CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Ondansetron Bluefish, 8 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej.

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 8 mg ondansetronu (Ondansetronum).

Substancje pomocnicze:

Aspartam (E951) 1,76 mg w każdej 8 mg tabletce.Sorbitol (E420) do 16,884 mg w każdej 8 mg tabletce.Glukoza i siarki dwutlenek (E220).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej.

Biała, płaska, okrągła tabletka posiadająca ukośne krawędzie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Dorośli:

Leczenie nudności i wymiotów wywoływanych przez chemioterapię cytotoksyczną i radioterapię orazzapobieganie nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym u dorosłych.

Dzieci:

Leczenie nudności i wymiotów wywoływanych przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy.Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku ≥ 1miesiąca.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Do stosowania doustnego.

Tabletkę ulegającą rozpadowi w jamie ustnej należy położyć na języku, gdzie w ciągu kilku sekundrozpuści się.

Do stosowania w różnych schematach dawkowania dostępne są inne moce oraz postaci produktu.

Nudności i wymioty wywoływane przez chemioterapię i radioterapię

Dorośli:

Siła wymiotnego działania terapii przeciwnowotworowej różni się w zależności od dawki leku i odwspólnego działania chemioterapii i radioterapii stosowanych w skojarzonym leczeniuprzeciwnowotworowym. Droga podania i dawka ondansetronu powinny być dobierane elastycznie,według zasad podanych poniżej.

1

Chemioterapia o działaniu wymiotnym i radioterapia:

Pacjentom, u których stosuje się chemioterapię o działaniu wymiotnym lub radioterapię, ondansetronmoże być podawany zarówno doustnie, jak i dożylnie.

U większości pacjentów, otrzymujących chemioterapię o działaniu wymiotnym lub radioterapięondansetron należy początkowo podawać dożylnie, bezpośrednio przed rozpoczęciem leczenia,a następnie doustnie w dawce 8 mg co 12 godzin.

Podanie doustne: 8 mg na 1 do 2 godzin przed rozpoczęciem leczenia, a następnie 8 mg po 12 godzinach.

W celu zapobiegania wymiotom opóźnionym lub przedłużającym się po pierwszych 24 godzinach,należy kontynuować leczenie doustne do 5 dni po zakończeniu terapii. Zalecana dawka doustnawynosi 8 mg dwa razy na dobę.

Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym:

Pacjentom, u których stosuje się chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, np. duże dawki cisplatyny, ondansetron można podawać dożylnie.

W celu zapobiegania wymiotom opóźnionym lub przedłużającym się po pierwszych 24 godzinach,należy kontynuować leczenie doustne do 5 dni po zakończeniu terapii. Zalecana doustna dawkawynosi 8 mg dwa razy na dobę.

Dzieci (w wieku 2 lat i powyżej) i młodzież (< 18 lat):

Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci jest ograniczone. Dzieciom w wieku powyżej 2 latondansetron można podawać w pojedynczej dawce dożylnej 5 mg/m2, przez 15 minut bezpośrednioprzed chemioterapią, a następnie 4 mg doustnie po 12 godzinach. Doustne podawanie produktuw dawce odpowiedniej do powierzchni ciała należy kontynuować do 5 dni po zakończeniu kursuleczenia. Dzieci o całkowitej powierzchni ciała od 0,6 do 1,2 m2 powinny otrzymywać ondansetronw dawce 4 mg dwa razy na dobę, a dzieci o powierzchni ciała powyżej 1,2 m2 powinny otrzymywać8 mg dwa razy na dobę.

Dzieci:

Nudności i wymioty wywoływane przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i u młodzieżyDawkowanie w przypadku nudności i wymiotów wywoływanych przez chemioterapię może byćustalone na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała – patrz poniżej. Dawkowanie dostosowane domasy ciała wymaga zastosowania większych dawek dobowych, niż w przypadku dawkowaniadostosowanego do powierzchni ciała – patrz punkt 4.4 i 5.1.

Brak danych z badań klinicznych z grupą kontrolną, dotyczących stosowania ondansetronuw zapobieganiu wymiotom opóźnionym lub przedłużającym się, wywołanym przez chemioterapię.Brak danych z badań klinicznych z grupą kontrolną, dotyczących stosowania ondansetronuw zapobieganiu wymiotom wywołanym przez radioterapię u dzieci.

Dawkowanie dostosowane do powierzchni ciała:

Ondansetron należy podawać w pojedynczej dawce dożylnej 5 mg/m2 bezpośrednio przedchemioterapią. Dawka dożylna nie powinna być większa niż 8 mg.

Doustne podawanie produktu w dawce odpowiedniej do powierzchni ciała należy kontynuować do5 dni po zakończeniu kursu leczenia. Patrz tabela 1 poniżej.

Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki 32 mg stosowanej u dorosłych.

2

Tabela 1: Dawkowanie dostosowane do powierzchni ciała w przypadku nudności i wymiotów

wywoływanych przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży

Powierzchnia ciała Dzień 1 (a,b) Dzień 2–6 (b)< 0,6 m2 5 mg/m2 dożylnie + 2 mg syropu po 12 godzinach

2 mg syropu co 12 godzin

≥ 0,6 m2 5 mg/m2 dożylnie + 4 mg w

4 mg w syropie lub tabletkach syropie lub tabletce po 12 co 12 godzin

godzinach

a Dawka dożylna nie powinna być większa niż 8 mg.

b Całkowita dawka dobowa nie może przekroczyć dawki 32 mg stosowanej u dorosłych.

Dawkowanie dostosowane do masy ciała

Dawkowanie dostosowane do masy ciała wymaga zastosowania większych dawek dobowych, niż w przypadku dawkowania dostosowanego do powierzchni ciała – patrz punkt 4.4 i 5.1.

Ondansetron należy podawać w pojedynczej dawce dożylnej 0,15 mg/kg m.c. bezpośrednio przedchemioterapią. Dawka dożylna nie powinna być większa niż 8 mg.

Można podać dwie dodatkowe dawki dożylne w odstępach czterogodzinnych. Całkowita dawkadobowa nie może przekroczyć dawki 32 mg stosowanej u dorosłych. Doustne podawanie produktumożna rozpocząć 12 godzin później i kontynuować do 5 dni. Patrz tabela 2 poniżej.

Tabela 2: Dawkowanie dostosowane do masy ciała w przypadku nudności i wymiotów

wywoływanych przez chemioterapię u dzieci w wieku ≥ 6 miesięcy i młodzieży

Masa ciała Dzień 1 (a,b) Dzień 2–6 (b)≤10 kg Do trzech dawek po 0,15 mg/kg 2 mg syropu co 12 godzin m.c. co 4 godziny

> 10 kg Do trzech dawek po 0,15 mg/kg 4 mg w syropie lub tabletkach m.c. co 4 godziny co 12 godzin

a Dawka dożylna nie powinna być większa niż 8 mg.

b Całkowita dawka nie może przekroczyć dawki 32 mg stosowanej u dorosłych.

Pacjenci w wieku podeszłym:

Ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat, nie jest wymaganazmiana dawki, częstości podawania lub drogi podania.

Należy zapoznać się również z informacjami zawartymi w punkcie „Szczególne populacje pacjentów”.

Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym

Dorośli:

Zapobieganie nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnymW celu zapobiegania nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym ondansetron może byćpodawany doustnie lub dożylnie.

Podanie doustne: 16 mg na godzinę przed znieczuleniem.

Alternatywnie: 8 mg na godzinę przed znieczuleniem, a następnie dwie dalsze dawki po 8 mgw odstępach co osiem godzin.

Leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym

W leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym zaleca się podawanie produktu drogą

3

dożylną.

Dzieci (w wieku 2 lat i powyżej) i młodzież (< 18 lat)

W zapobieganiu oraz leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym zaleca się podanie produktu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.

Dzieci:

Nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku ≥ 1 miesiąca i u młodzieży Postaci doustne:

Nie przeprowadzono badań dotyczących podawania doustnego ondansetronu w zapobieganiui leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym; w takich przypadkach zaleca się podanieproduktu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.

Wstrzyknięcie:

W zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym u dzieci poddanych zabiegowioperacyjnemu w znieczuleniu ogólnym można podać ondansetron w powolnym wstrzyknięciudożylnym (nie krócej niż przez 30 sekund) w pojedynczej dawce od 0,1 mg/kg m.c. do maksymalnie4 mg przed lub po wprowadzeniu do znieczulenia.

Brak doświadczeń dotyczących leczenia nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci w wieku poniżej 2 lat.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Doświadczenie dotyczące stosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotóww okresie pooperacyjnym u pacjentów w podeszłym wieku jest ograniczone, niemniej jednak,ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat, otrzymującychchemioterapię.

Należy zapoznać się również z informacjami zawartymi w punkcie „Szczególne populacjepacjentów”.

Szczególne populacje pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

Nie jest wymagana zmiana dawki, częstości podawania lub drogi podania produktu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

U pacjentów umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami wątroby klirens ondansetronu jest znaczącozmniejszony, a okres półtrwania produktu w surowicy znacząco wydłużony. Dlatego też w tej grupiepacjentów nie należy przekraczać dawki dobowej 8 mg.

Pacjenci z powolnym metabolizmem sparteiny i debryzochiny:

U pacjentów określanych jako osoby wolno metabolizujące sparteinę i debryzochinę, okres półtrwaniaondansetronu nie jest zmieniony. Oznacza to, że w tej grupie pacjentów powtarzane dawkowaniepowoduje uzyskanie ekspozycji na produkt leczniczy, nie różniącej się od występującej w ogólepopulacji. Nie jest wymagana zmiana dawki i częstości podawania produktu.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (ondansetron) lub na innych wybiórczych antagonistówreceptora 5-HT3 (np. granisetron, dolasetron) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą,wymienioną w punkcie 6.1.

Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (patrz punkt 4.5).

4

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, którzy wykazywali nadwrażliwość na innych wybiórczych antagonistów receptorów 5HT3.

Pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy dokładnie obserwować po podaniuproduktu, ponieważ wiadomo, że ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego.

Bardzo rzadko i przede wszystkim podczas dożylnego stosowania ondansetronu opisywanoprzemijające zmiany w zapisie EKG, obejmujące wydłużenie odstępu QT. Dlatego należy zachowaćostrożność u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca lub z zaburzeniami przewodzenia, u pacjentówotrzymujących leki przeciwarytmiczne lub beta-adrenolityki oraz u pacjentów ze znacznymizaburzeniami elektrolitowymi.

Dzieci:

Zdarzenia ze strony układu oddechowego należy leczyć objawowo a klinicysta powinien zwrócićszczególną uwagę na te zdarzenia, ponieważ mogą one być prekursorami reakcji nadwrażliwości.Dzieci otrzymujące ondansetron jednocześnie ze środkami hepatotoksycznymi należy dokładniekontrolować pod kątem zaburzeń czynności wątroby.

Nudności i wymioty wywoływane przez chemioterapię

W przypadku dawkowania w mg/kg mc. i podawania trzech dawek w odstępach czterogodzinnych,całkowita dawka dobowa będzie większa niż w przypadku zastosowania pojedynczej dawki 5 mg/m2z następczym podaniem dawki doustnej. W badaniach klinicznych nie przeprowadzono porównaniaskuteczności tych dwóch różnych schematów dawkowania. Skrzyżowane porównanie badań wskazujena podobną skuteczność obu schematów – patrz punkt 5.1.

Ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych:

Aspartam, zawierający źródło fenyloalaniny. Ponieważ aspartam jest metabolizowany dofenyloalaniny, może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.

Produkt zawiera sorbitol, mannitol i glukozę, dlatego pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami

związanymi z nietolerancją fruktozy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinniprzyjmować tego produktu leczniczego.

Esencja zapachowa, truskawkowa zawiera dwutlenek siarki (E220), który może w rzadkichprzypadkach powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Brak danych, że ondansetron indukuje lub hamuje metabolizm innych produktów leczniczych, które sączęsto podawane łącznie z nim. W swoistych badaniach wykazano, że ondansetron nie wchodziw interakcje farmakokinetyczne z alkoholem, temazepamem, furosemidem, alfentanylem, propofolemi tiopentalem.

Ondansetron jest metabolizowany przez wiele enzymów wątrobowego układu cytochromu P-450:CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2. Ze względu na to, że ondansetron może być metabolizowany przezwiele izoenzymów, zahamowanie lub zmniejszenie aktywności jednego izoenzymu (np. genetycznieuwarunkowany niedobór CYP2D6) jest zwykle wyrównywane przez inne izoenzymy i powinnopowodować niewielkie lub nieznaczące zmiany ogólnego klirensu ondansetronu i zapotrzebowania nadawkę produktu.

Apomorfina:

Na podstawie doniesień o występowaniu głębokiego niedociśnienia tętniczego oraz utratyprzytomności podczas podawania ondansetronu z chlorowodorkiem apomorfiny, jednoczesne

5

stosowanie z apomorfiną jest przeciwskazane.

Fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna:

U pacjentów leczonych silnymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna),klirens ondansetronu po podaniu doustnym był zwiększony czterokrotnie, a stężenie ondansetronu wekrwi było znacząco zmniejszone. Prawdopodobnie konieczna jest zmiana dawkowania.

Tramadol:

Dane z badań z udziałem małej liczby pacjentów wskazują, że ondansetron może zmniejszaćprzeciwbólowe działanie tramadolu.

Stosowanie ondansetronu jednocześnie z lekami wydłużającymi odstęp QT może skutkowaćdodatkowym wydłużeniem odstępu QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu i leków działającychtoksycznie na serce (np. antracykliny) może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca (patrz punkt 4.4).

4.6 Ciąża i laktacja

Ciąża

Bezpieczeństwo stosowania ondansetronu u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Badania nazwierzętach nie wskazują na bezpośredni lub pośredni szkodliwy wpływ na rozwój zarodka/płodu,przebieg ciąży lub rozwój około- i pourodzeniowy. Jednakże, badania na zwierzętach nie zawszepozwalają przewidzieć działanie leku u ludzi, dlatego też nie zaleca się stosowania ondansetronuw ciąży.

Karmienie piersią

Badania wykazały, że ondansetron przenika do mleka karmiących zwierząt. Dlatego też zaleca się, abymatki przyjmujące produkt Ondansetron Bluefish nie karmiły piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

W przeprowadzonych testach psychomotorycznych nie wykazano, aby ondansetron upośledzałzdolność wykonywania czynności, bądź miał działanie sedatywne.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane wymieniono poniżej z zachowaniem podziału według układów narządówi częstości występowania.

Kategorie częstości występowania zdefiniowano jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, <1/10),niezbyt często (≥1/1000, <1/100), rzadko (≥l/10 000 i <1/1000) oraz bardzo rzadko (<1/10 000),w tym również pojedyncze przypadki.

Kategorie częstości występowania działań niepożądanych określone jako bardzo często, częstoi niezbyt często określono przede wszystkim na podstawie badań klinicznych. Uwzględniono częstośćwystępowania działań niepożądanych w grupie otrzymującej placebo. Dane dotyczące działańniepożądanych zgłaszanych rzadko i bardzo rzadko pochodzą głównie z raportów z okresu powprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.

Podane poniżej częstości występowania oszacowano w odniesieniu do standardowych, zalecanychdawek ondansetronu, w zależności od wskazania i postaci produktu.

Zaburzenia serca:

Niezbyt często: Zaburzenia rytmu serca, ból w klatce piersiowej z lub bez obniżenia odcinka ST w EKG, bradykardia.

Bardzo rzadko opisywano przemijające zmiany w zapisie EKG, obejmujące wydłużenie odstępu QT.

6

Zaburzenia układu nerwowego:

Bardzo często: Ból głowy

Niezbyt często: Obserwowano drgawki, zaburzenia ruchowe, w tym objawy ze strony układupozapiramidowego, jak reakcje dystoniczne, napady przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznychi dyskineza bez istotnego, trwałego wpływu na stan kliniczny pacjenta.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

Niezbyt często: Czkawka

Zaburzenia żołądka i jelit:

Często: Zaparcia

Zaburzenia naczyniowe:

Często: Uczucie gorąca lub nagłe zaczerwienienie skóryNiezbyt często: Obniżenie ciśnienia tętniczego

Zaburzenia układu immunologicznego:

Rzadko: Reakcje natychmiastowej nadwrażliwości, niekiedy o ciężkim przebiegu, w tym reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

Niezbyt często: Bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.Te działania niepożądane obserwowane były przede wszystkim u pacjentów otrzymującychchemioterapię z cisplatyną.

Rzadko: Zawroty głowy w trakcie podawania dożylnego, którym w większości przypadków możnazapobiec lub spowodować ich ustąpienie poprzez wydłużenie czasu wlewu.

Zaburzenia oka:

Rzadko: Przemijające zaburzenia widzenia (np. zamazane widzenie) podczas podawania dożylnego.Bardzo rzadko: Przemijająca utrata wzroku, przede wszystkim podczas podawania dożylnego.W większości przypadków ślepota ustępowała w ciągu 20 minut. Większość pacjentów przyjmowałachemioterapeutyki, w tym cisplatynę. W niektórych przypadkach przemijającej utraty wzrokuopisywano jej korowe pochodzenie.

Dzieci i młodzież

Po przypadkowym przedawkowaniu ondansetronu w postaci doustnej (szacunkowa przyjęta dawka

przekraczająca 4 mg/kg mc.) u niemowląt i dzieci w wieku od 12 miesięcy do 2 lat zgłaszano objawy

odpowiadające zespołowi serotoninowemu.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa

Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Jak dotychczas niewiele jest danych o przedawkowaniu ondansetronu, jednakże ograniczona liczba pacjentów otrzymywała większe od zalecanych dawki produktu. Do zgłaszanych objawów należały

7

zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcie, obniżenie ciśnienia tętniczego i epizod związany z wpływemnerwu błędnego na naczynia, z przejściowym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia.We wszystkich przypadkach zaburzenia całkowicie ustępowały. Nie ma swoistego antidotum dlaondansetronu. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy zastosować leczenie objawowei podtrzymujące.

Stosowanie ipekakuany do leczenia przedawkowania ondansetronu nie jest zalecane, ponieważ małoprawdopodobne jest, aby pacjent zareagował na tego typu terapię, ze względu na działanieprzeciwwymiotne ondansetronu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Antagoniści receptora serotoninowego (5-HT3), kod ATC: A 04AA01

Ondansetron jest silnym, bardzo wybiórczym antagonistą receptorów serotoninowych 5-HT3. Jegodokładny mechanizm działania w zapobieganiu i hamowaniu nudności i wymiotów nie jest znany.Środki chemioterapeutyczne i radioterapia mogą powodować uwalnianie serotoniny (5-HT) w jeliciecienkim, zapoczątkowując tym samym odruch wymiotny w następstwie pobudzenia poprzez receptory5-HT3 dośrodkowych włókien nerwu błędnego. Ondansetron hamuje powstawanie tego odruchu.Pobudzenie włókien dośrodkowych nerwu błędnego może także powodować uwalnianie serotoninyw area postrema, zlokalizowanej na dnie IV komory. Może to wywołać wymioty także na drodzepobudzenia ośrodkowego.

Działanie ondansetronu w postaci hamowania nudności i wymioty wywołanych przez środkichemioterapeutyczne i radioterapię wynika prawdopodobnie z jego antagonistycznego wpływu nareceptory 5-HT3 neuronów znajdujących się zarówno w obwodowym, jak i ośrodkowym układzienerwowym. Mechanizm działania ondansetronu w wymiotach okresu okołooperacyjnego jestnieznany, ale wydaje się jednak, że jest on podobny do opisanego w przypadku nudności i wymiotówwywołanych przez leki cytotoksyczne.

Ondansetron nie zmienia stężeń prolaktyny w osoczu krwi.

Rola ondansetronu w hamowaniu wymiotów wywołanych przez opioidy nie została dotychczas ustalona.

Dzieci:

Nudności i wymioty wywoływane przez chemioterapię

Skuteczność ondansetronu w zapobieganiu wymiotom i nudnościom wywoływanym przezchemioterapię przeciwnowotworową oceniano w badaniach z randomizacją, z zastosowaniempodwójnie ślepej próby, z udziałem 415 pacjentów w wieku od 1 roku do 18 lat. W dniu podaniachemioterapii pacjent otrzymywał ondansetron w dawce 5 mg/m2 dożylnie + 4 mg ondansetronudoustnie po 8–12 godzinach lub ondansetron w dawce 0,45 mg/kg m.c. dożylnie + placebo po 8–12godzinach. Po zakończeniu chemioterapii pacjenci z obydwu grup otrzymywali 4 mg ondansetronuw syropie, dwa razy na dobę przez 3 dni. Całkowite zapobieganie wymiotom w dniu chemioterapiio największym nasileniu objawów uzyskano u 49% pacjentów (w grupie otrzymującej ondansetron5 mg/m2 dożylnie + 4 mg doustnie) i u 41 % pacjentów (w grupie otrzymującej ondansetron 0,45mg/kg m.c. dożylnie + placebo).

Badanie kliniczne z randomizacją, z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, z grupą kontrolnąplacebo, z udziałem 438 pacjentów w wieku od 1 roku do 17 lat wykazało całkowite zapobieganiewymiotom w dniu chemioterapii o największym nasileniu objawów u 73% pacjentów otrzymującychw dniach podawania chemioterapii ondansetron dożylnie w dawce 5 mg/m2 jednocześnie

8

z deksametazonem podawanym doustnie w dawce 2–4 mg i u 71% pacjentów otrzymującychondansetron w syropie w dawce 8 mg jednocześnie z deksametazonem podawanym doustnie w dawce2–4 mg. Po zakończeniu chemioterapii pacjenci z obydwu grup otrzymywali 4 mg ondansetronuw syropie, dwa razy na dobę przez 2 dni.

Skuteczność ondansetronu oceniano w otwartym, nieporównawczym, jednoramiennym badaniuz udziałem 75 dzieci w wieku od 6 do 48 miesięcy. Wszystkie dzieci otrzymały trzy dawki po 0,15mg/kg ondansetronu dożylnie, podane na 30 minut przed rozpoczęciem chemioterapii, a następnie po4 i po 8 godzinach od podania pierwszej dawki. Całkowite zapobieganie wymiotom uzyskano u 56%pacjentów.

W innym otwartym, nieporównawczym, jednoramiennym badaniu oceniano skuteczność ondansetronupodanego w pojedynczej dawce dożylnej 0,15 mg/kg m.c. z następczym podaniem dwóch dawek po4 mg dzieciom w wieku < 12 lat i po 8 mg dzieciom w wieku ≥ 12 lat (całkowita liczba dzieci n=28).Całkowite zapobieganie wymiotom uzyskano u 42% pacjentów.

Zapobieganie nudnościom i wymiotom w okresie pooperacyjnym

Skuteczność pojedynczej dawki ondansetronu w zapobieganiu nudnościom i wymiotom w okresiepooperacyjnym oceniano w badaniu z randomizacją, z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, z grupąkontrolną placebo, z udziałem 670 dzieci w wieku od 1 do 24 miesięcy (wiek od dnia zapłodnienia≥ 44 tygodni, masa ciała ≥ 3 kg). Pacjenci włączeni do badania mieli zaplanowaną operacjęw znieczuleniu ogólnym i byli zakwalifikowani do grupy stanu czynnościowego ≤ III wg ASA.W ciągu 5 minut przed wprowadzeniem do znieczulenia podawano pojedynczą dawkę 0,1 mg/kg m.c.ondansetronu. Liczba przypadków, u których w okresie obserwacji trwającym 24 godziny (wpopulacji według zamierzonego leczenia) wystąpił co najmniej jeden epizod wymiotów, była większaw grupie pacjentów otrzymujących placebo w porównaniu do tych, którzy otrzymywali ondansetron(28% vs 11%, p<0,0001).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu doustnym ondansetron wchłania się szybko, maksymalne stężenie leku w osoczu krwiwynosi 30 ng/ml i występuje w ciągu 1,5 godziny po podaniu dawki 8 mg. Produkt w postaci tabletekpowlekanych i syropu wykazuje równoważność biologiczną, a biodostępność bezwzględna tychpostaci wynosi 60%. Po podaniu doustnym, dożylnym lub domięśniowym rozmieszczenieondansetronu w organizmie jest podobne, ostateczny okres półtrwania w surowicy wynosi 3 godzinya objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym – około 140 1.

Ondansetron niezbyt mocno wiąże się z białkami surowicy (70 – 76%) i jest usuwany z krążeniaukładowego drogą metabolizmu w wątrobie, z udziałem wielu ścieżek metabolicznych. Mniej niż 5%wchłoniętej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Brak enzymu CYP2D6(polimorfizm debryzochiny) nie wpływa na parametry farmakokinetyczne. Podobnie parametry te sątakie same podczas stosowania kolejnych dawek produktu.

Badania z udziałem zdrowych ochotników w wieku powyżej 65 lat wykazały nieznaczne zwiększenie,zależne od wieku, zarówno biodostępności (do 65%), jak i wydłużenie okresu półtrwania (do 5godzin) po podaniu doustnym ondansetronu, co jednak nie ma znaczenia klinicznego. Obserwowanoróżnice rozmieszczenia ondansetronu w zależności od płci. U kobiet po podaniu doustnymwchłanianie ondansetronu jest większe, mniejszy klirens układowy i objętość dystrybucji (wzależności od masy ciała).

Dzieci i młodzież (w wieku od 1 miesiąca do 17 lat)

W badaniu z udziałem dzieci, które poddano operacji, wartości klirensu znormalizowanegow stosunku do masy ciała były o około 30% mniejsze u pacjentów w wieku od 1 do 4 miesięcy (n=19)niż u dzieci w wieku od 5 do 24 miesięcy (n=22), ale porównywalne do wartości u pacjentów w wieku3–12 lat. Okres półtrwania w grupie pacjentów w wieku 1–4 miesięcy wynosił średnio 6,7 godzin

9

w porównaniu do 2,9 godzin u dzieci w wieku 5–24 miesięcy i 3–12 lat. Różnice parametrówfarmakokinetycznych u pacjentów w wieku 1–4 miesięcy mogą być częściowo wytłumaczone większąprocentową całkowitą zawartością wody w organizmie u noworodków i niemowląt i większąobjętością dystrybucji leków rozpuszczalnych w wodzie, takich jak ondansetron.

U dzieci w wieku 3–12 lat, które poddano planowej operacji w znieczuleniu ogólnym, wartościcałkowite klirensu i objętości dystrybucji ondansetronu były zmniejszone w porównaniu do wartościwystępujących u dorosłych pacjentów. Obydwa parametry zwiększały się liniowo wraz ze wzrostemmasy ciała i w wieku 12 lat osiągały wartości występujące u młodych osób dorosłych. W przypadku,gdy wartości klirensu i objętości dystrybucji były znormalizowane przez masę ciała, wartości tychparametrów były podobne w różnych grupach wiekowych. Dawkowanie dostosowane do masy ciałakompensuje zmiany związane z wiekiem i pozwala na uzyskanie normalizacji układowej ekspozycjina lek u pacjentów pediatrycznych.

U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny > 15 ml/min) wartości klirensu układowegoi objętości dystrybucji ondansetronu zmniejszały się, powodując niewielkie i klinicznie nieistotnewydłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji (5,4 godz.). W grupie przewlekle dializowanychpacjentów z ciężką niewydolnością nerek wykazano, że farmakokinetyka ondansetronu po podaniudożylnym pozostaje zasadniczo niezmieniona (badania wykonywano pomiędzy dializami).

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby klirens układowy ondansetronu jest znaczniezmniejszony, a okres półtrwania w fazie eliminacji wydłużony (do 15 – 32 godz.), natomiastbiodostępność po podaniu doustnym wzrasta do 100% z powodu zmniejszenia efektu pierwszegoprzejścia.

Dla dawek większych niż 8 mg zwiększenie ekspozycji układowej na ondansetron zależnie od dawkijest ponad proporcjonalne. Wynikać to może ze zmniejszenia efektu pierwszego przejścia podoustnym podaniu większych dawek leku. Biodostępność ondansetronu po podaniu doustnymnieznacznie zwiększa się po spożyciu pokarmu, natomiast nie zmienia się w obecności środkówzobojętniających.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczącychtoksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego nieujawniają występowania szczególnego zagrożenia dla człowieka.

Ondansetron i jego metabolity kumulują się w mleku szczurów, współczynnik mleko:osocze wynosi 5,2:1.

Badania z zastosowaniem klonowanych kanałów jonowych serca ludzkiego wykazały, że ondansetronmoże powodować zmiany repolaryzacji serca w wyniku blokowania kanałów potasowych HERG.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Aspartam (E951) Krospowidon, typ B Magnezu stearynian Celuloza mikrokrystaliczna

Pharmaburst TM C1 (mannitol (E421), sorbitol (E420), krospowidon typ A i krzemionka koloidalnauwodniona)

Aromat truskawkowy (dekstroza, maltodekstryna kukurydziana, maltodekstryna ziemniaczana, guma

10

arabska (2,3%) i siarki dwutlenek)Sodu stearylofumaran

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.Przechowywać w temperaturze poniżej 30˚C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Tabletki dostępne są w blistrach jednostkowych OPA/Aluminium/PVC/Aluminium zawierających 6 x 1, 10 x 1, 14 x 1, 20 x 1, 30 x 1, 50 x 1, 60 x 1, 100 x 1 tabletek.

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Bluefish Pharmaceuticals ABP.O. Box 49013 100 28 StockholmSzwecja

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie Nr: 16695

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:12.04.2010 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 26.05.2015

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

04.04.2016

11