 do 3 godzin. Jeden metabolit, 3'-hydroksy-4'-metoksy-diklofenak, ma znacznie dłuższy okres półtrwania, jednakże jest on praktycznie nieaktywny.Około 60% podanej dawki ulega wydaleniu w moczu w postaci sprzężonych z glukuronidami niezmienionych cząsteczek i w postaci metabolitów, z których większość również ulega przekształceniudo glukuronidów. Mniej niż 1% leku ulega wydaleniu w postaci nie zmienionej. Pozostała częśćdawki wydalana jest z kałem w postaci metabolitów związanych z żółcią.

Dane dotyczące pacjentów

Nie zaobserwowano istotnych różnic we wchłanianiu, metabolizmie czy wydalaniu produktuleczniczego zależnych od wieku pacjenta.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, badania dotyczące kinetyki pojedynczej dawki,z zastosowaniem typowego schematu dawkowania, nie wskazują na występowanie kumulacji niezmienionej substancji czynnej. W przypadku klirensu kreatyniny mniejszego niż 10 ml/min, stężeniahydroksypochodnych diklofenaku w osoczu krwi obliczone w stanie równowagi dynamicznej, sąokoło 4 razy większe niż u osób z prawidłową czynnością nerek. Metabolity są jednak ostateczniewydalane z żółcią.

U pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby lub wyrównaną marskością wątroby, kinetyka i metabolizm diklofenaku są takie same jak u pacjentów bez chorób wątroby.

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne pochodzące z badań toksyczności ostrej i po podaniu dawki wielokrotnej jakrównież badań genotoksyczności, mutagenności i rakotwórczości z zastosowaniem diklofenaku

w dawkach terapeutycznych nie wykazały specyficznego zagrożenia dla ludzi. Nie wykazano działania teratogennego diklofenaku u myszy, szczurów lub królików.

Diklofenak nie wpływa na rozród szczurów będących w okresie rozrodczym. Rozwój przed-, około- i poporodowy potomstwa nie został zaburzony.

6. DANE FARMACEUTCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodnaCeluloza mikrokrystalicznaHypromeloza

Talk

Magnezu stearynian

Skład otoczki:

Hypromeloza

Tytanu dwutlenek (E 171)Żelaza tlenek czerwony (E 172)Makrogol 6000

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie ma

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, chronić przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister Aluminiowy /PVC/PVDC w tekturowym pudełku. Jeden blister po 10 sztuk.

Opakowania po 10 i 30 tabletek powlekanych o przedłużonym uwalnianiu.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

Brak specjalnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Teva B.V. Swensweg 5,2031 GA Haarlem,Holandia