CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

OSTENIL 70, 70 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka zawiera 70 mg kwasu alendronowego (Acidum alendronicum) w postaci alendronianu sodu trójwodnego 91,35 mg.

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna 149,15 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Wskazaniem do stosowania alendronianu jest leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie,w celu zmniejszenia ryzyka złamań kręgów i szyjki kości udowej oraz leczenie mężczyzn chorych naosteoporozę, w celu zmniejszenia ryzyka złamań w obrębie kręgów i szyjki kości udowej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

W osteoporozie u kobiet po menopauzie zalecaną dawką jest 70 mg (1 tabletka) raz na tydzień. Należywybrać jeden dzień w tygodniu i zawsze stosować lek w tym samym dniu tygodnia.W celu zapewnienia odpowiedniego wchłaniania alendronianu Ostenil 70 należy stosować doustnie,pół godziny przed pierwszym posiłkiem, napojem lub przyjęciem innych leków, popijając pełnąszklanką przegotowanej wody. Inne napoje (także woda mineralna), żywność i leki mogą zmniejszaćwchłanianie produktu (patrz punkt 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzajeinterakcji).

Aby ułatwić przejście tabletki do żołądka i zmniejszyć możliwość wystąpienia miejscowychpodrażnień w przełyku oraz innych działań niepożądanych należy:

• Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia u każdego pacjenta indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem Ostenilu 70, zwłaszcza po upływie co najmniej 5 lat terapii

• Ostenil 70 należy przyjąć rano, po wstaniu z łóżka i popić pełną szklanką przegotowanej

wody (nie mniej niż 200 ml)

• nie wolno tabletki, rozgryzać, żuć lub dopuścić do jej rozpuszczenia w ustach ze względu ze

względu na ryzyko wystąpienia owrzodzeń błony śluzowej jamy ustnej i gardła.

• pacjenci nie powinni się kłaść przez co najmniej 30 minut po zastosowaniu produktu

leczniczego Ostenil 70

• po połknięciu tabletki pacjent nie powinien kłaść się aż do przyjęcia pierwszego posiłku, który powinien spożyć nie wcześniej niż 30 minut po połknięciu tabletki• produktu leczniczego Ostenil 70 nie należy stosować przed położeniem się do snu lub przed rannym wstaniem z łóżka.

• w przypadku nasilenia się trudności lub bólu podczas połykania, bólu w klatce piersiowej,

wystąpienia zgagi lub nasilenia się jej objawów należy przerwać stosowanie leku Ostenil i

natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Pacjenci powinni otrzymywać uzupełniające preparaty wapnia oraz witaminy D jeśli ich zawartość wdiecie jest niewystarczająca.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

W badaniach klinicznych nie stwierdzono różnic dotyczących skuteczności i bezpieczeństwastosowania alendronianu związanych z wiekiem. Nie ma więc konieczności zmiany dawkowaniaalendronianu u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów, u których wskaźnik przesączaniakłębuszkowego (ang. GFR) jest większy niż 35 ml/min. Ze względu na brak danych klinicznych, niezaleca się stosowania alendronianu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, u których wskaźnikGFR jest mniejszy niż 35 ml/min.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania.

Należy poinformować pacjentów, że w przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć jąnastępnego dnia rano. Nie należy stosować dawki podwójnej produktu tego samego dniaw celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy powrócić do schematu dawkowania produktuleczniczego Ostenil 70 i przyjąć tylko jedną dawkę leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania u osób z osteoporozą wywołaną stosowaniemglikokortykosteroidów.

Stosowanie u dzieci:

Alendronian sodu nie jest zalecany do stosowania u dzieci poniżej 18 lat ze względu naniewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania w leczeniu osteoporozy udzieci (patrz także punkt 5.1).

4.3 Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na alendronian lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wchodzącą

w skład produktu leczniczego

• zmiany w obrębie przełyku oraz inne czynniki które powodują opóźnienie jego opróżniania

takie jak: zwężenia, owrzodzenia, skurcz wpustu żołądka

• niemożność utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej przez co najmniej 30 minut• hipokalcemia

• patrz punkt 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania)

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Alendronian może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodupokarmowego. Ze względu na ryzyko zaostrzenia choroby podstawowej, należy zachować ostrożnośćpodając alendronian pacjentom z czynnymi chorobami górnego odcinka przewodu pokarmowego,takimi jak trudności w połykaniu, choroba przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i (lub)dwunastnicy lub choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy a także pacjentom, którzy niedawno(w ciągu ostatniego roku) przebyli ciężkie choroby przewodu pokarmowego takie jak chorobawrzodowa żołądka, czynne krwawienie z przewodu pokarmowego lub przeszli zabieg chirurgicznyw obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego, z wyjątkiem plastyki odźwiernika (patrzpunkt 4.3. Przeciwwskazania).

U pacjentów, u których stwierdzono przełyk Barretta lekarz powinien rozważyć korzyści i możliweryzyko z zastosowania alendronianiu na podstawie indywidualnej oceny pacjenta.

U osób przyjmujących alendronian opisywano objawy niepożądane w obrębie przełyku, takie jak:zapalenie, owrzodzenia i nadżerki, rzadko prowadzące do zwężenia przełyku. Niektóre z działańniepożądanych miały ciężki przebieg i powodowały konieczność hospitalizacji pacjentów. Lekarzpowinien zwracać szczególną uwagę na jakiekolwiek objawy przedmiotowe i podmiotowe możliwychzmian w przełyku. Pacjentów należy poinformować o konieczności przerwania leczenia alendronianem i zgłoszenia się do lekarza, w przypadku wystąpienia objawów podrażnienia przełykutakich jak dysfagia, ból podczas połykania lub ból zamostkowy, wystąpienie lub nasilenia się zgagi.

Ryzyko ciężkich działań niepożądanych w obrębie przełyku wydaje się większe u pacjentów, którzynie stosują alendronianu zgodnie z zaleceniami i (lub) przyjmują go nadal mimo występowaniaobjawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Pacjent powinien otrzymać wszystkie zaleceniadotyczące stosowania produktu leczniczego, tak by je zrozumiał (patrz punkt 4.2 Dawkowanie isposób podania). Należy poinformować pacjenta, że nieprzestrzeganie zaleceń może zwiększać ryzykowystępowania zaburzeń w obrębie przełyku.

Podczas przeprowadzonych badań klinicznych nie stwierdzono zwiększonego ryzyka występowaniachoroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, jednakże po wprowadzeniu produktu leczniczego doobrotu odnotowano rzadkie przypadki choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, niektóreo ciężkim przebiegu z powikłaniami. Nie można wykluczyć związku przyczynowego ze stosowaniemproduktu.

U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 35 ml/min) nie zaleca się podawania produktu leczniczego (patrz punkt 4.2 Dawkowanie i sposób podania).

Należy uwzględnić także inne, poza niedoborem estrogenów i procesem starzenia się, przyczynyosteoporozy (patrz punkt 4.2 Dawkowanie i sposób podania).

Przed rozpoczęciem leczenia alendronianem należy wyrównać hipokalcemię (patrz punkt 4.3). Należyrównież skutecznie leczyć inne zaburzenia gospodarki mineralnej (takie jak niedobór witaminy D iniedoczynność przytarczyc) przed rozpoczęciem stosowania alendronianu. U pacjentów z tymizaburzeniami podczas leczenia alendronianem, należy monitorować stężenie wapnia w surowicy orazobjawy hipokalcemii.

Ze względu na pozytywny wpływ alendronianu na zwiększenie mineralizacji kości, może wystąpićzmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy, szczególnie u pacjentów przyjmującychglikokortykosteroidy, u których wchłanianie wapnia może być zmniejszona . Zmiany te są zazwyczajniewielkie i bezobjawowe. Jednakże rzadko opisywano objawową hipokalcemię, niekiedy o ciężkimprzebiegu, występującą często u pacjentów z czynnikami predysponującymi (np. z niedoczynnościąprzytarczyc, niedoborem witaminy D oraz zaburzeniami wchłaniania wapnia).

Dlatego szczególnie ważne jest zapewnienie odpowiedniej podaży wapnia i witaminy D pacjentomstosującym glikokortykosteroidy.

Donoszono o przypadkach martwicy kości żuchwy, związanych zazwyczaj z ekstrakcją zębai (lub) miejscowym zakażeniem (w tym zapaleniem kości i szpiku) u pacjentów z rozpoznaniem raka,którzy poddawani byli intensywnemu leczeniu, w tym dożylnie podawanymi bisfosfonianami. Wielu ztych pacjentów otrzymywało także chemioterapię i kortykosteroidy. O przypadkach martwicy kościżuchwy donoszono również w przypadku pacjentów z osteoporozą leczonych doustnymibisfosfonianami.

Oceniając ryzyko rozwoju martwicy kości szczęki u poszczególnych pacjentów, należy wziąć poduwagę następujące czynniki ryzyka:

• siłę działania leku z grupy bisfosfonianów (największa w przypadku kwasu zoledronowego),

drogę podania (patrz wyżej) oraz dawkę skumulowaną

• chorobę nowotworową, chemioterapię, radioterapię, przyjmowanie kortykosteroidów, palenie

tytoniu

• choroby jamy ustnej i zębów w wywiadzie, niski poziom higieny jamy ustnej, choroby

przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne oraz źle dopasowane protezy dentystyczne

Przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami należy rozważyć przeprowadzenie badaniastomatologicznego z zastosowaniem odpowiedniego leczenia zapobiegawczego u pacjentówze współistniejącymi czynnikami ryzyka (np. rak, chemioterapia, radioterapia, terapiakortykosteroidami, nieodpowiednia higiena jamy ustne, palenie tytoniu).

Tacy pacjenci powinni w trakcie leczenia produktem leczniczym Ostenil 70 unikać, o ile to możliwe,inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. U pacjentów, u których rozwinęła się martwica kościżuchwy podczas leczenia bisfosfonianami, zabieg stomatologiczny może pogorszyć objawy. Pacjenciwymagający leczenia stomatologicznego – nie są dostępne dane wskazujące na to, aby przerwanieleczenia bisfosfonianami zmniejszało ryzyko martwicy kości żuchwy.

W trakcie leczenia bisfosfonianami wszystkich pacjentów należy zachęcać do utrzymywaniawłaściwej higieny jamy ustnej, zgłaszania się na rutynowe przeglądy do dentysty oraz informowania owszelkich objawach dotyczących jamy ustnej, takich jak ruchomy ząb, ból czy obrzęk.

Obserwowano bóle kości, stawów i (lub) mięśni u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany.Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu objawy te rzadko były ciężkie i (lub) powodująceniesprawność pacjenta (patrz punkt 4.8 Działania niepożądane). Pierwsze objawy mogą wystąpić wpierwszym dniu leczenia i (lub) po wielu miesiącach od rozpoczęcia leczenia. U większości pacjentówobjawy przemijały po przerwaniu leczenia. Nawrót objawów wystąpił po ponownym przyjęciu tegosamego produktu leczniczego lub po zastosowaniu innego bisfosfosfonianu.

Kliniczna ocena lekarza prowadzącego powinna stanowić podstawę ustalenia sposobu leczeniakonkretnego pacjenta w oparciu o ocenę stosunku korzyści do ryzyka.

Produktu leczniczego nie należy podawać dzieciom ze względu na brak danych dotyczącychstosowania alendronianu sodu u dzieci.

Nietypowe złamania kości udowej

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosującychbisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lubkrótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej - odmiejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typuzłamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub bólw pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitymzłamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występująobustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonukości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie siętych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u którychpodejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów doczasu przeprowadzenia oceny.

Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodralub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający się ztakimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kościudowej.

Pacjenci powinni być poinstruowani, że jeżeli zapomną zażyć dawki Ostenil, powinni zażyć jednątabletkę rano, po przypomnieniu sobie tego faktu.

Nie powinni stosować dwóch tabletek tego samego dnia, ale powrócić do stosowania jednej tabletkijeden raz w tygodniu, jak ustalono wcześniej.

Po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano rzadkie przypadki ciężkich reakcji skórnych, w tymzespół Stevensa-Johnsona i toksyczna martwica naskórka.

Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedzicznąnietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Podczas stosowania bisfosfonianów zgłaszano martwicę kości przewodu słuchowego zewnętrznego,głównie związaną z długotrwałym leczeniem. Możliwe czynniki ryzyka martwicy kości przewodusłuchowego zewnętrznego obejmują stosowanie steroidów i chemioterapii i (lub) czynniki ryzykamiejscowe, takie jak zakażenie lub uraz. Możliwość wystąpienia martwicy kości przewodusłuchowego zewnętrznego należy rozważyć u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany, u którychwystępują objawy związane z uchem, w tym przewlekłe zakażenia ucha.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Prawdopodobne jest, że jednocześnie z alendronianem przyjmowane pokarmy i napoje (zwłaszczazawierające kofeinę i woda mineralna), leki zobojętniające sok żołądkowy oraz suplementy wapniazmniejszają wchłanianie i skuteczność alendronianu. Z tego względu, po zażyciu alendronianu pacjentpowinien dopiero po co najmniej 30 minutach przyjąć inny lek podawany doustnie (patrz punkty 4.2Dawkowanie i sposób podawania i 5.2 Właściwości farmakokinetyczne ).

Alendronian wykazuje duże powinowactwo do wapnia i innych dwu- i trójwartościowych kationów –wiązanie z nimi powoduje zmniejszenie wchłaniania i skuteczności leku.

Jednoczesne zastosowanie alendronianu z kwasem acetylosalicylowym i innymi salicylanami(w tym również mesalazyną i benorylatem) zwiększa prawdopodobieństwo uszkodzenia górnegoodcinka przewodu pokarmowego, zwłaszcza wystąpienia owrzodzenia żołądka.

Równoczesne stosowanie hormonalnej terapii zastępczej (leki zawierające estrogen lub będącepołączeniem estrogenu z pochodnymi progesteronu) i alendronianu zostało ocenione w dwóchbadaniach klinicznych, trwających 1 rok oraz 2 lata, przeprowadzonych w grupie kobietz osteoporozą, po okresie menopauzy. Zaobserwowano znaczne zwiększenie masy kostneji jednocześnie zmniejszenie obrotu metabolicznego w kościach w porównaniu z monoterapią obusposobów leczenia. Stwierdzono także, że bezpieczeństwo i tolerancja jednoczesnego stosowania tychterapii są porównywalne z monoterapią (patrz punkt 4.8 Dawkowanie i sposób podawania i 5.2Właściwości farmakokinetyczne).

Na podstawie oceny wpływu alendronianu sodu na wiązanie z białkami, wydzielanie nerkowei metabolizm innych leków (patrz punkt 5.2 Właściwości farmakokinetyczne) nie są spodziewane inneinterakcje o znaczeniu klinicznym.

Nie należy spodziewać się klinicznie znaczących interakcji z innymi lekami. Podczas badańklinicznych kilka pacjentek otrzymywało estrogen jednocześnie z alendronianem. Nie stwierdzonożadnych działań niepożądanych związanych z leczeniem skojarzonym.

Ponieważ stosowanie NLPZ związane jest z podrażnieniem błony śluzowej przewodu pokarmowego,należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z alendronianem.

Nie przeprowadzono swoistych badań dotyczących interakcji, ale w badaniach klinicznych w którychpodawano alendronian jednocześnie z wieloma często przepisywanymi lekami, nie obserwowanoniekorzystnych klinicznie interakcji.

4.6 Wpływ na ciążę i laktację

Ciąża

Alendronianu nie należy stosować w ciąży. Brak wystarczających danych klinicznych dotyczącychstosowania alendronianu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredniedziałanie szkodliwe na przebieg ciąży, rozwój zarodka i płodu lub rozwój po urodzeniu. Alendronian

podawany ciężarnym samicom szczura spowodował utrudnienia podczas porodu związane zhipokalcemią (patrz punkt 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie).

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy alendronian jest wydzielany z mlekiem kobiet karmiących. Alendronianu nie należystosować u kobiet karmiących piersią

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność, prowadzenia pojazdów mechanicznychlub obsługę urządzeń mechanicznych w ruchu. Jednakże niektóre działania niepożądane wywołaneprzez Ostenil 70 mogą wpływać na zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów lub obsługiwaniamaszyn. Indywidualna reakcja pacjenta na Ostenil 70 może być różna (patrz punkt 4.8 Działanianiepożądane).

4.8 Działania niepożądane

W badaniu trwającym jeden rok, z udziałem kobiet w okresie pomenopauzalnym, z osteoporoząstwierdzono podobny całkowity profil bezpieczeństwa dla tabletek alendronianu stosowanych razw tygodniu (n=519) i alendronianu stosowanego w dawce 10 mg raz na dobę (n=370).

W dwóch, trwających 3 lata, identycznie zaplanowanych badaniach prowadzonych z udziałem kobietpo menopauzie (alendronian 10 mg: n=196; placebo: n=397), ogólny profil bezpieczeństwastosowania alendronianu w dawce 10 mg na dobę i placebo był podobny.

Poniżej wymienione działania niepożądane zostały zgłoszone przez badaczy jako możliwe,prawdopodobne lub na pewno związane z przyjmowaniem produktu leczniczego i wystąpiły u ≥ 1%pacjentów którejkolwiek grupy badanej w badaniu trwającym 1 rok lub u ≥ 1% pacjentów leczonychalendronianem w dawce 10 mg/dobę oraz z częstością występowania większą niż u pacjentówotrzymujących placebo w trzyletnich badaniach.

Badania trwające 1 rok Badania trwające trzy lataAlendronian Alendronian Alendronian Placeboraz na 10 mg/dobę 10 mg/dobę (n=397)tydzień (n=370) (n=196) %(n=519) % %

Zaburzenia żołądka i jelit

Bóle brzucha

Dyspepsja (niestrawność)

Zarzucanie kwaśnej treści do przełyku

Nudności

Wzdęcia brzucha

Zaparcia

Biegunki

Dysfagia

Oddawanie gazów

Zapalenie błony śluzowej żołądka

Choroba wrzodowa żołądka

Owrzodzenie przełyku

3,7

2,7

1,9

1,0

0,8

0,6

0,4

0,2

0,0

3,0

2,2

2,4

1,4

1,6

0,5

1,6

1,1

0,0

6,6

3,6

2,0

3,6

1,0

3,1

1,0

2,6

0,5

0,0

1,5

4,8

3,5

4,3

4,0

0,8

1,8

0,0

0,5

1,3

0,0

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe

Bóle mięśniowo-szkieletowe

(Kości, mięśni lub stawów)

Kurcze mięśni

2,9

0,2

3,2

1,1

4,1

0,0

2,5

1,0

Zaburzenia układu nerwowego 0,4 0,3 2,6 1,5

Ból głowy

Następujące działania niepożądane odnotowano w badaniach klinicznych i (lub) w badaniachpo wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.

Częstości występowania określono jako występujące: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10000)

Zaburzenia układu immunologicznego:

Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia układu nerwowego:

Często: ból głowy, zawroty głowy†Niezbyt często zaburzenia smaku

Zaburzenia oka:

Niezbyt często zapalenie struktur oka (zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie twardówki

lub zapalenie nadtwardówki) Zaburzenia ucha i błędnika:

Często zawroty głowy†

Bardzo rzadko martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego (działanie niepożądane

związane ze stosowaniem leków z grupy bisfosfonianów).

Zaburzenia żołądka i jelit:

Często ból brzucha, niestrawność, zaparcia, biegunka, wzdęcia z oddawaniem gazów, owrzodzenie przełyku*, zaburzenia połykania*, wzdęcia, zarzucanie treści żołądkowej do przełyku

Niezbyt często nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie

przełyku*, nadżerki przełyku*, smoliste stolce†

Rzadko zwężenie przełyku*, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej i gardła*,

perforacje, wrzody i krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego§ Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Często łysienie†, świąd† Niezbyt często wysypka, rumień

Rzadko wysypka z nadwrażliwością na światło, ciężkie reakcje skórne, w tym zespół

Stevensa-Johnsona i toksyczno-rozpływna martwica naskórka‡ Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

Bardzo często: bóle mięśniowo-szkieletowe (kości, mięśni lub stawów), czasami o

ciężkim nasileniu†§ Często obrzęk stawów†

Rare martwica kości szczęki‡§; złamania przeciążeniowe bliższego odcinka trzonu

kości udowej⊥ Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

Rzadko objawowa hipokalcemia, często związana z czynnikami predysponującymi.§ Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

Często osłabienie†, obrzęki obwodowe†

Niezbyt często przemijające objawy jak w reakcji ostrej fazy (bóle mięśniowe, złe

samopoczucie i rzadko gorączka) są zazwyczaj związane z początkiem leczenia† §Patrz punkt 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

†Częstość obserwowana w badaniach klinicznych była zbliżona w grupie placebo i w grupie przyjmującej lek.*Patrz punkty 4.2 i 4.4

‡To działanie niepożądane stwierdzono na podstawie obserwacji w okresie po wprowadzeniu leku do obrotu. Rzadkie

występowanie działania oszacowano w oparciu o wyniki stosownych badań klinicznych.

⊥ zidentyfikowane wprowadzeniu leku do obrotu.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa,

tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do podmiotu odpowiedzialnego.

4.9 Przedawkowanie

Po doustnym zażyciu zbyt dużej dawki alendronianu może wystąpić hipokalcemia, hipofosfatemiai objawy niepożądane dotyczące górnego odcinka przewodu pokarmowego, takie jak niestrawność,zgaga, zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka lub choroba wrzodowa żołądka. Brak szczegółowych danych dotyczących przypadków przedawkowania alendronianu. W celuzwiązania wolnego alendronianu należy podać mleko lub leki zobojętniające. Ze względu na ryzykopodrażnienia przełyku nie należy wywoływać wymiotów, a pacjent powinien pozostawać w pozycjipionowej.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki mające wpływ na strukturę i mineralizację kości, bisfosfonianyKod ATC: M 05 BA 04.

Bisfosfoniany są syntetycznymi analogami pirofosforanów wiążącymi się ze znajdującym sięw kościach hydroksyapatytem. Alendronian jest aminobisfosfonianem działającym jako silny, swoistyinhibitor resorpcji tkanki kostnej powodowanej przez osteoklasty. Alendronian, jak wykazały badaniana zwierzętach, preferencyjnie umiejscawia się w ogniskach resorpcji tkanki kostnej, zwłaszcza podosteoklastami i hamuje osteoklastyczną resorpcję kości z jednoczesnym brakiem bezpośredniegowpływu na proces ich tworzenia. Prowadzi to do stopniowego przyrostu masy kostnej. Podczaskontaktu z alendronianem następuje tworzenie normalnej tkanki kostnej z wbudowaniem lekuw macierz kości, w której jest on farmakologicznie nieaktywny.

W badaniu wieloośrodkowym trwającym rok, przeprowadzonym metodą podwójnie ślepej próbyu kobiet z osteoporozą po menopauzie, wykazano równoważność terapeutyczną alendronianu sodupodawanego raz w tygodniu w dawce 70 mg (n=519) i alendronianu sodu podawanego raz na dobęw dawce 10 mg (n=370). W pierwotnej analizie uczestników badania, po roku leczenia, średniezwiększenie BMD (gęstości mineralnej kości) kręgosłupa lędźwiowego wyniosło 5,1% (4,8%-5,4%;przedział ufności 95% CI) w grupie stosującej alendronian w dawce 70 mg raz na tydzień (n=440)i 5,4% (5,0% - 5,85; przedział ufności 95% CI) w grupie stosującej alendronian w dawce 10 mg raz nadobę (n=330). Także zwiększenie BMD w innych lokalizacjach było podobne w obu leczonychgrupach.

Osteoporoza u kobiet po menopauzie

Osteoporoza jest definiowana jako choroba, w której gęstość mineralna kości (BMD) mierzonaw kręgach lub w szyjce kości udowej zmniejsza się o 2,5 SD w odniesieniu do wartości średniejprzyjętej dla populacji osób młodych lub, gdy wystąpiły uprzednio złamania z powodułamliwości kości, niezależnej od BMD.

Osteoporoza przebiega z występowaniem małej masy kostnej i w następstwie tego zwiększeniemzagrożenia złamaniami, szczególnie kręgosłupa, kości udowej i nadgarstka. Występuje zarównou mężczyzn, jak i u kobiet, ale najczęściej jest stwierdzana wśród kobiet po menopauzie, kiedy todochodzi do zwiększenia szybkości metabolizmu w kościach. Szybkość resorpcji kości przewyższaich tworzenie, co prowadzi do zmniejszenia masy kostnej.

Populacja pediatryczna

Alendronian sodu był badany na małej grupie pacjentów z wrodzoną łamliwością kości (osteogenesisimperfecta) w wieku poniżej 18 lat. Badania są niewystarczające aby można było stosować produktleczniczy u dzieci z wrodzoną łamliwością kości.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

W stosunku do porównawczej dawki dożylnej średnia dostępność biologiczna alendronianu wdawkowaniu od 5 mg do 70 mg po podaniu doustnym u kobiet po nocnej przerwie w posiłkach na 2godziny przed standardowym śniadaniem wynosiło 0,64%. Dostępność biologiczna była bliska zeruw przypadku gdy alendronian podawano jednocześnie ze standardowym śniadaniem. Jednoczesnepodawanie z kawą lub sokiem pomarańczowym zmniejszało dostępność biologiczną o około 60%.

Dystrybucja

Badania na szczurach, które otrzymywały dożylnie 1 mg/kg m.c. alendronianu wykazały wczesneprzenikanie alendronianu do tkanek miękkich, a następnie szybką redystrybucję i rozmieszczeniew tkance kostnej bądź wydalanie z moczem. Średnia objętość dystrybucji alendronianu w staniestacjonarnym, z wyłączeniem kości, wynosi u ludzi co najmniej 28 litrów. Stężenie leku w osoczu popodaniu doustnym dawek terapeutycznych jest zbyt małe (poniżej 5 ng/ml) aby można było jewykazać. Lek wiąże się z białkami osocza w około 78%.

Metabolizm

Nie ma dowodów na to, że alendronian jest metabolizowany u ludzi i zwierząt.

Wydalanie

Po podaniu dożylnym pojedynczej dawki znakowanego węglem 14C alendronianu w ciągu 72 godzinwydalone zostało w moczu około 50% dawki radioaktywnej, natomiast w kale stwierdzono małą lubbrak aktywności promieniotwórczej.

Po podaniu dożylnym pojedynczej dawki (10 mg), klirens nerkowy alendronianu wynosił 71 ml/min, aklirens ogólnoustrojowy nie przekroczył 200 ml/min. W ciągu 6 godzin po podaniu dożylnym stężeniew osoczu zmniejszyło się o ponad 95%. Okres półtrwania leku w surowicy jest krótkii wynosi u ludzi około 1 godzinę.

Okres półtrwania alendronianu u ludzi w tkance kostnej przekracza 10 lat, co odzwierciedlauwalnianie alendronianu z kości.

Alendronian sodu w badaniach na szczurach nie był wydalany przez układy transportowe kwasówi zasad w nerkach, dlatego przypuszcza się, że lek nie ma wpływu na wydalanie innych leków przezodpowiednie układy transportowe w organizmie człowieka.

Farmakokinetyka leku w różnych grupach chorych

Badania przedkliniczne wykazały, że substancja czynna, która nie została nagromadzona w kościach,jest szybko usuwana w moczu. W badaniach na zwierzętach, którym długotrwale podawano dożylnieprodukt leczniczy do łącznej dawki 35 mg/kg m.c. nie stwierdzono nasycenia wychwytu leku przeztkankę kostną. Wprawdzie nie ma odpowiednich danych klinicznych, jednak można przypuszczać, żepodobnie jak u zwierząt, usuwanie alendronianu za pomocą nerek może być zmniejszone u pacjentówz zaburzeniami czynności nerek. Z tego powodu u osób z zaburzeniami czynności nerek możnaspodziewać się nieco większego nagromadzenia alendronianu w kośćcu (patrz punkt 4.2).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W czasie dwuletnich badań u szczurów, zaobserwowano zwiększenie ilości komórekparafolikularnych tarczycy po podawaniu dawek od 1 do 3,75 mg/kg (ekwiwalent 1-3 krotnejmaksymalnej dawki zalecanej u ludzi).

Nie stwierdzono działania genotoksycznego w badaniach in vitro.

W badaniach przeprowadzonych na szczurach (samice i samce), którym podawano doustniealendronian w dawkach, aż do 5 mg/kg/dobę (ekwiwalent czterokrotnej maksymalnej dawki zalecaneju ludzi) nie stwierdzono wpływu na płodność.

W przypadku podawania dawek większych niż 10 mg/kg/dobę ciężarnym samicom (szczury),u płodów statystycznie znamiennie zwiększyła się liczba miejsc niekompletnego kostnienia odcinkówkręgosłupa (szyjnego, piersiowego lędźwiowego), czaszki i mostka.

Nie zaobserwowano podobnego działania u królików.

Stężenie całkowitego zjonizowanego wapnia ulegało zmniejszeniu u ciężarnych szczurów popodawaniu dawek 15 mg/kg/dobę, co kończyło się opóźnieniem i zaburzeniami porodu. Przedłużanieporodu u samic z hipokalcemią zdarzało się u szczurów po dawkach tak małych jak 0,5 mg/kg/dobępodawanych od okresu parzenia się do końca ciąży. Późna śmiertelność ciążowa zdarzała się u samicszczurów otrzymujących od 15 mg/kg/dobę przez różny okres czasu. Po zaprzestaniu leczenia ilośćprzypadków śmiertelnych zmniejszyła się, ale nie została zniesiona. Suplementacja wapnia, niepowstrzymała śmierci samic i noworodków powodowanej opóźnianiem się porodu, dożylnasuplementacja wapnia powstrzymywała śmierć samic (matek), ale nie płodów.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystalicznaLaktoza jednowodna

Krzemionka koloidalna bezwodnaMagnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Lek Ostenil 70 jest pakowany w blistry PVC/Aluminium w tekturowym pudełku:4 tabletki (1 blister po 4 szt.); 6 tabletek (1 blister po 6 szt.).

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego do stosowania

Bez szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.