CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Ostemax 70 comfort, 70 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 70 mg kwasu alendronowego (Acidum alendronicum) w postaci 91,36 mg alendronianu sodu trójwodnego.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

Tabletki barwy białej, obustronnie wypukłe, o kształcie podłużnym.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie, w celu zmniejszenia ryzyka złamań, w tym złamańkompresyjnych trzonów kręgów i szyjki kości udowej.

Leczenie osteoporozy u mężczyzn w celu zapobiegania złamaniom kręgów i szyjki kości udowej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli:

Doustnie: 1 tabletka 70 mg raz w tygodniu.

Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami. Należy okresowo oceniaćkonieczność dalszego leczenia indywidualnie u każdego pacjenta w oparciu o korzyści i potencjalneryzyko związane ze stosowaniem produktu Ostemax 70 comfort, zwłaszcza po upływie co najmniej 5lat terapii.

Aby uzyskać odpowiednie wchłanianie alendronianu:

Produkt należy przyjmować przynajmniej na pół godziny przed pierwszym posiłkiem, napojem,a także przyjęciem innych leków, popijając szklanką przegotowanej wody. Inne napoje (również wodamineralna), żywność i leki zmniejszają wchłanianie produktu (patrz punkt 4.5).

W celu ułatwienia przemieszczenia się tabletki do żołądka i zmniejszenia ryzyka wywołaniamiejscowych podrażnień w przełyku oraz działań niepożądanych należy przestrzegać następującychzaleceń (patrz punkt 4.4):

• Ostemax 70 comfort należy przyjmować rano, bezpośrednio po wstaniu z łóżka, popijając pełną

szklanką przegotowanej wody (nie mniej niż 200 ml);

• tabletkę należy połykać tylko w całości, pacjent nie powinien tabletki żuć lub dopuścić do jej rozpuszczenia w jamie ustnej, ze względu na możliwość wystąpienia owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej i gardła;

• po połknięciu tabletki, pacjent nie powinien się kłaść przez co najmniej pół godziny, do czasu pierwszego posiłku, którego nie powinien spożyć wcześniej niż 30 minut po połknięciu tabletki;• produktu leczniczego nie należy stosować wieczorem lub przed porannym wstaniem z łóżka.

1

Podczas leczenia należy spożywać odpowiednią ilość wapnia, a w razie niewystarczającej jego podażyw diecie, przyjmować dodatkowo preparaty wapnia i witaminy D (patrz punkt 4.4).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

W czasie badań klinicznych w profilach skuteczności lub bezpieczeństwa stosowania alendronianu niewystąpiły różnice wynikające z wieku. Z tego powodu nie ma konieczności dostosowywania dawkiw przypadku pacjentów w podeszłym wieku.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek

Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów ze współczynnikiem przesączaniakłębuszkowego (ang. GFR) wyższym niż 35 ml/min. Alendronianu nie zaleca się pacjentom zezmniejszoną czynnością nerek, jeżeli GFR jest niższy niż 35 ml/min, z powodu braku danych.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Nie zaleca się stosowania alendronianu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu naniewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności leczenia osteoporozy u dziecii młodzieży (patrz punkt 5.1).

Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania alendronianu u osób z osteoporozą wywołanąstosowaniem glikokortykosteroidów.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną wpunkcie 6.1.

Nieprawidłowości budowy oraz choroby przełyku powodujące opóźnienie jego opróżniania, takie jakzwężenie lub achalazja.

Niemożność utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej, przez co najmniej 30 minut.

Hipokalcemia.

Patrz również punkt 4.4.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Alendronian może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej przełyku. Dlatego produktpowinien być ostrożnie stosowany u pacjentów z czynnymi chorobami górnego odcinka przewodupokarmowego, jak dysfagia, choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i (lub) dwunastnicy,owrzodzenie przewodu pokarmowego lub u osób, u których wystąpiły w ostatnim roku ciężkiechoroby przewodu pokarmowego takie jak choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, czynnekrwawienie z przewodu pokarmowego, zabieg chirurgiczny dotyczący górnego odcinka przewodupokarmowego z wyłączeniem plastyki odźwiernika (patrz punkt 4.3). U pacjentów z rozpoznanymprzełykiem Barretta, lekarz przepisujący ten lek powinien rozważyć korzyści i potencjalne ryzykostosowania alendronianu indywidualnie u każdego pacjenta.

Pacjentom leczonym alendronianem należy zwrócić uwagę na wszelkie objawy, które mogąwskazywać na objawy niepożądane w obrębie przełyku, takie jak zapalenie, owrzodzenie lubnadżerki, czasami zwężenie przełyku. Niekiedy mogą mieć one ciężki przebieg i wymagaćhospitalizacji. Pacjenci powinni przerwać leczenie produktem leczniczym i zwrócić się do lekarzaw przypadku pojawienia się trudności lub bólu podczas przełykania, bólów zamostkowych orazwystąpienia i nasilenia zgagi.

Ryzyko ciężkich działań niepożądanych w obrębie przełyku wydaje się większe u pacjentów, którzynie stosują alendronianu zgodnie z zaleceniami i (lub) przyjmują go nadal mimo występowaniaobjawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Należy przekazać pacjentowi wszystkie zalecenia

2

dotyczące stosowania produktu leczniczego, tak aby je zrozumiał (patrz punkt 4.2). Należypoinformować pacjenta, że nieprzestrzeganie zaleceń może zwiększać ryzyko występowania zaburzeńw obrębie przełyku.

Podczas przeprowadzonych badań klinicznych nie stwierdzono zwiększonego ryzyka występowaniachoroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, jednakże po wprowadzeniu alendronianu do obrotuodnotowano nieliczne przypadki choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, niektóre o ciężkimprzebiegu z powikłaniami.

U pacjentów z nowotworem otrzymujących głównie dożylnie bisfosfoniany odnotowanowystępowanie martwicy kości szczęki zwykle związanej z ekstrakcją zęba i (lub) miejscową infekcją(włącznie z zapaleniem szpiku). Wielu z tych pacjentów otrzymywało również chemioterapięi kortykosteroidy. Martwica kości szczęki występowała także u pacjentów z osteoporoząotrzymujących doustnie bisfosfoniany.

Oceniając ryzyko rozwoju martwicy kości szczęki u poszczególnych pacjentów, należy wziąć poduwagę następujące czynniki ryzyka:

• siłę działania leku z grupy bisfosfonianów (największa w przypadku kwasu zoledronowego),

drogę podania (patrz wyżej) oraz dawkę skumulowaną

• chorobę nowotworową, chemioterapię, radioterapię, przyjmowanie kortykosteroidów, palenie

tytoniu

• choroby jamy ustnej i zębów w wywiadzie, niski poziom higieny jamy ustnej, choroby

przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne oraz źle dopasowane protezy dentystyczne.

Przed leczeniem doustnymi bisfosfonianami, u pacjentów ze złym stanem uzębienia należy rozważyćbadanie stomatologiczne z odpowiednimi zabiegami zapobiegawczymi.

Jeśli jest to możliwe tacy pacjenci podczas leczenia powinni unikać inwazyjnych zabiegówdentystycznych. U pacjentów, u których wystąpi martwica kości szczękowych po stosowaniubisfosfonianów, dentystyczny zabieg operacyjny może pogorszyć istniejący stan. Brak jest dostępnychdanych wskazujących czy zaprzestanie przyjmowania bisfosfonianów zmniejszy ryzyko wystąpieniamartwicy kości szczękowych u pacjentów, którzy wymagają zabiegu dentystycznego.Należy ustalić plan leczenia dla każdego pacjenta z osobna na podstawie indywidualnej ocenystosunku korzyści do ryzyka.

W trakcie leczenia bisfosfonianami wszystkich pacjentów należy zachęcać do utrzymywaniawłaściwej higieny jamy ustnej, zgłaszania się na rutynowe przeglądy do dentysty oraz informowaniao wszelkich objawach dotyczących jamy ustnej, takich jak ruchomy ząb, ból czy obrzęk.

U pacjentów przyjmujących bisfosfoniany odnotowano bóle kości, stawów i (lub) mięśni. Powprowadzeniu bisfosfonianów do obrotu rzadko objawy te były ciężkie i (lub) powodowałyniezdolność do poruszania (patrz punkt 4.8). Czas wystąpienia tych objawów był różny – od jednegodnia do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. U wielu pacjentów objawy te ustępowały pozaprzestaniu leczenia. Może jednak nastąpić nawrót objawów kiedy leczenie alendronianem lubinnymi bisfosfonianami zostanie wznowione.

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosującychbisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lubkrótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej - odmiejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typuzłamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub bólw pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitymzłamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występująobustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonukości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie siętych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których

3

podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów doczasu przeprowadzenia oceny.

Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodralub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający sięz takimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kościudowej.

W okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano wystąpienie zespołu Stevensa-Johnsonaoraz toksycznego martwiczego oddzielania naskórka.

Należy wyjaśnić pacjentom, że w przypadku pominięcia dawki alendronianu przyjmowanego raz natydzień, należy przyjąć tabletkę rano następnego dnia po tym, jak przypomną sobie o koniecznościprzyjęcia tabletki. Nie należy przyjmować dwóch tabletek w tym samym dniu, lecz nadal przyjmowaćjedną tabletkę raz na tydzień w ustalonym wcześniej schematem dawkowania.

Nie zaleca się stosowania produktu u pacjentów z niewydolnością nerek, jeśli współczynnik filtracjikłębuszkowej jest mniejszy niż 35 ml/min (patrz punkt 4.2).

Należy uwzględnić również inne przyczyny osteoporozy poza niedoborem estrogenów i wiekiem.

Przed rozpoczęciem leczenia należy całkowicie wyrównać zaburzenia gospodarki wapniowej (patrzpunkt 4.3). Należy wyleczyć również inne zaburzenia gospodarki mineralnej (takie jak niedobórwitaminy D i niedoczynność przytarczyc). Podczas leczenia alendronianem pacjentów z tymizaburzeniami, należy monitorować stężenie wapnia w surowicy oraz objawy hipokalcemii.

Podczas leczenia alendronianem może wystąpić niewielkie bezobjawowe zmniejszenie stężeniawapnia i fosforanów w osoczu, zwłaszcza u pacjentów przyjmujących glikokortykosteroidy, u którychwchłanianie wapnia może być zmniejszone. Donoszono jednak o występowaniu hipokalcemiiobjawowej, niekiedy o ciężkim przebiegu, najczęściej u pacjentów predysponowanych (np.z niedoczynnością przytarczyc, niedoborem witaminy D, zespołem złego wchłaniania wapnia).

Podczas leczenia alendronianem (szczególnie ważne u pacjentów przyjmujących glikokortykosteroidy) konieczne jest zapewnienie odpowiedniej ilości wapnia i witaminy D.

Ostemax 70 comfort zawiera laktozę. Produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z rzadkowystępującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołemzłego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Istnieje prawdopodobieństwo, że jednoczesne przyjęcie preparatów wapnia (lub wody mineralnej),leków zobojętniających sok żołądkowy oraz niektórych innych leków stosowanych doustnie możezaburzać wchłanianie alendronianu. Dlatego po podaniu produktu należy odczekać co najmniej półgodziny zanim zostanie podany doustnie kolejny lek (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Nie są spodziewane inne interakcje o znaczeniu klinicznym. W badaniach klinicznych wielupacjentów jednocześnie z alendronianem otrzymywało estrogen (podawany doustnie, dopochwowolub w postaci plastrów). Nie stwierdzono działań niepożądanych, które można przypisaćjednoczesnemu stosowaniu obu produktów leczniczych.

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania alendronianu z niesteroidowymilekami przeciwzapalnymi ze względu na ich drażniący wpływ na błonę śluzową przewodupokarmowego.

4

Podczas badań klinicznych alendronian podawano pacjentom jednocześnie z innymi częstostosowanymi lekami. Nie stwierdzono objawów klinicznych potwierdzających występowanieinterakcji, chociaż nie przeprowadzono specyficznych badań.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Produktu nie należy stosować u kobiet w ciąży.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania alendronianu u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach nie wskazują na bezpośredni szkodliwy wpływ alendronianu na przebieg ciąży, rozwójzarodka, płodu lub rozwój pourodzeniowy. Podawanie alendronianu ciężarnym szczurom byłoprzyczyną utrudnienia porodu związanego z hipokalcemią (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

Ze względu na brak odpowiednio kontrolowanych badań u kobiet karmiących piersią, produktu nienależy stosować u kobiet karmiących piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Brak danych wskazujących na wpływ produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdówi obsługiwania maszyn. Jednakże pewne działania niepożądane, jakie obserwowano po przyjęciualendronianu, mogą u niektórych pacjentów zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów lubobsługiwania maszyn. Indywidualne reakcje na produkt leczniczy mogą być różne (patrz punkt 4.8).

4.8 Działania niepożądane

W badaniu trwającym jeden rok, z udziałem kobiet po menopauzie, z osteoporozą, stwierdzonopodobny rodzaj i częstość występowania działań niepożądanych podczas stosowania alendronianu razw tygodniu w dawce 70 mg (n = 519) oraz podczas stosowania w dawce 10 mg raz na dobę (n = 370).

W dwóch badaniach trwających trzy lata, niemal identycznie zaplanowanych, w których uczestniczyłykobiety po menopauzie (alendronian n = 196, placebo n = 397), ogólne wyniki dotyczącebezpieczeństwa stosowania alendronianu w dawce 10 mg na dobę i placebo były podobne.

Niepożądane reakcje zgłoszone przez przeprowadzających badania jako możliwe, prawdopodobnielub zdecydowanie związane z substancją czynną zostały zaprezentowane poniżej, jeśli wystąpiłyu ≥1% pacjentów w którejkolwiek z grup poddanych terapii w okresie rocznego badania lub u ≥1%pacjentów, którzy byli leczeni alendronianem 10 mg raz na dobę i z częstością większą niż pacjencileczeni placebo w ciągu trzyletniej próby:

badanie trwające jeden rok badania trwające trzy lata

alendronian alendronian alendronian placebow dawce 70 mg w dawce 10 w dawce 10 raz na tydzień mg na dobę mg na dobę

(n = 519) (n = 370) (n= 196) (n = 397)% % % %

Zaburzenia żołądka i jelit

ból brzucha 3,7 3,0 6,6 4,8dyspepsja 2,7 2,2 3,6 3,5zarzucanie treści 1,9 2,4 2,0 4,3pokarmowej do przełyku

nudności 1,9 2,4 3,6 4,0wzdęcia 1,0 1,4 1,0 0,8zaparcie 0,8 1,6 3,1 1,8biegunka 0,6 0,5 3,1 1,8

5

dysfagia 0,4 0,5 1,0 0,0 oddawanie gazów 0,4 1,6 2,6 0,5zapalenie błony 0,2 1,1 0,5 1,3 śluzowej żołądka

choroba 0,0 1,1 0,0 0,0 wrzodowa żołądka

owrzodzenie przełyku 0,0 0,0 1,5 0,0

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

ból mięśniowo-kostny 2,9 3,2 4,1 2,5

(kości, mięśni lubstawów)

kurcze mięśni 0,2 1,1 0,0 1,0

Zaburzenia układu nerwowego

ból głowy 0,4 0,3 2,6 1,5

Podczas badań klinicznych oraz po wprowadzeniu alendronianu do obrotu odnotowano następującedziałania niepożądane:

[Bardzo często (≥1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko(≥ 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000)]

Zaburzenia układu Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywkaimmunologicznego: i obrzęk naczynioruchowyZaburzenia metabolizmu i odżywiania: Rzadko: objawowa hipokalcemia, często związana z czynnikami predysponującymi.§

Zaburzenia układu nerwowego: Często: ból głowy, zawroty głowy† Niezbyt często: zaburzenia smaku†

Zaburzenia oka: Niezbyt często: zapalenie struktur oka (zapalenie błony

naczyniowej oka, zapalenie twardówki lub zapalenie nadtwardówki)

Zaburzenia ucha i błędnika: Często: zawroty głowy†Zaburzenia żołądka i jelit: Często: ból brzucha, niestrawność, zaparcia, biegunka, wzdęcia z oddawaniem gazów, owrzodzenie przełyku*,

zaburzenia połykania*, wzdęcia, zarzucanie treści żołądkowej do przełyku

Niezbyt często: nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku*, nadżerki przełyku*,smoliste stolce†

Rzadko: zwężenie przełyku*, owrzodzenie błony śluzowejjamy ustnej i gardła*, perforacje, wrzody i krwawieniaz górnego odcinka przewodu pokarmowego§

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Często: łysienie†, świąd† Niezbyt często: wysypka, rumień

Rzadko: wysypka z nadwrażliwością na światło, ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka‡

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i Bardzo często: bóle mięśniowo-szkieletowe (kości, mięśnitkanki łącznej: lub stawów), czasami o ciężkim nasileniu†§ Często: obrzęk stawów†

Rzadko: martwica kości szczęki‡§; nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie

niepożądane leków należących do klasy bisfosfonianów)┴.Zaburzenia ogólne i stany w miejscu Często: osłabienie†, obrzęki obwodowe†podania: Niezbyt często: przemijające objawy jak w reakcji ostrej fazy (bóle mięśniowe, złe samopoczucie i rzadko gorączka) są zazwyczaj związane z początkiem leczenia†

6

§Patrz punkt 4.4

†Częstość obserwowana w badaniach klinicznych była zbliżona w grupie placebo i w grupie przyjmującej lek. *Patrz punkty 4.2 i 4.4

‡To działanie niepożądane stwierdzono na podstawie obserwacji w okresie po wprowadzeniu leku doobrotu. Rzadkie występowanie działania oszacowano w oparciu o wyniki stosownych badańklinicznych.

┴ Zidentyfikowano po wprowadzeniu leku do obrotu.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie może spowodować hipokalcemię, hipofosfatemię i objawy dotyczące górnegoodcinka przewodu pokarmowego, takie jak: niestrawność, zgaga, zapalenie przełyku, zapalenie błonyśluzowej żołądka lub owrzodzenia.

Brak informacji dotyczących specyficznego leczenia przedawkowania alendronianu.Należy podać mleko lub leki zobojętniające sok żołądkowy, w celu związania kwasu alendronowego.Ze względu na niebezpieczeństwo podrażnienia przełyku nie wolno wywoływać wymiotów, a pacjentpowinien pozostawać w pozycji siedzącej lub stojącej.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki wpływające na budowę i mineralizację kości, bisfosfoniany.Kod ATC: M05B A04

Alendronian jest bisfosfonianem (syntetycznym analogiem pirofosforanów), wiążącym sięz hydroksyapatytami kości. Alendronian preferencyjnie umiejscawia się w ogniskach resorpcji tkankikostnej, zwłaszcza pod osteoklastami i hamuje osteoklastyczną resorpcję kości.

Nie wywiera bezpośredniego działania na proces tworzenia kości. Ze względu na to, że tworzeniei resorpcja kości są ze sobą sprzężone, proces tworzenia jest również zredukowany, jednakw mniejszym stopniu niż resorpcja. Prowadzi to do stopniowego przyrostu masy kostnej. Podczaskontaktu z alendronianem następuje tworzenie prawidłowej tkanki kostnej z wbudowywaniem lekuw macierz kości, w której jest farmakologicznie nieaktywny.

Leczenie osteoporozy

Osteoporoza jest definiowana jako choroba, w której gęstość mineralna kości (BMD) mierzonaw kręgach lub w szyjce kości udowej zmniejsza się o 2,5 SD w odniesieniu do wartości średniejprzyjętej dla populacji osób młodych lub gdy wystąpiły uprzednio złamania z powodułamliwości kości niezależnej od BMD.

7

Równoważność terapeutyczna alendronianu w postaci tabletek do stosowania jeden raz w tygodniu(n = 519) i alendronianu w dawce 10 mg na dobę (n = 370) została udowodniona w rocznymwieloośrodkowym badaniu u kobiet po menopauzie i z osteoporozą. Średnie zwiększenie wartościBMD w odcinku lędźwiowym kręgosłupa po upływie jednego roku wynosiło w stosunku do wartościwyjściowej 5,1% (4,8%, 5,4%; przedział ufności 95%) w grupie otrzymującej 70 mg jeden raz natydzień i 5,4% (5,0%, 5,8%; przedział ufności 95%) w grupie otrzymującej 10 mg na dobę. Średniezwiększenie wartości BMD w grupie otrzymującej dawkę 70 mg jeden raz na tydzień i w grupieotrzymującej dawkę 10 mg na dobę wynosiło 2,3% i 2,9% dla szyjki kości udowej oraz 2,9% i 3,1%dla całego biodra. W obydwu grupach terapeutycznych zwiększenie gęstości kości w innychczęściach kośćca było również zbliżone.

Wpływ alendronianu na BMD i częstość występowania złamań u kobiet po menopauzie ocenianow dwóch wstępnych badaniach skuteczności o identycznym schemacie (n = 994) oraz w badaniu FIT(ang. Fracture Intervention Trial, n = 6459).

We wstępnych badaniach skuteczności zwiększenie wartości BMD po zastosowaniu alendronianuw dobowej dawce 10 mg w porównaniu z placebo po upływie trzech lat wynosiło 8,8%, 5,9% i 7,8%odpowiednio w kręgosłupie, szyjce kości udowej i krętarzu. Wartość BMD dla całego kośćca równieżzwiększyła się w sposób istotny. Spośród pacjentek leczonych alendronianem odsetek kobiet,u których wystąpiło jedno lub więcej złamań trzonów kręgowych, zmniejszył się o 48% (3,2%w grupie leczonej alendronianem i 6,2% w grupie placebo). W dwuletnich badaniach stanowiącychprzedłużenie tych badań wskaźnik BMD dla kręgosłupa i krętarza ulegał dalszemu zwiększeniu.Ponadto wartość BMD dla szyjki kości udowej i całego kośćca utrzymywała się na tym samympoziomie.

Badanie FIT obejmowało dwa badania kontrolowane placebo, w których alendronian był podawanycodziennie (w dawce 5 mg na dobę przez dwa lata i 10 mg na dobę przez kolejny rok lub dwa lata).

• FIT 1: trzyletnie badanie z udziałem 2027 pacjentek z co najmniej jednym przebytym złamaniem (kompresyjnym) trzonów kręgowych przed rozpoczęciem badania. W tym badaniu alendronian podawany codziennie zmniejszał częstość występowania jednego lub więcej nowych złamań kręgów o 47% (7,9% w grupie leczonej alendronianem w porównaniu z 15% w grupie otrzymującej placebo). Ponadto potwierdzono statystycznie istotne zmniejszenie częstości występowania złamań szyjki kości udowej (1,1% w porównaniu z 2,2%; zmniejszenie o 51%).

• FIT 2: czteroletnie badanie z udziałem 4432 pacjentek z niską masą kostną, ale bez przebytych złamań w chwili rozpoczęcia badania. W tym badaniu analiza podgrup kobiet z osteoporozą (37% całkowitej populacji, która spełniała warunki definicji osteoporozy podane powyżej) wykazała znaczącą różnicę dotyczącą częstości występowania złamań okolicy stawu biodrowego (1% w grupie leczonej alendronianem w porównaniu z 2,2% w grupie placebo; zmniejszenie o 56%) i częstości występowania jednego lub więcej nowych złamań trzonów kręgowych (2,9% w porównaniu z 5,8%; zmniejszenie o 50%).

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące stosowania alendronianu przeprowadzono u niewielkiej liczby pacjentów w wiekuponiżej 18 lat z wrodzoną łamliwością kości. Wyniki są niewystarczające, aby stosować alendronianu dzieci i młodzieży z wrodzoną łamliwością kości.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

W stosunku do dawki dożylnej, średnia biodostępność alendronianu podawanego doustnie wynosiłau kobiet 0,64% dla dawek od 5 mg do 70 mg, podawanych po nocnej przerwie w posiłkach i na 2godziny przed śniadaniem. Biodostępność uległa zmniejszeniu (o około 40%), jeśli alendronian byłpodawany na pół godziny lub godzinę przed śniadaniem.

W badaniach klinicznych alendronian był skuteczny po podaniu przynajmniej pół godziny wcześniejprzed pierwszym posiłkiem lub płynem przyjętym w danym dniu.

8

Biodostępność jest bliska zeru w przypadku przyjmowania alendronianu podczas śniadania lubw czasie do 2 godzin po śniadaniu. Jednoczesne podawanie alendronianu z kawą lub sokiempomarańczowym, zmniejszało jego biodostępność o około 60%.

Dystrybucja

Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym, z wyłączeniem kości, wynosi u ludzi co najmniej 28 litrów.

Badania na szczurach, którym podawano dawkę 1 mg/kg mc. wykazały, że alendronian rozmieszczasię przejściowo w tkankach miękkich, a stąd szybko ulega redystrybucji do kości lub jest wydalanyw moczu.

Stężenia leku w osoczu po podaniu doustnych dawek terapeutycznych są za małe, aby można było jeoznaczyć (poniżej 5 ng/ml).

Wiązanie z białkami

Alendronian wiąże się z białkami osocza w około 78%.

Metabolizm

Brak danych wskazujących na metabolizm produktu u zwierząt i ludzi.

Eliminacja

Po podaniu pojedynczej dożylnej dawki alendronianu znakowanego izotopem węgla 14C, w ciągu72 godzin zostało wydalone w moczu około 50% dawki radioaktywnej, natomiast z kałemstwierdzono małą aktywność lub brak aktywności promieniotwórczej.

Po podaniu pojedynczej dawki dożylnej 10 mg, klirens nerkowy alendronianu wynosił 71 ml/min,a klirens ogólnoustrojowy był większy niż 200 ml/min. W ciągu 6 godzin po podaniu dożylnymstężenie w osoczu zmniejszyło się o ponad 95%.

Okres półtrwania leku u ludzi wynosi prawdopodobnie około 10 lat, co wiąże się z uwalnianiem lekuz tkanki kostnej.

Farmakokinetyka alendronianu u różnych grup pacjentów

Badania przedkliniczne wykazały, że substancja czynna, która nie została nagromadzona w kościach,jest szybko usuwana w moczu. W badaniach na zwierzętach, którym długotrwale podawano dożylniealendronian do łącznej dawki 35 mg/kg mc. nie stwierdzono nasycenia wychwytu leku przez tkankękostną. Wprawdzie nie ma odpowiednich danych klinicznych, jednak można przypuszczać, żepodobnie jak u zwierząt, usuwanie alendronianu przez nerki może być zmniejszone u pacjentówz zaburzeniami czynności nerek. Z tego powodu u osób z zaburzeniami czynności nerek możnaspodziewać się nieco większego nagromadzenia alendronianu w kościach (patrz punkt 4.2).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczność

W badaniach toksyczności na zwierzętach głównymi organami docelowymi były nerki i przewódpokarmowy. W badaniach histologicznych działanie uszkadzające nerki obserwowano już podoustnych dawkach 2 mg/kg mc./dobę (10-krotna zalecana dawka) jako małe, gęsto rozrzuconeogniska zapalne, bez wpływu na czynność nerek.

Działanie toksyczne na przewód pokarmowy (obserwowane tylko u gryzoni), występowało podawkach powyżej 2,5 mg/kg mc./dobę i związane było z bezpośrednim wpływem na błonę śluzową.

Działanie rakotwórcze

W badaniach na myszach, którym alendronian podawano doustnie w dawkach 1,3i 10 mg/kg mc./dobę (samce) i w dawkach 1,2 i 5 mg/kg mc./dobę (samice) przez 92 tygodnieobserwowano zwiększenie występowania gruczolaków gruczołu Harderiana (gruczołypozaoczodołowe nie występujące u ludzi). Dawki odpowiadają 0,12 do 1,2 krotnej maksymalnejdawce 40 mg stosowanej u ludzi (choroba Pageta) w przeliczeniu na powierzchnię ciała, mg/m2.Zależność u ludzi nie jest wyjaśniona.

9

W badaniach na szczurach, którym podawano dawki 1 i 3,75 mg/kg mc. przez 2 lata obserwowanowzrost występowania gruczolaków komórek okołopęcherzykowych (tarczycy). Dawki te odpowiadają0,26 i 1 krotnej maksymalnej dawce 40 mg stosowanej u ludzi w przeliczeniu na powierzchnię ciała,mg/m2.

Działanie mutagenne

Alendronian nie wykazywał działania mutagennego w następujących testach in vitro:mikrobiologicznym z aktywacją lub bez aktywacji metabolicznej, na komórkach ssaków i wymywaniazasad w hepatocytach szczurzych oraz in vivo w teście aberracji chromosomowej u myszy. W teścieaberracji chromosomowej na komórkach jajników chomików chińskich, otrzymano niejednoznacznewyniki.

Wpływ na płodność

W badaniach na szczurach obojga płci, którym podawano alendronian w dawkach do5 mg/kg mc./dobę (1,3 krotna maksymalna (40 mg) dobowa dawka stosowana u ludzi w przeliczeniuna powierzchnię ciała, mg/m2) nie obserwowano wpływu na rozród.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna Celuloza mikrokrystalicznaKroskarmeloza sodowaMagnezu stearynian

Krzemionka koloidalna bezwodna.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

4 tabletki w blistrze z folii Aluminium/PVC w tekturowym pudełku.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIEDO OBROTU

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA SAul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

10

Pozwolenie nr 10817

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU IDATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.04.2004Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 03.09.2013

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11